ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 2009-2014 Επιτροπή Αναφορών 10.6.2011 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ Θέµα: Αναφορά 0752/2008, της Anneli Manner, φινλανδικής ιθαγένειας, η οποία συνοδεύεται από 1 υπογραφή, σχετικά µε τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει µε το «Kela» (Ίδρυµα Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Φινλανδίας) όσον αφορά την αίτησή της για έντυπο ασφάλισης ασθένειας E 121 1. Περίληψη της αναφοράς Η αναφέρουσα και ο σύζυγός της διαµένουν στη Γερµανία για πολλά χρόνια και, από το 2004, είναι συνταξιούχοι. Όταν η αναφέρουσα πήρε σύνταξη, ο γερµανικός φορέας ιατροφαρµακευτικής ασφάλισης («Techniker Krankenkasse») επέστησε την προσοχή της, αναφορικά µε το άρθρο 18 (συνυπολογισµός των περιόδων ασφαλίσεως) του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 του Συµβουλίου περί εφαρµογής των συστηµάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους µισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητος, στο γεγονός ότι η αναφέρουσα και ο σύζυγός της δεν καλύπτονταν πλέον από την ασφαλιστική προστασία του και ότι έπρεπε να επικοινωνήσει µε το ίδρυµα κοινωνικών ασφαλίσεων της Φινλανδίας προκειµένου να λάβει έντυπο ασφαλιστικής κάλυψης ασθένειας E 121, το οποίο χρησιµοποιείται για όσους λαµβάνουν κοινωνική σύνταξη, όπως για παράδειγµα οι συνταξιούχοι που εγκαθίστανται µόνιµα σε άλλο κράτος του ΕΟΧ, και το οποίο τεκµηριώνει ότι ο συνταξιούχος δικαιούται παροχές ασθενείας σε ισότιµη βάση µε τους πολίτες του κράτους όπου το εν λόγω άτοµο διαµένει, αλλά µε έξοδα του κράτους που καταβάλλει τη σύνταξη. Ωστόσο, το «Kela» απέρριψε την αίτηση χωρίς να παράσχει καµία εύλογη εξήγηση στην αναφέρουσα ή στο «Techniker Krankenkasse», που ήλθε επίσης σε επαφή µε το «Kela». Καθώς η αναφέρουσα και ο σύζυγός της πιστεύουν ότι οι αρµόδιες φινλανδικές αρχές κοινωνικής ασφάλισης παραβίασαν τις ισχύουσες διατάξεις της ΕΕ στον εν λόγω τοµέα, ζητεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εξετάσει το θέµα. 2. Παραδεκτό CM\870219.doc PE421.160v04-00 Eνωµένη στην πολυµορφία

Χαρακτηρίσθηκε παραδεκτή στις 22 Οκτωβρίου 2008. Η Επιτροπή κλήθηκε να παράσχει πληροφορίες (άρθρο 192, παράγραφος 4, του Κανονισµού). 3. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 20 Φεβρουαρίου 2009. Το άρθρο 27 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 αφορά καταστάσεις στις οποίες οφείλονται συντάξεις βάσει των νοµοθεσιών διαφόρων κρατών µελών και υπάρχει δικαίωµα σε παροχές στο κράτος µέλος διαµονής. Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος λαµβάνει σύνταξη βάσει της νοµοθεσίας της χώρας διαµονής του, καθώς και από άλλο κράτος µέλος, ο συνταξιούχος και τα µέλη της οικογένειάς του δικαιούνται να λαµβάνουν παροχές ασθενείας από τον οργανισµό του τόπου διαµονής και δαπάναις του οργανισµού αυτού, ως εάν επρόκειτο για συνταξιούχο ο οποίος λάµβανε το σύνολο της σύνταξής του βάσει της νοµοθεσίας αποκλειστικά του εν λόγω κράτους µέλους. Οι αναφέροντες δηλώνουν ότι το φινλανδικό ίδρυµα «Kela» θεωρεί ότι υπάρχει δικαίωµα σε παροχές ασθενείας στη Γερµανία, ενώ ο γερµανικός οργανισµός, το «Techniker Krankenkasse», υποστηρίζει την αντίθετη άποψη και αρνείται να εγγράψει τους αναφέροντες. Προκειµένου να αποσαφηνίσουν την κατάσταση, οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα αποστείλουν επιστολή στις γερµανικές και τις φινλανδικές αρχές και θα ζητήσουν να διερευνηθεί η κατάσταση. Μόλις λάβουν απάντηση, οι υπηρεσίες της Επιτροπής θα ενηµερώσουν το Κοινοβούλιο. 4. Συµπληρωµατική απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 22 Ιανουαρίου 2010. Κατόπιν αιτήµατος για παροχή πληροφοριών, οι γερµανικές αρχές ενηµέρωσαν την Επιτροπή ότι το «Techniker Krankenkasse» συµφώνησε να καλύψει τους αναφέροντες µε υποχρεωτική ασφάλεια ασθενείας µε αναδροµική ισχύ από την 1η Απριλίου 2007. Κατά συνέπεια, φαίνεται ότι ρυθµίστηκε η κατάσταση των αναφερόντων και δεν απαιτείται περαιτέρω δράση από την Επιτροπή. 5. Απάντηση της Επιτροπής, που ελήφθη στις 11 Φεβρουαρίου 2011. Στις πρόσθετες πληροφορίες που απέστειλαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 12 Ιανουαρίου 2010, οι αναφέροντες (οι οποίοι διαµένουν στη Γερµανία) καταγγέλλουν ότι ο φινλανδικός οργανισµός κοινωνικής ασφάλισης («KA») εξέδωσε νέα αρνητική απόφαση (µε ηµεροµηνία 19ης Νοεµβρίου 2009) σχετικά µε τα έντυπα Ε-121. Οι αναφέροντες εκτιµούν ότι η Φινλανδία θα έπρεπε να είχε εκδώσει τα έντυπα Ε-121 βάσει της προηγούµενης αίτησής τους το 2007. Καταγγέλλουν ότι, δυνάµει του νέου γερµανικού νόµου για την υγειονοµική ασφάλιση, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Απριλίου 2007, αναγκάσθηκαν να υποβάλουν αίτηση για γερµανική υγειονοµική ασφάλιση, η οποία θα έπρεπε να χορηγηθεί µε αναδροµική ισχύ από 1ης Απριλίου 2007. Το ποσό των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης υπερβαίνει το ποσό της σύνταξης που καταβάλλεται από τη Γερµανία. Οι αναφέροντες καταγγέλλουν επίσης ότι παρέµειναν χωρίς καµία ασφαλιστική κάλυψη υγειονοµικής περίθαλψης από το 2004 έως το 2007. Κατά την εν λόγω περίοδο, οι αναφέροντες λάµβαναν σύνταξη από τη Γερµανία, αλλά σύµφωνα µε τον αρµόδιο γερµανικό PE421.160v04-00 2/8 CM\870219.doc

