ΘΕΜΑ: ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ»

ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟ ΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ 1 ο ΕΞΑΜΗΝΟ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΚΑΙΟ ΘΕΜΑ: ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ» ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Α. ΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΑ ΦΡΑΓΚΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥ ΟΞΙΑΣ A.M. 1340200400602 ΕΤΟΣ 2004 2005

ΚΡΑΤΟΣ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ Το ΚΡΑΤΟΣ είναι ένα νοµικό πρόσωπο και θεωρούνται απολύτως απαραίτητα τα φυσικά πρόσωπα για την λειτουργία του. Τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή οι άνθρωποι, αποτελούν τις ενέργειες του κράτους. Γι αυτό το λόγο και ονοµάζονται ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Τα φυσικά πρόσωπα λοιπόν, είναι τα όργανα του Κράτους που ασκούν την κρατική εξουσία, σύµφωνα πάντα µε το ΙΚΑΙΟ. Τα όργανα του Κράτους αναπληρώνουν την έλλειψη βουλήσεως που έχει το Κράτος, ως νοµικό πρόσωπο. Αφού κράτος και όργανα αποτελούν ένα αναπόσπαστο µέρος. Οι διακρίσεις των οργάνων είναι πολλές. Οι πιο σηµαντικές είναι οι ακόλουθες. Άµεσα και Έµµεσα όργανα. Όπου τα άµεσα όργανα όπως ο λαός, υπό τη στενή έννοια, δηλαδή το εκλογικό σώµα, η Βουλή, ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας, τα ικαστήρια, αντλούν τη νοµική βάση και το περιεχόµενο των ενεργειών τους από το Σύνταγµα, ενώ τα έµµεσα όργανα όπως οι υπουργοί, το υπουργικό συµβούλιο, όλοι οι δηµόσιοι υπάλληλοι, αν και αντλούν από το Σύνταγµα την ύπαρξή τους και την ενέργειά τους, εξαρτώνται άµεσα ή και έµµεσα από τη θέληση κάποιου άλλου οργάνου. Μονοπρόσωπα ή Ατοµικά και Συλλογικά Όργανα. Τα Μονοπρόσωπα ή Ατοµικά αποτελούνται από ένα µόνο πρόσωπο όπου εκφράζει την κρατική θέληση, ασκώντας κρατική εξουσία. Ενώ τα συλλογικά όργανα αποτελούνται από πολλά πρόσωπα. Απλά και Σύνθετα Όργανα. Απλό όργανο είναι εκείνο που ενεργεί άµεσα µόνο του σύµφωνα µε την κρατική θέληση. Αντίθετα τα σύνθετα για να ενεργήσουν απαιτείται να συµπράξει κάποιο άλλο όργανο. Αυτοτελή και µη αυτοτελή. Αυτοτελή όργανα, λέγονται αυτά που ασκούν την κρατική λειτουργία χωρίς τη σύµπραξη κάποιου άλλου οργάνου, ενώ µη αυτοτελή, αυτά που χρειάζονται τη σύµπραξη άλλων οργάνων. Αναδεικνύοντα όπως ο λαός, υπό στενή έννοια, δηλαδή το εκλογικό σώµα, που αντλεί την οργανική ιδιότητά του από το Σύνταγµα, χωρίς να την αποκτά από τη θέληση κάποιου άλλου οργάνου. Και αναδεικνυόµενα όπως η Βουλή, οι Υπουργοί, οι ηµόσιοι Υπάλληλοι, οι οποίοι αντλούν την οργανική ιδιότητά τους και από το Σύνταγµα, αλλά και από κάποια άλλα όργανα. 1

