ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 3 4 6 8 10 12 14 16 18 19 Εισαγωγή Οι πρόδρομοι και η ίδρυση της ΚΝΕ Η ΚΝΕ και το νεολαιίστικο κίνημα της μεταπολίτευσης - Συνέντευξη με το σ. Σπύρο Xαλβατζή 1989-91: Η κρίση στην ΚΝΕ Από την ανασυγκρότηση στην ανοδική πορεία Σοσιαλισμός η νιότη του κόσμου, ΚΝΕ η Οργάνωσή μας Η δράση της ΚΝΕ στις σημερινές συνθήκες ΚΝΕ και εργαζόμενη νεολαία 40 χρόνια στο πόστο μας! Πρώτοι στη μόρφωση και τον πολιτισμό, πρώτοι στον αγώνα Διεθνιστική δράση και αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη Προλεταριακός διεθνισμός στην πράξη 20 Ελεύθερος χρόνος - Φεστιβάλ Δημιουργική, αγωνιστική, ανυπότακτη στάση ζωής 22 40 χρόνια Οδηγητής Γιατί η αλήθεια γράφεται με κόκκινο! Η έκδοση του Οδηγητή που κρατάτε στα χέρια σας, είναι αφιερωμένη στα 40 χρόνια της ΚΝΕ. Φυσικά, σ ένα τέτοιο αφιέρωμα, δεν στοχεύουμε να παρουσιάσουμε ολόκληρη την ιστορία της ΚΝΕ αλλά να αναδείξουμε πλευρές και πτυχές της πορείας, της δράσης, του χαρακτήρα της Οργάνωσής μας. Δίνουμε ταυτόχρονα, ένα έναυσμα για περαιτέρω μελέτη καθώς η γνώση της 40χρονης πείρας της ΚΝΕ αποτελεί πηγή δύναμης για τις μάχες του σήμερα. Την ευθύνη για την επιμέλεια του αφιερώματος είχε η Συντακτική Επιτροπή του Οδηγητή.
3 40 χρόνια κύλησαν από τις 22 Αυγούστου 1968, μέρα ίδρυσης της ΚΝΕ. Εκείνη τη μέρα, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ αποφάσισε τη δημιουργία της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, μιας οργάνωσης νεολαίας με επαναστατικά κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, καθοδηγούμενη από το μαρξισμό λενινισμό, που θα στέκεται στο πλευρό του ΚΚΕ στην πάλη για το σοσιαλισμό. Η όμορφη διαδρομή της ΚΝΕ δικαιώνει απόλυτα αυτήν την απόφαση. Από τις σκληρές συνθήκες της παρανομίας και τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, στους αγώνες της μεταπολίτευσης για τη δικαίωση των συνθημάτων του Νοέμβρη και μέχρι τους σημερινούς αγώνες για μόρφωση και δουλιά, η ΚΝΕ βρέθηκε πάντα πρωτοπόρα στους αγώνες της νέας γενιάς. 40 χρόνια μετά, μπορούμε να στεκόμαστε περήφανοι μπροστά στην 90χρονη πορεία του Κόμματός μας, μπροστά στους αγώνες, στις θυσίες, τους νεκρούς μας, που σφυρηλάτησαν τους ακατάλυτους δεσμούς μας με την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι που η Οργάνωσή μας, παρά τις τρικυμίες, κρατά πάντα ψηλά τη σημαία του ΚΚΕ, τη σημαία της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. «...Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, ΚΝΕ, είναι μαζική πολιτική πρωτοπόρα, οργάνωση της ελληνικής νεολαίας. Παλεύει στο πλευρό του ΚΚΕ και κάτω από την καθοδήγησή του για την οργάνωση και διαπαιδαγώγηση της νεολαίας στον αγώνα για μια κοινωνία ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για τη νέα κοινωνία που θα κατακτηθεί ως αποτέλεσμα της επαναστατικής αντικατάστασης του καπιταλιστικού συστήματος. Μια κοινωνία όπου θα μπορούν όλοι οι νέοι και οι νέες, ν αναπτύσσουν ελεύθερα και ολόπλευρα την προσωπικότητά τους, ν αξιοποιούν τις ικανότητές τους και να συμμετέχουν πρωτοπόρα στην οικοδόμησή της, τη Σοσιαλιστική και Κομμουνιστική κοινωνία. Η ΚΝΕ αγωνίζεται για να κερδηθεί πλατιά η νεολαία της πατρίδας μας με την πολιτική του ΚΚΕ, δίνει όλες της τις δυνάμεις για την εκπλήρωση των άμεσων πολιτικών και προγραμματικών του στόχων...» (Από το Καταστατικό της ΚΝΕ)
«Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά» (Γ. Ρίτσος Τα παιδιά της ΚΝΕ ) Είναι αξιομνημόνευτη η σημερινή μέρα. Είναι ένας σοβαρός και σπουδαίος σταθμός για την ιστορία της χώρας μας. Το ελληνικό προλεταριάτο σήμερα με χαρά ανεμίζει την κοκκινόχρωμη σημαία του Η ανατολή άρχισε. Ο κόσμος όλος γύρω κινείται. Δεν μπορούσε βέβαια παρά και η ελληνική εργατιά, η συνειδητή μερίδα της, να αρχίσει το μεγάλο δρόμο της σωτηρίας της. Το δρόμο αυτό κληθήκαμε εμείς εδώ να ανοίξουμε, η σπουδαιότητα της αποστολής μας σύντροφοι είναι μεγάλη.» (Από το χαιρετισμό του Μ. Οικονόμου, εκπροσώπου της Σοσιαλιστικής Εργατικής Νεολαίας Αθηνών, στο Πρώτο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΕΚΕ, 17 Νοέμβρη 1918) 40 χρόνια Κομμουνιστικής Νεολαίας! Είναι όμως έτσι; Η ΚΝΕ μπορεί όντως να ιδρύθηκε το 1968, υπήρξε όμως η ιστορική συνέχεια της ηρωικής ΟΚΝΕ, η ενσάρκωση των αγωνιστικών παραδόσεων όλων των πρωτοπόρων οργανώσεων νεολαίας που έδρασαν στη συνέχεια, της ΕΠΟΝ, της ΔΝΕ, της Ν. ΕΔΑ, των Λαμπράκηδων. Είναι κυριολεκτικά μια 40άρα ετών 80 και βάλε! Και είναι περήφανη γι αυτό! Επειδή, λοιπόν, ιστορία χωρίς προϊστορία δεν γίνεται, μια σύντομη αναδρομή στην πορεία του νεολαιίστικου κινήματος μέσα στο χρόνο επιβάλλεται. Τα πρώτα βήματα Με την ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα και την εμφάνιση της εργατικής τάξης άρχισαν προοδευτικά να σχηματίζονται οι πρώτες συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι πρώτοι σοσιαλιστικοί όμιλοι. Οι αρχικές μορφές οργάνωσης της νεολαίας, όπως οι διάφοροι Μορφωτικοί Ομιλοι Νέων, που εμφανίστηκαν κατά τα τέλη του 19 ου αιώνα στα αστικά κέντρα, μετεξελίχθηκαν στην αυγή του 20 ου σε Σοσιαλιστικές Νεολαίες. Οι Νεολαίες αυτές έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη διαδικασία ενοποίησης του έως τότε κατακερματισμένου σοσιαλιστικού κινήματος, καθώς και στο ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, ιδιαίτερα δε μετά τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία το 1917. Αυτό φάνηκε από τη συμμετοχή και τη στάση τους στο πρώτο -ιδρυτικό- Συνέδριο του ΣΕΚΕ, το Νοέμβρη του 1918. Η ΟΣΕΝΕ και η ΟΚΝΕ Στα μέσα του 1920 δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Εργατικών Νεολαιών (ΟΣΕΝΕ) και το Νοέμβρη του 1922 η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Από την ίδρυσή της η ΟΚΝΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση της πάλης των νέων στα εργοστάσια και τους αγρούς, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Οι συνθήκες στις οποίες έδρασε σκληρές: βία και τρομοκρατία, φυλακές και εξορίες. Κάθε είδους μέσο καταπίεσης και ενσωμάτωσης επιστρατεύτηκε από την αστική τάξη και το κράτος της προκειμένου να καμφθεί το επαναστατικό φρόνημα των ΟΚΝιτών. Ομως αυτοί δεν έσκυψαν το κεφάλι, ούτε μπροστά στους στρατοδίκες, με τους οποίους βρέθηκαν αντιμέτωποι το Νοέμβρη του 1930 επτά κομμουνιστές φαντάροι του Πειθαρχικού Ουλαμού Καλπακίου (ο λεγόμενος και τάφος των ζωντανών, εκεί που έστελναν τους στρατευμένους νέους κομμουνιστές για να τους εξοντώσουν ψυχικά και σωματικά). Δύο από αυτούς, οι σ. Μαρκοβίτης και Πανούσης καταδικάστηκαν σε