Η σχέση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου µε τα άλλα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα εθνικά όργανα ελέγχου. (Σκέψεις µε αφορµή τη Λευκή Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση). Η δηµοκρατική διακυβέρνηση είναι ένας νέος εννοιολογικός όρος στη βιβλιογραφία για τη δηµόσια διοίκηση 1.Η εξέταση των δοµών διακυβέρνησης δίνει έµφαση στους θεσµούς, στις διαδικασίες λήψεως αποφάσεων και στους κανόνες δικαίου. Περαιτέρω, συνδέεται µε τη λογοδοσία, ένα σύνθετο και πολυδιάστατο όρο που επίσης έγινε κοινός τόπος στη βιβλιογραφία για τη δηµόσια διοίκηση 2. Στο πλάτος της έννοιας λογοδοσία µπορούν να υπαχθούν οι παρακάτω επιµέρους έννοιες: δηµοκρατική διακυβέρνηση,δηλαδή άµεση λογοδοσία µέσω άσκησης του εκλογικού δικαιώµατος, λογοδοσία ή ευθύνη των κυβερνώντων προς το Κοινοβούλιο, ιεραρχική λογοδοσία προς τους ανώτερους, που απαντάται σε ένα γραφειοκρατικό σύστηµα και οικονοµική λογοδοσία µέσω ελεγκτικών οργάνων. Οι συντάκτες της Λευκής βίβλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διακυβέρνηση αφενός επέλεξαν τη λογοδοσία ως µία από τις αξίες της, αφετέρου πρότειναν µία αναθεώρηση της λειτουργίας των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης 3.Είναι απαραίτητο να επισηµάνουµε πρώτα το εννοιολογικό περιέχοµενο που έδωσαν στην έννοια λογοδοσία, εµπλουτίζοντας το παραδοσιακό πλάτος της έννοιας. Η Επιτροπή 1
αναφέρει: οι ρόλοι στις νοµοθετικές και εκτελεστικές διαδικασίες πρέπει να γίνουν πιο σαφείς. Όλα τα όργανα πρέπει να εξηγήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το τι κάνουν στην Ευρώπη. Περαιτέρω, υπάρχει η ανάγκη για µεγαλύτερη σαφήνεια και ευθύνη από τα κράτη- µέλη και από όσους συµµετέχουν στην ανάπτυξη και εκτέλεση της ευρωπαϊκής πολιτικής σε οποιοδήποτε επίπεδο.όπως είναι φανερό, υπάρχει πολύ µικρή σχέση ανάµεσα στις µορφές λογοδοσίας που είναι γνωστές στα εθνικά δηµοκρατικά συστήµατα διακυβέρνησης και στην έννοια λογοδοσία όπως χρησιµοποιείται στο κείµενο αυτό 4. Ο όρος φαίνεται να έχει δανειστεί κάποια στοιχεία από την ιδέα της συµµετοχής, η οποία διαχέεται στη Λευκή βίβλο. Η Επιτροπή ίσως ακολουθεί τον Οργανισµό Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, χρησιµοποιώντας τη συµµετοχή και τη λογοδοσία ως συνώνυµους όρους. 5. Η µάλλον ηθεληµένη εννοιολογική σύγχυση έχει ως συνέπεια ότι ενώ προτείνεται µια αναθεώρηση της λειτουργίας των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν δίνεται η απαραίτητη προσοχή στο θέµα της οικονοµικής λογοδοσίας µέσω του ελέγχου. Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕυρΕλΣυν) αναβαθµίστηκε σε ευρωπαϊκό όργανο µε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.Το ΕυρΕλΣυν εξασφαλίζει τον έλεγχο των λογαριασµών και επικουρεί το Κοινοβούλιο και το Συµβούλιο για να χορηγήσουν απαλλαγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία θεωρείται υπόλογη για την εκτέλεση του 2
