Αρτηρίες και Φλέβες Οι ιδιότητες και οι λειτουργίες των διαφόρων τμημάτων του αγγειακού συστήματος διαφέρουν σημαντικά από το ένα αγγειακό τμήμα στο άλλο. Σκοπός του κυκλοφορικού Συστήματος είναι η μεταφορά ουσιών σε όλα τα κύτταρα του Σώματος μέσω του αίματος Αρτηρίες :Σύστημα κατανομής του αίματος Μικροκυκλοφορία :Σύστημα διάχυσης και διήθησης ουσιών Φλέβες: Σύστημα συλλογής του αίματος
Οι φυσικές ιδιότητες των αγγείων ακολουθούν το βαθμό Διακλάδωσης του αγγειακού Δικτύου Σε κάθε επίπεδο διακλάδωσης οι τιμές βασικών παραμέτρων διαφέρουν δραματικά. 1.Ο αριθμός των αγγείων(1 αορτή, 10 4 μικρές αρτηρίες, 10 7 αρτηρίδια, 4 Χ 10 10 Τριχοειδή). Μόνο το ¼ των τριχ. είναι ανοικτό στη ροή του αίματος κάθε στιγμή 2. Η ακτίνα κάθε μεμονωμένου αγγείου μειώνεται ως αποτέλεσμα της διακλάδωσης (1,1cm αορτή, 3μm τριχοειδή) Αρτηρίδιa 141 cm 2 3. Η συνολική επιφάνεια εγκάρσιας διατομής όλων των αγγείων του ίδιου επιπέδου είναι το άθροισμα των επιιφανειών των παράλληλων αγγείων αυτού του επιπέδου (Η συνολική επιφάνεια της εγκάρσιας διατομής (A) των θυγατρικών αγγείων είναι μεγαλύτερη από αυτή του μητρικού αγγείου) Θεμελιώδης Νόμος της διακλάδωσης των αγγείων Η αιματική Ροή (F) σε κάθε επίπεδο διακλάδωσης είναι ίδια F=A x v v=f/a F :αιματική Ροή (ml/sec) Α : συνολική Επιφάνεια Εγκάρσιας Διατομής (cm 2) v : γραμμική ταχύτητα ροής (cm/sec)
(F)
Οι φυσικές ιδιότητες των αγγείων ακολουθούν το βαθμό Διακλάδωσης του αγγειακού Δικτύου (συνέχεια) 4.Η γραμμική ταχύτητα(v) στα τριχοειδή είναι ελάχιστη (0.03cm/s) και στην αορτή μέγιστη (20-50 cm /s) ( εικόνα 3) 5.Ολικός όγκος αίματος 5L. To 65%του συνολικού όγκου βρίσκεται στις Φλέβες.Φλεβικό Σύστημα δρα ως δεξαμενή όγκου αίματος.μεταβολές στη διάμετρο των φλεβών έχουν σημαντική επίδραση στο ποσό Αίματος που περιέχουν. (Φλεβική Επιστροφή) Απότομη αύξηση χωρητικότητας- Συγκοπή (εικόνα 4) 6.Χρόνος κυκλοφορίας του αίματος είναι που απαιτείται για τη Μεταφορά μίας ποσότητας αίματος κατά μήκος όλης της κυκλοφορίας (1 min) η ενός δικτύου(στεφανιαίο 10sec) 7.Το διάγραμμα πίεσης κατά μήκος του αγγειακού δικτύου. Οι πιέσεις στη συστηματική κυκλοφορία είναι πολύ μεγαλύτερες (95mmHg) σε σχέση με τη πνευμονική κυκλοφορία (15mmHg). Η ολική αντίσταση της συστ. Κυκλοφορίας είναι μεγαλύτερη.(εικόνα 5) Σύστημα υψηλής πίεσης: εκτείνεται από αριστερή κοιλία μέχρι τα συστηματικά αρτηρίδια και Σύστημα χαμηλής πίεσης: εκτείνεται από τα τριχοειδή μέσω του δικτύου στη δεξιά καρδιά και μέσω του Πνευμονικού δικτύου έως τη αριστερή κοιλία κατά την διαστολή.
