περί AIDS και της πνευµατικής του αναγωγής... (απόσπασµα από το βιβλίο Μύηση και Ορθοδοξία)... Ο θάνατος «δια των θυρίδων εισέρχεται». Στην Παλαιά ιαθήκη, ο Κύριος παρήγγειλε στους Ισραηλίτες να βάψουν µε αίµα από αµνό (που να µην είχε συντριβεί κόκκαλο) τις πόρτες τους, ώστε όταν άγγελος θανάτου περάσει, να µην επισκεφθεί τα συγκεκριµµένα σπίτια. Στην Καινή ιαθήκη που ζούµε, καλούµαστε να ασφαλίσουµε τις θυρίδες µας (αισθητήρια) µε Αίµα (Θεία Κοινωνία) Του Αµνού (που δεν Του κατέαξαν τα σκέλη, ίνα πληρωθεί το ρηθέν δια των προφητών ), για να αποφύγουµε τον άγγελο θανάτου. Σταυρώνοντας τα αισθητήρια µας µε µυστικά βιώµατα, χαριτωµένα και σφραγισµένα µυστηριακά µε το Αίµα Του Σταυρωθέντος Κυρίου, αγωνιζόµαστε να διατηρούµε τη Ζωή µέσα µας (όχι τη ζωή µε την βιολογική της έννοια, αλλά την πνευµατική). Υπάρχουν σηµάδια στην εποχή µας που θα µπορούσαν να µας ενηµερώσουν (σαν ταµπέλες σε δρόµο), αν πορευόµαστε στην ορθή κατεύθυνση, ή αν έχουµε χάσει τον πνευµατικό µας προσανατολισµό. Ένα από τα σηµάδια που θα µπορούσαµε να κάνουµε πνευµατική αναγωγή, είναι το διαρκώς εξαπλούµενο AIDS. Αν έξω από το σπίτι µας δηµιουργείται από κάποια αιτία ρύπανση (σκόνη, ήχος) η πιο λογική αντίδραση είναι να κλείσουµε τα παράθυρα για να µη µπει εντελώς, ή τουλάχιστον να µετριαστεί η ενοχλητική της παρουσία µέσα στο χώρο που ζούµε. Αν παρά τις προσπάθειες µας, από αδυναµία ή αµέλεια εισέλθει, µετά την πρώτη µας µέριµνα της αντίστασης, ακολουθεί η κάθαρση για τη επανάκτηση της (σχετικής) καθαρότητας µέσα στο σπίτι. Αυτήν την τόσο φυσική και λογική αντίδραση στο ρύπο για το εξωτερικό µας σπίτι, πρέπει να την µεταφέρουµε ως προσοχή και µέριµνα ελέγχοντας και διακρίνοντας όλα τα συµβαίνοντα έξω από τον εαυτό µας, που θα ήθελαν να µπουν στον οίκο µας, δια των θυρίδων - αισθητηρίων (όπως µπορεί ορθά να νοηθεί ότι το σώµα είναι οίκος - ναός του πνεύµατος). Με το πρόσχηµα της πληροφόρησης ή των εµπειριών επιτρέπουµε (από αδιακρισία) τη διάβαση πλήθος κακού στην ψυχή µας.
Τα όπλα είναι η προσοχή και η προσευχή. Παρότι ακούγεται η προσοχή και προσευχή, µόνο ως θεολογική παραίνεση, στην πραγµατικότητα, οι ιατρικές ανακαλύψεις για τον ιό του AIDS, τον τρόπο λειτουργίας του φυσιολογικού οργανισµού και αντίθετα, του προσβεβληµένου από τον ιό, µας διαφωτίζουν σχετικά εµφανίζοντάς µας την προσοχή και προσευχή ως φυσικό νόµο λειτουργίας του ανθρωπίνου σώµατος. (παρατήρηση και αντίδραση). Ο οργανισµός µας κατά την ιατρική, έχει ακριβώς στα όριά του παρατηρητές, οι οποίοι ανάλογα µε τις πληροφορίες που έχουν, επιτρέπουν ή όχι, την είσοδο στα εισερχόµενα. Αν ο πρώτος έλεγχος (παρατήρηση) επιτρέψει την είσοδο, τότε ο οργανισµός προσπαθεί ήσυχος να το εκµεταλλευτεί και να το αφοµοιώσει. Σε αντίθετη περίπτωση, ειδοποιείται η άµυνα του οργανισµού, τα αντισώµατα τα οποία κινούνται προς το σηµείο που δόθηκε η πληροφορία µε σκοπό την εξουδετέρωση του αρνητικού που µπήκε στον οργανισµό. Έτσι δουλεύει χωρίς τη δική µας επέµβαση και µέριµνα ο φυσιολογικός οργανισµός. Ας παρατηρήσουµε όµως την όλη διεργασία του προσβεβληµένου από τον ιό του AIDS, οργανισµό. Οι παρατηρητές αφού αιχµαλωτιστούν από τον ιό δεν ενηµερώνουν την αντισωµατική αντίδραση, οπότε µένοντας αυτή ανενέργητη, δεν προβάλλεται η απαιτούµενη αντίσταση στο κακό και έτσι ο άνθρωπος πεθαίνει από την εισροή των µικροβίων..., που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα µπορούσε µε ευκολία να αντιµετωπίσει και να καταστρέψει, π.