φορέα, δεν πληρούσαν τους όρους για την υπαγωγή τους σε υποχρεωτική υγειονοµική ασφάλιση. Αρνήθηκαν δε να υπαχθούν σε καθεστώς γερµανικής προαιρετικής ασφάλισης. Οι διατάξεις της ΕΕ για τον συντονισµό της κοινωνικής ασφάλισης δεν παρέχουν στους πολίτες την επιλογή αποχώρησης από το σύστηµα κοινωνικής ασφάλισης του κράτους µέλους διαµονής τους εάν λαµβάνουν σύνταξη από το εν λόγω κράτος και εφόσον υπάρχει το δικαίωµα παροχών σε είδος σε ένα κράτος µέλος που είναι αρµόδιο για τις συντάξεις. Ως εκ τούτου, σύµφωνα µε το άρθρο 27 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (το οποίο αντικαταστάθηκε από 1ης Μαΐου 2010 µε το άρθρο 23 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 883/2004), εάν οι αναφέροντες δικαιούνται παροχές σε είδος στο κράτος µέλος διαµονής τους, τότε το εν λόγω κράτος µέλος είναι αρµόδιο να αναλάβει το κόστος της υγειονοµικής περίθαλψης των αναφερόντων. Η κατάσταση θα ήταν διαφορετική εάν οι αναφέροντες δεν λάµβαναν σύνταξη από το κράτος µέλος διαµονής τους. Σε περίπτωση που ο συνταξιούχος δεν δικαιούται παροχές στη χώρα διαµονής του, το άρθρο 28 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (το οποίο αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 24 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 883/2004), προβλέπει ότι λαµβάνει, παρά ταύτα, τις παροχές αυτές, εφόσον θα τις δικαιούνταν δυνάµει της νοµοθεσίας ενός τουλάχιστον εκ των κρατών µελών που είναι αρµόδια για τις συντάξεις του, εάν κατοικούσε στην επικράτεια του εν λόγω κράτους. Με άλλα λόγια, εάν ο συνταξιούχος δεν δικαιούται παροχές σε είδος δυνάµει της γερµανικής νοµοθεσίας, αλλά θα δικαιούνταν αντίστοιχες παροχές δυνάµει της φινλανδικής νοµοθεσίας, η Φινλανδία θα ήταν αρµόδια για το κόστος της υγειονοµικής περίθαλψης και την είσπραξη των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Σε ό,τι αφορά το ποσό των εισφορών, πριν από την εφαρµογή του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 883/2004, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την 1η Μαΐου 2010, οι εισφορές που εισπράττονταν δεν µπορούσαν να υπερβαίνουν το ποσό της σύνταξης που κατέβαλλε το αρµόδιο κράτος µέλος. Από 1ης Μαΐου 2010, οι παρακρατούµενες εισφορές δεν περιορίζονται πλέον µόνο στη σύνταξη που καταβάλλει ο αρµόδιος φορέας. Κατά συνέπεια, ο αρµόδιος φορέας δύναται να λαµβάνει εξίσου υπόψη συντάξεις που καταβάλλονται από άλλα κράτη µέλη, εφόσον το οικείο κράτος αναλαµβάνει το κόστος της υγειονοµικής περίθαλψης. Το άρθρο 30 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 ορίζει ότι το ποσό των εισφορών που παρακρατούνται από όλες τις καταβαλλόµενες συντάξεις δεν µπορεί ποτέ να υπερβαίνει το ποσό που παρακρατείται όσον αφορά πρόσωπο το οποίο λαµβάνει την ίδια σύνταξη από το αρµόδιο κράτος µέλος. Συµπεράσµατα Από τις πληροφορίες που ελήφθησαν προκύπτει ότι οι αναφέροντες δεν είναι ασφαλισµένοι δυνάµει της γερµανικής νοµοθεσίας ως συνταξιούχοι, αλλά ως κατηγορία µη ενεργών προσώπων. Η Επιτροπή θα επικοινωνήσει µε τις εθνικές αρχές προκειµένου να εξακριβώσει εάν έχουν τηρηθεί οι αρχές περί του συντονισµού της κοινωνικής ασφάλισης, ειδικότερα δε η αρχή της ίσης µεταχείρισης. Μόλις η Επιτροπή λάβει απάντηση από τις εθνικές αρχές, θα προβεί σε περαιτέρω CM\870219.doc 3/8 PE421.160v04-00

