PharmaNews 20 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ Τεύχος 200 Ιανουάριος 2011 20 χρόνια 200τεύχη ΠΛΗΡΩΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ Ταχ. Γραφείο KEMΠA Αριθμός Άδειας 385/1989 (X+7) EKΔOTΩN EΦHMEPIΔEΣ ΠEPIOΔIKA ISSN 1106-3165 Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Α.Ε. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ 102 166 74 ΓΛΥΦΑΔΑ e-mail: info@pitsilidis.gr Γράφουν οι: Γ. Τούντας, Δ. Φιλιώτης, Θ. Κωλέτης, Θ. Αμπατζόγλου, Κ. Λουράντος, Γ. Μακρυγιάννης, Δ. Αγαθόπουλος, Δ. Θεοδωρόπουλος, Ι. Τσικανδηλάκης, Γ. Κορρές, Γ. Κωτσιόπουλος, Μ. Αναγνωστάκη, Ε. Λέκκας, Χ. Χαλμπέ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΘΕOΔΩΡΟΣ ΡΟΚΚAΣ Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ Οι φαρμακοποιοί στα όριά τους ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Οικονομική κρίση και στρες
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 35 22 10 ΕDITORIAL Πέρασαν είκοσι χρόνια 14 ΑΠΟΨΕΙΣ Η περίπτωση Γιάννης Δαγρές 16 ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ Διαλέγομαι μονολογώντας... 18 PHARMA WORLD Ο τυφώνας...τρόικα! 20 ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ 22 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ Οι φαρμακοποιοί απορρίπτουν και καταγγέλλουν 32 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 64 56 35 ΑΦΙΕΡΩΜΑ 20 χρόνια, 200 τεύχη Pharma News 56 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΡΟΚΚΑΣ / Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου 64 PHARMA BEAUTY High Tech Beauty στο Φαρμακείο 72 68 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ Η ομορφιά είναι Υγεία 72 ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ Οικονομική κρίση & στρες 74 PHARMA SEE 80 ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΟ Χρόνια πολλά και με Υγεία (στο επίκεντρο!) PharmaNews www.pitsilidis.gr Μηνιαία Φαρμακευτική Εφημερίδα. Εκδίδεται στην Αθήνα. ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ Μ. ΠΙΤΣΙΛΙΔΗΣ Α.Ε., Αγ. Νικολάου 102, 16674 Γλυφάδα, τηλ.: 210-89.47.002, Fax: 210-89.41.551, info@pitsilidis.gr ΚΩΔΙΚΟΣ / 1438 ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Nινέττα Βατικιώτη ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Θεόδουλος Παπαβασιλείου OΙΚONOMΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Γιώργος Παναγόπουλος ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Θεόδουλος Παπαβασιλείου, Νεκταρία Καρακώστα, Βιβέττα Λαϊνιώτη, Χαριτωμένη Βόντα ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ Ιωάννης Παπαδόπουλος ΥΠΟΔΟΧΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ Σοφία Κολοβού ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Όλγα Κοσσυβάκη ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟ Σταμάτης Κωνσταντάτος ΕΚΔOΤΗΣ Mιχάλης Πιτσιλίδης, Λ. Πορφύρα 11, Bούλα 166 73 ART DIRECTOR Βιργινία Κάππα ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Βασιλική Κούτσικου Το περιοδικό διατηρεί το δικαίωμα επιλογής και συντόμευσης των δελτίων τύπου που λαμβάνει. Τα υλικά (slides, φωτογραφίες, κλπ.) δεν επιστρέφονται.
EDITORIAL Πέρασαν είκοσι χρόνια Του Μ. Πιτσιλίδη > pitsilidis@ gmail.com Πέρασαν, λοιπόν, είκοσι χρόνια! Στις περιπτώσεις αυτές της επετειακής γραφής, πολλοί λένε, με μια δόση νοσταλγίας, πως δεν κατάλαβαν πότε πέρασαν. Δεν θα το πω. Ήμουν 35 χρόνων και είμαι 55. Το κατάλαβα πολύ καλά πως πέρασαν αυτά τα χρόνια. Αυτά τα είκοσι χρόνια του Pharmanews, μαζί με τις άλλες δραστηριότητες, αποτέλεσαν τα ωραιότερα της επαγγελματικής μου ζωής. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και για όλους όσους διέτρεξαν παράλληλα αυτό το κομμάτι της ζωής τους. Ιστορικά, άλλωστε, η περίοδος αυτή υπήρξε η πιο μακρά περίοδος ανάπτυξης και ευημερίας της νέας ελληνικής ιστορίας. Μέχρι που αποδείχτηκε ότι βασίστηκε σε πήλινα πόδια. Από την αρχή αντιμετώπισα το δίλημμα αν πρέπει να είμαι, ως δημοσιογράφος, ευχάριστος ή χρήσιμος. Γιατί στο πεδίο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων, πρέπει να επιλέξει ο δημοσιογράφος αν θα είναι ευχάριστος ή χρήσιμος. Οι επιλογές είναι πολύ κοντά στο άσπρο-μαύρο. Ο πρώτος δρόμος, αυτός που ακολούθησαν τα άλλα φαρμακευτικά περιοδικά, χωρίς εξαίρεση, δεν ήταν μόνο άνετος και ευχάριστος, αλλά και εξαιρετικά αποδοτικός οικονομικά. Πράγματι, μια καταχώριση το μήνα, έστω με 500 ευρώ, από έναν φαρμακευτικό συνεταιρισμό, σημαίνει 120.000 ευρώ όλα αυτά τα χρόνια! Κι όπως ξέρετε, το Pharmanews είναι το μόνο περιοδικό που δεν έχει καταχωρίσεις από συνεταιρισμούς, δεν παίρνει δουλειές από φαρμακευτικούς συλλόγους και δεν οργανώνει συνέδρια φαρμακοποιών. Αντιθέτως, υπήρξε μια περίοδος, όταν ο αλήστου μνήμης κ. Δ. Βαγιωνάς ήταν πρόεδρος του ΕΟΦ, που επιχειρήθηκε από τον