ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΠΟΥΡΓΙΤΆΚΙΑ Οι φίλες μας... οι μάγισσες!
Ο Αλκιβιάδης Κούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα, ενώ σήμερα ζει στην Αθήνα. Η αγάπη του για τα παραμύθια και το γράψιμο ξεκίνησε από τα νεανικά του χρόνια. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε από το εργαστήριο Καλλιτεχνικής και Δημιουργικής Εκπαίδευσης ΑΝΙΜΑ κι ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το θεατρικό παιχνίδι. Εργάζεται ως δάσκαλος από το 1989. Κείμενα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει ως εμψυχωτής στην οργάνωση, συγγραφή και παρουσίαση πολλών θεατρικών δρώμενων με παιδιά. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο.
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΟΥΣΗΣ Οι φίλες μας... οι μάγισσες! ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΠΟΥΡΓΙΤΆΚΙΑ
Θέση υπογραφής δικαιούχου δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας εφόσον αυτή προβλέπεται από τη σύμβαση Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως άνευ γραπτής αδείας του εκδότη η κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου. Eκδόσεις Πατάκη Σύγχρονη λογοτεχνία για παιδιά και για νέους Συλλογή Σπουργιτάκια 128 Αλκιβιάδης Κούσης, Οι φίλες μας... οι μάγισσες! Εικονογράφηση: Βαγγέλης Παπαβασιλείου Σχεδιασμός εξωφύλλου σειράς: polka dot design Διορθώσεις: Αντωνία Γουναροπούλου Σελιδοποίηση: ΦΑΣΜΑ ΑΦΟΙ Kαπένη Κ. & Α. Ο.Ε. Φιλμ, μοντάζ: Μαρία Ποινιού-Ρένεση Copyright για την εικονογράφηση Σ. Πατάκης AEEΔE (Eκδόσεις Πατάκη), Aθήνα, 2015 Copyright Σ. Πατάκης AEEΔE (Eκδόσεις Πατάκη), Αλκιβιάδης Κούσης, Aθήνα, 2014 Πρώτη έκδοση από τις Eκδόσεις Πατάκη, Aθήνα, Σεπτέμβριος 2015 ΚΕΤ 8719 ΚΕΠ 594/15 ISBN 978-960-16-5619-9 ΠΑΝΑΓΗ ΤΣΑΛΔΑΡΗ (ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ) 38, 104 37 ΑΘΗΝΑ, THΛ.: 210.36.50.000, 801.100.2665, 210.52.05.600, ΦAΞ: 210.36.50.069 KENTPIKH ΔIAΘEΣH: EMM. MΠENAKH 16, 106 78 AΘHNA, THΛ.: 210.38.31.078 YΠOK/MA: ΚΟΡΥΤΣΑΣ (ΤΕΡΜΑ ΠΟΝΤΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ Β ΚΤΕΟ), 57009 ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΘEΣΣΑΛΟNIKHΣ, THΛ.: 2310.70.63.54, 2310.70.67.15, 2310.75.51.75, ΦAΞ: 2310.70.63.55 Web site: http://www.patakis.gr e-mail: info@patakis.gr, sales@patakis.gr
1 28 Απριλίου Σ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΆ ΜΟΥ όλο αφορμές ψάχνουμε για να πάμε στο χωριό. Μια γιατί είναι Χριστούγεννα, μια γιατί «εκεί» γιορτάζουν το καρναβάλι «παραδοσιακά», μια γιατί είναι Πάσχα, μια γιατί είναι καλοκαίρι. «Παιδιά, πάμε να πάρουμε για λίγο τον αέρα μας;» λέει η μαμά και μπαίνουμε όλοι στο νόημα. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί δεν έχει αέρα στην Αθήνα και δεν της αρέσει! Ίσως πάλι να φταίει το μικρό μας σπίτι. Δεν ξέρω, ειλικρινά. Πάντως μόλις ακούσουμε αυτή την ατάκα, κατεβάζουμε τις βαλίτσες από το πατάρι. Χωρίς δεύτερη κουβέντα! Δεν ξέρω πώς τα έχει καταφέρει η μαμά και μας έχει κάνει όλους ν ακολουθούμε τις οδηγίες της. Ο αδερφός μου, ο Γιάννης, που είναι ο ψηλέας της οικογένειας, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την αποστολή. Το πατάρι μας βρίσκεται ακριβώς πάνω από το μπάνιο και είναι τεράστιο. Ο Γιάννης βάζει τη σκάλα, ανεβαίνει μέχρι το τέταρτο σκαλί, ανοίγει το 9