θάνατο, απόφαση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Εργατιά και φοιτητές κατέβηκαν στους δρόμους. Στο πλευρό τους, πολλές από τις σημαντικότερες μορφές του πνευματικού κόσμου της Ελλάδας και του εξωτερικού, όπως οι Παλαμάς, Ξενόπουλος, Γληνός, Καζαντζάκης, Βάρναλης, Βουτυράς, Τερζάκης, αλλά και ο Αϊνστάιν. Η λαϊκή πάλη και η διεθνής αλληλεγγύη ανάγκασε τελικά την κυβέρνηση Βενιζέλου σε υποχώρηση. Η ΟΚΝΕ, οπλισμένη με τις σχετικές αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς των Νέων και του 6 ου Συνεδρίου του ΚΚΕ (Δεκέμβρης 1935), θα πρωταγωνιστήσει στη μάχη για τη συγκρότηση του ενιαίου μετώπου ενάντια στο φασισμό και τον επερχόμενο πόλεμο. Την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας τέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα μέσα από το Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων (αρχές 1937). Ανάμεσα στα θύματα του καθεστώτος της 4 ης Αυγούστου υπήρξε και ο Γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος, ο οποίος δολοφονήθηκε με άγρια βασανιστήρια στις φυλακές της Κέρκυρας. Οταν η ιταλική φασιστική στρατιωτική μηχανή απείλησε την Ελλάδα, οι νέοι κομμουνιστές που είχαν ξεφύγει της καταδιωκτικής μανίας των Αρχών, απαντώντας στο κάλεσμα για αντίσταση του τότε Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη ( Ανοιχτό Γράμμα ), κατατάχθηκαν αμέσως και πολέμησαν με ηρωισμό στο αλβανικό μέτωπο. Μετά τη συνθηκολόγηση της ελληνικής άρχουσας τάξης, επέστρεψαν από τα πεδία του πολέμου για
5 να συνδράμουν τους συντρόφους τους -που έως τότε βρίσκονταν στην παρανομία ή είχαν στο μεταξύ αποδράσει- στο τιτάνιο έργο της οργάνωσης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. η ΕΠΟΝ αναδείχθηκε σε βασικό αιμοδότη της πάλης κατά του φασισμού και των ντόπιων συνεργατών του Η θρυλική ΕΠΟΝ και τα μετεμφυλιακά χρόνια Στην αρχή δημιουργήθηκε το ΕΑΜ Νέων, ενώ στις 23 Φλεβάρη του 1943, έπειτα από πρόταση της ΟΚΝΕ, αποφασίστηκε η συνένωση όλων των αντιφασιστικών-αντικατοχικών οργανώσεων της νεολαίας σε μια ενιαία οργάνωση, τη θρυλική Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ). Με σημαία το σύνθημα πολεμάμε και τραγουδάμε, η ΕΠΟΝ αναδείχθηκε σε βασικό αιμοδότη της πάλης κατά του φασισμού και των ντόπιων συνεργατών του (35.000 μέλη της στον ΕΛΑΣ, 8.000 σε στρατιωτικούς σχηματισμούς της ΕΠΟΝ, 1.300 έπεσαν στη μάχη), ενώ παράλληλα ανέπτυξε πλούσια πολιτιστική-μορφωτική δραστηριότητα, καλλιεργώντας νέα πρότυπα, ήθη και ιδανικά. Την ημέρα της απελευθέρωσης η ΕΠΟΝ συσπείρωνε πανελλαδικά στις γραμμές της 600.000 μέλη. Ομως η απελευθέρωση από τον κατακτητή δεν είδε τα όνειρα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να εκπληρώνονται. Οι δυνάμεις της αντίδρασης, ο αστικός κόσμος που κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνεργάστηκε με τους φασίστες ή στην καλύτερη των περιπτώσεων απείχε από τον αγώνα και ο ξένος ιμπεριαλισμός (βρετανικός και στη συνέχεια αμερικάνικος) είχαν άλλα σχέδια. Σύντομα ο λαός βρέθηκε μπροστά στο δίλλημα αλυσίδες ή όπλα, επιλέγοντας το δεύτερο. Ετσι, δημιουργήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ), οι μαχητές και μαχήτριες του οποίου υπήρξαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία νέοι (σχεδόν 70%). Η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ), η νεολαία του ΔΣΕ, συγκροτήθηκε τον Οκτώβρη του 1947. Παράλληλα η ΕΠΟΝ, μετά και την τυπική διάλυσή της από τα δικαστήρια στις αρχές του ίδιου έτους, συνέχιζε να λειτουργεί σε καθεστώς παρανομίας. Το τέλος του Εμφυλίου (1946-1949) βρήκε χιλιάδες νέους στα κολαστήρια της Μακρονήσου, του Αη Στράτη, της Γυάρου κ.α. Παρ όλα αυτά, η νεολαία δεν το έβαλε κάτω. Στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ και τις δυνάμεις του ΕΑΜ στην προσπάθειά τους για ανασύνταξη του κινήματος. Μέσα από την Ενιαία Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΕΔΝΕ) και κατόπιν την Νεολαία της ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες πρωταγωνίστησε στους αγώνες για δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, στο εργατικό, φιλειρηνικόαντιιμπεριαλιστικό, στο φοιτητικό, σπουδαστικό και μαθητικό κίνημα. Η IΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ Την επαύριο κιόλας της 21 ης Απριλίου 1967 και την επιβολή της Χούντας των συνταγματαρχών, το ΚΚΕ κάλεσε το λαό σε πλατύ αντιδικτατορικό αγώνα συγκροτώντας μαζί με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις το Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο (ΠΑΜ). Δίπλα σ αυτό δημιουργήθηκε το ΠΑΜ Νέων. Στα δύσκολα χρόνια της Χούντας, στη θύελλα της αντιδικτατορικής πάλης και στον απόηχο της ήττας του οπορτουνισμού στις γραμμές του Κόμματος (12 η Ολομέλεια της ΚΕ, 1968), το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε τον Αύγουστο του 1968 την ίδρυση της ΚΝΕ. Οι συνέπειες του ιστορικού κενού στο χώρο του κινήματος της νεολαίας αποτέλεσμα της απουσίας μαρξιστικής-λενινιστικής οργάνωσης- είχαν άλλωστε γίνει αισθητές από καιρό. Οι αντικειμενικές συνθήκες απαιτούσαν την επανασύστασή της (επανασύσταση σε σχέση με την ΟΚΝΕ που αυτοδιαλύθηκε το 1943). Πραγματικό «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής», η Κομμουνιστική Νεολαία ανέπτυξε πλούσια δράση στο μαζικό λαϊκό κίνημα, σε όλους τους χώρους όπου δραστηριοποιούνταν η νεολαία, στα γιαπιά, στα αμφιθέατρα, παντού. Σύντροφος στους αγώνες της ο Οδηγητής, πολιτικό όργανο της ΚΝΕ. Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες, μπαίνοντας μπροστά στον αγώνα, μπήκαν εξ αρχής και στο στόχαστρο της Χούντας, η οποία όμως, παρά την αγριότητα των μέσων που επιστράτευσε δεν κατάφερε να τους λυγίσει. Προοδευτικά η αντιδικτατορική πάλη επεκτάθηκε και δυνάμωσε, με απεργίες, κινητοποιήσεις των αγροτών και φοιτητικές διαδηλώσεις να εκδηλώνονται με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό. Αποκορύφωμα του αγώνα στάθηκαν σίγουρα τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Οικοδόμοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, αγρότες από τα Μέγαρα, σύσσωμος ο λαός ξεσηκώθηκε αλληλέγγυος στο πλευρό των φοιτητών. Η Χούντα απάντησε με βία και καταστολή, διαλύοντας τις όποιες αυταπάτες για δήθεν φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος και τη δυνατότητα μιας ηπιότερης δικτατορίας, απόψεις τις οποίες ενστερνίστηκε μεγάλο μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου, μεταξύ των οποίων και το λεγόμενο ΚΚΕ εσωτερικού. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αντιτάχθηκαν σε κάθε είδους συμβιβασμό με τη Χούντα καλώντας για πλήρη και ριζική ανατροπή της. Οι εξελίξεις αυτές, σε συνδυασμό με την τραγική κατάληξη του Κυπριακού, επέσπευσαν την πτώση της δικτατορίας. Μια άλλη σελίδα άνοιγε πλέον, τόσο για το Κόμμα όσο και για την ΚΝΕ, που καλούνταν να δράσουν σε νέες συνθήκες, δίνοντας καινούργιο νόημα και περιεχόμενο στις έννοιες του ηρωισμού, της αυταπάρνησης και της θυσίας. Και οι μάχες που τους περίμεναν ήταν πολλές
