Μια δεκαετία στασιµότητας των µισθών

14 / 4 Μια δεκαετία στασιµότητας των µισθών Των Fernando Rios-Avila και Julie L. Hotchkiss Οι µισθοί των εργαζοµένων είναι το πιο σηµαντικό συστατικό στοιχείο του εισοδήµατος των νοικοκυριών. Αντιπροσωπεύουν περίπου το 83% του συνολικού εισοδήµατος των νοικοκυριών και είναι η κινητήρια δύναµη πίσω από τις αλλαγές στην αύξηση των εισοδηµάτων και της ανισότητας. Κατά συνέπεια, οι αλλαγές στους µισθούς διαδραµατίζουν σηµαντικό ρόλο στον καθορισµό των τάσεων στην εισοδηµατική ανισότητα, στις δαπάνες των νοικοκυριών και στη συνολική ευηµερία των νοικοκυριών. Τα τελευταία χρόνια, ενώ οι ονοµαστικοί µισθοί εµφανίζουν ανοδική τάση (Σχήµα 1), οι πραγµατικοί µισθοί αυξάνονται µε πολύ πιο αργούς ρυθµούς. Όπως παρατηρείται στην εργασία των Mishel et al (), ύστερα από µια µακρά περίοδο στασιµότητας των πραγµατικών µισθών, τα χαµηλά ποσοστά ανεργίας, οι αυξήσεις του κατώτατου µισθού και οι βελτιώσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας συνέβαλαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στην άνοδο των µισθών, η οποία µεταφράζεται σε αθροιστική αύξηση των πραγµατικών µισθών της τάξης του 12,4% από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 µέχρι το. Απόρροια εν µέρει µιας αδύναµης οικονοµικής ανάκαµψης µετά την ύφεση του 01, οι πραγµατικοί µισθοί έµειναν στάσιµοι στη συνέχεια, παρά την συνεχιζόµενη αύξηση της Ο Fernando Rios-Avila είναι ερευνητής-µελετητής στο Πρόγραµµα για την Κατανοµή του Εισοδήµατος και του Πλούτου στο Levy Economics Institute. Η Julie L. Hotchkiss είναι ερευνήτρια και ανώτερη σύµβουλος στο τµήµα έρευνας της Οµοσπονδιακής Τράπεζας της Ατλάντα και έκτακτη καθηγήτρια Οικονοµικών στο Πολιτειακό Πανεπιστήµιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑ. Copyright 14 Levy Economics Institute of Bard College

2 παραγωγικότητας της εργασίας. Στην πραγµατικότητα, µε εξαίρεση µια σύντοµη παρέκκλιση το 09, οι πραγµατικοί µισθοί δεν εµφανίζουν σχεδόν καµία βελτίωση (αύξηση κατά 1%) από το. [1] Η περίοδος µεταξύ και 13 έχει γίνει γνωστή ως η δεκαετία της στασιµότητας των µισθών (βλέπε, για παράδειγµα, Mishel και Shierholz 13). Figure 1 Trends in Real and Nominal Wages 24 22 Hourly Wage 18 16 14 12 08 Real Wages Nominal Wages Note: Real wages are reflected in 13 dollars. Source: US Bureau of Labor Statistics, Current Population Survey, Outgoing Rotation Groups Ωστόσο, την ίδια χρονική περίοδο ( 13) υπήρξαν σηµαντικές αλλαγές στη σύνθεση της αγοράς εργασίας. Συγκεκριµένα, το εργατικό δυναµικό γερνάει και γίνεται πιο ειδικευµένο.