10
πορτάκι, απλώνει τις χερούκλες του και κατεβάζει τις δυο βαλίτσες που φυλάμε πάντα μπροστά μπροστά. Της παραδίδει στην αδερφή μου, τη Μαρία, που τον περιμένει υπομονετικά με το φτερό στο χέρι. Μόλις τις πιάνει, τις ξεσκονίζει και μετά όλοι περιμένουμε ν αρχίσει το φτέρνισμα. Αφού μας τρελάνει στα αψού και αψού για πέντε ώρες, στο τέλος τις παραλαμβάνω εγώ, που τις ξαπλώνω στο πάτωμα και τους ανοίγω τα φερμουάρ! Ναι, τρελαίνομαι ν ανοίγω φερμουάρ! Όλα τα φερμουάρ της οικογένειας εγώ τα ανοίγω Ή τα καταστρέφω μερικές φορές. Υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο, δυστυχώς. Α, ναι εγώ είμαι ο Χρήστος. Το παιδί των λουλουδιών, όπως με φωνάζει ο μπαμπάς μου. Θα δείτε αργότερα γιατί. Τα γεγονότα που θα σας αφηγηθώ έγιναν πριν από τρία χρόνια. Εγώ ήμουν πολύ μικρός για να τα γράψω. Τότε πήγαινα στην τρίτη τάξη (τώρα πάω στην έκτη), η αδερφή μου, που είναι δυο χρόνια πιο μεγάλη, πήγαινε στην πέμπτη και ο αδερφός μου πήγαινε στη δευτέρα γυμνασίου. Εκτός από πιο ψηλός, είναι και ο πιο μεγάλος. Τους το είχα πει από τότε, ότι εγώ μια μέρα θα τα γράψω όλα και θα τα περιγράψω με το νι και με το σίγμα. Η Μαρία μου είπε ότι κανένας δεν πρόκειται να με πιστέψει και πως τζάμπα κόπο θα κάνω. Ο Γιάννης δεν είπε τίποτα. Αλλά αυτός είναι μονίμως στην κοσμάρα του, δεν τον 11
παρεξηγώ. Θα το διαπιστώσετε κι εσείς παρακάτω και θα με καταλάβετε. Όπως σας έλεγα, λοιπόν, ήμουν μέσα στην τρελή χαρά γιατί θα φεύγαμε για τριήμερο στο χωριό. Παρασκευή απόγευμα ήταν όλα έτοιμα. Η μαμά και ο μπαμπάς είχαν πάρει άδεια από τη δουλειά τους για να είναι σπίτι νωρίτερα και να προλάβουμε να φύγουμε όσο πιο νωρίς γινόταν για να μη βρούμε κίνηση στον δρόμο. Τη Δευτέρα ήταν Πρωτομαγιά και όλα θα ήταν κλειστά. Έτσι, θα γυρνούσαμε πίσω το βράδυ! Πριν, όμως, θα είχαμε γιορτάσει τα γενέθλιά μου! Δε σας το είπα πριν, ε; Έχω γεννηθεί Πρωτομαγιά! Καταλάβατε τώρα γιατί με φωνάζουν το παιδί των λουλουδιών; Είχαμε πακετάρει τα πάντα με προσοχή και τα είχαμε φορτώσει στο αυτοκίνητο. Την ώρα του φορτώματος με είχαν βάλει μέσα πρώτο πρώτο και τους άκουσα να ψιθυρίζουν. Χα! Νόμιζαν πως δεν είχα καταλάβει ότι προσπαθούσαν να με απομονώσουν για να μη δω τα πακέτα με τα δώρα που μου πήραν. Πού να ήξεραν ότι εγώ είχα σηκωθεί μέσα στα άγρια μεσάνυχτα το προηγούμενο βράδυ και είχα εντοπίσει τα δέματα στο πάνω ράφι της αποθήκης μας! Κάθε χρόνο τα έβρισκα, αλλά εννοείται πως έκανα πάντα τον ανήξερο. Υπήρχε ένα μεγάλο κουτί φέτος Ποιος το είχε αγοράσει και τι είχε μέσα; Έπρεπε να περιμένω μέχρι τη Δευτέρα και να κάνω πως δεν ξέ- 12
ρω τίποτα. Πού να φανταζόμουν τότε ότι το μόνο που δε θα με ενδιέφερε σε εκείνα τα γενέθλια ήταν το δώρο στο μεγάλο πακέτο με την κόκκινη κορδέλα!