EMA/65420/2013 EMEA/H/C/000481 Περίληψη EPAR για το κοινό αδαλιμουμάμπη Το παρόν έγγραφο αποτελεί σύνοψη της Ευρωπαϊκής Δημόσιας Έκθεσης Αξιολόγησης (EPAR) του. Επεξηγεί τον τρόπο με τον οποίο η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) αξιολόγησε το φάρμακο προτού διατυπώσει τη θετική της γνώμη για τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας, καθώς και τις συστάσεις της σχετικά με τους όρους χρήσης του. Τι είναι το ; Το είναι φάρμακο που περιέχει τη δραστική ουσία αδαλιμουμάμπη. Διατίθεται σε μορφή ενέσιμου διαλύματος σε προγεμισμένη σύριγγα ή προγεμισμένη συσκευή τύπου πένας και σε φιαλίδιο για χρήση μόνο σε παιδιά. Όλες οι μορφές περιέχουν 40 mg αδαλιμουμάμπης. Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται το ; Το χορηγείται για τη θεραπεία των ακόλουθων ομάδων ασθενών: ενήλικες με μέτριας έως σοβαρής μορφής ενεργό ρευματοειδή αρθρίτιδα (νόσος που προκαλεί φλεγμονή των αρθρώσεων) οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς σε ορισμένες άλλες θεραπείες (τα αποκαλούμενα τροποποιητικά της νόσου αντιρρευματικά φάρμακα DMARD) και ενήλικες με σοβαρής μορφής ενεργό ρευματοειδή αρθρίτιδα σε προϊούσα (επιδεινούμενη) μορφή που δεν έχουν λάβει στο παρελθόν αγωγή με μεθοτρεξάτη (άλλο φάρμακο που χορηγείται στη ρευματοειδή αρθρίτιδα). Το χορηγείται σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη ή μόνο του, σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν μεθοτρεξάτη παιδιά και έφηβοι ηλικίας 2 έως 17 ετών με πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα (σπάνια παιδική νόσος που προκαλεί φλεγμονή πολλών αρθρώσεων) που δεν αποκρίθηκαν επαρκώς σε θεραπεία με DMARD. Το χορηγείται σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη ή μόνο του, σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν μεθοτρεξάτη 7 Westferry Circus Canary Wharf London E14 4HB United Kingdom Telephone +44 (0)20 7418 8400 Facsimile +44 (0)20 7418 8416 E-mail info@ema.europa.eu Website www.ema.europa.eu An agency of the European Union European Medicines Agency, 2013. Reproduction is authorised provided the source is acknowledged.
ενήλικες με ενεργό και προϊούσα ψωριασική αρθρίτιδα (νόσος που προκαλεί ερυθρές, λεπιοειδείς κηλίδες στο δέρμα και φλεγμονή των αρθρώσεων) οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς σε άλλες θεραπείες ενήλικες με αξονική σπονδυλαρθρίτιδα (νόσος που προκαλεί φλεγμονή και πόνο στις αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης), περιλαμβανομένων ασθενών με: οξεία ενεργό αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα που δεν αποκρίθηκαν επαρκώς σε άλλες θεραπείες οξεία αξονική σπονδυλαρθρίτιδα, χωρίς ευρήματα αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας στην ακτινογραφία, αλλά με αντικειμενικές ενδείξεις φλεγμονής, οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς ή δεν ανέχονται τη λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που αποκαλούνται ΜΣΑΦ ενήλικες με μέτριας έως σοβαρής μορφής