Για τη συμβολή της ΚΝΕ στο νεολαιίστικο κίνημα των δεκαετιών 70 & 80, μιλήσαμε με το σ. Σπύρο Χαλβατζή, γραμματέα της ΚΝΕ από το 1979 έως το 1986, και σήμερα μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η ΚΝΕ και το νεολαιίστικο κίνημα της μεταπολίτευσης Ο : Η ΚΝΕ ιδρύθηκε το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ το 74 δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πλατύ άνοιγμα και δράση Σπύρος Χαλβατζής: Για 40 χρόνια, η ΚΝΕ βρίσκεται στην καρδιά των αγώνων και της ζωής της νεολαίας. Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα και δικαιώνει την ιστορική απόφαση της ΚΕ του Κόμματος την οποία υλοποίησαν παράνομα στελέχη του. Τον Αύγουστο του 1968, κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο του παράνομου Οδηγητή. Η επανασύσταση της κομμουνιστικής νεολαίας, ήρθε σε συνέχεια των αποφάσεων για την ανασυγκρότηση των οργανώσεων του ΚΚΕ και της καταδίκης των οπορτουνιστικών απόψεων που υπήρχαν. Είναι συνέχεια της ΟΚΝΕ, η οποία έλειπε από το 1943. Οι οπορτουνιστές υποστήριζαν ότι η δημιουργία Κομμουνιστικής Νεολαίας θα στένευε το νεολαιίστικο αντιδικτατορικό κίνημα. Η ΚΝΕ είχε σημαντική δράση στο κίνημα της νεολαίας στον αντιδικτατορικό αγώνα. Μετά τη μεταπολίτευση, στις 17 Σεπτέμβρη 1974, κυκλοφόρησε το πρώτο νόμιμο φύλλο του Οδηγητή ως οργάνου του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ μια βδομάδα αργότερα νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ και κυκλοφόρησε νόμιμα, ύστερα από 27 χρόνια, ο Ριζοσπάστης. Επειτα από δύο μήνες, πραγματοποιήθηκε η 4η Σύνοδος του ΚΣ της ΚΝΕ που, ανάμεσα στα άλλα, για την οργανωτική ανάπτυξη της ΚΝΕ, αποφάσισε, κάθε μέλος της ΚΝΕ να συγκροτήσει μία Οργάνωση Βάσης. Αυτό έδωσε τεράστια ώθηση στη δουλιά μας. Τότε συγκροτούσαμε ΟΒ καθημερινά σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο τα μεγάλα αστικά κέντρα. Η ΚΝΕ αναπτυσσόταν παντού και η ανάπτυξή της ήταν γοργή. Η ΚΝΕ έβγαινε από τη δικτατορία με ιδιαίτερο κύρος, γιατί σε όλους τους αγώνες της νεολαίας ήταν στην πρώτη γραμμή. Και στους φοιτητικούς, σπουδαστικούς αγώνες, αλλά και στα πρώτα σκιρτήματα της εργαζόμενης νεολαίας. Ο : Τα πρώτα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης χαρακτηρίζονται από άνοδο του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος. Ποιες προϋποθέσεις συνετέλεσαν σε αυτό; Σ.Χ.: Τα προβλήματα των νέων ήταν οξυμένα ύστερα από την εφτάχρονη δικτατορία. Για τη λύση των προβλημάτων δουλιάς, μόρφωσης, ψυχαγωγίας της νεολαίας, δίνονταν καθημερινά μάχες. Μάχες δίνονταν και στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και κόντρα στον οπορτουνισμό και στις αριστερίστικες οργανώσεις και ομάδες στο χώρο της νεολαίας. Το αστικό κράτος ανεξάρτητα από τη φιλελευθεροποίηση εκείνης της εποχής, σε σύγκριση με τη δικτατορία, προσπαθούσε και έπαιρνε μέτρα για να περιορίσει τη δράση του νεολαιίστικου κινήματος. Εκείνη την περίοδο αναπτύχθηκαν οι μαζικές οργανώσεις της νεολαίας. Πολιτιστικοί σύλλογοι φύτρωναν παντού. Υπήρχε έντονη τάση οργάνωσης των νέων. Η ΚΝΕ συνέβαλλε σημαντικά, όχι μόνο γιατί βρέθηκε στην πρωτοπορία των αγώνων, αλλά και γιατί βοήθησε στην ανάπτυξή τους με σωστό περιεχόμενο. Διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας με υψηλές αξίες και ιδανικά. Εγινε ο τροφοδότης του ΚΚΕ με πρωτοπόρα μέλη και στελέχη. Κατάφερε να συνδέσει την πάλη για τα προβλήματα της νεολαίας, με την πολιτική ρήξης με το σύστημα, την ανατροπή του και την προοπτική του σοσιαλισμού. Η πολιτικοποίηση της νεολαίας ήταν αποτέλεσμα της ανάπτυξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, το ΚΚΕ έδωσε μεγάλο βάρος στην ανασυγκρότηση και τον εκδημοκρατισμό του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος. Ο : Ποια η συμβολή της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας τις δεκαετίες του 70 και του 80; Σ.Χ.: Συνολικά η ΚΝΕ με τη δράση της, την ιδεολογική της παρέμβαση με βάση την πολιτική του Κόμματος, έβαλε τη σφραγίδα της στον προσανατολισμό του κινήματος. Συνέβαλλε στη διαμόρφωση συνειδήσεων σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Σε αυτά έπαιξαν ρόλο η μαρξιστική λενινιστική ιδεολογία, η καθο-
7 Η ΚΝΕ έβαλε τη σφραγίδα της στον προσανατολισμό του κινήματος, συνέβαλλε στη διαμόρφωση συνειδήσεων σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση δήγηση του Κόμματος και φυσικά, η οργανωτική της ανάπτυξη, η συγκρότησή της. Εξαιτίας της δικτατορίας και της ανάπτυξης της αντιδικτατορικής πάλης, ήταν έντονες οι αντιιμπεριαλιστικές, αντιαμερικάνικες διαθέσεις σε πλατύτερα τμήματα της νεολαίας. Με την παρέμβαση της ΚΝΕ, σε πάρα πολλά σωματεία είχαν συγκροτηθεί Επιτροπές Νέων που ασχολούνταν και με ξεχωριστά προβλήματα της νεολαίας. Ανέπτυσσαν σοβαρή ιδεολογική παρέμβαση με μαθήματα, με πολιτιστικές δραστηριότητες πολύμορφου χαρακτήρα, όχι απλά εκδηλώσεις, συναυλίες, αλλά σοβαρή ερασιτεχνική δραστηριότητα στο χώρο της εργαζόμενης νεολαίας. Το σύνθημα πρώτοι στα μαθήματα πρώτοι στον αγώνα, επέδρασε ευρύτερα στη νεολαία και στο μαζικό κίνημα εκείνα τα χρόνια. Στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ συμμετείχαν εκατοντάδες νέοι δημιουργοί, όχι μόνο στη μουσική, στο τραγούδι, αλλά και νέοι διηγηματογράφοι, εικαστικοί. Ο Οργανισμός του Φεστιβάλ, που λειτουργούσε μόνιμα, είχε πλήθος δραστηριοτήτων. Πολλοί από τους σημερινούς καταξιωμένους καλλιτέχνες, έκαναν τα πρώτα τους βήματα στα Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή. Ο : Ποια η συμβολή της ΚΝΕ στο εργατικό κίνημα, το οποίο τότε έδωσε αμέτρητους αγώνες και κατάφερε σημαντικές επιτυχίες; Σ.Χ.: Δεν αγνοούμε ότι η αστική τάξη έχει τους μηχανισμούς και μπορεί, τις όποιες επιτυχίες και κατακτήσεις του εργατικού κινήματος να τις νοθεύει και συχνά να τις ενσωματώνει. Ωστόσο, η πάλη του εργατικού κινήματος με επικεφαλής το ΚΚΕ σημείωσε σοβαρές επιτυχίες και κατακτήσεις στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η συμβολή της ΚΝΕ σ αυτά δεν ήταν μικρή. Σε πολλά εργοστάσια, σε τόπους δουλιάς, υπήρχαν Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ. Στις μεγάλες κινητοποιήσεις του 76-77 στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ, έδρασαν οι οργανώσεις της ΚΝΕ. Οργανώσεις σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Χαλκίδα σε πολλά εργοστάσια και τόπους δουλιάς, αναπτύσσονταν ταυτόχρονα με την πρόοδο των Κομματικών οργανώσεων. Υπήρχε καλή παρέμβαση στους νέους εργάτες και η παρουσία της νεολαίας στα σωματεία ήταν δυναμική. Ο : Πώς επέδρασε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στην ενσωμάτωση ενός κόσμου και από τη νεολαία; Σ.