Αξιολόγηση & Επιλογή Βέλτιστων Πρακτικών Προγραμμάτων & Πρακτικών Αντιμετώπισης Παραβατών Σοφία Καζαντζίδου Tips and tools for creating and presenting wide format slides
Θεωρητικές προσεγγίσεις και παρεμβάσεις στους παραβάτες Από το «τίποτα δεν λειτουργεί» ( δεκαετία του 1970 και του 1980) στο «τι λειτουργεί» (κατά τη δεκαετία του 1980 και του 1990 και έπειτα) Η ταλάντωση από τη θεραπεία στην τιμωρία πέρασε σταδιακά από την ποινική δικαιοσύνη σε ένα σύστημα δικαιοσύνης Δημιουργία «νέας ποινικής δικαιοσύνης» με σωφρονιστική εστίαση (Howell, 2003). Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της παραβατικότητας περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές, αλλά επικαλυπτόμενες προσπάθειες πρόληψης και παρέμβασης, καθεμία από τις οποίες έχει κάπως διαφορετικούς σκοπούς και απαιτεί τις προσπάθειες διαφορετικών φορέων.
Οι παρεμβάσεις του συστήματος δικαιοσύνης στους παραβάτες Εποπτεία με στόχο την παρακολούθηση ή τον έλεγχο της συμπεριφοράς των παραβατών (π.χ. την εποπτεία της περιόδου δοκιμασίας, την αναφορά της ημέρας, την ηλεκτρονική παρακολούθηση, μη ασφαλείς εγκαταστάσεις διαμονής, ασφαλείς φορείς φύλαξης) Θεραπεία που παρέχεται εντός της εποπτικής δομής και στοχεύει στο να διευκολύνει τις θετικές αλλαγές της συμπεριφοράς που θα αντέξουν και μετά τη λήξη της εποπτείας (π.χ. συμβουλευτική, γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, ακαδημαϊκή διδασκαλία, επαγγελματική κατάρτιση) ---------------------------------------------------------------------------------------------------------- Οι νεαροί χρήστες ναρκωτικών ουσιών έχουν διαφορετικές ανάγκες θεραπείας από τους ενήλικες (Bean, 2002). Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι νέοι σκέφτονται διαφορετικά από τους ενήλικες (Cooper et. Al., 2002). Τα επιτυχή θεραπευτικά προγράμματα για ενήλικες περιλαμβάνουν συνήθως μακροχρόνια ιδρυματική φροντίδα όπου οι πελάτες συχνά είναι απομονωμένοι από κάθε έξω-ιδρυματική επαφή Τα μοντέλα μιας επιτυχούς θεραπείας για τους νέους περιλαμβάνουν μικρότερη διάρκεια παραμονής, συμμετοχή της οικογένειας και ανάπτυξη των κοινωνικών και διαπροσωπικών δεξιοτήτων (Spooner 1999, Applegate & Santana 2000, Bean 2002, Cooper 2001).
Συστήματα αξιολόγησης βέλτιστων πρακτικών Προδιαγραφές βέλτιστων πρακτικών Η επιλογή των βέλτιστων πρακτικών συνήθως ταυτίζεται με την επιλογή των πρακτικών αυτών που έχουν επιστημονικά τεκμηριωμένη αποτελεσματικότητα (evidence based programs) (Lipsey, 2009)
Στόχοι της δικαιοσύνης για τους παραβάτες (Lipsey et αl., 2010) η διαφύλαξη της δημόσιας ασφάλειας - η προστασία των πολιτών από οποιαδήποτε επιπρόσθετη βλάβη που προκαλείται από παραβάτες η αλλαγή των τομέων ζωής των παραβατών που θα έχει να κάνει όχι μόνο με τη μείωση της εγκληματικής συμπεριφοράς, αλλά και με τη βελτίωση άλλων σημαντικών τομέων της ζωής τους, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι πιθανότητές τους να προκόψουν ως παραγωγικοί πολίτες.