ενεργό νόσο του Crohn (νόσος που προκαλεί φλεγμονή του εντέρου) οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς ή δεν μπορούν να λάβουν άλλες θεραπείες παιδιά και εφήβους ηλικίας 6 έως 17 ετών με σοβαρής μορφής ενεργό νόσο του Crohn οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς ή δεν μπορούν να λάβουν άλλες θεραπείες ενήλικες με ψωρίαση (νόσος που προκαλεί ερυθρές, λεπιοειδείς κηλίδες στο δέρμα) οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς ή δεν μπορούν να λάβουν άλλες θεραπείες ενήλικες με μέτρια έως σοβαρή ενεργό ελκώδη κολίτιδα (νόσος που προκαλεί φλεγμονή και έλκη στα εσωτερικά τοιχώματα του εντέρου) οι οποίοι δεν αποκρίθηκαν επαρκώς ή δεν μπορούν να λάβουν άλλες θεραπείες. Το φάρμακο χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή. Πώς χρησιμοποιείται το ; Η έναρξη και η επίβλεψη της θεραπείας με πρέπει να πραγματοποιείται από γιατρό έμπειρο στη θεραπεία νόσων για την αντιμετώπιση των οποίων χορηγείται το. Σε ενήλικες, η συνιστώμενη δόση του είναι 40 mg, χορηγούμενα κάθε δύο εβδομάδες. Σε ενήλικες, για τη θεραπεία της νόσου του Crohn και της ψωρίασης, χορηγείται αρχική δόση (επαγωγής) 80 mg και στη συνέχεια, μετά από μία εβδομάδα, 40 mg κάθε δύο εβδομάδες (δόση συντήρησης). Για την ελκώδη κολίτιδα οι δύο πρώτες δόσεις είναι 160 mg και 80 mg χορηγούμενες με διαφορά δύο εβδομάδων και στη συνέχεια 40 mg κάθε δύο εβδομάδες. Οι ενήλικες ασθενείς που χρήζουν ταχύτερης ανταπόκρισης στη νόσο του Crohn ενδεχομένως να χρειαστεί να ξεκινήσουν επίσης με τις δύο αυτές μεγαλύτερες δόσεις, αν και αυτό πιθανώς να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών. Σε παιδιά ηλικίας 2 έως 12 χρονών με πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, η συνιστώμενη δόση χορήγησης είναι 24 mg ανά τετραγωνικό μέτρο σωματικής επιφάνειας (υπολογίζεται βάσει του ύψους και του βάρους του ασθενούς), με μέγιστη δόση τα 20 mg για παιδιά ηλικίας κάτω των 4 ετών και με μέγιστη δόση 40 mg για παιδιά ηλικίας 4 12 ετών, χορηγούμενα κάθε δύο εβδομάδες. Σε εφήβους ηλικίας 13 έως 17 ετών με πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα χορηγείται δόση των 40 mg κάθε δύο εβδομάδες. Σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 6 έως 17 ετών που πάσχουν από νόσο του Crohn, χορηγείται η συνήθης δόση επαγωγής των 80 mg και ύστερα από δύο εβδομάδες χορηγείται δόση των 40 mg κάθε δύο εβδομάδες στα παιδιά με σωματικό βάρος τουλάχιστον 40 kg. Μισή δόση χορηγείται σε όσους ζυγίζουν λιγότερο από 40 kg, αλλά η δόση και η συχνότητα μπορούν να αυξηθούν σε ορισμένες περιπτώσεις. Το χορηγείται με ένεση κάτω από το δέρμα. Μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, οι ασθενείς μπορούν να κάνουν μόνοι τους την ένεση με, εφόσον ο γιατρός τους το εγκρίνει. Στους ασθενείς που λαμβάνουν πρέπει να χορηγείται η ειδική ενημερωτική κάρτα που περιλαμβάνει Σελίδα 2/5
