Συνέντευξη Γιάννης Χουβαρδάς

Transcript

1 αθηνόραµα travel αθηνόραµα umami αθηνόραµα digital αθηνόραµα Club αθηνό Μενού ΣΙΝΕΜΑ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ BARS & CLUBS NIGHT LIVE FAS Συνέντευξη Γιάννης Χουβαρδάς Ne me quitte pas Από Ιλειάνα Δηµάδη - 14/02/2006 Ne me quitte pas Ο Γιάννης Χουβαρδάς, µε αφορµή τη «Βερενίκη» του Ρακίνα που σκηνοθετεί, µας µιλά για το έργο, το θέατρο, τον έρωτα και το τέλος των σχέσεων. Tα υπόλοιπα θα τα µάθετε στην παράσταση, για τις ανάγκες της οποίας η Κεντρική Σκηνή του Αµόρε µεταµορφώθηκε στο µεγαλύτερο «ποτάδικο» της πόλης, µε βασικούς «θαµώνες» τους Αµαλία Μουτούση, Ακύλλα Καραζήση, Νίκο Κουρή και soundtrack το «Ne me quitte pas» του Ζακ Μπρελ. Στην υγειά µας! Project Agora Advertising 1 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

2 Πώς επιλέξατε, σε µια εποχή που αγαπά τη δράση και την ταχύτητα, να ανεβάσετε ένα έργο τόσο στατικό όσο η «Βερενίκη» του Ρακίνα; Πράγµατι, η «Βερενίκη» είναι µια τραγωδία χωρίς φόνο, αίµα ή θεαµατικές σκηνές. Φαινοµενικά τουλάχιστον, δεν συµβαίνει τίποτε. Πολλά όµως συµβαίνουν µέσα στις ψυχές των ηρώων, οι οποίοι εµφανίζονται στη σκηνή για να µας τα εξοµολογηθούν. Κάτω δηλαδή από την επιφάνεια του φορµαλισµού και του βερµπαλισµού, υπάρχουν άνθρωποι. Άνθρωποι µε αληθινά συναισθήµατα και έντονες συγκρούσεις, µε αδυναµίες, πάθη και πόθους, που ζουν πολύ ακραίες καταστάσεις, όλα αυτά γεννούν µιαν αλήθεια, έναν αληθινό κόσµο. Στις πρόβες, ξεχάσαµε την ήρεµη κι ακύµαντη επιφάνεια και καταδυθήκαµε στο βυθό του έργου^ εκεί ανακαλύψαµε κίνηση και δράση, έρωτα, πολύ έρωτα, ζωή και θάνατο... Πώς µπορούν οι ηθοποιοί να επικοινωνήσουν το «βυθό του έργου» στους θεατές; Δεν υπάρχει κάποια σκηνοθετική ή ερµηνευτική «συνταγή» γι' αυτό. Το µόνο που υπάρχει είναι η ευαισθησία. Εάν υπάρχει ευαισθησία στα µάτια του καταδύτη, δηλαδή του ηθοποιού, τότε, όταν εκείνος ξαναβγεί από το βυθό στο φως, θα µιλήσει για τους 2 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

3 θησαυρούς που ανακάλυψε σε εκείνους που τον περιµένουν στην ακροθαλασσιά, στους θεατές. Τα πάντα είναι ζήτηµα ευαισθησίας. Την ώρα της παράστασης, αόρατα νήµατα πρέπει να ενώνουν την ευαισθησία του ηθοποιού µε εκείνη του θεατή. Ευαισθησία, λοιπόν. Δεν νιώθετε πως στις µέρες µας πρόκειται για ένα συναίσθηµα παραγκωνισµένο; Είναι σκληρός ο κόσµος γύρω µας, πολύ τεχνολογικός, η αποξένωση κυριαρχεί. Το έργο αυτό έρχεται σαν αντίδοτο στην τόση σκληρότητα. Έρχεται να προκαλέσει την ευαισθησία του σηµερινού ανθρώπου, η οποία υπάρχει µεν αλλά διατελεί εν υπνώσει. Στοχεύει να αφυπνίσει συναισθήµατα που πιθανόν έχουµε ξεχάσει ή τείνουµε να ξεχάσουµε. Και να µας µιλήσει για ένα θέµα που τότε, τώρα και πάντα θα µας αφορά: το χάος των ερωτικών σχέσεων. Από τη δυσκολία της ερωτικής προσέγγισης µέχρι τη δυσκολία της διαχείρισης των εντάσεων µέσα σε µια σχέση και έως τον κίνδυνο της αποξένωσης που ελλοχεύει ακόµη και στους πιο δυνατούς έρωτες. Ακόµη περισσότερο, το τέλος µιας σχέσης^ την πιο ευάλωτη δηλαδή στιγµή ενός ερωτευµένου. Πιστεύετε πως οι άνθρωποι σήµερα επενδύουν στον έρωτα όσο σε παλιότερες εποχές; Όχι. Δυστυχώς, όχι. Σήµερα πρυτανεύουν οι ατοµικές ανάγκες, η καριέρα, η κοινωνική ανέλιξη, το χρήµα, η απόκτηση εξουσίας. Όµως η πραγµατικότητα των ψυχών µας δεν είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της εποχής του Ρακίνα... Επιλέξατε ένα ανορθόδοξο σκηνικό για το έργο: αντί για την αρχαία Ρώµη, µας µεταφέρετε σε ένα µπαρ. Πώς δικαιολογείτε την παρουσία των ηρώων -ιστορικά πρόσωπα και οι τρεις, βασιλείς- σε έναν τέτοιο χώρο; Κατ αρχάς πρέπει να σηµειώσω πως όλο το ιστορικό υπόβαθρο του έργου παραµένει απλώς στο φόντο της παράστασης. Δεν έβρισκα ενδιαφέρον να τοποθετήσω τη «Βερενίκη» στην ιστορική-µυθική αρχαία Ρώµη. Ούτε όµως ήθελα να την τοποθετήσω στο σήµερα. Προτίµησα µια εικόνα που να συνδέει την εποχή του έργου µε το παρόν, χωρίς όµως επικαιροποιήσεις: ένα µπαρ. Δεν πρόκειται όµως για ένα οποιοδήποτε µπαρ, αλλά για ένα από εκείνα τα στέκια της δεκαετίας του '50, που συναντάµε στις ταινίες του Φελίνι, του Βισκόντι και του Αντονιόνι, τα λεγόµενα 3 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