Χ.: Με τη μεταπολίτευση, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έβγαινε, πολλές φορές, με συνθήματα αντιιμπεριαλιστικά, επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό στο κίνημα. Αλλωστε δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, υπήρχε πλατύ ρεύμα αντιαμερικανισμού. Αυτό το αντιιμπεριαλιστικό ρεύμα το εκμεταλλεύτηκε. Μετά το 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους για να ενσωματώσει στη σοσιαλδημοκρατική του αντίληψη και πολιτική, προοδευτικούς ανθρώπους. Αυτά για τα οποία αγωνιζόταν το εργατικό λαϊκό κίνημα, προσπάθησε να τα εμφανίσει ως προσφορά των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η σοσιαλδημοκρατική αντίληψη με τη στήριξη του συστήματος κέρδισε. Ο : Η ΚΝΕ παράλληλα κλήθηκε να εντείνει την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με τις άλλες δυνάμεις Σ.Χ.: Παντού η ΚΝΕ είχε σκληρή ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση. Πριν απ όλα με την αστική πολιτική, με την πολιτική των κυβερνήσεων στην αρχή της ΝΔ και αργότερα του ΠΑΣΟΚ. Την αντεργατική πολιτική σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, πολιτική που εκφραζόταν στα Πανεπιστήμια, στις τεχνικές σχολές, στα σχολεία. Απ την άλλη, υπήρχαν διάφορες αριστερίστικες ομάδες με βαθύ αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό, οι οποίες αργότερα, άρχισαν να φθίνουν, ενώ αρκετά στελέχη τους αξιοποιήθηκαν από το σύστημα. Εχει αξία να τονίσουμε ότι, η παρέμβαση για τη διαμόρφωση των ιδανικών, αξιών, οραμάτων στη νέα γενιά, είναι επένδυση. Η άρχουσα τάξη σε κάθε έκφραση της ζωής της νεολαίας, από το σχολείο, τη δουλιά, τον τρόπο έκφρασης και διασκέδασης, προσπαθεί να διαμορφώσει στη νέα γενιά συνείδηση που να μην αμφισβητεί την αιωνιότητα της εκμετάλλευσης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Ιδεολογήματα, ιστορική στρέβλωση, αντικομμουνισμός, προβολή του ατομισμού ως στάση ζωής, είναι μερικά από τα πολλά εργαλεία της στην κατεύθυνση του συμβιβασμού, της υποταγής, του μικροαστικού τυχοδιωκτισμού. Η αντιπαράθεση συνεχίζεται στη βάση ότι οι αγώνες της νεολαίας φέρνουν θετικά αποτελέσματα για την ίδια τη νεολαία και γενικότερα, στο βαθμό που το κίνημά της συνδέει την πάλη του με τους στόχους του επαναστατικού κινήματος, του εργατικού, ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Με τον αγώνα κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής, με την πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η ιστορική πείρα αυτό έχει αποδείξει. Ο : Ποιες οι διαφορές που θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας αν συγκρίνουμε εκείνη την εποχή με το σήμερα; Σ.Χ.: Από τότε έχουν περάσει 34 χρόνια και έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές. Η Ελλάδα εντάχθηκε πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΟΚ, στη σημερινή ΕΕ. Εχουν γίνει αλλαγές στην παραγωγική βάση, το κίνημα γενικότερα είναι σε πολύ διαφορετικό επίπεδο. Οι ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης το 89-91, πισωγύρισαν το κίνημα σε όλο τον κόσμο. Κυριάρχησαν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι το καπιταλιστικό σύστημα, ο ιμπεριαλισμός, μπορούν να αποκτήσουν ανθρώπινο πρόσωπο. Αναπτύχθηκαν οι οπορτουνιστικές αντιλήψεις και εντάθηκαν οι επιδράσεις τους στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Σήμερα, ειδικά στους νέους εργαζομένους, κυριαρχούν η ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανεργία, η ανασφάλεια, η απουσία μόνιμης και σταθερής δουλιάς, οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην παιδεία. Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η αποδιάρθρωση του εργασιακού χρόνου συνιστούν συνολική αποδιάρθρωση στη ζωή της νεολαίας και της εργατικής τάξης. Ενάντια σ αυτήν την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στρέφεται η δράση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.
1989-91: Η κρίση στην ΚΝΕ Την περίοδο 1989-91 μια βαθιά κρίση συγκλόνισε τις γραμμές της ΚΝΕ, μια κρίση που την απείλησε θανάσιμα, καθώς έθεσε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξή της. Πρόκειται για μια κρίση με δύο φάσεις: το 1989 με τη διάσπαση και το 1991 με τη διάλυση ουσιαστικά της ΚΝΕ και την επιχείρηση διάχυσής της στη Νεολαία του Συνασπισμού. Οπως εκτίμησε το 14 ο Συνέδριο του ΚΚΕ, εξετάζοντας το χαρακτήρα της κρίσης που πέρασε η ΚΝΕ, «βασικά ήταν έκφραση της κρίσης στο Κόμμα και της συνειδητής, χωρίς αρχές, προσπάθειας αξιοποίησής της από ορισμένα στελέχη του, αποτέλεσμα και των ελλείψεων που είχαν οι ιδεολογικές - πολιτικές επεξεργασίες του Κόμματος για τη νεολαία». Επρόκειτο, λοιπόν, για κρίση στις γραμμές του ΚΚΕ που εκφράστηκε πιο ραγδαία και πιο δραματικά στην ΚΝΕ, λόγω και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της. Ο στόχος σε κάθε περίπτωση ήταν η αξιοποίηση της ΚΝΕ σαν ένα ισχυρό χαρτί ενάντια στο Κόμμα. Επίσης, πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι τα δύο αυτά ρεύματα συνυπήρχαν και αλληλοτροφοδοτούνταν σε όλη τη διάρκεια της κρίσης. Το ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο Το Δεκέμβρη του 92 ο Οδηγητής δημοσιεύει σε έκτακτη έκδοσή του τις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 6 ο Συνέδριο της Οργάνωσης που έγινε το Μάρτη του 93. Εκεί αναφέρεται: «Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 80 η άρχουσα τάξη, που έβλεπε με ανησυχία την ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, δίνει μεγάλη σημασία στην καθυπόταξη και τη χειραγώγηση της νεολαίας. Κλιμακώνει τις επιθέσεις της ενάντια στην ΚΝΕ, χρησιμοποιεί στο έπακρο την ιδεολογική παρέμβασή της και αξιοποιεί μια σειρά παράγοντες που επενεργούν και επηρεάζουν τις αναζητήσεις της νέας γενιάς, όπως: Τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που διαψεύδει ελπίδες, συκοφαντεί οράματα, απογοητεύει κλπ. Την οικονομική κρίση, που παίρνει μόνιμα χαρακτηριστικά και σημαδεύει βασικές πλευρές της ζωής των νέων. Τις αρνητικές εξελίξεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, που έχουν αρχίσει να διαφαίνονται και τροφοδοτούν τις αναζητήσεις των νέων». στενότητα προσανατολισμού της ΚΝΕ αριστερής