1
ISBN: 978-618-81894-1-6 Mona Perises Email: monaperises@yahoo.com 4
Η Μάγια είναι μια 42χρονη γυναίκα, που μετά από μια απρόσμενη αρρώστια και δεκατέσσερα χρόνια αποτυχημένου γάμου, φεύγει από το σπίτι της, εγκαταλείποντας τον σύζυγο της, αλλά όχι τα παιδιά της. Έχει σκοπό όταν γυρίσει πίσω να κάνει αίτηση διαζυγίου, να τα πάρει και να ζήσει μαζί τους στην πόλη καταγωγής της. Πρώτα μπαίνει σε κάποιο νοσοκομείο για θεραπεία και μετά από μια εβδομάδα πάει να ξεκουραστεί σε κάτι φίλους της στην Αίγινα. Τα αρχικά σχέδια της ανατρέπονται, όταν στο φέρι για το νησί γνωρίζει τον τριαντάχρονο Μάριο, ένα νεαρό τελειόφοιτο πανεπιστημίου του Λονδίνο. Αυτός δεν έχει κανένα συγγενή είναι εντελώς μόνος και η Μάγια είναι μια 42χρονη γυναίκα που θέλει να βάλει τέλος στην πικρή και ανεπαρκή αισθηματικά ζωή της. Έχει περάσει πολλά χρόνια στην μοναξιά, στην απόρριψη και προσπαθεί να βρει ξανά τον εαυτό της. Θέλει να ηρεμήσει και να βρει την ψυχική της γαλήνη. Η γνωριμία της με τον Μάριο θα είναι σαν θύελλα και η αρχή ενός νέου έρωτα. Αυτός την έχει ερωτευτεί με την πρώτη ματιά και προσπαθεί να της το πει, όμως οι δικές της άσχημες αναμνήσεις, είναι πάντα πριν από κάθε σκέψη της. Ο έρωτας συνήθως δεν μας ρωτά, έρχεται χωρίς να τον περιμένεις, πολλές φορές γίνεται η αιτία να γιατρέψεις παλιές πληγές. Ο νεαρός και μοναχικός Μάριος θα γίνει η αιτία να ανακαλύψει ότι είναι ακόμα γυναίκα, το κορμί όπως και η ψυχή της, είναι ακόμα ζωντανά. Θα πάει μαζί του σε ένα ταξίδι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, εκεί θα ανακαλύψει μια άλλη πτυχή της ζωής, του έρωτα και θα δεθεί πολύ μαζί του. Τα δώδεκα χρόνια που τους χωρίζουν, δεν θα σταματήσουν αυτόν τον έρωτα, που κάθε μέρα θα γίνεται όλο και πιο δυνατός. Θα ξαναβρεθούν οι δυο τους μετά από ενάμιση χρόνο, αλλά όταν θα βρεθούν θα παντρευτούν και αυτός θα την ακολουθήσει. Αυτή έχει πάρει το διαζύγιο της, έχει όμως να κάνει με την οργή και το μίσος του πρώην συζύγου της. Τα παιδιά της δεν θα την ακολουθήσουν, γιατί έχουν ακούσει πολλά ψέματα και είναι πολύ μπερδεμένα. Θα τα καταφέρουν, ο έρωτας και η αγάπη του Μάριου και της Μάγιας; Θα αντέξουν στις καταιγίδες που θα είναι πολλές; Ναι θα τις αντέξουν και θα βγουν νικητές, γιατί ο έρωτας και η αγάπη είναι δυνατή, μόνο όταν οι ψυχές ακούν τις δικές τους φωνές. Η αγάπη γίνεται δυνατή, μόνο όταν ακούει τις μελωδίες της ψυχής, γίνεται μοναδική και ο έρωτας μένει βαθιά για πάντα. 7
