Γράφει ο Τάκης Γιαννόπουλος* Νεύρα είναι! Κάποια στιγμή θα σπάσουν και τότε θα δούμε αν συνεχίσουν τις εξυπνάδες και τις ειρωνείες του στυλ : τι μας λες τώρα! ή κάνε μου τη χάρη!. Προχθές ένας φίλος τρελάθηκε κι έφυγε απ το σπίτι, για να μην πλακώσει στο ξύλο τον 15άχρονο κανακάρη του, όταν εκείνος χαρακτήρισε ως παλαιολιθικές, τις συμβουλές του μπαμπά του, για μια βραδινή του έξοδο! Το επόμενο τέκνο, προχώρησε ακόμα παραπέρα και ως περπατημένος 14άρης, προέτρεψε τον μπαμπά του, να ξυπνήσει! Λοιπόν, κ. πρόεδρε, κύριοι ένορκοι? Το πνίγεις? Δυστυχώς ή ευτυχώς ΔΕΝ το πνίγεις, αλλά οφείλεις για το καλό της οικογένειας, να ανακαλύψεις νέους τρόπους προσέγγισης με το νεαρό έφηβο, αφήνοντας θαμμένες στο αγνό και όμορφο παρελθόν, σκέψεις, συμπεριφορές και αντιλήψεις, οι οποίες για τα σημερινά παιδιά, θεωρούνται κάτι παραπάνω από ξεπερασμένες! Ο 14άρης αρχίζει την επανάστασή του, χτίζει την ελευθερία του και συγχρόνως του αρέσει να παίζει με τα νεύρα μας! Θεωρεί ντροπή να τον δουν οι φίλοι του μαζί με τον μπαμπά του, γι αυτό ζητά επιτακτικά να πηγαίνει μόνος του με τα πόδια ή με το 1 / 9
λεωφορείο στην πλατεία ή στην περατζάδα που έχει ραντεβού με την παρέα του και στην καλύτερη περίπτωση, να τον πηγαίνει μεν ο μπαμπάς ή η μαμά με το αυτοκίνητο, αλλά 100 μ. πριν τη περατζάδα stop! για να κατέβει και φυσικά κάτι ανάλογο και στην επιστροφή και με εντολή βέβαια : έλα να με πάρεις, όχι εκεί, αλλά 2 στενά πιο κάτω και μη σε δουν οι φίλοι μου! Κάτι τέτοιο μου έκαναν τις προάλλες, ( γιατί έχω και 2 να τους χαίρομαι!) και όταν πήγα με τη γυναίκα μου 11 η ώρα να τους πάρω, μπαίνουν στ αμάξι και μόλις βλέπουν στο πεζοδρόμιο 2 φίλους τους, σκύβουν μέσα στα καθίσματα για να μην τους δουν με το μπαμπά και τη μαμά! Αφού περνάω το πρώτο εγκεφαλικό, τραβάω χειρόφρενο στη μέση του δρόμου, τους πετάω στην κυριολεξία έξω και επειδή νιαούρισε η γυναίκα μου, ρε όξω και συ! κι ελάτε με τα πόδια σπίτι! Οι 14άρηδες λοιπόν, είναι ικανοί για τα πάντα! Πόσοι γονείς γνωρίζουν άραγε, ότι ο 14άχρονος κανακάρης τους, στην αθώα αυτή βόλτα, μπορεί να έχει παρασυρθεί από την καλή του παρέα, στον πειρασμό της δοκιμής ενός τσιγάρου, της μπύρας ή ενός ποτού? Ενώ οι περισσότερο μάγκες, κλείνουν και ραντεβού για ξύλο, σε απόμερα σοκάκια, με έταιρους μάγκες συνομήλικους, ως επίδειξη ανδρισμού στην υπόλοιπη παρέα, που τους παροτρύνει με χειροκροτήματα και φωνές! Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν, όσο εμείς οι γονείς, κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου! Προχθές πάνω στη βόλτα, έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο με έναν μικρό του παιδικού, με το τσιγάρο στο στόμα, μόλις με είδε, παραλίγο να το καταπιεί κι εγώ που δεν έχω και τους καλύτερους τρόπους, του υπενθύμισα ανάμεσα στα γαλλικά ότι επικαλαμίδες πλέον, πρέπει να φοράει και στις βόλτες του, διότι την επόμενη φορά, θα τον πλακώσω στις κλωτσιές! Ο άλλος ήταν πιο γάτος, μόλις με είδε έδωσε το μπουκαλάκι με τη μπύρα στον διπλανό του, και μου φώναξε: κόουτς κόουτς, δικιά του είναι δικιά του! περιττό να σας πω το τι έγινε! Οι πιο μουλωχτοί, κρύβονται σε απόμερα παγκάκια, πίσω από φυλλωσιές και κάνουν 2 / 9