απόκλισης και την εμφανίζουν σαν μια στενή οργάνωση που απευθύνεται μόνο στις πρωτοπορίες των νέων και όχι στο σύνολο της νέας γενιάς» (από τις Θέσεις για το 14 ο Συνέδριο του ΚΚΕ). Σε εκείνο το διάστημα, μέχρι τη διάσπαση, το Σεπτέμβρη του 1989, απολυτοποιήθηκαν οι επιτυχίες του νεολαιίστικου κινήματος σε προηγούμενες φάσεις ανάπτυξής του ενώ υποτιμήθηκε η ενασχόληση της ΚΝΕ με νέα προβλήματα και ανάγκες της νεολαίας. Η επίθεση της αστικής ιδεολογίας δεν αντιμετωπίστηκε με δουλιά υποδομής στο κίνημα της νεολαίας, με το βάθεμα της ιδεολογικής παρέμβασης, με τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης της συλλογικής δράσης και με εμπλουτισμό του περιεχομένου δράσης του νεολαιίστικου κινήματος, αλλά με ιδεολογήματα και άστοχα σχήματα. Τέλος, η δυσκολία της ΚΝΕ, από την αδρανοποίηση σημαντικού μέρους των μελών της, να κερδίσει πλατιά στρώματα, θεωρητικοποιείται και δικαιολογείται. Με ευθύνη της πλειοψηφίας του Κεντρικού Συμβουλίου, η ΚΝΕ αντιτίθεται στην πολιτική του ΚΚΕ, κάτι που σηματοδο- Η διάσπαση του 89 Οπως αναφέρεται στις Θέσεις του 6 ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, «από το 1985 εκφραζόταν όλο και πιο ξεκάθαρα, ότι ένα τμήμα της ηγεσίας της ΚΝΕ διολισθαίνει σε αριστερίστικες αντιλήψεις και πρακτικές». «Αναπτύσσονται αντιλήψεις και πρακτικές που εκφράζουν
9 τείται και από τις αποφάσεις του 4 ου Συνεδρίου (1988). Το 4 ο Συνέδριο προσπάθησε, όχι να εξειδικεύσει την τακτική και τη στρατηγική του Κόμματος στη νεολαία (όπως αυτή καθοριζόταν από το 12 ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1987), αλλά να διαμορφώσει μια ξεχωριστή τακτική και στρατηγική στη νεολαία, σε αντιπαράθεση με την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ. Η διάσπαση εκφράστηκε ανοιχτά στο 15 ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, το Σεπτέμβρη του 1989, οπότε αποχώρησαν κάποια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και πολλά μέλη και στελέχη της ΚΝΕ. Προσπάθεια διάλυσης και ιδεολογικής ενσωμάτωσης Παράλληλα με αυτές τις αντιλήψεις στα ηγετικά κλιμάκια της ΚΝΕ αναπτύσσονται και αλληλοτροφοδοτούνται φιλελεύθερες, ρηχές απόψεις στο όνομα της ανανέωσης και της προσαρμογής. Αυτές οι φιλελεύθερες ψευτοανανεωτικές απόψεις: Αρνούνται τη συνειδητή παρέμβαση και απολυτοποιούν το ρόλο του αυθόρμητου στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος. Αρνούνται την ιστορική προσφορά της ΚΝΕ. Προκρίνουν την αποπολιτικοποίηση και αποϊδεολογικοποίησή της και την παρέμβασή της μόνο σε επιμέρους θέματα. Θεωρητικοποιούν με τη σειρά τους τις δυσκολίες και υιοθετούν πλήρως τη λογική του συμβιβασμού και της παραίτησης απέναντι στο ρεφορμισμό και το νεοσυντηρισμό. Με πρόσχημα τα αντιδημοκρατικά φαινόμενα παραβίασης καταστατικών αρχών λειτουργίας, υιοθετούν την οργανωτική χαλαρότητα και τη διάλυση του οργανωτικού ιστού της ΚΝΕ. Καταλήγουν από την άνοιξη του 91 να αρνούνται όχι μόνο τα επαναστατικά πολιτικά χαρακτηριστικά της ΚΝΕ, αλλά να επιδιώκουν τη διάλυσή της στα πλαίσια μιας ευρύτερης νεολαίας του Συνασπισμού! Η κατάσταση που επικρατούσε στην ΚΝΕ δεν ήταν άσχετη με ό,τι συνέβαινε στο Κόμμα όπου δρούσε οπορτουνιστική ομάδα, με σκοπό να αλλοιώσει το χαρακτήρα του Κόμματος και τελικά, μέσα από τη διάχυσή του στο Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου να το διαλύσει. Η κρίση του 91 στο Κόμμα δεν θα μπορούσε να μην έχει αντανάκλαση και στην ΚΝΕ, καθώς η πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου που εκλέχτηκε στο 5ο Συνέδριο τάχθηκε με το μέρος των οπορτουνιστών. Κοινές αφετηρίες, κοινοί στόχοι Τα δύο αυτά ρεύματα που απείλησαν θανάσιμα την ΚΝΕ σε διαφορετικές στιγμές και με διαφορετικό τρόπο, αναπτύσσονταν και διαμορφώνονταν παράλληλα στα ανώτερα όργανα της ΚΝΕ και είχαν κοινές αφετηρίες και κοινούς σκοπούς: Τις παραβιάσεις των βασικών καταστατικών αρχών της Οργάνωσης, με πρώτη τη στρέβλωση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Το ξέκομμα της ΚΝΕ απ' τη νεολαία. Τις προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί η ΚΝΕ απέναντι στο ΚΚΕ. Μιλώντας στο 6 ο Συνέδριο της ΚΝΕ, συνέδριο αναγέννησης της Οργάνωσης μετά το σοβαρό πλήγμα που δέχθηκε από την περίοδο της κρίσης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, είχε τονίσει: «Το συμπέρασμα που βγήκε από τις δύο διαδοχικές κρίσεις που πέρασε η ΚΝΕ, είναι ότι η ΚΝΕ έχασε τη δύναμή της όταν βρέθηκε σε αντίθεση με το ΚΚΕ. Εχασε την ελκτικότητά της, όταν έπαψε να προβάλει, να υιοθετεί και να πιστεύει στην πολιτική του ΚΚΕ. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν τα ηγετικά της στελέχη, που σήμερα δεν βρίσκονται στις γραμμές της: Οτι δήθεν η ΚΝΕ θα γίνει μια ελκτική νεολαία, ότι θα κατακτήσει κύρος και επιρροή, πότε; Οταν θα αντιπαρατίθεται στο ΚΚΕ. Οταν είναι κάτι άλλο από το ΚΚΕ. Ωστόσο, σύντροφοι, η ΚΝΕ είναι μια αυτοτελής οργάνωση. Εχει τη δική της ευθύνη απέναντι στη νεολαία να εξειδικεύει και να προσαρμόζει την ιδεολογία και πολιτική του ΚΚΕ, με βάση τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα, τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα της νεολαίας. Και αυτή η ευθύνη είναι αναντικατάστατη. Αυτή την ευθύνη, βεβαίως, θα την ασκήσει η ΚΝΕ και με τη βοήθεια του Κόμματος». Κρατήθηκε όρθια γιατί άντεξε το Κόμμα της Η ΚΝΕ πληγώθηκε από την περίοδο της κρίσης, αλλά άντεξε. Κρατήθηκε όρθια σε πείσμα των καιρών, γιατί πρώτα και κύρια άντεξε το Κόμμα της, το ΚΚΕ, του οποίου η διάλυση ή η ενσωμάτωση ήταν και ο βασικός στόχος των οπορτουνιστών. Ας μην ξεχνάμε, ότι την περίοδο που εκφράστηκε η κρίση στην ΚΝΕ, το ίδιο το ΚΚΕ και τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του δέχονταν σφοδρή επίθεση. Τον Ιούλη του 91 αρχίζει η ανασυγκρότηση της ΚΝΕ. Σήμερα, 17 χρόνια μετά, είναι γεγονός και η Οργάνωση έχει περάσει σε φάση ανάπτυξης, ιδεολογικής και πολιτικής ενδυνάμωσης, ενισχύοντας την αδιάρρηκτη σχέση της με το ΚΚΕ, στηριγμένη με εμπιστοσύνη στο Κόμμα της. Αναζητώντας τις απαντήσεις μέσα στη νεολαία, δυναμώνοντας τους δεσμούς μαζί της. Η ΚΝΕ κρατήθηκε όρθια σε πείσμα των καιρών, γιατί πρώτα και κύρια άντεξε το Κόμμα της, το ΚΚΕ
