ΜΑΪΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ 31 Μαΐου 334 π.χ. ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ «Γιέ μου, ψάξε να βρεις άλλο βασίλειο η Μακεδονία είναι πολύ μικρή για σένα». Μ αυτά τα λόγια εκφράζει τον θαυμασμό του ο Φίλιππος Β για τον μόλις 12 ετών Αλέξανδρο, όταν ο τελευταίος κατάφερε να τιθασεύσει το άλογο που σύσσωμη η Μακεδονική αυλή είχε φοβηθεί να ιππεύσει -ευχή όσο και προφητεία, που το μέλλον δικαίωσε κατά τον κατηγορηματικότερο τρόπο. Σ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Έλληνας στρατηλάτης θα επιβεβαίωνε την εξαιρετικότητα του νου του, τόσο στον στρατιωτικό (Γρανικός, Ισσός, Τύρος, Γαυγάμηλα), όσο και στον πολιτικό τομέα, στην Κόρινθο, στο Γόρδιο έως και την έρημο της Γεδρωσίας. Είναι πραγματικά δύσκολο να μην σταθεί κανείς στα στρατιωτικά κατορθώματα του Αλεξάνδρου, ωστόσο η πραγματική διαφορά του, που τον τοποθετεί πάνω από έναν απλό πολέμαρχο, είναι η στάση του προς τους ηττημένους αντιπάλους του και προπάντων ο αμέριστος σεβασμός του για τον πολιτισμό και 168 Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η ΜΑΪ. - ΙΟΥΝ. 2008
τις συνήθειες των λαών που βρέθηκαν στο δρόμο του, συμπεριφερόμενος ως απελευθερωτής παρά ως κατακτητής. Την στρατηγική του διάνοια έδειξε από πολύ νωρίς, στις μάχες σταθεροποίησης της εξουσίας του ενάντια στα βαρβαρικά φύλα των βορείων συνόρων της Μακεδονίας. Αλλά η πρώτη πραγματικά μεγάλη του στιγμή ήρθε τον Μάιο του 334 π.χ. στον μικρό ποταμό της Φρυγίας, Γρανικό. Η νίκη εκείνη του έδωσε απόλυτη ελευθερία κινήσεων στην Μ. Ασία και αποτέλεσε το υπόβαθρο για την συνέχιση της εκστρατείας μέχρι την τελική νίκη. Ο Αλέξανδρος δημιούργησε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε δει ο κόσμος, και την μοναδική που βασί στηκε στον ουσιαστικό εκπολιτισμό με ελεύθερη εκλογή των «υποταγμένων» αντί στη βίαιη επιβολή προτύπων και νοοτροπιών στην οποία επιδόθηκαν μεταγενέστερες αυτοκρατορίες. Δυστυχώς, ακόμα και αν δεχτούμε ότι υπήρξαν στρατηγοί ισάξιοι ή σχεδόν ισάξιοι του, στον τομέα αυτό παραμένει ανεπανάληπτος. ΜΑΪΟΣ 20 Μαΐου 1941 Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Οι μέρες των θριάμβων φαινόταν να έχουν περάσει. Η ηπειρωτική Ελλάδα βρισκόταν υπό κατοχή, και οι Γερμανοί μπορούσαν να υπερηφανεύονται πως είχαν καταβάλλει το ελληνικό πείσμα, μην κρύβοντας ωστόσο τον θαυμασμό τους γι αυτό. Από την άλλη όμως, δεν είχαν υπολογίσει ότι δεν είχαν ακόμη αναμετρηθεί με τους πεισματωδέστερους των πεισματάρηδων Ελλήνων, και η επιχείρηση Ερμής θα μπορούσε κάλλιστα να έχει βγει από τους χειρότερους εφιάλτες τους. Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η 169 Ιστορικές Μνήμες
