Ενιαίος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων ΑΜΕΑ Αττικής και νήσων Γενική συνέλευση 19 Γενάρη 2014 και ώρα 10:00πμ ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Ενιαίος σύλλογος γονέων και κηδεμόνων ΑΜΕΑ Αττικής και νήσων Γενική συνέλευση 19 Γενάρη 2014 και ώρα 10:00πμ ΕΙΣΗΓΗΣΗ Καλημέρα σε όλους, και καλή χρονιά με κάθε καλό σε σας και τις οικογένειες σας. Με ακόμη πιο αποφασιστικού και αποτελεσματικούς αγώνες το 2014 για τα δικαιώματα των παιδιών μας των εργαζόμενων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Όταν προγραμματίζαμε την σημερινή Γ.Σ. στο Δ.Σ. θέσαμε ως σκοπό μέσα από την διαδικασία της σημερινής Γ.Σ., αφού βγάλουμε τα συμπεράσματα από τις τελευταίες μάχες που έδωσε ο σύλλογος μας, να ετοιμάσουμε τους γονείς και κηδεμόνες, να ετοιμαστούμε συνολικά ως κίνημα να αντιμετωπίσουμε τη γενικευμένη επίθεση που θα δεχτούμε στα δικαιώματα των παιδιών μας, των οικογενειών μας, στις ζωές μας. Γιατί προϋπόθεση για την ανάπτυξη των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων είναι η συντριβή των δικαιωμάτων μας, να γυρίσουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα κυριολεκτικά στον μεσαίωνα. Απολογισμός τριμήνου Όλο το καλοκαίρι αλλά και τον Σεπτέμβρη, χωρίς να υπολειπόμαστε το επόμενο διάστημα, δώσαμε την μάχη ενάντια στην επιβολή νέων χαρατσιών στα φάρμακα και στις θεραπείες, ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων. Η συμβολή μας σ αυτές τις κινητοποιήσεις αποκάλυψε το δολοφονικό αυτών των μέτρων, ακύρωσε σε μεγάλο βαθμό την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του Α. Γεωργιάδη ότι οι εργαζόμενοι αντιδρούν επειδή χάνουν το «βόλεμά» τους. Αποκαλύψαμε και στριμώξαμε την κυβέρνηση στο ότι με τα νέα χαράτσια στα φάρμακα δεν χτυπούν την σπατάλη ή τις εταιρίες, αλλά σπρώχνουν στον αργό θάνατο το λαό και ιδιαίτερα τους ανάπηρους και τους χρόνιους πάσχοντες για να στηριχτεί η κερδοφορία των φαρμακοβιομηχανιών που εν μέσω κρίσης καταγράφουν αύξηση κερδών. Το πανό του συλλόγου έξω από το υπουργείο υγείας, «οδηγούν στον θάνατο ανάπηρους και χρόνιους πάσχοντες για την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ξεσηκωμός για την ανατροπή» καταγράφτηκε σε μία σειρά μέσα για τον χαρακτήρα αυτών των μέτρων και το ζητούμενο αυτών των αγώνων. Ειδική αγωγή Με τις αποφάσεις που είχαμε πάρει στην συνέλευση του Μάη ήμασταν προετοιμασμένοι για τη μάχη με το άνοιγμα των ειδικών σχολείων, οι δεκάδες παρεμβάσεις πριν και κατά το άνοιγμα των ειδικών σχολείων, οι κινητοποιήσεις μας στο υπουργείο παιδείας και στρίμωξαν την κυβέρνηση να κάνει έστω και καθυστερημένα παραπάνω διορισμούς από αυτούς που είχαν σχεδιάσει, αλλά και αποκάλυψαν τα σχέδια της κυβέρνησης που με την στήριξη της ΕΣΑΜΕΑ και ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ, προχωρούν στην διάλυση κυριολεκτικά των ειδικών σχολείων. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο γιατί δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι εργαζόμενοι στα ειδικά σχολεία, ενώ άνδρες των ενόπλων δυνάμεων χρησιμοποιούνται ως οδηγοί και συνοδοί για τα σχολικά σε 26 ειδικά σχολεία της χώρας γιατί ο διαγωνισμός για την πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού ακόμα εκκρεμεί. Ενώ

