ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΑΠΤΕΣ ΠΡΟΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ- ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Transcript

1 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΡΑΠΤΕΣ ΠΡΟΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ- ΙΟΥΝΙΟΥ 2017 ΜΑΘΗΜΑ : ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑΞΗ: Β ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 29/05/2017 ΧΡΟΝΟΣ: 2 ΩΡΕΣ ΒΑΘΜΟΣ ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:.. ΤΜΗΜΑ:. ΑΡ:. ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΕΛΙΔΩΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ: ΕΦΤΑ (7) Το εξεταστικό δοκίμιο αποτελείται από δύο (2) μέρη. Να απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα. Τα ερωτήματα να απαντηθούν σε φύλλα εξέτασης, όχι στο εξεταστικό δοκίμιο. Να γράψετε στο φύλλο εξέτασης τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο, τμήμα, ημερομηνία). Απαγορεύεται η χρήση διορθωτικού υγρού ή ταινίας (Tipp-Ex). ΜΕΡΟΣ Α : ΓΛΩΣΣΑ (ΜΟΝΑΔΕΣ 14) ΚΕΙΜΕΝΟ 1: 5+1 πράγματα που πάντα θα θυμάσαι από το Δημοτικό Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 9 Μαρτίου, 2016 Γράφει η Έφη Αλικάκου Όλοι αγαπάμε τα αβίαστα flashbacks. Συχνά ξυπνούν αναμνήσεις πότε πότε στον σημερινό μαθητόκοσμο λόγω ενός γεγονότος, μιας σχετικής συζήτησης με την παρέα ακόμα και μιας ταινίας. Και οι πιο όμορφες αναμνήσεις χωρίς αμφιβολία είναι αυτές των παιδικών χρόνων. Έκτοτε δε ζήσαμε, δε ζούμε ούτε και θα ζήσουμε τίποτα πιο αγνό και αθώο, τίποτα που να συγκρίνεται για παράδειγμα με τα έξι χρόνια του δημοτικού, ιδιαίτερα τις πρώτες «ψαρωμένες τάξεις». Άραγε εσύ τι δε θα ξεχάσεις ποτέ; Ποιες στιγμές θα αναπολείς πάντοτε; Ποτέ δεν θα ξεχάσω το σπρωξίδι στο κυλικείο. Καμία ουρά, κανένας κανόνας, ιδιαίτερα στα πρώτα διαλείμματα. Άπαξ και πεινούσαμε, δε γνωρίζαμε υπομονή και έλεος. Σπρωχνόμασταν, φωνάζαμε, χασκογελούσαμε Έπαιζες και περιφερόσουν αμέριμνος στο προαύλιο και ξαφνικά με την πρώτη στάλα βροχής ηχούσε από το μεγάφωνο μια επιτακτική τσιρίδα: «Όλοι κάτω από το υπόστεγο»! Λες και έπεφταν κομήτες, χαλάζι και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Τρέχαμε όλοι κάτω από την προστασία του υπόστεγου, όπου βαριόμασταν τη ζωή μας και πολλές φορές με το ζόρι χωράγαμε. Σε κάποια τάξη, μέχρι να τελειώσεις το δημοτικό, σίγουρα έζησες έστω μία φορά την αγωνία ποια δασκάλα θα σου τύχει. Αν η προηγούμενη ήταν καλή, έκανες προσευχές να την ξαναέχεις και το αντίθετο. Επιμένω στο θηλυκό του ζητήματος, γιατί ελάχιστες φορές υπήρχαν υποψήφιοι δάσκαλοι και, αν υπήρχαν, ακόμα πιο λίγες φορές θέλαμε να μας τύχουν. Στα μάτια των παιδιών, μια «κυρία» θα ήταν σίγουρα λιγότερο αυστηρή από έναν «κύριο». Αντί για παγούρι ή μπουκάλι, είχαμε το θρυλικό παγουρίνο, που τουλάχιστον έως την τετάρτη Δημοτικού, αρκετοί από εμάς το γεμίζαμε στις βρύσες. Τι και αν το κυλικείο είχε εμφιαλωμένα νερά; H μάνα μας επέμενε να το κουβαλάμε μαζί μας. 1