Βέβαια δεν αποκλείεται κάποιο πρόσωπο να ανήκει συγχρόνως και στα αναδεικνύοντα και στα αναδεικνυόµενα όργανα. Και τέλος, Νοµοθετικά ιοικητικά ή Εκτελεστικά και ικαστική Όργανα. Κάθε µία από τις τρεις αυτές διακρίσεις ασκείται από ξεχωριστά όργανα, τα Νοµοθετικά, τα ιοικητικά ή Εκτελεστικά και τα ικαστικά ή ικαιοδοτικά. Επίσης τα όργανα διακρίνονται σε κύρια και δευτερεύοντα. Τα κύρια ασκούν αρµοδιότητες που αφορούν τη λειτουργία τους, ενώ τα δευτερεύοντα ασκούν αρµοδιότητες που αφορούν κάποια άλλη λειτουργία. ΠΡΟΕ ΡΟΣ ΤΗΣ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας αποτελεί την κεφαλή της Βουλής. Σύµφωνα µε το άρθρο 30 του Συντάγµατος είναι ο ρυθµιστής του Πολιτεύµατος. Εκλέγεται από τη Βουλή για τη περίοδο των πέντε ετών. Το αξίωµά του είναι ασυµβίβαστο µε οποιοδήποτε άλλο αξίωµα. Και η προεδρική περίοδος αρχίζει µε την ορκωµοσία του. Ακόµα, σύµφωνα µε το άρθρο 30 παρ. 1 του Συντάγµατος, διορίζει και παύει τον Πρωθυπουργό και τα λοιπά µέλη της Κυβέρνησης. Επίσης σύµφωνα µε τα άρθρα 35 παρ. 1 και 50 του Συντάγµατος, ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας δεν είναι ικανός να ενεργήσει µόνος του χωρίς την προσυπογραφή του αρµοδίου υπουργού για κάποιο θέµα, και δεν έχει άλλες αρµοδιότητες εκτός από αυτές που του απονέµει ρητά το Σύνταγµα και οι νόµοι. Θα µπορούσαµε να πούµε ότι είναι ένα ανίσχυρο πολιτικό πρόσωπο. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ο Πρόεδρος της ηµοκρατίας, σύµφωνα µε το άρθρο 317 παρ. 1 του Συντάγµατος διορίζει τον Πρωθυπουργό, πριν όµως αναλάβει τα καθήκοντά του δίνει ενώπιον του Προέδρου της ηµοκρατίας τον όρκο που προβλέπει το άρθρο 14. Ο Πρωθυπουργός εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβερνήσεως, κατευθύνει τις ενέργειές της και τις ενέργειες των δηµοσίων υπηρεσιών. Όπως άλλωστε ορίζει το άρθρο 82 παρ. 1 του Συντάγµατος. Ακόµα προσδιορίζει την κυβερνητική πολιτική, συντονίζει την εφαρµογή της, επιλύει τις διαφωνίες 2

µεταξύ των υπουργών, εκπροσωπεί την κυβέρνηση και προεδρεύει στο Υπουργικό Συµβούλιο. Επίσης εποπτεύει την εφαρµογή των νόµων και δίνει άδεια για την δηµοσίευση στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως κάθε κειµένου. Και τέλος ασκεί κάθε άλλη αρµοδιότητα την οποία ορίζουν το Σύνταγµα και οι νόµοι. Η άσκηση των Πρωθυπουργικών καθηκόντων αποτελεί τον κύριο λόγο. Από αυτά εξαρτάται η απόλυτη υπαγωγή στον Πρωθυπουργό του Πρωθυπουργικού Γραφείου και της Γενικής Γραµµατείας της Κυβερνήσεως, όπου εµπεριέχονται σε αυτά η Γραµµατεία του Υπουργικού Συµβουλίου και οι δραστηριότητες της κεντρικής νοµοπαρασκευαστικής επιτροπής. (ΚΕΝΕ). Στον Πρωθυπουργό επίσης υπάγονται το Πολιτικό Γραφείο του Πρωθυπουργού, όπου είναι µία αυτοτελής δηµόσια υπηρεσία µε σκοπό να υποβοηθήσει και να εξυπηρετήσει τον Πρωθυπουργό στην άσκηση των καθηκόντων του, και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Οι απαιτήσεις του κυβερνητικού συντονισµού δικαιολογούν την προσάρτηση στον Πρωθυπουργό άλλων υπηρεσιών, εκτός από αυτές που ήδη έχουν αναφερθεί, καθώς ο Πρωθυπουργός εµφανίζεται ως ο καταλληλότερος, ικανός και αρµόδιος για να τους προσδώσει τη βαρύτητα που τους αρµόζει για την εκπλήρωση της αποστολής τους. Σε περίπτωση απουσίας ή κωλύµατος τον Πρωθυπουργό αναπληρώνει ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, ο οποίος ασκεί τις αρµοδιότητες του Πρωθυπουργού και κάθε άλλη αρµοδιότητα που ορίζει ο νόµος. Αν δεν υπάρχει Αντιπρόεδρος και ο Πρωθυπουργός δεν έχει ορίσει αναπληρωτή του, τότε σύµφωνα µε το άρθρο 81 του Συντάγµατος, τον αναπληρώνει Υπουργός κατά τη σειρά προβαδίσµατος όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 21 παρ. 3. Σ αυτήν την περίπτωση µε Προεδρικό ιάταγµα ο διοριζόµενος υπουργός ως Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, µε πρόταση του Πρωθυπουργού µπορεί να απαλλαγεί των καθηκόντων του ως Υπουργού. ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΙ Η κυβέρνηση έχοντας συγκροτηθεί από τους 13 έως 17 υπουργούς, όπου έχουν κύριο έργο να συνέρχονται τακτικά µε προκαθορισµένη, υποχρεωτική και τακτή για όλους ηµέρα της εβδοµάδας. Το έργο του 3

