Πέρος Ζαχαρίας Ζαχαρίας Πέρος ψευδώνυμο, του σπουδαστή της Αντιρύπανσης Ζαχαρία Περογαμβράκη. Στην Κοζάνη ασχολήθηκε με το Θέατρο σαν ερασιτέχνης ηθοποιός σε αρκετές παραστάσεις, συμμετείχε σε μία ταινία μικρού μήκους, και με το ραδιόφωνο κάνοντας εκπομπές για 1,5 χρόνο στον Veto fm Κοζάνης. Γράφει ποίηση "ερασιτεχνικά" από μικρός. Στην Κοζάνη έμεινε 5 χρόνια και πλέον είναι τελειόφοιτος του τμήματος και παράλληλα σπουδάζει σε Δραματική σχολή στην Αθήνα.
ΕΚΕΙΝΗ Τίϖοτα στον κόσµο σαν εσένα Σαν ονείρατα ϖου είναι µϖερδεµένα Τα µαλλιά σου τα σγουρά φιλάω Και εσένα ϖάλι λέω ϖως αγαϖάω Η ζωή µου τόσα χρόνια µακριά σου Σαν µια βάρκα ϖου έχει ανάγκη τα νερά σου Σαν λουλούδι ϖου κανείς δεν το ϖοτίζει Σαν τον ναύτη ϖου όλο βρίζει και καϖνίζει Που να είσαι ϖια αγκαλιά να σ έχει τώρα Μένα µ έχει ϖάρει η κατηφόρα Σε σκοτάδια εϖικίνδυνα γυρνάω Και τα µάτια σου στη σκέψη µου φιλάω ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥ Ι ΓΙΑ ΤΟΝ Γ Ποτέ δε ρώτησες να µάθεις τι συµβαίνει Ποιοι είναι οι φίλοι µου, ϖοιοι αυτοί ϖου αγαϖώ Που ϖάω και ϖοιος άνεµος µε σέρνει Ποτέ δε ρώτησες κάτι για να σου ϖω Σκέφτηκες άραγε το ϖώς να νιώθω? Πως είναι τα κορίτσια ϖου γυρνώ σκέφτηκες µήϖως αν το ϖαλεύω να ζω µαζί σου?.. και ας σ αγαϖώ
µα ξέρω ϖως για µένα ϖάντα ήξερες τα ξερες όλα µε έναν τρόϖο ειδικό να σαι ϖερήφανος για µένανε ϖατέρα µου κι εγώ θα κάνω ϖάντα ότι µϖορώ! Πάντα σκεφτόµουνα τι να θελες για µένα Ίσως να θέλεις ότι κι εγώ εν ξέρω τι ϖρέϖει να κάνω για σένα Έχω µονάχα αυτό να σου ϖω Πατέρα συγγνώµη αν δεν έγινα Αυτό ϖου ϖάντα ονειρευόσουν Μα τι να γίνει? ότι και αν είµαι Είµαι γιος σου ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ Τα λόγια έρχονται στα χείλη µου µα σταµατούν εκεί Σαν σ αντικρίσω να κοιτάς το ϖρόσωϖό µου Μα ϖίστεψε µε έχω τόσα να σου ϖω Τραγούδια θα τα κάνω και θα στα Τραγουδώ.. Πάει καιρός ϖου κοίταζα µακριά Και µ έβλεϖα να κλαίω σ αγκαλιά ενός βουνού µέσα στο κρύο Και συ συγνώµη να ζητάς.. Και τώρα έζησα αυτόν τον εφιάλτη Και ψάχνω κάτι να οµορφαίνει τη ζωή µου Μα όσο και αν έψαξα µες το µικρό µας σύµϖαν εν βρήκα ήλιο σαν τα µάτια σου να λάµϖει
Ούτε τροφή σαν την αγάϖη ϖου µου έδωσες.. εν βρήκα κάτι ϖιο ωραίο αϖ το γέλιο σου Ούτε τραγούδι ν ακουστεί σαν τη φωνή σου ΠΕΡΙ ΓΕΛΩΤΟΣ Κι εµένα τάχα ϖοιος θα µε σκεφτεί? Ποιος θα µε κάνει να γελάσω Το γέλιο ψεύτικο ϖροβάλλει αϖ την ζωή Και ως το τέρµα της θα φτάσω Πολλές φορές δε σκέφτοµαι.. Μα ϖάντα σε θυµάµαι Το γέλιο σου θα ήθελα, όλη η ζωή µου να ναι Και αν γίνοµαι ϖολύ κακός Είναι αϖ την αγάϖη Συγχώρα µε ψυχούλα µου Και ας κάνω χίλια λάθη ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ Της Κυριακές σ αγαϖώ ϖιο ϖολύ αϖ τις άλλες ηµέρες Γιατί είµαι µόνος και σκέφτοµαι ϖουλιά να διασχίζουν αιθέρες Και εσύ σαν τα ϖουλιά είσαι κάτι ωραίο Και κάνω συνειρµούς µε το µυαλό και όλο αρχίζω και κλαίω Γιατί είσαι αϖ τα ϖουλιά τ αϖοδηµητικά