[2] Επιπλέον, εν µέρει λόγω κάποιων δραµατικών οικονοµικών αντιξοοτήτων κατά τη διάρκεια των υφέσεων του 01 και του 08, οι εργαζόµενοι αργούν να βγουν στη σύνταξη (11 Goda et al.). Η αύξηση ηλικίας, εργασιακής εµπειρίας και µορφωτικού επιπέδου (στοιχεία τα οποία συνδέονται θετικά µε τους µισθούς) θα µπορούσαν κάλλιστα να οδηγήσουν σε αύξηση των πραγµατικών µισθών, πράγµα που σηµαίνει ότι οι µισθοί των εργαζοµένων µιας συγκεκριµένης ηλικιακής διάρθρωσης και ενός συγκεκριµένου µορφωτικού προφίλ µπορεί στην πραγµατικότητα να µειώθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. Κι αυτό ακριβώς είναι που επιδιώκει να αποκαλύψει το παρόν σηµείωµα πολιτικής: µια δεκαετία φαινοµενικά στάσιµων µισθών ήταν στην πραγµατικότητα µια δεκαετία πτωτικής τάσης των πραγµατικών µισθών για τους εργαζόµενους ενός συγκεκριµένου ηλικιακού και µορφωτικού προφίλ. Ξεκινώντας από το, έχουµε υπολογίσει τους counterfactual µέσους πραγµατικούς µισθούς, διατηρώντας σταθερά τα επίπεδα µόρφωσης και την ηλιακή διάρθρωση µε εκείνα που παρατηρούνται το.[3] Οι counterfactual µισθοί διαµορφώνονται µε τη στάθµιση των µέσων ετήσιων µισθών για κάθε ηλικιακή, εκπαιδευτική ή/και επαγγελµατική κατηγορία από την κατανοµή αυτών των χαρακτηριστικών που παρατηρήθηκαν το.[4] Αυτά τα στοιχεία θα µας βοηθήσουν να δούµε σε ποιο βαθµό µπορεί να εξηγηθεί η συνολική αύξηση των πραγµατικών µισθών µεταξύ και

3 13 από τις διαρθρωτικές (π.χ., µορφωτικό επίπεδο και ηλικία/εργασιακή εµπειρία) αλλαγές στην αγορά εργασίας. Το Σχήµα 2 καταγράφει τους παρατηρούµενους πραγµατικούς µισθούς (από το Σχήµα 1), µαζί µε κάποιους counterfactual πραγµατικούς µισθούς, που διατηρούν σταθερή τη σύνθεση του µορφωτικού επιπέδου, ηλικίας και επαγγέλµατος στα επίπεδα του. Το Σχήµα 2 αποκαλύπτει ότι όχι µόνο δεν αυξήθηκαν οι πραγµατικοί µισθοί µετά το, αλλά στην πραγµατικότητα µειώθηκαν σε επίπεδα που δεν έχουµε δει από το. Μεταξύ και 13, οι counterfactual µέσοι πραγµατικοί µισθοί µειώθηκαν κατά 6,%. Με άλλα λόγια, περίπου το 12% από το 13,2% της αύξησης των πραγµατικών µισθών µεταξύ και 13 µπορεί να αποδοθεί στις δηµογραφικές αλλαγές του εργατικού δυναµικού. Μπορούµε επίσης να δούµε στο Σχήµα 2 ότι οι αλλαγές στη σύνθεση της βιοµηχανίας και των επαγγελµάτων συνέβαλαν στις παρατηρούµενες τάσεις: η αγορά εργασίας µετατοπίζεται αργά αλλά σταθερά προς τα επαγγέλµατα και τις βιοµηχανίες µε υψηλότερα επίπεδα µισθών. Η διατήρηση της κατηγορίας του επαγγέλµατος και της βιοµηχανίας στα επίπεδα του θα είχε οδηγήσει σε βραδύτερη αύξηση των πραγµατικών µισθών, αλλά οι αλλαγές στη βιοµηχανία και στα επαγγέλµατα δεν ήταν η κινητήρια δύναµη πίσω από τη µείωση των counterfactual πραγµατικών µισθών που φαίνονται στο Σχήµα 2. Τα εύσηµα αποδίδονται για το έργο αυτό στις αλλαγές στην κατηγορία της ηλικίας/εργασιακής εµπειρίας και µόρφωσης. Στη συνέχεια, θα διατηρήσουµε σταθερά µόνο την ηλικιακή διάρθρωση και τα µορφωτικά χαρακτηριστικά. Figure 2 Real Wages vs. Fixed Real Wages 23 22 Hourly Wage 21 19 18 17 08 Real Wages Education/Age Fixed Industry/Occupation All Fixed Note: Real wages are reflected in 13 dollars. Source: US Bureau of Labor Statistics, Current Population Survey, Outgoing Rotation Groups