ιστορικά μοιραίο για τους φαρμακοποιούς αυτόν συνάδελφο (που κατέβηκε από το τρένο δευτερόλεπτα πριν εκτροχιαστεί) να φιμωθεί το Pharmanews με ένα πρόστιμο από τον ΕΟΦ πάνω από 40.000 ευρώ! Ήταν, όμως, τόσο εξόφθαλμη η χοντροκοπιά που οι δικηγόροι μου στην κυριολεξία ταπείνωσαν τον οργανισμό και τον πρόεδρό του. Σκέπτομαι να σας παρουσιάσω σύντομα όλη αυτή την υπόθεση, έτσι ώστε να γνωρίζετε τι έκαναν στο παρασκήνιο αυτοί που αποδείχτηκαν τελικά οι μοιραίοι άνθρωποι για τον κλάδο. Όσοι όμως συνάδελφοι θυμούνται και είναι πολλοί θα ξέρουν ότι επί 20 χρόνια γράφω για την ανάγκη μετεξέλιξης του φαρμακείου από το σημερινό και χθεσινό μικρό μαγαζί, στο αυριανό, μελλοντικό φαρμακείο. Έγραψα και επιχειρηματολόγησα για τα Σάββατα, το ωράριο, τους άδικους γενικευμένους περιορισμούς, τις συστεγάσεις και τις εταιρείες φαρμακείων και, γενικά, για όλα όσα σήμερα πραγματοποιούνται βίαια. Τόνιζα ότι υπάρχει καταληκτική ημερομηνία για την πλήρη άρση κάθε περιορισμού στην άσκηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων. Και τώρα λέω το εξής: Ακόμα κι αν συμφωνηθούν σήμερα κάποιοι περιοριστικοί όροι, θα καταργηθούν κι αυτοί αύριο. Στο κοντινό μέλλον, θα μπορεί όποιος θέλει να ανοίξει φαρμακείο ή φαρμακεία όπου θέλει, προσλαμβάνοντας φαρμακοποιούς ως υπαλλήλους, όπως ακριβώς σήμερα υπάρχουν γιατροί, δικηγόροι και μηχανικοί υπάλληλοι εταιρειών. Η νομιμότητα δεν μπορεί παρά να συναρτάται μόνο με την εκτέλεση της συνταγής υπό την ευθύνη φαρμακοποιού. Όλα τα άλλα συνιστούν καταχρηστικές εκδηλώσεις μιας συντε- 10 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
Από την αρχή αντιμετώπισα το δίλημμα αν πρέπει να είμαι, ως δημοσιογράφος, ευχάριστος ή χρήσιμος. Γιατί στο πεδίο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων, πρέπει να επιλέξει ο δημοσιογράφος αν θα είναι ευχάριστος ή χρήσιμος χνιακής νοοτροπίας η οποία, ωστόσο, στη χώρα μας, καταδυναστεύει όλους τους χώρους και όλα τα επαγγέλματα, όχι μόνο εκείνο του φαρμακοποιού. Τι θα είχε συμβεί αν είχαν προβλεφθεί και ρυθμιστεί κάποια πράγματα όλα αυτά τα χρόνια; Αν δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τα εφαρμόσουμε εκόντες άκοντες, κάτω από την πίεση της οικονομικής καταστροφής της χώρας και τις επιταγές της περίφημης τρόικας; Θα είχαν συμβεί πολλά και σημαντικά. Πρώτα πρώτα θα υπήρχαν, σε εθελοντική βάση, εταιρείες με δεκάδες φαρμακεία η καθεμιά, με ονομαστικές μετοχές που θα ανήκαν σε φαρμακοποιούς και με ισχυρά εμπόδια εισόδου για τρίτους. Μα, θα μου πείτε, κι έτσι να ήταν, δεν θα καταργούσε σήμερα τα εμπόδια αυτά, η λογική της απελευθέρωσης; Όχι γιατί υπάρχουν τομείς (π.χ. ο Τύπος με τις ονομαστικές μετοχές) στους οποίους λόγοι δημοσίου συμφέροντος μπορούν να δικαιολογήσουν τη λήψη μέτρων. Επί της ουσίας, η ύπαρξη εταιρειών, στις οποίες άλλωστε μπορεί να συμμετάσχει και φαρμακοποιός καταγόμενος από χώρα της ΕΕ, όπως και το ελεύθερο ωράριο με βάρδιες και οι παρεχόμενες εκπτώσεις, θεωρούνται ως επαρκή μέτρα ελεύθερης αγοράς. Αν είχαν παρθεί εγκαίρως, σήμερα θα βρισκόμασταν σε υψηλό (και όχι μηδενικό ) επίπεδο εταιρικής κουλτούρας και συνεργασίας. Ο φαρμακοποιός θα απολάμβανε ένα ωράριο εργασίας και ένα επίπεδο προσωπικής ζωής διαφορετικό, καθώς θα συμμετείχε σε δοκιμασμένες συλλογικότητες και δεν θα υποχρεωνόταν να υποστεί όλα αυτά σε καθεστώς βίας, ανασφάλειας και πτώχευσης της χώρας. Πολλοί συνάδελφοι συνδέουν αρνητικά, ακόμα και σήμερα, το λεγόμενο επί- πεδο ζωής με το ωράριο εργασίας. Είναι σαν να λέμε ότι, εμείς οι φαρμακοποιοί δεν αναγνωρίζουμε το χώρο και τις ώρες εργασίας μας ως αναπόσπαστο και σημαντικό τμήμα της ζωής μας. Σαν να λέμε ότι ζούμε έξω από τη δουλειά και ότι η δουλειά μας είναι, στην πραγματικότητα, δουλεία. Πώς, όμως, περιμένουμε να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά τα σημάδια «κακομαθημένου παιδιού» μια κοινωνία όπου σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες, ακολουθούν εξαντλητικά ωράρια; Βέβαια, θα μου πείτε, δεν είναι υποχρεωτικό να εργάζεται κανείς εξαντλητικά και δεν είναι αυτό, όπως και να το κάνουμε, το παράδειγμα προς μίμηση. Το θέμα είναι, ωστόσο, να βρεθεί η κατάλληλη μεθόδευση μέσα από την οποία θα μπορεί καθένας να πετύχει βελτιωμένους όρους εργασίας, διατηρώντας παράλληλα ένα καλό επίπεδο συγχρονισμού με την κοινωνία και ανταγωνιστικότητας. Κι αυτό είναι εφικτό μέσα από την κατάλληλη εταιρική δομή που μπορεί να διαθέτει π.χ. και φαρμακοποιούς υπαλλήλους και όχι μόνο εταίρους, εισάγοντας έτσι την έννοια της βάρδιας εργασίας, αντί εκείνης του εξαντλητικού προσωπικού ωραρίου. Αντί όλων αυτών, οι στρεβλώσεις που εισάγουν οι περιοριστικοί όροι, ήταν πανταχού παρούσες στη χώρα μας. Οι αποστάσεις και το ωράριο ίσχυαν ακόμα και για φαρμακεία εντός εμπορικών κέντρων. Έτσι, ένα τετραόροφο εμπορικό κέντρο με 80-100 καταστήματα έχει ένα και μόνο φαρμακείο το οποίο, μάλιστα, δεν δουλεύει τα Σάββατα, χάνοντας έτσι τις ημέρες που καλύπτουν το 50% του τζίρου των εμπορικών κέντρων. Ως αποτέλεσμα, κανένας επιχειρηματίας-ιδιοκτήτης εμπορικού κέντρου δεν δίνει περισσότερο από ένα κατάστημα για φαρμακείο. Δεν θέλει να βλέπει κλειστά ρολά το Σάββατο! Βλέπουμε, επίσης, τους περιορισμούς αποστάσεων να ισχύουν ίδιοι, ανεξάρτητα αν πρόκειται για πυκνοκατοικημένες ή εξαιρετικά αραιοκατοικημένες περιοχές. Βλέπουμε τεράστια ΙΚΑ να μονοπωλούνται σχεδόν TEYXOΣ 200 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 PHARMANEWS 11