κοινοτικού προϋπολογισµού 6.Κατά συνέπεια, εύλογα θα περίµενε κανείς να δει στη Λευκή Βίβλο της Επιτροπής µία αναθεώρηση του εύρους των αρµοδιοτήτων και του σκοπού των δραστηριοτήτων του ΕυρΕλΣυν και της σχέσης του µε τους πρωταγωνιστές στο στίβο του θεσµικού ανταγωνισµού, όπως επίσης και σε εθνικό επίπεδο.η ανάµειξη του ΕυρΕλΣυν στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση κρίνεται απαραίτητη, διότι ο φορολογούµενος πολίτης έχει δικαίωµα να γνωρίζει εάν οι ίδιοι πόροι της Κοινότητας δαπανώνται µε σύνεση. Τα νοµικά εγχειρίδια και περιοδικά δεν έχουν αφιερώσει ιδιαίτερη προσοχή στο ΕυρΕλΣυν 7, οπότε παραµένει σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους, ακόµη και στους νοµικούς. Μπορούµε να περιγράψουµε χωρίς δισταγµό τη σχέση ανάµεσα στο ΕυρΕλΣυν και τους άλλους ευρωπαϊκούς θεσµούς σαν µια δύσκολη σχέση µετ εµποδίων. Θα προσπαθήσουµε να εξετάσουµε τη σχέση του µε καθε όργανο χωριστά. Κατά πρώτο λόγο θα εξετάσουµε τη σχέση του ΕυρΕλΣυν µε την Επιτροπή, η οποία έχει το ρόλο του υπολόγου κατά τη διαδικασία χορήγησης απαλλαγής. Ο τόνος στις σχέσεις τους ήταν αρχικά εχθρικός 8. Η αιτία µπορεί να εντοπιστεί εύκολα : ο έλεγχος απόδοσης δεν µπορεί να είναι δηµοφιλής. Η αξιολόγηση της αποτελεσµατικότητας 3
ισοδυναµεί µε την εξέταση του εάν οι στόχοι της συγκεκριµένης πολιτικής επιτεύχθηκαν. Η οικονοµικότητα και η αποδοτικότητα επίσης εξαρτώνται από την ύπαρξη σαφών και συνεπών στόχων. Εάν οι στόχοι µιας πολιτικής είναι ασαφείς, αντίθετοι µε την πολιτική την ίδια ή απροσδιόριστοι, ο έλεγχος απόδοσης σίγουρα θα το αναδείξει. Οι πολιτικώς υπεύθυνοι δεν θα αποδεχτούν εύκολα µια τέτοια κριτική 9.Η στάση του ελεγχόµενου θα είναι η ίδια και µετά από έναν οικονοµικό έλεγχο που φανερώνει οικονοµικές ατασθαλίες.για τον παραπάνω λόγο η Επιτροπή έδειχνε αµυντική στάση και σε κάποιες περιστάσεις, δινόταν η εντύπωση πολέµου ακόµη και η επιλογή του όρου κατ αντιµωλία διαδικασία επιτείνει την εντύπωση αυτή 10. Ο εχθρικός τόνος των σχέσεων Επιτροπής-ΕυρΕλΣυν άλλαξε σε µία κοινή προσέγγιση προς την οικονοµική διαχείριση και την αίσθηση ότι το θέµα- κλειδί µακροπρόθεσµα είναι οι σχέσεις µε τα κράτη-µέλη 11.Ο λόγος που κρύβεται πίσω από αυτήν την αλλαγή είναι αναµφισβήτητα το γεγονός ότι το κέντρο βαρύτητας του ΕυρΕλΣυν µεταφέρθηκε προς τα κράτη µέλη, επειδή η διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων ανατέθηκε σταδιακά στις εθνικές αρχές 12.Όµως η πρόσφατη εξέλιξη ολοκληρωµένου εσωτερικού ελέγχου µέσα στους κόλπους της Επιτροπής µπορεί να φέρει πάλι ένταση σ αυτήν την εύθραυστη σχέση, εάν η Επιτροπή θελήσει να αποµακρύνει το ΕυρΕλΣυν ισχυριζόµενη ότι η υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου είναι ικανή να προσδιορίσει τα 4