χ. µια απλή γρίπη. Σε σχηµατική συµπλήρωση αυτών που παραπάνω περιφραστικά διατυπώθηκαν, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, ο οργανισµός αντιδρά όπως φαίνεται παρακάτω:
Η αναγωγή βοηθάει τη συνείδηση για την αντιµετώπιση του ΑΙDS σε ανώτερη, δηλαδή πνευµατική διάσταση. Η σηµερινή ιατρική και αυτό είναι λογικό, έχει ασχοληθεί µόνο µε τη µορφή του AIDS στην απτή σωµατική επαφή (αίµα και σεξ). Πάλι, αυτή η µορφή δε µεταδίδεται εξ αποστάσεως από όραση, από ακοή ή από όσφρηση. Υπάρχει όµως η ηθική προέκταση, που ο άνθρωπος µε τα αισθητήρια δεν ασφαλίζει τη Ζωή του µόνο µε την πληροφορία να µη χρησιµοποιούµε την ίδια βελόνα, να αποφεύγουµε την αλλαγή ερωτικών συντρόφων, να ζητάµε την καλή αποστείρωση των εργαλείων των οδοντογιατρών κλπ. Στην επέκταση που είναι ευκολονόητη, οι παρατηρητές που είναι στα όρια κάθε αισθητηρίου και όχι µόνο της αφής, είναι συνδεδεµένοι µε τη γενική άµυνα του ψυχοσωµατικού ανθρώπου. Άλλωστε, ο αναφερόµενος από Τον Κύριο πνευµατικός θάνατος, εισέρχεται δια όλων των θυρίδων και όχι µόνο από την εξωτερική αφή ή τη γεύση. Αν κατανοούµε το φοβερό κακό που παθαίνει ο οργανισµός από την προσβολή του από το AIDS, τότε φανταστείτε πόσο ακόµη κακό υπάρχει πίσω από τα εξωτερικά φαινόµενα. Σαν άκρη από παγόβουνο το AIDS κρύβει τον κύριο κορµό του και τη δράση του κατά της ανθρωπότητας πνευµατικά, ψυχικά και τέλος βιολογικά. υστυχώς µόνο το βιολογικό σκέλος έχουµε αντιληφθεί και µόνο σ αυτό στοχεύει ο σηµερινός άνθρωπος για τη θεραπεία του, προσπερνώντας τα ουσιαστικότερα και βαθύτερα. Αισθανόµαστε αυτήν την µάστιγα µόνο στην αφή, κάνουµε συλλαλητήρια, µοιράζουµε προφυλακτικά, διοργανώνουµε ηµερίδες, εντρυφούµε σε µελέτες κλπ, αλλά αρνούµαστε να εστιάσουµε και στην προσβολή του θανατηφόρου ιού στα υπόλοιπα αισθητήρια. Βλέπουµε µόνο το 1/5 του όλου προβλήµατος και επαναπαυόµαστε ότι κάνουµε ό,τι µπορούµε. Συγγνώµη, νοµίζω πως δεν κάνουµε ό,τι µπορούµε. Είναι σαν να φυλάµε σκοποί, σαν κέρβεροι, σε µια πόρτα και τα υπόλοιπα παράθυρα να τα έχουµε αφήσει ανοικτά και αφύλακτα σαν να λέµε «µπάστε σκύλοι αλέστε», εµάς µας ενδιαφέρει µόνο αυτή η πόρτα. Η πόρτα της αφής. Εύχοµαι βέβαια να λυθεί έστω και αυτό, αλλά οι ναυτικοί επιµένουν