EDITORIAL Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς συμβαίνει να έχουμε φτάσει στη χώρα μας σε έναν αριθμό φαρμακείων που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, λειτουργώντας συνεχώς κάτω από καθεστώς προστασίας! από ένα φαρμακείο που βρίσκεται από κάτω, καθώς οι αποστάσεις κρατούν τα άλλα σε απόσταση. Παρατηρούμε να πωλούνται φαρμακεία με μεγάλα ποσά, μαύρο χρήμα, καθώς οι περιορισμοί υποχρεώνουν τους νέους να μπουν στο επάγγελμα μέσω της εξαγοράς υπάρχοντος φαρμακείου, οδηγώντας τους ως πρόβατα στη σφαγή. Σήμερα, όλα αυτά αίρονται, ακριβώς επειδή αποτελούσαν στρεβλώσεις της αγοράς. Ας το αναγνωρίσουμε. Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς συμβαίνει να έχουμε φτάσει στη χώρα μας σε έναν αριθμό φαρμακείων που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, λειτουργώντας συνεχώς κάτω από καθεστώς προστασίας! Ποιος από τους κορυφαίους συνδικαλιστές θα μπει στον κόπο να εξηγήσει αυτό το παράδοξο φαινόμενο; Η διαρκής έκρηξη στον αριθμό φαρμακείων δεν οδήγησε σε κρίση, δεν οδήγησε σε βίαιες αντιδράσεις εκ μέρους των φαρμακοποιών, για έναν πολύ απλό λόγο. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο αριθμός των φαρμακείων διπλασιάστηκε, αλλά οι πωλήσεις φαρμάκων, την ίδια περίοδο, πενταπλασιάστηκαν. Έτσι κάθε φαρμακοποιός έβλεπε τον τζίρο του να αυξάνεται σημαντικά, παρά το γεγονός ότι περίπου 300 νέα φαρμακεία το χρόνο άνοιγαν καθ όλη τη διάρκεια της εικοσαετίας. Ας μην ξεχνάμε ότι το ποσοστό κέρδους του φαρ- μακείου ουδέποτε αποτέλεσε εργαλείο ελέγχου της δαπάνης όλα αυτά τα χρόνια ενώ και οι εκπτώσεις που ίσχυαν παλαιότερα προς τα ασφαλιστικά ταμεία, καταργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Όλα αυτά υπήρχαν άνθρωποι που τα έβλεπαν. Ο υπογράφων ωστόσο υπήρξε ο μόνος ο οποίος τα διατύπωνε δημοσίως, υφιστάμενος όλες τις συνέπειες. Υλικές και όχι μόνο. Οι άλλοι υπεύθυνοι φαρμακευτικών εντύπων σφύριζαν αδιάφορα, γεμίζοντας τις σελίδες τους με διαφημίσεις από φαρμακευτικούς συνεταιρισμούς. Τι θα γίνουν τώρα οι συνεταιρισμοί, καθώς το κέρδος τους μειώνεται κατά 30%; Θα επιβιώσουν μόνο αν επιδοθούν σε εξαγωγές. Και ιδού το οξύμωρο σχήμα. Θα συμβάλλουν στις τραγικές ελλείψεις που ταλανίζουν φαρμακοποιούς και κοινό, όχι μόνο οι ιδιώτες χονδρέμποροι, αλλά και οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί! Η σύγχρονη τεχνολογία, των υπολογιστών και του διαδικτύου, είχε ως αποτέλεσμα, τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία διαφόρων φαρμακευτικών ιστοσελίδων που λειτουργούν ως βήματα «ενημέρωσης» και «διαλόγου». Δυστυχώς, υπάρχουν σήμερα ιστοσελίδες, φερόμενες μάλιστα ως έργα νέων συναδέλφων, που λειτουργούν ανώνυμα, κινητοποιώντας τους πιο άθλιους «συναδέλφους», πραγματικούς αλήτες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ανωνυμία - καθώς οι ίδιοι μόνο έτσι θα μπορούσαν να υπάρξουν - προκειμένου να βρίσουν και να βγάλουν τα απωθημένα τους. Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζονται κάθε φορά έναν εχθρό, εναντίον του οποίου υπερασπίζονται τάχα - το «φουκαρά» φαρμακοποιό που «φυτοζωεί». Λαϊκισμός και φασισμός σε όλο του το μεγαλείο. Δυστυχώς, όμως, κανένας από τους φαρμακευτικούς συλλόγους δεν έχει εκδώσει μέχρι σήμερα ανακοίνωση επίσημης καταδίκης τους, έτσι ώστε να ξέρουμε όλοι τι συμβαίνει γύρω μας Τελειώνοντας το σημερινό φορτισμένο λόγω των συνθηκών σημείωμα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους, από όλη την Ελλάδα που με στηρίζουν με τηλεφωνήματα και mail. Επίσης - και ίσως περισσότερο εκείνους, από το Κιλκίς ως την Καλαμάτα, που μου κάνουν την τιμή του γόνιμου διαλόγου. Πιστεύω, τέλος, ότι παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, η καίριας σημασίας αλλαγή στην ηγεσία του ΠΦΣ που συνέβη δυστυχώς αυτές τις μέρες αντί να συμβεί δέκα χρόνια πριν, δημιουργεί πολλές ελπίδες. Ο κ. Θ. Αμπατζόγλου έχει και τη γνώση και το κύρος να οδηγήσει το πλοίο προς τη σωστή κατεύθυνση, όποια σήμερα μπορεί να είναι αυτή. Από την πλευρά μου προσπαθώ να βοηθήσω όσο γίνεται, μέσα από την αρθρογραφία μου στον κυριακάτικο Ελεύθερο Τύπο και τις εκτός δημοσιότητας παρεμβάσεις, ώστε να δοθεί η καλύτερη δυνατή λύση. Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για δυο λόγους. Πρώτον ότι η ζήτηση φαρμάκων είναι ανελαστική και επομένως έχουμε εξασφαλισμένη πελατεία. Δεύτερον ότι τα νέα φάρμακα θα ανεβάσουν πάλι σταδιακά τις πωλήσεις 12 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