Υπουργικού Συµβουλίου είναι συνεχές και εξακολουθητικό, καθίσταται θεµελιώδης η τακτική, εβδοµαδιαία συνεδρίαση, η οποία είναι και υποχρεωτική. Ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί οφείλουν να ενηµερώνουν και φυσικά να κατευθύνουν την κυβερνητική πολιτική. Το τρίπτυχο των καθηκόντων τους συντίθεται από την ενηµέρωση, τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις. Η ιεράρχηση των Υπουργείων είναι πολύ σηµαντικό θέµα χωρίς, µόνο, τυπική σηµασία. Στην ιεράρχηση κάθε υπουργείο είναι ένα παραπάνω σκαλί στη διαδροµή που οδηγεί στο cursus honovum,, δηλαδή που οδηγεί στην κορυφή. Σε χώρες όπου τα πολιτικά πρόσωπα εκπαιδεύονται είναι σπάνιο να αναλάβει Υπουργείο υψηλής θέσης στην κλίµακα της ιεραρχίας κάποιος υπουργός που δεν έχει υπηρετήσει στα πρώτα σκαλοπάτια. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις. Για τον καθορισµό της σειράς των Υπουργείων υπάρχουν πολλά κριτήρια. Τα σπουδαιότερα από αυτά είναι τα παρακάτω: Το συνταγµατικό γόητρο, η αρχαιότητα, η εθνική κρισιµότητα, η τεχνική δυσκολία, το κοινωνικό ενδιαφέρον και η πολιτική βαρύτητα. Συναθροίζοντας και συνεκτιµώντας τα παραπάνω κριτήρια στην Ελλάδα του 1986 η ιεράρχηση των 12 µόνιµων υπουργείων θα µπορούσε να είναι ως εξής: ικαιοσύνης Εξωτερικών Εθνικής Αµύνης Εθνικής Οικονοµίας Οικονοµικών Εσωτερικών Παιδείας Γεωργίας Κοινωνικών Υπηρεσιών Περιβάλλοντος Ναυτιλίας και Συγκοινωνιών Εργασίας 4

Η εκλογικευµένη ιεράρχηση των Υπουργείων έχει πολύ µεγάλη σηµασία για την λειτουργία της ιοίκησης, αλλά προπάντων για την σταθερότητα του Κράτους. Σύµφωνα µε το άρθρο 22 του Συντάγµατος, σε κάθε υπουργείο προΐσταται Υπουργός ή αναπληρωτής Υπουργός του Πρωθυπουργού ή Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως ή ο Πρωθυπουργός. Επιπλέον συνιστώνται δύο θέσεις αναπληρωτών Υπουργών στο Υπουργείο Εξωτερικών και από µία θέση αναπληρωτή Υπουργού στα Υπουργεία Εθνικής Αµύνης και Οικονοµικών. Ακόµα 3 θέσεις Υπουργών χωρίς Χαρτοφυλάκιο. Επίσης από 2 θέσεις Υφυπουργών στα Υπουργεία Προεδρίας της Κυβερνήσεως, Εθνικής Οικονοµίας, Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Εσωτερικών και ηµόσιας Τάξης και Πολιτισµού και από µία θέση Υφυπουργού στα Υπουργεία Εθνικής Αµύνης, Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων, Γεωργίας, Περιβάλλοντος-Χωροταξίας και ηµοσίων Έργων, Βιοµηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, Εµπορίου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Στη συνέχεια µε απόφαση του Πρωθυπουργού, δηµοσιεύονται στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως αν θα υπάρξουν νέες θέσεις, ποιες καταργούνται και ποιες µεταφέρονται. Κάθε Υπουργείο µπορεί να έχει µέχρι 3 θέσεις αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών. Τα Υπουργεία σύµφωνα µε το νόµο ορίζονται ως εξής: 1. Προεδρίας της Κυβερνήσεως 2. Εσωτερικών και ηµόσιας Τάξης 3. Εξωτερικών 4. Εθνικής Αµύνης 5. Εθνικής Οικονοµίας 6. Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων 7. ικαιοσύνης 8. Εθνικής Παιδείας και Θρησκευµάτων 9. Πολιτισµού 10. Οικονοµικών 11. Βόρειας Ελλάδας 12. Αιγαίου 13. Γεωργίας 5

14. Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και ηµοσίων Έργων 15. Εργασίας 16. Βιοµηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας 17. Εµπορίου 18. Μεταφορών και Επικοινωνιών 19. Εµπορικής Ναυτιλίας Με απόφαση του Πρωθυπουργού, η οποία δηµοσιεύεται στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως, µπορεί να µεταβάλλεται η σειρά τάξης αλλά και ο τίτλος των Υπουργείων. Οι αρµοδιότητες των Υπουργών είναι οι ακόλουθες: Κατ αρχήν κατέχουν την ανώτατη διεύθυνση των υπηρεσιών που υπάγονται στο Υπουργείο του οποίου προΐστανται και κατευθύνουν, συντονίζουν, εποπτεύουν και ελέγχουν τη δράση των υπαγόµενων υφυπουργών και υπαλλήλων. Επίσης ασκούν τη νοµοθετική πρωτοβουλία, σύµφωνα µε το Σύνταγµα και το Κανονισµό της Βουλής. Ακόµα µπορούν να προτείνουν την έκδοση των κατ εξουσιοδότηση νόµου κανονιστικών και των αναγκαίων για την εκτέλεση των νόµων και των διαταγµάτων της αρµοδιότητάς τους, καθώς εκδίδουν κανονιστικές πράξεις που γίνονται βάσει εξουσιοδότησης νόµου. Και φυσικά ασκούν κάθε άλλη αρµοδιότητα που τους παρέχεται από το Σύνταγµα ή τους ανατίθεται από τον Πρωθυπουργό. Οι αρµοδιότητες του αναπληρωτή του Πρωθυπουργού και του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό ορίζονται µε απόφαση του Πρωθυπουργού, και έπειτα δηµοσιεύονται στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως. Οι υπουργοί χωρίς χαρτοφυλάκιο ασκούν αρµοδιότητες που τους ορίζει ο Πρωθυπουργός, όπου και αυτές επίσης δηµοσιεύονται στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως. Όσο για τους υφυπουργούς, πρέπει να καταργηθούν εφόσον δεν αποτελούν µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου και δεν διαθέτουν καµία εγγενώς υπουργική εξουσία. Είναι µόνο πολιτικά υπεύθυνοι εκπρόσωποι ή αντικαταστάτες των Υπουργών των οποίων έχουν την εµπιστοσύνη. Πρέπει όµως υποχρεωτικά να υπάρχουν υφυπουργοί Εξωτερικών, Εθνικής Αµύνης, Οικονοµίας και ίσως Γεωργίας. Για λόγους καθαρά ορθότερης λειτουργίας, δηλαδή σωστότερης άσκησης καθηκόντων. 6

