«ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΕΣΤΙΑΣΗΣ ΣΤΗ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΒΑΛΑ - ΔΡΑΜΑ)»

ΑΝΩΤΑΤΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΒΑΛΑΣ ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΜΗΜΑ: ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ «ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΕΣΤΙΑΣΗΣ ΣΤΗ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΒΑΛΑ - ΔΡΑΜΑ)» ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΠΕΛΑΓΙΑ ΠΑΠΠΑ ΕΠΟΠΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2012 ΚΟΝΤΑΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Εκπονηθείσα πτυχιακή εργασία απαραίτητη για την κτήση του βασικού πτυχίου

ΠΕΡΤΛΗΨΗ Η παρούσα έρευνα εξετάζει την επίδραση της οικονομικής κρίσης στις δαπάνες των Ελληνικών νοικοκυριών στον κλάδο εστίασης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας (Καβάλα - Δράμα). Πραγματοποιήθηκε, σε δείγμα 300 ατόμων, την περίοδο Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2012, σε κατοίκους της Καβάλας και της Δράμας. Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι, οι δαπάνες στον κλάδο της εστίασης φαίνεται ότι δεν έχουν επηρεαστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από την οικονομική κρίση που διανύει η Ελλάδα αυτήν την περίοδο. Το γεγονός αυτό, όπως προκύπτει επίσης από τα αποτελέσματα, δικαιολογείται μερικώς, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε συγκεκριμένη ερώτηση οι ερωτώμενοι απάντησαν πως τα καταστήματα αναγκάστηκαν να μειώσουν τις τιμές των προσφερόμενων ειδών τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στο ενδεχόμενο οι πελάτες να αρχίσουν να περικόπτουν τις δαπάνες τους για τον συγκεκριμένο κλάδο λόγω της εισοδηματικής πολιτικής. Αυτό μαζί με άλλα συμπεράσματα οδηγεί στο τελικό συμπέρασμα πως ο κλάδος της εστίασης αντέχει προς το παρόν και επιβιώνει της κρίσης λόγω αποφάσεων που έχει πάρει και όχι λόγω κάποιας πολιτικής ή κυβερνητικής απόφασης για κίνητρα ανάπτυξης στον τομέα αυτό. Ουσιαστικά ο κλάδος φροντίζει τον εαυτό του. ABSTRACT This research examines the impact of the economic crisis on the Greek household spending catering sector, in the region of Eastern Macedonia (Kavala - Drama). It took place in a sample of 300 people in January - February 2012, residents of Kavala and Drama. The results show that the expenditure in the catering sector seems not to have been influenced heavily by the economic crisis in Greece during this period. This fact, also apparent from the results, is partly justified, considering that in a relevant question the respondents answered that the stores forced to cut prices of offered goods in order to cope with the possibility that customers will begin to curtail their spending for the industry due to fiscal policy. This along with other findings leads to the final conclusion that the catering sector to withstand and survive this crisis because of decisions he has taken and not because of any political or government decision on incentives for development in this area. Essentially the industry takes care of himself.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ... 2 ABSTRACT...2 ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΙΝΑΚΩΝ...5 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ...8 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ...9 ΣΤΟΧΟΙ ΈΡΕΥΝΑΣ...10 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ...11 2.1 ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...11 2.2 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...12 2.3 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ...14 2.3.1 Η κρίση του 1929-1932...14 2.3.2 Η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας 1970...19 2.3.3 Η ασιατική κρίση...19 2.3.4 Η κρίση της ιαπωνικής οικονομίας...19 2.3.5 Η «φούσκα» του Internet...20 2.4 ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΚΡΙΣΗΣ...20 2.4.1 Τα συμπτώματα της κρίσης...27 2.4.2 Οι διαστάσεις του προβλήματος στις Η.Π.Α... 31 2.4.3 Η παγκόσμια επέκταση του φαινομένου...34 2.4.4 Επέκταση του φαινομένου στην Ελλάδα...35 2.4.5 Μακροχρόνιες πολιτικές συνέπειες της κρίσης...38 2.4.6 Συγκριτική προσέγγιση της κρίσης του 1929 με τη σημερινή...41 2.5 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...54 2.6 ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ...64 2.6.1 Εμπορικός κλάδος...64 2.6.2 Όγκος λιανικών πωλήσεων...64 2.6.3 Πωλήσεις - Τζίρος...64 2.6.4 Κλείσιμο επιχειρήσεων...65 2.6.5 Απολύσεις...67 2.6.6 Έρευνα επιχειρήσεων...67 2.7 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ...68 2.7.1 Προσδιοριστικοί παράγοντες της ζήτησης για τουρισμό...68 2.7.2 Προσδιοριστικοί παράγοντες των δαπανών για τουρισμό... 73

2.7.3 Προσδιοριστικοί παράγοντες των δραστηριοτήτων για διασκέδαση και ελεύθερο χρόνο... 76 2.7.4 Προσδιοριστικοί παράγοντες των δαπανών για διασκέδαση...78 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ...82 3.1 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ...82 3.2 ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ...82 3.3 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ... 84 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΕΡΕΥΝΑΣ...85 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ...95 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ...108 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ...127