εκατοντάδες παιδιά βρίσκονται μέχρι και τρεις ώρες στον δρόμο την ημέρα λόγω του επικίνδυνο συστήματος μεταφοράς για να μπορέσουν να πάνε στο σχολείο τους και μιλάμε για παιδιά με βαριά νοητική στέρηση, αυτισμό αλλά και πολλαπλές αναπηρίες. Όμως ακόμη και σήμερα σχολεία ανακοινώνουν στους γονείς ότι σταματάνε τη μεταφορά όπως στο ΑΘΜΕΑ, που στα μέσα του Δεκέμβρη ανακοίνωσε στους γονείς ότι σταματάνε τα σχολικά, λόγω του ότι οι οδηγοί ανήκουν στο νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού και μπαίνουν στη διαθεσιμότητα. Μπορεί προσωρινά κάτω από τις αντιδράσεις των γονιών και των εργαζόμενων να δώσανε λύση, όμως το πρόβλημα είναι μπροστά μας. Να πως η διαθεσιμότητα, η κινητικότητα, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η μη μόνιμη και σταθερή δουλειά δεν είναι μόνο αντιδραστικά μέτρα, αλλά κτυπάνε το δικαίωμα στην πρόνοια, στην υγεία και την ειδική αγωγή. Να είμαστε έτοιμοι γιατί με τη νέα χρονιά το φαινόμενο θα γενικευτεί. Από την άποψη αυτή πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει, για να μπορέσουμε να τα φέρουμε βόλτα, η επιτροπή ειδικής αγωγής του Δ.Σ. και το διασχολικό του συλλόγου που θα απαρτίζεται από εκπροσώπους από όλα τα ειδικά σχολεία. Έκθεση ΟΟΣΑ για την κοινωνική πολιτική και ιδιαίτερα για τα επιδόματα αναπηρίας και τις αναπηρικές συντάξεις Στις 16 Σεπτέμβρη δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση του ΟΟΣΑ για το μαζικό πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων και των επιδομάτων των ΑΜΕΑ. Βεβαίως και δεν αιφνιδιαστήκαμε, είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει για την συγκεκριμένη εξέλιξη και παλιότερα με αυτά που προωθούσαν με την κάρτα αναπηρίας, αλλά και τα τελευταία χρόνια όταν από συγκεκριμένες παρεμβάσεις, δημοσιεύματα φαινόταν που πήγαινε το πράγμα. Θυμηθείτε τις παρεμβάσεις και τις κινητοποιήσεις που κάναμε για την λειτουργία των ΚΕΠΑ, την ανακοίνωση της ΣΕΑΑΝ και του συλλόγου, όπως και τις ανακοινώνεις του ΠΑΜΕ που ακολούθησαν, μετά τις συναντήσης με τον Στουρνάρα (Σεπτέβρης, Νοέμβρης 2012, Μάρτης 2013,) και το καλοκαίρι με τον Σαμαρά (Ιούλης 2013). Από τα παραπάνω βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα: 1. το κεφάλαιο, μέσω των διεθνών του οργανισμών όπως είναι ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ, κ.λ.π. έχει καθορίσει στόχους με βάθος εικοσαετίας πολλές φορές και προχωρά με σταθερά βήματα πάνω στον στρατηγικό του στόχο. 2. ανεξάρτητα αν επιλέγουν το ποια προπαγάνδα θα σηκώσουν ή ποιο επιμέρους μέτρο θα περάσουν για να τους φέρει πιο κοντά στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, γιατί και γι αυτούς δεν είναι εύκολα να τα περάσουν μία και έξω, είναι ξεκάθαρα προσηλομένοι στον βασικό τους στόχο, στην στρατηγική τους επιλογή. 