πως οι ύφαλοι είναι πιο επικίνδυνοι από τους σκοπέλους, γιατί αυτούς τους βλέπουµε και τους αποφεύγουµε, ενώ στους αφανείς τσακιζόµαστε χωρίς να γνωρίζουµε καν την αιτία. Φαίνεται προς στιγµήν ανεξέλεγκτη η εξάπλωση αυτής της αρρώστειας. Μπροστά σ αυτήν τη πνοή θανάτου, (αλλά όχι µόνο τώρα που ενέσκυψε αυτό το βιολογικό πρόβληµα), Ο Κύριος δωρίζει στους παρατηρητές, δηλαδή την προσοχή άπλετο φως (διάκριση), ώστε να µην διαλανθάνει «κανένας κλέφτης» και την προσευχή ως αγιαστική χάρι και δύναµη του Αγίου Πνεύµατος, διαφυλάττοντας και αποκαθιστώντας την πνευµατική υγεία και Ζωή. Τα περί αγγέλου θανάτου στην Παλαιά ιαθήκη, προτυπώνουν καθ' ολοκληρία τη ευτέρα Παρουσία όπου µόνο µε τη φυλακή των θυρίδων (αισθητηρίων) δια του Χριστού (αίµατος Αµνού), υπάρχει η διαφύλαξη της Ζωής. Έτσι ασφαλίζουµε τα αισθητήριά µας από το θάνατο που έρχεται µε την πνευµατική υπαρκτή, αλλά αόρατη διάσταση του AIDS. Οι εκµαιευθείσες απαραίτητες πληροφορίες από τους φυσικούς νόµους, στις οποίες πρέπει να εµµείνουµε για την λειτουργικότητα της πνευµατικής ζωής, είναι αίτηση φωτός, διάκριση και αγιασµός, δηλαδή προσοχή και προσευχή. Όσο αντιλαµβανόµαστε την πνευµατική διάσταση του AIDS, τόσο αισθανόµαστε την βαρύτητα που έχει η διαφύλαξη και η απόκτηση της εσωτερικής αιώνιας Ζωής, χωρίς βέβαια αυτό να µας µαλθακώνει στην προσοχή της βιολογικής µας ζωής. Υποβάλλοντας στον εαυτό µας την ερώτηση: είναι καλό αυτό που βλέπω, που ακούω... ή µου κάνει πραγµατικά κακό, πιστεύω πως ενώ οι έννοιες καλού και κακού επιδέχονται συζήτηση, είναι µια καλή αρχή αιτήσεως φωτός και διακρίσεως από τον Φωτοδότη Χριστό. Αν επιστρέψουµε στον κόσµο των κυττάρων, οι προσωπικές πληροφορίες βάση της αισθητηριακής τους µερικής αντίληψης, είναι ελάχιστες το ίδιο και η άµυνά τους όταν αυτά νοηθούν αποκοµµένα ή ότι µπορούν να δράσουν µόνα και κατά την αυτονοµία τους.
Ο οργανισµός µέσα στον οποίο ανήκει το κυτταράκι το γεµίζει πέρα από τη φύση του γνώση και δύναµη. Με την ανάπτυξη των µεγεθών, ο άνθρωπος είναι εκείνο το «λογικό» κύτταρο που ανήκει σε έναν µεγαλύτερο Οργανισµό. Η αισθητηριακή αντίληψη αλλά και η άµυνα στην λαίλαπα των ψυχικών και σωµατικών ασθενειών, είναι µηδαµινές και είναι αδύνατον να διαφυλάξει από µόνος του την πολυπόθητη Ζωή. Ευσπλαχνικά λοιπόν ο Κύριος µας συντάσσει κάτω από µια Κεφαλή, σε Ένα Σώµα (την ορθόδοξη Εκκλησία). Η µελέτη του βιολογικού σώµατος και η καταγραφή των αδιάψευστων νόµων που το διέπουν, µας δίνει το δικαίωµα να µην θεωρούµαστε αυθαίρετοι όταν αυτούς τους αναγάγουµε σε πνευµατικούς νόµους και αρχές. Η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να ζει ένα κύτταρο, είναι να είναι ενωµένο µε την καρδιά διαµέσου δύο αγωγών, την φλέβα και την αρτηρία αλλά και µε το νου, ώστε να υπάρχει νευρική απόληξη (αιτία αίσθησης, νόησης, ζωής) µέσα στο κύτταρο. Η αρτηρία είναι εκείνος ο απαραίτητος αγωγός από τον οποίο εισρέει καθαρό αίµα σταλµένο από την καρδιά, και η φλέβα είναι ο άλλος ισάξια σπουδαίος αγωγός που χρησιµοποιείται για την απόρριψη των περιττών και οιαδήποτε βάρους των κυττάρων. Το νεύρο συνδέει το κύτταρο µε τον εγκέφαλο, ώστε µε αµφίδροµη φορά πληροφόρησης, το µεν να αναφέρει τα αισθανόµενα, προβλήµατα κλπ, ο δε εγκέφαλος να καθορίζει (ορθά για το σύνολο του οργανισµού) τον τρόπο αντιδράσεως αποστέλλοντας (ενεργοποιώντας) ανάλογα µε την ανάγκη, αντισωµατική δράση προς διαφύλαξη της ζωής...