Το άρθρο 23 του Συντάγµατος διατηρεί στα Υπουργεία τους Γενικούς Γραµµατείς, οι οποίοι αποτελούν ένα νόθο και διάτρητο θεσµό. Επιτρέπει σε πολιτικά πρόσωπα να υποδύονται τους υπηρεσιακούς προϊσταµένους, γι αυτό και νόθος και διάτρητος γιατί η κοµµατικοποίηση του θεσµού συνοδεύτηκε µε το διορισµό προσώπων χαµηλής στάθµης, τα οποία έβλεπαν τη θέση, ως ενδιάµεσο µιας πολιτικής σταδιοδροµίας και έτσι δεν απέδωσαν ποτέ έργο αξιοµνηµόνευτο και σηµαντικό. Οι υπουργοί έχουν βέβαια, κοινοβουλευτική ευθύνη για τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους, καθώς επίσης και των υφυπουργών τους ακόµα και αν τους έχει ανατεθεί κοινοβουλευτική αρµοδιότητα και νοµοθετική πρωτοβουλία. Τα µέλη της Κυβέρνησης και οι Υφυπουργοί έχουν αστική και ποινική ευθύνη, σύµφωνα µε το άρθρο 85 του Συντάγµατος. Οι Αντιπρόεδροι της Κυβερνήσεως, οι Υπουργοί και οι Υφυπουργοί διορίζονται και παύονται σύµφωνα µε τα άρθρα 37 παρ. 1 και 81 παρ. 1 του Συντάγµατος. Η επαφή µε τους πολιτευτές, βουλευτές και υπουργούς είναι εφικτή µέσω των πολιτικών τους γραφείων. Ο όρος «πολιτικά γραφεία» αναφέρεται στο νόµο 1558/85 του άρθρου 30. Τα πολιτικά γραφεία αποτελούν τα κέντρα κοµµατικής δράσης και τα προαιώνια µαγαζιά της πελατειακής εξυπηρέτησης. Γύρω από τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς το περιβάλλον εµφανίζεται ως κεντρικός πυρήνας και τα πολιτικά γραφεία είναι διφυή, πολιτικά και υπηρεσιακά. Οι υπουργοί καθορίζουν την πολιτική κατεύθυνση στον τοµέα της αρµοδιότητάς τους. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Στο άρθρο 81 παρ. 1, αναφέρει ότι το ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ µαζί µε τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ και τους ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ αποτελούν την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Η Κυβέρνηση ταυτίζεται µε το Υπουργικό Συµβούλιο, δηλαδή µε συλλογικό σώµα. Τα µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου πρέπει να είναι αβίαστα το λιγότερο 13, ο Πρωθυπουργός και οι 12 Υπουργοί. Το ανώτατο όριο είναι 19 µέλη, αν και µια τέτοια περίπτωση θα ήταν ακραία. Συνέρχεται µόνο κάθε δύο ή τρεις µήνες για κάποιες αποφάσεις, ανακοινώσεις και υπογραφές. Οι κύριες 7

αρµοδιότητές του είναι πρώτον να καθορίζει την γενική πολιτική της χώρας και συνάµα να την κατευθύνει. Επίσης αποφασίζει για πολιτικά θέµατα συλλογικών οργάνων και υπουργών. Γενικότερα ασκεί τις αρµοδιότητες που προβλέπουν το Σύνταγµα και οι νόµοι. υστυχώς το Υπουργικό Συµβούλιο δεν υπάρχει και οι λόγοι είναι κατ αρχήν ότι έχουν διογκωθεί τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού και δεύτερον ότι η θεσµοθέτηση αποτελείται από αλυσιδωτή σειρά συλλογικών οργάνων, τα οποία αποφασίζουν για όλα τα σοβαρά θέµατα αντί του Υπουργικού Συµβουλίου. Η Κυβέρνηση για να λειτουργήσει ως συλλογικό σώµα οφείλει να ακολουθήσει τις προϋποθέσεις λειτουργίας συλλογικών οργάνων. Η πρώτη και κύρια προϋπόθεση είναι να έχει ανατεθεί στο συλλογικό σώµα ένα συγκεκριµένο έργο. Η συναίνεση του συλλογικού σώµατος αποτελεί τη σπουδαιότερη προϋπόθεση. Ακόµα απαραίτητη είναι η οργανωµένη και µόνιµη γραµµατεία. Έχει τόση µεγάλη σηµασία, όση χωρίς αυτή το συλλογικό σώµα να µη δύναται να αποδώσει. Τέλος η καλή και σωστή διεξαγωγή των συζητήσεων καθώς και η αξιοποίηση όλων των µελών της επιτροπής και της γραµµατείας αποτελούν το δυσκολότερο µέρος του ρόλου του Προέδρου. Οι συνεδριάσεις πρέπει να είναι τακτικές και τακτές. Και βέβαια πρέπει να δοθεί µεγάλη σηµασία στο κίνητρο των µελών αφού από αυτό θα εξαρτηθεί η επιτυχία του συλλογικού σώµατος. ΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ Για την καλή λειτουργία του ηµοσίου, διορίζονται σ αυτό πρόσωπα όλων των επαγγελµάτων. ιατηρούν τη θέση τους, η οποία είναι µόνιµη, εφόσον λειτουργούν σωστά. Οι θέσεις και οι µισθολογίες κυµαίνονται ανάλογα µε ποιες θέσεις καταλαµβάνουν τα πρόσωπα αυτά, όπου εξαρτώνται βέβαια από τα προσόντα, τις γνώσεις και τις ικανότητες των προσώπων. Ακόµα δεν αποκλείεται βαθµολογική και µισθολογική ανέλιξη. Πρέπει να δοθεί απόλυτος σεβασµός στη µονιµότητα των δηµοσίων υπαλλήλων, αλλά συνάµα και στη βαθµολογική και µισθολογική εξέλιξή τους, σύµφωνα µε την αξία τους, την απόδοσή τους και φυσικά µε τη συµµόρφωσή τους στους κανόνες 8

