Το Pradaxa είναι φάρμακο που περιέχει τη δραστική ουσία ετεξιλική δαβιγατράνη. Διατίθεται υπό μορφή καψακίων (75, 110 και 150 mg).

Transcript

1 EMA/47517/2015 EMEA/H/C/ Περίληψη EPAR για το κοινό ετεξιλική δαβιγατράνη Το παρόν έγγραφο αποτελεί σύνοψη της Ευρωπαϊκής Δημόσιας Έκθεσης Αξιολόγησης (EPAR) του. Επεξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) αξιολόγησε το φάρμακο προτού διατυπώσει τη θετική της γνώμη για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας, καθώς και τις συστάσεις της σχετικά με τους όρους χρήσης του. Τι είναι το ; Το είναι φάρμακο που περιέχει τη δραστική ουσία ετεξιλική δαβιγατράνη. Διατίθεται υπό μορφή καψακίων (75, 110 και 150 mg). Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται το ; Το χορηγείται στις ακόλουθες περιπτώσεις: για την πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων αίματος στις φλέβες ενηλίκων που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος για την πρόληψη εγκεφαλικού επεισοδίου και σχηματισμού θρόμβων σε ενήλικες με καρδιακή αρρυθμία («μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή») οι οποίοι θεωρείται ότι διατρέχουν κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου για τη θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (DVT, θρόμβος αίματος σε εν τω βάθει φλέβα, συνήθως στα κάτω άκρα) και της πνευμονικής εμβολής (ΠΕ, θρόμβος σε αιμοφόρο αγγείο που τροφοδοτεί τους πνεύμονες) καθώς και για την πρόληψη της επανεμφάνισης των παθήσεων αυτών σε ενήλικες. Το φάρμακο χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή. 30 Churchill Place Canary Wharf London E14 5EU United Kingdom Telephone +44 (0) Facsimile +44 (0) Send a question via our website An agency of the European Union European Medicines Agency, Reproduction is authorised provided the source is acknowledged.

2 Πώς χρησιμοποιείται το ; Τα καψάκια πρέπει να καταπίνονται ολόκληρα με νερό. Για τους ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος, η θεραπεία με πρέπει να ξεκινάει με τη χορήγηση ενός καψακίου 110 mg μία έως τέσσερις ώρες μετά την ολοκλήρωση της χειρουργικής επέμβασης. Η θεραπεία συνεχίζεται με τη χορήγηση 220 mg (υπό μορφή δύο καψακίων των 110 mg) μία φορά την ημέρα για χρονικό διάστημα 28 έως 35 ημερών μετά τη χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου και για χρονικό διάστημα 10 ημερών μετά τη χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος. Σε ασθενείς που εξακολουθούν να εμφανίζουν αιμορραγία στο σημείο της επέμβασης, η έναρξη της θεραπείας πρέπει να καθυστερεί. Στην περίπτωση που η θεραπεία δεν ξεκινήσει την ημέρα της χειρουργικής επέμβασης, θα πρέπει να ξεκινήσει με τη χορήγηση δόσης 220 mg (ως δύο καψάκια των 110 mg) μία φορά την ημέρα. Χαμηλότερη δόση χορηγείται σε ασθενείς με μέτρια νεφρική δυσλειτουργία, σε ασθενείς ηλικίας άνω των 75 ετών καθώς και σε ασθενείς που λαμβάνουν παράλληλα αμιοδαρόνη, κινιδίνη ή βεραπαμίλη (φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση καρδιακών προβλημάτων). Για την πρόληψη εγκεφαλικού επεισοδίου και σχηματισμού θρόμβων αίματος σε ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή, χορηγείται ένα καψάκιο 150 mg δύο φορές την ημέρα το οποίο πρέπει να λαμβάνεται μακροχρόνια. Για τη θεραπεία και την πρόληψη της DVT και της ΠΕ, το λαμβάνεται ως ένα καψάκιο των 150 mg δύο φορές την ημέρα, κατόπιν θεραπείας με ενέσιμο αντιπηκτικό για τουλάχιστον πέντε ημέρες. Για την πρόληψη τόσο εγκεφαλικού επεισοδίου όσο και σχηματισμού θρόμβων αίματος σε ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή, καθώς και για τη θεραπεία και πρόληψη της DVT/ΠΕ, θα πρέπει να χορηγείται χαμηλότερη δόση σε ασθενείς 