προβλήµατα εντός της Επιτροπής και να τα επιλύσει 13.Για να αποφευχθεί αυτή η παγίδα, τα µέλη της Επιτροπής πρέπει να µην ξεχνούν ότι ο τελικός στόχος του ΕυρΕλΣυν είναι να βοηθήσει τον υπεύθυνο να προσπαθήσει πιο σκληρά για τις σωστές πολιτικές επιλογές και να εξασφαλίσει τη µετάφραση των επιλογών αυτών σε χρηστικούς κανόνες, βοηθώντας στην υλοποίησή τους 14. Θα ερευνήσουµε τώρα τη σχέση µεταξύ Συµβουλίου και ΕυρΕλΣυν. Το Συµβούλιο έχει έναν σηµαίνοντα ρόλο στο µηχανισµό διορισµού των µελών του δευτέρου.το Συµβούλιο, αφού συµβουλευτεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οµόφωνα διορίζει τα µέλη του ΕυρΕλΣυν.Αυτή η διαδικασία, που δεν χρησιµοποιείται για το διορισµό των µελών του ικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ούτε των Επιτρόπων, δίνει ίσως στα µέλη του Συµβουλίου την εντύπωση ότι ο δικός τους θεσµός είναι κυρίαρχος έναντι του ΕυρΕλΣυν 15.Σε υπουργικό επίπεδο, το Συµβούλιο δεν προσδίδει στις ετήσιες ή στις ειδικές εκθέσεις του ΕυρΕλΣυν πολιτική προτεραιότητα 16.Το Συµβούλιο δεν υποχρεούται να ενεργήσει µετά τις συστάσεις του ΕυρΕλΣυν, ούτε πρέπει να εξηγήσει τους λόγους αποχής του, εάν επιλέξει να αδρανήσει 17. Περαιτέρω, η γνώµη του ΕυρΕλΣυν για την υιοθέτηση των κανονισµών οικονοµικού περιεχοµένου του άρθρου 279 ΣυνθΕΕ δεν είναι δεσµευτική, οπότε το Συµβούλιο δεν χρειάζεται να αιτιολογήσει τη µη λήψη υπόψη της γνώµης 5
αυτής.αλλά το γεγονός ότι το ΕυρΕλΣυν δεν έχει αποφασιστική ή κανονιστική εξουσία και τα πορίσµατά του δεν έχουν τη θέση κανόνα δικαίου, σε καµία περίπτωση δεν δίνει την ευχέρεια, στους αποδέκτες των παρατηρήσεων, να µην τις παίρνουν στα σοβαρά 18.Οπωσδήποτε το Συµβούλιο και το ΕυρΕλΣυν δρουν µε διαφορετική λογική: το Συµβούλιο ενστερνίζεται µια πολιτική λογική και την προώθηση των εθνικών συµφερόντων, ενώ το ΕυρΕλΣυν ενστερνίζεται τη λογική του ελέγχου και της χρηστής δηµοσιονοµικής διαχείρισης 19 όµως η σχέση των δύο αυτών οργάνων πρέπει να βελτιωθεί, δηλαδή ένα πιο αυξηµένο ενδιαφέρον από το Συµβούλιο των Υπουργών κρίνεται αναγκαίο 20. Θα εξετάσουµε στη συνέχεια τη σχέση του ΕυρΕλΣυν µε το ικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων(.Ε.Κ.).Κάθε µέλος του ΕυρΕλΣυν ορκίζεται- µε τον τύπο της επίσηµης παροχής λογοδοσίας-ενώπιον του.ε.κ., το οποίο συνέρχεται πανηγυρικά σε ειδική συνεδρίαση για το σκοπό αυτό. Κατά δεύτερο λόγο, τα µέλη του ΕυρΕλΣυν µπορούν να απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή να κηρύσσονται έκπτωτα από το συνταξιοδοτικό τους δικαίωµα ή από άλλα αντ αυτού ωφελήµατα µόνον αν το το ικαστήριο διαπιστώσει,κατόπιν αιτήσεως του ΕυρΕλΣυν,ότι έπαυσαν να ανταποκρίνονται στις απιτούµενες προϋποθέσεις, ή να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση τους. Η εµπλοκή αυτή του..ε.κ. στην απαλλαγή από τα 6