Διαφορές ανά φύλο και φυλή Το Σχήµα 3 απεικονίζει την εµπειρία της δεκαετίας µε τη µείωση των µισθών ανά φύλο και φυλή. Στο τµήµα Α βλέπουµε ότι η δεκαετία των παρατηρούµενων στάσιµων πραγµατικών µισθών ήταν κατά µέσο όρο πιο δύσκολη για τους άνδρες από ό, τι για τις γυναίκες. Μεταξύ 01, οι άνδρες και οι γυναίκες βίωσαν παρόµοια αύξηση στους πραγµατικούς µισθούς κατά περίπου 10% και 11% αντίστοιχα. Ξεκινώντας από το, ωστόσο, η αύξηση στους πραγµατικούς µισθούς των ανδρών συµπιέστηκε, και κατέληξαν να είναι χαµηλότεροι κατά 3% από ό, τι ήταν το 13. Οι µισθοί των γυναικών, από την άλλη πλευρά, συνέχισαν την ανοδική τους τάση, αν και µε βραδύτερο ρυθµό, και κατέληξαν να είναι υψηλότεροι κατά 5% το 13 σε σχέση µε το. Αυτή η ασυµµετρία στην αύξηση των πραγµατικών µισθών συνέβαλε στη συρρίκνωση του µη προσαρµοσµένου µισθολογικού χάσµατος µεταξύ ανδρών και γυναικών που αναλογεί σε πάνω από 10 ποσοστιαίες µονάδες µεταξύ 13. 4

5 Figure 3 Real vs. Fixed Real Wages, by Sex and by Race 26 Panel A. By Sex 24 Hourly Wage 22 18 16 08 Men, Real Wages Men, Fixed Wages Women, Real Wages Women, Fixed Wages 26 Panel B. By Race 24 Hourly Wage 22 18 16 08 White, Real Wages White, Fixed Wages Nonwhite, Real Wages Nonwhite, Fixed Wages Note: Real wages are reflected in 13 dollars. Source: US Bureau of Labor Statistics, Current Population Survey, Outgoing Rotation Groups Η σύγκριση των τάσεων στη σταθερή αύξηση των πραγµατικών µισθών εµφανίζει ωστόσο µια διαφορετική εικόνα. Ενώ οι σταθεροί µισθοί συνεχίζουν να αυξάνονται την περίοδο τόσο για τους άνδρες (8,2%) όσο και για τις γυναίκες (8,7%), οι σταθεροί µισθοί για τους άνδρες και τις γυναίκες βιώνουν πτώση µετά το κατά 7% για τους άνδρες και κατά 4,5% για τις γυναίκες. Αυτή η εξέλιξη είναι συµβατή µε την άνοδο του µορφωτικού επιπέδου των γυναικών κατά την περίοδο αυτή, η οποία είναι µεγαλύτερη από αυτή των ανδρών.[5] Οι Golding et al. () εµφανίζουν στοιχεία που δείχνουν ότι οι γυναίκες πλησίασαν ή και ξεπέρασαν τα επιτεύγµατα των ανδρών στον τοµέα της ανώτατης εκπαίδευσης. Ακόµη κι αν µειώθηκαν οι σταθεροί πραγµατικοί µισθοί για τους άνδρες και τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της περιόδου, το µη προσαρµοσµένο µισθολογικό χάσµα (σε σταθερές αµοιβές) µειώθηκε κατά τέσσερις ποσοστιαίες µονάδες, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει µια µικρή βελτίωση σχετικά µε

