Το ΚΡΑΤΟΣ είναι ένα νομικό πρόσωπο και χρειάζεται απαραιτήτως τα φυσικά πρόσωπα για να λειτουργήσει. Τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή οι άνθρωποι, ενεργούν αντί του ΚΡΑΤΟΥΣ, όπου οι ενέργειες αυτές αποτελούν τις ενέργειες του ίδιου του ΚΡΑΤΟΥΣ. Γι αυτό και ονομάζονται ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Τα φυσικά πρόσωπα λοιπόν, είναι τα ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ τα οποία ασκούν την κρατική εξουσία, σύμφωνα πάντα με το ΔΙΚΑΙΟ. Ακόμα ως ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ αναπληρώνουν την έλλειψη βουλήσεως όπου έχει το ΚΡΑΤΟΣ, αφού αποτελεί νομικό πρόσωπο. Τα ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και το ίδιο το ΚΡΑΤΟΣ αποτελούν ΕΝΑ αναπόσπαστο μέρος. Οι διακρίσεις των οργάνων είναι πολλές. Οι σημαντικότερες είναι οι ακόλουθες. Κατ αρχήν, τα ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ διακρίνονται σε ΑΜΕΣΑ και ΕΜΜΕΣΑ. Όπου τα ΑΜΕΣΑ, όπως ο λαός, υπό τη στενή έννοια, το εκλογικό σώμα δηλαδή, η Βουλή, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τα Δικαστήρια, αντλούν τη νομική τους βάση και το περιεχόμενο των ενεργειών τους από το Σύνταγμα, ενώ τα ΕΜΜΕΣΑ, όπως οι Υπουργοί, το Υπουργικό Συμβούλιο, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αν και το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει την ύπαρξή τους και τη δράση τους, εξαρτώνται έμμεσα από κάποια άλλα όργανα Ακόμα διακρίνονται σε ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΑ ή ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ όργανα. Η διάκριση αυτή, προσδιορίζει, αν εκφράζεται η κρατική θέληση, μέσω της κρατικής εξουσίας από ένα άτομο, ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΑ ή ΑΤΟΜΙΚΑ όργανα, ή από περισσότερα άτομα, ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ όργανα. Επίσης διακρίνονται σε ΑΠΛΑ και ΣΥΝΘΕΤΑ. Τα ΑΠΛΑ όργανα ενεργούν άμεσα, σύμφωνα με την κρατική θέληση. Αντίθετα τα ΣΥΝΘΕΤΑ ενεργούν με απαραίτητη τη σύμπραξη κάποιου άλλου οργάνου. Τέλος, τα ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ διακρίνονται σε ΑΥΤΟΤΕΛΗ και ΜΗ ΑΥΤΟΤΕΛΗ. ΑΥΤΟΤΕΛΗ λέγονται τα όργανα τα οποία ασκούν την κρατική εξουσία χωρίς τη σύμπραξη κάποιου άλλου οργάνου, ενώ ΜΗ ΑΥΤΟΤΕΛΗ λέγονται αυτά που ενεργούν με τη σύμπραξη κάποιου άλλου οργάνου. Και σε ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑ όπως ο λαός, υπό στενή έννοια, το εκλογικό σώμα δηλαδή όπου από το Σύνταγμα αντλεί την ιδιότητά του. Και ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΑ όπως η Βουλή, οι Υπουργοί, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, οι οποίοι αντλούν την ιδιότητά τους και από το Σύνταγμα, αλλά και από κάποια άλλα όργανα. Βέβαια δεν αποκλείεται κάποιο πρόσωπο να ανήκει συγχρόνως και στα ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑ και στα ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΑ όργανα.