80 ετών και άνω και σε ασθενείς που λαμβάνουν παράλληλα βεραπαμίλη. Όλοι οι ασθενείς που θεωρείται ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να λαμβάνουν χαμηλότερη δόση κατά τη διακριτική ευχέρεια του γιατρού. Πριν από την έναρξη της θεραπείας πρέπει επίσης να αξιολογείται η νεφρική λειτουργία όλων των ασθενών προκειμένου να αποκλείονται οι ασθενείς με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία και, σε περίπτωση υποψίας επιδείνωσης, να επαναξιολογείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Όταν το χορηγείται ως μακροχρόνια θεραπεία σε ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή, ή όταν χορηγείται σε ασθενείς με DVT ή ΠΕ, η νεφρική λειτουργία πρέπει να αξιολογείται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο στην περίπτωση ελαφριάς ή μέτριας νεφρικής δυσλειτουργίας ή στην περίπτωση ασθενών ηλικίας άνω των 75 ετών. Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στην περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος (περιλαμβάνεται επίσης στην EPAR). Πώς δρα το ; Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος διατρέχουν υψηλό κίνδυνο σχηματισμού θρόμβων στις φλέβες των κάτω άκρων. Οι θρόμβοι αυτοί, συμπεριλαμβανομένης της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (DVT), μπορεί να καταστούν επικίνδυνοι εάν μετατοπιστούν σε άλλο σημείο του σώματος όπως, για παράδειγμα, στους πνεύμονες. Οι ασθενείς που πάσχουν από κολπική μαρμαρυγή διατρέχουν επίσης κίνδυνο σχηματισμού θρόμβων αίματος που μπορούν να φθάσουν στον εγκέφαλο και να προκαλέσουν εγκεφαλικό επεισόδιο. EMA/47517/2015 Σελίδα 2/5

3 Η δραστική ουσία του, η ετεξιλική δαβιγατράνη, είναι «προφάρμακο» της δαβιγατράνης. Αυτό σημαίνει ότι στον οργανισμό μετατρέπεται σε δαβιγατράνη. Η δαβιγατράνη είναι αντιπηκτικό, ήτοι ουσία που εμποδίζει την πήξη του αίματος (σχηματισμός πηγμάτων). Αναστέλλει μια ουσία που ονομάζεται θρομβίνη, η οποία διαδραματίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία πήξης του αίματος. Ποιες μελέτες εκπονήθηκαν για το ; Διενεργήθηκαν δύο βασικές μελέτες οι οποίες συνέκριναν το (σε δόση των 220 ή 150 mg την ημέρα) με ενοξαπαρίνη (άλλο αντιπηκτικό) σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος. Στην πρώτη μελέτη μετείχαν συνολικά ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος και στη δεύτερη μετείχαν συνολικά ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου. Σε αμφότερες τις μελέτες ο βασικός δείκτης μέτρησης της αποτελεσματικότητας βασίστηκε στον αριθμό των ασθενών στις φλέβες των οποίων σχηματίστηκαν θρόμβοι αίματος ή των ασθενών που πέθαναν ανεξαρτήτως αιτιολογίας κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο σχηματισμός θρόμβων αίματος ανιχνεύτηκε με τη χρήση απεικονίσεων σάρωσης των φλεβών ή μέσω εξέτασης για τον εντοπισμό ενδείξεων θρόμβων αίματος στους πνεύμονες. Μια τρίτη βασική μελέτη συνέκρινε το (110 mg και 150 mg χορηγούμενο δύο φορές την ημέρα) με βαρφαρίνη (άλλο αντιπηκτικό) σε περίπου ενήλικες ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή οι οποίοι θεωρείτο ότι διατρέχουν κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία για ένα έως τρία έτη και ο κύριος δείκτης μέτρησης της αποτελεσματικότητας βασίστηκε στο ετήσιο ποσοστό ασθενών με εγκεφαλικό επεισόδιο ή θρόμβους αίματος σε άλλα μέρη του σώματος. Στο πλαίσιο δύο κύριων μελετών στις οποίες μετείχαν περισσότεροι από ενήλικες ασθενείς με DVT ή ΠΕ οι οποίοι έλαβαν αρχικά θεραπεία με ενέσιμο αντιπηκτικό, το συγκρίθηκε με βαρφαρίνη. Ακόμη δύο μελέτες εξέτασαν την πρόληψη της DVT ή της ΠΕ σε περίπου ενήλικες ασθενείς με συμπτώματα επανεμφάνισης θρόμβων αίματος οι οποίοι ακολουθούσαν