Διακλάδωση σε ένα δίκτυο τυπικής Μικροκυκλοφορίας στους λείους μύες του εντέρου r=15μm
Η συνολική αντίσταση από τα αγγεία εξαρτάται από την ακτίνα τους και τον αριθμό των αγγείων που βρίσκονται σε παράλληλη σύνδεση Όσο μικρότερη η ακτίνα τόσο μεγαλύτερη η αντίσταση. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των παράλληλων αγγείων τόσο μικρότερη η αντίσταση Διάγραμμα Πίεσης κατά μήκος της Συστηματικής Κυκλοφορίας Τόσο στη Συστηματική όσο και στην πνευμονική κυκλοφορία, η συστολική και η διαστολική πίεση ελαττώνονται κατά την πορεία ροής του Αίματος. ΔP = F x R R = nl 8 r4 π 1/Rολικό = 1/R1+1/R2+ 1/R3 F= ΔP π r4 8 nl Εξίσωση Poiseuille 95-3 = 92mmHg Κατευθυντήρια Πίεση Μέση Πίεση Η πιο απότομη πτώση της πίεσης στη συστηματική κυκλοφορία παρατηρείται στα αρτηρίδια, τη θέση της μεγαλύτερης αντίστασης (Αγγεία αντίστασης) (15dyne x s/cm 5 έναντι 3 dyne x s/cm 5 στα τριχοειδή)
ΔP = F x R ΔP =R F Q=F
Q=F
95 Επίδραση της αγγειοσυστολής και της αγγειοδιαστολής αρτηριδίων στο διάγραμμα της Πίεσης Η κύρια θέση ελέγχου της αγγειακής αντίστασης είναι οι μικρές αρτηρίες και τα αρτηρίδια. (Αγγεία Αντίστασης) (ΔP = F x R) 18 50 35 3 Σε συστολή των αρτηριδίων : Ενώ η συνολική ΔP δεν αλλάζει το σχήμα της τοπικής πίεσης μπορεί να αλλάξει σημαντικά. Η πτώση της πίεσης γίνεται πιο απότομη και είναι μεγαλύτερη κυρίως στα αρτηρίδια. Όμως οι επιδράσεις επεκτείνονται σε προηγούμενα και επόμενα επίπεδα. Σε διαστολή των αρτηριδίων: Η κλίση είναι μικρή και η καμπύλη πίεσης πιο αποπλατισμένη
Μέση Πίεση Διάγραμμα Πίεσης κατά μήκος της Πνευμονικής Κυκλοφορίας
Η σχέση Πίεσης Ροής στα παθητικά αγγεία είναι Μη γραμμική λόγω της ελαστικότητας των αγγείων Η αύξηση της κατευθυντήριας πίεσης προκαλεί διάταση του αγγείου και επομένως μείωση της Αντίστασης και απότομη αύξηση της Ροής (κόκκινη Καμπύλη) Διέγερση του Συμπαθητικού μετατοπίζει την καμπύλη προς τα δεξιά και ελαττώνουν την κλίση Προκαλεί αγγειοσυστολή Αύξηση της αντίστασης Η αιματική ροή σταματά τελείως όταν η πίεση πέσει κάτω από 6mmHg δηλ. κάτω από την Κριτική Πίεση Σύγκλεισης ( κόκκινη καμπύλη). Η Κριτική Πίεση Σύγκλεισης μετατοπίζεται προς τα επάνω με την αύξηση της διέγερσης του Συμπαθητικού (20-40 mmhg). Σημαντικό στο Υποτασικό Σοκ (Μαζική αγγειοσυστολή όπου η ΚΠΣ αυξάνεται στα 40mmHg, οπότε η αιματική ροή μπορεί να διακοπεί τελείως στα άκρα του ασθενούς.