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΤΝΑΚΩΝ ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Συνήθης κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης, σελ. ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Επιθυμητός κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης, σελ. ΠΙΝΑΚΑΣ 3: Δαπάνες Ελλήνων τουριστών για τη διάρκεια διαμονής τους σε ένα μέρος, σελ. ΠΙΝΑΚΑΣ 4: Μέσος όρος μηνιαίων αγορών και σε είδος απολαβών των νοικοκυριών κατά τάξεις μηνιαίου συνολικού εισοδήματος το 2008, σελ. ΠΙΝΑΚΑΣ 5: Το χρονικό της Μεγάλης Ύφεσης του μεσοπολέμου, σελ. ΠΙΝΑΚΑΣ 6: Το χρονικό της κρίσης των ετών 2008-09, σελ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 1: Τα ταξίδια που πραγματοποιήθηκαν τα έτη 2005, 2006 και 2007, σελ. ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 2: Δαπάνες ελληνικών νοικοκυριών για τουρισμό, σελ. ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 3: Η επιρροή της οικονομικής κρίσης σε ορισμένους τομείς, σελ. ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 4: Η διεθνής διάσταση της Μεγάλης Ύφεσης, σελ. ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 5: Η διεθνής διάσταση της κρίσης του 2008-09, σελ.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΣΧΗΜΑ 1: Συνήθης κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης, σελ. ΣΧΗΜΑ 2: Επιθυμητός κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης, σελ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Όταν φτάνει κανείς στο τέλος της «Ιθάκης» του θα ήταν παράλειψη μεγάλη να μην ευχαριστήσει αυτούς που στάθηκαν πολύτιμοι βοηθοί στον αγώνα του για απόκτηση όλο και περισσότερης γνώσης, ιδιαίτερα όταν αυτό το ταξίδι αφορά γνώση που θα στηρίξει την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Με την ολοκλήρωση της παρούσας εργασίας οφείλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον καθηγητή μας κ. Σταύρο Κοντάκο, ο οποίος ανέλαβε το βάρος της εποπτείας, την επιστημονική καθοδήγηση, τις καίριες παρατηρήσεις και συμβουλές, την αμέριστη συμπαράσταση σε κάθε είδους βοήθεια, όποτε χρειάστηκε. Ευχαριστούμε θερμώς και τους γονείς μας που στάθηκαν φύλακες άγγελοι σ αυτή τη δύσκολη πορεία και προσανατόλισαν τη ζωή μας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Εισαγωγή Ο τουρισμός στην Ελλάδα, άρχισε να διαμορφώνεται από τα μέσα της δεκαετίας του 60 με κύριο χαρακτηριστικό τον ήλιο και τη θάλασσα. Σταδιακά, δημιουργήθηκαν τουριστικές υποδομές, αξιοποιήθηκαν φυσικοί πόροι και πολιτιστικά στοιχεία του τόπου, ώστε να εξελιχθεί ο τουρισμός στον μεγαλύτερο οικονομικό κλάδο στην Ελλάδα. Στης μέρες μας, ο τουρισμός αποτελεί μια από τις κύριες πηγές του εθνικού πλούτου, αφού συνεισφέρει ετησίως περίπου το 18% στο Α.Ε.Π της Ελλάδας (Αποστολόπουλος και Σδράλη, 2009). Από την άλλη μεριά ο τομέας της διασκέδασης είναι ένας πολυσυζητημένος κλάδος, ο οποίος συμβάλλει και αυτός με την σειρά του στην εθνική οικονομία της Ελλάδας. Αρκετά είναι τα άτομα που δαπανούν χρήματα για διασκέδαση σε καθημερινή βάση. Οι δραστηριότητες διασκέδασης ποικίλουν αφού, υπάρχουν οι καφετέριες, τα εστιατόρια, τα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης και άλλα μαγαζιά που προσφέρουν ψυχαγωγία στον κόσμο (Lee και ΒΚα^να, 2004). Ο κλάδος της εστίασης τον οποίο εξετάζουμε στην παρούσα εργασία είναι σχεδόν αλληλένδετος με αυτόν του τουρισμού (πολύ δε, περισσότερο στον Ν. Καβάλας). Γι αυτό το λόγο θα παρουσιάσουμε μαζί με τον κλάδο της διασκέδασης και αυτόν του τουρισμού, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα σημαντικό παράγοντα επιρροής στην ανάπτυξη ή ύφεση του κλάδου της εστίασης. Δεδομένου ότι η Ελλάδα διανύει μια περίοδο οικονομικής κρίσης και ανασφάλειας για το μέλλον, οι συνολικές δαπάνες των πολιτών αρχίζουν να περιορίζονται με συνέπεια και την μείωση των δαπανών για διακοπές και διασκέδαση. Ωστόσο όπως προαναφέρθηκε, οι κλάδοι αυτοί συμβάλλουν στο ΑΕΠ της χώρας, έτσι λοιπόν, παρατηρείται μια αλυσιδωτή αντίδραση με συνέπεια τον περιορισμό ακόμη περισσότερο των οικονομικών εισφορών στην χώρα. Προκύπτει δηλαδή, ένας φαύλος κύκλος στην οικονομική δραστηριότητα.