περίεργα κόλπα με τα τσιγάρα και τις μπύρες, προσπαθώντας σώνει και καλά να μεθύσουν, ενώ κάποια άλλα συναγωνίζονται, ποιος θα τελειώσει πιο γρήγορα το τσιγάρο! Κι εμείς, κοιμόμαστε ΟΡΘΙΟΙ! Το ποδόσφαιρο ευτυχώς, κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των παιδιών και η πλειοψηφία τους σε αυτή την ηλικία των 14 15 χρ. Προσπαθεί να μείνει μακριά από τους παραπάνω πειρασμούς. Χαίρομαι και ανησυχώ συγχρόνως, όταν βλέπω παρέες παρέες, να καλαμπουρίζουν με τα δικά τους κρυόκολα αστεία, με την επίδειξη ομορφιάς, με το χτιστό μαλλί και τα χαμηλοτάβανα παντελόνια, όταν προσπαθούν να τη πέσουν σε κάποιο κοριτσάκι, ψάχνοντας τον τρόπο που θα τις πλησιάσουν, μη κατανοώντας ότι οι απελευθερωμένες από τα 12 κιόλας χρόνια τους, μικρές παρθένες μαρίες, έχουν το πάνω χέρι σε όλα και τους πουλούν και τους αγοράζουν σε κλάσματα δευτερολέπτου! Χαίρομαι, γιατί το προσπαθούν κι ας φέρονται σαν μουρόχαυλα, τουλάχιστον, δείχνουν ότι είναι Αντράκια. Από την άλλη, ανησυχώ πάρα πολύ, γιατί όταν βλέπω 12άχρονα και 14άχρονα κοριτσάκια, τελείως απελευθερωμένα, να κυκλοφορούν με το τσιγάρο στο χέρι, το ύφος της περπατ ημένης και ντυμένα γδυμένα, τότε προφανώς μέχρι τα 17 τους, αυτά τα κοριτσάκια, θα τα έχουν ζήσει ΟΛΑ! Και μετά τι? Που είναι η παιδικότητα, ο ρομαντισμός, το φλερτ και η αγάπη, μήπως τα παιδιά θεωρούν αυτές τις έννοιες ξεπερασμένες και δεν μπαίνουν καν στο κόπο να μάθουν τη σημασία τους? Κάποτε τα Αντράκια, ήμασταν οι κυνηγοί, τώρα καταντήσαμε θηράματα! Θυμάμαι 15 χρ. κρατούσα την κοπελίτσα μου από το χέρι και η καρδούλα μου, χτύπαγε σαν τρελή, υπήρχε αίσθημα, αγνότητα, χτυποκάρδι, καψούρα και καμαρώναμε όταν τα φτιάχναμε με ένα κοριτσάκι. Ωριμάζαμε όπως έπρεπε, όταν έπρεπε, αλλά και με τον τρόπο που έπρεπε. Προχθές ένας πιτσιρίκος 15άρης από την ομάδα, κάνει βόλτα με την κοπελίτσα του αγκαλιά και τα υπόλοιπα φιλαράκια του από την ομάδα, τον μουρλάνανε στο 3 / 9
πείραγμα! Τους ακολουθούσαν από πίσω, τους έβγαιναν από μπροστά, τους αγόραζαν λουλούδια, και τους κοιτούσαν όπως κοιτάζουν οι κινέζοι την Ακρόπολη! Δυστυχώς,τα παιδιά ξεκινούν την επανάστασή τους, πιο νωρίς από ότι εμείς και με άλλα πρότυπα και άλλα ιδανικά. Ακόμα και οι μουσικές τους προτιμήσεις, ποικίλουν χρόνο με το χρόνο. Στα 12-13 ακούνε χιπ χοπ και r n b και ειδικά με Ελληνικούς στίχους, για να καταλαβαίνουν και τα μπινελίκια! Στα 14-15, δεν τα ξεχνούν αλλά ακολουθούν τη μόδα που κάποιοι τους επιβάλουν, ακούγοντας ΠΑΟΛΑ και άλλα είδη από το ζωικό βασίλειο! Προσπάθησα να τους μιλήσω για το rock και τα μπλουζ και αυτά