Ελαστικές Ιδιότητες Αιμοφόρων Αγγείων Τα αιμοφόρα Αγγεία είναι ελαστικοί σωλήνες Τα ενδοθηλιακά κύτταρα επενδύουν εσωτερικά τον αυλό όλων των αγγείων Οι ελαστικές ίνες αποτελούνται από ελαστίνη που δημιουργεί ένα ελαστικό δίκτυο ινών με μεγάλη Διατασιμότητα Ίνες κολλαγόνου : μικρότερη διατασιμότητα Τα λεία μυικά κύτταρα διατάσσονται σε έλικες η σε ομόκεντρους δακτύλιους.δημιουργούν την τάση κυρίως μέσω ενεργητικής συστολής
Οι ελαστικές ίνες και οι ίνες κολλαγόνου καθορίζουν την διατασιμότητα και την ενδοτικότητα των αγγείων Ενδοτικότητα C C=ΔV/ΔP Αρτηρίες Φλέβες : Διαφορές στην Ενδοτικότητα Οι αρτηρίες έχουν μικρή χωρητικότητα όγκου αλλά αντέχουν σε μεγάλες διαφορές διατοιχωματικής πίεσης. Οι φλέβες έχουν μεγάλη χωρητικότητα όγκου, δρουν ως αιματαποθήκες (Αγγεία Χωρητικότητας) αλλά μπορούν να αντέξουν μικρές διαφορές διατοιχωματικής πίεσης. Δείκτης Διατασιμότητας : Ενδοτικότητα :C=ΔV/ΔP (κλίση της εφαπτομένης σε κάθε σημείο της καμπύλης) Η κλίση και επομένως η Ενδοτικότητα ελαττώνεται με την αύξηση του όγκου
APXEΣ ΦYΣIOΛOΓIAΣ, TOMOΣ I ΠANEΠIΣTHMIAKEΣ EKΔOΣEIΣ KPHTHΣ Όταν οι αρτηρίες είναι ενδοτικές το αίμα ρέει στα τροχοειδή καθ όλη τη διάρκεια του καρδιακού κύκλου((α,β) Όταν οι αρτηρίες είναι ανένδοτες (αρτηριοσκλήρυνση) το αίμα ρέει στα τροχοειδή κατά τη συστολή αλλά η ροή διακόπτεται κατά την διαστολή (Γ,Δ) Η κλίση dv/dp παριστάνει την αρτηριακή ενδοτικότητα Ενδοτικότητα= dv/dp Στις ανένδοτες αρτηρίες αυξάνει η Πίεση
Η ηλικία ελαττώνει την διατασιμότητα των Αρτηριών Πίεση Σφυγμού C=ΔV/ΔP Με την αύξηση της ηλικίας οι καμπύλες μετατοπίζονται προς μεγαλύτερους όγκους Αντικατοπτρίζοντας την αύξηση της διαμέτρου της Αορτής και αύξηση της Ενδοτικότητας μέχρι την ενηλικίωση. Με την γήρανση παρατηρούνται αρτηριοσκληρωτικές αλλοιώσεις που ελαττώνουν την Ενδοτικότητα. Επιπλέον ανεβαίνει η Αρτηριακή Πίεση Έτσι μία φυσιολογική αύξηση του όγκου της αορτής προκαλεί μία πολύ μεγαλύτερη Πίεση σφυγμού.
Η Μικροκυκλοφορία Στους περισσότερους ιστούς η αιματική ροή στα τριχοειδή εξυπηρετεί αποκλειστικά Θρεπτικές Ανάγκες Εξαιρέσεις : Αγγειώδη σπειράματα των νεφρών :Αιματική ροή συντελει στο σχηματισμό του σπειραματικού Διηθήματος Αιματική ροή στο Δέρμα παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της Θερμοκρασίας Άλλες Λειτουργίες : Μεταφορά Ορμονών κλπ. Μηχανισμοί Άμυνας