καθήκοντα ή την κήρυξη σε έκπτωση, έστω και µετά από πρωτοβουλία, αποτελεί στοιχείο θεσµικής ανισορροπίας έναντι του..ε.κ., αφού αυτό µόνο µπορεί να κρίνει για την υπηρεσιακή ανεπάρκεια ενός εκ των µελών του ΕυρΕλΣυν. 21 Μετακινούµαστε τώρα σε µία λιγότερο επικίνδυνη σχέση, αυτήν µεταξύ του Κοινοβουλίου και του ΕυρΕλΣυν: το ΕυρΕλΣυν ιδρύθηκε ως απάντηση στην πίεση από το Κοινοβούλιο το οποίο είχε εκδόσει µία έκθεση το 1973 ζητώντας τη δηµιουργία ενός ευρωπαϊκού οργάνου ελέγχου 22.Ήταν µία κίνηση κατευνασµού προς το Κοινοβούλιο, αντιστάθµισµα της περιορισµένης επέκτασης των αρµοδιοτήτων του στη δεύτερη συνθήκη για τον προϋπολογισµό 23.Ακολούθως, το Κοινοβούλιο είδε στη δηµιουργία του ΕυρΕλΣυν έναν σύµµαχο στην αναζήτησή του για εκτεταµένο έλεγχο της Επιτροπής και του ευρωπαϊκού προϋπολογισµού 24.Αλλά αν και σε γενικές γραµµές το Κοινοβούλιο προσπαθεί να στηρίξει τα ευρήµατα του ΕυρΕλΣυν και αναζητά εγγυήσεις από τους υπόλοιπους θεσµούς ότι θα συµµορφωθούν µε τις προτάσεις του ΕυρΕλΣυν στο µέλλον 25, υπάρχει µία προφανής ένταση µεταξύ της Επιτροπής του Κοινοβουλίου για τον έλεγχο του προϋπολογισµού, υπεύθυνης για την απαλλαγή της Επιτροπής, και του ΕυρΕλΣυν 26. Εποµένως, άλλη µία σχέση πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. 27 7
Αφήνοντας πίσω µας το θεσµικό ανταγωνισµό, θα εστιάσουµε το ενδιαφέρον µας στις σχέσεις ανάµεσα στο ΕυρΕλΣυν και τα εθνικά όργανα ελέγχου. 28 Το ΕυρΕλΣυν πρέπει να αντιµετωπίσει την πολιτιστική διαφορετικότητα, η οποία θα αυξηθεί ακόµη παραπάνω µε την επικείµενη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης 29.Το άρθρο 248 παρ.3 ΣυνθΕΕ ορίζει ότι στα κράτη µέλη ο έλεγχος διεξάγεται σε συνεργασία µε τα εθνικά όργανα ελέγχου.η έκφραση σε συνεργασία µε επελέγη το 1975 έτσι ώστε να δηµιουργεί τις λιγότερες δυνατές υποχρεώσεις 30.Τα εθνικά όργανα ελέγχου είναι ελεύθερα να συµµετάσχουν στον έλεγχο.η συνεργασία ανάµεσα σε αυτά και το ΕυρΕλΣυν πρέπει να γίνει πιο στενή και αποτελεσµατική, όπως η κυκλική αλληλεπίδραση ανάµεσα στο ικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και τα εθνικά δικαστήρια όσον αφορά στην προδικαστική παραποµπή 31.Μία πρόταση θα µπορούσε να είναι τα εθνικά όργανα ελέγχου να διεξάγουν ελέγχους κατά διαστήµατα και επιτόπιους, για λογαριασµό του ΕυρΕλΣυν και να υποβάλλουν έκθεση σε αυτό 32.Απαραίτητη προϋπόθεση είναι µία κοινή ευρωπαϊκή µεθοδολογία, η οποία µπορεί να επιτευχθεί µέσω εκπαιδευτικών σεµιναρίων του προσωπικού των εθνικών οργάνων ελέγχου όσον αφορά σε ευρωπαϊκά θέµατα, µιας πιο ενεργούς συµµετοχής στους ελέγχους του ΕυρΕλΣυν 8
