Η προσωπικότητα του Προέδρου Τζορτζ Μπους του νεότερου και των συνεργατών του

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ; 31 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ Η προσωπικότητα του Προέδρου Τζορτζ Μπους του νεότερου και των συνεργατών του Ο Σκοτσέζος συγγραφέας Άντριου Ο Χάγκαν ανέφερε κάποτε ότι «ο Τζορτζ Μπους θα μπορούσε να διεκδικήσει για φέτος (2003) τον τίτλο του προσώπου της χρονιάς για το χώρο των ΜΜΕ». Ένα πρόσωπο που απασχόλησε τις περισσότερες φορές απαξιωτικά το διεθνή Τύπο. Η πορεία έδειξε ότι η εικόνα αυτή δεν μπορεί να αλλάξει με τις όποιες κινήσεις εντυπωσιασμού. Η προσωπικότητά του διαμορφώθηκε κατά το παρελθόν, όταν ακόμα φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο, στο Γέιλ και στο Χάρβαρντ, όταν έκανε χρήση αλκοόλ. Το ιστορικό αυτό δύναται να ερμηνεύσει όλα όσα αναφέρονται σε πολλά άρθρα του διεθνούς ημερήσιου Τύπου. Για την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ ο καθηγητής Δικαίου κ. Ρίτσαρντ Νουάρκιν ανέφερε: «Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που εγκυμονεί μια πιθανή επανεκλογή του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ είναι η συμμαχία με τη θρησκευτική Δεξιά». Σύμφωνα με την άποψη του μέσου Αμερικανού πολίτη, ο άνθρωπος που συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή, μετά τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και τον πρόεδρο της Βόρειας Κο ρέας Κιν Γιονγκ, είναι ο Τζορτζ Μπους. Οι πολίτες πιστεύουν ότι επανεκλέγη στην εξουσία, μετά τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση,

32 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ επειδή υποστηρίχτηκε από αστυνομικούς, ανθρακωρύχους, από τη νεο-συντηρητική θρησκευτική Δεξιά, το μεγάλο κεφάλαιο στον τομέα της ενέργειας και της φαρμακοβιομηχανίας και τα πιο καθυστερημένα στρώματα του αμερικανικού Νότου. Ένα ετερόκλητο πλήθος από θρησκευόμενους υπερπατριώτες, που τραγουδούσαν «bomb the world», δηλαδή «βομβαρδίστε τον κόσμο», από νεαρές έφηβες που υποστήριζαν την ευτυχία της αποχής από το σεξ κι από εργάτες που ταυτίζονταν με την εικόνα του καουμπόη. Όλοι αυτοί τον επανέφεραν στην εξουσία μέσω της πιο χαοτικής προεκλογικής αντιπαράθεσης στην ιστορία της Αμερικής. Μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ, ο Σέιμουρ Χερς, σε συνέντευξή του για το αποτέλεσμα των εκλογών, ανέφερε ότι η εκλογή εκείνη υπήρξε καταστροφική: καταστροφική για την Αμερική, καταστροφική για τη Μέση Ανατολή, καταστροφική για τον κόσμο όλο. Είπε ακόμα ότι ο Μπους πιστεύει πραγματικά σ αυτό που κάνει, γι αυτό είναι τόσο επικίνδυνος. Ότι είναι ένας ιδεολόγος ουτοπιστής και γι αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ορκωμοσίας ενός Αμερικανού Προέδρου που καταγράφηκαν γιουχαΐσματα κατά προσερχόμενου Προέδρου, χαρίζοντας στον Τζορτζ Μπους ακόμα ένα αρνητικό ρεκόρ: τα διπλά γιουχαΐσματα Προέδρου, όπως αναφέρει στο άρθρο της η Ελληνίδα αρθρογράφος κ. Ελένη Κοχαϊμίδου. Η διάσημη τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ, η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Τζον Στάινμπεκ, που απονέμει το Πανεπιστήμιο Σαν Χοσέ, λέει πως ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει τη νοοτροπία του καουμπόη, δεν είναι ευφυής και αντιμετωπίζει τις καταστάσεις κοντόφθαλμα. Ίσως πρέπει να κλείσουμε τον Μπους και τον Σαντάμ Χουσεΐν μαζί στο ίδιο δωμάτιο και να τους αφήσουμε να χτυπηθούν οι δύο τους, μήπως και σώσουμε έτσι τόσες ζωές. Η απά-