Και αλλάζεις φωλιές τακτικά Και εγώ σαν ένα ζώο µονογαµικό θα µένω ϖάντα εδώ και θα σε συγχωρώ Θα σε συγχωρώ όταν γυρίζεις Και ας έχεις αλλάξει χιλιάδες φωλιές Και θα σου τραγουδώ σαν ϖάς να µιλήσεις Να δώσεις εξηγήσεις για το χθες Τις Κυριακές σ αγαϖώ ϖιο ϖολύ αϖ τις άλλες ηµέρες Γιατί είµαι µόνος και σκέφτοµαι ϖουλιά να διασχίζουν αιθέρες Μα είναι Κυριακές ϖου δεν µισώ στον κόσµο κανένα Μονάχα εσένα, µονάχα εσένα ΤΡΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ Ένα βήµα ϖριν αϖ τον γκρεµό Ένα βήµα µϖρος και η ϖτώση θα ακολουθήσει Μετά µετά η συντριβή, η τσάκιση ο θάνατος Γιατί όµως; έτσι κι αλλιώς ο θάνατος ζει δίϖλα µου.. Στο ξενύχτι, στο οινόϖνευµα ϖου ρέει ακµαίο στις φλέβες µου, στον καϖνό ϖου ανά την ηµέρα ϖερνάει κατά δεκάδες γραµµάρια στο αίµα µου Ίσως είναι καιρός η συντροφιά µε τον θάνατο να ϖάψει να υϖάρχει Και το βήµα ϖρος τον γκρεµό να γίνει βήµα στην ζωή! Πάµε τρία βήµατα ϖίσω! ΤΡΟΙΑ(ή τρία) Έγινε ϖόλεµος εκεί στην Τροία
Κι έγινε έτσι για να γράψει ιστορία Για ένα άγαλµα, για ϖοια Ελένη; Για µία Πόλη ϖου αργοϖεθαίνει.. Καιρός ν αλλάξουµε αριθµό Ν αλλάξουµε κι Ελένη Να βρούµε νέο όνοµα Και άλλη αγαϖηµένη Μεγάλε Όµηρε µας έϖρηξες τα τρία Οι άντρες βγήκανε χαζοί σ αυτή την ιστορία Και η κάθε Ελένη το ϖαίζει κάϖοια Και οι άντρες ϖατούν ϖάνω σ αγκάθια Έγινε ϖόλεµος για µια γυναίκα Την λένε Ελένη και κάνει για δέκα Μα οι Τρώες ϖήρανε το άγαλµα της Και αυτή στη Σϖάρτη ζει µες τον οντά της.. Καιρός ν αλλάξουµε αριθµό Στο τέσσερα να ϖάµε Μα µην αρχίσουµε κι εκεί Μια Ελένη να ζητάµε Μεγάλε Όµηρε ϖου έγραψες την Τροία Τα τρία µας τα έϖρηξες µ αυτήν την ιστορία Και η κάθε Ελένη δεν σταµατά Να µας ϖληγώνει, να µας ϖονά..
ΦΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ Στον άνεµο φτερό, ήσουν και συ και γω Και οι δυο µας ξεχασµένοι στα όνειρα µας Σκεφτόµασταν τη µέρα ϖου θα ρθει Και είχαµε τον έρωτα για συντροφιά µας Και τώρα µεγαλώσαµε κοιτάζοντας ψηλά Τα όνειρα να βρούµε ϖου είν χαµένα Χαθήκανε και εκείνα όϖως και η ζωή Και έχω τώρα µοναχά εσένα Εσένα ϖου γκρινιάζεις και όλο κλαις Ο έρωτας µας χάθηκε µου λες Σου λέω έχουν ϖεράσει δέκα χρόνια Ο έρωτας δεν είναι όϖως και χθες Η ζωή µας φεύγει σαν τα τρένα Και έχει εϖιβάτες τα όνειρα µας Που έχουν στης βαλίτσες φυλαγµένα Τα ρούχα τους µα και τον έρωτα µας Ζ. Γ. Πέρος