συνοπτικά τις πληροφορίες ασφαλείας του φαρμάκου. Κατά τη θεραπεία με, οι ασθενείς μπορούν να λαμβάνουν και άλλα φάρμακα, όπως κορτικοστεροειδή (άλλο είδος αντιφλεγμονωδών φαρμάκων). Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο χορήγησης του για τη θεραπεία των διαφόρων παθήσεων περιλαμβάνονται στο φύλλο οδηγιών χρήσης. Πώς δρα το ; Η δραστική ουσία του, η αδαλιμουμάμπη, είναι μονοκλωνικό αντίσωμα. Το μονοκλωνικό αντίσωμα είναι αντίσωμα (τύπος πρωτεΐνης) το οποίο έχει σχεδιαστεί για να αναγνωρίζει και να προσκολλάται σε μια συγκεκριμένη δομή (καλούμενη αντιγόνο) που υπάρχει στον οργανισμό. Η αδαλιμουμάμπη έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προσκολλάται σε έναν χημικό αγγελιοφόρο στον οργανισμό, ο οποίος αποκαλείται παράγοντας νέκρωσης όγκων (TNF). Ο συγκεκριμένος αγγελιοφόρος συμμετέχει στην πρόκληση φλεγμονής και υπάρχει σε υψηλά επίπεδα σε ασθενείς που πάσχουν από νόσους για τη θεραπεία των οποίων χορηγείται το. Αναστέλλοντας τη δράση του παράγοντα νέκρωσης όγκων, η αδαλιμουμάμπη μειώνει τη φλεγμονή και τα λοιπά συμπτώματα των νόσων. Ποιες μελέτες εκπονήθηκαν για το ; Διεξήχθησαν πέντε κύριες μελέτες για το, στις οποίες μετείχαν ασθενείς με μέτριας έως σοβαρής μορφής ρευματοειδή αρθρίτιδα. Σε τέσσερις από αυτές τις μελέτες, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο (εικονική θεραπεία), χορηγούμενο είτε ως αποκλειστική είτε ως πρόσθετη θεραπεία σε άλλα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και στη μεθοτρεξάτη, σε περισσότερους από 2.000 ασθενείς. Η πέμπτη μελέτη συνέκρινε τον συνδυασμό και μεθοτρεξάτης με την αποκλειστική χορήγηση μεθοτρεξάτης ή την αποκλειστική χορήγηση σε 799 ασθενείς που δεν είχαν λάβει μεθοτρεξάτη στο παρελθόν. Για την πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο, χορηγούμενο ως μονοθεραπεία ή ως πρόσθετη θεραπεία στην μεθοτρεξάτη, σε μία κύρια μελέτη στην οποία μετείχαν 171 ασθενείς ηλικίας 4 έως 17 ετών. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν επί 16 εβδομάδες, προτού συνεχίσουν με ή με εικονικό φάρμακο για άλλες 32 εβδομάδες. Το διερευνήθηκε επίσης σε μία κύρια μελέτη στην οποία μετείχαν 32 παιδιά ηλικίας 2-4 ετών (ή άνω των 4 ετών αλλά με βάρος κάτω των 15 kg) με πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα. Η μελέτη διήρκησε 24 εβδομάδες και το δεν συγκρίθηκε με άλλη θεραπεία. Στην ψωριασική αρθρίτιδα, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο επί 12 εβδομάδες σε δύο κύριες μελέτες στις οποίες μετείχαν 413 ασθενείς. Τα φάρμακα χορηγούνταν ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλο αντιφλεγμονώδες φάρμακο. Για την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα πραγματοποιήθηκαν δύο μελέτες με τη συμμετοχή 397 ασθενών, οι οποίες συνέκριναν το και το εικονικό φάρμακο επί 12 εβδομάδες, ως πρόσθετη αγωγή στην υφιστάμενη θεραπεία. Για την οξεία αξονική σπονδυλαρθρίτιδα, χωρίς ευρήματα αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας στην ακτινογραφία, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο επί 12 εβδομάδες σε μία κύρια μελέτη στην οποία μετείχαν 192 ασθενείς