που γίνονται στο κράτη µέλη και µέσω κοινών ελέγχων.συνεπώς η συνεργασία τους µπορεί να γίνει πιο εποικοδοµητική, δοθέντος ότι αφενός τα εθνικά όργανα ελέγχου συλλέγουν πληροφορίες από τους δικούς τους εθνικούς ελέγχους και αφετέρου ότι γνωρίζουν πολύ καλά τη νοµοθεσία και τις διοικητικές πρακτικές 33. Αντλούµε το συµπέρασµα ότι η σχέση µεταξύ του ΕυρΕλΣυν µε το εξωτερικό του περιβάλλον, ευρωπαϊκό και εθνικό,πρέπει να προσδιοριστεί εκ νέου, εάν η Επιτροπή επιθυµεί καλύτερη διακυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν αλλαγές που πρέπει να γίνουν όσον αφορά στη µέθοδο εργασίας του ΕυρΕλΣυν. Η προτεινόµενη αναδιοργάνωση σε τµήµατα που θα ασχολούνται µε συγκεκριµένες κατηγορίες εκθέσεων και γνωµών, που επιτρέπεται από τη Συνθήκη της Νίκαιας, θα αυξήσει την παραγωγή του 34.Αλλά δεν θα λύσει όλα τα προβλήµατα.η διάρκεια της κατ αντιµωλία διαδικασίας είναι µεγάλη 35, οι ειδικές εκθέσεις χρειάζονται δύο µε δυόµισι χρόνια για να ολοκληρωθούν, µε αποτέλεσµα τα ευρήµατα και οι συστάσεις να µην είναι πλέον επίκαιρα όταν η έκθεση δηµοσιεύεται 36. Εποµένως, αυτές οι ανωµαλίες πρέπει να εξοµαλυνθούν. Κατά δεύτερο λόγο, η δήλωση αξιοπιστίας έδωσε στο ΕυρΕλΣυν µία σηµαντική δύναµη κύρωσης διότι εάν το όργανο δεν αποδίδει όπως 9
απαιτείται, αυτό µπορεί να έχει ως αποτέλεσµα είτε το όργανο να κάνει διορθώσεις πριν την έκδοση της δήλωσης, είτε να υπάρξει µία παρατήρηση στην ετήσια έκθεση.σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η δήλωση αξιοπιστίας µπορεί να µην δοθεί 37. Το ΕυρΕλΣυν πρέπει να χρησιµοποιήσει αυτήν τη δύναµη, ώστε να γίνει ο πρωταγωνιστής στην περιοχή του προϋπολογισµού.περαιτέρω, πρέπει να κατονοµάζει τα κράτη-µέλη, όταν παρουσιάζονται οικονοµικές ατασθαλίες, εάν θέλει η παρακολούθηση των επιπτώσεων να είναι δυνατή µετά την εξακρίβωση του λάθους 38. Κατά τρίτο λόγο, στον τοµέα της απάτης, αν και η ανακάλυψη της απάτης δεν αποτελεί ελεγκτική αρµοδιότητα, το ΕυρΕλΣυν θα µπορούσε να ανακοινώνει τα ευρήµατά του στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία καταπολέµησης της απάτης(olaf) και στους εθνικούς εισαγγελείς. 39 Περαιτέρω,η Επιτροπή θα µπορούσε να ξεκινήσει έρευνες, βασισµένη στα ευρήµατα του ΕυρΕλΣυν, εάν υπάρχουν υπόνοιες ύπαρξης οργανωµένων δικτύων απάτης για την απόκτηση κοινοτικών επιχορηγήσεων 40.Πρέπει να σηµειωθεί δε ότι το Συµβούλιο συµβουλεύεται το ΕυρΕλΣυν πριν από την υιοθέτηση µέτρων πρόληψης και καταπολέµησης της απάτης που επηρεάζει τα οικονοµικά συµφέροντα της Κοινότητας 41.Από την άλλη πλευρά, εάν η έννοια της κακοδιοίκησης 42 µπορούσε να συσχετιστεί µε τον έλεγχο συστήµατος 43 που χρησιµοποιεί το ΕυρΕλΣυν, το τελευταίο θα µπορούσε να βρει 10
έµπνευση για µελλοντικά θέµατα ειδικών εκθέσεων στις εκθέσεις του Ευρωπαίου ιαµεσολαβητή.