Η πολιτική της ΕΕ για την ενίσχυση του κεφαλαίου στη Ναυτιλία

Η πολιτική της ΕΕ για την ενίσχυση του κεφαλαίου στη Ναυτιλία Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε και αποτελεί ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου. Για να αποτελέσει τη «συγκεντρωμένη δύναμη πυρός» των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στη σφοδρή σύγκρουσή τους με του αντίπαλους ομίλους των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και κρατών, με βασικό στόχο τη διαρκή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, που διαπερνάει σαν «κόκκινη κλωστή» την στρατηγική και τις πολιτικές της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη της.. Η Ε.Ε βάζει στο επίκεντρο την ένταση της εκμετάλλευσης των ναυτεργατών,λιμενεργατών,των μεταλλεργατών στα ναυπηγεία, την διατήρηση της απελευθέρωσης της αγοράς, με ειδική στόχευση και στα λιμάνια και την πίεση σε τρίτες χώρες για την τήρηση των λεγόμενων «ελάχιστων προτύπων», ώστε το κεφάλαιο των χωρών αυτών να μην αποκτά πλεονέκτημα έναντι του εφοπλιστικού-ναυτιλιακού κεφαλαίου των κ-μ της Ε.Ε. Οι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και οι επιδιώξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου καθορίστηκαν από: την Κοινή Ναυτιλιακή Πολιτική που χρονολογείται από το 1986, που έθεσε σαν βασική προτεραιότητα την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την αύξηση δηλαδή της κερδοφορίας των ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που θέσπισε τις 4 ελευθερίες κίνησης του κεφαλαίου, απότοκος της οποίας υπήρξε ο Κανονισμός 3577/1992, που κατάργησε το Cabotage, δίνοντας τη δυνατότητα 1

εκτέλεσης θαλάσσιων ενδομεταφορών από οποιαδήποτε ναυτιλιακή επιχείρηση με σημαία κ-μ της ΕΕ. Την «Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση», που πήρε τη σκυτάλη από την Κοινή Ναυτιλιακής Πολιτικής της ΕΕ, σε ευθυγράμμιση με την αντιλαϊκή Στρατηγική «Ευρώπη 2020» Πάνω σε αυτό το έδαφος οικοδομήθηκε ένα δαιδαλώδες, αντιλαικό νομοθετικό οικοδόμημα με οδηγίες και κανονισμούς το οποίο: Δίνοντας τεράστιες κρατικές ενισχύσεις στους εφοπλιστές. Καταργεί κάθε κρατικό έλεγχο, αναθέτοντας τους ελέγχους ασφάλειας κλπ των πλοίων απευθείας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις-νηογνώμονες συνδεδεμένες με τους εφοπλιστές κι άλλα τμήματα του κεφαλαίου. Αυτές «πουλάνε» διάτρητα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, σε υπέργηρα και υποσυντήρητα, «σαπάκια» του εφοπλιστικού κεφαλαίου, με μειωμένες οργανικές συνθέσεις, εξοντωτικές συνθήκες εργασίας των ναυτεργατών. Με την υπονόμευση βασικών κανόνων για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και του περιβάλλοντος, με τις λεγόμενες «Γαλάζιες Ζώνες» και τη δημιουργία «ευρωπαϊκού χώρου θαλάσσιων μεταφορών χωρίς σύνορα», δηλαδή χωρίς ελέγχους τελωνειακούς, διοικητικούς κ.ά., κανόνες και προδιαγραφές ασφαλείας, ώστε όπως λένε «να αποφεύγεται το περιττό για τους εφοπλιστές διοικητικό κόστος»» για την ανεμπόδιστη δράση τους. 2