μου έλεγαν, να πάω να βρω τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη που είναι της εποχής μου! Πάνε σε πάρτι, είτε σε σπίτι είτε σε κάποιο μαγαζί και αν δεν πάνε τα κοριτσάκια να τους ενοχλήσουν, αυτοί θα μιλάνε καμιά βδομάδα για τα γκολ που έχασαν! Αν το πάρτι είναι σε σπίτι, ευτυχώς μπορεί να είναι ελεγχόμενο, αν όμως είναι σε κάποιο μαγαζί, εκεί κάντε το σταυρό σας! Από τα 13, μπορεί να έχουν ξεχάσει την άλφα βήτα, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει, βότκα, τσιγαριλίκι, μπάφος, μαύρο και όλα τα συναφή. Το αν θα δοκιμάσουν κάτι από όλα αυτά, θεωρώ ότι είναι θέμα τύχης και βασικών αρχών διαπαιδαγώγησης από το σπίτι. Τα ερεθίσματα και τις συμβουλές ως γονείς, πρέπει να τους τα δίνουμε από νωρίς, ώστε όταν ο κίνδυνος του πειρασμού, τους χτυπήσει την πόρτα και εμείς ΔΕΝ είμαστε εκεί, πρέπει να είναι ΙΚΑΝΟΙ, ΕΞΥΠΝΟΙ και ΩΡΙΜΟΙ, να διαχειριστούν μια δύσκολη κατάσταση. Πάνω κάτω αυτή είναι η εικόνα ενός ατίθασου 14άρη. Υπάρχει και ο άλλος 14άρης, ο ώριμος, ο συνεσταλμένος, που έχει συνδυάσει αρμονικά, το σχολείο με το ποδόσφαιρο, ο οποίος έχει μια κλειστή μικρή παρέα με κοινά ενδιαφέροντα, τα οποία τους ευχαριστούν και τους κρατούν μακριά από τους περίεργους πειρασμούς! 4 / 9
Οι ατίθασοι 14άρηδες, θεωρώντας φύτουλες αυτά τα παιδιά, κρατούν τις τυπικές μαζί τους σχέσεις, του συμμαθητή και συμπαίκτη και από κει και πέρα χάος! Η προσωπική μου άποψη αν θέλετε, είναι ότι η λογική, βρίσκεται κάπου στη μέση, ούτε φύτουλας, ούτε προχωρημένος! Ούτε κλειδωμένο μπορείς να κρατάς το παιδί, αλλά ούτε και ξέφραγο αμπέλι! Παν μέτρον Άριστον! Όλα είναι θέμα αρχών και κανόνων, που ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθεί η κάθε οικογένεια. Το σπίτι ΔΕΝ είναι σαν το γήπεδο, που αν χαθεί η μπάλα παίρνουμε άλλη και παίζουμε! Αν χαθεί η μπάλα στο σπίτι δυστυχώς δεν έχουμε άλλη, πάει χάθηκε και ο νοών νοείτω! Ας αφήσουμε τους μικρούς μάγκες των 13 15 χρ. και ας περάσουμε στον επαναστατη μένο 16άρη! Εδώ πλέον, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ως γονείς, ότι καρπούς σπείραμε και όσοι ΔΕΝ πιστεύουν στο Θεό, μάλλον θα πιστέψουν, αφού δεν θα ακούμε τίποτα άλλο από το θεέ μου, θεέ μου! Η επανάσταση είναι στα όπλα! Το παιδί έχει πάρει τις αποφάσεις του, το σκουλαρίκι δεν βγαίνει με τίποτα, παρά μόνο μαζί με το αυτί! Οι βόλτες γίνονται πολύ πιο συχνές και πιο μεγάλες και σε διάρκεια αλλά και σε απόσταση, συμπεριφορά που ήλπιζες ως γονιός ποτέ να μη δεις, λόγια που ή τα καταπίνεις ή παίρνεις το δίκαννο και πολύ απλά, γίνεσαι πιο θρήσκος, αφού μια φορά την εβδομάδα, κατά προτίμηση την Κυριακή, μια βόλτα στην πιο κοντινή εκκλησία για ένα κεράκι στην Παναγιά, να χει καλά τον κανακάρη σου, δεν είναι κακό! Οι 16άρηδες της Β Λυκείου, νιώθουν ότι είναι έτοιμοι να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, το σώμα φορτώνει δύναμη και το μυαλό ιδέες! Δεν είναι λίγοι οι γονείς αυτών των παιδιών, που έρχονται στο γήπεδο και μου ζητούν 5 / 9