6 την ανισότητα των µισθών ανάµεσα στα δύο φύλα. Όντως αυτό είναι συνεπές µε τα ευρήµατα των Blau and Kahn (07) περί βραδύτερης σύγκλισης µεταξύ ανδρών και γυναικών όσον αφορά τη δοµή των µισθών κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του. Το τµήµα Β του σχήµατος 3 εµφανίζει πληροφορίες σχετικά µε τις τάσεις των µισθών ανά φυλή, συγκρίνοντας τους µισθούς των λευκών έναντι των µη λευκών εργαζοµένων. Οι τάσεις των πραγµατικών µισθών για τους λευκούς και τους µη λευκούς εργαζόµενους εµφανίζουν παρόµοια πρότυπα µε εκείνα που παρατηρήθηκαν για τους άνδρες και τις γυναίκες. Η κύρια διαφορά είναι ότι ενώ οι γυναίκες εµφανίζουν µια περίοδο στασιµότητας στους πραγµατικούς µισθούς µετά την ύφεση του 01, οι µισθοί ανάµεσα στους µη λευκούς εργαζόµενους συνέχισαν να αυξάνονται, αν και µε πιο αργούς ρυθµούς. Αυτή η συνεχιζόµενη αύξηση των µισθών, κατά µέσο όρο, ανάµεσα στους µη λευκούς εργαζόµενους συνέβαλε στη µείωση του παρατηρούµενου µισθολογικού χάσµατος µεταξύ λευκών και µη λευκών εργαζοµένων κατά περίπου εννέα ποσοστιαίες µονάδες µεταξύ 13. Κοιτάζοντας τις τάσεις των σταθερών πραγµατικών µισθών, βλέπουµε τα αποτελέσµατα της µεγαλύτερης προόδου των µη λευκών εργαζοµένων στο µορφωτικό επίπεδο σε σχέση µε τους λευκούς εργαζόµενους, κατά µέσο όρο. Όταν λάβουµε υπόψη αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, το µισθολογικό χάσµα µεταξύ λευκών και µη λευκών εργαζοµένων έχει στην πραγµατικότητα µειωθεί µόνο κατά περίπου δύο ποσοστιαίες µονάδες από το. Αν και δεν εµφανίζεται εδώ, οι µη λευκοί εργαζόµενοι επωφελήθηκαν περισσότερο από ό, τι άλλες οµάδες από τις αλλαγές στη σύνθεση της βιοµηχανίας και του επαγγέλµατος, καθώς οι κατά µέσο όρο counterfactual µισθοί τους είναι ελαφρώς χαµηλότεροι αν συγκρατήσουµε τις αλλαγές στη βιοµηχανία και στο επαγγέλµατα. Διαφορές ανά µορφωτικό επίπεδο Δεδοµένου του σηµαντικού ρόλου που έχει διαδραµατίσει το µορφωτικό επίπεδο στην κάλυψη της µείωσης των πραγµατικών µισθών κατά την τελευταία δεκαετία, το Σχήµα 4 παρουσιάζει τη σωρευτική αύξηση των µισθών ανά µορφωτικό επίπεδο: το τµήµα Α δείχνει την παρατηρούµενη αύξηση των µισθών για κάθε οµάδα µορφωτικού επιπέδου, ενώ το τµήµα Β δείχνει ότι αυτή η αύξηση των µισθών µε την ηλικιακή διάρθρωση κάθε οµάδας µορφωτικού επιπέδου διατηρήθηκε σταθερή. Οι εργαζόµενοι σε όλα τα µορφωτικά επίπεδα βίωσαν σηµαντική αύξηση των µισθών µεταξύ, τόσο στους παρατηρούµενους πραγµατικούς µισθούς (τµήµα Α) όσο και στους σταθερούς πραγµατικούς µισθούς (τµήµα Β). Σε όλα τα µορφωτικά επίπεδα, οι εργαζόµενοι µε ανώτατο πτυχίο, και στη συνέχεια αυτοί µε απολυτήριο λυκείου, είχαν τη µεγαλύτερη αθροιστική αύξηση µισθών κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και ήταν σχετικά λιγότερο ευάλωτοι στις µειώσεις των µισθών που συνόδευσαν την αδύναµη οικονοµική ανάκαµψη µετά τη ύφεση του 07 09, και ιδίως για τα έτη και 13.