Το καλοκαίρι του 91, η ΚΝΕ κρατήθηκε όρθια, μετά την κρίση του 89-91. Με τη βοήθεια του ΚΚΕ, μερικές εκατοντάδες μέλη, ρίχτηκαν στη μάχη για την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ. Κόντρα στο ρεύμα της ψευτο-ανανέωσης και του συμβιβασμού, από το 91 ως και το 93 ολοκληρώνεται η οργανωτική ανασυγκρότηση της ΚΝΕ. Από την ανασυγκρότηση στην ανοδική πορεία Πρώτος στόχος, ήταν να ξαναφτιαχτεί από το μηδέν ο οργανωτικός ιστός της ΚΝΕ: Τον Αύγουστο του 91 ανασυγκροτήθηκε το κεντρικό καθοδηγητικό όργανο της ΚΝΕ και ανέλαβε την ανόρθωση της Οργάνωσης. Το διάστημα, αυτό, συγκροτούνται σε δύσκολες συνθήκες, οργανώσεις ανά την Ελλάδα. Το Σεπτέμβρη του 91 επανακυκλοφορεί ο Οδηγητής, όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ ενώ σε δύσκολες συνθήκες πραγματοποιείται το 17 ο Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Ταυτόχρονα, γίνεται προσπάθεια να επαναδιατυπωθεί το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της ΚΝΕ, να ξανακερδηθεί η επαφή με τη νεολαία. Η ΚΝΕ παρεμβαίνει στα σχολεία, αναπτύσσει δράση ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, ανασυστά την Πανσπουδαστική στα Πανεπιστήμια, ξεκινά το θεσμό των Αντιιμπεριαλιστικών Διημέρων από τις Πρέσπες. Με σταθερά βήματα η ΚΝΕ προχωρούσε προς την ανασυγκρότησή της. Τα βήματα αυτά, αποτυπώνονται και στα μετέπειτα συνέδρια της Οργάνωσης. 6 ο Συνέδριο Στους αγώνες μας η ελπίδα, με το ΚΚΕ ανοίγουμε το δρόμο στο μέλλον Το Μάρτη του 93 έχει ολοκληρωθεί ήδη η φάση της τυπικής ανασυγκρότησης. Η ΚΝΕ υπάρχει ξανά ως οργάνωση νεολαίας. Σε αυτό το διάστημα, διαμορφώνονται οι όροι για πιο ουσιαστική παρέμβαση και δράση της ΚΝΕ. Η δράση και οι θέσεις του ΚΚΕ και η ανοδική του πορεία, ο διακριτός πολιτικός λόγος του Κόμματος, όπως για παράδειγμα το αντιπάλεμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ που ψήφισαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ και η Πολιτική Ανοιξη διαμορφώνουν τους όρους για ανάπτυξη των δεσμών με τη νεολαία. Τα βήματα που έγιναν σημειώνονταν τότε στην απόφαση του Συνεδρίου: «Με την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ, τον ενθουσιασμό και τη ζωντάνια των μελών της, την ακούραστη συμβολή των στελεχών της, η ΚΝΕ στάθηκε ξανά στα πόδια της: ιδρύθηκαν ή ανασυγκροτήθηκαν οι οργανώσεις σε όλη την Ελλάδα. Με τη δραστηριότητά τους δημιουργήθηκαν οι πρώτοι δεσμοί με τη νεολαία. Κυκλοφόρησε πάλι ο Οδηγητής, διοργανώθηκαν και απλώθηκαν σε όλη τη χώρα οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Βρεθήκαμε ξανά μέσα στους αγώνες των εργαζομένων, των φοιτητών, μπροστά στις κινητοποιήσεις των μαθητών, στην πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο. Εκατοντάδες νέοι σύντροφοι εντάχθηκαν στην ΚΝΕ απ τα πρώτα βήματα ανασυγκρότησής της μέχρι σήμερα.» «Κόντρα στις Κασσάνδρες που μας είχαν διαγράψει απ τη ζωή, η ΚΝΕ δίνει το παρόν της μέσα στη νεολαία, βλέπει με σιγουριά το μέλλον.» (από την Απόφαση του 6 ου Συνεδρίου) Τα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ ξεκίνησαν το 1991, την περίοδο της ανασυγκρότησης και έγιναν θεσμός σηματοδοτώντας την ισχυροποίηση της ΚΝΕ. Φωτό από το 15 ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο στο Γράμμο
Στο διάστημα αυτών των 10 χρόνων, από το καλοκαίρι του 91 ως το Δεκέμβρη του 2001, η ΚΝΕ προχώρησε γοργά 11 7 ο Συνέδριο Νεανική αντεπίθεση στον ιμπεριαλισμό, με το ΚΚΕ για το σοσιαλισμό Το 15ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1996, ψηφίζει το νέο Πρόγραμμα και διατυπώνει το στόχο για τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου (ΑΑΔΜ). Με οδηγό αυτές τις αποφάσεις, η ΚΝΕ είχε το καθήκον της επεξεργασίας στόχων και συσπειρώσεων, τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων έτσι ώστε να πάρει η νεολαία τη θέση της στο Μέτωπο. Το 7 ο Συνέδριο της ΚΝΕ, λοιπόν, δουλεύει με αυτόν τον προσανατολισμό, καθορίζοντας τα βασικά μέτωπα συσπείρωσης και πάλης για το κίνημα της νεολαίας. Ψηφίζει ακόμα το νέο Καταστατικό της Οργάνωσης, βασισμένο στο Καταστατικό που ψήφισε το 1 ο και συμπλήρωσε το 2 ο Συνέδριο. Αυτήν την περίοδο, η ΚΝΕ μαζικοποιείται αισθητά ενώ η παρέμβασή της δυναμώνει. Το Φεστιβάλ και τα αντιιμπεριαλιστικά διήμερα ακολουθούν συνεχόμενη ανοδική πορεία. «Συμβάλαμε αποφασιστικά σε αγώνες μικρότερους ή μεγαλύτερους στα λύκεια, στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, στα νυχτερινά, στους τόπους δουλιάς, στο φιλειρηνικό κίνημα, δίνοντας ώθηση σε πολύμορφες συλλογικές δραστηριότητες. Πήραμε πρωτοβουλίες ενημέρωσης και προβολής των θέσεών μας για τα δικαιώματα της νεολαίας, τα προβλήματά της, αναπτύξαμε σημαντική πολιτιστική δουλιά μέσα από τα Φεστιβάλ.» (Από την απόφαση του 7 ου Συνεδρίου) 8 ο Συνέδριο Η νεολαία δυναμικά στον αγώνα με την εργατική τάξη και το Λαό, για το Μέτωπο και το Σοσιαλισμό Το 2001 και το 8 ο Συνέδριο, βρήκε την ΚΝΕ, με νέο κύρος και επιρροή μέσα στη νεολαία. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της ΚΝΕ στους μαθητικούς αγώνες του 98-99 και στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία, η γενικότερη συμβολή της στην ανάπτυξη νεολαιίστικων αγώνων, έβγαλαν την ΚΝΕ πιο γερή και πιο μαζική, ενισχυμένη με υπερδιπλάσιες οργανωμένες δυνάμεις. Το Συνέδριο, είχε στο επίκεντρο την περαιτέρω επεξεργασία των μετώπων πάλης και συσπειρώσεων στη νεολαία, τη συμβολή της νεολαίας στη συγκρότηση του Μετώπου, την προβολή της πρότασης του ΚΚΕ στη νεολαία. «Η ΚΝΕ με το 8 ο Συνέδριό της, γενικεύοντας την πείρα της, φιλοδοξεί να προωθήσει τη δική της αγωνιστική πρόταση στη νεολαία, πρόταση διεκδίκησης-αγώνα-ζωής.» (Από τις Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 8 ο Συνέδριο). Στο διάστημα αυτών των 10 χρόνων, από το καλοκαίρι του 91 ως το Δεκέμβρη του 2001, η ΚΝΕ προχώρησε γοργά. Από τις λίγες εκατοντάδες μέλη, έγινε μια μαζική οργάνωση, που στέκεται επάξια στο πλάι του ΚΚΕ. Δεν υπάρχει αγώνας της νεολαίας, μικρός ή μεγάλος όπου η ΚΝΕ να μη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Διδάγματα για τους αγώνες του σήμερα Η πορεία της ΚΝΕ, αυτά τα χρόνια, η ανασυγκρότηση και η σταθερή ανοδική της πορεία είναι πολύτιμη πείρα για κάθε νέο κομμουνιστή και νέα κομμουνίστρια. «Κόντρα στις Κασσάνδρες που μας είχαν διαγράψει απ τη ζωή, η ΚΝΕ δίνει το παρόν της μέσα στη νεολαία, βλέπει με σιγουριά το μέλλον.» Ετσι, εκτιμούσε το 6 ο Συνέδριο το 1993 και επιβεβαιώθηκε πέρα για πέρα. Η ΚΝΕ, με οδηγό την ατσάλινη ενότητα ΚΚΕ-ΚΝΕ, ακολουθώντας την ανοδική πορεία του ΚΚΕ μέσα στην κοινωνία, με δουλιά μέσα στη νεολαία επέστρεψε μετά από ένα σύντομο διάλειμμα στην πρώτη γραμμή των νεολαιίστικων αγώνων. Η πείρα μας, η πολιτική του Κόμματός μας, οι θέσεις μας, οι ακατάλυτοι δεσμοί με το λαό και τη νεολαία, η δουλιά των χιλιάδων μελών μας δείχνουν πως η ΚΝΕ, η πρωτοπόρα επαναστατική οργάνωση της νεολαίας, μπορεί να ξεπερνά τις δυσκολίες και να στέκεται 40 χρόνια τώρα, στην πρώτη γραμμή των αγώνων, της πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για το Σοσιαλισμό.