4 «ποτάδικα», σαν το εδώ «Galaxy» ή το «Au Revoir», όπου µοναχικοί άνθρωποι συναντιούνται για να πιουν, µε την ελπίδα να συναντήσουν εκεί µια αδελφή ψυχή. Το σταθερό µουσικό soundtrack αυτών των συναντήσεων είναι τα γαλλικά και ιταλικά σουξεδάκια του '50, µε το -υπέροχο- «Ne me quitte pas» του Ζακ Μπρελ να κυριαρχεί. Έτσι, ελπίζω οι θεατές να έχουν την αίσθηση πως µια νύχτα µπαίνουν σε ένα τέτοιο έρηµο µπαρ, όπου τρεις θαµώνες -ο Αντίοχος, η Βερενίκη κι ο Τίτος- και τρία µέλη του προσωπικού -ο µπάρµαν, ο πιανίστας και η γκαρνταροµπίστα- έχουν ξεχαστεί... Δεν θα ακούγονται ως... παράφρονες οι ήρωες αυτοί, που µέσα σε ένα ποτάδικο µιλούν την ποιητική γλώσσα του Ρακίνα; Το πώς θα ακουστούν οι ήρωες στους θεατές εξαρτάται από το πώς σκηνοθέτης και ερµηνευτές «µετέφρασαν» µιλώντας τα λόγια του έργου^ από το κατά πόσο βρέθηκε δηλαδή η επικίνδυνη εκείνη ισορροπία που θέλει τον ηθοποιό να ακροβατεί στο τεντωµένο σκοινί του οποίου η µια άκρη είναι ο ρόλος και η άλλη ο εαυτός του, παρασύροντας το θεατή στον υπόγειο κόσµο του έργου. Όπως ο «Αµφιτρύωνας» -που µόλις κατέβηκε από την Κεντρική Σκηνή του Αµόρε- τελείωνε µε ένα «αχ», έτσι και η «Βερενίκη» τελειώνει µε ένα «αλίµονο»... Και τα δύο έργα του φετινού ρεπερτορίου της Κεντρικής Σκηνής κλείνουν µε ένα επιφώνηµα δηλωτικό του ότι κάποτε δεν υπάρχουν ούτε λόγια ούτε πράξεις για να περιγράψεις ή να αντιδράσεις στα γεγονότα. Μια τέτοια οδυνηρή κι ευάλωτη στιγµή είναι εκείνη του χωρισµού. Και η «Βερενίκη» περιγράφει ακριβώς αυτό το «πώς χωρίζει κανείς;». Απάντηση δεν υπάρχει καµιά. Το µόνο που υπάρχει είναι ένας αναστεναγµός, ένα άδειασµα, ένα «και τώρα τι;». 4 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