Είναι Οκτώβρης το 2003 και ταξιδεύω από τον Πειραιά για την Αίγινα με το φέρι της γραμμής. Είμαι καλεσμένη σε κάποιο φιλικό σπίτι για ολιγοήμερες διακοπές και είμαι μετά από ένα πρόβλημα υγείας, αλλά και καρδιάς. Δηλαδή είμαι πλήρως απογοητευμένη και πληγωμένη από κάποιον άνθρωπο που για δεκατέσσερα χρόνια ζει μαζί μου και πιστεύει ότι εγώ είμαι το δεδομένο του και πως μόνο εγώ είμαι υποχρεωμένη να κάνω υπομονή και αυτός να το παίζει ωραίος και δήθεν. Ένας γάμος σκέτη αποτυχία, από την πρώτη μέρα μάλιστα μου δήλωσε, ότι δεν με παντρεύτηκε για τα μούτρα μου, αλλά για να κάνει το κέφι των γονιών. Μετά από δεκατέσσερα χρόνια γάμου και πριν από δεκαπέντε μέρες έχω φύγει από το σπίτι και μετά από μια θεραπεία μιας βδομάδας, πάω να ξεκουραστώ. Στο φέρι έχει λίγους επιβάτες που πηγαίνουν στο νησί. Διαβάζω κάποιο περιοδικό που βρήκα πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού όταν έρχεται και κάθεται δίπλα μου ένας πολύ ευπαρουσίαστος νεαρός. Είναι από αυτούς τους νεαρούς που είναι πάντα καλοντυμένοι και ο συγκεκριμένος είναι ντυμένος με τα πιο όμορφα ρούχα που έχω δει τον τελευταίο καιρό. Είναι χαμογελαστός, ανέμελος και πολύ άνετος, το χρώμα των του είναι πράσινο και η ματιά του απέραντη. Έχει φώτα στα μάτια και μέσα αστράφτουν διάφορα μικρά αστέρια. Οι βλεφαρίδες του είναι υγρές, σαν να έχει κλάψει πριν. Αφήνω το περιοδικό πάλι στο τραπεζάκι και τον κοιτάζω στα κλεφτά, είναι πολύ ψηλός, το καταλαβαίνω αυτό από τα πόδια του. Έχει πολύ αθλητικό παρουσιαστικό και δεν πρέπει να είναι πάνω από τριάντα. Καστανός με αρκετά μακριά μαλλιά και σπαστά. Έχει το ύφος του ανθρώπου που ξέρει τι θέλει, τον αέρα και την σιγουριά ενός πολύ επιτυχημένου, αλλά δεν είναι ξιπασμένος. Μετά από λίγη ώρα κάνει αυτός την αρχή και με ρωτάει αν πάω στην Αίγινα, ή στον Πόρο; Του απαντώ ότι πάω στην Αίγινα σε κάτι φίλους μου και τον ρωτάω που πάει αυτός; Πάει στην Αίγινα και θα μείνει στο σπίτι κάποιου φίλου του. Μετά από μια βδομάδα, θα πάει να βρει την ''Όμ Άλι''. Δεν ξέρω τι εννοεί με αυτό το ''Όμ Άλι''. Σκέφτομαι ότι ίσως είναι η κοπελιά του, είναι ξένη και έχει αυτό το περίεργο και πολύ παράξενο όνομα. Σηκώνομαι να δω έξω την θάλασσα και κάνω μια βόλτα στο σαλόνι, πετάω τον χάρτινο κύπελλο του καφέ μου και ξανακάθομαι. Λέει ότι έχουμε πολύ ώρα ακόμα για να φτάσουμε μέχρι την Αίγινα και αφού συνταξιδεύουμε να συστηθούμε Μου δίνει το χέρι του, του δίνω και εγώ το δικό μου. 8
-Χαίρω πολύ, Μάριος Οικονόμου. -Μάγια Φραγκάκη, χαίρω πολύ. -Είστε αρκετά ψηλή γυναίκα, τι ύψος έχετε; Φυσικά αν θέλετε μου λέτε και συγνώμη που ρωτάω. -Είμαι ένα ογδόντα, αλλά και εσείς είστε πολύ ψηλός. -Ναι είμαι ένα ενενήντα δύο, σε ποια γειτονιά της Αίγινας θα μείνετε; -Δεν έχω πάει άλλη φορά στην Αίγινα, είναι η πρώτη φορά και δεν ξέρω τις γειτονιές της. Το χέρι του έτρεμε όταν το έπιασα, αλλά δεν δίνω σημασία, είμαστε σε φέρι και κουνάει πολύ, αυτός έχει μείνει να με κοιτάζει. Τον κοιτάζω και εγώ λίγο σαστισμένη από την επιμονή του και πολύ κολακευμένη από το χαμόγελο του. Βλέπει τις μελανιές που έχω από τις βελόνες στο χέρι μου και ρωτάει τι έχω πάθει και αν είμαι καλά. -Τώρα είμαι καλά, μόλις πριν