Με την εξαίρεση των ναυτεργατών ακόμη κι από τους πιο στοιχειώδεις νόμους για το ωράριο εργασίας, την υγιεινή και ασφάλεια, τους αποσπασμένους εργαζόμενους, αλλά και από κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου στην υπόθεση Vikings, που κήρυξε παράνομη την απεργία των ναυτεργατών στο ομώνυμο πλοίο γιατί παραβιάζει την ελευθερία εγκατάστασης των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, τα «άγια των αγίων» της ΕΕ. Στην Ελλάδα οι ναυτεργάτες εξαιρούνται από το συνδικαλιστικό νόμο 1264 και υπάγονται ακόμη στο καταργημένο έκτρωμα του ν. 330/1976.Ενώ τέσσερις φορές το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατέφυγαν στην πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών (2002, 2006, 2010 και 2013) για να χτυπήσουν τους αγώνες τους. Η δε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει κατά γράμμα την πολιτική των προκατόχων της, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δίνοντας τα όλα στους εφοπλιστές, για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη τους. Είναι άλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που με το νόμο για την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2015/1794 απελευθέρωσε τις ομαδικές απολύσεις στα καράβια. Ο σκυλοκαβγάς άλλωστε αυτών των ημερών από τα στελέχη των αστικών κομμάτων για το σε κότερο ποιανού εφοπλιστή ξεκουράζονται καλύτερα, τα λέει όλα. Από την πολιτική της ΕΕ για τη ναυτιλία και τις θαλάσσιες μεταφορές προκύπτουν 3 βασικά συμπεράσματα: 1. Ο κλάδος των θαλάσσιων μεταφορών αποτελεί έναν από τους κλάδους με τη μεγαλύτερη ένταση της 3

εκμετάλλευσης εργαζομένων και συνεπώς με την υψηλότερη κερδοφορία 2. Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ναυτιλιακούς μονοπωλιακούς ομίλους μέσα στην ΕΕ αλλά και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη μαίνονται με σφοδρότητα. 3. Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της τροφοδοτούν με πακτωλό ευρωενωσιακών και εθνικών ενισχύσεων το εφοπλιστικό κεφάλαιο για τη διατήρηση και στερέωση των θέσεών του στον παγκόσμιο μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο απολαμβάνει προκλητικές φοροαπαλλαγές και αντικατάσταση των ναυτεργατών με φτηνότερο, χωρίς ιχνος δικαιώματος, εργατικό δυναμικό, από τρίτες χώρες, μέσα απο οργανωμένα διεθνή δουλεμπορικά κυκλώματα ξεκινώντας από τη δεκαετία του 50 αποτέλεσαν τη βάση της πρώτης φάσης της κοινής ναυτιλιακής πολιτικής της ΕΕ, η οποία διαμορφώθηκε την περίοδο 1986-87 και στη συνέχεια πέρασε ως οδηγός στις νομοθεσίες και των άλλων κρατών-μελών με πρωτοπόρες στην υλοποίηση αυτής της γραμμής τις ελληνικές κυβερνήσεις. Σε αυτή τη στήριξη και την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών οφείλεται η ξέφρενη κερδοφορία του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, που πλασάρεται σαν «θαύμα της ελληνικής ναυτιλίας». Ο ελληνόκτητος στόλος κατέχει την 1η θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Ο ελληνικών συμφερόντων εμπορικός στόλος αυξήθηκε το 2018, αριθμώντας 4.746 πλοία όλων των κατηγοριών άνω των 1000 gt.από αυτά σε ελληνική σημαία μόλις τα 753 μειωμένα κατά 24 πλοία. Η ελληνική σημαία μείωσε κι άλλο το μερίδιό της στον 4