ΑΠΟΨΕΙΣ «ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ» ΚΥΡΙΕ ΛΟΒΕΡΔΟ H περίπτωση Γιάννης Δαγρές Στα 20 χρόνια που παρακολουθώ τα πράγματα του φαρμακείου, δεν έχω δει συνδικαλιστή με τα χαρακτηριστικά του κ. Γιάννη Δαγρέ. Αξίζει τον κόπο να σας τον περιγράψω, με τα δικά του λόγια, από κείμενά του που ίσως γνωρίζετε αλλά κι από άλλα που, πιθανότατα, δεν γνωρίζετε. Ας σκιαγραφήσουμε λοιπόν τα πολλά πρόσωπα ενός συνδικαλιστή ο οποίος «κάνει τη δουλειά του» κι ας προσπαθήσουμε να μαντέψουμε ποια είναι αυτή η «δουλειά» Μέχρι σήμερα δεν έχω δει άλλον συνδικαλιστή με αυτή τη μεθόδευση «Επικοινωνιακή πλεκτάνη», συνωμοσιολογία και εχθροί από παντού Σε mail του, προς πολλούς παραλήπτεςφαρμακοποιούς (5 Ιανουαρίου), ο κ. Δαγρές σπείρει τον πανικό καθώς «όπως μάθαμε από πηγές μέσα από το Μαξίμου» (έχει και πηγές στο Μαξίμου ο αθεόφοβος!!!) έχει επηρεαστεί ο πρωθυπουργός, επειδή μια ομάδα 15-20 αγνώστων φαρμακοποιών χωρίς φαρμακείο βομβαρδίζουν με mail τον πρωθυπουργό, τον υπουργό υγείας και δημοσιογράφους με τα αιτήματά τους. Βέβαια, όποιος στοιχειωδώς γνωρίζει από υπολογιστές δεν γράφει κάτι τέτοιο. Για να ξεγελάσεις το πρωθυπουργικό γραφείο και να κάνεις 15-20 mail να φαίνονται περισσότερα, πρέπει όχι μόνο να δημιουργείς συνεχώς νέους λογαριασμούς mail αλλά και να αλλάζεις υπολογιστή. Αυτό δεν το είπανε στον πολυπράγμονα κ. Δαγρέ οι πηγές του στο Μαξίμου Το mail του κλείνει με συνεχή κεφαλαία γράμματα που καλεί σε δράση, άμεση δράση, προκειμένου να «αντιστρέψουμε το πολύ αρνητικό κλίμα (από λάθος γράφει «τμήμα») που πάει να μεθοδευτεί εναντίον μας». Κλασική μέθοδος λαϊκισμού. Δημιουργείς στον άλλο την εντύπωση ότι κινδυνεύει, τον καλείς σε αντιδράσεις πανικού και εμφανίζεσαι τι άλλο; - ως ακοίμητος φρουρός και εν δυνάμει σωτήρας. Μέχρι σήμερα δεν έχω δει άλλον συνδικαλιστή με αυτή τη μεθόδευση. Σημειώστε την, λοιπόν, και προσέξετε τη διατύπωση, την επόμενη φορά που θα λάβετε mail από τον κ. Δαγρέ. Εκτός κι αν είστε πρόθυμοι να πιστέψετε ότι 15-20 φαρμακοποιοί χωρίς φαρμακείο που αποκαλούν τους φαρμακοποιούς φαρμακείου «δολοπλόκους, κλέφτες και διαβολικούς συνωμότες» (τα έχει σε εισαγωγικά ο κ. Δαγρές, άρα κάπου τα αποδίδει, αλλά δεν μας λέει που) είναι σε θέση να επηρεάσουν τον πρωθυπουργό. Αυτοί κι όχι ο κ. Μόσιαλος και η τρόικα Απερίγραπτο γλείψιμο στον κ. Ανδρέα Λοβέρδο! Τον κ. Δαγρέ, όπως έχω ξαναγράψει, γνώρισα όταν μετά από συνεχείς πιέσεις τον δέχτηκα 1-2 φορές στο γραφείο μου, κομίζοντα δώρα (ένα καλό, είναι αλήθεια, βιβλίο οικονομικής σκέψης). Η προσπάθειά του όμως να με πείσει πόσο καλός, αφιλοκερδής και έντιμος συνάδελφος είναι, ήταν τόσο εξόφθαλμα υποκριτική που, στην πραγματικότητα, είχε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Αργότερα, πολύ αργότερα, ο κ. Δαγρές, πρωτοστάτησε, όπως γνωρίζετε όσοι ήσασταν εκεί, στην προσπάθεια πογκρόμ εναντίον μου, σε Γενική Συνέλευση του ΦΣΑ, για δήθεν δικό μου δημοσίευμα στην Καθημερινή. Την ίδια ώρα μου πουλούσε αγνή φιλία, ήταν πολύ στεναχωρημένος για όσα λέγονταν εναντίον μου και «κάρφωνε» άλλο συνδικαλιστή, ορκιζόμενος ότι αυτός ήταν 14 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
ο ένοχος της εναντίον μου επίθεσης ενώ ο ίδιος δεν πήρε το λόγο γι αυτό το θέμα στη συνέλευση. Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ που υφίσταμαι δημοσίως επίθεση και ιδιωτικά φιλική πολιορκία από τον κ. Δαγρέ. Ο άξιος συνδικαλιστής έστειλε επιστολή στον κ. Ανδρέα Λοβέρδο ( μπορείτε να τη διαβάσετε στο http://pharmakeutika.blogspot. com/2011/01/blog-post_05.html), όπου καταγγέλλει με βαρύτατους χαρακτηρισμούς την Καθημερινή και τον κ. Πάσχο Μανδραβέλη επειδή δεν δημοσίευσαν επιστολή του - απάντηση στο δημοσιογράφο. Εγκαλεί, λοιπόν, την Καθημερινή για «φασιστικό τρόπο» και στέλνει στον υπουργό (!) την απάντησή του προς το δημοσιογράφο ως πειστήριο. Γράφει ο κ. Δαγρές: «Επειδή αυτά που υπονοεί στο άρθρο του ο δημοσιογράφος είναι αισχρά και απολύτως άδικα και δυσφημιστικά, τόσο για εσάς τον ίδιο όσο και για εμάς». Και συμπληρώνει στον υπουργό, αναφερόμενος στις επιστολές του: Μετά από τέτοια επίθεση ο υπουργός έπεσε! Έλιωσε από το γλείψιμο του κ. Δαγρέ «Ελπίζω να σας αρέσουν. Άλλωστε, στο αδιέξοδο που μας φέρανε νιώθουμε πλέον αδύναμοι να κάνουμε κάτι περισσότερο για να αποκαταστήσουμε τόσο εσάς όσο και εμάς». Πρώτο καθήκον, λοιπόν, του σπουδαίου συνδικαλιστή κ. Δαγρέ είναι να αποκαταστήσει την τιμή του υπουργού από τις επιθέσεις του κ. Μανδραβέλη. Αν εσείς ακούτε άλλα από τον σταυροφόρο συνδικαλιστή στα αμφιθέατρα, είναι γιατί έτσι συνηθίζει ο κ. Δαγρές. Λέει στον καθένα αυτά που θέλει να ακούσει. Αλλά δεν τελειώσαμε με το υπουργικό γλείψιμο. Πάμε παρακάτω: «Σαν έλληνας πολίτης και εργαζόμενος θα ήθελα να σας παρακαλέσω να αντισταθείτε στις προσπάθειες που γίνονται να σας παραπλανήσουν και να εκμεταλλευτούν το φιλότιμο και την καλοσύνη σας». Και συνεχίζει απτόητος και αχτύπητος ο σκληρός συνδικαλιστής που δίνει ομηρικές μάχες για τους φαρμακοποιούς απέναντι στον κ.