αξιολόγηση της κατάστασης. Ωστόσο, πρέπει να ενηµερωθούν οι αναφέροντες ότι µόνο τα εθνικά δικαστήρια είναι αρµόδια, εφόσον ενδείκνυται, να διατάξουν κάποιο κράτος µέλος να αποκαταστήσει τη ζηµία που έχουν υποστεί πολίτες συνεπεία της πληµµελούς εφαρµογής του κοινοτικού δικαίου η οποία έχει καταλογιστεί στο εν λόγω κράτος µέλος. Ως εκ τούτου, συνιστάται στους αναφέροντες, εφόσον επιδιώκουν την αποζηµίωσή τους, να προσφύγουν στα εθνικά ένδικα µέσα και να λάβουν ενδεχοµένως υπόψη τις αντίστοιχες προθεσµίες για την προσφυγή τους στη δικαιοσύνη σύµφωνα µε τις εθνικές διαδικασίες. 6. Απάντηση της Επιτροπής (ΑΝΑΘ. ΙΙΙ), που ελήφθη στις 10 Ιουνίου 2011. Η αναφορά Μετά τη λήψη των πρόσθετων πληροφοριών από τους αναφέροντες στις 12 Ιανουαρίου 2010, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικοινώνησε µε τις γερµανικές αρχές προκειµένου να λάβει τις πληροφορίες που απαιτούνταν για να διασφαλίσει ότι έχουν τηρηθεί οι αρχές περί του συντονισµού της κοινωνικής ασφάλισης, ειδικότερα δε η αρχή της ίσης µεταχείρισης. Στην απάντησή τους της 9ης Μαρτίου 2011, οι γερµανικές αρχές παρείχαν λεπτοµερή επισκόπηση των εθνικών τους διατάξεων και των αποφάσεων που ελήφθησαν από τις αρχές στην υπόθεση των αναφερόντων. Οι παρατηρήσεις της Επιτροπής σχετικά µε την αναφορά α) Νοµοθεσία της ΕΕ Σύµφωνα µε το άρθρο 23 του κανονισµού βάσης, ένα πρόσωπο που λαµβάνει διάφορες συντάξεις δικαιούται παροχές από τον φορέα του τόπου κατοικίας, µε αποκλειστική και τελική ευθύνη καταβολής των εν λόγω παροχών, εφόσον πληρούνται δύο προϋποθέσεις: ο συνταξιούχος πρέπει να δικαιούται σύνταξη δυνάµει της συνταξιοδοτικής νοµοθεσίας του κράτους µέλους διαµονής και, δυνάµει της νοµοθεσίας του εν λόγω κράτους µέλους, πρέπει να δικαιούται παροχές σε είδος σε περίπτωση ασθενείας που υπάγεται σε δηµόσιο σύστηµα ασφάλισης ασθενείας. Εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις αυτές, ο συνταξιούχος πρέπει να αντιµετωπίζεται στη χώρα διαµονής ως «απλός συνταξιούχος του κράτους». β) Εθνική νοµοθεσία Πρόσωπα που διαµένουν στη Γερµανία και λαµβάνουν σύνταξη από το γερµανικό δηµόσιο συνταξιοδοτικό σύστηµα υπόκεινται σε υποχρεωτική ασφάλιση δυνάµει του γερµανικού δηµόσιου ασφαλιστικού συστήµατος συντάξεων (KVdR), στον βαθµό που πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην ενότητα 5, παράγραφος 1, σηµείο 11, του SGB V (τόµος V του γερµανικού κώδικα κοινωνικών ασφαλίσεων). Σύµφωνα µε την ενότητα 5, παράγραφος 1, σηµείο 11, του SGB V, τα πρόσωπα που πληρούν τις απαιτήσεις δικαιώµατος λήψης σύνταξης από το δηµόσιο ασφαλιστικό σύστηµα PE421.160v04-00 4/8 CM\870219.doc