7 Figure 4 Real Wage by Education Level Panel A. Real Wages, Cumulative Growth 15 Percent Change 10 5 0-5 08 Less than High School High School Some College College Graduate School Panel B. Fixed Wages, Cumulative Growth 15 Percent Change 10 5 0-5 08 Less than High School High School Some College College Graduate School Note: Real wages are reflected in 13 dollars. Source: US Bureau of Labor Statistics, Current Population Survey, Outgoing Rotation Groups Η επίδραση της µείωσης των πραγµατικών µισθών µέσα στο πλαίσιο της ταξινόµησης των µορφωτικών επιπέδων φαίνεται σε όλες τις οµάδες µορφωτικού επιπέδου στο τµήµα Α οι εργαζόµενοι σε όλα τα επίπεδα µόρφωσης αµείβονταν µε χαµηλότερους πραγµατικούς µισθούς το 13 σε σχέση µε το. Το τµήµα Β ξεδιαλύνει το ρόλο της γήρανσης/επαγγελµατικής εµπειρίας από εκείνον της µόρφωσης. Η επαγγελµατική εµπειρία φαίνεται να έχει µικρή επίδραση στην αύξηση των µισθών ανάµεσα στα λιγότερο µορφωµένα τµήµατα του πληθυσµού (χωρίς απολυτήριο Γυµνασίου) και στα πιο µορφωµένα τµήµατα του πληθυσµού (µεταπτυχιακές σπουδές). Η συγκράτηση της ηλικιακής διάρθρωσης µειώνει την αύξηση των µισθών ανάµεσα στους πτυχιούχους σε σχέση µε αυτό που βιώνουν οι εργαζόµενοι µε µεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών και

8 µειώνει την αύξηση των µισθών για τα άτοµα µε απολυτήριο λυκείου σε σχέση µε την αύξηση των µισθών για τα άτοµα µε ακόµη χαµηλότερο µορφωτικό επίπεδο. Τελικό αποτέλεσµα Η στασιµότητα των πραγµατικών µισθών δεν αποτελεί πρόσφατο γεγονός. Στοιχεία που παρέχονται από τους Mishel et al. () δείχνουν ότι η αύξηση των πραγµατικών µισθών και της παραγωγικότητας της εργασίας ξεκινά µια τάση απόκλισης από τις αρχές του 1970. Παρά την υψηλή αύξηση της παραγωγικότητας, οι πραγµατικοί µισθοί παρέµειναν στάσιµοι. Η αποσύνδεση µεταξύ της αύξησης της παραγωγικότητας και της αύξησης των πραγµατικών µισθών έχει συνδεθεί µε τη µετατόπιση του εθνικού εισοδήµατος από τον κόσµο της εργασίας προς το κεφάλαιο και µε την αύξηση των µισθολογικών ανισοτήτων (Mishel et al. ). Το παρόν σηµείωµα πολιτικής δείχνει ότι αυτό που φαινοµενικά αποτελούσε µια δεκαετία µηδενικής αύξησης των πραγµατικών µισθών ήταν στην πραγµατικότητα µια δεκαετία πτωτικών τάσεων στους πραγµατικούς µισθούς. Η γήρανση και τα µορφωτικά επίπεδα του εργατικού δυναµικού τόνωσαν τους µισθούς µέσω οφελών που προέκυψαν από την επαγγελµατική εµπειρία και την ενίσχυση του ανθρώπινου κεφαλαίου. Στις ηλικιακές οµάδες και στην κατηγορία του µορφωτικού επιπέδου, οι πραγµατικοί µισθοί το 13 ήταν στα επίπεδα του 5% χαµηλότεροι από ό, τι ήταν στο αποκορύφωµά τους το. Που οφείλεται η µείωση των µισθών για τη συγκεκριµένη δεκαετία; Αν και είναι δύσκολο να ξεδιαλύνουµε τα αίτια από τα αποτελέσµατα, παρατηρούµε ότι η αύξηση του ΑΕΠ µειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου της ανάλυσης που διεξήγαµε (από το έως το 13). Η επιβράδυνση στους ρυθµούς αύξησης της