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ; 33 ντηση του επικεφαλής μιας νοτιοκορεάτικης αντιπροσωπίας στο Ιράκ, του κ. Σονγκ Γιουνγκ Γκιλ, σε δημοσιογράφο της εφημερίδας Τα Νέα για τον πόλεμο στο Ιράκ είναι: «Μπορεί ο Σαντάμ Χουσεΐν να κατηγορείται για δικτατορία, αλλά ποιος έδωσε το δικαίωμα στον Πρόεδρο Μπους να λέει ότι θα αλλάξει τον κόσμο, και μάλιστα με την ένοπλη βία. Την επιλογή αλλαγής του καθεστώτος μπορεί να κάνει μόνο ο ιρακινός λαός». Ο Κουβανός Πρόεδρος Φιντέλ Κάστρο, μιλώντας σε μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στην πρωτεύουσα της Κούβας, για τον πόλεμο στο Ιράκ, διάβασε επιστολή απευθυνόμενη προς τον Τζορτζ Μπους, με φόντο μια αφίσα του στην οποία φαινόταν μεταμφιεσμένος σε «Χίτλερ». Μερικοί έγκριτοι αναλυτές χαρακτήρισαν την εξωτερική πολιτική του Τζορτζ Μπους «καουμπόικη» και τον ίδιο καθώς και τους συνεργάτες του «μάγκες του πολέμου». Ο Τζορτζ Μπους υπήρξε όχι μόνο ανειλικρινής αλλά και αγνώμων προς τους συμμάχους του, ιδιαίτερα απέναντι στον Τόνι Μπλερ, που στάθηκε, πράγματι, δίπλα του ως ένας καλός φίλος σε όλες τις δύσκολες φάσεις της προετοιμασίας του πολέμου. Τον άφησε να νιώθει ταπεινωμένος και ίσως μετανιωμένος για την απόφασή του να συμπλεύσει μαζί του σε ένα τόσο δύσκολο εγχείρημα. Ο λόγος που έκανε τον Πρόεδρο Μπους να φανεί αγνώμων στον πιο στενό του φίλο ήταν ωφελιμιστικός. Πρόκειται για τη συμφωνία με τη Βρετανία και την Ισπανία, που επήλθε στις Αζόρες, σχετικά με τη διοίκηση του Ιράκ μετά τον πόλεμο. Ο Βρετανός πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στο BBC εμφανίστηκε προσηλωμένος στις αποφάσεις τους να αναλάβει ο ΟΗΕ την ευθύνη διανομής της ανθρωπιστικής βοήθειας αλλά και της πολιτικής διοίκησης του Ιράκ. Ο κ. Μπλερ υποστήριξε ότι: «Εγώ, ο Πρόεδρος Μπους και ο πρωθυπουργός κ. Αθνάρ, κατά τη διάρκεια της συ-

34 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ νάντησής μας στις Αζόρες, συμφωνήσαμε ότι όχι μόνο το θέμα της ανθρωπιστικής βοήθειας αλλά και το ζήτημα που αφορά στην πολιτική διοίκηση του Ιράκ θα πρέπει να καθοριστεί από απόφαση του ΟΗΕ». Και υπογράμμισε ακόμα: «Η πόρτα είναι ανοιχτή στον ΟΗΕ για την ευρύτερη δυνατή συμφωνία». Στην περίπτωση αυτή ο Πρόεδρος Μπους επέδειξε μια αγνώμονα πολιτική. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας ακύρωσε όλες τις συμφωνίες. Η έξαρση αλαζονείας της στρατιωτικής ισχύος έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε αποδέχθηκε, δίχως καμία αντίρρηση, τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό των ΗΠΑ ως δύναμης κατοχής από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Τα πάντα για τον «καλό χριστιανό» Τζορτζ Μπους δικαιολογούνταν από το ιησουίτικο δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ο Μανόλης Ανδριτσάκης, σε άρθρο