Στόχοι Έρευνας Ο Γενικός Στόχος της συγκεκριμένης έρευνας καταναλωτών είναι η παροχή ορθολογικής πληροφόρησης σχετικά με την παρούσα οικονομική κρίση που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα και πως αυτή επηρεάζει τις πωλήσεις του κλάδου εστίασης και διασκέδασης. Οι Ειδικοί Στόχοι της έρευνας είναι να εξακριβωθούν θέματα όπως: Πώς επηρεάζονται οι δείκτες της οικονομίας (ΑΕΠ, πληθωρισμός κλπ.) τη χρονική περίοδο της κρίσης. Πόσο και πώς επηρεάζεται ο εμπορικός κλάδος γενικά από την οικονομική κρίση. Πόσο και πώς επηρεάζεται ο κλάδος της εστίασης από την οικονομική κρίση. Σε ποιους τομείς της ζωής τους επηρεάστηκαν περισσότερο οι Έλληνες. Εάν και κατά πόσο βοήθησαν οι περίοδοι των εορτών και των εκπτώσεων στην αύξηση των πωλήσεων του κλάδου. Πόσο συχνά βγαίνουν έξω για διασκέδαση οι καταναλωτές. Πόσα χρήματα είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν. Από ποιους παράγοντες επηρεάζονται οι καταναλωτές. Εάν η ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών επηρεάζει την επιλογή των ερωτηθέντων για την επιλογή του χώρου εστίασης ανάλογα με το φύλο τους. Πώς διαφοροποιεί τις επιλογές των καταναλωτών σχετικά με τις περικοπές εξόδων, το αν εργάζονται ή όχι. Πώς επηρεάζει ο τόπος διαμονής τη συχνότητα εξόδων για ψυχαγωγία και διασκέδαση, το ποσό των χρημάτων που δαπανάται και τις απόψεις των ερωτηθέντων σχετικά με τις αλλαγές στις τιμές τα τελευταία χρόνια. Πόσο επηρεάζεται η προσωπική και οικογενειακή ζωή των ερωτώμενων από την οικονομική κρίση ανάλογα με το εισόδημα τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Βιβλιογραφική ανασκόπηση 2.1 Ορισμός της οικονομικής κρίσης Η έννοια της κρίσης, ως πολυδιάστατη, έχει αποδοθεί ποικιλοτρόπως, ακόμη και από απλούς ανθρώπους για να περιγράψουν με μια λέξη ότι αντιμετωπίζουν ένα δύσκολο πρόβλημα, ότι διανύουν μια περίοδο ανωμαλίας και αντικανονικότητας ή βρίσκονται σε κρίσιμη φάση. Στην ελληνική γλώσσα, η λέξη κρίση προέρχεται από το ρήμα κρίνω θέλοντας να χαρακτηρίσει μια μη κανονική κατάσταση. Μια κατάσταση κρίσιμη, δύσκολη, επικίνδυνη. Συγκεκριμένα κρίση είναι μια εκτροπή από την κατάσταση της κανονικότητας και μπορεί να προσλάβει διαβαθμίσεις αντικανονικότητας από μια κατάσταση απλής διαταραχής μέχρι την κατάσταση μη ελεγχόμενων εκρηκτικών γεγονότων και την κατάσταση του χάους και του πανικού. Συνεπώς, μια κρίση εμπεριέχει μια απειλή σχετικά με τους πόρους και τους ανθρώπους, την απώλεια του ελέγχου και ορατές ή αόρατες συνέπειες στους ανθρώπους, τους πόρους και τους οργανισμούς. (Πανηγυράκης, 2001) Με τον όρο οικονομική κρίση αναφερόμαστε παγκοσμίως σε μια ποικιλία καταστάσεων κατά τις οποίες οικονομικά ιδρύματα ή τα κέρδη τους ξαφνικά χάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους. Κατά το 19 και στις αρχές του 20 αιώνα, αρκετές οικονομικές κρίσεις είχαν συσχετισθεί με τραπεζικούς πανικούς, καθώς πολλές εταιρίες χρεοκόπησαν κατά την διάρκεια αυτών των πανικών. Άλλες καταστάσεις που συχνά αποκαλούνται οικονομική κρίση είναι η κρίση του χρηματιστηρίου και οι άλλες οικονομικές φούσκες καθώς και η αδυναμία αποπληρωμής κυβερνητικών χρεών. Πολλοί οικονομολόγοι έχουν διατυπώσει θεωρίες σχετικά με το πώς δημιουργούνται οι οικονομικές κρίσεις καθώς και πως μπορούν να αποφευχθούν. Παρόλα αυτά δεν έχει υπάρξει ομοφωνία (Α.Μ.Α. American Marketing Association, 2008-2009). Επομένως, μελετώντας την ιστορία είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να καταλάβουμε τις αιτίας δημιουργίας της οικονομικής κρίσης καθώς και τους αποτελεσματικότερους τρόπους αντιμετώπισης της.