Παρά την τέλεια προπαρασκευή και την, κατά γενική ομολογία, άριστη επιχειρησιακή τους εκτέλεση, τις πρώτες μέρες αποτυγχάνουν σχεδόν ολοσχερώς. Οι ελλιπώς εξοπλισμένες δυνάμεις που υπεράσπιζαν το νησί, ένα ετερόκλητο σύνολο υπολειμμάτων Ελληνικών μονάδων, Άγγλοι, Αυστρα Ο βάρδος Ρήγας Βελεστινλής είναι αναμφίβολα μια απ τις συγκινητικότερες μορφές των προεπαναστατικών χρόνων. Επηρεασμένος από τις νέες ιδέες που ανέτρεπαν τα πάντα στην Ευρώπη, αλλά προικισμένος με μια βαθιά ελληνική συνείδηση και συναίσθηση της μοίρας του λαού του, πολέμησε με όπλα του το τραγούδι και τα γράμματα, μέχρι το τραγικό του τέλος, στα χέρια του αντιδραστικότερου καθεστώτος της Ευρώπης, της Αυστρουγγρικής αυλοί και Νεοζηλανδοί σύμμαχοι, και πολίτες οπλισμένοι με όποιο τρόπο μπορούσαν, κοίταξαν στα μάτια τον εχθρό και, πολεμώντας για κάθε σπιθαμή γης, προκάλεσαν απώλειες απίστευτά δυσανάλογες. Δυστυχώς, αυτό θα αποτελέσει και το μόνο -αν και διόλου ευκαταφρόνητο- κατόρθωμά τους. Η προβληματική οργάνωση, αναπόφευκτη λόγω των συνθηκών σχηματισμού της «Στρατιάς Τσέπης» που κλήθηκε να υπερασπιστεί την Κρήτη, καθώς και ορισμένα επιτελικά λάθη της Συμμαχικής διοίκησης, έφεραν την τελική ήττα. Η επικράτηση των Γερμανών, αν και όχι χωρίς αντίκρισμα, υπήρξε πύρρεια. Η Βέρμαχτ είχε περισσότερες απώλειες στην Κρήτη απ ο, τι σ όλη την υπόλοιπη ΝΑ Ευρώπη, ενώ η επιχείρηση Ερμής αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των Γερμανών αλξιπτωτιστών. ΙΟΥΝΙΟΣ 11 Ιουνίου 1798 ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ Ο ΒΑΡΔΟΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ 170 Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η ΜΑΪ. - ΙΟΥΝ. 2008
τοκρατορίας του Μέττερνιχ. Ο Ρήγας ανέπτυξε από νωρίς επαναστατική δράση στη ΝΑ Ευρώπη διαθέτοντας μεγάλο κύκλο γνωριμιών που διέδιδε τις ιδέες και τα τραγούδια του. Το γνωστότερο απ αυτά, ο περίφημος Θούριος, συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομά του και την ιστορία του έθνους. Συνέταξε επίσης ένα μεγάλο χάρτη της ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, καθώς και πλήθος επαναστατικών κειμένων που διαδίδονταν χέρι με χέρι. Ήταν ίσως ο πρώτος που διέκρινε ότι η καλύτερη υποθήκη για την ελευθερία ήταν, περισσότερο κι από τα όπλα, η σ υνείδηση της ελληνικής ταυτότητας στηριγμένη σε ουσιαστική παιδεία. Η σ ύ λ λ η ψή του έγινε στην Τεργέστη το 1797, από προδοσία συνεταίρου του συνεργάτη του Αντ. Κορωνιού. Παράλληλα, οι Αυστριακές αρχές συνέλαβ α ν σ χ ε δ ό ν όλο τον κύκλο των συναγων ι σ τ ώ ν τ ο υ. Παρέμεινε για κάποιους μήνες έγκλειστος στη Βιέννη, για να παραδοθεί αργότερα στους Οθωμανούς που τον φυλάκισαν στο κάστρο της Νεμπόισα στη Σερβία. Εκεί, αφού υπέμεινε φριχτά βασανιστήρια επί σαράντα ημέρες, στραγγαλίστηκε μαζί με τους συναγωνιστές του, και τα πτώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη. Τα τελευταία λόγια του μεγάλου εθνομάρτυρα αποδείχτηκαν προφητικά: Λύσσαξε Τούρκε! Δεν εξαλείφεις μ ημάς και τον σπόρον της ελευθερίας. Οι εκδικηταί μας γλήγορα θ αναβλαστήσωσι Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η 171 Ιστορικές Μνήμες