του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, έγραψε μεταξύ άλλων: «Ο καθηγητής Ψυχιατρικής Πάστιν Φρανκ είχε γράψει ότι: είναι απορίας άξιο, αλλά και εντυπωσιακό, πώς ένας άνθρωπος, ο οποίος παρουσιάζεται μέσα από τις σελίδες του ψυχιάτρου ως ψυχοπαθολογική προσωπικότητα, κατορθώνει να ηγείται της ισχυρότερης χώρας του Πλανήτη. Ο Μπους είναι σαδιστής, προβάλλει τους φόβους του στους άλλους με σκοπό να μην τους νιώσει ο ίδιος. Και επιπλέον, πάσχει από υπερκινητικό σύνδρομο, κατάθλιψη, δυσλεξία κ.ά. Η μόνη θεραπεία του συνδέεται με την απομάκρυνσή του από το Λευκό Οίκο. Οι ψηφοφόροι, ωστόσο, δεν άκουσαν. Οι Αμερικανοί διάλεξαν για Πρόεδρό τους κάποιον εξίσου ασθενή με τον εαυτό τους». Σύμφωνα με τον Πρόεδρο Μπους όλα έγιναν ελέω Θεού: διακήρυξε παντού την ελευθερία, την απελευθέρωση και τον εκδημοκρατισμό. Σε ομιλία του στο Ιράκ επανέλαβε 27 φορές τη λέξη «ελευθερία». Οι Αμερικανοί, είπε, έχουν «οριστεί» να δείξουν στον κόσμο τι σημαίνει ελευθερία, ενώ θα έπρεπε ο ίδιος να το δείξει πρώτα στους δικούς του πολίτες, τους Αμερικανούς πολί-

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ; 35 τες. Σήμερα ο κόσμος γνωρίζει ότι, «εν ονόματι» της ελευθερίας και της πάταξης της τρομοκρατίας, ισοπέδωσε πόλεις και χωριά, με άγνωστο αριθμό νεκρών από τους βομβαρδισμούς, από τις επιδρομές και τις δολοφονίες. Από τις επιδρομές Αμερικανών στρατιωτών στις φυλακές εκτελέστηκαν χιλιάδες αιχμάλωτοι. Έτσι αντιλαμβάνονταν ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους και οι συνεργάτες του τη δημοκρατία και την ελευθερία. Περαιτέρω σχόλια και επικρίσεις για τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους από διεθνείς προσωπικότητες Η επίθεση του Τζορτζ Μπους στο Ιράκ ξεσήκωσε παντού θύελλα αντιδράσεων. Ένα κύμα αντιπολεμικών διαδηλώσεων σάρωσε όλο τον κόσμο, από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ασία και την Αυστραλία, ακόμα και την ίδια την πατρίδα του, την Αμερική. Η λογική του ότι έπρεπε να αφοπλίσει τον τρομοκράτη δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν ή να τον δολοφονήσει θυμίζει την εποχή της «άγριας Δύσης». Όμως, δεν έλαβε υπόψη του ότι ο αφοπλισμός ή η δολοφονία του Σαντάμ θα στοίχιζε τη ζωή χιλιάδων αθώων ανθρώπων. Το μήνυμά του προς τον αμερικανικό λαό ότι η χώρα κινδυνεύει από την τρομοκρατική επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν, και ότι έπρεπε, με τη βοήθεια του Θεού, να την προστατεύσει ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Το μήνυμα αυτό συντάχθηκε κάτω από την πίεση και τις υποδείξεις μιας συγκεκριμένης λογικής, την οποία επέβαλαν οι πολεμοχαρείς συνεργάτες του, οι γνωστοί «ιέρακες» Τσένι, Γούλφοβιτς, Ράμσφελντ, Κοντολίζα Ράις κ.ά. Με τον τρόπο αυτό παγίδευσε τον αμερικανικό λαό μέσα σε μια λογική ψεύδους. Το εγχείρημά του στο Ιράκ εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ, το οποίο προ-