λοβέρδο που στάθηκε ο μοιραίος άνθρωπος γι αυτούς: «Αναγνωρίζω ότι δίνετε καθημερινά μάχη σε ένα από τα δυσκολότερα Υπουργεία εν μέσω μιας από τις χειρότερες κρίσεις της νεότερης ιστορίας μας. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην είστε υπεράνθρωπος αλλά είστε έντιμος, δημιουργικός και εργατικός πολιτικός και έχω απόλυτη εμπιστοσύνη σε εσάς. Γι αυτό άλλωστε και μπήκα στον κόπο να επικοινωνήσω μαζί σας, έχοντας ελπίδα ότι θα εισακουστώ. Είμαι πάντα στη διάθεσή σας για οτιδήποτε με χρειαστείτε (αν ποτέ με χρειαστείτε σε κάτι). ΥΓ. Στο παρελθόν (πέρυσι) σας είχα ξαναενοχλήσει δωρίζοντάς σας το βιβλίο που είχα γράψει με τίτλο Η ΦΑΡΜΑ- ΚΕΥΤΙΚΗ ΔΑΠΑΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ το οποίο ελπίζω να το διαβάσατε και να σας άρεσε». Μετά από τέτοια επίθεση ο υπουργός έπεσε! Έλιωσε από το γλείψιμο του κ. Δαγρέ. Δεν ξέρω να σας πω αν τον κάλεσε ο υπουργός, ώστε να του φανεί χρήσιμος όπως διακαώς επιθυμεί. Θα παρακολουθούμε από κοντά την υπόθεση Γιάννης Δαγρές. Με την ελπίδα ότι θα πάψει σύντομα να εκπροσωπεί τους φαρμακοποιούς, απέναντι σε δημιουργικούς, εργατικούς και έντιμους πολιτικούς - που τους πήραν ωστόσο το κεφάλι TEYXOΣ 200 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 PHARMANEWS 15
ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΑ Διαλέγομαι μονολογώντας... Του Θεόδουλου Παπαβασιλείου > t.papavasiliou@pitsilidis.gr Τι ακριβώς ειπώθηκε στις συναντήσεις κυβέρνησης φαρμακοποιών και πώς από τον διάλογο, φτάσαμε στον απειλητικό μονόλογο και τις εκατέρωθεν προειδοποιήσεις; «H ταν πολύ δημιουργική η συζήτηση και απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι, στο τέλος φαίνεται πως είμαστε σύμφωνοι σε όλα», δήλωνε ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος, αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τους εκπροσώπους του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη. «Έγινε μια ευρεία σύσκεψη, στα περισσότερα συμφωνήσαμε με τον υπουργό», επιβεβαίωνε ο τότε Πρόεδρος του Π.Φ.Σ., κ. Δημήτρης Βαγιωνάς. Και μετά...το χάος! Αυτό δεν συνέβη μόνο στην περίπτωση του διαλόγου με τους φαρμακοποιούς. Είναι ένα σύνηθες φαινόμενο, που σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά, αν γίνεται διάλογος, αν πιστεύουν αυτά που δηλώνουν μετά από κάθε συνάντηση οι εμπλεκόμενες μεριές, αν συζητούν ή απλά ζητούν ο καθένας τα δικά του και το «συ» υπάρχει απλά για να...προσδίδει μια αίσθηση συντροφικότητάς στο μονόλογό τους. Η εκάστοτε κυβέρνηση λέει άλλα και κάνει άλλα, στοχεύοντας να φέρει προ τετελεσμένων τους συνομιλητές της με τη μέθοδο του αιφνιδιασμού; Οι εκάστοτε συνδικαλιστές δηλώνουν άλλα και κάνουν άλλα, για να υποστηρίξουν την ιδιότητά τους και να μην τους πάρουν με τις ντομάτες οι συνάδελφοί τους, για τις παραχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που έκαναν; Πρόκειται για στάση ή παράσταση; «Ο φαρμακοποιός είναι κοινωνικός λειτουργός, είναι προστάτης της Δημόσιας Υγείας, τα φαρμακεία κάνουν Πρωτοβάθμια Περίθαλψη. Άρα δεν πρέπει να ταλαιπωρούμε τον ευρωπαίο πολίτη, τον έλληνα πολίτη», ανέφερε, επιπλέον, ο κ. Βαγιωνάς μετά την εν λόγω συνάντηση, σχολιάζοντας το θέμα της λειτουργίας των φαρμακείων και τα Σάββατα. Η ιδιότητα του φαρμακοποιού ως επιστήμονα που παρέχει πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και δεν πρέπει να ταλαιπωρεί των έλληνα πολίτη, «χάθηκε» στα ξαφνικά, όταν η συζήτηση ήρθε και στο θέμα της λειτουργίας των φαρμακείων τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης. «Χάθηκε» και εν τω μέσω των απεργιακών κινητοποιήσεων, καθώς μπήκε σε δεύτερη μοίρα για την υπεράσπιση των επαγγελματικών κεκτημένων. Τι να κάνουν, όμως και οι φαρμακοποιοί; Πώς αλλιώς μπορούν να αντιδράσουν; Και τι μπορούν να απαντήσουν σε έναν υπουργό ή μία κυβέρνηση, που χαρακτηρίζει «δείγμα καλής θέλησης», το ότι δόθηκε η εντολή στον ΟΠΑΔ και στον όποιον ΟΠΑΔ, για να πληρωθούν οι οφειλές προς τα φαρμακεία! Με λίγα λόγια, είμαι καλός και χάρη σου κάνω, που σου πληρώνω αυτά που σου χρωστάω! Τι ακριβώς ειπώθηκε στις συναντήσεις κυβέρνησης φαρμακοποιών και πώς από τον διάλογο, φτάσαμε στον απειλητικό μονόλογο και