2.2 Συνοπτική ανάλυση της οικονομικής κρίσης Η ιστορία μας έχει αποδείξει πως η οικονομική κρίση έχει τον δικό της οικονομικό κύκλο, επιπλέον κάθε κρίση διαρκεί ένα ορισμένο χρονικό διάστημα και τέλος η περίοδος που μεσολαβεί από τη μία οικονομική κρίση στην άλλη ονομάζεται οικονομικός κύκλος. (Β. Ι. Λένιν, Άπαντα). Βασιζόμενοι, λοιπόν, στην ιστορία μπορούμε με κάποια σχετική βεβαιότητα να πούμε πως και η κρίση που διανύουμε αυτή τη χρονική περίοδο θα αποτελείται από τις εξής τέσσερις φάσεις: Κάθε οικονομικός κύκλος έχει 4 φάσεις: 1. Η κρίση: Είναι η κύρια φάση του κύκλου όπου εκδηλώνονται βίαια οι παραβιασμένες αναλογίες της αναπαραγωγής. Τα πρώτα συμπτώματα της κρίσης παρουσιάζονται στη σφαίρα της ανταλλαγής. Η πώληση των εμπορευμάτων γίνεται δύσκολη. Ο καπιταλιστής, που δεν πούλησε τα εμπορεύματά του, δεν μπορεί να αγοράσει τα μέσα παραγωγής. Οι καπιταλιστές τρέχουν στις τράπεζες για να πάρουν δάνεια. Η ζήτηση χρημάτων μεγαλώνει και τα επιτόκια αυξάνονται. Οι τράπεζες που δεν έχουν αρκετή ποσότητα δικών τους κεφαλαίων, χρεοκοπούν. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Η ανεργία μεγαλώνει. Η παραγωγή σε άλλες επιχειρήσεις σταματάει και σε άλλες μειώνεται. Η πτώση της παραγωγής συνεχίζεται μέχρι τη στιγμή που αποκαθίσταται η αντιστοιχία ανάμεσα στην παραγωγή και στην κατανάλωση. 2. Η ύφεση (στασιμότητα): Η παραγωγή παύει να μειώνεται, αλλά και δεν αυξάνεται. Ο αριθμός των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων και τραπεζών ελαττώνεται. Τα αποθέματα εμπορευμάτων βαθμιαία απορροφώνται. Ένα μέρος των εμπορευμάτων οι καπιταλιστές το καταστρέφουν, για να συγκρατήσουν την πτώση των τιμών.

Το άλλο μέρος των εμπορευμάτων πουλιέται βαθμιαία, γιατί το προτσές της κατανάλωσης δεν μπορεί να σταματήσει τελείως. Οι καπιταλιστές που έχουν χρηματικά κεφάλαια, όταν πειστούν ότι η κρίση τελείωσε, αρχίζουν να αναζητούν τρόπους τοποθέτησης των κεφαλαίων τους. Τώρα η προσφορά χρήματος μεγαλώνει. Οι βιομήχανοι για να πάρουν το μέσο κέρδος δυναμώνουν την εκμετάλλευση και αρχίζουν να εισάγουν τεχνικές τελειώσεις (εφευρέσεις), να ανανεώνουν το πάγιο κεφάλαιό τους. Έτσι, συντελείται το πέρασμα από τη στασιμότητα στην αναζωογόνηση. 3. Η αναζωογόνηση: Χάρη στον τεχνικό επανεξοπλισμό της παραγωγής μεγαλώνει η ζήτηση μηχανών. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές της Ιης υποδιαίρεσης να διευρύνουν την παραγωγή τους, αρχίζουν την πρόσληψη συμπληρωματικής - εργατικής δύναμης. Η ανεργία μειώνεται. Αυξάνεται η ζήτηση των ειδών κατανάλωσης, που σπρώχνει στη διεύρυνση της ΙΙης υποδιαίρεσης, δηλαδή την παραγωγή των ειδών κατανάλωσης. Ύστερα από όλα αυτά, η οικονομία φτάνει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση και η αναζωογόνηση περνάει σε άνοδο. 4. Η άνοδος Η παραγωγή αυξάνεται με υψηλούς ρυθμούς. Χτίζονται νέα εργοστάσια. Μεγαλώνει η εισροή εμπορευμάτων στην αγορά. Αρχίζουν και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις της υπερπαραγωγής σε λανθάνουσα μορφή. Αυτή η πορεία συνεχίζεται μέχρι τη στιγμή που οι διαστάσεις της παραγωγής ξεπεράσουν σημαντικά την απορροφητική ικανότητα της αγοράς, οπότε και ξεσπάει νέα κρίση.

Σχήμα 1: Συνήθης κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης Σχήμα 2: Επιθυμητός κύκλος ζωής μιας οικονομικής κρίσης Πηγή: Σφακιανάκης, 1998 Σημείωση: Ο επιθυμητός Κύκλος Ζωής μιας Κρίσης παρουσιάζεται στο σχήμα 2. Κατ αυτόν, από την εμφάνιση των Προδόμων Συμπτωμάτων, με τις κατάλληλες ενέργειες και τακτικές οδηγούμαστε απ ευθείας στο στάδιο επίλυσης. (Σφακιανάκης, 1998) 2.3 Ιστορική αναδρομή στις διεθνείς κρίσεις 2.3.1 Η κρίση του 1929-1932 Ο όρος οικονομική κρίση χρησιμοποιείται επανειλημμένα στις μέρες μας. Κοινωνικές επιπτώσεις όπως ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, μείωση μισθών, ακόμα και εγκληματικότητα θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ιστορία του οικονομικού κραχ του 1929 επαναλαμβάνεται με τα πρώτα σημάδια να έχουν ήδη φανεί. Μια γρήγορη