36 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ σπάθησε να υλοποιήσει με τον πιο βάναυσο τρόπο. Βραχυπρόθεσμα, το σχέδιο περιελάμβανε την πολιτική διαχείριση του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής. Έγκριτοι σχολιαστές τον περιγράφουν ως έναν Πρόεδρο, κατά κοινή ομολογία, χειρότερο από τον Ρίτσαρντ Νίξον. Εφάρμοσε αδίστακτα την πιο αντικοινωνική-ταξική πολιτική, η οποία ευνοεί τους πλούσιους, και παραπλάνησε τον αμερικανικό λαό για να τον οδηγήσει στον πόλεμο. Η αδίστακτη εκμετάλλευση, από την ηγεσία του, των πατριωτικών αισθημάτων, αλλά και του δικαιολογημένου τρόμου από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου δεν επέτρεψε, μέχρι σήμερα, στο δημοκρατικό κόμμα να αποκαλύψει στο λαό το παιχνίδι που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει ο Λευκός Οίκος. Οι επικρίσεις εναντίον του Προέδρου Μπους για τον πόλεμο στο Ιράκ υπήρξαν απόλυτα δικαιολογημένες, βασισμένες στο σκεπτικό ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί μονομερώς βία. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ κ. Κόφι Ανάν επέκρινε ανοιχτά την πολιτική του Προέδρου Μπους και το δικαίωμα προληπτικής επέμβασης. Το Σεπτέμβριο του 2003 στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ οι ΗΠΑ είχαν πλήρως απομονωθεί από όλους τους συνέδρους, επειδή ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους και οι συνεργάτες του, προκειμένου να δικαιολογήσουν την εισβολή στο Ιράκ, χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν. Σύμφωνα με τον Πολ Ο Νιλ, πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, τέτοια όπλα μαζικής καταστροφής δεν υπήρχαν στο Ιράκ. Απώτερος σκοπός ήταν η εκμετάλλευση του πετρελαίου του Ιράκ και η εξασφάλιση των χρυσοφόρων συμβολαίων για την ανοικοδόμησή του, ή και άλλες μεταπολεμικές δραστηριότητες. Οι απόψεις αυτές του Ο Νιλ καταγράφονται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ρον Σάσκιντ με τίτλο:

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ; 37 The price of loyalty. Στο βιβλίο αναφέρονται ακόμα τα εξής: «Επί δύο χρόνια, όσο συμμετείχα στις συσκέψεις του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (DCC), ο Πρόεδρος έμοιαζε με έναν τυφλό σ ένα δωμάτιο γεμάτο κωφούς ανθρώπους». Στο βιβλίο αναφέρεται ακόμα ότι ο Πρόεδρος υπήρξε απελπιστικά άβουλος, χωρίς προσωπική άποψη. Παρουσιάζει τον Μπους ως Πρόεδρο «μαριονέτα», που άγεται και φέρεται από μια κλίκα αξιωματούχων. Ο κ. Ο Νιλ αποκάλυψε, επιπλέον, ότι η απόφαση για την εξόντωση του Σαντάμ Χουσεΐν ελήφθη πριν από τα καταλυτικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου. Αναφέρει επίσης ότι πιθανότατα ο Πρόεδρος δεν καταλάβαινε τα όσα συνέβαιναν γύρω του. Η απάντηση του Προέδρου που φαίνεται ότι ήταν η φωνή του Τσένι σε όσα ανέφερε ο σοβαρός συνεργάτης του Ο Νιλ ήταν: «Δεν του δίναμε σημασία όταν ήταν υπουργός, θα του δώσουμε τώρα;» Εδώ αξίζει να αναφερθεί η στιχομυθία μεταξύ του τότε υπουργού Οικονομικών κ. Ο Νιλ με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Μπους κ. Ντικ Τσένι για τις φορολογικές ελαφρύνσεις που η κυβέρνηση είχε υιοθετήσει. Ο κ. Ο Νιλ ισχυρίστηκε, ως καθ ύλην αρμόδιος υπουργός, ότι οι φορολογικές ελαφρύνσεις θα αυξήσουν δραματικά τα ελλείμματα. Ο Τσένι τού απάντησε «να σκάσει και να μη μιλά», διότι σημασία είχε κατ αυτόν η ικανοποίηση της εκλογικής πελατείας. Ένα