Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΡΗΣΕ ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ. Ἡ καρδιά (ἔλεγε κάποτε ὁ γέροντας Παΐσιος) εἶναι ὅπως τό ρολόι. Καί πράγματι εἶναι! σταματώντας ὁ χρόνος της, χρόνος ὅπου μετριοῦνται μέ τούς χτύπους τῆς καρδιᾶς, σταματάει καί ἡ ἐπίγεια ζωή τοῦ ἀνθρώπου, καί μέσα ἀπό τήν παρελθοῦσα πορεία τῶν χτύπων της = τόν βίον της, ἀναζητᾶ ἡ φιλότιμη καρδιά νά ἐπιβραβευτεῖ ἐν δικαιοσύνη, καί νά ἀντικρύσει τόν πλάστη της τόν δημιουργό Ὠρολογοποιόν αὐτῆς, τό Α καί τό Ω τῆς ἀληθινῆς Ζωῆς, ὅπου εἶναι ὁ Θεός Λόγος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Καί ὅπως ἡ Πέστροφα, ἔτσι καί ἡ καρδιά, ἀναζητεῖ τήν πηγήν τῆς ὑπάρξεως της στήν γένεση της, γίνεται θαρρεῖς ὡς τήν πέστροφα καρδιά καί ἐπιστρέφει ἀνάποδα στό ρεῦμα χρόνο, στό ποτάμι τῆς ἐπίγειας ζωῆς της, τόν ἀπό τήν ἀρχήν βίον της. 2. Καί τότες εἶναι ὅπου ὁ χρόνος κυλάει πίσω, ὅπως ἡ ἀντίστροφη πορεία, αὐτῆς τῆς ἐπιστροφῆς, (γιατί πέστροφα σημαίνει ἐπιστροφή) καί ἡ καρδιά γιά νά κολυμπήσει ἀνάποδα στόν χρόνο θέλει
3. ἀντίσταση ὑδάτων, ἀντίσταση σέ ὅλα ἐκεῖνα τά ἐμπόδια ὅπου μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά τά διαβοῦμε καί νά στεφανωθοῦμε νικητές ἀντίσταση ὅπου ἄφησε νά ἐμφανισθῆ ὡς ὁρμητικό ποτάμι ἡ ὀνομαζόμενη «νέα ἐποχή», καί «νέες ἐποχές» τῶν ἑκάστοτε ἀντιχρίστων μέσα στό διάβα τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητας, εἶναι τό γυμναστήριον μας. Εὑρισκόμεθα λοιπόν πίσω στό χρόνο, ἡ μνήμη μας ὡς ταξιδιάρικο χελιδόνι ταξιδεύει στό τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ ἔτους 2010. Διαβαίνει τήν κατασκότεινη νύχτα, καί φθάνει στό ζενίθ τοῦ σκότους της (καθώς εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ὅτι τό περισσότερο σκοτάδι τῆς νύχτας εἶναι μία ὥρα πρίν τό ξημέρωμα) εἶναι λοιπόν ἡ ὥρα 5 η πρωινή τοῦ Σαββάτου, καί τό ἡμερολόγιο δείχνει τήν 28 ην Αὐγούστου τοῦ 2010. Εἶναι ἡ ἡμερομηνία ὅπου σταμάτησε ἡ καρδιά ἑνός μεγάλου ἀγωνιστή, ἀγωνιστή, ἥρωα καί διδασκάλου. Σταμάτησε ἡ καρδιά τοῦ πρώην ἐπισκόπου Φλωρίνης,
4. τοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη, σταμάτησε γιά νά μή δεῖ ἄλλο τήν κοσμική καί ἀπατηλή αὐγή τοῦ κόσμου τούτου, ἑνός κόσμου ὅπου ὡς ὑπνωτισμένος περιπατεῖ στά ἴδια (δυστυχῶς) σκοτεινά μονοπάτια ἑνός κόσμου ὅπου δέν ἐπιζητεῖ τήν πραγματική ἀλλαγή, τήν ἀλλαγή Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Σωτήρα μας. Σταμάτησε ἡ καρδιά γιά νά μήν ἀντικρύσει ἄλλα κοσμικά καί ψεύτικα ξημερώματα, διότι ἡ ἀρχή τοῦ πολύ κόσμου, ἡ κοσμική ἀρχή, βαδίζει σέ ξένα πρός Τόν Θεόν μονοπάτια, μονοπάτια πλατιά, καί ἀπό κάτω ἕνας πελώριος γκρεμός, ἔτσι, ξαφνικά! Σταμάτησε ὅμως καί γιά νά ἀντικρύσει ἡ καρδιά τό ἀληθινό ξημέρωμα, ἀληθινό ξημέρωμα μέσα ἀπό τό φῶς τοῦ ἀληθινοῦ μας Θεοῦ Θεοῦ Πατέρα, ὅπου ὑποδέχεται τό παιδί του μέσα στό ὁλόλαμπρο καί μεγάλης δόξας Φῶς του! Τέσσερα χρόνια μετά, ἡ ἴδια ἡμερομηνία (28 η Αὐγούστου), μία ἄλλη καρδιά σταμάτησε νά χτυπᾶ, ἦταν ἡ
5. καρδιά τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου, τοῦ ἄριστου μαθητή του, ἦταν ἡ καρδιά τοῦ Νικόλαου Σωτηρόπουλου. Ἦταν ἡ καρδιά ἑνός ἀληθινοῦ στρατιώτημαχητή, ἦταν ἡ καρδιά ἑνός ὑπάκουου καί ἐνθουσι ώδη μαχητή, ἑνός μαχητή ἀγωνιζομένου στήν στρατευμένη ἐν Χριστῶ Ἐκκλησία ἦταν ἡ καρδιά ὅπου συλλογίσθηκε καί προσευχήθηκε, γεμάτη δέος νοσταλγία καί θαυμασμό γιά τόν βίο τοῦ διδασκάλου του ἦταν ἡ ἡμερομηνία ὅπου ἀνεχώρησε γιά τούς οὐρανούς ὁ πνευματικός του πατέρας. Καί ἡ ἡρωική καρδιά τότες σταμάτησε, σταμάτησε θαρρεῖς ὡς νά ἐπιζητεῖ νά ἐναποθέσει ὡς φόρο τιμῆς ἑνός λεπτοῦ σιγή, τιμώντας τόν πνευματικό του πατέρα καί διδάσκαλο. Ἕνα λεπτό σιγή!!!, ἀλλά ἀρκετό γιά ὁλόκληρη τήν αἰωνιότητα! Ἑνός λεπτοῦ σιγή, και ἡ καρδιά σταμάτησε, καί ὑφαρπάχτηκε καί αὐτή ἀπό τόν μεγαλοδύναμο Θεό Πατέρα, ὅπως παραβρεθοῦν τά τέκνα του στό μεγάλο τιμητικό τραπέζι τοῦ
6. πρώτου τιμώμενου (Αὐγουστίνου Καντιώτη), τό γιορτινό ὁλόλαμπρο τραπέζι τῆς ὑποδοχῆς στόν Παράδεισο. Συναγωνιστές μας, ἀδέρφια μας!, ὅπου εὑρίσκεστε ἐκεῖ ψηλά!!, εὔχεστε στόν Θεό νά δίνουμε καί ἐμεῖς τίς μάχες μας ἐδῶ στήν γῆ, ὅσο μποροῦμε τό κατά δύναμιν, ὥστε κάποτε νά συναντηθοῦμε στήν Εἰκών: Ἑνός λεπτοῦ σιγή, ὡς φόρο τιμῆς.
7. πραγματικήν αἰώνια πατρίδα (τόν Παράδεισο) ὅλοι μαζί, καί φυσικά νικητές, ἀπολαμβάνοντας τήν οὐράνια δόξα τοῦ Πατέρα Θεοῦ μας. ΤΕΛΟΣ