Προγράμματα ή Χαρακτηριστικά Προγράμματος που σχετίζονται με τη μεγαλύτερη επίδραση στην υποτροπή στο έγκλημα Η επικέντρωση στις περιπτώσεις με τον υψηλότερο βαθμός σοβαρότητας τόσο για τη δημόσια ασφάλεια όσο και για τις ανάγκες των παραβατών. Η θεραπευτική προσέγγιση στηρίζεται περισσότερο στην αλλαγή της συμπεριφοράς μέσα από την προσωπική ανάπτυξη και λιγότερο σε μια προσέγγιση ελέγχου και απαγόρευσης. Τα προγράμματα με τη θεραπευτική φιλοσοφία ήταν αξιοσημείωτα πιο αποτελεσματικά από ότι εκείνα με τη φιλοσοφία ελέγχου. Έχει προηγηθεί η διαδικασία διερεύνησης των αναγκών του πληθυσμού στόχου πριν από το σχεδιασμό της παρέμβασης Η εφαρμογή του προγράμματος υλοποιείται από τον σχεδιαστή του Η εφαρμογή του προγράμματος παρακολουθείται και αξιολογείται συστηματικά Οι εμπλεκόμενοι φορείς δικτυώνονται και συνεργάζονται προς όφελος των εξυπηρετούμενων Άλλα ευρήματα η επίβλεψη της αναστολής, ο έλεγχος του δικαστηρίου, οι σωφρονιστικές συνθήκες έχουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο μικρές θετικές επιδράσεις πάνω στην κατά εξακολούθηση παραβατικότητα και κάποια στοιχεία δείχνουν μικρές αρνητικές επιδράσεις προγράμματα που έχουν στόχο να αποτρέψουν και εστιάζουν στην πειθαρχία, την επιτήρηση ή την απειλή τιμωρίας γενικά δεν έχουν καμία επίδραση στην παραβατικότητα και μπορεί ακόμη και να την αυξήσουν πολλά «θεραπευτικά» προγράμματα που είναι προσανατολισμένα στο να διευκολύνουν μία εποικοδομητική αλλαγή στη συμπεριφορά έχουν δείξει ότι έχουν πολύ θετικές επιδράσεις, ακόμη και για σοβαρούς παραβάτες
Προτάσεις σχετικά με τη μείωση της εγκληματικής συμπεριφοράς οι παραβάτες με χαμηλό ρίσκο να εμπλακούν σε καινούριο παράπτωμα θα έπρεπε να αποσπώνται από το σύστημα δικαιοσύνης οι παραβάτες με μέτρια ή υψηλή επικινδυνότητα για να διαπράξουν εκ νέου κάποιο παράπτωμα θα πρέπει να γίνουν αντικείμενα της όσον το δυνατόν μικρότερης επίβλεψης και ελέγχου σύμφωνα με τη δημόσια ασφάλεια και να τους παρασχεθούν οι κατάλληλες, αποτελεσματικές υπηρεσίες θεραπείας το να τιμωρούμε τους παραβάτες μέσω του ελέγχου παραπάνω από ότι απαιτείται για τη δημόσια ασφάλεια είναι πιθανόν να επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα σε σχέση με τη μείωση της παραβατικότητας.
Πρωτόκολλο καλών πρακτικών για θεραπευτικά προγράμματα στις φυλακές (NIDA, 2006) Η απεξάρτηση είναι μια διαδικασία η οποία απαιτεί την αποτελεσματική θεραπευτική διαχείρισης του προβλήματος σε βάθος χρόνου (πιθανότατα με επανειλημμένες θεραπευτικές προσπάθειες). Η διάρκεια της θεραπείας θα πρέπει να επιτρέπει την εγκαθίδρυση αλλαγών συμπεριφοράς, ενώ για τους εξαρτημένους με συν-νοσηρότητα θα απαιτηθεί μεγαλύτερος χρόνος θεραπείας και πρόσθετες υπηρεσίες. η εκτίμηση της σοβαρότητας του προβλήματος ο θεραπευτικός σχεδιασμός θα πρέπει να βρίσκεται σε συμφωνία με τις ατομικές ανάγκες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (φύλο, ηλικία, εθνικότητα, νομική κατάσταση, ποινή κ.α.) το συνεχές της θεραπείας μετά την αποφυλάκιση η συμμετοχή της οικογένειας στη θεραπευτική διαδικασία η φαρμακευτική υποστήριξη της θεραπείας απεξάρτησης θεωρείται σημαντική ιδιαίτερα στις περιπτώσεις συνοσηρότητας οι στρατηγικές πρόληψης της μόλυνσης από HIV/AIDS ηπατίτιδες Β και C και φυματίωση η αξιολόγηση της θεραπευτικής διαδικασίας και του θεραπευτικού αποτελέσματος η ευελιξία και διαθεσιμότητα επιλογών στη θεραπευτική προσέγγιση η χρήση τυποποιημένων εργαλείων για την εκτίμηση κινδύνου η χρήση εργαλείων όπως η συνέντευξη κινητοποίησης