3. η δράση του κινήματος όταν είναι σωστά προσανατολισμένη έχει και προσωρινές νίκες. Όταν χτυπάς τον πυρήνα αυτής της πολιτικής, αποκαλύπτεις τα γενικότερα σχέδια κυβέρνησης και μεγαλοεπιχειρηματιών τότε γίνεσαι και πιο επικίνδυνος για αυτούς και πιο μεγάλα αποτελέσματα μπορείς να έχεις γιατί χτυπάς κατευθείαν στην καρδιά της πολιτικής τους αλλά και ωριμάζει τα πράγματα για τον στρατηγικό στόχο που και εμείς σαν κίνημα πρέπει να έχουμε, δηλαδή το χτύπημα της μήτρας του κακού, της εξουσίας τους, για την ανατροπή τους, την άλλη κοινωνία, που στο κέντρο της θα είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του, με εξασφαλισμένα τα δικαιώματα των παιδιών μας και των οικογενειών μας. Για παράδειγμα η αποκάλυψη από πλευράς της ΣΕΑΑΝ, του ενιαίου συλλόγου και του ΠΑΜΕ για το τι σημαίνει κάρτα λειτουργικότητας ή αναπηρίας τους ανάγκασε και την κυβέρνηση της ΝΔ το 2007 και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 2009 σε αναδίπλωση. Μήπως, στο μνημόνιο 3 δεν ήταν ενταγμένες οι

περικοπές στα επιδόματα αναπηρίας και στις αναπηρικές συντάξεις και κάτω από τις αποφασιστηκές κινητοποιήσεις μας και την έκταση που πήραν δεν τους αναγκάσαμε να τα πάρουν πίσω; Η έκθεση του ΟΟΣΑ δημοσιεύτηκε στις 16 Σεπτέμβρη 2013. Προβλέπει πιο συγκεκριμένα: 1). Από το 1% του ΑΕΠ που καταβάλλονται σήμερα για αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα αναπηρίας, ο στόχος είναι το ποσοστό αυτό να μειωθεί από 30%-60%, να πέσει δηλαδή στο 0,4% του ΑΕΠ (στην έκθεση μιλάνε για το ΑΕΠ του 2009, το ΑΕΠ σήμερα έχει μειωθεί κατά 27%, καταλαβαίνουμε για τη μείωση μιλάνε). 2). Η έκθεση ακόμη αναφέρει ότι: «Δεν μπορεί κάποιος που παίρνει αναπηρική σύνταξη ή αναπηρικό επίδομα να είναι ικανός για οποιαδήποτε εργασία» (λες και το κράτος τους θα του εξασφαλίσει μια τέτοια δουλειά). Εδώ προσέξτε η μεγάλη πλειοψηφεία των αναπήρων κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις είναι ικανή για κάποια εργασία. Για αυτό το ζήτημα γίνεται πολλή κουβέντα και απ ότι φαίνεται στελέχη της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού γενικότερα, που ξέρουν από καιρό τους σχεδιασμούς, προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να περάσουν αυτά τα μέτρα. Σε συναντήσεις με τη ΣΕΑΑΝ αλλά και άλλες αναπηρικές οργανώσεις, στελέχη της κυβέρνησης προβάλλουν το ευφυολόγημα ότι «δεν είναι σωστό οι ανάπηροι να ζητάνε μόνο επιδόματα και να μην νοιάζονται για την ένταξη του ανάπηρου στην κοινωνία και στην παραγωγή». Βέβαια είναι προκλητικό, αυτοί που κάνουν απολύσεις, που έχουν παγώσει τις προσλήψεις αναπήρων, έστω και αυτές τις λίγες που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, να αντιτείνουν στους εκπροσώπους της ΣΕΑΑΝ που διεκδικούν προσλήψεις κλπ. ότι δε νοιάζονται οι εκπρόσωποι της ΣΕΑΑΝ να δουλέψουν οι ανάπηροι αλλά νοιάζονται μόνο για επιδόματα. Όμως, αυτό