συντάξεων και έχουν υποβάλει σχετική αίτηση συνταξιοδότησης υπόκεινται, κατά γενικό κανόνα, σε υποχρεωτική ασφάλιση δυνάµει του KVdR εφόσον, µεταξύ της ανάληψης καθηκόντων και της υποβολής αίτησης συνταξιοδότησης, ήταν µέλη ή ασφαλίζονταν δυνάµει της ενότητας 10 του SGB V (οικογενειακή ασφάλιση) για τουλάχιστον τα 9/10 του δεύτερου µισού της περιόδου («απαιτούµενη περίοδος»). Όσον αφορά την απαιτούµενη περίοδο µεταξύ 1ης Ιανουαρίου 1993 και 31ης Μαρτίου 2002, επί τη βάσει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σηµείο 11, του SGB V όπως τροποποιήθηκε από τον διαρθρωτικό νόµο περί υγείας (Gesundheitsstrukturgesetz), ελήφθησαν υπόψη µόνο οι περίοδοι υποχρεωτικής ασφάλισης υπό την ιδιότητα του µέλους ή οι περίοδοι οικογενειακής ασφάλισης βάσει υποχρεωτικής ασφάλισης. Για τους σκοπούς της εκπλήρωσης της απαιτούµενης περιόδου, λαµβάνονται υπόψη και οι περίοδοι ασφάλισης (ασθενείας) που πραγµατοποιήθηκαν σε άλλα κράτη µέλη της ΕΕ, άλλες χώρες του ΕΟΧ ή την Ελβετία, σύµφωνα µε το άρθρο 6 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (κανονισµός βάσης) και το άρθρο 18 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71. Λαµβάνονται υπόψη όλες οι περίοδοι ασφάλισης, µισθωτής δραστηριότητας, µη µισθωτής δραστηριότητας και κατοικίας σε άλλες χώρες που συµβάλλουν στο δικαίωµα. Εάν ένας συνταξιούχος, λαµβανοµένων υπόψη των περιόδων ασφάλισης που πραγµατοποιήθηκαν σε κράτη µέλη, δεν πληροί την απαιτούµενη περίοδο για την υποχρέωση ασφάλισης του KVdR, δύναται, ενδεχοµένως, να λάβει προαιρετική ασφάλιση δυνάµει του δηµόσιου συστήµατος ασφάλισης ασθενείας. Κατ εφαρµογή της υπερεθνικής νοµοθεσίας, και όπως συµβαίνει στην περίπτωση της επαλήθευσης από το KVdR, πιστώνονται όλες οι περίοδοι ασφάλισης που πραγµατοποιήθηκαν στο πλαίσιο συστήµατος ασφάλισης ασθενείας σε άλλη χώρα της ΕΕ/του ΕΟΧ ή στην Ελβετία όσον αφορά την απαιτούµενη περίοδο για προαιρετική ασφάλιση. Ωστόσο, η προαιρετική ασφάλιση δυνάµει του γερµανικού συστήµατος ασφάλισης ασθενείας δικαιολογείται µόνον εάν η συµµετοχή στο γερµανικό ταµείο ασφάλισης ασθενείας κοινοποιηθεί εγγράφως εντός τριών µηνών από την παύση της ασφαλιστικής υποχρέωσης (ενότητα 9, παράγραφος 2, σηµείο 1, του SGB V). Οι δικαιούχοι σύνταξης που διαµένουν στη Γερµανία και δεν υπόκεινται ούτε σε υποχρεωτική ασφάλιση στο KVdR ούτε σε καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης ούτε συµµετέχουν ως µέλη της οικογενείας στο δηµόσιο σύστηµα ασφάλισης ασθενείας, δεν έχουν ασφάλιση ασθενείας δυνάµει της υπερεθνικής νοµοθεσίας και υπάγονται, από 1ης Απριλίου 2007, σε ασφαλιστική υποχρέωση δυνάµει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σηµείο 13, του SGB V. Η εν λόγω ασφαλιστική