2 Άφησα τελευταίο το καλύτερο. Το πρώτο βιβλίο που μας ταλαιπώρησε τόσο στη ζωή μας, αλλά και το μοναδικό που αγαπάμε τόσο. Πάω στοίχημα ότι δε θυμάσαι εξωτερικά κανένα βιβλίο από τις υπόλοιπες τάξεις ή άντε να θυμάσαι αμυδρά ένα ή δύο. Τα περισσότερα τα έχεις καταχωνιασμένα στο πατάρι. Αυτό το βιβλίο πολύ πιθανό να είναι ακόμα στη βιβλιοθήκη σου από την τελευταία φορά που το πήρες. Συχνά το ξεφύλλιζες μόνος ή με παρέα και γέλαγες μέχρι δακρύων με τα άθλια γράμματά σου. Βεβαιότατα θυμάσαι και αναπολείς κατά καιρούς με τους φίλους σου και άλλες αμίμητες στιγμές και καταστάσεις από το δημοτικό. Προσωπικά, όσο σκέφτομαι εκείνα τα χρόνια, συνειδητοποιώ μία μεγάλη αλήθεια. Όσες απογοητεύσεις, στεναχώριες και αν είχαμε τότε εντός και εκτός τάξης, ελάχιστες θυμόμαστε, και, αν τις θυμόμαστε, αστειευόμαστε και γελάμε. Στη δασκάλα ή στον δάσκαλο όμως έχεις δώσει την πιο σφιχτή αγκαλιά σου. Και πιστεύω το άξιζαν Πηγή: neapolis.gr = site για νέους και φοιτητές. ΚΕΙΜΕΝΟ 2: Τι χρειάζεται η σύγχρονη εκπαίδευση; ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ Η εφημερίδα «Καθημερινή» με αφορμή κάποιο ντοκιμαντέρ του Erwin Wagenhofer, όπου θίγονται καίρια ζητήματα για τη σύγχρονη εκπαίδευση παγκοσμίως, ανοίγει τη συζήτηση για τις ελλείψεις αλλά και τις ανάγκες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Σύμφωνα με τον Σπύρο Ν. Πολλάλη, καθηγητή Harvard University, President Κολλεγίου Αθηνών- το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να προσαρμοστεί στη σημερινή εποχή. Οι μαθητές, το κέντρο κάθε προσπάθειας στην εκπαίδευση, πρέπει να προετοιμάζονται για τον κόσμο, για διεθνή ανταγωνισμό, όχι μόνο για τον στενό ελληνικό χώρο. Τα βασικά στοιχεία που πρέπει να αποκομίζει ο μαθητής μέσα από το σχολείο είναι η ικανότητα για κριτική σκέψη, η συγκέντρωση πληροφοριών από πολλαπλές πηγές, η αξιολόγηση των πηγών, η σύνθεση. Η μάθηση να εστιάζει στον τρόπο μάθησης για έναν κόσμο που συνέχεια αλλάζει και όχι σε αποστήθιση πληροφοριών. Είναι σημαντικό στις μέρες μας, θεωρεί ο κ. Πολλάλης, να δημιουργούμε χαρακτήρες και προσωπικότητες, παρά να δίνουμε μόνο γνώσεις. Το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να είναι μαθητοκεντρικό, το αντίθετο από αυτό που κάνει σήμερα το σχολείο. Ακόμη, σημαντικός είναι και ο ρόλος του καθηγητή στην τάξη. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να παρέχει ένα περιβάλλον δημιουργικό, ελεύθερο, εκκολαπτήριο νέων ιδεών και νέων προσεγγίσεων, ένα ουσιαστικό ακαδημαϊκό περιβάλλον. Το σημερινό σχολείο μπορεί να βάλει τέτοιους στόχους. Μπορεί να δώσει την εκπαίδευση που χρειάζεται ο μαθητής και το σχολείο του 21ου αιώνα. Πολλοί εκπαιδευτικοί καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να διατηρήσουν το ενδιαφέρον και τη δημιουργικότητα των παιδιών αυτών. Για να ολοκληρωθεί όμως με επιτυχία μια τέτοια προσέγγιση, χρειάζεται η συνδρομή της πολιτείας. Χρειάζεται πλαίσιο αποκέντρωσης και αυτονομίας, με υψηλή μόνο εποπτεία. Το σχολείο χρειάζεται ελευθερία στο πού να δίνει έμφαση στην ύλη και στο τρόπο διδασκαλίας της. Να δίνει ευκαιρίες στους καθηγητές του να εκπαιδευτούν για ένα διαφορετικό σχολείο και να είναι καινοτόμοι. Να αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τα μέσα που έχει στη διάθεσή του και τις εγκαταστάσεις του. Να έχει ευθύνη και να λογοδοτεί για τα αποτελέσματά του. 2

3 Ο Νίκος Ιερομνήμων, δάσκαλος-φιλόλογος, υποστηρίζει ότι οι σημερινοί μαθητές έχουν χάσει τη διάθεσή τους για μάθηση και βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μόνο άγχος, κούραση και αδιαφορία τους προκαλεί. Η Μάγια Αλιβιζάτου, PhD, ψυχολόγος, έχει παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά έχουν πολύ αυξημένο άγχος για τις επιδόσεις τους και το μέλλον τους. Το άγχος των παιδιών οφείλεται στο εκπαιδευτικό σύστημα, στις απαιτήσεις των γονέων και στην αβεβαιότητα που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση. Το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αλλάζει συνεχώς δε βοηθάει καθόλου τα παιδιά ούτε ακαδημαϊκά αλλά ούτε και ψυχολογικά. Για αυτούς τους λόγους αντιμετωπίζουν μαθησιακές και ψυχολογικές δυσκολίες. Βρίσκονται σε μια συνεχή αλλαγή και αβεβαιότητα. Τα παιδιά αγχώνονται, γιατί το πρόγραμμά τους είναι πολύ επιβαρυμένο, αφού δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο, με αποτέλεσμα να μην εκτονώνονται με άλλες δραστηριότητες. Επιλογικά, είναι αναγκαίες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, για να μπορούν τα παιδιά να μαθαίνουν αποτελεσματικά, χωρίς άγχος, μέσα από ένα δημιουργικό περιβάλλον. Μαριαλένα Σπυροπούλου-Ψυχαναλυτική ΨυχοθεραπεύτριαΥπ. Διδάκτωρ Ψυχολογίας/ Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο MSc Ψυχολογίας, Πάντειο Παν/μιο Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Αναλυτικής & Οικογενειακής Θεραπείας I. Kατανόηση περιεχομένου: (μονάδες 2) Α1.1.Να αναφέρετε δύο (2) αλλαγές που προτείνει ο συντάκτης του κειμένου 2, ώστε να βελτιωθεί το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα. (μονάδα 0,5) Α1.2. α) Να συγκρίνετε το κείμενο 1 και το κείμενο 2 ως προς τον κειμενικό τύπο. β) Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. (μονάδα 1) Α1.3. Η συγγραφέας του κειμένου 1 αναφέρεται στις σχολικές αναμνήσεις. Να αναφέρετε δύο (2) σημεία του κειμένου που να τεκμηριώνουν την άποψη αυτή. (μονάδα 0,5) II. Κατανόηση μορφής: (μονάδες 4) Α2. Οργάνωση λόγου: (μονάδα 1) Α2.1.