ανασκόπηση των γεγονότων της εποχής εκείνης θα βοηθήσει να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. Την επαύριον του Λ' παγκόσμιου πολέμου ο κόσμος διέρχεται μια σύντομη περίοδο οικονομικής κρίσης η οποία όμως γρήγορα ξεπερνιέται. Γύρω στο 1921 παρατηρείται μια ανάκαμψη στις οικονομίες των οικονομικών χωρών, οι οποίες στρέφονται προς τη μαζική παραγωγή. Ο κόσμος ταλαιπωρημένος από τα δεινά του πολέμου, προσπαθεί να γευθεί τα αγαθά της ειρήνης, αγοράζοντας όλο και περισσότερα καταναλωτικά αγαθά. Η τάση αυτή παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ένταση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι αμερικανοί επιχειρηματίες κερδίζουν τεράστια ποσά, τα οποία, εν μέρει, δανείζουν στις ευρωπαϊκές χώρες (κυρίως στην Γερμανία και την Λγγλία), για να αποκομίσουν και νέα κέρδη. Χάρη στο αμερικανικό χρήμα η Ευρώπη γνωρίζει ανάμεσα στο 1923-1929 μεγάλη ευημερία. Έχοντας ως παράδειγμα τις Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες στρέφονται προς τη μαζική τυποποιημένη παραγωγή. Όμως η ευημερία αυτή είναι ασταθής. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν πελάτες για να αγοράσουν την τεράστια ποσότητα των βιομηχανικών προϊόντων. Λρχικά, γιατί οι αγρότες, που είναι ακόμη πολυάριθμοι πωλούν φθηνά τα προϊόντα τους και έτσι διαθέτουν ελάχιστα χρήματα. Ύστερα παρά την προσπάθεια που καταβάλλεται για να αυξηθούν οι μισθοί, η αύξηση αυτή γίνεται με μικρότερος ρυθμούς από τους ρυθμούς αύξησης της παραγωγής. Λυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να απορροφηθούν τα παραγόμενα προϊόντα, των οποίων μάλιστα οι τιμές συνεχώς ανεβαίνουν. Έτσι οι επιχειρήσεις προσπαθούν να βρουν τρόπους που θα τους βοηθήσουν να πωλήσουν τα προϊόντα τους. Ως πρώτο μέσο χρησιμοποιείται η διαφήμιση, που προσπαθεί να πείσει τον καταναλωτή να κάνει αγορές. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται η τραπεζική πίστωση, με την οποία οι τράπεζες προκαταβάλλουν στους αγοραστές τα αναγκαία για τις αγορές τους χρήματα, με τον όρο να τα επιστρέψουν αργότερα με τόκο. Τελικά ολόκληρη η οικονομία καταλήγει να στηρίζεται στις τραπεζικές πιστώσεις. Λυτή η κατάσταση δεν εμποδίζει τις επιχειρήσεις να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους και τις μετοχές να αναβαίνουν συνεχώς στο χρηματιστήριο. Η αμερικανική κρίση Στις 22 Οκτωβρίου 1929, σε μια Αμερική ευημερούσα, που πίστευε ότι έχει βρει τον τρόπο να χτυπήσει την ανέχεια, ξεσπά η μεγάλη κρίση. Ενώ μέχρι τότε η αξία των βιομηχανικών μετοχών αυξανόταν συνεχώς, οικονομικοί κύκλοι που

φοβούνται μια ξαφνική πτώση των τιμών των μετοχών, αρχίζουν να πωλούν. Στις 24 Οκτωβρίου 1929 ρευστοποιήθηκαν 13 εκατομμύρια τίτλοι μετοχών. Από εκείνη την ημέρα μεγάλος αριθμός αμερικανών ρευστοποιεί τις μετοχές του για να τις τοποθετήσει αλλού ελπίζοντας να κερδίσει περισσότερα. Αμέσως η τιμή των μετοχών αρχίζει να πέφτει κατακόρυφα και ένας αληθινός πανικός δημιουργείται στο χρηματιστήριο. Όλοι προσπαθούν να πουλήσουν τις μετοχές τους πριν πέσουν πιο χαμηλά. Πολλές τράπεζες που είχαν τοποθετήσει τα χρήματα των πελατών τους σε μετοχές για να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη, καταστρέφονται και κηρύσσουν πτώχευση. Άλλες τράπεζες μπροστά στην οικονομική κρίση δεν δανείζουν πια τα χρήματα τους στους πελάτες τους για να αγοράσουν βιομηχανικά προϊόντα και αρνούνται τα χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις που δεν μπορούν πια να διαθέσουν τα προϊόντα τους και τα βλέπουν να συσσωρεύονται σε στοκ, αναγκάζονται να ρίξουν τις τιμές. Πολλές χρεοκοπούν. Ακόμη και τα τραστ περιορίζουν την παραγωγή τους. Οι εργάτες απολύονται ή εισπράττουν μειωμένες αμοιβές, πράγμα που επιδεινώνει την οικονομική κρίση, γιατί με την σειρά τους, δεν μπορούν να αγοράσουν. Στα μέσα του 1930 όλη η αμερικάνικη οικονομία έχει παραλύσει. Η διεθνής κρίση Από τις Ηνωμένες Πολιτείες η κρίση επεκτείνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι αμερικάνικες τράπεζες που είχαν δανείσει χρήματα στις άλλες χώρες, επιδιώκουν να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια τους ια να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές τους δυσκολίες. Έτσι προκαλούν χρεοκοπία στις γερμανικές και αυστριακές τράπεζες που στηρίζονται κυρίως στον αμερικανικό δανεισμό. Η ευρωπαϊκή ευημερία έχει κλονιστεί. Εκείνη που θίγεται περισσότερο είναι η Γερμανία, η οποία έχει σημειώσει αξιόλογη βιομηχανική ανάπτυξη χάρη στα αμερικάνικα κεφάλαια. Στην Αγγλία, της οποίας οι οικονομικές δυσκολίες είναι παλιές, η κατάσταση επιδεινώνεται περισσότερο γιατί η κρίση, παραλύοντας την παγκόσμια οικονομία, αφαιρεί από την χώρα τους περισσότερους πελάτες. Αντίθετα η Γαλλία θίγεται λιγότερο γιατί σε αυτή οι μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις ήταν λίγες και επομένως οι αμερικανικές επενδύσεις ελάχιστες. Αλλά εκτός από τις βιομηχανικές χώρες, η κρίση πλήττει και τις γεωργικές και τις υπανάπτυκτες. Η παράλυση της οικονομίας αφαιρεί από τις πλούσιες χώρες τα χρήματα με τα οποία αγόραζαν τα προϊόντα των αγροτικών χωρών. Έτσι ο Καναδάς δεν μπορεί πια να πουλήσει το σιτάρι του, η Αυστραλία το μαλλί της, η Βραζιλία τον