μήνα αργότερα ο Τζορτζ Μπους απέπεμψε τον υπουργό του, αφήνοντας να διαρρεύσει ότι η απόλυσή του οφειλόταν στην ανικανότητά του. Σύμφωνα με τον Αμερικανό συγγραφέα Νόρμαν Μέιλερ, «ο Πρόεδρος Μπους παραμένει αλαζονικός, εγγυημένα αδαής, διαπιστωμένα ανόητος σε όλα τα πεδία, εκτός από ένα: πέτυχε να λατρεύεται από το πιο καθυστερημένο διανοητικά τμήμα του πληθυσμού. Οι ανόητοι της χώρας είναι ευχαριστημένοι με τον Μπους. Μπορούν, επιτέλους, να φαντασιώνονται ότι, εάν αυτός ο

38 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ κρετίνος εξελέγη Πρόεδρος, γιατί δεν θα μπορούσε, σ αυτή τη χώρα, να εκλεγεί οιοσδήποτε άλλος;» Ένας διακεκριμένος Έλληνας, ο Δημήτρης Μητρόπουλος, έγραψε στην εφημερίδα Τα Νέα: «Ο Αμερικανός Πρόεδρος σπούδασε στα καλύτερα κολέγια της Ανατολικής Ακτής, Γέιλ και Χάρβαρντ, όχι όμως γιατί είχε πνευματικά χαρίσματα, αλλά γιατί είχαν φοιτήσει εκεί ο πατέρας και ο παππούς του. Ο Μπους τζούνιορ πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια με την ευφορία του αλκοόλ». Σύμφωνα με τους New York Times, είτε ο Μπους, εξαρχής, ψεύδεται για τον πόλεμο είτε είναι ανίκανος να ελέγξει την ακρίβεια των πληροφοριών του (New York Times, «The Plain Truth», 17.6.2004). Σε τηλεοπτική ταινία, ο πρύτανης των γερουσιαστών Ρόμπερτ Μπερντ είχε δηλώσει: «Αισχύνομαι για τη χώρα μου. Η αλαζονεία μάς απομόνωσε στο σημερινό κόσμο. Πραγματική δύναμη της Αμερικής ήταν η ικανότητα να εμπνέει τον υπόλοιπο κόσμο όχι με το φόβο, αλλά με το παράδειγμα. Την ικανότητα αυτή έχουμε σήμερα απολέσει». Διακήρυξη 27 πρώην πρεσβευτών και στρατιωτικών αξιωματούχων κατήγγειλε την κυβερνητική χειραγώγηση των πληροφοριών και την κατασκευή ψευδών ειδήσεων από την ομάδα Μπους, που παραπλάνησε τον αμερικανικό λαό για να τον οδηγήσει στον πόλεμο και εξασφάλισε κι άλλη θητεία με το σατανικό χειρισμό της τρομοκρατίας. Ο καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου Ρίτσαρντ Φολκ έγραψε τα εξής: «Αν δεν απελευθερώσουμε τη χώρα και τον κόσμο από την ηγεσία του Μπους, οι προοπτικές για το μέλλον είναι σκοτεινές, και θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν τη διολίσθηση προς ένα παγκόσμιο φασισμό εκτός της χώρας μας, και τον αυξανόμενο κίνδυνο ενός αστυνομικού κράτους στο εσωτερικό της». Ο Μπους υιοθέτησε το «δόγμα της επέμβασης» στα εσωτερικά των διαφόρων

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ; 39 κρατών, με εργαλείο τον εκμαυλισμό και την εξαγορά των ΜΜΕ της χώρας-στόχος. Ένα καλό παράδειγμα είναι η απόφασή του να εξοντώσει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κώστα Καραμανλή για να αναδείξει ακολούθως ένα ανδράποδο στην ηγεσία της ελληνικής κυβερνήσεως. Εξαιτίας του γεγονότος αυτού η εφημερίδα Ελευθεροτυπία σε άρθρο της (12.5.2004) αναφέρει το μέγεθος τόσο της δικής του ευθύνης όσο και των συνεργατών του ως εξής: «Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι σε έναν περισσότερο δίκαιο κόσμο ο Μπους, ο Ράμσφελντ και ο Γούλφοβιτς θα έπρεπε να καταδικαστούν ως εγκληματίες πολέμου». Η δημοσιογράφος Λουτσιάνα Καστελίνα, σε άρθρο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (12.9.2004) έγραψε