1ης τάξεως Η μικροκυκλοφορία εκτείνεται από τα Αρτηρίδια έως τα Φλεβίδια Τα αρτηρίδια ( ακτίνα 5-25μm) έχουν ένα Συνεχές στρώμα λείων μυϊκών κύτταρων με δική τους νεύρωση.η συστολή η η χάλαση τους υπόκειται σε Νευρικό έλεγχο (Συμπαθητική Μοίρα) αλλά και Τοπική Ρύθμιση (Ιστικοί μεταβολίτες κλπ) Ο προτριχοειδικός σφιγκτήρας :μικρός δακτύλιος από λεία μυϊκά κύτταρα, συνήθως χωρίς νεύρωση που ανταποκρίνεται έντονα σε τοπικές ιστικές συνθήκες. Η σύσπαση ή η χάλαση του μπορεί να ρυθμίσει την αιματική ροή του ιστού. Μεταρτηρίδια και προτρ.. Σφυγκτήρες δεν βρίσκονται σε όλους τους ιστούς. 1ης τάξεως Τα τριχοειδή αποτελούνται από μία στοιβάδα Ενδοθηλιακών κυττάρων που περιβάλλεται από μία μεμβράνη
Διάχυση: Τομή Τριχοειδούς αγγείου Υδατοδιαλυτά -Πολικά μόρια ιόντα, μέσω των διάυλων (Διακυτταρικών Σχισμών γεμάτων με νερό) (Τετηγμένα κυστίδια) Λιποδιαλυτές ουσίες + Ο2+CO2 Διαμέσου της μεμβράνης Διατριχοειδικό Πρανές Διάχυσης (Πχ.γλυκόζη στον ασκούμενο μύ) Μεταφορά με κυστίδια : Πρωτείνες Ενδο- Εξωκύττωση Μεσοκυττάριο Υγρό Τριχοειδή του εγκεφάλου Δεν έχουν Διακυτταρικές σχισμές (Αιματεγκεφαλικός φραγμός- Διαμεσολαβούμενη Μεταφορά) Ηπατικά τριχοειδή:μεγάλες Διακυτταρικές Σχισμές, Διαπέραση Πρωτεινών
Ενδοθηλιακά κύτταρα (Ηλεκτρονικό μικροσκόπιο) Ορισμένα ενδοθηλιακά διαθέτουν στην επιφάνεια προς τον αυλό αλλά και προς την βασική μεμβράνη Κοιλότητες και κυστίδια που συμμετέχουν στην ενδοκυττάρωση.το κυτταρόπλασμα,πλούσιο σε Κυστίδια που προέρχονται από πυνοκύττωση.τα κυστίδια συμβάλλουν στη διέλευση του ύδατος και υδατοδιαλυτών διαμέσου του τοιχώματος των ενδοθηλιακών κυττάρων.σε ορισμένες περιπτώσεις διατάσσονται σε σειρά σχηματίζοντας Διενδοθηλιακούς Διαύλους. Σχισμη- Χάσμα ανάμεσα στα κύτταρα. Ορισμενα διαθέτουν Θυρίδες, οι οποίες διατρέχουν το κύτταρο από τον Τριχοειδικό αυλό μέχρι τον μεσοκυττάριο χώρο.
Οι τρεις τύποι τριχοειδών Τα τριχοειδή χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες με βάσει τη διαπερατότητα του τοιχώματος Συνεχή Τριχοειδή :η πιο συχνή μορφή τριχοειδών. Έχει διενδοθηλιακές συνδέσεις (10-15 μm)οι οποίες απουσιάζουν Στο αιμαιτεγκεφαλικό φραγμό Θυριδωτά Τριχοειδή: Διάτρητα από Θυρίδες. Αιμάτωση επιθηλίου πχ. Του λεπτού εντέρου Ασυνεχή Τριχοειδή: Εκτός από Θυρίδες παρουσιάζουν και μεγάλα χάσματα (πχ στο ήπαρ)
Διατριχοειδική Ανταλλαγή Διαλελυμένων ουσιών στο πλάσμα: Κατανομή και Διάχυση Ο2 Τα αέρια Ο 2 και CO 2 διαχέονται Μέσω των κυτταρικών μεμβρανών Και του Κυτταροπλάσματος των ενδοθηλιακών κυττάρων με την ιδια ευκολία που διαχέονται δια μέσω του περιβάλλοντος ιστού. Το αρτηριακό αίμα υψηλά επίπεδα Ο2 και καθώς το αίμα ρέει μέσα στο τριχοειδές το Ο2 διαχέεται μέσω του τοιχώματος στο μεσοκυττάριο υγρό και στα γειτονικά κύτταρα. Το μοντέλο Krogh προβλέπει τον τρόπο με τον οποίο η PO2 ελαττώνεται κατά μήκος του τριχοειδούς καθώς το Ο2 εξέρχεται προς τον περιβάλλοντα ιστό.