εάν τέλος,το ΕυρΕλΣυν έχει επίσηµα στοιχεία για την απάτη, πρέπει να τα δηµοσιεύσει µαζί µε την πηγή από την οποία προκύπτουν, έτσι ώστε το πρόβληµα να αξιολογηθεί στις πραγµατικές του διαστάσεις 44. Μετά από αυτήν την ανάλυση, καταλήγουµε στο συµπέρασµα ότι αφενός πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι σχέσεις µεταξύ του ΕυρΕλΣυν και των άλλων οργάνων ελέγχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και οι σχέσεις του µε τα εθνικά όργανα ελέγχου, αφετέρου το ΕυρΕλΣυν πρέπει και το ίδιο να αναθεωρήσει το ρόλο του, έχοντας υπόψη του όλες τις προαναφερόµενες παραµέτρους, εάν θέλει να αφήσει το αποτύπωµά του σε µια πιο αποτελεσµατική ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Βιβλιογραφία: 1 R.Mulgan, Accountability: an ever-expanding concept? Vol.78, no 3, 2000 Public Administration, σελ. 555. 2 Ο.π. σελ.555. 3 COM (2001) 428, Βρυξέλλες 25.7.2001, σελ. 6,10,29-31.Για περισσότερες πληροφορίες: www.europa.eu.int/comm/governance/index_eu.htm. 4 βλ. στην ανωτέρω ηλεκτρονική διεύθυνση, την απάντηση, µε τίτλο taking governance seriously στη Λευκή βίβλο από την οµάδα εργασίας του µεταπτυχιακού µαθήµατος Ευρωπαϊκό ιοικητικό ίκαιο στο London School of Economics, µε υπεύθυνους τους Καθηγητές Carol Harlow και Richard Rawlings (Μάρτιος 2002), στην οποία συµµετείχε και η γράφουσα. 5 OECD, Administration as service: the public as client (OECD, 1987). 6 Αρθρα 7, 246-248 και 276 ΣυνθΕΕ. 7 Ch. Kok, The Court of Auditors of the European Communities: the other European Court in Luxembourg, 26(1989) Common Market law Review, σελ.345.στην ελληνική βιβλιογραφία υπάρχει η µελέτη του Νικ. Μηλιώνη, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, σειρά : ιοίκηση και πολιτεία (20), Αντ.Ν.Σάκκουλα.Στα ελληνικά νοµικά εγχειρίδια ευρωπαϊκού δικαίου αφιερώνονται δύο σελίδες: Π.Ν. Στάγκου- Ευγ.Ρ. Σαχπεκίδου, ίκαιο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σελ. 183-184, Σάκκουλα,2000, ονάτου Παπαγιάννη, Εισαγωγή στο Ευρωπαϊκό δίκαιο,σελ.96-97 Α.Σάκκουλα 1999, Μιχ.. Χρυσοµάλλη: Στοιχεία ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου, σελ. 38 όπου αναφέρεται ως επικουρικό όργανο, Α.Σάκκουλα, 1991. 8 Βλ. O.J. 1981,C 344/8 παραγρ.21, O.J. 1983,C 287/1 Stuttgard Report που αναφέρεται και στον Ch. Kok, ο.π. υποσ.5 σελ. 359 και στον D. O Keeffe, the Court of Auditors στον τόµο Institutional Dynamics of European integration, essays in honour of Henry G.Schermers, vol.ii edited by D.Curtin and T.Heukels, Matinns Nijhoff Publishers, σελ. 183. 11
9 I.Harden, F.White and K.Donnelly, the Court of Auditors and financial control of accountability in the European Community, European Public law 1995(4), σελ. 575. 10 Αυτό φαίνεται πιο έντονα στον αγγλικό όρο contradictory procedure.d.o Keeffe, ο.π. υποσ.6, σελ. 185. 11 Br.Laffan, Becoming a living Institution : the evolution of the European Court of Auditors, Journal of common market studies, 1999 (2), σελ. 259. 12 House of Lords(HL) Select Committee on European Union, the European Court of Auditors: the case for reform (2000-2001) part 2, σελ.6. 13 ο.π. υποσ. 10, σελ.21.η αρµοδιότητα εσωτερικού ελέγχου της Επιτροπής έχει κατανεµηθεί σε τρία όργανα: Internal Audit Service, Audit Capabilities σε κάθε γενική διεύθυνση, Audit Progress Committee. 