βοήθεια στην χαλιναγώγηση των νεύρων και της συμπεριφοράς του επαναστάτη. Το ποδόσφαιρο και η προπόνηση, λειτουργούν σαν το σιρόπι στον πυρετό! Το παιδί για 3 4 ώρες θα πειθαρχήσει, θα τρέξει, θα παίξει, θα ξεσπάσει και η ελπίδα του γονιού είναι, αυτό το σιρόπι, να έχει μεγαλύτερη διάρκεια, για να μη γίνει ο πυρετός ανίατος! Εδώ ο προπονητής μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο και αν θέλει μπορεί να βοηθήσει το παιδί να έχει μια πιο ήπια επανάσταση. Ο 16άρης, απαιτεί, αντιμιλά, ακούει, ειρωνεύεται, ερωτεύεται, δοκιμάζει, δοκιμάζεται, ξενυχτά και γενικότερα είναι απόλυτα ευαίσθητος και εκτεθειμένος, σε οποιονδήποτε κίνδυνο παραμονεύει! Ποδοσφαιρικά, είναι η ηλικία που πλέον δείχνει πραγματικά, σε μεγάλο βαθμό, ως που μπορεί να φθάσει και είναι η μεγάλη του ευκαιρία, να διορθώσει τις όποιες ατέλειες μπορεί να έχει. Το πάθος και η δίψα για διάκριση που έχει το παιδί σε αυτή την ηλικία, είναι ένα τεράστιο αβαντάζ, το οποίο πρέπει να διαχειριστεί ανάλογα, για να έχει και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σειρά του 17άρη! Έτοιμο Αντράκι! Με άποψη, ωριμότητα και εγωισμό. Αρχίζει να απομακρύνεται από το σπίτι, νιώθει άτρωτος, δυνατός και έτοιμος να γευτεί όλες τις χαρές της ζωής, εδώ και τώρα! Περιμένει πως και πως την 5αήμερη του Λυκείου, εκδρομή σταθμό στη ζωή του, όπως φυσικά αναμένει και το καλοκαίρι, κάνοντας από τώρα σχέδια για τις ανέμελες μέρες και νύχτες, που θα ζήσει στην Πάρο, τη Μύκονο ή τη Σαντορίνη! Μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά, για όλη την οικογένεια. Οι γονείς πρέπει να οπλιστούν, με όση υπομονή μπορούν, για να αντιμετωπίσουν τα οποιαδήποτε ΘΕΛΩ, του παιδιού! Θέλει προσπάθεια για να αποφύγουμε, τυχόν ανεπιθύμητες προστριβές και ακραίες συμπεριφορές. Χρειάζεται διάλογος σε υγιεί βάση, η οποία πρέπει θα πρέπει ήδη να έχει δημιουργηθεί, από την πολύ μικρή του ηλικία. 6 / 9
Είναι πολύ σημαντικό, το παιδί να σε θεωρεί πατέρα και φίλο, να σου δείχνει εμπιστοσύνη, να ξέρει ότι θα τον ακούσεις, θα τον συμβουλεύσεις και θα τον στηρίξεις στις αποφάσεις που έχει πάρει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι είναι η ηλικία των πανελληνίων εξετάσεων, όπου η ωριμότητά τους, είναι αυτή που θα τους οδηγήσει στην κατεύθυνση, που θα σημαδέψει, την επαγγελματική τους σταδιοδρομία. Με μεγάλη μου χαρά, είδα 2 παίκτες μου φέτος 95άρηδες, να σταματούν τις προπονήσεις όπως με είχαν προειδοποιήσει, διότι θέλουν να αφοσιωθούν στο διάβασμα, με σκοπό να τα δώσουν όλα, για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και αυτό δεν είναι άλλο, από το να περάσουν στην Ιατρική! Δεν με απασχολεί καθόλου, αν ήταν ή δεν ήταν καλοί ποδοσφαιριστές, μου αρέσει που έθεσαν προταιρεότητες στη ζωή τους και αυτό που θέλω, είναι