α) Στο κείμενο 1 να βρείτε τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται η 6η με την 7η παράγραφο. β) Να αναφέρετε μία άλλη λέξη /φράση που θα μπορούσε να τις συνδέσει, διατηρώντας το ίδιο νόημα. (μονάδα 0,5) Α2.2.Να εντοπίσετε με ποιον απ τους τρεις παρακάτω τρόπους αναπτύσσεται η πέμπτη (5 η ) παράγραφος του κειμένου 2 («Ο Νίκος Ιερομνήμων δραστηριότητες») και να δικαιολογήσετε την απάντησή σας. Η 5 η παράγραφος αναπτύσσεται με : α)σύγκριση και αντίθεση - β) αιτιολόγηση - γ) διαίρεση (μονάδα 0,5) 3

4 Α3. Μορφοσυντακτικά Φαινόμενα: (μονάδες 2) Α3.1.Η πιο κάτω πρόταση βρίσκεται στην ενεργητική σύνταξη. Να την μετατρέψετε σε παθητική. «οι σημερινοί μαθητές έχουν χάσει τη διάθεσή τους για μάθηση» (μονάδα 0,5) Α3.2.α. Να αναγνωρίσετε την έγκλιση των υπογραμμισμένων ρημάτων που χρησιμοποιεί ο συντάκτης. β. Τι θέλει να δηλώσει ο συντάκτης του κειμένου χρησιμοποιώντας την έγκλιση αυτή; «Το σημερινό σχολείο μπορεί να βάλει τέτοιους στόχους. Μπορεί να δώσει την εκπαίδευση που χρειάζεται ο μαθητής και το σχολείο του 21ου αιώνα..» (μονάδα 0,5) Α3.3.α.Σε ποιο βαθμό βρίσκεται το επίθετο λιγότερο στην πιο κάτω φράση; (κείμενο 2) (θετικό, συγκριτικό, υπερθετικό) β. Να γράψετε και τους άλλους δύο βαθμούς του επιθέτου μονολεκτικά. (μονάδα 0,75) «Στα μάτια των παιδιών, μια «κυρία» θα ήταν σίγουρα λιγότερο αυστηρή από έναν «κύριο». Α3.4. α. Να σημειώσετε τον χρόνο στoν οποίo ανήκει το υπογραμμισμένο ρήμα του κειμένου 1 (μονάδα 0,25) «Σπρωχνόμασταν, φωνάζαμε, χασκογελούσαμε και γιούρια στα κουλούρια!» Α4. Λεξιλογικά : (μονάδα 1) Α4.1.Να αναλύσετε τη λέξη «συγκρίνεται» (κείμενο 1) στα συνθετικά της μέρη. (μονάδα 0,5) Α4.2. Να σχηματίσετε δύο (2) νέες λέξεις αλλάζοντας το α συνθετικό της λέξης «καταβάλλω». (μονάδα 0,5) III. Παραγωγή Γραπτού Επικοινωνιακού Λόγου:(μονάδες 8) Οι αναμνήσεις των σχολικών μας χρόνων είναι πολλές, άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές. Ως μαθητής να καταγράψεις σε ένα άρθρο, που θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα του Σχολείου σου, αναμνήσεις από τα δικά σου σχολικά χρόνια. Στην αφήγησή σου να συμπεριλάβεις και θετικές και αρνητικές αναμνήσεις. (Λέξεις ) 4

5 ΜΕΡΟΣ Β : ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ( ΜΟΝΑΔΕΣ 6) ΚΕΙΜΕΝΟ 1:«Το Δέντρο» Μα μια νύχτα, να τι έγινε. Γύριζα από ναν μακρινό περίπατο. Μεσάνυχτα. Τέλεια ερημιά παντού. Πλησίαζα στο δέντρο, όταν πρόσεξα πάνω του κάποιον άνθρωπο σκαρφαλωμένο. Άκουσα και χτυπήματα. Τότες έτρεξα! Και αμέσως κατάλαβα. Μαχαιρώναν το δέντρο! Ο άνθρωπος εκείνος έμπηγε στην «καρδιά» του, εκεί που ο χοντρός κορμός χώριζε σαν παλάμη στέλνοντας τα κλαδιά του προς όλες τις κατευθύνσεις, έμπηγε χτυπώντας