που προβάλουν και που το κάνει πολύ συγκεκριμένο η έκθεση του ΟΟΣΑ, έχει μια λογικοφάνεια. Πρέπει να ετοιμαστούμε για να δώσουμε ολοκληρωμένα τη θέση μας και για τα επιδόματα και για το δικαίωμα στη δουλειά των αναπήρων και να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τους τη θέση: Για μας είναι καθαρο, α) τα επιδόματα των ΑΜΕΑ έρχονται να καλύψουν τις πρόσθετες ανάγκες που προκύπτουν από αυτή καθαυτή την αναπηρία σε συνδυασμό με την ανυπαρξία υπηρεσιών στήριξης και υποδομών για τα ΑΜΕΑ. Για παράδειγμα ένας κινητικά ανάπηρος θα πρέπει να κάνει συγκεκριμένες κατασκευαστικές παρεμβάσεις στο σπίτι του για να μπορεί να είναι λειτουργικό. Ένας βαριά ανάπηρος που δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί χρειάζεται μια σειρά υλικά καθαριότητας, υγειονομικό υλικό αλλά και άνθρωπο να τον φροντίζει. Ο τυφλός που θέλει να δουλεύει και να κυκλοφορεί, δεν υπάρχουν ούτε ανάλογες συγκοινωνιακές διευκολύνσεις, αλλά ακόμα και αν σε ένα βαθμό υπάρχουν αυτές πολλές φορές λόγω ειδικών συνθηκών π.χ. καιρού κλπ. αναγκάζεται να χρησιμοποιεί ταξί. Πολύ περισσότερο όταν κάποιος χρειάζεται καθημερινά κάποιες θεραπείες που κοστίζουν και το σύστημα είναι εμπορευματοποιημένο, πρέπει το κράτος να του εξασφαλίζει ένα εισόδημα για να μπορέσει να κάνει αυτές τις θεραπείες. β) Όσον αφορά στις αναπηρικές συντάξεις δίνονται επειδή ο εργαζόμενος όταν δουλεύει πληρώνει εισφορές έτσι ώστε αν σε περίπτωση ατυχήματος ή ασθένειας δε μπορεί να συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του να μπορεί να παίρνει σύνταξη από το ταμείο του για να ζήσει. Δηλαδή αυτό που εμείς και ως κίνημα θεωρούμε σωστό στο να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια για να εντάσσεται ο ανάπηρος αφού εκπαιδευτεί καλά στην παραγωγή, σε ένα ασφαλές περιβάλλον που θα παίρνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες που προκύπτουν από την αναπηρία (π.χ. υγιεινό και ασφαλές περιβάλλον, ωράριο, εργονομικές παρεμβάσεις κ.α.). Άλλωστε οι δυνάμεις της ΣΕΑΑΝ, του ενιαίου, πρωτοστατούν σε τέτοιους

αγώνες χρόνια, όμως, τα στελέχη της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και ο ΟΟΣΑ σαν διεθνής καπιταλιστικός οργανισμός, υποκρίνονται και συνειδητά εξαπατούν όταν λένε ότι «δεν πρέπει να παίρνει ο ανάπηρος επίδομα ή αναπηρική σύνταξη γιατί λειτουργεί σαν αντικίνητρο για την ένταξή του στην παραγωγή»!!! Το δικαίωμα στη δουλειά ο καπιταλισμός ούτε θέλει ούτε μπορεί να το εξασφαλίσει ούτε για τους αρτιμελείς - πολύ περισσότερο για τους αναπήρους. Γιατί το τι θα παραχθεί, το πώς θα παραχθεί, με τι όρους και από πόσους, αυτό καθορίζεται στον καπιταλισμό με βάση το κέρδος και μόνο το κέρδος. Από αυτή την άποψη η ανεργία είναι σύμφυτη του συστήματος, επειδή ο ανάπηρος κοστίζει περισσότερο για να εκπαιδευτεί ή να επανεκπαιδευτεί αλλά και σε πολλές περιπτώσεις κοστίζουν και οι αναγκαίες εργονομικές παρεμβάσεις που ρίχνουν το ποσοστό του κέρδους που θέλει να βγάλει