Μια ακόμη διάκριση είναι και σε ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ή ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ και ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ όργανα. Κάθε μία από τις τρεις αυτές διακρίσεις ασκείται από ξεχωριστά όργανα, τα ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΑ, τα ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ή ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ και τα ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ή ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΑ αντίστοιχα 1. Επίσης τα όργανα διακρίνονται σε κύρια και δευτερεύοντα. Τα κύρια ασκούν αρμοδιότητες που αφορούν τη λειτουργία τους, ενώ τα δευτερεύοντα ασκούν αρμοδιότητες που αφορούν κάποια άλλη λειτουργία. ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ αποτελεί την κεφαλή της Βουλής. Σύμφωνα με το άρθρο 30 του Συντάγματος είναι ο ρυθμιστής του Πολιτεύματος. Εκλέγεται από τη Βουλή για μια περίοδο πέντε ετών. Το αξίωμά του είναι ασυμβίβαστο με οποιοδήποτε άλλο αξίωμα. Και η προεδρική περίοδος αρχίζει με την ορκωμοσία του. Ακόμα, σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1 του Συντάγματος, διορίζει και παύει τον Πρωθυπουργό και τα λοιπά μέλη της Κυβέρνησης 2. Επίσης σύμφωνα με τα άρθρα 35 παρ. 1 και 50 του Συντάγματος, ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δεν είναι ικανός να ενεργήσει μόνος του χωρίς την προσυπογραφή του αρμοδίου υπουργού για κάποιο θέμα, και δεν έχει άλλες αρμοδιότητες εκτός από αυτές που του απονέμει ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα ανίσχυρο πολιτικό πρόσωπο 3. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 1 του Συντάγματος διορίζει τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ, πριν όμως αναλάβει τα καθήκοντά του δίνει ενώπιον του ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ τον όρκο που προβλέπει το άρθρο 14 του Συντάγματος. Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβερνήσεως, κατευθύνει τις ενέργειές της και τις ενέργειες των Δημοσίων Υπηρεσιών, όπως άλλωστε ορίζει το άρθρο 82 παρ. 1 «Επίτομο Συνταγματικό Δίκαιο», Σελ. 34-35 Κωνσταντίνου Λ. Γεωργόπουλου 2 Άρθρο 30 του Συντάγματος 3 Άρθρα 35 παρ. 1 και 50 του Συντάγματος
1 του Συντάγματος. Ακόμα προσδιορίζει την κυβερνητική πολιτική, συντονίζει την εφαρμογή της, επιλύει τις διαφωνίες μεταξύ των Υπουργών, εκπροσωπεί την Κυβέρνηση και προεδρεύει στο Υπουργικό Συμβούλιο. Επίσης εποπτεύει την εφαρμογή των νόμων και δίνει άδεια για την δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως κάθε κειμένου. Και τέλος, ασκεί κάθε άλλη αρμοδιότητα την οποία ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι 4. Η άσκηση των Πρωθυπουργικών καθηκόντων αποτελεί τον κύριο λόγο. Από αυτά εξαρτάται η απόλυτη υπαγωγή του Πρωθυπουργικού Γραφείου και της Γενικής Γραμματείας της Κυβερνήσεως, στον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ, όπου εμπεριέχονται σε αυτά η Γραμματεία του Υπουργικού Συμβουλίου και οι δραστηριότητες της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής (ΚΕΝΕ). Στον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ επίσης υπάγονται το Πολιτικό Γραφείο του ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, όπου είναι μια αυτοτελής δημόσια υπηρεσία με σκοπό να υποβοηθήσει και να εξυπηρετήσει τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ στην άσκηση των καθηκόντων του, και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Οι απαιτήσεις του κυβερνητικού συντονισμού δικαιολογούν