παραγωγής σηµαίνει µικρότερη αύξηση στις αποδόσεις για την κατανοµή του εισοδήµατος στον κόσµο της εργασίας (και στο κεφάλαιο), κάτι που θα µπορούσε να µεταφραστεί σε ακόµη µεγαλύτερη µείωση των πραγµατικών µισθών. Με τη σειρά του, η πτωτική τάση των πραγµατικών µισθών σηµαίνει ότι οι καταναλωτές ξοδεύουν λιγότερα προκειµένου να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη. Μέχρι στιγµής, η βελτίωση του µορφωτικού επιπέδου και της εργασιακής εµπειρίας των εργαζοµένων τόνωσαν συνολικά τους µέσους πραγµατικούς µισθούς. Κοιτάζοντας µπροστά, µε την συνταξιοδότηση των «baby boomers», ο µέσος όρος εργασιακής εµπειρίας του εργατικού δυναµικού θα µειωθεί, πιέζοντας τους µισθούς προς τα κάτω. Ωστόσο, καθώς θα επιβραδύνεται η αύξηση της προσφοράς εργασίας, θα υπάρξουν ανοδικές πιέσεις στους µισθούς. Όσον αφορά την παραγωγικότητα, στο βαθµό που οι αλλαγές στην τεχνολογία µπορεί να ενισχύσουν την παραγωγικότητα των εργαζοµένων και να αυξήσουν τη ζήτηση εργαζοµένων υψηλής ειδίκευσης, η εξέλιξη αυτή µπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των µισθών, αν και η σηµαντική βελτίωση της παραγωγικότητας που σηµειώθηκε από το 1973 δεν προκάλεσε ανάλογη αύξηση των πραγµατικών µισθών. Παρά την υποτονική εξέλιξη των πραγµατικών µισθών, τα αποτελέσµατα που παρουσιάζονται εδώ δείχνουν ότι οι µισθολογικές διαφορές ανά φύλο και φυλή

9 συρρικνώνονται σταθερά από το. Από τη µία πλευρά, το µεγαλύτερο µέρος των µισθολογικών χασµάτων µπορεί να εξηγηθεί από την γρήγορη συσσώρευση του ανθρώπινου κεφαλαίου (υψηλότερα επίπεδα µόρφωσης) ανάµεσα στις γυναίκες και τους µη λευκούς εργαζόµενους. Από την άλλη πλευρά, ακόµη και αφού λάβουµε υπόψη αυτές τις αλλαγές, οι µισθολογικές διαφορές µεταξύ των δύο φύλων και ανάµεσα στις φυλές (µεταξύ λευκών και µη λευκών εργαζοµένων) εµφανίζουν σταθερή, αν και µικρή, µείωση από το. Με άλλα λόγια, οι γυναίκες και οι µη λευκοί εργαζόµενοι, αντίστοιχα, έχουν βιώσει βραδύτερη µείωση των µισθών σε σχέση µε τους άνδρες και τους λευκούς εργαζόµενους. Οι συνεχείς αλλαγές στην ηλιακή διάρθρωση και στα µορφωτικά επίπεδα του εργατικού δυναµικού µας οδηγούν στα ακόλουθα συµπεράσµατα. Πρώτον, ενώ ένας πιο έµπειρος και καλύτερα µορφωµένος εργαζόµενος (δηλαδή, µεγαλύτερος σε ηλικία και σοφότερος εργαζόµενος) θα έχει θετικό αντίκτυπο στην ποιότητα και την παραγωγικότητα του εργατικού δυναµικού, η αποτυχία να ληφθεί υπόψη η εξέλιξη αυτών των παραγόντων συµβάλει στη διαµόρφωση µιας διαστρεβλωµένης αντίληψης σχετικά µε τις τάσεις στους µισθούς των εργαζοµένων. Με αυτή την έννοια, όταν θέλουµε να περιγράψουµε την εξέλιξη της ευηµερίας του πληθυσµού, ένας επίσηµος δείκτης για τη «σταθερή» τάση των µισθών µπορεί να είναι πολύ πιο κατάλληλο εργαλείο για τους χαράκτες πολιτικής. Δεύτερον, µένει να δούµε για πόσο καιρό θα µπορούν αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές να αποκρύψουν τις πτωτικές τάσεις σε όλο το φάσµα του