ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ. Ποτέ άλλοτε μετά την μεταπολίτευση, τουλάχιστον η ελληνική κοινωνία δεν βρέθηκε σε

Transcript

1 Θεοδόσης Ν. Πελεγρίνης ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ Ποτέ άλλοτε μετά την μεταπολίτευση, τουλάχιστον η ελληνική κοινωνία δεν βρέθηκε σε τόσο άσχημη κατάσταση, όσο τον καιρό αυτόν. Ο λόγος; Αφενός το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας, και αφετέρου οι συνθήκες που υφίστανται στην ελληνική κοινωνία. Ως περιβάλλον, εν προκειμένω, νοείται η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), στην οποία εντάχθηκε, το 1981, η χώρα μας, προκειμένου η ζωή μας να γίνει πιο εύκολη. Και ασφαλώς, θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς σε πράγματα που δικαιολογούν την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, τότε, για την είσοδό μας στην ΕΕ. Το γεγονός, αίφνης, ότι μπορεί να ταξιδεύει κανείς ελεύθερα στα μέλη-κράτη της χωρίς να είναι αναγκασμένος, όπως παλιά, να αγοράζει συνάλλαγμα είναι μια σημαντική διευκόλυνση στην ζωή μας. Δεν θα μπορούσε, όμως, παράλληλα, να μην επισημανθεί η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της ΕΕ. Οι δυο βασικές αρχές της της ελεύθερης διακίνησης των Ευρωπαίων πολιτών αφενός και της ελεύθερης κυκλοφορίας του χρήματος αφετέρου παραβιάζονται κατά το δοκούν. Όταν, ορισμένως, πριν από σχεδόν έναν χρόνο εμφανίστηκε η οικονομική κρίση της Κύπρου, οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας δεν ήταν εκείνοι που, επιβάλλοντας στους πολίτες της τελευταίας αυτής περιοριστικό όριο εκταμίευσης χρημάτων από τις τράπεζες, απαγόρευσαν την ελεύθερη κυκλοφορία του χρήματος σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ; Θα παραβίαζε, άραγε, η ΕΕ την ίδια την αρχή της περί ελεύθερης κυκλοφορίας του χρήματος 1

2 αν επρόκειτο για κάποιο από τα ισχυρά κράτη-μέλη της; Αναφορικά, εξάλλου, προς την παραβίαση από την ΕΕ της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών της, ας θυμηθούμε την πρόσφατη απόφαση των Ελβετών, σύμφωνα με την οποία απαγορεύεται στην χώρα τους η ελεύθερη είσοδος κατοίκων άλλων κρατών-μελών έτσι, ώστε, αποκλείοντας τους τελευταίους αυτούς από τον τόπο τους, να προστατεύσουν τις δουλειές των. Γιατί δεν αντέδρασε η ΕΕ στην αυθαιρεσία των Ελβετών; Θα έδειχνε, άραγε, η ΕΕ την ίδια ανοχή απέναντι σε ένα άλλο κράτος-μέλος, όχι τόσο προνομιούχο όπως η Ελβετία, που θα αποφάσιζε τον αποκλεισμό από την επικράτειά του των άλλων Ευρωπαίων πολιτών; Πέρα από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της, κάθε άλλο παρά θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί η ΕΕ από ευαισθησία προς την δημοκρατία και την ελευθερία, οι οποίες εκφράζονται μέσα από το κοινοβούλιο και το δημοψήφισμα. Η ΕΕ προτιμά να συνεργάζεται με κλειστά κέντρα εξουσίας, όπως οι κυβερνήσεις, αποφεύγοντας τα κοινοβούλια και τα δημοψηφίσματα. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, φροντίζει ώστε οι κυβερνήσεις των κρατών-μέλων της, στα οποία θέλει να επιβάλει την πολιτική της, να μην είναι εκλεγμένες από τον λαό, όπως συνέβη στην Ιταλία με την Κυβέρνηση Μόντι και στην Ελλάδα με την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ειδικότερα, στην χώρα μας το ζοφερό κλίμα της δημόσιας ζωής έχει επιβαρυνθεί εξαιτίας όχι τόσο της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την χώρα μας, όσο λόγω της πολιτικής που ακολουθείται από την εκτελεστική εξουσία του τόπου μας. Ο μεγάλος κίνδυνος για την δημοκρατία μας και την ελευθερία μας έχει όνομα: Χρυσή Αυγή. Δεν είναι μόνο η ακραία ιδεολογία της και τα αποτρόπαια κρούσματα βίας στα οποία επιδίδονται συστηματικά τα μέλη της, που προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία, αλλά είναι, επίσης κυρίως μάλιστα, αυτή, 2