την προσάρτηση στον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ άλλων υπηρεσιών, εκτός από αυτές που ήδη έχουν αναφερθεί, καθώς ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ εμφανίζεται ως ο καταλληλότερος, ικανός και αρμόδιος για να τους προσδώσει τη βαρύτητα που τους αρμόζει για την εκπλήρωση της αποστολής τους. Σε περίπτωση απουσίας ή κωλύματος τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ αναπληρώνει ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ο οποίος ασκεί τις αρμοδιότητες του ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ και κάθε άλλη αρμοδιότητα που ορίζει ο νόμος. Αν δεν υπάρχει Αντιπρόεδρος και ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ δεν έχει ορίσει αναπληρωτή του, τότε σύμφωνα με το άρθρο 81 του Συντάγματος, τον αναπληρώνει ο Υπουργός κατά τη σειρά προβαδίσματος όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος. ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΙ Η κυβέρνηση έχοντας συγκροτηθεί από τους δεκατρείς έως δεκαεφτά ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ, όπου έχουν κύριο έργο να συνέρχονται τακτικά με 4 Άρθρο 82 παρ. 1 του Συντάγματος
προκαθορισμένη, υποχρεωτική και τακτή για όλους ημέρα της εβδομάδας 5. Το έργο του ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ είναι συνεχές και εξακολουθητικό, καθίσταται θεμελιώδης η τακτική, εβδομαδιαία συνεδρίαση, η οποία είναι και υποχρεωτική. Ο Πρωθυπουργός και οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ οφείλουν να ενημερώνουν και φυσικά να κατευθύνουν την κυβερνητική πολιτική. Το τρίπτυχο των καθηκόντων τους συντίθεται από την ενημέρωση, τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις. Η ιεράρχηση των ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ είναι πολύ σημαντικό θέμα χωρίς μόνο τυπική σημασία. Στην ιεράρχηση κάθε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ είναι ένα παραπάνω σκαλί στη διαδρομή που οδηγεί στο «cursus honorum», δηλαδή στην κορυφή. Σε χώρες όπου τα πολιτικά πρόσωπα εκπαιδεύονται είναι σπάνιο να αναλάβει ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ υψηλής θέσης στην κλίμακα της ιεραρχίας κάποιος ΥΠΟΥΡΓΟΣ που δεν έχει υπηρετήσει στα πρώτα σκαλοπάτια. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις. Για τον καθορισμό της σειράς των ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ υπάρχουν πολλά κριτήρια. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι τα παρακάτω: Το συνταγματικό γόητρο, η αρχαιότητα, η εθνική κρισιμότητα, η τεχνική δυσκολία, το κοινωνικό ενδιαφέρον και η πολιτική βαρύτητα. Συναθροίζοντας και συνεκτιμώντας τα παραπάνω κριτήρια στην Ελλάδα του 1986 η ιεράρχηση των 12 μόνιμων ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ θα μπορούσε να είναι ως εξής: Δικαιοσύνης Εξωτερικών Εθνικής Αμύνης Εθνικής Οικονομίας Οικονομικών Εσωτερικών Παιδείας Γεωργίας Κοινωνικών Υπηρεσιών Περιβάλλοντος Ναυτιλίας και Συγκοινωνιών 5 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα», σελ. 96-97 Δημ. Σ. Αθανασόπουλου
