Συντονιστής Εκπαιδευτικός : Τζιαμπάζης Κωνσταντίνος Με βιβλία από τη συγγραφέα Μαρία Αγγελίδου
Η συγκεκριμένη θεματική ενότητα προτείνει μια νέα ανάγνωση και προσέγγιση της Ιστορίας με σκοπό να αντιληφθούμε ότι η Ιστορία δεν είναι μόνο μάθημα, αλλά, όπως υποστηρίζει και η ίδια η συγγραφέας, «αυτό που μας βοηθάει να γνωρίσουμε, ν αγαπήσουμε, ν αντέξουμε τη ζωή και τον κόσμο».
Ιστορία σημαίνει αναζήτηση, σημαίνει έρευνα, σημαίνει διήγηση. Η Ιστορία είναι από μόνη της ολόκληρη επιστήμη, αλλά και ολόκληρη γνώση. Ιστορία αντικειμενική και υποκειμενική. Εξαρτάται σε ποια γωνιά θα κάτσεις και μέσα από ποιο πρίσμα θα την κοιτάξεις. Και αν την κοιτάξεις από πολλές πλευρές, τόσο περισσότερα πράγματα θα μάθεις.
Το βιβλίο είναι ένα ιστορικό παραμύθι Μη σας τρομάζει η λέξη «ιστορικό» δεν πρόκειται για ένα ακόμα βιβλίο ιστορίας. Αντιθέτως μέσα από την ανάγνωσή του καταλαβαίνεις ότι η ιστορία δεν είναι ΜΟΝΟ μάθημα. Οι αναγνώστες έχουν ένα κίνητρο να ακούσουν τις τέσσερις ιστορίες από έναν μη αναμενόμενο αφηγητή. Ο πόλεμος λοιπόν, μας αφηγείται τέσσερα ιστορικά γεγονότα με τον δικό του μοναδικό ανατρεπτικό τρόπο.
Και παρόλο που τον κατηγορούν πως είναι άδικος, σκληρός πολύ, και το χειρότερο ψεύτης, ξέρει να λέει ιστορίες που μερικές φορές είναι καλύτερες κι απ τα παραμύθια.
Εκτός από ατέλειωτες ώρες στα θρανία, εκτός από ράφια ολόκληρα με βιβλία, εκτός από χρονολογίες και ονόματα, η Ιστορία είναι ευτυχώς κι άλλα πολλά πράγματα: είναι άνθρωποι που αγαπούν και πολεμούν και ονειρεύονται, άνθρωποι που ταξιδεύουν και μαθαίνουν και ενθουσιάζονται, άνθρωποι που δουλεύουν, άνθρωποι που έχουν περιέργεια και φιλοδοξίες και μεράκια και απορίες και και και
Η πρώτη ιστορία αφορά στην μάχη που κερδήθηκε τρέχοντας. Υπάρχει τέτοια μάχη; Και όμως πρόκειται για τη μάχη του Μαραθώνα η οποία όμως πραγματικά έχει πολλές τρεχάλες. Σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισε ο ημεροδρόμος Φειδιππίδης τρέχοντας αρχικά προς τη Σπάρτη ζητώντας βοήθεια και τελικά προς την Αθήνα αναφωνώντας το γνωστό ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ.
Η δεύτερη ιστορία φέρει τον τίτλο «Ο θρίαμβος των νικημένων», περίεργος τίτλος κι όμως είναι ο πιο ταιριαστός τίτλος για να αποδώσει κανείς στη μάχη των Θερμοπυλών. Αμέτρητος στρατός από τη μία πλευρά, τριακόσιοι άντρες από την άλλη. Οι λίγοι ηττήθηκαν επειδή προδόθηκαν.
Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας, η Τρίτη κατά σειρά ιστορία που μας αφηγείται ο πόλεμος, είναι πραγματικά ένας θρίαμβος των νικητών. Πρωταγωνιστής ο Θεμιστοκλής και η πραγματικά ευφυής στρατηγική του να αντιμετωπίσει τον Ξέρξη στα στενά της Σαλαμίνας.