Διατριχοειδική Ανταλλαγή Διαλελυμένων ουσιών στο πλάσμα: Κατανομή και Διάχυση Ο2 Ρυθμός Απομάκρυνσης (ΡΑ) του Ο2 στο σκελετικό μυ Αρτηριοφλεβική Διαφορά (ΑΔ) : Αρτηριακό Αίμα (Ο2) 20 ml/dl Φλεβικό Αιμα (Ο2 ) 15ml/dl 20-15= 5 ml 5ml/20ml = 25% Ο μυς απομακρύνει (Καταναλώνει) το 25% του Ο2 το οποίο του παρέχεται Ποιοι Παράγοντες καθορίζουν την απομάκρυνση ; Δύο Βασικοί 1.Τριχοειδική Ροή 2.Μεταβολικές Ανάγκες του ιστού Αύξηση PO2 (ΡΑ) αυξάνεται με την αύξηση των Μεταβολικών αναγκών (ΡΑ) ελαττώνεται με αύξηση της Ροής Σκελετικός μύς σε α)ηρεμία β)άσκηση
Τα ενδοθηλιακά κύτταρα είναι διαπερατά για Ο2 και Co2 καθώς και για λιποδιαλυτές ουσίες Η Διάχυση μικρών υδατοδιαλυτών μορίων (γλυκόζη,σουκρόζη κλπ) διαμέσου του τοιχώματος εξαρτάται από τη Διαπερατότητα και τη Διαφορά Συγκέντρωσης Περνούν με Διάχυση μέσω παρακυτταρικής οδού δηλ. μέσω των σχισμών, των θυρίδων κλπ. Ροή ουσίας : ποσότητα μιάς ουσίας που περνά ορισμένη επιφάνεια του τριχοειδούς στη μονάδα του χρόνου. Εξαρτάται από τη διαφορά συγκέντρωσης Jx =P x x (X)c (X)if (Moles/s) Jx= Ροή Px =Συντελεστής διαπερατότητας Xc = Συγκέντρωση της ουσίας στο τριχοειδές Xif = Συγκέντρωση της ουσίας στο μεσοκυττάριο υγρό Η Διαπερατότητα μικρών υδατοδιαλυτών ουσιών είναι σχετικά μικρή διότι περνούν με διάχυση μόνο μέσω των υδατοβριθών σχισμών και διαύλων. Αντίθετα για το Ο2 και το CO2 και για τις λιποδιαλυτές ουσίες που μπορούν και Διαχέονται διαμέσου ολόκληρης της επιφάνειας της μεμβράνης είναι συγκριτικά πολύ μεγαλύτερη. Μακρομόρια πχ. Αλβουμίνη περνούν με α)χαμηλό ρυθμό μέσω των διακυτταρικών σχισμών β) μέσω διακυττάρωσης Μέσω Μεταφορικών κυστιδίων.
Ανταλλαγή Ύδατος στα Τριχοειδή (Διήθηση- Απορρόφηση) (Δίαυλοι Υδατοπορίνης) Pc Υδροστατική Πίεση π :Ογκοτική Πίεση (Κολλοειδωσμωτική Πίεση) ΔP Εξωκυττάριο Υγρό: Α) Πλάσμα (3L) Β)Μεσοκυττάριο Υγρό(10L) (Δεξαμενή υγρού) (Ροή όγκου ελεύθερου πρωτεινών πλάσματος μέσω Υδάτινων Διαυλων- Υδατοπορίνες) 4L/ημέρα Διηθούνται την ημέρα Περισσότερο από ότι απορροφώνται.επιστρέφουν μέσω του Λεμφικού Συστήματος (α) Τέσσερις παράγοντες που καθορίζουν την μετακίνηση υγρών μέσω των τριχοειδών (β) Ποσοτικοποίηση των δυνάμεων που προκαλούν διήθηση στο αρτηριακό άκρο του Τριχοειδούς και απορρόφηση στο φλεβικό άκρο.
Δυνάμεις Starling: Pc,π (Ροή όγκου υγρού) Αρτηριακό Άκρο Pc=35 mmhg π=28 Pf=0 πf =3 Καθαρή Πίεση Διήθησης 35- (28-3)= 10 mmhg 10mmHg ευνοούν την διήθηση Φλεβικό Άκρο Pc=15 mmhg π=28 Pf=0 πf =3 Καθαρή Πίεση Διήθησης 15-(28-3 )= - 10 mmhg -10 mmhg ευνοούν την απορρόφηση 20L/ημέρα 18L/ημέρα
Στα τριχοειδή αγγεία 4L/ημέρα πλάσματος Διηθούνται Περισσότερο από ότι απορροφώνται Επιστρέφουν μέσω του Λεμφικού Συστήματος στις φλέβες Το λεμφικό σύστημα σε σχέση με το καρδιαγγειακό. Το λεμφικό είναι σύστημα μονής Κατεύθυνσης από το μεσοκυττάριο υγρό προς το καρδιαγγειακό σύστημα.