να τους καμαρώνω σύντομα, μαζί με τους γονείς τους, ως φοιτητές της Ιατρικής! Το ποδόσφαιρο σε αυτά τα παιδιά, εκτός από την σωματική τους εξάσκηση, τους προσέφερε και την πνευματική ευημερία που χρειάζονται, για τον δύσκολο και επίπονο δρόμο που επέλεξαν. Η πίεση της Γ Λυκείου είναι τρομερή, ο συνδυασμός ποδόσφαιρο και διάβασμα είναι εξαιρετικά δύσκολος και δυστυχώς υπάρχει έντονη και δικαιολογημένη ανησυχία. Εδώ διακρίνουμε 3 κατηγορίες παιδιών μαθητών. Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσω τον 17άρη, που έχει ξεγράψει το σχολείο, θεωρώντας το μια τυπική διαδικασία και ψάχνει τρόπους εκτόνωσης, της απίστευτης ενέργειας που διαθέτει. Προκειμένου λοιπόν, να γλυτώσουμε τα χειρότερα, που κανείς δεν θέλει να σκέπτεται, ο αθλητισμός και το γήπεδο, πρέπει να γίνει το δεύτερό του σπίτι! Στην δεύτερη κατηγορία, υπάγονται τα παιδιά, που προσπαθούν να συνδυάσουν, με τρομερές θυσίες, την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο, με τις υπερβολικές σχολικές τους 7 / 9
υποχρεώσεις. Εδώ τα παιδιά, κουβαλάνε 2 καρπούζια, ευτυχώς και στις 2 μασχάλες και όσο πάει! Συνήθως, αφήνουν για κανένα 6άμηνο το ποδόσφαιρο και καλά κάνουν δίνοντας αραιά και που το παρόν και αφοσιώνονται στο διάβασμα, ελπίζοντας να πάνε όλα καλά. Και στην Τρίτη κατηγορία, έχουμε τα παιδιά που όπως προανέφερα, σταματούν εξ αρχής τις προπονήσεις, διότι θέλουν να μείνουν προσηλωμένοι 100% στους μαθησιακούς στόχους που έχουν θέσει! Νιώθω πραγματικά τυχερός, που προπονώ ένα τόσο δύσκολο τμήμα όπως το εφηβικό. Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις, αλλά η διαχείριση αυτών των ηλικιών 15,16,17χρ. είναι το κάτι άλλο! Θέλω να πιστεύω, ότι τους προσφέρω κάτι ουσιαστικό, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να είναι πάντα ρόδινα τα πράγματα, αλλά αυτό που ΧΑΡΙΖΟΥΝ σε εμένα αυτά τα παιδιά, χωρίς να το γνωρίζουν και είναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ, είναι η ΖΩΗ! Η μαγκιά του 15άρη, η επανάσταση του 16άρη και η περίεργη ωριμότητα του 17άρη, είναι αυτά που καθημερινά με αναγκάζουν να βρίσκω λύσεις για τη μαγκιά, να ψάχνω όπλα για την επανάσταση, να υποστηρίξω την ωριμότητα, είναι ΟΛΑ αυτά, που με κρατάνε ΖΩΝΤΑΝΟ! Και τα ευχαριστώ για ΟΛΑ αυτά, μέσα απ την καρδιά μου! *Του Τάκη Γιαννόπουλου Προπονητή της εφηβικής ομάδας του Πανερυθραϊκού 8 / 9
Για να δείτε τα υπόλοιπα άρθρα του Τάκη Γιαννόπουλου κάντε κλικ εδώ Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας του football-academies.gr και μέσα από τη σελίδα σας στο Facebook, κάντε like στη σελίδα Football-Academies Οι απόψεις που εκφράζονται από κάθε συνεργάτη ή αρθρογράφο είναι προσωπικές και εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο όσους τις διατυπώνουν. Αυτές οι απόψεις, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα βρίσκουν σύμφωνο το football - academies. gr 9 / 9