Η τελευταία ιστορία του βιβλίου αφορά στη μάχη που δεν ήταν τελευταία. Τη μάχη στα Γαυγάμηλα που δεν ήταν βέβαια η τελευταία μάχη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν κι αυτό είχε αρχικά υποσχεθεί στους κουρασμένους άνδρες του.
Αν αποφασίσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, είναι σαν να ακούς τον αφηγητή πόλεμο. Σου δημιουργείται η διάθεση να μάθεις, να ακούσεις να διαβάσεις κι άλλα. Οι εικόνες του βιβλίου σε ταξιδεύουν και είναι σαν να ζωντανεύουν τα γεγονότα.
Το βιβλίο μιλάει για γεγονότα που συνέβησαν τη Βυζαντινή εποχή, πιο συγκεκριμένα αναφέρεται σε γεγονότα από το 406 μ.χ μέχρι το 1453μ.Χ που έχουν, στα μάτια της συγγραφέα, συνδεθεί με το χρώμα μαύρο. Το Βυζάντιο είναι ένας κόσμος γεμάτος φασαρία, κίνηση, θαύματα, μυστήρια, τραγούδια, γιορτές, πλούτη, μάχες, ιστορίες. Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Κόκκινος, όπως η πορφύρα των αυτοκρατόρων του.
Χρυσός, όπως τα φόντα των ψηφιδωτών στις εκκλησίες του. Μαύρος, όπως τα ράσα των καλογέρων του. Άσπρος σαν τις χώρες τις άγνωστες έξω από τα σύνορά του. Γαλάζιος σαν τη θάλασσά του και σαν τα φουστάνια των αρχοντισσών του. Πράσινος σαν τα σπαρτά στους απέραντους ανοιξιάτικους κάμπους του. Αλλά όχι μόνο. Το Βυζάντιο ΔΕΝ έχει μόνο έξι χρώματα.
Το ΜΑΥΡΟ μπορεί και να μην είναι χρώμα. Έχει πάντως δικές του τις ιστορίες με τα πιο φοβερά και τα πιο περιπετειώδη χρώματα. Του μαύρου είναι οι ιστορίες της νύχτας και οι ιστορίες του φόβου και οι ιστορίες του μυστηρίου. Δικά του τα αινίγματα τα άλυτα και τα ονόματα τα άδικα. Το μαύρο είναι που δίνει δύναμη και ζωή σ όλα τ άλλα χρώματα.
Το μαύρο απαγορεύει. Διατάζει αυστηρά. Επιβάλλει. Περιορίζει. Το μαύρο φυλακίζει. Κι ελευθερώνει. Γιατί μαύρο είναι το χρώμα του άγνωστου και του ξένου και του κρυφού. Το χρώμα του αναπάντεχου. Το χρώμα του βάρους και το χρώμα της σκλαβιάς.
Το χρώμα των γραμμάτων πάνω στο άσπρο χαρτί. Το χρώμα που γράφει, που κάνει σχέδια. Το μόνο χρώμα που έχει φωνή. Και μιλάει. Το μαύρο, που μπορεί χρώμα να μην είναι, είναι σίγουρα ο αρχηγός των χρωμάτων.
Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερις μικρές ιστορίες, μέσα στις οποίες η συγγραφέας αναλύει με ευχάριστο τρόπο ιστορικά γεγονότα. Ο τρόπος που είναι γραμμένο αλλά και οι πολλές εικόνες βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει καλύτερα τα γεγονότα.
Το βιβλίο δείχνει πολλές πλευρές σε μια ιστορία. Πλευρές που συνήθως δε γίνονται γνωστές. Έτσι μας βοηθάει να ανακαλύψουμε ακόμα περισσότερες ιστορίες που μπορεί αλλιώς να μην ανακαλύπταμε ποτέ.
Στ'1 2017-2018 Σας ευχαριστούμε!