Αρτηριακή και Φλεβική Πίεση σε Οριζόντια και Όρθια Θέση Η Βαρύτητα προκαλεί Διαφορά Υδροστατικής Πίεσης όταν υπάρχει Υψομετρική Διαφορά Δh. Το επίπεδο της καρδιάς, είναι το επίπεδο αναφοράς ύψος 0 Η βαρύτητα δεν επηρεάζει την κατευθυντήρια Πίεση που κατευθύνει την Ροή. Η Υδροστατική Πίεση τείνει να αυξήσει τη δια τοιχωματική Πίεση (ενδαγγειακή έναντι ιστικής) και επομένως τη διάμετρο των αγγείων Όρθια Θέση : Παρατεταμένο Διάστημα χωρίς μυϊκή συστολή :Οίδημα (Μυοσκελετική Αντλία) Αριστερή Καρδιακή Ανεπάρκεια :Συμφόρηση Αίματος στα αγγεία των πνευμόνων και αύξηση της Υδροστατικής Πίεσης :Πνευμονικό Οίδημα, μείωση της ενδοτικότητας των πνευμόνων, καταστολή της ανταλλαγής αερίων. Δεξιά Καρδιακή Ανεπάρκεια : Συσσώρευση του Αίματος στις συστηματικές Φλέβες αυξάνοντας την Υδροστατική Πίεση στα κάτω άκρα και στα κοιλιακά σπλάχνα.
Οίδημα Μεσοκυττάριου Χώρου Υδροστατικές Δυνάμεις Όρθια Θέση : Παρατεταμένο Διάστημα χωρίς μυϊκή συστολή :Οίδημα (Μυοσκελετική Αντλία) Αριστερή Καρδιακή Ανεπάρκεια :Συμφόρηση Αίματος στα αγγεία των πνευμόνων και αύξηση της Υδροστατικής Πίεσης (Πνευμονική Υπέρταση) :Πνευμονικό Οίδημα, μείωση της ενδοτικότητας των πνευμόνων, καταστολή της ανταλλαγής αερίων. Δεξιά Καρδιακή Ανεπάρκεια : Συσσώρευση του Αίματος στις συστηματικές Φλέβες αυξάνοντας την Υδροστατική Πίεση στα κάτω άκρα και στα κοιλιακά σπλάχνα. Το υγρό που διηθείται από τα ηπατικά και εντερικά τριχοειδή μπορεί να εισέλθει στην περιτοναϊκή κοιλότητα και να προκαλέσει ασκίτη. Κολλοειδωσμωτικές Δυνάμεις Εγκυμοσύνη: Μείωση των πρωτεϊνών του πλάσματος χαμηλότερη Όγκοτική Πίεση,οδηγεί σε οίδημα των άκρων. Πρωτεϊνικός υποσιτισμός Αφυδάτωση : Αντίθετο Φαινόμενο. Έλλειμμα Ύδατος και άλατος προκαλεί αύξηση πρωτεινών στο πλάσμα,αύξηση της Όγκοτικής πίεσης επαναρρόφηση υγρού από το μεσοκυτάριο χώρο. Ελαττωμένη πλήρωση του μεσοκυττάριου χώρου. Αναγνώριση με πίεση του δέρματος Ιδιότητες του Τριχοειδικού Τοιχώματος Φλεγμονή : Απελευθέρωση Ισταμίνης,Κυτταροκινών,-- αγγειοδιαστολή Διήθηση υγρού στο μεσοκυττάριο χώρο Οίδημα Εγκεφαλικό Οίδημα : Βλάβη του Αιματεγκεφαλικού φραγμού (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις). Το άκαμπτο κρανίο εμποδίζει την διόγκωση του εγκεφάλου,το οίδημα μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της μικροκυκλοφορίας του εγκεφάλου. Λεμφική Παροχέτευση :Ελλαττώνεται με αφαίρεση λεμφαδένων. Τοπικό οίδημα ιστών σε επίπεδο άνω των λεμφαδένων