14 Ο.π. υποσ. 5, σελ.346. 15 άρθρο 247(3) ΣυνθΕΕ. Σχόλιο από τον D.O Keeffe, ο.π.υποσ.6 σελ. 179 καθώς και από Jan Inghelram, the European Court of Auditors:current legal issues, Common Market Law Review 2000, σελ. 130. 16 House of Lords 75, 1993-1994. 17 0.π.υποσ.6, σελ.183 και 184. 18 House of Lords (2000-2001), part 3, σελ.5. 19 ο.π.υποσ.9, σελ.260. 20 House of Lords (2000-2001), σελ. 12. 21 Ο.π. υποσ.7, Ν.Μηλιώνη, σελ. 40 και 46. 22 European Parliament, The case for a European Audit Office, 1973. 23 Ο.π.υποσ.7, σελ.569. 24 ο.π.υποσ.9, σελ.260. 25 O Keeffe, o.π.υποσ.6,σελ.183,184. 26 Ο.π.υποσ.7, σελ. 622 και House of Lords(2000-2001) σελ.10, comment of Heaton-Harris, a fellow member of the budgetary control committee. 27 Για να συµπληρώσουµε την εικόνα, βλ. σχετικά µε τη σχέση του ΕυρΕλΣυν µε την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων : D.Skiadas, ECA and the European Investment Bank: an uneasy relationship, European Public law (1999),σελ. 215-225. 28 Βλ. Νικ.Μηλιώνη, ο.π. υποσ.7, σελ.124-134, Παν. Κανελλόπουλου, Η σχέση του Κοινοτικού και του Εθνικού Ελεγκτικού Συνεδρίου, στον τόµο : Οι δικαιοδοσίες του Ελεγκτικού Συνεδρίου και η συµβολή του στους θεσµούς εκδ. Εθνικού Τυπογραφείου, Αθήνα 1998, σελ. 45 επ. Και του ιδίου, Η αρχή της επικουρικότητας κατά τον έλεγχο των δαπανών του της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εισήγηση στην επιστηµονική ηµερίδα που οργανώθηκε στο Πανεπιστήµιο Πειραιώς στις 10 Οκτωβρίου 1997 µε θέµα: Το Ελεγκτικό Συνέδριο και οι σχέσεις του µε τη Βουλή, την Κυβέρνηση και την Κοινωνία. 29 National Audit Office, Report: State audit in Europe, Nov. 2001, στην ιστοσελίδα του ΝΑΟ:www.nao.gov.uk 30 J.Inghelram, ο.π.υποσ.13, σελ.138. 31 άρθρ. 234 ΣυνθΕΕ, βλ. Τhomas de la Mare, Article 177 in social and political context,στον τόµο P.Craig και G.de Burca, the evolution of EU Law, Oxford University Press, 1998, σελ. 215, C. Barnard and El. Sharpston, The changing face of article 177 references, Common Market Law Review 34(1997), 1113. 32 House of Lords( select committee), Fraud against the community,(1988-1989) 5 th Report, paper 27, para.198 και D.O Keeffe ο.π.υποσ.6, σελ.191. 33 Βarry Desmond, Managing the finances of the European Union, The role of the ECA, Understanding Europe, series 2, 1996, σελ. 40. 34 Αρθρο 45(4) Συνθήκη Νίκαιας. 35 House of Lords, Select Committee 2000-2001, σελ.11. 36 ο.π.υποσ. 7, σελ.578. 37 D.O Keeffe, ο.π.υποσ. 6, σελ. 187. 38 House of Lords, Select Committee 2000-2001, σελ. 12. 39 Ο.π.υποσ.33, σελ.18. 40 Τ-143/1999 Hortiplant v. Commission. 41 Αρθρο 280(4) ΣυνθΕΕ. 42 Ετήσια έκθεση Ευρωπαίου ιαµεσολαβητή (Οmbudsman s annual report) 1997. 43 O.J. 1981 C 344/8. 44 House of Lords Select Committee 2000-2001, σελ. 19. 12