Εργασίας 6 Η εκλογικευμένη ιεράρχηση των ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ έχει πολύ μεγάλη σημασία για την λειτουργία της Διοίκησης, αλλά προπάντων για την σταθερότητα του Κράτους. Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Συντάγματος, σε κάθε ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ προΐσταται ΥΠΟΥΡΓΟΣ ή αναπληρωτής ΥΠΟΥΡΓΟΣ του Πρωθυπουργού ή Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως ή ο Πρωθυπουργός. Επιπλέον συνιστώνται δύο θέσεις αναπληρωτών ΥΠΟΥΡΓΩΝ στα ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ Εθνικής Αμύνης και Οικονομικών. Ακόμα τρεις θέσεις ΥΠΟΥΡΓΩΝ χωρίς Χαρτοφυλάκιο. Επίσης από δύο θέσεις Υφυπουργών στα ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ Προεδρίας της Κυβερνήσεως, Εθνικής Οικονομίας, Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης και Πολιτισμού και από μία θέση Υφυπουργού στα ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ Εθνικής Αμύνης, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Γεωργίας, Περιβάλλοντος-Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, Εμπορίου Μεταφορών και Επικοινωνιών 7. Στη συνέχεια με απόφαση του Πρωθυπουργού, δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αν θα υπάρξουν νέες θέσεις, ποιες καταργούνται και ποιες μεταφέρονται. Κάθε Υπουργείο μπορεί να έχει μέχρι τρεις θέσεις αναπληρωτών ΥΠΟΥΡΓΩΝ και Υφυπουργών. Τα ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ σύμφωνα με το νόμο ορίζονται ως εξής: Προεδρίας της Κυβερνήσεως Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης Εξωτερικών Εθνικής Αμύνης Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δικαιοσύνης Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Πολιτισμού Οικονομικών Βόρειας Ελλάδας 6 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα», σελ. 72 Δημ. Σ. Αθανασόπουλου 7 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα», σελ. 307 Δημ. Σ. Αθανασόπουλου
Αιγαίου Γεωργίας Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων Εργασίας Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας Εμπορίου Μεταφορών και Επικοινωνιών Εμπορικής Ναυτιλίας 8 Με απόφαση του Πρωθυπουργού, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορεί να μεταβάλλεται η σειρά της τάξης αλλά και ο τίτλος των ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ. Οι αρμοδιότητες των ΥΠΟΥΡΓΩΝ είναι οι ακόλουθες: κατ αρχήν κατέχουν την ανώτατη διεύθυνση των υπηρεσιών που υπάγονται στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ του οποίου προΐστανται και κατευθύνουν, συντονίζουν, εποπτεύουν και ελέγχουν τη δράση των υπαγόμενων Υφυπουργών και υπαλλήλων. Επίσης ασκούν τη νομοθετική πρωτοβουλία, σύμφωνα με το Σύνταγμα και το Κανονισμό της Βουλής. Ακόμη μπορούν να προτείνουν την έκδοση των κατ εξουσιοδότηση νόμου κανονιστικών και των αναγκαίων για την εκτέλεση νόμων και των διαταγμάτων της αρμοδιότητάς τους, καθώς εκδίδουν κανονιστικές πράξεις που γίνονται βάσει εξουσιοδότησης νόμου. Και φυσικά ασκούν κάθε άλλη αρμοδιότητα που τους παρέχεται από το Σύνταγμα ή τους ανατίθεται από τον Πρωθυπουργό. Οι αρμοδιότητες του αναπληρωτή του Πρωθυπουργού και του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό ορίζονται με απόφαση του Πρωθυπουργού, και έπειτα δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ χωρίς Χαρτοφυλάκιο ασκούν αρμοδιότητες που τους ορίζει ο Πρωθυπουργός και όπου επίσης δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Όσο για τους Υφυπουργούς, πρέπει να καταργηθούν εφόσον δεν αποτελούν μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και δεν διαθέτουν καμία εγγενώς υπουργική εξουσία. Είναι μόνο πολιτικά υπεύθυνοι εκπρόσωποι ή αντικαταστάτες των ΥΠΟΥΡΓΩΝ των οποίων έχουν την εμπιστοσύνη. Πρέπει 8 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα», σελ. 308 Δημ. Σ. Αθανασόπουλου