Φλεβική Πίεση Μυοσκελετική αντλία. Κατά τη μυϊκή συστολή η φλεβική Διάμετρος μικραίνει και η φλεβική πίεση ανεβαίνει. Αύξηση της αιματικής ροής μόνο προς την καρδιά λόγω των βαλβίδων Επίδραση Συμπαθητικού Συστήματος Εγκυμοσύνη: Μείωση των πρωτεϊνών του πλάσματος χαμηλότερη Όγκοτική Πίεση,οδηγεί σε οίδημα των άκρων. Πρωτεϊνικός υποσιτισμός Αφυδάτωση : Αντίθετο Φαινόμενο. Έλλειμμα Ύδατος και άλατος προκαλεί αύξηση πρωτεινών στο πλάσμα,αύξηση της Όγκοτικής πίεσης επαναρρόφηση υγρού από το μεσοκυτάριο χώρο. Ελαττωμένη πλήρωση του μεσοκυττάριου χώρου
Ρύθμιση της Μικροκυκλοφορίας Η συστολή των Λείων Μυών των Αρτηριδίων των Μεταρτηριδίων και των προτριχοειδικών σφιγκτήρων ρυθμίζει την Προτριχοειδική Αντίσταση,η οποία ρυθμίζει την Τριχοειδική Αιματική Ροή Η συστολή η η χάλαση των Λείων Μυών υπόκειται σε Νευρικό έλεγχο (Συμπαθητική Μοίρα) αλλά και Τοπική Ρύθμιση (Ιστικοί μεταβολίτες κλπ) Fτριχ = ΔP = Pa --- Pv Fτριχ = ΔP Rολικό Rπρο + Rτριχ + Rμετα Rπρο Fτριχ : Τριχοειδική Ροή Rπρο :Προτριχοειδική Αντίσταση Pa : Πίεση πριν την προτριχ. Αντίσταση Rτριχ :Τριχοειδική Αντίσταση Pv : Πίεση μετά την μετατριχ. Αντίσταση Rμετα: Μετατριχοειδική Αντίσταση Rολικό: Ολική Αντίσταση ενός Δικτύου Μικροκυκλοφορίας Rπρο>>> Rτριχ + Rμετα Η τροποποίηση της συσταλτικότητας των λείων μυικών ινών στα προτριχοειδικά αγγεία ρυθμίζει την αιμάτωση ενός ιστού
Οι Ιστικοί Μεταβολίτες ρυθμίζουν την Τοπική Αιματική Ροή Σε ορισμένους ιστούς ανεξάρτητα από τη Ρύθμιση της Συστηματικής Κυκλοφορίας Τοπικοί Ρυθμιστικοί Μηχανισμοί : χρησιμοποιούνται από τα αρτηρίδια για να ρυθμίσουν την Αιματική Ροή δια μέσω συγκεκριμένων αγγειακών δικτύων πχ στον ασκούμενο μύ Οι Τοπικοί Ρυθμιστικοί Μηχανισμοί : Μπορούν να επικαλύπτουν τις οποιεσδήποτε Νευρικές η Χημικές συστηματικές επιδράσεις Οι Τοπικοί Ρυθμιστικοί Μηχανισμοί περιλαμβάνουν : 1) Μυογενή Ρύθμιση 2) Τοπικούς χημικούς παράγοντες Η Μυογενής Ρύθμιση αποτελεί έναν Ενδογενή Μηχανισμό ρύθμισης, όπου η διάταση της μεμβράνης Των λείων μυικών ινών ενεργοποιεί διαύλους ευαίσθητους στη διάταση με αποτέλεσμα την αύξηση Εισόδου Ca2 και αύξηση της συσταλτικότητας των λείων μ. ινών των αγγείων. Οι Τοπικοί Χημικοί Παράγοντες που συμμετέχουν στη Τοπική Ρύθμιση της Αιματικής Ροής ειναι: Ιστικοί μεταβολίτες του μεσοκυττάριου υγρού που προέρχονται από αυξημένο μεταβολισμό. Μείωση του Po2 και του ph,αύξηση τουpco2 καθώς και αύξηση των τοπικών συγκεντρώσεων των K+, ATP, ADP, Αδενοσίνης, γαλακτικού οξέος προκαλούν αγγειοδιαστολή Αγγειοκίνηση : Η αιματική Ροή στα τριχοειδή τείνει να αυξομειώνεται συναρτήσει του χρόνου δεδομένου Ότι η ίδια επηρεάζει την τοπική συγκέντρωση μεταβολιτών