μακροχρόνια θεραπεία με αντιπηκτικά. Σε μία από τις εν λόγω μελέτες πρόληψης το συγκρίθηκε με βαρφαρίνη ενώ στην άλλη μελέτη το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο (εικονική θεραπεία). Στις τέσσερις αυτές μελέτες ο βασικός δείκτης μέτρησης της αποτελεσματικότητας βασίστηκε στον αριθμό των ασθενών στις φλέβες ή τους πνεύμονες των οποίων σχηματίστηκαν θρόμβοι αίματος (DVT, ΠΕ) ή στον αριθμό των ασθενών που πέθαναν από καρδιαγγειακά αίτια κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Ποιο είναι το όφελος του σύμφωνα με τις μελέτες; Το ήταν εξίσου αποτελεσματικό με την ενοξαπαρίνη στην πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων αίματος ή στην πρόληψη του θανάτου. Στη μελέτη σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος, ανιχνεύθηκαν θρόμβοι αίματος στο 36% των ασθενών που έλαβαν δόση 220 mg (182 από τους 503), σε σύγκριση με το 38% των ασθενών που έλαβαν ενοξαπαρίνη (192 από τους 512). Σε κάθε ομάδα διαπιστώθηκε ένας θάνατος (ποσοστό χαμηλότερο από 1%). Στη μελέτη των ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου, ανιχνεύθηκαν θρόμβοι αίματος στο 6% των ασθενών που έλαβαν 220 mg (50 από τους 880), σε σύγκριση με το 7% των ασθενών που έλαβαν ενοξαπαρίνη (60 από τους 897). Τρεις ασθενείς από την ομάδα που έλαβε πέθαναν (ποσοστό χαμηλότερο από 1%), αλλά δύο από τους εν λόγω θανάτους δεν σχετίζονταν με θρόμβους αίματος. Στις μελέτες ασθενών που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου ή γόνατος, υπήρχαν ορισμένες ενδείξεις ότι η δόση των 220 mg ενδέχεται να είναι πιο αποτελεσματική από τη δόση των 150 mg. EMA/47517/2015 Σελίδα 3/5

4 Η μελέτη σε ασθενείς με μη βαλβιδική κολπική μαρμαρυγή κατέδειξε ότι το ετήσιο ποσοστό ασθενών που υπέστησαν εγκεφαλικό επεισόδιο ή εμφάνισαν άλλα προβλήματα λόγω σχηματισμού θρόμβων αίματος ήταν περίπου 1,5% των ασθενών που έλαβαν 110 mg (183 από τους ασθενείς) και 1,1% των ασθενών που έλαβαν 150 mg (134 από τους ασθενείς) σε σύγκριση με το 1,7% των ασθενών που έλαβαν βαρφαρίνη (202 από τους ασθενείς). Στις μελέτες που εξέτασαν τη θεραπεία της VTE και της ΠΕ, θρόμβοι αίματος ή θάνατος εξαιτίας του σχηματισμού θρόμβων αίματος εμφανίστηκαν στο 2,7% (68 από τους 2553) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με, σε σύγκριση με το 2,4% (62 από τους 2554) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με βαρφαρίνη. Στην πρώτη μελέτη που εξέτασε την πρόληψη της VTE και της ΠΕ, θρόμβοι αίματος ή θάνατος εξαιτίας του σχηματισμού θρόμβων αίματος εμφανίστηκε στο 1,8% (26 από τους 1430) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με, σε σύγκριση με το 1,3% (18 από τους 1426) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με βαρφαρίνη. Στη δεύτερη μελέτη πρόληψης, θρόμβοι αίματος ή θάνατος εξαιτίας του σχηματισμού θρόμβων αίματος εμφανίστηκε στο 0,4% (3 από τους 681) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με, σε σύγκριση με το 5,6% (37 από τους 662) των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με εικονικό φάρμακο. Ποιοι κίνδυνοι συνδέονται με το ; Η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια του (εμφανίζεται σε περισσότερους από 1 στους 10 ασθενείς) είναι η αιμορραγία. Ο πλήρης κατάλογος των ανεπιθύμητων ενεργειών που αναφέρθηκαν με το περιλαμβάνεται στο φύλλο οδηγιών χρήσης. Το δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία, σε ασθενείς με σημαντική ενεργό αιμορραγία ή σε ασθενείς με πάθηση η οποία τους εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο μείζονος αιμορραγίας. Δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς που λαμβάνουν οποιοδήποτε άλλο αντιπηκτικό