όμως υποχρεωτικά να υπάρχουν Υφυπουργοί Εξωτερικών, Εθνικής Αμύνης, Οικονομίας και ίσως Γεωργίας. Για λόγους, φυσικά, καθαρά ορθότερης λειτουργίας, δηλαδή σωστότερης άσκησης καθηκόντων. Το άρθρο 23 του Συντάγματος διατηρεί στα ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ τους Γενικούς Γραμματείς, οι οποίοι αποτελούν ένα νόθο και διάτρητο θεσμό. Επιτρέπει σε πολιτικά πρόσωπα να υποδύονται τους υπηρεσιακούς προϊσταμένους, γι αυτό και νόθος, και διάτρητος γιατί η κομματικοποίηση του θεσμού συνοδεύτηκε με το διορισμό προσώπων χαμηλής στάθμης, τα οποία έβλεπαν τη θέση, ως ενδιάμεσο μιας πολιτικής σταδιοδρομίας και έτσι δεν απέδωσαν ποτέ έργο αξιομνημόνευτο, δηλαδή σημαντικό. Οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ έχουν βέβαια, κοινοβουλευτική ευθύνη για τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους, καθώς επίσης και των Υφυπουργών τους ακόμα και αν τους έχει ανατεθεί κοινοβουλευτική αρμοδιότητα και νομοθετική πρωτοβουλία. Τα μέλη της Κυβερνήσεως και οι Υφυπουργοί έχουν αστική ευθύνη, σύμφωνα με το άρθρο 85 του Συντάγματος. Οι Αντιπρόεδροι της Κυβερνήσεως, οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ και οι Υφυπουργοί διορίζονται και παύονται σύμφωνα με τα άρθρα 37 παρ. 1 και 81 παρ. 1 του Συντάγματος. Η επαφή με τους πολιτευτές, βουλευτές και ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ είναι εφικτή μέσω των πολιτικών τους γραφείων. Ο όρος «πολιτικά γραφεία» αναφέρεται στο νόμο 1558/85 του άρθρου 30. Τα πολιτικά γραφεία αποτελούν τα κέντρα κομματικής δράσης και τα προαιώνια μαγαζιά της πελατειακής εξυπηρέτησης. Γύρω από τον Πρωθυπουργό και τους ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ το περιβάλλον εμφανίζεται ως κεντρικός πυρήνας και τα πολιτικά γραφεία είναι διφυή, πολιτικά και υπηρεσιακά. Οι ΥΠΟΥΡΓΟΙ καθορίζουν την πολιτική κατεύθυνση στον τομέα της αρμοδιότητάς τους 9. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Στο άρθρο 81 παρ. 1, αναφέρει ότι το ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ μαζί με τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ και τους ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ αποτελούν την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Η Κυβέρνηση ταυτίζεται με το ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, δηλαδή με 9 «Συλλογή Νομοθεσίας Για τη Δημόσια Διοίκηση», σελ. 37 Αποστόλης Χ. Γέροντας
συλλογικό σώμα. Τα μέλη του ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ πρέπει να είναι αβίαστα το λιγότερο δεκατρία, ο Πρωθυπουργός και οι δώδεκα Υπουργοί. Το ανώτατο όριο είναι δεκαεννέα μέλη, αν και μια τέτοια περίπτωση θα ήταν ακραία. Συνέρχεται μόνο κάθε δύο ή τρεις μήνες για κάποιες αποφάσεις, και υπογραφές. Οι κύριες αρμοδιότητές του είναι πρώτον να καθορίζει την γενική πολιτική της χώρας και να την κατευθύνει. Επίσης αποφασίζει για πολιτικά θέματα συλλογικών οργάνων και υπουργών. Γενικότερα ασκεί τις αρμοδιότητες που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι 10. Δυστυχώς το ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ δεν υπάρχει και οι λόγοι είναι κατ αρχήν ότι έχουν διογκωθεί τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού και δεύτερον ότι η θεσμοθέτηση αποτελείται από αλυσιδωτή σειρά συλλογικών οργάνων, τα οποία αποφασίζουν για όλα τα σοβαρά θέματα αντί του ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ. Η Κυβέρνηση για να λειτουργήσει ως συλλογικό σώμα οφείλει να ακολουθήσει τις προϋποθέσεις λειτουργίας συλλογικών οργάνων. Η πρώτη και κύρια προϋπόθεση είναι να έχει ανατεθεί στο συλλογικό σώμα ένα συγκεκριμένο έργο. Η συναίνεση του συλλογικού σώματος αποτελεί τη σπουδαιότερη προϋπόθεση. Ακόμα απαραίτητη είναι η οργανωμένη και μόνιμη γραμματεία. Έχει τόση μεγάλη σημασία, όση χωρίς αυτή το συλλογικό σώμα να μη δύναται να αποδώσει. Τέλος, η καλή και σωστή διεξαγωγή των συζητήσεων καθώς και η αξιοποίηση όλων των μελών της επιτροπής και της γραμματείας αποτελούν το δυσκολότερο μέρος του ρόλου του Προέδρου. Οι συνεδριάσεις πρέπει να είναι τακτικές και τακτές. Και βέβαια πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία στο κίνητρο των μελών αφού από αυτό θα εξαρτηθεί η επιτυχία του συλλογικού σώματος. ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Για την σωστή λειτουργία του Δημοσίου, διορίζονται σ αυτό άτομα όλων των επαγγελμάτων, ώστε να καλύψουν τις θέσεις και τους ρόλους που δημιουργούνται, στη σύσταση του Δημοσίου. Η θέση τους είναι μόνιμη και διατηρείται, μέχρι το άτομο αυτό να συμπληρώσει τριακονταπενταετία στη 10 «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα», σελ. 87 Δημ. Σ. Αθανασόπουλου
θέση αυτή, όπου και συνταξιοδοτείται 11. Οι θέσεις και οι μισθολογίες κυμαίνονται ανάλογα με τα προσόντα, τις γνώσεις και τις ικανότητες των ατόμων. Βαθμολογική και μισθολογική ανέλιξη δεν αποκλείεται. Πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία και απόλυτος σεβασμός στη μονιμότητα των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, αλλά συνάμα και στη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξή τους, σύμφωνα με βασικά κριτήρια, όπως η αξία τους, η απόδοσή τους και βέβαια τη συμμόρφωσή τους στους κανόνες πειθαρχικού δικαίου. Η μονιμότητα χωρίς τη διακριτική εξέλιξη και ευθύνη μπορεί να αποτελέσει πολύ μεγάλο κίνδυνο για το σύστημα της Ελλάδος. Γι αυτό, ο συνδυασμός μονιμότητας και συγχρόνως αυστηρής και πλήρους τήρησης των κανόνων δημόσιας διοίκησης, καθώς και η εφαρμογή ολοκληρωμένου σχεδίου διοικητικής μεταρρύθμισης, μπορεί να επιφέρει υπεύθυνη πολιτική. Ο δημόσιος τομέας χαρακτηρίζεται από τη μονιμότητα, όπου σίγουρα αν λειτουργεί ορθά και φυσικά έννομα προσφέρει μεγάλο, αξιομνημόνευτο, σημαντικό έργο στην Ελληνική κοινωνία. Αυτό που απορρέει είναι πως η διοικητική λειτουργία υποτάσσεται στην κυβερνητική, η οργάνωση της τελευταίας προσδιορίζεται απόλυτα από την αρμολόγηση της πρώτης. Κυβέρνηση χωρίς ορθή διοίκηση δεν μπορεί να υπάρξει. Και οι αυτές μεγάλες έννοιες αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι αφού η δεύτερη εμπεριέχει την πρώτη ως πρωταρχικό στοιχείο. Η σημασία του Κράτους, της Κυβέρνησης, της Διοίκησης είναι πολύ μεγάλη. Όλοι θέλουμε να ζούμε σε ένα Κράτος, με μια Κυβέρνηση που να διοικείται σωστά. Διότι αν το Κράτος δεν οικοδομείται με θεμέλιο το ΔΙΚΑΙΟ, δηλαδή με δίκαια Κυβέρνηση και Διοίκηση, είναι σίγουρο πως το οικοδόμημα αυτό αργά ή γρήγορα θα χαθεί. Το νόημα, λοιπόν, είναι πως μόνο μια ορθή, δίκαιη Διοίκηση, μπορεί να προσδώσει ένα Κράτος Δικαίου. Επίσης θέλω να τονίσω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των συλλογικών οργάνων. Τα συλλογικά όργανα έχουν υποχρέωση να οδηγούν κάθε έργο τους στην επιτυχία. Γι αυτό κάθε όργανο πρέπει να πληρεί τις αρμοδιότητές του και προπάντων να σέβεται και να υπακούει στους νόμους του Κράτους, το οποίο μάλιστα εκπροσωπεί. 11 «Συλλογή Νομοθεσίας Για τη Δημόσια Διοίκηση», Σελ. 65 Αποστόλης Χ. Γέροντας
Το Σύνταγμα και οι νόμοι μας καθοδηγούν στην επίτευξη του Ιδανικού Κράτους, του Κράτους Δικαίου. Έχοντας, λοιπόν τη φλόγα, μπορούμε να φωτίσουμε το δρόμο, με μια σωστά και δίκαια οργανωμένη διοίκηση για ένα κράτος που θα προστατεύει, θα φροντίζει τους πολίτες του, για ένα Κράτος ευημερίας. Εξάλλου, αυτός είναι ο στόχος του Συντάγματος.