τις εκατέρωθεν προειδοποιήσεις; Αυτό που χρειάζεται στην παρούσα φάση και από τις δύο πλευρές είναι η ειλικρίνεια. Το πρόβλημα είναι αυτό, οι λύσεις είναι αυτές. Υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να γίνει, δεδομένης και της ιδιαίτερης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, αλλά και της πίεσης που ασκεί η τρόικα για συγκεκριμένες και άμεσες αλλαγές; Αν υπάρχει, ας το συζητήσουμε. Αν όχι ας αφήσουμε τις κορώνες, τις δεσμεύσεις, τις δηλώσεις διπλής όψης και ανάγνωσης και ας προχωρήσουμε. Οι αλλαγές που έγιναν και θα γίνουν, είναι τεράστιες και για τα ελληνικά δεδομένα της χρόνιας απάθειας, κοσμοϊστορικές εντός ή εκτός εισαγωγικών. Με τα δεδομένα αυτά, όλα θα αλλάξουν, όλοι θα αλλάξουμε...ας προσπαθήσομε να το κάνουμε με τον πιο ομαλό και εποικοδομητικό τρόπο... 16 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
PHARMA WORLD Ο τυφώνας Τρόικα Της Νεκταρίας Καρακώστα > n.karakosta@pitsilidis.gr Η μεγάλη δύναμη του Έλληνα φαρμακοποιού είναι η οικειότητα με τον πελάτη Kάτι παραπάνω από μποφόρ επιφυλάσσει το μνημόνιο για τα κλειστά επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων και για το επάγγελμα του φαρμακοποιού. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, σχολιάζοντας το νομοσχέδιο για τις «Διαρθρωτικές αλλαγές στην υγεία και άλλες διατάξεις», αναφέρουν ότι το μεγαλύτερο μέρος του είναι απλώς ένα copy-paste των επιταγών της τρόικας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, πως η χώρα κινείται στον αστερισμό του μνημονίου και του ΔΝΤ. Θετικό βήμα της τελευταίας στιγμής και εν το μέσω κινητοποιήσεων θεωρείται, η δέσμευση του υπουργού Υγείας, κ. Ανδρέα Λοβέρδου ότι φαρμακείο θα ανοίγουν μόνο οι αδειούχοι και διπλωματούχοι φαρμακοποιοί, κάτι που ξεκαθαρίζει τη «θολή» σχετική διάταξη, η οποία υπήρχε στο νομοσχέδιο και θεωρήθηκε αρχικά, ότι άφηνε «παραθυράκια» για άνοιγμα φαρμακείων από μη φαρμακοποιούς και από αλυσίδες ξένων, κυρίως, συμφερόντων. Το βέβαιο είναι ωστόσο πως, το νομοσχέδιο του υπουργείου, περιέχει σημαντικές αντιφάσεις και ασάφειες («έκτρωμα» γεμάτο ασάφειες το χαρακτηρίζουν οι φαρμακοποιοί). Διακηρύσσει για παράδειγμα την αποφυγή της υπερσυγκέντρωσης ασύμμετρα πολλών φαρμακείων στα αστικά κέντρα, ενώ την ίδια ώρα επιτρέπει διπλασιασμό των υπαρχόντων φαρμακείων σε ακτίνα 200 μέτρων από τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ, τις μονάδες υγείας και τα υποκαταστήματα. Αντιφάσεις παρουσιάζουν επίσης, οι δηλώσεις του υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου. Ενώ για πολύ καιρό επέμενε ότι κάθε νέο φαρμακείο θα συνέβαλλε ουσιαστικά σε αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, τώρα, αυτό είναι το βασικό επιχείρημα του «απέναντι στρατοπέδου». Και ο ίδιος ο υπουργός, αν και κάποτε έλεγε ότι έχουμε υπερβολικό αριθμό φαρμακείων, τώρα χαλαρώνει τα πληθυσμιακά κριτήρια, λέγοντας πως με το μέτρο αυτό θα οδηγηθούμε σε «μείωση των τιμών των φαρμάκων, ταχύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών και καλύτερη λειτουργία της αγοράς»... «Αγκάθια» μεταξύ φαρμακοποιών και υπουργείου εξακολουθούν να αποτελούν εκτός από την παραπάνω διάταξη για τα φαρμακεία γύρω από τις μονάδες παροχής υπηρεσιών υγείας, η επέκταση του ωραρίου των φαρμακείων από 40 σε 75 ώρες την εβδομάδα (Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα, ανοιχτά το Σάββατο), αλλά και η υψηλή έκπτωση προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, καμία από τις δύο μεριές δεν δείχνει πρόθυμη να υποχωρήσει ή να συμβιβαστεί. «Ο αγώνας συνεχίζεται» λένε οι φαρμακοποιοί, «τίποτα δεν θα αλλάξει στο νομοσχέδιο» τονίζει προς όλες τις κατευθύνσεις ο κ. Λοβέρδος... Εφόσον το απαιτεί η τρόικα, η απελευθέρωση θα έλθει. Ανεξάρτητα όμως από το αν οι αλυσίδες θα βρουν ή όχι τον τρόπο να «επιβάλουν» την παρουσία τους στην ελληνική αγορά, οι γνώσεις των φαρμακοποιών όσον αφορά στον τοπικό πληθυσμό και η σχέση εμπιστοσύνης που έχουν αναπτύξει με τους πελάτες τους, θα εξακολουθήσουν να αποτελούν τα μεγάλα τους «όπλα», όπως επιβεβαιώνει και πρόσφατη μελέτη της Στόχασις Σύμβουλοι Επιχειρήσεων ΑΕ για τα φαρμακεία στην ΕΕ των 27. Αυτή είναι μεγάλη δύναμη του Έλληνα φαρμακοποιού η οικειότητα με τον πελάτη. Κι αυτό ίσως θα είναι και το δίχτυ προστασίας, αν κάνουν ποτέ την εμφάνισή τους στην Ελλάδα, τα φαρμακεία-πολυκαταστήματα, που βλέπουμε ήδη σε αρκετές χώρες του εξωτερικού. 