ΙΟΥΝΙΟΣ 21 Ιουνίου 1913 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ - ΛΑΧΑΝΑ 172 Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η ΜΑΪ. - ΙΟΥΝ. 2008
Παρ ό,τι ο Α Βαλκανικός Πόλεμος είχε λήξει με κέρδος για όλους λίγο- πολύ τους συμμάχους, κανείς δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις για την προσωρινότητα της ειρήνης. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες, η Βουλγαρική πλευρά άρχισε να προβαίνει σε σειρά διφορούμενων ενεργειών, που όμως μαρτυρούσαν τις διαθέσεις της. Αυτό οδήγησε στην σύναψη Ελληνοσερβικής συνθήκης, σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών. Στις 16 Ιουνίου 1913 οι Βούλγαροι επιτίθενται απροειδοποίητα και στις δύο κατευθύνσεις. Στόχος τους, ο αιφνιδιασμός και η δημιουργία τετελεσμένων προτου οι δυνάμεις προλάβουν να επέμβουν. Παρά τις μικρές τοπικές επιτυχίες που προκάλεσαν την μερική σύμπτυξη των Ελληνικών, κυρίως, δυνάμεων -αφού ο μεγάλος ΑΝΣΚ ήταν αναμφίβολα η Θεσσαλονίκη- η επιχείρηση δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα. Και όταν ο Ελληνικός Στρατός άρχισε την αντεπίθεση, αποδείχτηκε πόσο εσφαλμένες ήταν οι εκτιμήσεις του Βουλγαρικού Επιτελείου. Ήδη τρεις μέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου, ο ΕΣ περνά στην επίθεση βορείως του Γαλλικού (Εχεδώρου) ποταμού, και συναντά τους αντιπάλους του νοτίως του Κιλκίς. Η σχετική υπεροχή των Ελλήνων σε αριθμούς γίνεται σχεδόν ασήμαντη μπροστά στις πολύ καλά οχυρωμένες Βουλγαρικές θέσεις. Παρ ολ αυτά, μια νυχτερινή επίθεση στο πλευρό της γραμμής λύνει τον γρίφο της εκπόρθησης. Η έφοδος ξεκινά τις πρώτες πρωινές ώρες, και με μεγάλες δυσκολίες καταφέρνει να διασπάσει και να καταλάβει τα βουλγαρικά οχυρά, κυριολεκτικά με τη λόγχη. Μία ημέρα αργότερα, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά, το δεξιό τμήμα του ΕΣ ετοιμαζόταν να εφορμήσει στον Λαχανά. Απέναντι στις υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις σημείωσε κάποιες επιτυχίες, όμως η διάσπαση του μετώπου στο Κιλκίς υποχρέωσε τους Βουλγάρους να υποχωρήσουν. Ακολούθησε καταδίωξή τους μέχρι το 63 ο χλμ Θεσσαλονίκης - Σερρών, ενώ στην κατοχή των νικητών περιήλθαν σημαντικά εφόδια (16 πυροβόλα, 1.300 τυφέκια). Η μάχη του Κιλκίς - Λαχανά αποτέλεσε την πρώτη νίκη του Β Βαλκανικού, προοιωνίζοντας τις επιτυχίες που θ ακολουθούσαν μέχρι την οριστική προσάρτηση της Μακεδονίας και σχεδόν τον διπλασιασμό του εδάφους και του πληθυσμού της χώρας. Σ Τ ΡΑΤ Ι ΩΤ Ι Κ Η Ε Π Ι Θ Ε Ω Ρ Η Σ Η 173 Ιστορικές Μνήμες