Το ενδοθήλιο των Τριχοειδών είναι πηγή Αγγειοδραστικών ουσιών Από τα ενδοθηλιακά κύτταρα προέρχονται : 1) Μονοξείδιο του Αζώτου (NO): Αύξηση της διατμηματικής τάσης στα ενδοθηλιακά κύτταρα διεγείρει την NOS III(Ένζυμο βιοσύνθεσης του NO). Επίσης η βραδυκινίνη και η ακετυλοχολίνη διεγείρουν την NOS III NO : Ισχυρή Αγγειοδιασταλτική Ουσία ( κλινική πράξη χρήση από οργανικά νιτρώδη, νιτρογλυκερίνη, για ανακούφιση από στηθάγχη. Το NO ελαττώνει την φωσφορυλίωση της MLC (ελαφρά αλυσίδα της Μυοσίνης) απαραίτητης για την αλληλεπίδραση της μυοσίνης με την ακτίνη και την πρόκληση συστολής 2) EDHF : Υπερπολωτικός παράγοντας, προκαλεί χάλαση των λείων μυϊκών ινών 3) Προστακυκλίνη (PGl2) : Αγγειοδιασταλτική ουσία 4)Ενδοθηλίνες (ET-1,ET-2,ET3) : Ισχυρές Αγγειοσυσταλτικές Ουσίες. Αυξάνουν την συγκ.ca2. Εκκρίνονται σε παθολoγικές καταστάσεις πχ. Χρόνια υποξία
Αυτορρύθμιση της Αιματικής Ροής Αυτορρύθμιση πολύ σημαντική: Για τον Εγκέφαλο Για την Καρδιά Για τους Νεφρούς Η Αυτορρύθμιση διατηρεί σταθερή την αιματική ροή σε ορισμένα αγγειακά δίκτυα παρά τις μεγάλες διακυμάνσεις της Συστηματικής Αρτηριακής Πίεσης. Μέσα σε ένα Φυσιολογικό εύρος τιμών Πίεσης(όπου παρατηρείται Αυτορρύθμιση) Μεταβολές στην Αρτ. Πίεση έχουν μικρή επίδραση στη Ροή. Η συστολή των λείων μυϊκών ινών των αγγείων που υπόκεινται σε Αυτορρύθμιση είναι απόλυτα Τοπική και ανεξάρτητη από νευρικούς και ενδοκρινικούς μηχανισμούς ρύθμισης.ο Μυογενής όσο και ο Μεταβολικός Μηχανισμός παίζουν σημαντικό Ρόλο στην προσαρμογή του τόνου των λείων μυών κατά τη διάρκεια της Αυτορρύθμισης Πχ.Αύξηση της Αρτ. Πίεσης (Διάταση των λείων μ.ινών) πυροδοτεί τη Μυογενή Συστολή και Αύξηση της Po2 πυροδοτεί τον Μεταβολικό Μηχανισμό που οδηγεί σε αγγειοσυστολή και μείωση της αιμάτωσης. Η Αυτορρύθμιση :1) Εμποδίζει την σπατάλη Αιματικής ροής 2) Σε περίπτωση ελάττωσης της Αρτ. Πίεσης η Αυτορρύθμιση διατηρεί την αιματική Ροή και την Τριχοειδική Πίεση σταθερή.
Αγγειογένεση Φυσιολογικά στους ενήλικες η ανατομία της Μικροκυκλοφορίας παραμένει σταθερή Εξαιρέσεις :Αύξηση της πυκνότητας των τριχοειδών αγγείων στη σωματική Άσκηση και στη προσαρμογή του οργανισμού σε μεγάλο υψόμετρο, στο ενδομήτριο κατά τη διάρκεια του καταμήνιου κύκλου Παθολογικές καταστάσεις : Επούλωση πληγών, σε περιπτώσεις φλεγμονής, κατά την ανάπτυξη όγκου Αυξητικοί Παράγοντες VEGF (από το αγγειακό ενδοθήλιο)και FGF( από ινοβλάστες ) Ο FGF 1 εχει χρησιμοποιηθεί για να προάγουν την ανάπτυξη στο αγγείων στο μυοκάρδιο ασθενών με ισχαιμική καρδιοπάθεια. Αναστολείς της Αγγειογένεσης (Αγγειοστατίνη, Ενδοστατίνη):για διακοπή της ανάπτυξης όγκων(θεραπεία Καρκίνου)