1
Έρωτας στην Κασπία θάλασσα 3
Mona Perises ISBN: Email: monaperises@yahoo.com 4
Mona Perises Έρωτας στην Κασπία θάλασσα Μυθιστόρημα - Μέρος πρώτο Mona Perises Ελλάδα Ιράν/Περσία Ελλάδα 5
Για επαγγελματικούς λόγους αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στο Ιράν, όμως ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως εκεί θα με περίμενε ο νέος δρόμος της ζωής μου. Εγώ ο Κώστας Ραφτόπουλος του Δημοσθένη και της Χαράς δεν φανταζόμουν ποτέ πως στα τριάντα τρία μου χρόνια σ εκείνο το επαγγελματικό ταξίδι που έκανα στην χώρα της Περσίας, θα άφηνα εκεί για πάντα την καρδιά μου, σε μια λίμνη θάλασσα. Βρήκα τον έρωτα και την απόλυτη αγάπη μακριά από την πατρίδα μου, εκεί βρήκα και την χαμένη μου ψυχή και μαζί με την αγάπη μου τα δώρισα για πάντα στην γυναίκα της ζωής μου. Εκεί στο Ιράν η τύχη μου είχε πολλά φυλαγμένα και θέλησε να περάσω από πολλά στενά περάσματα... Κάποια ήταν πολύ δυσάρεστα, οδυνηρά κι είδα κατάματα ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο. Στο Ιράν έμαθα τι θα πει να κάνεις ένα φίλο της ψυχής, έμαθα να δίνω χωρίς να περιμένω κι έμαθα να ζω χωρίς να ζητάω πολλά. Δεν ξέρω αν θα γεράσω, αυτό δεν μπορώ να το ξέρω όμως ξέρω πολύ καλά πως έχω μια ιστορία αγάπης να πω και πως ακόμα την ζω... Ήταν η μέρα του Περσικού Χειμερινού ηλιοστασίου όταν έφτασα αργά το απόγευμα στις ακτές της Κασπίας θάλασσας. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν η ομορφιά της φύσης κι η απόλυτη ηρεμία της καταπράσινης περιοχής. Στις ακτές της Κασπίας θάλασσας η περιοχή είναι πολύ όμορφη κι έχει από ψαροχώρια μέχρι και μεγάλες πόλεις με πολυώροφα κτίρια. Όταν έφτασα στην λίμνη ο ήλιος χανόταν μέσα στα νερά της και την έβαφε με σαφράν, το βλέμμα της ήταν ακίνητο, απλανές κι έβλεπε στο νερό, που σιγά, σιγά άρχιζε να παίρνει το γκρίζο χρώμα της νύχτας. Είναι πολύ μεγάλα τα μάτια της, με λυγιστές μεγάλες βλεφαρίδες και το χρώμα τους είναι γαλάζιο, σαν του ουρανού! Άλλαζαν μαζί με το νερό και γινόταν γκρίζα, μοναχικά, αλλά στο βάθος τους κρατούσαν το βαθύ γαλάζιο. Τα δάκρυα δεν άργησαν να τρέξουν από τα μάτια της, πρώτα έτρεξαν πάνω στα ρούχα της και μετά στην άμμο που πατούσαν τα γυμνά της πόδια. Όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ τα ρούχα που φορούσε εκείνο το βράδυ... Εγώ θέλω να την βλέπω όπως είναι ντυμένη τώρα, με λευκά ρούχα υφασμένα από μετάξι, με μικρά λουλουδάκια και λεπτές χάντρες κεντημένες στο χέρι. Εκείνο το δείλι τα γαλάζια της μάτια μου έκλεψαν την καρδιά και τα νερά της θάλασσας με κράτησαν ναυαγό για πάντα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος μαζί της και την αγαπώ πολύ! ''Όποτε θα νιώθει λυπημένη θα καίγομαι κι όταν η καρδιά της θα καίει, θα πεθαίνω... Η καρδιά μου είναι τόσο πολύ συνδεδεμένη με τη δική της, είμαι πολύ δεσμευμένος μαζί της''... 6
Η καταγωγή μου είναι από την Πάτρα και δεν είμαι γόνος εύπορης οικογένειας, είμαι καλά μεγαλωμένος από τους γονείς μου και με αρχές. Ο πατέρας μου έλειπε για κάποια χρόνια στα καράβια σαν καπετάνιος του εμπορικού ναυτικού, μετά σταμάτησε τα ταξίδια και μπήκε σαν σύμβουλος σε μια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία της Πάτρας. Πέρασα ξέγνοιαστα τα παιδικά μου χρόνια, πήρα πολύ αγάπη από την μητέρα μου κι όταν γύρισε ο πατέρας μου, έδωσε άλλη τόση. Δεν μου έλειψε τίποτα, ακόμα κι όταν απέκτησα μια αδερφή τη Αλεξάνδρα.* Ήταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι, με σπίθες στα μάτια και με μαύρα κατσαρά μαλλιά. Είμαι επτά χρόνια μεγαλύτερος της κι ούτε μια στιγμή μου περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί, αν και πολλές φορές το μπουγέλωμα που μου έκανε στα ξαφνικά, μετατρεπόταν σε ένα ξέφρενο παιχνίδι. Μεγάλωσα σε μια πόλη που έχει θάλασσα κι ένα μεγάλο λιμάνι, πολλές φορές άφηνα το παιχνίδι και πήγαινα να δω τα καράβια που ερχόταν με διάφορα φορτία, όμως δεν ήθελα να κάνω εκείνο που έκανε ο πατέρας μου. Παρ όλες τις βαρκάδες που έκανα με τον παππού στο Γαλαξίδι από παιδί έλεγα πως δεν είμαι εγώ για την θάλασσα, έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση αλλά θέλω να πατάω σταθερά επάνω στην στεριά. Τα χρόνια περνούσαν κι η ζωή συνέχιζε να μην έχει πολλές αλλαγές, γεννημένος το 1978 τελείωσα το δημοτικό σχολείο και στο γυμνάσιο προς το τέλος της τρίτης τάξης αποφάσισα ότι θέλω να γίνω πολιτικός μηχανικός. Η αιτία ήταν μια εκδρομή στην Ακρόπολη, με μάγεψε το μέρος κι είπα ότι θέλω να κάνω κι εγώ κτίρια όπως είναι ο Παρθενώνας και να αντέχουν. Ήμουν καλός στα μαθηματικά κι αγαπούσα πολύ το σχέδιο κι όσα έβλεπα παλιά ήθελα να τα κάνω καινούργια, να τα αναπαλαιώνω, να τα δίνω ξανά ζωή, για να αντέχουν στο χρόνο. Μετά το λύκειο έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ, νέο σπίτι και μετακομίσεις, η προσαρμογή μου στη νέα ζωή και στις σπουδές ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα για μένα που ήμουν καλομαθημένος. Έκανα καλούς φίλους και δεν είχα χάσιμο σε χρονιές κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τελειώσω κανονικά τις σπουδές μου. Η φοιτητική ζωή μου έμαθε να είμαι ελεύθερος κι όταν γύρισα στην πόλη και στην οικογένεια μου άρχισα να νιώθω καταπιεσμένος και χωρίς δουλειά, δεν ένιωθα καθόλου καλά. Έκοψα την αναβολή μου και σε τρεις μήνες έφυγα στο στρατό, πρώτα στο κέντρο εκπαίδευσης, στην συνέχεια στο Διδυμότειχο και μετά από ένα χρόνο γύρισα πάλι στο σπίτι μου. Έκανα διάφορες δουλειές και παρακολούθησα δύο σεμινάρια στην εταιρεία που δουλεύει ο πατέρας μου, ήταν όμως κάτι που δεν με ενδιέφερε και δεν ζήτησα δουλειά στην ναυτιλιακή εταιρεία. Εγώ είχα άλλα στο μυαλό μου, ήθελα να κάνω δική μου εταιρεία κατασκευών, να χτίζω κτίρια και να αλλάξω τον τρόπο οικοδόμησης. Κάποιοιι φίλοι μου πρότειναν να ξενιτευτούμε και να πάμε σε Αραβικές χώρες του Περσικού κόλπου, εκεί έχει μεγάλη οικοδόμηση και πληρώνουν καλά τους νέους πολιτικούς μηχανικούς από όλο τον κόσμο, εγώ όμως δεν ήθελα να ακούσω για ξενιτιά, έτσι αποφάσισα να αφήσω την Πάτρα και να πάω στην πρωτεύουσα για να βρω δουλειά. Πήρα τηλέφωνο κι έκλεισα ένα ραντεβού με το Σίμο φίλο και συμφοιτητή μου. Έχουμε χαθεί λίγο καιρό, αλλά τα λέμε από το τηλέφωνο, 7
M ona Perises Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα έντεκα σε χωριό του Ν. Σερρών, μετά στη Γερμανία, στην περιοχή της Ρηνανίας Παλατινάτου, μέχρι και τα είκοσι μου. Eκεί τελείωσα το σχολείο μου και μια τεχνική σχολή πάνω στη μόδα. Ζω στην πόλη των Σερρών κι ασχολούμαι μόνο με την συγγραφή βιβλίων. Από μικρό παιδί πάντα έγραφα ιστορίες, τώρα γράφω μυθιστορήματα και μυθιστορηματικές βιογραφίες. ''Όμ Άλι, το γλυκό της ζωής'' είναι η πρώτη μυθιστορηματική βιογραφία που έγραψα. Είναι η δική μου ιστορία και την έγραφα δέκα χρόνια. Έχω δύο γιους, τον Άγγελο που είναι 27 και το Δημήτρη που είναι 25 χρόνων. Από το 2005 είμαι παντρεμένη με τον Ahmed που είναι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σαν συγγραφέας έχω γράψει τα παρακάτω βιβλία κι αυτό που ήδη διαβάσατε. Όμ Άλι, το γλυκό της ζωής, είναι σε δύο μέρη κι είναι η μυθιστορηματική μου βιογραφία, πήρα δύναμη, κουράγιο και την έγραψα εγώ η ίδια. Το όνομά μου είναι, Χουσεΐν, είναι το τέταρτο βιβλίο μου κι είναι μια μυθιστορηματική βιογραφία, ενός Πέρση/Ιρανού ονειρευτή. Ο έρωτας ήρθε από τη στέπα, είναι το πέμπτο μυθιστόρημα μου κι είναι μια διπλή ιστορία, με έρωτα, αγάπη και πολύ μυστήριο. Το έκτο μυθιστόρημα μου είναι Φυλακίζοντας τον αέρα, Canyoning περιπέτεια, με αληθινές περιγραφές αθλητών του Canyoning, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο Ρωμαίος κι η Διωναία είναι το έβδομο μυθιστόρημα μου κι η Έλευση ενός αγνώστου, είναι το πρώτο μου διήγημα. 318