καφέ της. Επειδή δεν υπάρχουν αγοραστές, οι τιμές αυτών των προϊόντων πέφτουν και έτσι οι χώρες αυτές χάνουν την κύρια πηγή εσόδων τους. Οι κοινωνικές επιπτώσεις Άμεσο αποτέλεσμα της κρίσης ήταν να προκληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο ένα κύμα κοινωνικής εξαθλίωσης. Ένας μεγάλος αριθμός εργατών στις χώρες που επλήγησαν περισσότερο έμεινε άνεργος: 13 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες στα 1932, 6 εκατομμύρια στην Γερμανία. Στους άνεργους πρέπει να προσθέσουμε ακόμη τους υπαλλήλους και τους διευθυντές των επιχειρήσεων που έκλεισαν. Οι έμποροι βλέπουν τις εργασίες τους να μειώνονται γιατί δυσκολεύονται να πουλήσουν και οι πελάτες των ελεύθερων επαγγελμάτων συνεχώς ελαττώνονται. Οι αγρότες δεν βρίσκουν αγοραστές για τα προϊόντα τους παρά την πτώση των τιμών. Αυτή η ανέχεια προκαλεί την οργή των πολιτών κατά των κυβερνήσεων, που τις θεωρούν υπεύθυνες για την κρίση: πορείες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις ανέργων με την αστυνομία στους δρόμους είναι καθημερινό φαινόμενο για τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής. Μία από τις κυριότερες συνέπειες αυτής της κρίσης είναι η ακόμα μεγαλύτερη κεφαλαιοκρατική συγκέντρωση, η οποία και επαύξησε τον ρόλο των τραστ στην οικονομική ζωή. Τα μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα βρήκαν την ευκαιρία και εξαγόρασαν τις μικρότερες επιχειρήσεις που χρεοκόπησαν ή που δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στην κρίση. Το ίδιο συμβαίνει και στον τραπεζικό τομέα. Πολλοί αγρότες και κάτοικοι μικρών πόλεων συρρέουν στα μεγάλα αστικά κέντρα με την ελπίδα να βρουν δουλειά. Ο πληθυσμός των αστικών κέντρων αυξάνεται και δημιουργούνται πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα. Η διάρθρωση της αστικής κοινωνίας διαταράσσεται. Τα μεσαία αστικά στρώματα, με τη χρεοκοπία των επιχειρήσεων τους, χάνουν την οικονομική τους υπόσταση και προλεταριοποιούνται. Η κοινωνική κρίση αρχίζει να μεταμορφώνεται σε ιδεολογική. Η παρέμβαση του κράτους Στα 1932 εκλέγεται πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, ο οποίος εφαρμόζει μία νέα πολιτική για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Η νέα αυτή οικονομική πολιτική ονομάζεται Νιου Ντηλ. Βασικός άξονας της πολιτικής του Ρούζβελτ ήταν η ακόλουθη σκέψη: για να γίνει κατορθωτή η ανάκαμψη της οικονομίας θα πρέπει να ανατεθούν στις βιομηχανίες μεγάλες παραγγελίες. Οι βιομηχανίες για να πραγματοποιήσουν τις παραγγελίες, θα

