Ταξιδεύουμε με το καράβι των σχολείων WE.CARE Β τάξη 1 ου Δημοτικού Σχολείου Πλωμαρίου Λέσβου Σχολικό έτος 2013-14
Η τάξη μας συμμετείχε στο Διεθνές πρόγραμμα WE.C.A.R.E. Πρόκειται για ένα δίκτυο σχολείων από διάφορα μέρη του κόσμου που νοιάζονται και φροντίζουν για την ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας μαθητών και δασκάλων ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε δύσκολες συνθήκες.
Το 1 ο Δημοτικό Σχολείο Πλωμαρίου ήταν το μοναδικό σχολείο της Λέσβου που πήρε μέρος στο πρόγραμμα και συνεργάστηκε με σχολεία της Κύπρου, Ζακύνθου και Βρυξελλών. Οι μαθητές που πήραν μέρος ήταν: Ευδοκία Ζυμβραγουδάκη, Παναγιώτης Τυρανής, Γκαμπριέλ Λένα, Κρίσα Μπάρντι, Διονύσιος Σκολαρίκης, Φαμπιάν Μπαλλίου, Σαράντης- Νικόλαος Κατωτριώτης, Παναγιώτης Μπάρος, Βιονίς Μπαλλίου, Ταξιαρχούλα Πατερέλλη, Ταξιαρχούλα Τακού και η δασκάλα της τάξης Μαίρη Προκόπη.
Μια ιστορία θα σας πούμε για να σας αφηγηθούμε τη γλυκιά μας εμπειρία και τη θαυμάσια ευκαιρία σε μέρη άγνωστα να βρεθούμε και να περιπλανηθούμε στου Οδυσσέα τα μονοπάτια μέσα απ της ψυχής τα μάτια.
Πριν από λίγο καιρό ξεκινήσαμε από το Πλωμάρι Λέσβου
για ένα ταξίδι με το καράβι των σχολείων WE.CARΕ με άγνωστο προορισμό. Στην παρέα μας ήταν κι άλλα παιδιά, από τη Ζάκυνθο, την Κύπρο και τις Βρυξέλλες. Γίναμε μία παρέα και μοιραστήκαμε την ίδια καμπίνα.
Ετοιμάσαμε τη βαλίτσα μας και βάλαμε μέσα τα θετικά στοιχεία της ομάδας μας: τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την ειλικρίνεια και τη δικαιοσύνη. Πήραμε όμως μαζί μας και δύο αρνητικά στοιχεία που θέλαμε να αλλάξουμε: να μην κοροϊδεύουμε τους άλλους και να μη μαλώνουμε. Επιβιβαστήκαμε στο καράβι με αγωνία για το τι θα συναντούσαμε.
Και σαλπάραμε
Το καράβι μας ταξίδευε ταξίδευε, ώσπου μία μέρα σταμάτησε σ ένα μικρό νησί που δεν είχε καθόλου δέντρα.
Ήταν το νησί της Καλυψούς. Περίεργοι καθώς ήμασταν, κατεβήκαμε για να ανακαλύψουμε τα μυστικά του νησιού. Μάθαμε ότι σ αυτό το νησί υπήρχε μία κατάρα από τη μάγισσα Φούρκα να μην φυτρώνουν δέντρα. Μόνο τα παιδιά που θα έφταναν με ένα καράβι θα μπορούσαν να λύσουν τα μάγια, αν φύτευαν εκείνα τα δέντρα.
Αποφασισμένοι εμείς να λύσουμε τα μάγια, φυτέψαμε πολλά, μεγάλα και καταπράσινα δέντρα με ζουμερούς καρπούς σε συνεργασία και με τους συνταξιδιώτες μας.
Κατά την παραμονή μας στο νησί μιλήσαμε για το πώς νιώθουμε σε διάφορες καταστάσεις και κατανοήσαμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν και ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα. Νιώσαμε υπέροχα που βοηθήσαμε να ξαναφυτρώσουν δέντρα στο νησί.
Η αποστολή μας είχε τελειώσει. Έτσι επιβιβαστήκαμε στο καράβι γεμάτοι χαρά και έτοιμοι για νέες περιπέτειες.
Το ταξίδι μας στα ήρεμα και γαλανά νερά συνεχίστηκε. Μετά από λίγες μέρες το καράβι σταμάτησε στο νησί του Κύκλωπα Πολύφημου.
Νιώσαμε άγχος, όπως ο Οδυσσέας γιατί δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε και αν θα επιβιώσουμε. Μάθαμε, όμως, ότι θα μπορούσαμε να διώξουμε το άγχος αν φτιάχναμε ένα μαγικό ελιξίριο. Έτσι, πήραμε ένα μπουκάλι και βάλαμε μέσα τα εξής μοναδικά συστατικά: παιχνίδι, ζωγραφική, συζήτηση, ξεκούραση, ανάγνωση βιβλίου. Αφού τα ανακατέψαμε πολύ καλά όλα αυτά, το μαγικό μας φίλτρο ήταν έτοιμο.
Νιώσαμε γεμάτοι θάρρος και αισιοδοξία γιατί είχαμε βρει τρόπο να νικήσουμε ό,τι μας αγχώνει. Καταφέραμε να βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τους φόβους μας. Ήμασταν πια έτοιμοι να αναχωρήσουμε από το νησί.
Ανεβήκαμε στο καράβι και φύγαμε για μέρη άγνωστα και ξένα. Σύντομα είδαμε στεριά. Πλησιάσαμε και είδαμε το νησί των Λωτοφάγων. Για να μην πάθουμε κι εμείς αμνησία, όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα που έφαγαν λωτούς, παίξαμε το παιχνίδι του «διαφορετικού κύκλου». Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου σχηματίσαμε ένα μεγάλο κύκλο.
Μιλήσαμε για τα στοιχεία που έχουμε ίδια με τους άλλους, αλλά και γι αυτά που διαφέρουμε. Συμφωνήσαμε ότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, μοναδικός και πρέπει να τον δεχόμαστε και να τον σεβόμαστε. Εξάλλου, η ζωή μας θα ήταν βαρετή αν όλοι ήταν σε όλα ίδιοι. Η ύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων και πολιτισμών δίνει ζωντάνια, ενδιαφέρον και χρώμα στη ζωή μας.
Με τις ζωγραφιές που φτιάξαμε, κατανοήσαμε ότι η πολυχρωμία είναι ωραιότερη από τη μονοχρωμία.
Η παραμονή μας στο νησί των Λωτοφάγων ολοκληρώθηκε. Επιβιβαστήκαμε στο καράβι και μετά από λίγες μέρες επιστρέψαμε στο Πλωμάρι. Το ταξίδι αυτό μας έδωσε πολλές συγκινήσεις. Θα μας μείνει αξέχαστο!!