Είμαστε το Κόμμα του μέλλοντος και το μέλλον ανήκει στη νεολαία! Είμαστε το Κόμμα των καινοτόμων και η νεολαία ακολουθεί πάντα με ενθουσιασμό τους καινοτόμους! Φρίντριχ Ενγκελς Σοσιαλισμός, η νιότη του κόσμου, ΚΝΕ η Οργάνωσή μας Η πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, η 90χρονη πορεία του ΚΚΕ, επιβεβαιώνει την επαναστατική διδασκαλία των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν για την ανάγκη ύπαρξης ξεχωριστής πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης. Στην αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο για το ζήτημα της εξουσίας, η εργατική τάξη χρειάζεται τη δική της οργάνωση, το Κομμουνιστικό Κόμμα, που είναι η ανώτερη μορφή οργάνωσης, είναι η συνένωση της επαναστατικής θεωρίας με το εργατικό κίνημα. Κόμμα με επαναστατική θεωρία, το μαρξισμό- λενινισμό. Με επαναστατικό πρόγραμμα ώστε να εφαρμόζει τη θεωρία στην πάλη για την εξουσία. Κόμμα που να συνδέεται με τις μάζες με στόχο την ανύψωση της συνείδησής τους, ικανό να εναλλάσσει όλες τις μορφές πάλης. Κόμμα με σιδερένια οργάνωση που να βασίζεται στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τη συλλογικότητα, την κριτική και αυτοκριτική, με την ύπαρξη καθοδηγητικού κέντρου που να οργανώνει την ενιαία θέληση και δράση, την υποταγή του εγώ στο εμείς, δηλαδή του ατομικού συμφέροντος στο συλλογικό. Το Κόμμα της εργατικής τάξης χρειάζεται τη δική του οργάνωση νεολαίας, για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης στα διάφορα τμήματα της νεολαίας, στην εργαζόμενη, τη σπουδάζουσα, τη μαθητική. Αυτό το σκοπό έρχεται να υπηρετήσει η ΚΝΕ, η νεολαία του ΚΚΕ. Τα 40 χρόνια ύπαρξης και πρωτοπόρας δράσης της οργάνωσής μας, έρχονται να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της απόφασης του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, για την ίδρυση της. Η ΚΝΕ είναι η επαναστατική πολιτική οργάνωση της ελληνικής νεολαίας. Παλεύει στο πλευρό του ΚΚΕ για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμόκομμουνισμό. Είναι μπροστά σε κάθε αγώνα της νεολαίας για τα δικαιώματα και τις ανάγκες της. Εχει τις ίδιες αρχές και αξίες με το Κόμμα της εργατικής τάξης. Εχει αυτά τα χαρακτηριστικά ακριβώς επειδή είναι η νεολαία του ΚΚΕ απ το οποίο καθοδηγείται πολιτικά και ιδεολογικά. Ο ρόλος που έχει να επιτελέσει είναι διπλός. Σχολείο νέων κομμουνιστών επαναστατών Απ τη μια, είναι πολύτιμη εφεδρεία στο πλευρό του ΚΚΕ. Στόχο έχει τη διαπαιδαγώγηση και τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου με τις αξίες και τις αρχές της μαρξιστικής- λενινιστικής κοσμοθεωρίας. Ο νέος κομμουνιστής ξέρει πως η πάλη είναι υπόθεση των πολλών, αισθάνεται τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια σαν δικές του ανάγκες μέσα στον αγώνα. Ο νέος κομμουνιστής πραγματώνει αυτές τις αξίες δρώντας συλλογικά: αλλάζει τη ζωή του αλλάζοντας τον κόσμο. Επιδρά και πείθει τις νεανικές συνειδήσεις πρώτα απ όλα με το παράδειγμά του, με τη ζωντανή στάση και δράση του. Ανεβάζει το μορφωτικό και πολιτιστικό του επίπεδο με τη μελέτη του μαρξισμού- λενινισμού, τη γνώση της ιστορίας του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος, την επαφή του με το προοδευτικό βιβλίο, την ποίηση, με ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η λαϊκή τέχνη που είναι συνδεδεμένη με το εργατικό λαϊκό κίνημα. Η ανάπτυξη του πολιτιστικού- μορφωτικού ρεύματος στην ΚΝΕ μπορεί να έχει την αντανάκλασή της συνολικά στη νεολαία, να διαμορφώνει μια διαφορετική πνευματική και αξιακή ατμόσφαιρα. Μέσα από την οργάνωση, στον καθημερινό αγώνα, το μέλος τη ΚΝΕ γίνεται πιο ώριμο, πιο ικανό να αποκτήσει τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ, γίνεται άνθρωπος, αγωνιστής, επαναστάτης. Η ΚΝΕ είναι η επαναστατική πολιτική οργάνωση της ελληνικής νεολαίας. Παλεύει στο πλευρό του ΚΚΕ για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, για το Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.
13 Στην πρώτη γραμμή της συλλογικής δράσης της νέας γενιάς Απ την άλλη, ο ρόλος της ΚΝΕ είναι η διάδοση και εκλαΐκευση της πολιτικής του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία. Ορος για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος είναι η βαθιά αφομοίωση από τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ του Προγράμματος του ΚΚΕ, η ουσιαστική κατανόηση της στρατηγικής του Κόμματος για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου και την πάλη για το σοσιαλισμό- κομμουνισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας έχει αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευτεί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Και αυτό γιατί τα προβλήματα που ζει κάθε νέος σήμερα, τα οποία οξύνονται συνεχώς (ανεργία, ανασφάλεια, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση κτλ.) είναι αποτέλεσμα της βασικής αντίθεσης του καπιταλιστικού συστήματος: παρ όλο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται και παίρνουν μέρος στη διαδικασία για την παραγωγή των προϊόντων, όλο και λιγότεροι καρπώνονται τα αποτελέσματα της ξένης γι αυτούς εργασίας. Για να λυθεί αυτή η αντίθεση, που είναι σύμφυτη με το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, χρειάζεται να λυθεί το κεντρικό πολιτικό ζήτημα: ποια τάξη έχει στην κατοχή της τα μέσα παραγωγής. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει τη λύση γι αυτό το πρόβλημα. Η διέξοδος είναι η επαναστατική ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης. Η απάντηση είναι η εγκαθίδρυση της εξουσίας της εργατικής τάξης σε συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Το μέλλον και η προοπτική είναι η σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας. Βασικά της χαρακτηριστικά είναι η κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός, η συνεταιριστική οργάνωση της μικρής παραγωγής, ο εργατικός έλεγχος, η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ο δρόμος για τη σοσιαλιστική προοπτική είναι η συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας των εργατών, των μικρών και μεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ. Αυτή η συμμαχία ανοίγει το δρόμο για να χαράξει ο λαός και η νεολαία μια νικηφόρα πορεία ενάντια στα μονοπώλια και στην πλουτοκρατία. Το βήμα που πρέπει να κάνει ο λαός για την ικανοποίηση των αναγκών του, ταυτίζεται με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Ταυτίζεται με την αποδυνάμωση του δικομματισμού και του οπορτουνισμού, με το αντιπάλεμα των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών σεναρίων αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Βάζουμε πλάτη, συμβάλλουμε με κάθε τρόπο, ώστε ο λαός να διεκδικήσει και να οικοδομήσει τη δική του λαϊκή εξουσία. Ετσι ώστε ο πλούτος να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και όχι στους εκμεταλλευτές, στα μονοπώλια και την πλουτοκρατία. Αυτά τα ιδανικά που προτείνει το ΚΚΕ μπορούν να εμπνεύσουν, ώστε ο λαός να γίνει ανίκητος. Ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτός είναι ο δρόμος. Σ αυτό πρέπει να συμβάλλουμε για να έχουμε νίκες και κατακτήσεις. Η ΚΝΕ έχει ως στόχο τη διαπαιδαγώγηση και τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου και τη διάδοση και εκλαΐκευση της πολιτικής του ΚΚΕ μέσα στη νεολαία.