βαριά ένα μεγάλο λοστό. Σωστή δολοφονία! Το δέντρο, με το φαρμακερό αυτό σίδερο στα σπλάχνα του θα μαράζωνε σιγά σιγά, μα σίγουρα και μια μέρα θα έπεφτε κάτω ξερό. Γιατί το κάνεις αυτό; φώναξα φρενιασμένος. Ο άλλος σταμάτησε τη δουλειά του. Γύρισε και με κοίταξε. Αναγνώρισα έναν από τους υπηρέτες της Κυράς. Τι σε νοιάζει; μου αποκρίθηκε αργά. Κάμνω ό,τι με προστάξανε. Το ψωμί το έρημο ψωμί! Να τα βάλω με την Κυρά; Αύριο κιόλας θά φευγα. Κατάπια τα λόγια μου, χαμήλωσα το κεφάλι και τράβηξα για το δωμάτιό μου. Μα όλη τη νύχτα μέσα στο μυαλό μου στριφογύριζε σαν τρυπάνι αυτό: Γιατί; Τι της έφταιξε το δέντρο; Ένα τόσο όμορφο δέντρο μπροστά στο σπίτι της; Το έμαθα την άλλη μέρα. Στη σουαρέ των εγκαινίων. Η Κυρά με πήρε σε μια γωνιά και μου είπε: Σας αρέσει το σπίτι; Πάνε να σκάσουνε. Και μ ένα χαμόγελο γεμάτο πονηράδα: Κι όταν θα πέσει το δέντρο Πώς; ρώτησα εγώ λαχανιάζοντας. Έβαλα και το κάρφωσαν χθες βράδυ, μου αποκρίθηκε, παίρνοντας ύφος συνωμοτικό. Και τότε χίμηξε από μέσα μου βαθιά ένα «γιατί, γιατί;» τόσο έντονο, τόσο χρωματισμένο, που η Κυρά θεώρησε πρέπον να μου ρίξει μια ματιά αυστηρή και επιπληχτική, θυμίζοντάς μου έτσι πως βρίσκομαι μέσα σε «κόσμο». Ύστερα με συγκατάβαση, σα να εξηγούσε σ έναν κουτό κάτι πολύ απλό, πρόσθεσε: Αυτό το παλιόδεντρο κρύβει όλη τη φατσάδα του σπιτιού. Οι επιβάτες του τρένου απέναντι, σαν περνούν, δε βλέπουν τίποτα. 5

6 ΚΕΙΜΕΝΟ 2: «Ο Οβολός», Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ σήκωσε τα άδεια πιάτα από το τραπέζι. - Σου άρεσε το φαγητό; με ρώτησε. - Παίρνεις πάντα το ωραιότερο μέρος, της είπα. Την ώρα που την αποχαιρετούσα στην εξώπορτα, έβαλε το χέρι στην τσέπη της ρόμπας της ακριβώς όπως παλιά, όταν εξοικονομούσε λίγα χρήματα και μας έδινε για χαρτζιλίκι. - Παρ' τα αυτά, μου λέει με χαμηλωμένο κεφάλι, εσύ χρησιμοποιείς λεωφορεία. Ήταν τρία εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Κατάλαβα τη σημασία της προσφοράς: η μάνα μου, μου δήλωνε πως δεν μπορούσε, πλέον, να ανέβει σε λεωφορείο. Πράγματι, την ίδια εκείνη άνοιξη αρρώστησε και, ξαφνικά, πέθανε τα ξημερώματα. - Εγώ φεύγω, μου είχε πει την παραμονή το βράδυ στο νοσοκομείο. Κατεβήκαμε όλοι στον Πύργο, όπου ήταν και ο οικογενειακός μας τάφος. Προηγείτο το φέρετρο και ακολουθούσαμε εμείς. Μέχρις ότου έρθει η ώρα της κηδείας, άρχισα να τριγυρνώ στα πέριξ του νεκροταφείου. Στις άκρες των ελαιώνων, δίπλα από τη σιδηροδρομική γραμμή, έβλεπα με έκπληξη κόκκινες ανεμώνες, που δεν θυμόμουν να υπήρχαν, όταν παιδιά ζούσαμε στο κοντινό χτήμα. Έφθασα και σε αυτό. Δεν είχε απομείνει τίποτα. Το πουλήσαμε στην Κατοχή και τώρα είχε καταντήσει ένας γύφτικος οικισμός, εντός σχεδίου πια. Ήταν μεσημεράκι και επικρατούσε μια περίεργη ερημιά, ίσως γιατί όλοι κοιμόντουσαν ή απουσίαζαν. Βρήκα το