από λίγο πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόμουν για μια εβδομάδα. Θέλει να μάθει τι είχα και γιατί ήμουν στο νοσοκομείο, του απαντώ πως δεν θέλω να το συζητήσω και έτσι κόβουμε την κουβέντα. Μένουμε για λίγη ώρα σιωπηλοί. Σε λίγο σηκώνεται να πάει στο μπαρ και με ρωτάει αν θέλω να μου φέρει κάτι. Θέλω ένα μπουκάλι νερό και βγάζω λεφτά να του δώσω, αλλά φεύγει χωρίς να τα πάρει. Τον βλέπω από πίσω, είναι πράγματι πολύ ψηλός και γυμνασμένος, οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ένας πολύ όμορφος άντρας. Τώρα που τον βλέπω να έρχεται προς το μέρος μου, το χαμόγελο του είναι όμορφο και τα μάτια του είναι πολύ όμορφα. Μου δίνει το νερό και κάθεται, με ρωτάει αν είμαι παντρεμένη, η απάντηση μου είναι πως ήμουν για δεκατέσσερα χρόνια και χώρισα πρόσφατα. Είμαι μάνα με δύο γιους, που είναι δεκατέσσερα και δώδεκα χρονών. Του κάνει εντύπωση πως μια τόσο νέα γυναίκα έχει δύο γιους και μάλιστα σε αυτές τις ηλικίες, πρέπει να παντρεύτηκα πολύ μικρή. Δεν είναι ευγενικό να με ρωτήσει την ηλικία μου. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να του πω την ηλικία μου και λέω πως είμαι σαράντα δύο. Μένει άναυδος, αυτός με έκανε το πολύ για τριάντα, του λέω ευχαριστώ και τον ρωτάω αυτός πόσο είναι, είναι τριάντα. Έτσι γνωρίστηκα με τον Μάριο που 9
Mona Perises Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα έντεκα σε χωριό του Ν. Σερρών, μετά στη Γερμανία, στην περιοχή της Ρηνανίας Παλατινάτου, μέχρι και τα είκοσι μου. Εκεί τελείωσα το σχολείο μου και μια τεχνική σχολή πάνω στη μόδα και ταυτόχρονα δούλευα. Ζω στην πόλη των Σερρών και εργαζόμουν για πολλά χρόνια σε βιοτεχνίες μέχρι που έγινα μητέρα και όταν το απαιτούσαν οι ανάγκες της οικογένειας ξαναδούλευα. Έμαθα υπολογιστή σε διάφορα νομαρχιακά σεμινάρια, εργάστηκα σε διάφορες δουλειές και μέχρι το 2011 σαν ψηφιακή σχεδιάστρια. Τώρα ασχολούμαι μόνο με την συγγραφή βιβλίων, το βιβλίο μου ''Όμ Άλι, το γλυκό της ζωής'', το έγραφα δέκα ολόκληρα χρόνια! Από το 2005 είμαι παντρεμένη με τον Ahmed, που είναι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Έχω δύο γιους, τον Άγγελο που είναι 25 και τον Δημήτρη που είναι 23 χρόνων. Ο Έρωτας στην Κασπία θάλασσα, είναι το πρώτο μυθιστόρημα μου. Το όνομά μου είναι, Χουσεΐν, είναι το τέταρτο βιβλίο μου και είναι μια μυθιστορηματική βιογραφία, ενός Πέρση/Ιρανού ονειρευτή. Ο έρωτας ήρθε από την στέπα, είναι το πέμπτο μυθιστόρημα μου και είναι μια διπλή ιστορία, με έρωτα, αγάπη και πολύ μυστήριο. Το έκτο μυθιστόρημα μου είναι Φυλακίζοντας τον αέρα, Canyoning περιπέτεια, που είναι με αληθινές περιγραφές αθλητών του Canyoning, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Ρωμαίος και η Διωναία είναι το έβδομο μυθιστόρημα μου και η Έλευση ενός αγνώστου, είναι το πρώτο μου διήγημα. 330