Η δράση της ΚΝΕ στις σημερινές συνθήκες Τα τελευταία 17 χρόνια, σημαδεύτηκαν από εξελίξεις των οποίων οι συνέπειες επιδρούν πολύμορφα στη ζωή, τη συνείδηση και στην πολιτική συμπεριφορά της νεολαίας. Η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και η υποχώρηση του εργατικού κινήματος καθώς και το κύμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς της ζωής διαμορφώνουν το φόντο των νέων περίπλοκων συνθηκών μέσα στο οποίο δρα η ΚΝΕ. Σήμερα η ΚΝΕ έχει τις προϋποθέσεις κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης, έχοντας ως οδηγό τις αποφάσεις του 9 ου Συνεδρίου της, να περάσει σε ένα ανώτερο σκαλοπάτι ωρίμανσης και ενίσχυσης των επαναστατικών της χαρακτηριστικών, να ανταποκριθεί με μεγαλύτερη επάρκεια και ικανότητα στο ρόλο της, ως επαναστατική οργάνωση νεολαίας, ως νεολαία του ΚΚΕ. Σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος Η ΚΝΕ δρα για να κερδίζονται όλο και περισσότεροι νέοι με την πολιτική και την ιδεολογία του ΚΚΕ. Η ενίσχυση του ρόλου της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας εξαρτάται από την πολιτική και μαζική της δράση για τα προβλήματα της νεολαίας. Δεν θα υπάρξει όμως η απαιτούμενη και δυνατή αποτελεσματικότητα, αν δεν συνδεθεί αυτή η προσπάθεια με ιδεολογική αντεπίθεση, σύμφωνα με αυτό που αντιπροσωπεύει το σύνθημα Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός. Με τη δράση και το παράδειγμα κάθε στελέχους και μέλους της ΚΝΕ, με το παράδειγμα της συλλογικής κομμουνιστικής δουλιάς το σύνθημα αυτό πρέπει να γίνει ελκυστικό και κατανοητό σε μεγαλύτερα τμήματα της εργαζόμενης νεολαίας, της νεολαίας που μορφώνεται. Το νεολαιίστικο κίνημα θα γίνεται ορμητικός χείμαρος στη γενικότερη ταξική πάλη. Θα αποτελέσει συστατικό στοιχείο της οικοδόμησης του Μετώπου, στο βαθμό που θα ενστερνίζεται, με βάση την πείρα, αξίες και ιδανικά για μια νέα οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Στο βαθμό που θα έλκεται, θα καταβάλει και θυσίες για την υπόθεση του σοσιαλισμού, της κομμουνιστικής κοινωνίας. Οσο πιο πολύ η ΚΝΕ με τη δράση της θα πείθει τη νεολαία για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, τόσο περισσότερο θα γίνεται πιο αποτελεσματικός ο καθημερινός αγώνας. Η στάση της ΚΝΕ απέναντι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, η ικανότητά της να πείθει για την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, είναι βασικός όρος σήμερα για την ενίσχυση των επαναστατικών της χαρακτηριστικών. Η νεολαία στην κοινωνικοταξική διάρθρωση Η δράση της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας στηρίζεται από τη μια μεριά στην εργαζόμενη και άνεργη νεολαία και στο πώς αυτή αναπτύσσει την πάλη της μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και από την άλλη στην πάλη της νεολαίας που βρίσκεται στην εκπαίδευση. Η νεολαία δεν συνιστά ξεχωριστή τάξη ή στρώμα αλλά είναι ενταγμένη στην κοινωνικοταξική διάρθρωση. Το νεολαιίστικο κίνημα όπως έδειξε η ιστορία του τον 20 ου αιώναδεν μπορεί να έχει αυτοτελή πρόταση διεξόδου, δεν μπορεί να έχει ενιαία δομή. Νεολαιίστικο κίνημα σημαίνει δράση της νεολαίας και εκφράζεται μέσα από τη δράση των νέων στο εργατικό κίνημα, στο κίνημα της φτωχής αγροτιάς, στους αυτοαπασχολούμενους. Μέσα από τη δράση του μαθητικού, του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος.
15 Στο επίκεντρο η δουλιά στους νέους εργάτες Παίρνοντας υπ όψιν τα παραπάνω και έχοντας κατά νου την επιτακτική ανάγκη να ισχυροποιηθεί παραπέρα η ΚΝΕ στις σημερινές συνθήκες, να αναπτύξει τα επαναστατικά της χαρακτηριστικά γίνεται κατανοητό ότι η διεύρυνση των γραμμών της ΚΝΕ με νέους εργάτες και εργάτριες αποτελεί το σοβαρότερο καθήκον από το οποίο εξαρτάται και η γενικότερη πορεία της ΚΝΕ. Η ιδεολογικοπολιτική και μαζική μας δουλιά στην εργατική νεολαία πρέπει να στοχεύει στην κατανόηση του ιδιαίτερου ρόλου που έχει στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και στην ανάδειξη του πρωτοπόρου, επαναστατικού ρόλου του εργατικού κινήματος. Δρούμε για να οργανωθεί η εργαζόμενη και άνεργη νεολαία στα συνδικάτα κατά κλάδο. Δρούμε για να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι κάτω από τη σημαία του ΠΑΜΕ. Ιδιαίτερα μας απασχολεί η δράση στους νέους εργάτες που είναι μετανάστες και αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας. Ξεχωριστή σημασία έχει η δράση μας στους χώρους κατάρτισης (ΙΕΚ, σχολές ΟΑΕΔ). Στο βαθμό που θα δυναμώνουμε τις προσπάθειές μας στην εργατική και εργαζόμενη νεολαία, τόσο πιο πολύ θα καρποφορούν οι προσπάθειές μας σε όλα τα τμήματα της νεολαίας. Η νεολαία που βρίσκεται στην εκπαίδευση Η δράση μας σε αυτούς τους χώρους ως περιεχόμενο, ως ουσία και ως κατεύθυνση πρέπει να είναι ενιαία αλλά και ταυτόχρονα να απευθύνεται με επεξεργασμένο πρόγραμμα στα παιδιά που λόγω της ταξικής προέλευσης ή ένταξης μπορεί η ριζοσπαστικοποίησή τους να επιδράσει σε ένα μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας που βρίσκεται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η πολιτική που υπηρετεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο οδηγεί στην όλο και μεγαλύτερη ένταση των ταξικών φραγμών στο σχολείο. Ολο και περισσότερα παιδιά εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση ή σπρώχνονται στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων πρέπει επίσης να ληφθεί υπ όψιν με ανάλογη προτεραιότητα στη δουλιά μας. Στο χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ η θέση των φοιτητών και σπουδαστών δεν χειροτερεύει μόνο εξαιτίας της εκπαιδευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων αλλά και της συνολικότερης επίθεσης στα δικαιώματα και τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Σήμερα οι φοιτητές και σπουδαστές είναι περισσότεροι από ότι τη δεκαετία του 80 και του 90 με διασπορά σχολών σε όλη την επικράτεια. Η μαζικοποίηση πάει χέρι-χέρι με την ποσοστιαία μείωση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και των παιδιών της εργατικής τάξης. Επομένως, η δράση της ΚΝΕ στα ΑΕΙ-ΤΕΙ προσανατολίζεται σε αιτήματα και θέματα που απασχολούν πιο πιεστικά τα παιδιά της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Αναδεικνύεται η ανάγκη ιδιαίτερης ενασχόλησης με τα προβλήματα των εργαζόμενων φοιτητών. Χρειάζεται αποφασιστικός προσανατολισμός για την οικοδόμηση οργανώσεων και ανάπτυξης της ΚΝΕ στα ΤΕΙ. Η σημασία της ιδεολογικής μορφωτικής δουλιάς Στις σημερινές συνθήκες εκτός από την πολύπλευρη δράση των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών υπάρχει έντονη παραπληροφόρηση ή επιλεκτική πληροφόρηση αυτή της νεολαίας από πολλά κανάλια και μηχανισμούς. Η πληροφόρηση έχει ως στοιχείο τη διαστρέβλωση και τη χειραγώγηση. Ταυτόχρονα, ενισχύεται ο ιδεολογικός ρόλος της εκπαίδευσης από το δημοτικό έως το πανεπιστήμιο για τη χειραγώγηση της νεολαίας. Στοιχείο αυτής της επίθεσης στη συνείδηση της νεολαίας είναι η εκστρατεία συκοφάντησης του σοσιαλισμού, καθώς και ο αντικομμουνισμός. Τα παραπάνω πάνε χέρι-χέρι με την υπερπροβολή αντιλήψεων και ιδεών οπορτουνιστικών πολιτικών φορέων. Για την αστική τάξη είναι χρήσιμος ο οπορτουνισμός για να δίνει αριστερό, ριζοσπαστικό άλλοθι στον αντικομμουνισμό και την αντισοσιαλιστική προπαγάνδα. Η απάντηση σε έντονα ζητήματα της ιδεολογικής διαπάλης δεν μπορεί να βρεθεί έξω από τη μόρφωση και τη μελέτη, δεν πρέπει να αναζητιέται σε ατάκες. Χρειάζεται να αντιμετωπίζεται η ιδεολογική και μορφωτική δουλιά, ως βασικό στοιχείο του χαρακτήρα της ΚΝΕ, ως σχολείο διαπαιδαγώγησης νέων κομμουνιστών. Απαιτείται άνοδος της θεωρητικής και πολιτικής κατάρτισης των στελεχών και των μελών της ΚΝΕ, κατάκτηση όλο και βαθύτερα της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας. Η άνοδος της ιδεολογικοπολιτικής στάθμης της ΚΝΕ και του μορφωτικού ρεύματος θα προχωρά στο βαθμό που θα προχωρά η αφομοίωση του προγράμματος του Κόμματος, της στρατηγικής του και πώς αυτή προωθείται. Η ΚΝΕ στις σημερινές συνθήκες δεν είναι μόνη της. Στηρίζεται στο ΚΚΕ, στην πολιτική και την ιδεολογία του, αντλεί δύναμη από την υπεροχή των ιδεών του κόμματος της εργατικής τάξης. Με ακράδαντη πεποίθηση στην επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ θα ανταποκριθεί στο ρόλο της. «Ο στόχος για ΚΝΕ γερή και μαζική απορρέει από τη φυσιογνωμία της ΚΝΕ. Ο στόχος μας είναι να κερδίζεται μαζικά η νεολαία με το ΚΚΕ, στην πάλη για το σοσιαλισμό.» (Από την απόφαση του 9ου Συνεδρίου της ΚΝΕ)