ελληνόκτητο στόλο προς όφελος των νησιών Μάρσαλ και της Λιβερίας, που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχα κάθε μια σχεδόν το 20% του ελληνόκτητου στόλου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδωσε επίσης τη δυνατότητα στη δρομολόγηση πλοίων με «σημαίες ευκαιρίας» στις εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές, και μάλιστα μόνο με την ελάχιστη στελέχωση πληρώματος. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι «αχόρταγο», καρπώνεται τα προνόμια, αυξάνει την κερδοφορία του, κάνει ορισμένες προσωρινές κινήσεις φέρνοντας ορισμένα πλοία στο ελληνικό νηολόγιο και στη συνέχεια απαιτεί νέα μέτρα εκβιάζοντας με την απειλή των πλοίων με σημαία ευκαιρίας που το ίδιο κρατάει στα χέρια του. Οι κατά τα άλλα εθνικοί ευεργέτες έλληνες εφοπλιστές είναι οι ίδιοι μάλιστα που βρίσκονται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης των αγοραπωλησιών και μεταξύ των πρώτων στα νεότευκτα με 400 νέα πλοία και συνολικές επενδύσεις που ξεπερνούν τα 9,4 δισ. δολ. Κι όλα αυτά σε κινέζικα και νοτιοκορεάτικα ναυπηγεία γιατί αυτό επιτάσσει η κερδοφορία και τα συμφέροντα τους με ευνοϊκό δανεισμό από κινέζικες τράπεζες, την ώρα που τα ναυπηγεία συρρικνώθηκαν και έκλεισαν. Άλλωστε ένα μέρος του στόλου τους το θέλουν οι ίδιοι οι εφοπλιστές στην ελληνική σημαία. Για να μπορεί η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, με το ειδικό βάρος αυτού του στόλου, να διαχειρίζεται καλύτερα τα συμφέροντά τους και να τους εκπροσωπεί κι ανάλογα σε διεθνείς οργανισμούς και φόρα, ιδίως τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO), πεδίο μεγάλων ανταγωνισμών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τα χειροκροτήματα και τους επαίνους της ΝΔ, προχώρησε στην ψήφιση στη Βουλή του 5

συνυποσχετικού με τους εφοπλιστές που απολαμβάνουν πάνω από 50 συνταγματικά κατοχυρωμένες φοροαπαλλαγές και «διευκολύνσεις» - να προσφέρουν εθελοντικά ένα μειωμένο «φιλοδώρημα» της τάξης των 40 εκ. ετησίως, που αντιστοιχεί σε 20 ευρώ τη μέρα ανά πλοίο, όταν τα ναύλα για παράδειγμα μεταφοράς ΥΦΑ φτάνουν μέχρι και 200.000 δολ. τη μέρα. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι στενάζουν κάτω από την εξοντωτική φορολογία για τα «ματωμένα» υπερπλεονάσματα που επιβάλλει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Οι ναυτεργάτες, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα διαθέτουν σήμερα την πείρα. Η καπιταλιστική διαχείριση δοκιμάστηκε σε όλες της τις μορφές και αποδείχτηκε ότι μόνο βάσανα και φτώχεια έχει να προσφέρει στο λαό. Μόνη πραγματική προοπτική για το λαό να ανοίξει ο δρόμος για το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, που θα βάλει τέρμα στην εξουσία των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών. Θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τη συμμαχία τους την ΕΕ, και θα βάλει τις βάσεις για τη λαϊκή ευημερία με Εργατική Εξουσία και Οικονομία. Για Ναυτιλία- Λιμάνια-Ναυπηγεία κοινωνική ιδιοκτησία που θα αναπτύσσονται με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και οχι τα εφοπλιστικά κέρδη. Ετσι, μπορεί να εξασφαλιστεί απρόσκοπτα και με σύγχρονα πλοία η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση των νησιών, οι ανάγκες της οικονομίας, να εξασφαλιστεί το δικαίωμα δουλειάς και να εργάζονται οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι στα λιμάνια και τα ναυπηγεία με σύγχρονα δικαιώματα. 6

Το ΚΚΕ είναι δύναμη δοκιμασμένη στους αγώνες στο πλευρό των ναυτεργατών και όλης της εργατικής τάξης. Δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ, στους εφοπλιστές και στις άλλες μερίδες του κεφαλαίου, παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας τους, γι' αυτό είναι η μόνη δύναμη που μπορεί με συνέπεια να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα γιατί αποδεδειγμένα αποκάλυψε αυτά τα αντιδραστικά σχέδια έγκαιρα στην ευρωβουλή,τη βουλή τις περιφέρειες και τους δήμους. Ψήφο στο ΚΚΕ παντού, στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές παντού για να ενισχυθεί η δύναμη του λαού, η λαϊκή αντιπολίτευση μέχρι την τελική νίκη. 7