αναζωογονούσαν άλλες επιχειρήσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι εργάτες θα έβρισκαν εργασία και με τις αποδοχές τους θα κινούσαν την αγορά. Αλλά επειδή κανένας δεν είχε χρήματα για να τα επενδύσει (και όσοι είχαν δεν τα επένδυαν), θα έπρεπε το κράτος να αναλάβει τον ρόλο του επενδυτή για να πετύχει την αναθέρμανση της οικονομίας. Η επέμβαση αυτή εκδηλώνεται με τους εξής τρόπους: Καταστροφή του στοκ των βιομηχανικών και των αγροτικών προϊόντων ή περιορισμός της παραγωγής τους ώστε να ανέβουν οι τιμές τους. Προσπάθεια για επανάκτηση των αγορών του εξωτερικού με υποτίμηση της αξίας του εθνικού νομίσματος. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζεται ότι ο ξένος αγοραστής θα προτιμήσει τα προϊόντα της χώρας, μιας και του προσφέρονται φθηνότερα. Στα 1932 η Αγγλία, για να αναζωογονήσει το εμπόριο της, υποτιμά τη στερλίνα και το 1934 ο Ρούζβελτ κάνει το ίδιο με το δολάριο. Θεσπίζονται υψηλοί τελωνιακοί θεσμοί για τα εισαγόμενα από το εξωτερικό προϊόντα. Έτσι τα προϊόντα αυτά γίνονται ακριβότερα από τα εγχώρια και ο τοπικός αγοραστής δεν τα προτιμά. Καταβάλλεται προσπάθεια να ισοσκελισθεί ο κρατικός προϋπολογισμός με μείωση των δαπανών (αποπληθωρισμός). Μερικές χώρες μιμούμενες τις Η.Π.Α. καταστρώνουν προγράμματα εκτέλεσης δημοσίων έργων για να μειώσουν την ανεργία. Μετά την οικονομική κρίση, ο κόσμος εμφανίζεται βαθιά αλλαγμένος. Κανείς δεν πιστεύει πια στη θεωρία ότι η απόλυτη οικονομική ελευθερία οδηγεί στην ευημερία και την ευτυχία όλων των ανθρώπων. Όλες οι χώρες ζουν κάτω από την απειλή της επανόδου της κρίσης. Γι αυτό κυριαρχεί η πεποίθηση ότι το κράτος οφείλει να παρεμβαίνει στην οικονομία βοηθώντας τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και προφυλάσσοντας συγχρόνως το κατώτερο όριο αμοιβής των εργαζομένων. Εποπτεύει την οικονομική ζωή και διορθώνει τις ταλαντεύσεις της οικονομικής ισορροπίας. Οι παλιές θεωρίες του Σμιθ και των φιλελεύθερων οικονομολόγων για τη μη επέμβαση του κράτους στην οικονομική ζωή, δεν ισχύουν πια. Ο καπιταλισμός αναπτύσσεται πλέον κάτω από την κηδεμονία του παρεμβατικού κράτους. Παράλληλα με την επιβολή υψηλών τελωνειακών δασμών στα εισαγόμενα προϊόντα, επανέρχεται η παλιά θεωρία του μερκαντιλισμού. Ο νεομερκαντιλισμός θέλει να προστατεύσει τη οικονομία της χώρας από τον ανταγωνισμό.

2.3.2 Η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας 1970 Μία ακόμη από τις σημαντικότερες κρίσεις είναι αυτή του πετρελαίου τη δεκαετία του 1970. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 70 έκαναν την εμφάνισή τους δύο πετρελαϊκές κρίσεις. Αυτές έφεραν στο προσκήνιο το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού, δηλαδή τη συνύπαρξη πληθωρισμού και αυξημένης ανεργίας. Ως επίσημη ημερομηνία έναρξης της πρώτης κρίσης καταγράφεται η 17η Οκτωβρίου του 1973, όταν τα μέλη του OAPEC (Οργανισμού Αραβικών Χωρών - Εξαγωγέων Πετρελαίου Οργανισμού Αραβικών Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών) ανακοίνωσαν ότι δεν θα προμήθευαν πλέον με πετρέλαιο τις χώρες που υποστήριξαν το Ισραήλ στη διαμάχη του με τη Συρία και την Αίγυπτο. Σε αυτές τις χώρες συμπεριλαμβάνονταν οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοι τους στη Δυτική Ευρώπη και η Ιαπωνία. Παρόλα αυτά, οι στοχευόμενες χώρες ανταποκρίθηκαν βρίσκοντας νέες πρωτοβουλίες για να περιορίσουν την εξάρτηση τους από τις παραπάνω χώρες. Έξι χρόνια μετά, το 1979, ακολούθησε η δεύτερη πετρελαϊκή κρίση. Έκανε την εμφάνισή της στις ΗΠΑ, στον απόηχο της ιρανικής επανάστασης. Οι χώρες του OPEC για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, αύξησαν την παραγωγή τους και η συνολική απώλεια έφτασε στο 4%. Ωστόσο, επικράτησε ένας διαδεδομένος πανικός που ανέβασε την τιμή πολύ περισσότερο από όσο θα αναμενόταν. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της μειωμένης ζήτησης και της υπερβολικής παραγωγής, οδηγώντας τον OPEC στο να χάσει την ενότητα του. Εξαγωγείς πετρελαίου, όπως το Μεξικό, η Νιγηρία και η Βενεζουέλα επεκτάθηκαν σημαντικά, ενώ οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πήραν περισσότερο πετρέλαιο από το Prudhoe Bay και τη Βόρειο Θάλασσα. (Πηγή: http://www.enthesis.net) 2.3.3 Η ασιατική κρίση Στη συνέχεια, εξετάζοντας τη λεγόμενη «ασιατική» κρίση του 1998-1999, βλέπουμε ότι άγγιξε σε μεγάλο βαθμό το τραπεζικό σύστημα, ωθώντας πολλές ασιατικές τράπεζες στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Πρόκειται εδώ για μία τοπική κρίση, γεωγραφικά περιορισμένη, κάτι που τη διαφοροποιεί πολύ από την κρίση του 1929, καθώς και από τη σημερινή. 2.3.4 Η κρίση της ιαπωνικής οικονομίας Μία άλλη κρίση στη δεκαετία του 1990 είναι αυτή της ιαπωνικής οικονομίας, η οποία είχε αντιμετωπιστεί με μερική ή πλήρη εθνικοποίηση τραπεζών. Είχε μεγάλη