υποχρέωση αφορά όλα τα πρόσωπα (συµπεριλαµβανοµένων των συνταξιούχων) που δεν έχουν άλλη ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας από 1ης Απριλίου 2007 και καλύπτονταν προηγουµένως από δηµόσια ασφάλιση ασθενείας στη Γερµανία. Προκειµένου να αξιολογηθεί εάν κάποιο πρόσωπο «καλυπτόταν προηγουµένως από δηµόσια ασφάλιση ασθενείας στη Γερµανία», λαµβανόταν και λαµβάνεται υπόψη κάθε πρόσφατο καθεστώς ασφάλισης ασθενείας σε άλλη χώρα της ΕΕ/του ΕΟΧ ή την Ελβετία, τόσο πριν από την εφαρµογή του κανονισµού βάσης στο πλαίσιο της ερµηνείας σύµφωνα µε την ευρωπαϊκή νοµοθεσία όσο και τώρα, κατ εφαρµογή των κανόνων ίσης µεταχείρισης του άρθρου 5 του CM\870219.doc 5/8 PE421.160v04-00

κανονισµού βάσης. γ) Κατάσταση των αναφερόντων Οι αναφέροντες, που διαµένουν στη Γερµανία από τον Σεπτέµβριο του 1992 και εκτός από γερµανική κρατική σύνταξη λαµβάνουν επίσης φινλανδική/-ές κρατική/-ές σύνταξη/συντάξεις, είναι µέλη του γερµανικού δηµόσιου συστήµατος ασφάλισης ασθενείας ως πρόσωπα που υπάγονται σε ασφάλιση από την 1η Απριλίου 2007, σύµφωνα µε την ενότητα 5, παράγραφος 1, σηµείο 13, του SGB V. Ως εκ τούτου, σύµφωνα µε το άρθρο 23 του κανονισµού βάσης, δικαιούνται παροχές ασθενείας σε είδος από το γερµανικό δηµόσιο σύστηµα ασφάλισης ασθενείας βάσει της συµµετοχής τους σε αυτό. Στην περίπτωση των αναφερόντων, δυνάµει της υπερεθνικής νοµοθεσίας, το Techniker Krankenkasse είναι αρµόδιο για την παροχή ασφαλιστικής προστασίας σε περίπτωση ασθενείας στη χώρα διαµονής τους (Γερµανία). Κατά την επαλήθευσης της απαιτούµενης περιόδου για την ασφαλιστική υποχρέωση του KVdR, οι φινλανδικές περίοδοι ασφάλισης ασθενείας ελήφθησαν υπόψη κατά τον ίδιο τρόπο µε τις εθνικές (γερµανικές) περιόδους συµµετοχής για αµφότερους τους αναφέροντες, οι οποίοι διαµένουν στη Γερµανία από 1ης Σεπτεµβρίου 1992. Ο λόγος µη εκπλήρωσης της απαιτούµενης περιόδου δυνάµει του KVdR στην περίπτωση των αναφερόντων είναι ότι διέθεταν µη προσµετρήσιµες περιόδους (χωρίς ασφάλιση ασθενείας ή ιδιωτική ασφάλιση ασθενείας, βλ. παραπάνω) κατά τις αντίστοιχες περιόδους αναφοράς και, ως εκ τούτου, δεν πληρούν την απαίτηση των 9/10 για τις περιόδους συµµετοχής ή οικογενειακής ασφάλισης σύµφωνα µε το δηµόσιο σύστηµα ασφάλισης ασθενείας. Στην περίπτωση των αναφερόντων, δεν αιτιολογείται η συµµετοχή στο KVdR δυνάµει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σηµείο 11 του SGB V. Όσον αφορά την περίοδο από τον Απρίλιο του 2004 έως το 2007, όπου οι αναφέροντες δεν καλύπτονταν από καµία ασφάλιση ασθενείας στη Γερµανία και λάµβαναν αµφότεροι γερµανικές και φινλανδικές κρατικές συντάξεις, η Φινλανδία θα ήταν αρµόδια για τα έξοδα της υγειονοµικής τους περίθαλψης και για την είσπραξη εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, υπό την