παλιό μου σπίτι αγνώριστο, με προσθήκες από τσιμεντόλιθους και αλουμινένιες πόρτες. Από τα δέντρα και τον κήπο δεν είχε μείνει ούτε δείγμα. Ξαφνικά είδα τη μανταρινιά! Μέσα σε όλον αυτό το χαλασμό, είχε καταφέρει να επιβιώσει. Γέρικη, σχεδόν αιωνόβια, με καταφαγωμένον τον κορμό και τα κλαδιά της χωρίς φύλλα, διατηρούσε ακόμη αρκετούς καρπούς, κάτι πολύ μικρά μανταρίνια, ίδια με εκείνα που έκανε και τότε, όταν σκαρφάλωνα επάνω της την άνοιξη κι έκοβα τα φρούτα της. Τα καλοκαίρια με τις ζέστες υπέφερε πολύ. Αγωνιζόμουν να τη διατηρήσω στη ζωή: δεν είχαμε αρκετό νερό, αλλά, όταν μπορούσα, της κουβαλούσα έναν δύο τενεκέδες να ξεδιψάσει. Πλησίασα με συγκίνηση, ένιωθα σχεδόν τύψεις για τα χρόνια της δίψας της. Πώς επέζησε, έτσι εγκαταλελειμμένη, τόσα καλοκαίρια; Είχα να την δω μισόν αιώνα ακριβώς και ουδέποτε την είχα θυμηθεί. Έφαγα δυο τρία μανταρίνια, έβαλα μερικά στη τσέπη μου, τη χάιδεψα και έφυγα. Έσπευσα στο νεκροταφείο, όπου ήδη χτυπούσε πένθιμα η καμπάνα. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας, παρατηρώντας το πρόσωπο της μητέρας μου, σκεφτόμουν όλα εκείνα τα παρελθόντα. Αφαιρέθηκα κι ήταν η γυναίκα μου που με προέτρεψε: - Πήγαινε να φιλήσεις πρώτος τη μητέρα σου. Πλησίασα. Της άφησα το ματσάκι με τις κόκκινες ανεμώνες, της γλίστρησα στα χέρια τα τρία εισιτήρια του λεωφορείου και, χαϊδεύοντάς της το κρύο μάγουλο, της ψιθύρισα στο αυτί: - Μάνα, η μανταρινιά μας ζει! 6

7 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Β1. Να σημειώσετε στο φύλλο εξέτασης «σωστό» ή «λάθος» για τις πιο κάτω προτάσεις : α) O συγγραφέας του κειμένου «Το Δέντρο» είναι ο Στρατής Τσίρκας. β) Το κοινό θέμα των δύο κειμένων είναι τα ταξίδια. γ) Στο κείμενο1 γίνεται χρήση του γ ενικού προσώπου και ο αφηγητής δε συμμετέχει στο κείμενο. δ) Στο κείμενο 2 ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την τεχνική του διαλόγου. (μονάδα 1) Β2.α) Να χαρακτηρίσετε τη στάση της Κυράς στο κείμενο 1 και του πρωταγωνιστή στο κείμενο 2 απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και να γράψετε με ποιες ενέργειες-πράξεις τους φανερώνεται η στάση του καθενός. (μονάδες 2) β) Να εντοπίσετε και να καταγράψετε ένα (1) σημείο μέσα από κάθε κείμενο που να τεκμηριώνει μια πράξη-ενέργειά τους. (μονάδα 1) Β3. Ποια είναι τα συναισθήματα του αφηγητή στο κείμενο 1 απέναντι στο δέντρο; Να στηρίξετε την απάντησή σας με φράσεις από το κείμενο. (μονάδα 1) Β4. α) Ποια είναι η στάση των εργατών απέναντι στο αίτημα της Κυράς; β) Να αιτιολογήσετε τη συμπεριφορά τους. (μονάδα 1) Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ.. Βαρβάρα Κάσσαρη ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ..... Ανθή Παλιομυλίτη Ιωάννα Μεταξά Β.Δ. Βαρβάρα Κάσσαρη... Μύριελ Θεοδούλου. Αθηναΐς Χριστοφή.. Αντρέας Καΐλης 7