διάρκεια και οδήγησε σε ύφεση, διότι η αντίδραση των ιαπωνικών αρχών έφτασε με μεγάλη καθυστέρηση. Η καθυστέρηση των παρεμβάσεων κάνει την κρίση αυτή να έχει αναλογίες με αυτήν του 1929. Εντούτοις και αυτή διαφοροποιείται τόσο από τη σημερινή όσο και από αυτήν του 1929 λόγω του τοπικού χαρακτήρα της. 2.3.5 Η «φούσκα» του Internet Μία άλλη κρίση είναι αυτή του 2000-2001 με την έκρηξη της «φούσκας» του Internet, που προκάλεσε πτώσεις στις τιμές των μετοχών ανάλογες με εκείνες της κρίσης του 1929. Παρατηρούμε ότι η σημερινή κρίση είναι ακόμη πιο σοβαρή και πλησιέστερη σε αυτήν του 1929, καθώς αγγίζει τον πυρήνα του τραπεζικού συστήματος προκαλώντας πτωχεύσεις τραπεζών. Όντως η σημερινή κρίση δείχνει να έχει ομοιότητες με αυτήν του 1929. Σε μόλις τρεις εβδομάδες τα χρηματιστήρια έχασαν περίπου από 20% έως 25% της αξίας τους. Επίσης η κρίση του 1929 ήταν παγκόσμια, αγγίζοντας όλες τις χρηματοοικονομικές αγορές. Η σημερινή κρίση λόγω της παγκοσμιοποίησης φαίνεται να είναι ακόμη σοβαρότερη από αυτήν του 1929. Η παγκοσμιοποίηση εντείνει τη δυναμικότητα μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και επηρεάζει πολύ πιο γρήγορα την παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα. Πέραν όμως της παγκοσμιοποίησης, εάν πρέπει να αποκλείσουμε μία επανάληψη της κρίσης του 1929, είναι γιατί βρισκόμαστε σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από εκείνο της δεκαετίας του 1930. (http://www.makthes.gr) 2.4 Αναδρομή της υπάρχουσας κρίσης Από τη δεκαετία 1930 και μετά, κάθε φορά που ο κόσμος έφθανε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής οι αρμόδιες αρχές επενέβαιναν για να τον σώσουν. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008 επετράπη στη Lehman Brothers να καταρρεύσει. Μέσα σε λίγες ημέρες, το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος υπέστη το αντίστοιχο της καρδιακής ανακοπής και χρειάστηκε να τεθεί σε μηχανική υποστήριξη. Οι επιπτώσεις για την παγκόσμια οικονομία ήταν ανάλογη της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, παρ ότι το εύρος των επιπτώσεων δεν έχει γίνει ακόμη αισθητό. (Κρούγκμαν Π., 2009)

Από το 2006, είχαν ακουστεί οι πρώτες προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο που εγκυμονούν τόσο η ενδεχόμενη πτώση των τιμών ακινήτων στις ΗΠΑ όσο και η «φούσκα» της αγοράς τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων μειωμένης εξασφάλισης, των διαβόητων πλέον «subprime». Και πράγματι, οι πρώτες δυσκολίες στην εν λόγω αγορά δεν άργησαν να φανούν. ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2007 Ήταν στις αρχές του 2007, και πιο συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο, όταν η Bear Stearns, η τέταρτη μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι ήρθε αντιμέτωπη με προβλήματα ρευστότητας. Η κρίση ουσιαστικά είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά ήταν ελάχιστοι αυτοί που μπορούσαν να φανταστούν την έκταση και ένταση που έμελλε να αποκτήσει. Για πρώτη φορά αρχίζει τότε το ευρύτερο κοινό να μαθαίνει για τα ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου ή αλλιώς «subprime loans». Ιδού τι έχει συμβεί με απλά λόγια: Η κατακόρυφη άνοδος των επιτοκίων δεν επιτρέπει σε ένα αρκετό μεγάλο τμήμα των πολιτών να καταφέρει να αποπληρώσει τα δάνεια του, όμως οι τράπεζες έχουν ήδη προχωρήσει σε «τιτλοποίηση» αυτών των δανείων και με τα χρήματα που εισέπρατταν προχωρούσαν σε εκ νέου δανειοδοτήσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη πίεση στις τιμές των τιτλοποιημένων. ΙΟΥΝΙΟΣ 2007 Έτσι, από τον Ιούνιο του 2007 δύο μεσαίου μεγέθους hedge funds της Bear Sterns κλονίστηκαν από τα προβλήματα ρευστότητας και τελικά κατέρρευσαν τον Αύγουστο του ίδιου έτους. Ήταν τα πρώτα σε μια όλο και μεγαλύτερη αλυσίδα από όλο και πιο διακεκριμένα και ηχηρά ονόματα του χώρου. Δεκατρείς μόλις μήνες μετά, οι συνολικές ζημιές των τραπεζών ξεπερνούν παγκοσμίως τα 500 δις. δολάρια και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ότι θα ανέλθουν στο 1 τρις. δολάρια. Οι τιμές των ακινήτων συνεχίζουν να δέχονται ισχυρές πιέσεις και οι κεντρικές τράπεζες στην προσπάθεια τους να στηρίξουν τις αγορές προχωρούν σχεδόν καθημερινά μέσω συντονισμένων παρεμβάσεων σε «ενέσεις» ρευστότητας. Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται και οι μειώσεις επιτοκίων με πιο επιθετική μέχρι στιγμής την Fed, η οποία «πετσόκοψε» το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο του δολαρίου μέχρι το 2%, ενώ όλοι σχεδόν οι οικονομολόγοι του πλανήτη παραδέχονται ότι η παγκόσμια οικονομία εισέρχεται σε φάση βαθιάς ύφεσης με άδηλο το μέλλον.