προϋπόθεση ότι οι αναφέροντες πληρούσαν τα κριτήρια που ορίζονται από την εθνική νοµοθεσία για συµµετοχή στο φινλανδικό σύστηµα υγειονοµικής ασφάλισης. Εντούτοις, από το 2007 η Γερµανία έχει καταστεί το αρµόδιο κράτος µέλος για την υγειονοµική περίθαλψη της αναφέρουσας. δ) Ύψος εισφορών κοινωνικής ασφάλισης Όσον αφορά το ύψος των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης, στην περίπτωση ατόµων που υπάγονται σε ασφάλιση δυνάµει της ενότητας 5, παράγραφος 1, σηµείο 13 του SGB V, πρέπει να λαµβάνεται υπόψη για ασφάλιση ασθενείας σύµφωνα µε την ενότητα 227 του SGB V σε συνδυασµό µε την ενότητα 240 του SGB V και για ασφάλιση µακροχρόνιας νοσοκοµειακής περίθαλψης σύµφωνα µε την ενότητα 57, παράγραφος 1, του SGB XI το εισόδηµά τους υπαγόµενο σε εισφορές. Αυτό σηµαίνει ότι ο υπολογισµός των εισφορών λαµβάνει υπόψη τη συνολική οικονοµική δυνατότητα του µέλους. Οι εισφορές ασφάλισης ασθενείας από κρατικές συντάξεις, παρεµφερείς παροχές και PE421.160v04-00 6/8 CM\870219.doc

εισόδηµα από µη µισθωτή εργασία υπολογίζονται σύµφωνα µε την τρίτη πρόταση της ενότητας 240, παράγραφος 2, του SGB V σε συνδυασµό µε τις ενότητες 247 και 248 του SGB V, εφαρµόζοντας τον γενικό συντελεστή εισφορών δυνάµει της ενότητας 241 του SGB V. Ο γενικός συντελεστής εισφορών ανέρχεται επί του παρόντος στο 15,5%. Στην περίπτωση των γερµανικών κρατικών συντάξεων, ο φορέας συνταξιοδοτικής ασφάλισης καταβάλλει 7,3 ποσοστιαίες µονάδες αυτού (ενότητα 249α του SGB V) και το υπόλοιπο (8,2 ποσοστιαίες µονάδες) καλύπτεται από τον ασφαλιζόµενο (ενότητα 250, παράγραφος 3, του SGB V). Ο συντελεστής εισφορών για ασφάλιση µακροχρόνιας νοσοκοµειακής περίθαλψης βασίζεται στην πρώτη πρόταση της ενότητας 55, παράγραφος 1, του SGB ΧΙ και ανέρχεται επί του παρόντος στο 1,95%. Ο ασφαλιζόµενος καλύπτει το σύνολο του ποσού (πρώτη πρόταση της ενότητας 59, παράγραφος 1, του SGB ΧΙ σε συνδυασµό µε την ενότητα 250, παράγραφος 3, του SGB V). Πρέπει να σηµειωθεί ότι οι εισφορές στην περίπτωση των αναφερόντων επιβάλλονταν µέχρι σήµερα λαµβάνοντας υπόψη τις διατάξεις των κανονισµών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και 574/72. Οι καταβλητέες εισφορές ασφάλισης ασθενείας και περίθαλψης από τους αναφέροντες περιορίζονταν από το Techniker Krankenkasse στο ποσό της γερµανικής τους σύνταξης, λαµβάνοντας υπόψη το άρθρο 33 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και την απόφαση του Ευρωπαϊκού ικαστηρίου στην υπόθεση Nikula (C-50/05). Από 1ης Μαΐου 2010, για την επιβολή εισφορών, ισχύουν οι διατάξεις των κανονισµών (ΕΚ) αριθ. 883/2004 (κανονισµός βάσης) και 987/2009. Οι διατάξεις αυτές διαφέρουν ως έναν βαθµό από τις διατάξεις των κανονισµών (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και 574/72 που ίσχυαν