Βρισκόμαστε στην θεση να σας παρουσιάσουμε την εργασία μας με θέμα την τέχνη και συγκεκριμένα την ζωγραφική. Ο πίνακας τον οποίο θα παρουσιάσουμε είναι : «Ο χορός στο Μουλέν ντε λα γκαλέτ» έργο του γνωστού γάλλου ζωγράφου Ρενουαρ, Πιέρ Ογκιστ.
O Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ είναι ένας από τους σημαντικότερους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1841 στη Λιμόζ της Γαλλίας. Σύζυγος: Αλίν Σαριγκό (νύμφ. 1890 1915) Εκπαίδευση: Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1862 1864) Παιδιά: Ζαν Ρενουάρ, Πιερ Ρενουάρ, Κλοντ Ρενουάρ Πέθανε στις 3 Δεκέμβρη του 1919 σε ηλικία 78 ετων.
Ο πίνακας «Ο χορος στο Μουλεν ντε λα Γκαλέτ» βρίσκεται στο μουσείο του Ορσέ στην Γαλλία. Το Μουσείο Ορσαί βρίσκεται κατά μήκος του Σηκουάνα, απέναντι από το Μουσείο Λούβρο και στεγάζεται σε έναν μεγάλο σιδηροδρομικό σταθμό. Φιλοξενώντας στις συλλογές του γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής ιμπρεσιονιστών. Το Μουσείο Ορσαί εγκαινιάστηκε το 1986 από τον Φρανσουά Μιτεράν και περιλαμβάνει σήμερα έργα ζωγραφικής τέχνης (Ντεγκά, Ρενουάρ, Βαν Γκογκ κ.λπ.), γλυπτά, χαρακτικά, φωτογραφίες, ακόμη έργα αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας, καλύπτοντας την περίοδο από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι το 1914.
«Ο χορος στο Μουλεν ντε λα Γκαλέτ» Χορός στον ίδιο χώρο, στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ, 25 χρόνια πριν το1876. Εδώ σε αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζει ο Πικάσο, έχουμε μια ξένοιαστη ατμόσφαιρα κυριακάτικης εκδρομής, με οικογενειακό χαρακτήρα, που λούζεται στο φως της ημέρας, σε αντίθεση με τις σκιές, το σκοτάδι και τις αμφιλεγόμενες μορφές του Πικάσο. Ο πίνακας βρίσκεται στο Musee d' Orsay στο Παρίσι.
Ο πίνακας «La Moulin de la Galette», 1876, δείχνει την ιδιοφυία του Ρενουάρ, τα ζωγραφικά του χαρίσματα, την αδιαφορία του και την αποστροφή του για κάθε είδος διανοητικισμού. Στην πλατιά αυτή σύνθεση, που διαρθρώνεται με μια ακριβή αίσθηση του χώρου και προπάντων στα πρώτα επίπεδα, όπου μερικά στοιχεία φαίνονται, κατά κάποιον τρόπο υπερβολικά, εκείνο που ενδιαφέρει κυρίως τον Ρενουάρ είναι το πολύμορφο και ατελείωτο σπιθοβόλημα των χρωμάτων
Το καλλιτεχνικό ρεύμα του Ιμπρεσιονισμού Αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Επηρέασε τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική. Κύριο χαρακτηριστικό του στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα, οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός.
Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα. ρεύμα της τέχνης το οποίο στη ζωγραφική ήθελε να προχωρήσει σε ρήξη με την κλασική, ακαδημαϊκή τέχνη, να πιάσει το φευγαλέο, την εσωτερικότητα, αλλά και να μην ξεφύγει ιδιαίτερα από το ρεαλιστικό -ρεύμα που αναπτύχθηκε λίγο πριν από το φοβισμό και τον εξπρεσιονισμό.
Σπάνια χρήση του μαύρου χρώματος, μόνο στις περιπτώσεις που αποτελεί μέρος του θέματος. Οι ιμπρεσιονιστές δεν χρησιμοποιούσαν το μαύρο χρώμα προκειμένου να επιτύχουν σκιάσεις ούτε το αναμείγνύαν με τα βασικά χρώματα. Απουσία διαδοχικών επιστρώσεων χρώματος. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφιζαν πιο γρήγορα, χωρίς να περιμένουν απαραίτητα το χρώμα να στεγνώσει. Έμφαση στον τρόπο που το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα, αποτύπωση του θέματος με ένα είδος επιστημονικού ενδιαφέροντος. Ζωγραφική κυρίως σε ανοιχτούς χώρους, συνήθως με φωτεινά και έντονα χρώματα.
Τεχνικές του Ιμπρεσιονισμού : Ο ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική χαρακτηρίζεται από τις παρακάτω βασικές τεχνικές: Μικρές και συχνά εμφανείς πινελιές που δημιουργούν ένα χαρακτηριστικά παχύ στρώμα μπογιάς στον καμβά. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να αποτυπωθούν πολλές λεπτομέρειες του θέματος αλλά γενικά χαρακτηριστικά του. Χρήση κυρίως των βασικών χρωμάτων, με μικρή ανάμειξη μεταξύ τους (η διαδικασία της ανάμειξης αυτής γίνεται από τον ίδιο τον θεατή του έργου).
Συνεργάστηκαν οι μαθητές: Μπορμπόκη Εύα Σιάκκα Αθανασία Τζελέπης Σωτήρης Τσιαντής Παντελής