που δεν είχαν αποκριθεί επαρκώς ή που δεν μπορούν να λάβουν ΜΣΑΦ. Για τη νόσο του Crohn, η αποτελεσματικότητα των δύο πρώτων δόσεων του (φάση επαγωγής) συγκρίθηκε με την αποτελεσματικότητα του εικονικού φαρμάκου στο πλαίσιο δύο κύριων μελετών διάρκειας τεσσάρων εβδομάδων, στις οποίες μετείχαν 624 ενήλικες ασθενείς. Μία άλλη κύρια μελέτη διάρκειας 56 εβδομάδων, στην οποία μετείχαν 854 ενήλικες ασθενείς, εξέτασε τις μακροχρόνιες επιδράσεις (συντήρηση) του. Σε μία περαιτέρω κύρια μελέτη με τη συμμετοχή 192 παιδιών ηλικίας 6 έως 17 ετών εξετάστηκε η αποτελεσματικότητα δύο διαφορετικών δόσεων επαγωγής και Σελίδα 3/5
συντήρησης και τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα που είχαν παρατηρηθεί για τους ενήλικες. Για την ψωρίαση, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο επί 16 εβδομάδες σε μια κύρια μελέτη σε 1.212 ασθενείς. Μία δεύτερη κύρια μελέτη διάρκειας 16 εβδομάδων, στην οποία μετείχαν 271 ασθενείς, συνέκρινε το με τη μεθοτρεξάτη και με εικονικό φάρμακο. Για την ελκώδη κολίτιδα, το συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο σε δύο κύριες μελέτες στις οποίες μετείχαν 1.093 ασθενείς και στις οποίες εξετάστηκε η φάση εισαγωγής και η αγωγή συντήρησης με το. Τα αποτελέσματα της δόσης επαγωγής μετρήθηκαν ύστερα από οκτώ εβδομάδες και τα αποτελέσματα της αγωγής συντήρησης αξιολογήθηκαν ύστερα από 52 εβδομάδες. Σε όλες τις μελέτες, ο βασικός δείκτης μέτρησης της αποτελεσματικότητας υπολογίστηκε βάσει της μεταβολής στα συμπτώματα. Ποιο είναι το όφελος του σύμφωνα με τις μελέτες; Το αποδείχθηκε αποτελεσματικότερο από το εικονικό φάρμακο για τη θεραπεία όλων των ασθενειών που μελετήθηκαν. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, η σημαντικότερη υποχώρηση των συμπτωμάτων παρατηρήθηκε στις μελέτες που εξέτασαν το ως πρόσθετη θεραπεία στη μεθοτρεξάτη: περίπου τα δύο τρίτα των ασθενών που πρόσθεσαν παρουσίασαν υποχώρηση των συμπτωμάτων κατά τουλάχιστον 20% μετά από έξι μήνες, σε σύγκριση με το ένα τέταρτο όσων πρόσθεσαν εικονικό φάρμακο στη θεραπεία. Επίσης, οι ασθενείς που πρόσθεσαν παρουσίασαν λιγότερες βλάβες στις αρθρώσεις και χαμηλότερο περιορισμό της φυσικής δραστηριότητας μετά από έναν χρόνο. Στους ασθενείς που δεν είχαν λάβει κατά το παρελθόν μεθοτρεξάτη, ο συνδυασμός και μεθοτρεξάτης ήταν επίσης περισσότερο αποτελεσματικός σε σύγκριση με την αποκλειστική χορήγηση μεθοτρεξάτης. Στην πολυαρθρική νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα, σε ασθενείς ηλικίας 4 17 ετών, περίπου το 40% των ασθενών που έλαβαν, είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη, εκδήλωσαν έξαρση της αρθρίτιδας, έναντι 69% όσων έλαβαν εικονικό φάρμακο. Εντούτοις, λιγότεροι ασθενείς από όσους έλαβαν με μεθοτρεξάτη ανέπτυξαν αντισώματα κατά του (γεγονός που μπορεί να εμποδίσει τη δράση του) και, συνεπώς, τα αποτελέσματα συνηγορούν υπέρ της χορήγησης σε συνδυασμό με μεθοτρεξάτη και όχι υπέρ της αποκλειστικής χορήγησης. Η μελέτη σε παιδιά μικρότερης ηλικίας (2 4 