πληθυσµού, ειδικά αν οι αποδόσεις από την αύξηση της παραγωγικότητας δεν οδηγήσουν στη βελτίωση των µισθών. Επιπλέον, µε βάση τις τρέχουσες τάσεις, θα είναι σηµαντικό να δηµιουργηθούν πολιτικές που θα διευκολύνουν την απορρόφηση ενός αυξανόµενου αριθµού πανεπιστηµιακών αποφοίτων στην αγορά εργασίας και θα εξασφαλίζουν ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας ζωής (µισθούς) για τους εργαζοµένους µε χαµηλό µορφωτικό επίπεδο. Σηµειώσεις 1. Η παρέκκλιση των πραγµατικών µισθών που παρατηρήθηκε το 09 εξηγείται από τα πολύ χαµηλά επίπεδα πληθωρισµού που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο. 2. Αποδεικτικά στοιχεία ότι αυξήθηκαν ακόµη και οι εγγραφές στα εκπαιδευτικά ιδρύµατα της χώρας κατά τη διάρκεια της ύφεσης του 07 09 µπορεί να βρεθούν στους Hotchkiss, Pitts, και Rios-Avila (14). 3. Το επιλέγεται ως το αρχικό έτος για τη διατήρηση της συνοχής µε τον χρόνο για τον καθορισµό µεταβλητών όπως το µορφωτικό επίπεδο. Αυτό µας επιτρέπει να συλλάβουµε την τελευταία περίοδο της ανάκαµψης των πραγµατικών µισθών που βίωσε η αγορά εργασίας (στα τέλη της δεκαετίας του 1990). 4. Αυτή η στρατηγική είναι στην ουσία παρόµοια µε την ηµιπαραµετρική ανάλυση που χρησιµοποιούν στην εργασία τους οι DiNardo, Fortin, και Lemieux (), όπου αναλύσουν την επίδραση των θεσµικών και αγοραίων αλλαγών στην κατανοµή των µισθών.

10 5. Οι αλλαγές στην ηλικιακή διάρθρωση ήταν παρόµοιες για τους άνδρες και τις γυναίκες στην αγορά εργασίας σε όλο το φάσµα των χρονικών περιόδων που εξετάσαµε. Σε πρόσθετα αποτελέσµατα, που δεν φαίνονται εδώ, η συγκράτηση στις αλλαγές στη διάρθρωση των επαγγελµάτων και στις δοµές της βιοµηχανίας (εκτός από την εκπαίδευση και την ηλικία) είχε µικρή επίδραση στους counterfactual πραγµατικούς µισθούς για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Πηγές Blau, F. D., and L. M. Kahn. 07. The Gender Pay Gap: Have Women Gone as Far as They Can? Academy of Management Perspectives 21(1): 7 23. DiNardo, J., N. M. Fortin, and T. Lemiux.. Labor Market Institutions and Distribution of Wages, 1973 1992: A Semiparametric Approach. Econometrica 64(5): 1001 44. Goda, G. S., J. B. Shoven, and S. N. Slavov. 11. What Explains Changes in Retirement Plans during the Great Recession? American Economic Review 101(3): 29 34. Goldin, C., L. F. Katz, and I. Kuziemko.. The Homecoming of American College Women: The Reversal of the College Gender Gap. Journal of Economic Perspectives (4): 133 56. Hotchkiss, J., M. Pitts, and F. Rios-Avila. 14. A Search for Evidence of Skill Mismatch in the Aftermath of the Great Recession. Applied Economic Letters 21(9): 587 92. Mishel, L., and H. Shierholz. 13. A Decade of Flat Wages. Briefing Paper No. 365. Washington, D.C.: Economic Policy Institute. Mishel, L., J. Bivens, E. Gould, and H. Shierholz.. The State of Working America, 12th ed. An Economic Policy Institute Book. Ithaca: Cornell University Press.