προηγουµένως. Σύµφωνα µε το άρθρο 30 του κανονισµού βάσης, ο φορέας κράτους µέλους ο οποίος είναι υπεύθυνος δυνάµει της νοµοθεσίας που εφαρµόζει για την επιβολή κρατήσεων επί των συντάξεων, λόγω εισφορών για παροχές ασθένειας, παροχές µητρότητας και ισοδύναµες παροχές πατρότητας, µπορεί να ζητήσει την ανάκτηση των κρατήσεων αυτών, που υπολογίζονται σύµφωνα µε τη νοµοθεσία την οποία εφαρµόζει, µόνον στο βαθµό που η δαπάνη για τις παροχές δυνάµει των άρθρων 23 έως 26 του κανονισµού βάσης βαρύνει τον φορέα του εν λόγω κράτους µέλους. Το άρθρο 30 του κανονισµού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 ορίζει σχετικά ότι εφόσον ένα πρόσωπο λαµβάνει σύνταξη από περισσότερα του ενός κράτη µέλη, το ποσό των εισφορών που παρακρατούνται από όλες τις καταβαλλόµενες συντάξεις δεν µπορεί ποτέ να υπερβαίνει το ποσό που παρακρατείται όσον αφορά πρόσωπο το οποίο λαµβάνει την ίδια σύνταξη από το αρµόδιο κράτος µέλος. Συνεπώς, δεν ισχύει πλέον το ανώτατο όριο που προβλεπόταν προηγουµένως στο άρθρο 33 του κανονισµού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 (ποσό συνταξιοδοτικού εισοδήµατος από το κράτος µέλος διαµονής). Σύµφωνα µε το άρθρο 5, παράγραφος α), του κανονισµού βάσης, οι κρατικές συντάξεις από άλλα κράτη µέλη της ΕΕ θεωρούνται ισοδύναµες µε τις γερµανικές κρατικές συντάξεις και πρέπει, συνεπώς, να λαµβάνονται υπόψη για τον σκοπό της επιβολής εισφορών. Οι εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των αναφερόντων υπολογίστηκαν, ως εκ τούτου, εκ νέου λαµβάνοντας υπόψη την αλλαγή των κανόνων της ΕΕ. Συµπέρασµα Υπό το πρίσµα των ανωτέρω, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συµπεραίνει ότι όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση των αναφερόντων, δεν έχει σηµειωθεί παραβίαση της νοµοθεσίας της CM\870219.doc 7/8 PE421.160v04-00

Ένωσης από τις εθνικές αρχές. Όσον αφορά την περίοδο µεταξύ 2004-2007, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει την εγκυρότητα της άρνησης των φινλανδικών αρχών να εκδώσουν έντυπο Ε 121 λόγω έλλειψης εξηγήσεων για τους λόγους που οδήγησαν στην εν λόγω άρνηση (δηλ. κατά πόσον πληρούνταν οι εθνικές προϋποθέσεις εγγραφής). Πρέπει να υποδειχθεί στους αναφέροντες να προσφύγουν στις εθνικές διοικητικές ή δικαστικές αρχές (συµπεριλαµβανοµένου του εθνικού ή περιφερειακού διαµεσολαβητή) ή/και στις διαθέσιµες διαδικασίες διαιτησίας και συµβιβασµού. Μόνο τα εθνικά δικαστήρια µπορούν να εκδώσουν εντάλµατα προς διοικητικούς φορείς και να καταργήσουν µια εθνική απόφαση. Επίσης, µόνο τα εθνικά δικαστήρια είναι αρµόδια, εφόσον ενδείκνυται, να διατάξουν κάποιο κράτος µέλος να αποκαταστήσει τη ζηµία που έχουν υποστεί πολίτες συνεπεία της πληµµελούς εφαρµογής του εθνικού ή κοινοτικού δικαίου. PE421.160v04-00 8/8 CM\870219.doc