3 η ευρεία και ταχεία εξάπλωσή της στην κοινωνία μας που θα πρέπει να μας προβληματίσει. Η Χρυσή Αυγή ήδη εκπροσωπείται στο ελληνικό κοινοβούλιο με ικανό αριθμό βουλευτών και, παρά τον εγκλεισμό κορυφαίων μελών της στην φυλακή προκειμένου να αποτραπούν τα κρούσματα βίας στα οποία προβαίνουν οι οπαδοί της, συνεχίζει να κρατάει ψηλά την επιρροή της στον ελληνικό πληθυσμό. Ενδεικτικό, μάλιστα, της επίδρασής της Χρυσής Αυγής είναι το γεγονός ότι κινδυνεύει, μετά την διείσδυσή της στα σχολεία, να αλώσει και τον χώρο τον πανεπιστημίων, μια περιοχή στην οποία οι οπαδοί της δεν τολμούσαν να εισβάλουν. Το δημοκρατικό φρόνημα των φοιτητών, όσο κι αν ορισμένες φορές τους παρωθούσε να προβούν σε ακραίας τάξεως φαινόμενα καταδικαστέα ασφαλώς, ήταν ο λόγος που κρατούσε έξω από τα πανεπιστήμια την Χρυσή Αυγή. Ασφαλώς και μεταξύ των φοιτητών και του προσωπικού των πανεπιστημίων θα πρέπει να υπήρχαν οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Δεν υπήρχε, όμως η Χρυσή Αυγή ως οργανωμένη ομάδα, ως φοιτητικός σύλλογος, ως κομματική παράταξη. Ο φόβος ότι, αν αποτολμούσαν την δημιουργία μιας τέτοιας ομάδας, θα συναντούσαν την οργή των άλλων φοιτητικών παρατάξεων τους αποθάρρυνε να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Αφότου, όμως, η οικονομική κρίση επιδεινώθηκε και η ανεργία απλώθηκε στις οικογένειες των φοιτητών έτσι, ώστε να προβάλλει έντονα πλέον τα μάτια τους το τέρας της ανέχειας, ο ιδεολογικός παλμός που χαρακτήριζε άλλοτε τους φοιτητές υποχώρησε, ατόνησε, και το ενδιαφέρον τους για την δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας αντικαταστάθηκε από την αγωνία τους για την επιβίωσή τους. Μέσα στο κλίμα αυτό της αβεβαιότητας, η Χρυσή Αυγή βρήκε την ευκαιρία να ανακοινώσει πριν από λίγες μέρες την ίδρυση της δικής της φοιτητικής παράταξης. 3

4 Όσο κι αν οι φασιστικού χαρακτήρα οργανώσεις εντρυφούν σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί η ανέχεια και η πείνα, η αιτία της εμφάνισης στον τόπο μας ενός τέτοιου μορφώματος, όπως η Χρυσή Αυγή, δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αν η αιτία, εν προκειμένω, ήταν η οικονομική κρίση, γιατί σε χώρες του καλούμενου Τρίτου Κόσμου, όπου κυριαρχούν η ανέχεια και η πείνα, δεν υπάρχουν οργανώσεις του τύπου της Χρυσής Αυγής; Μπορεί να υπάρχουν εκεί το πλιάτσικο και οι ληστείες και οι εκτελέσεις, δεν υπάρχουν, όμως, φασιστικού χαρακτήρα οργανώσεις. Όχι, ο λόγος της εξάπλωσης της Χρυσής Αυγής στον τόπο μας είναι πολιτικός για την ακρίβεια, η πολιτική που ακολουθούν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις στην χώρα μας. Όταν ο πολίτης, έχοντας επί 20, ας πούμε, χρόνια εργασθεί αποδοτικά στον τομέα του, βρίσκεται ξαφνικά στον δρόμο, επειδή κυβέρνηση αποφάσισε να απολύσει αδιακρίτως μερικές χιλιάδες υπαλλήλων, νιώθει να τον πνίγει το άδικο, και απαιτεί αποκατάσταση της δικαιοσύνης στο πρόσωπό του. Θέλει, προς τούτο, να εκδικηθεί, καθώς η εκδίκηση, όπως είπε ο Φράνσις Μπέικον, είναι μια άγρια μορφή δικαιοσύνης άγρια μεν, αλλά δικαιοσύνη! Θέλει να εκδικηθεί μέχρις εσχάτων, γιατί μισεί. «Μισώ» σημαίνει «θέλω να σε βγάλω από την μέση» -όχι απλώς να σε τιμωρήσω, αλλά να εξαφανίσω. Μισεί την εξουσία, που αναίτια του στέρησε να δικαίωμα να ζει αξιοπρεπώς, και θέλει να την εκδικηθεί, να την εξαφανίσει. Καθώς δε δεν μπορεί ο ίδιος να εκδικηθεί, αναθέτει σε μια οργάνωση, όπως η Χρυσή Αυγή, που καλλιεργεί στους κόλπους της το μίσος, να εκτελέσει την αποστολή αυτή με αντάλλαγμα να της δώσει, πέρα από την ανοχή του, την στήριξή του και την ψήφο του. Είναι η περίπτωση του ανθρώπου που ζητάει να εκδικηθεί την μισητή εξουσία που τον αδίκησε ανάλογη προς την περίπτωση που κάποιος, θέλοντας να βγάλει ένα πρόσωπο από την μέση, αναθέτει την εκτέλεσή του σε κάποιον επί πληρωμή βάσει ενός συμβολαίου θανάτου. 4

5 Πρέπει να το καταλάβομε: όσο υπάρχει το μίσος που προκλήθηκε και εξακολουθεί να προκαλείται στους πολίτες της χώρας μας από τις πολιτικές επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας, φασιστικού χαρακτήρα οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή ή όπως αλλιώς μπορεί να αποκαλούνται, θα βρίσκουν πάντα έδαφος στην κοινωνία μας να απλώνονται επεκτείνοντας συνεχώς το καταστροφικό έργο τους. 5