ετών) κατέδειξε ότι η πλειονότητα των παιδιών ανταποκρίθηκε θετικά στη θεραπεία με και η ανταπόκριση αυτή διατηρήθηκε για 24 εβδομάδες μετά. Το επέφερε επίσης σημαντικότερη βελτίωση των συμπτωμάτων σε σχέση με το εικονικό φάρμακο σε μελέτες της ψωριασικής αρθρίτιδας, της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, της αξονικής σπονδυλαρθρίτιδας χωρίς ευρήματα αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας στην ακτινογραφία αλλά με αντικειμενικές ενδείξεις φλεγμονής, των φάσεων εισαγωγής και συντήρησης στη θεραπεία της νόσου του Crohn, της ψωρίασης και της ελκώδους κολίτιδας. Ποιοι κίνδυνοι συνδέονται με το ; Στις μελέτες που διεξήχθησαν, οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες του (εμφανίζονται σε περισσότερους από 1 στους 10 ασθενείς) ήταν λοιμώξεις της αναπνευστικής οδού (λοιμώξεις των πνευμόνων και των αεραγωγών), λευκοπενία (χαμηλά επίπεδα λευκοκυττάρων), αναιμία (χαμηλά επίπεδα ερυθροκυττάρων), αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα (λιπών), πονοκέφαλος, κοιλιακός (στομαχικός) πόνος, ναυτία (αίσθημα αδιαθεσίας) και έμετος, εξάνθημα, μυοσκελετικός πόνος (πόνος στους μυς και τα οστά), αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης (συμπεριλαμβανομένης της ερυθρότητας) Σελίδα 4/5
και αυξημένα επίπεδα ηπατικών ενζύμων. Ο πλήρης κατάλογος των ανεπιθύμητων ενεργειών που αναφέρθηκαν με το περιλαμβάνεται στο φύλλο οδηγιών χρήσης. Το δεν πρέπει να χορηγείται σε άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησία (αλλεργία) στην αδαλιμουμάμπη ή σε οποιοδήποτε άλλο συστατικό του φαρμάκου. Το δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με φυματίωση, άλλες σοβαρές λοιμώξεις ή με μέτριας ή σοβαρής μορφής καρδιακή ανεπάρκεια (αδυναμία της καρδιάς να τροφοδοτεί τον οργανισμό με επαρκή ποσότητα αίματος). Για ποιους λόγους εγκρίθηκε το ; Η CHMP έκρινε ότι τα οφέλη του υπερτερούν των κινδύνων που συνδέονται με αυτό και εισηγήθηκε τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας για το εν λόγω φάρμακο. Ποια μέτρα λαμβάνονται για την ασφαλή χρήση του ; Η εταιρεία που παρασκευάζει το οφείλει να παρέχει εκπαιδευτικό υλικό στους γιατρούς που θα συνταγογραφούν το. Το υλικό αυτό θα περιλαμβάνει πληροφορίες για την ασφάλεια του φαρμάκου, καθώς και κάρτα προειδοποίησης που θα χορηγείται στους ασθενείς. Λοιπές πληροφορίες για το Στις 8 Σεπτεμβρίου 2003, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε άδεια κυκλοφορίας, η οποία ισχύει σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το. Η πλήρης ευρωπαϊκή δημόσια έκθεση αξιολόγησης (EPAR) του διατίθεται στον δικτυακό τόπο του Οργανισμού, στη διεύθυνση: ema.europa.eu/find medicine/human medicines/european Public Assessment Reports. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία με το, διαβάστε το φύλλο οδηγιών χρήσης (συμπεριλαμβάνεται επίσης στην EPAR) ή επικοινωνήστε με τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας. Τελευταία ενημέρωση της περίληψης: 02-2013. Σελίδα 5/5