18 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Ένας φαρμακοποιός σε απόγνωση Αν μου έλεγε κανείς το 1978, όταν άνοιξα το πρώτο μου φαρμακείο, ότι 30 χρόνια μετά, θα κρυβόμουν στο βουνό σαν παράνομος, γιατί θέλω να εργάζομαι το Σάββατο, θα τον έλεγα σίγουρα τρελό! Τότε, το Σάββατο ήταν εργάσιμη ημέρα κανονικά και κανείς δεν έβγαζε κιχ. Και να που έφτασε η μέρα που ζούμε με απειλές του τύπου «αν ανοίξεις θα στο κλείσω για πάντα», «θα στο κάψουμε» και φρασεολογία που θα τη ζήλευε ο Περισσός: «να υπακούσεις σε αυτό που θέλουν όλοι», «δεν είσαι άξιος να φέρεις τον τίτλο του φαρμακοποιού, είσαι φραγκοφονιάς». Κι όλα αυτά την ώρα που στη Βουλιαγμένη (που είναι λουτρόπολης για όποιον δεν το ξέρει) τα φαρμακεία είναι ανοιχτά. Το ίδιο και τα φαρμακεία στη Σαντορίνη, στον Εύοσμο, στη Σαρωνίδα, στο Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος και σε πολλές άλλες περιοχές, που εξαιρούνται για λόγους εξυπηρέτησης του κοινού. Το εκεί κοινό, λοιπόν, έχει πίσω την ουρά, αλλά το κοινό της Αθήνας, πρέπει να φτύσει αίμα, όχι μόνο για να βρει εφημερεύον φαρμακείο, αλλά και να είναι τυχερό για να βρει αυτό που χρειάζεται, στα εφημερεύοντα φαρμακεία. Σε αυτό το παράδοξο επαγγελματικό κλίμα, ζούμε ένα καθημερινό άγχος, για το πώς, εμείς, μια μερίδα «άθλιων» φαρμακοποιών, που έχουμε κεντρικά φαρμακεία, σε εμπορικούς δρόμους και εμπορικά κέντρα, θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στη δύσκολη οικονομική κατάσταση των καιρών για να πληρώσουμε το προσωπικό που απασχολούμε (συναδέλφους φαρμακοποιούς, οικογενειάρχες, γυναίκες μόνες κλπ) και τα υψηλά ενοίκια που απαιτεί η γεωγραφική μας θέση. Ο αποκλεισμός από την ημέρα με τη μεγαλύτερη εμπορική κίνηση, το Σάββατο, θεωρείται δεδομένος. Κάθε αίτημα για να δουλέψουμε το Σάββατο, είναι έγκλημα κατά του επαγγέλματος!!! Τα δικά μας συμφέροντα, δεν είναι συμφέροντα φαρμακοποιών, αλλά είναι τα συμφέροντα των Το γκολ είναι off side; «Κύριε Πιτσιλίδη, Η τιμή των φαρμάκων εξακολουθεί να είναι σταθερή, και δεν υπάρχει άλλη πρόταση στο τραπέζι από κανέναν. Γιατί αισθάνεστε δικαιωμένος ως προς αυτό; Η πρόταση για Rebate μόνο στα ασφαλιστικά ταμεία, είναι βασισμένη στην σταθερή λιανική τιμή. Το Rebate μειώνει το ποσοστό κέρδους και το τελικό κέρδους του φαρμακοποιού σταθερά και προβλεπτά, όχι όμως ότι απελευθερώνει την λιανική τιμή. Όταν λέτε στην ελεύθερη αγορά, απελευθέρωση της λιανικής τιμής, εννοείτε ελεύθερη λιανική τιμή, αυτό δεν ισχύει όμως ούτε και με την πρόταση του νόμου περί Rebate, αφού η λιανική εξακολουθεί να είναι σταθερή. Δεν βλέπω το λόγο που θεωρείτε τον εαυτό σας δικαιωμένο στο συγκεκριμένο θέμα. Το γκολ που νομίζεται ότι πετύχατε, είναι off side. Σας διαβάζω χρόνια τώρα και σέβομαι τις απόψεις σας, αν και διαφωνώ μαζί σας σε αρκετά πράγματα. Έχω την απορία αν είστε φαρμακοποιός εν ενεργεία με φαρμακείο ή είστε θεωρητικός του επαγγέλματος και αυτό το ρωτάω γιατί το περιοδικό σας απευθύνεται, κυρίως, σε φαρμακοποιούς με φαρμακείο. Δεν θέλω να απαξιώσω τις απόψεις σας, αλλά σε εποχές αγώνα είναι άστοχο να «κομπάζετε» για κάποια κακή εξέλιξη του επαγγέλματός μου. Σε στιγμές μάχης είναι επιτακτικό να ξέρουμε, αν είστε με τους χριστιανούς ή τα λιοντάρια. Καλοδεχούμενη, λοιπόν η κριτική, αλλά όχι η καταστροφολογία και η «δικαίωση». Την ηλεκτρονική συνταγογράφηση ο κλάδος την δέχτηκε, άλλωστε τα φαρμακεία ήταν έτοιμα, και αποδειχθήκαμε πρωτοπόροι σε αυτό. Το συμφωνηθέν Rebate, δεν ήταν να ξεπερνάει το 1,5% δεδομένων των δύσκολων εποχών που περνά η Ελληνική κοινωνία και με την προϋπόθεση ότι θα πληρωνόμαστε νόμιμα στην ώρα μας. Το ποσοστό που προτείνει ο κ. Λοβέρδος όχι μόνο δεν είναι συμφωνηθέν, όχι μόνο δεν είναι σκανδαλωδώς υψηλό, αλλά δείχνει και την αναξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος, την οποία πρέπει να γνωρίζουν οι εκπρόσωποί μας, όταν προσέρχονται σε συνδιαλλαγή μαζί του. Ήταν λάθος η τοποθέτηση των εκπροσώπων μας, ότι δεν μπορεί να γίνει απελευθέρωση, γιατί μας οφείλουν χρήματα. Μας οφείλουν χρήματα, παρανομώντας και η απελευθέρωση δεν έχει να κάνει τίποτα με αυτό. Το μόνο που έχει να κάνει είναι ότι καταδεικνύει το κράτος ως αναξιόπιστο συνομιλητή. Δηλαδή, αν μας πληρώσει αυτά που μας χρωστάει, τότε μιλάμε για απελευθέρωση; Όταν έχουμε τα πιο πολλά φαρμακεία ανά κάτοικο στη Ε.Ε., όταν υπάρχει φαρμακείο και στο πιο απομακρυσμένο κατσάβραχο της πατρίδας μας και όταν έχουμε θεσμοθετημένα τις χαμηλότερες τιμές στην Ε.Ε.; Όπως, όμως, έχουμε ξαναπεί κ. Πιτσιλίδη, αν θέλετε απελευθέρωση, απελευθέρωση παντού, όχι μόνο στο τέλος της αλυσίδας, στα φαρμακεία. Αν απελευθερωθεί η αγορά και λειτουργούμε με καθαρά καπιταλιστικούς όρους, τότε να συζητήσουμε. Τώρα τι να συζητήσουμε; Δεν γίνεται να απελευθερώσουμε την λιανική μόνο. Ας αλλάξει το σύνταγμα, ας αλλάξει ο νόμος περί υγιούς ανταγωνισμού και στη παραγωγή, ας υπάρχει marketing που να το διέπουν κανόνες 20 PHARMANEWS ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 TEYXOΣ 200