5 Ποιος άλλος τίτλος θα ταίριαζε στο έργο αντί του «Βερενίκη»; «Ο πιο δύσκολος και οδυνηρός χωρισµός στην ερωτική ιστορία της ανθρωπότητας». Χµ, µου βγήκε λίγο µεγάλος αλλά τα λέει όλα! Ας ξεχάσουµε για λίγο το σκηνοθέτη Γιάννη Χουβαρδά και ας θυµηθούµε την επιχειρηµατική του πλευρά, εκείνη του καλλιτεχνικού διευθυντή του Αµόρε... Κατ αρχάς, δεν υπάρχει καµιά επιχείρηση. Υπάρχει µόνο διαχείριση ζηµίας. Κι εγώ περισσότερο είµαι λογιστής και αποθηκάριος παρά επιχειρηµατίας. Αυτή την περίοδο το Αµόρε, όπως και τα περισσότερα θέατρα ρεπερτορίου, προγραµµατίζουν τις παραστάσεις που θα φιλοξενήσουν του χρόνου. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο όταν ακόµη δεν έχει ανακοινωθεί τι µέλλει γενέσθαι µε τις επιχορηγήσεις του Υπουργείου Πολιτισµού; Όταν δεν υπάρχει καµία απολύτως ένδειξη για το αν θα συνεχιστούν και για το µε ποια κριτήρια θα δίνονται; Αυτά τα ζητήµατα έπρεπε να είχαν λυθεί και ανακοινωθεί από τον περασµένο Μάιο. Όντως δουλεύουµε στον προγραµµατισµό της επόµενης χρονιάς, αλλά βρισκόµαστε στον αέρα. Θα µπορέσει το Αµόρε να λειτουργήσει του χρόνου; Και πώς θα λειτουργήσει; Και το ερώτηµα αφορά πάµπολλα ακόµη θέατρα. Ελπίζω µόνο να πρυτανεύσει η κοινή λογική. Ποιο είναι το πιο ευχάριστο και το ποιο δυσάρεστο που συµβαίνει αυτή τη στιγµή στο ελληνικό θέατρο; Και κατά πόσο το εδώ θέατρο «συνοµιλεί» µε το θέατρο εκτός Ελλάδος; Το πιο δυσάρεστο είναι αυτό που µόλις συζητήσαµε: η απόλυτη έλλειψη πολιτικής του Υπουργείου Πολιτισµού. Το ευχάριστο είναι που όλοι εµείς διατηρούµε ακόµη -αλλά για πόσο ακόµη;- το κουράγιο να συνεχίζουµε. Και η αλήθεια είναι πως το ελληνικό θέατρο την τελευταία δεκαετία έχει σηµειώσει µια σηµαντική πρόοδο τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και καλλιτεχνικού αποτελέσµατος^ γεγονός που ως ένα βαθµό οφείλεται και στον ανταγωνισµό που προκλήθηκε εξαιτίας της πληθώρας θεατρικών σχηµάτων. Η διαφορά µε το θέατρο στο εξωτερικό έγκειται κυρίως στο επίπεδο οργάνωσης και στη νοοτροπία του κοινού - αλληλένδετα εν τω µεταξύ. Γιατί εκεί το θέατρο υποστηρίζεται δυναµικά από το κράτος κι έτσι καλλιεργείται στο κοινό η συλλογική συνείδηση ότι «υπάρχει θέατρο και πρέπει να υπάρχει θέατρο». Εδώ είθισται το θέατρο να αποτελεί µια ακόµη «διασκέδαση», όχι απαραίτητα συνυφασµένη µε τον πολιτισµό της χώρας. Ο θεατής, δίχως να γίνεται φαν ή οπαδός, 5 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

6 πρέπει κάποτε να αποκτήσει τη συνείδηση πως είναι µέρος της δηµιουργικής διαδικασίας και όχι ένας ακόµη πελάτης και ότι η σχέση του µε τη θεατρική πραγµατικότητα της χώρας του αποτελεί µια συνεχή work-in-progress. Ιλειάνα Δηµάδη INFO Αµόρε - Κεντρική Σκηνή, Πριγκιποννήσων 10, Πολύγωνο, Δώσε το σχόλιο σου Όνοµα Σχόλιο Έχω διαβάσει και αποδέχοµαι τις οδηγίες και τους όρους χρήσης Επιθυµώ να λάβω ενηµέρωση µε σε περίπτωση απάντησης. Αποστολή 6 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.

7 Διαβάστε επίσης Το Nikka σερβιρίστηκε perfect από τον Β. Νοµικό Γιώργος Χατζηπαύλου: Σε (αστεία) κρίση ηλικίας Ο Καραγκιόζης έριξε Άγκυρα Το µέγεθος δεν µετράει στο clubbing Οδός Αρχελάου: Γνωρίστε την νέα αγορά του ιστορικού Παγκρατιώτικου δρόµου Θεατρικά Bραβεία Kοινού 2015 από το αθηνόραµα: Η βραδιά της απονοµής και οι µεγάλοι νικητές 10 ξεχωριστές πρεµιέρες για την εβδοµάδα 12-18/11 Cookoovaya Επισκεφτείτε το Λονδίνο Διαβάστε κριτικές ταξιδιωτών και βρείτε προσφορές για ξενοδοχεία ΔΕΣΜΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ A.E Το σύνολο του περιεχοµένου του αθηνόραµα.gr είναι περιεχόµενο πρωτότυπο, αποτέλεσµα δηµ περί πνευµατικών δικαιωµάτων. Απαγορεύεται η αντιγραφή ολόκληρου ή µέρους αυτού χωρίς προηγούµενη γρ Όροι χρήσης και δήλωση προστασίας ιδιωτικού απορρήτου Ποιοι γράφουν για το ath 7 of 7 9/12/15-9:23 μ.μ.