μεταξύ άλλων: «Ο Μπους δεν είναι μόνο ένας δεξιός Πρόεδρος, είναι και ένας επικίνδυνος εξτρεμιστής. Είναι όπως ο Μπερλουσκόνι, αλλά πολύ περισσότερο, επειδή ένας Αμερικανός Πρόεδρος συγκεντρώνει στα χέρια του μια υπέρμετρη εξουσία, ώστε να αποφασίζει για το μέλλον όλου του κόσμου». Ο θεωρητικός των διεθνών σχέσεων Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι ανέφερε ότι: «Η διεθνής κοινή γνώμη είναι εχθρική έναντι της Αμερικής, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία μας». Σήμερα ο αντιαμερικανισμός είναι μια διάχυτη παγκόσμια θέση που την ενστερνίζεται τόσο η Αριστερά όσο και η Δεξιά. Η κυβέρνηση Μπους υιοθετεί ακραίες αρχές. Αναπόφευκτα, ο εξτρεμισμός προκαλεί ασυδοσία. Ο πρώην επικεφαλής της αντιτρομοκρατκής υπηρεσίας της CIA Βίνσεντ Κανιστράρο χαρακτηρίζει τον Πρόεδρο Μπους ως τον ηγέτη που απολαμβάνει το σεβασμό στο χώρο των μυστικών υπηρεσιών, και ότι οδήγησε τις ΗΠΑ στο δρόμο που ήθελε ο Μπιν Λάντεν, σε μια μετωπική σύγκρουση με το Ισλάμ, με πρόσχημα την εξάπλωση της δημοκρατίας αμερικανικού τύπου. Ο πλανητάρχης είναι προσηλωμένος στο όραμα της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ και άνοιξε τον ασκό της βίας στον πλα-

40 ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ νήτη. Παραμένει προσηλωμένος στο όραμα της εδραίωσης και της επέκτασης της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τη μεγάλη ισχύ τους, για τη μεταμόρφωση του κόσμου, κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν της Αμερικής. Κατά τους Άιβο Νταάλντερ και Τζέιμς Λίντσεϊ: «Αυτή είναι η ουσία του δόγματος εθνικής στρατηγικής του Μπους, που εξήγγειλε το Σεπτέμβριο του 2002». Ο Νόαμ Τσόμσκι έγραψε: «Το όραμα του Μπους έγινε πλέον παγκόσμιος εφιάλτης. Το πιο προβεβλημένο των οραμάτων που επινοήθηκαν, όταν πια όλα τα προσχήματα για εισβολή στο Ιράκ είχαν υποχρεωτικά εγκαταλειφθεί, ήταν το όραμα της εδραίωσης της δημοκρατίας στο Ιράκ και στη Μέση Ανατολή. Αντ αυτού το Ιράκ έγινε ένα απέραντο νεκροταφείο». Μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους στο αξίωμα του Προέδρου των ΗΠΑ, ο Ιγκνάσιο Ραμονέ, σε άρθρο του, αναφέρει ότι «η επανεκλογή του Τζορτζ Μπους επιβεβαιώνει ότι η δημοκρατία δεν είναι προστατευμένη από επιλογές που φέρνουν στην εξουσία επικίνδυνους δημαγωγούς. Αυτό είναι ανησυχητικό. Ο Πρόεδρος Μπους κορόιδεψε το λαό του και είπε ψέματα στη Βουλή, για να πάρει την έγκριση να διεξαγάγει προληπτικό πόλεμο (μη εγκεκριμένο από τον ΟΗΕ) και να εισβάλει στο Ιράκ. Ενθάρρυνε την άνευ όρων χρήση βίας, και προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων αθώων Ιρακινών πολιτών. Αγνόησε το εκτελεστικό διάταγμα του 1976 του Προέδρου Φορντ, το οποίο ήταν ακόμα σε ισχύ και απαγόρευε στις μυστικές υπηρεσίες τη δολοφονία ξένων ηγετών. Παραβίασε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου. Επέτρεψε τα βασανιστήρια στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ και σε άλλα μυστικά κέντρα. Ξύπνησε το πνεύμα του μακαρθισμού, ώστε κάθε πολίτης ύποπτος για σχέσεις με εχθρική οργάνωση να θεωρείται ένοχος. Ο πολιτισμένος κόσμος θα είχε κηρύξει ανεπιθύμητο κάθε