πειθαρχικού δικαίου. Η µονιµότητα χωρίς τη διακριτική εξέλιξη και ευθύνη µπορεί να αποτελέσει πολύ µεγάλο κίνδυνο για το σύστηµα της Ελλάδος. Γι αυτό η µονιµότητα συγχρόνως µε την αυστηρή και πλήρη τήρηση των κανόνων της δηµόσιας διοίκησης καθώς και η εφαρµογή ολοκληρωµένου σχεδίου διοικητικής µεταρρύθµισης µπορούν να επιφέρουν υπεύθυνη πολιτική. Ο δηµόσιος τοµέας χαρακτηρίζεται από τη µονιµότητα και σίγουρα όταν λειτουργεί ορθά και φυσικά έννοµα µπορεί να προσφέρει µεγάλο, αξιοµνηµόνευτο και σηµαντικό έργο στην Ελληνική κοινωνία. Αυτό που απορρέει είναι πως η διοικητική λειτουργία υποτάσσεται στην κυβερνητική, η οργάνωση της τελευταίας προσδιορίζεται απόλυτα από την αρµολόγηση της πρώτης. Κυβέρνηση χωρίς διοίκηση ορθή δεν µπορεί να υπάρξει. Και οι δύο αυτές µεγάλες έννοιες αποτελούν ένα αναπόσπαστο κοµµάτι αφού η δεύτερη εµπεριέχει την πρώτη ως πρωταρχικό στοιχείο. Η έννοια του Κράτους, της Κυβέρνησης, της ιοίκησης είναι πολυσήµαντες και συνάµα πολυδιάστατες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο απαραίτητα είναι αυτά τα στοιχεία ακόµα και για την ύπαρξή µας. Θέλουµε να ζούµε σε ένα Κράτος, µε µια Κυβέρνηση όπου η διοίκησή της να είναι σωστά οργανωµένη. ιότι Κράτος, Κυβέρνηση και ιοίκηση όπου δεν οικοδοµούνται µε θεµέλιο το ίκαιο, το µόνο σίγουρο είναι πως το οικοδόµηµα αυτό σύντοµα θα χαθεί. Λοιπόν, το νόηµα είναι πως η ιοίκηση, η ορθή και δίκαιη, µπορεί να προσδώσει µια Κυβέρνηση της οποίας τα κυβερνητικά συλλογικά όργανα να αποδίδουν σε κάθε έργο τους µε επιτυχία. Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω το πόσο σηµαντικό είναι να πληρεί το κάθε όργανο της Κυβέρνησης τις αρµοδιότητές του, διότι θεωρητικά µε το Σύνταγµα και τους νόµους η σωστή διοίκηση µπορεί να επιτευχθεί, άρα και πρακτικά αν λειτουργήσουν σωστά τα όργανα της Κυβέρνησης. Η εντρύφηση µε ένα τόσο σηµαντικό θέµα, µε έκανε να συνειδητοποιήσω πως µόνο µια οργανωµένη διοίκηση µπορεί να δηµιουργήσει ένα ιδανικό ΚΡΑΤΟΣ. 9

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ «ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ ΑΣ» «Κυβέρνηση και Κυβερνητικά Όργανα: Παρατηρήσεις για την καλή άσκηση της κυβερνητικής λειτουργίας», ηµ. Σ. Αθανασόπουλου, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα- Κοµοτηνή 1986 «Συλλογή νοµοθεσίας για τη δηµόσια διοίκηση», Αποστόλης Χ. Γέροντας, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κοµοτηνή «Επίτοµο Συνταγµατικό ίκαιο», Κωνσταντίνου Λ. Γεωργόπουλου, τ. Καθηγητού Πανεπιστηµίου Αθηνών, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα-Κοµοτηνή 1991 10