φάρμακο, εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η αντιπηκτική θεραπεία έχει αλλάξει. Το δεν πρέπει επίσης να χορηγείται σε ασθενείς με σοβαρά ηπατικά προβλήματα ή σε ασθενείς που λαμβάνουν από το στόμα ή με ένεση κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη (κατά των μυκητιασικών λοιμώξεων), κυκλοσπορίνη (φάρμακο για τη μείωση της δραστηριότητας του ανοσοποιητικού συστήματος) ή δρονεδαρόνη (φάρμακο για τη θεραπεία του καρδιακού προβλήματος που αποκαλείται κολπική μαρμαρυγή). Ο πλήρης κατάλογος των περιορισμών περιλαμβάνεται στο φύλλο οδηγιών χρήσης. Για ποιους λόγους εγκρίθηκε το ; Η CHMP έκρινε ότι τα οφέλη του φαρμάκου υπερτερούν των κινδύνων που συνδέονται με αυτό και εισηγήθηκε τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας για το εν λόγω φάρμακο. Η CHMP επεσήμανε ότι η επίδραση του στην πρόληψη του σχηματισμού θρόμβων αίματος σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική αντικατάσταση ισχίου ή γόνατος είναι συγκρίσιμη με την επίδραση της ενοξαπαρίνης. Το, το οποίο λαμβάνεται από το στόμα, έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πιο βολικό για τους ασθενείς. Η CHMP επεσήμανε επίσης ότι το είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα συγκρινόμενο με τη βαρφαρίνη σε ό,τι αφορά τη μείωση του κινδύνου εγκεφαλικών επεισοδίων σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή χωρίς αύξηση του κινδύνου μείζονος αιμορραγίας. Δεδομένου ότι αρκετοί ασθενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας, στις πληροφορίες συνταγογράφησης περιλήφθηκαν αρκετές προφυλάξεις. Επιπλέον, η CHMP επεσήμανε ότι το συνολικό όφελος του για τη θεραπεία και πρόληψη της DVT και της ΠΕ είναι συγκρίσιμο με το όφελος της βαρφαρίνης. Ωστόσο, ο αριθμός αιμορραγικών EMA/47517/2015 Σελίδα 4/5

5 επεισοδίων ήταν χαμηλότερος με το από ό,τι με την βαρφαρίνη. Παρόλο που από τις μελέτες προέκυψε ελαφρώς υψηλότερος κίνδυνος καρδιακών προβλημάτων με το από ό,τι με την βαρφαρίνη, τα οφέλη του εξακολούθησαν να θεωρούνται σημαντικότερα από τους διαπιστωμένους κινδύνους. Ποια μέτρα λαμβάνονται για την ασφαλή και αποτελεσματική χρήση του ; Καταρτίστηκε σχέδιο διαχείρισης κινδύνου προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το χρησιμοποιείται με τον ασφαλέστερο δυνατό τρόπο. Βάσει του σχεδίου αυτού, στην περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος και στο φύλλο οδηγιών χρήσης του συμπεριλήφθηκαν πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια καθώς και τις κατάλληλες προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνονται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας και τους ασθενείς. Επιπλέον, η παρασκευάστρια εταιρεία του θα παράσχει εκπαιδευτικό υλικό σε όλους τους γιατρούς που αναμένεται να συνταγογραφήσουν το φάρμακο, ώστε να είναι ενήμεροι για τον κίνδυνο αιμορραγίας, καθώς επίσης και σχετική καθοδήγηση για τη διαχείριση της αιμορραγίας. Επίσης, οι ασθενείς θα λάβουν κάρτα προειδοποίησης στην οποία συνοψίζονται οι βασικές πληροφορίες ασφάλειας του φαρμάκου. Λοιπές πληροφορίες για το Στις 18 Μαρτίου 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε άδεια κυκλοφορίας, η οποία ισχύει σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση για το. Η πλήρης EPAR του διατίθεται στον δικτυακό τόπο του Οργανισμού, στη διεύθυνση: ema.europa.eu/find medicine/human medicines/european Public Assessment Reports. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία με το, διαβάστε το φύλλο οδηγιών χρήσης (συμπεριλαμβάνεται επίσης στην EPAR) ή επικοινωνήστε με τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας. Τελευταία ενημέρωση της περίληψης: EMA/47517/2015 Σελίδα 5/5