«κονομημένων». Γιατί η «κονόμα» κρίνεται από ένα νοικοκυρεμένο φαρμακείο, με ικανό εμπόρευμα, με πρόθυμο και εκπαιδευμένο προσωπικό, λειτουργικότητα και προσέλευση κόσμου. Σε μία άλλη χώρα αυτό θα λεγόταν «επένδυση» και θα ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Στην ειδική χώρα Αττική, όπου ο καλός μας Άρχοντας Κωνσταντίνος, μαζεύει ψήφους από τα φαρμακεία που μάχονται για την «ποιότητα ζωής» - δηλαδή να είμαστε κλειστά, αλλά να έρχεται μόνο του το χρήμα στο σπίτι - αυτό λέγεται έγκλημα και όποιος τολμάει να ξεχωρίζει, δικάζεται και απειλείται. Πάσχει ο σύλλογός μας από το «The tall poppy syndrome». Σε έναν αγρό με παπαρούνες, να κόβουμε αυτές που ξεχωρίζουν προς τα πάνω, για να φαινόμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είμαστε, όμως, όλοι ίδιοι. Ούτε ο συνδικαλισμός θα μας καταδικάσει στη μιζέρια της στασιμότητας και της μη ανάπτυξης. Έχουμε ήδη αρκετά προβλήματα σαν κλάδος και έχουν αναλάβει άλλοι να μας κόψουν τα φτερά. Άλλωστε, οι συνδικαλιστές μας, έχουν πάντα και άλλες ασχολίες, έξω από το φαρμακείο, που δεν τους αφήνουν χρόνο να δουλέψουν, όχι μόνο το Σάββατο, αλλά και τις άλλες μέρες της εβδομάδας στο φαρμακείο. Οι ηγετικές θέσεις στον ΙΦΕΤ, στον ΕΟΦ, στο ΙΚΑ, δεν πιστεύω ότι ήταν ποτέ αμισθί. Εμείς δεν είχαμε ούτε αυτή την τύχη, ούτε αυτές τις διασυνδέσεις και θέλουμε να εργαστούμε σκληρά στο φαρμακείο μας, για να έχουμε ανάπτυξη, προκοπή, να στηρίξουμε τους εργαζομένους μας και να κάνουμε απρόσκοπτα τη δουλειά μας: Να εξυπηρετούμε τους ασθενείς, να συμβουλεύουμε το κοινό σε θέματα υγείας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης και να έχουμε την ποιότητα ζωής που εμείς επιλέγουμε και όχι αυτή που θέλουν να μας επιβάλλουν οι καθ όλα συμπαθείς συνάδελφοι! Ένας φαρμακοποιός με φαρμακείο (Τα στοιχεία είναι στη διάθεση του περιοδικού, αλλά δεν δημοσιεύονται κατόπιν σχετικής επιθυμίας του επιστολογράφου). αγοράς παντού, που να προστατεύονται από anti-trust laws και υγιής επιτροπή ανταγωνισμού και τότε συζητάμε για απελευθέρωση. Ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα, είναι αγώνας, αλλά και άμυνα στο σαθρό κατεστημένο που επιβάλλεται από τους κυβερνώντες. Εκεί πρέπει να γίνουν αλλαγές, στο κυβερνητικό κατεστημένο πρώτα και μετά ό,τι αλλαγές χρειάζονται στην κοινωνία. Και ό,τι αλλαγές γίνονται να γίνονται σε βάθος χρόνου, γιατί δεν πρέπει να καταστρέφονται κλάδοι και οικογένειες, αλλά να δίνεται χρόνος προσαρμογής. Διάβασα στο περιοδικό σας, ότι στην Αγγλία θέτουν μέτρο στη χρήση του γενόσημων και καλά κάνουν, γιατί εκεί έχουν research and development και marketing και πρέπει να τα υποστηρίξουν. Χρειάζεται γνώση της πραγματικότητας πριν παρθούν αποφάσεις. Πιστεύω ότι, το καθεστώς του Rebate, δεν θα εφαρμοστεί για τους εξής λόγους: Α) Αντιμετωπίζει άνισα φαρμακεία, αφού στηρίζεται σε τζίρο ανά ταμείο και όχι στο συνολικό τζίρο όλων των ταμείων. Δηλαδή, φαρμακεία με λίγα ταμεία, αλλά μεγάλους τζίρους θα δίνουν πίσω περισσότερα από ό,τι φαρμακεία με πολλά ταμεία με μικρούς τζίρους έκαστο, αλλά συνολικά ίσως και μεγαλύτερο γενικό τζίρο. Β) Δημιουργεί ανισότητα στην αγορά, αφού ίσως ωθήσει ασφαλισμένους σε συγκεκριμένα φαρμακεία, για να δημιουργήσουν μεγάλο τζίρο και μεγάλο Rebate στο ταμείο τους. Γ) Ο αυξημένος τζίρος έχει επιπλέον έξοδα, μειώνοντας το καθαρό κέρδος αυτών των φαρμακείων. Υπάρχουν φαρμακεία με μεγάλους τζίρους, αλλά με λιγότερο κέρδος, λόγω τραπεζικών υποχρεώσεων, αυξημένης μισθοδοσίας, μεγάλου ενοικίου κλπ. Το προτεινόμενο Rebate είναι λάθος. Δ) Προϋπόθεση του Rebate είναι η κανονική πληρωμή! Πώς θα το ξέρω αυτό, αφού έχω κόψει πρώτα το μειωμένο τιμολόγιο; Ε) Δεν θα υπάρχει χαμηλό Rebate, γιατί η συγχώνευση θα οδηγήσει σε μεγάλα ταμεία και μεγάλους τζίρους και μεγάλα ποσοστά Rebate. ΣT) Dispensing fee, ανά συνταγή πρέπει να υπάρχει δικαιωματικά και όχι ως αντιστάθμισμα της μείωσης, εκτός και αν πρόκειται για ποσό του ύψους 10-15 ευρώ ανά συνταγή! Ένα μικρό ποσό ανά συνταγή δεν έχει νόημα, γιατί στη χώρα μας υπάρχουν πολλά φαρμακεία με μικρό αριθμό συνταγών, ώστε το τελικό ποσό όλων των dispensing fees να είναι μικρό. Αυτό θα λειτουργούσε, αν είχαμε πολύ λιγότερα φαρμακεία με πολύ μεγαλύτερο αριθμό εκτελεσθέντων συνταγών. Αν θέλουν να μειώσουν τα έξοδά τους στο Υπουργείο Υγείας, ας καταργήσουν τον ΦΠΑ στα φάρμακα ταμείων (αφού αυτοί κερνούν και αυτοί πίνουν δηλ. Από την μία τον πληρώνουν και από την άλλη τον ζητάνε πίσω), ας εφαρμόσουν χορήγηση σωστών γενόσημων με κίνητρο μειωμένη συμμετοχή του ασθενή και, τέλος, ας βάλουν ένα σταθερό rebate περίπου 1 με 1,5% επί του τελικού ετήσιου κέρδους στα φαρμακεία, αναλογικά με τις πωλήσεις φαρμάκων σε ασφαλιστικά ταμεία, και ας τα διανείμουν αναλογικά πάλι στα ταμεία με τα πιο πολλά έξοδα. Φιλικά, Δημήτρης Μπάλτας, φαρμακοποιός με φαρμακείο». TEYXOΣ 200 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 PHARMANEWS 21