ο εργοδότης, τον πετάνε έξω και από την εκπαίδευση και από την παραγωγή. Πολύ περισσότερο σήμερα που οι ανάγκες του κεφαλαίου απαιτούν κατάργηση ωραρίων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, κατάργηση ειδικοτήτων, αντικειμενικά εξαφανίζονται και οι ελάχιστες περιπτώσεις ένταξης των ανάπηρων στην παραγωγή που υπήρχαν παλιότερα. Γιατί ο ανάπηρος δε μπορεί να δουλεύει 10 και 12 ώρες, δε μπορεί να δουλεύει το πρωί στο Παγκράτι και το απόγευμα στη Ν. Ιωνία αλλά και ούτε να ξεφορτώνει 2 ώρες στην αποθήκη, 2 ώρες στον υπολογιστή και μετά για εξωτερικές δουλειές όπως θέλουν οι εργοδότες με την κατάργηση των ειδικοτήτων. Στις Σοσιαλιστικές χώρες πάνω από το 95% των ικανών προς εργασία αναπήρων ήταν ενταγμένοι στην παραγωγή και όσοι δε δούλευαν λόγω ψυχολογικών προβλημάτων, λόγω παραίτησης ή άρνησης αποδοχής της κατάστασής τους, έπαιρναν σύνταξη. Υπήρχε ειδική εργονομική υπηρεσία και εργονομικοί κανόνες που φρόντιζαν και επέβαλαν τις αναγκαίες προσαρμογές για να μπορεί ο ανάπηρος να ενταχθεί στην λειτουργία της υπηρεσίας του ή στην παραγωγική διαδικασία του εργοστασίου. Υπήρχαν ακόμα και εκατοντάδες εργοστάσια που στην παραγωγή δούλευαν αποκλειστικά ανάπηροι ακόμα και σε χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Αυτό που θέλουν σήμερα με την έκθεση του ΟΟΣΑ είναι να πετσοκόψουν παραπέρα τις αναπηρικές συντάξεις και τα επιδόματα των ΑΜΕΑ προβάλλοντας τέτοια ιδεολογήματα που το ίδιο το σύστημά τους και οι ανάγκες του κεφαλαίου ιδιαίτερα σήμερα τα αναιρούν. Για αυτά αποφασιστικά διεκδικούμε: - Καμία απόλυση ανάπηρου και γονιού και κηδεμόνα ΑΜΕΑ. - Μαζικές προσλήψεις των ικανών προς εργασία αναπήρων με ευθύνη του κράτους, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, με μόνιμη και σταθερή δουλειά. - Να υποχρεώνονται όλες οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν αναπήρους σε ένα ποσοστό και να κάνουν τις αναγκαίες εργονομικές παρεμβάσεις για τη δουλειά του αναπήρου. - Να προσλαμβάνονται στη δουλειά όλοι οι νέοι ανάπηροι με την αποφοίτηση τους από την επαγγελματική εκπαίδευση, τα ΤΕΙ ή τα ΑΕΙ με ευθύνη του κράτους, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. - Ίδρυση ειδικής δημόσιας εργονομικής υπηρεσίας που θα έχει στην ευθύνη της να υποδεικνύει αλλά και να επιβάλει όταν δεν συμορφόνονται οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις, και να ελέγχει τις αναγκαίες εργονομικές παρεμβάσεις που πρέπει να κάνουν π. για να μπορέσει να ενταχθεί ο ανάπηρος στην παραγωγή. - Ίδρυση δημόσιων επαγγελματικών σχολών που θα συνδέονται με τα κέντρα αποκατάστασης και που θα μπορούν να μετεκπαιδεύονται εργαζόμενοι που έμειναν ανάπηροι σε μεγάλη ηλικία λόγω ασθένειας ή του ατυχήματος με βάση τη νέα κατάστασή τους. Με την αποφοίτησή τους το κράτος θα φροντίζει για την ένταξή τους στη νέα τους δουλειά. Ο εργαζόμενος θα συνεχίσει να παίρνει ως τα 2/3 της αναπηρικής σύνταξης για όσο δουλεύει. Γιατί η αναπηρική

σύνταξη ή το επίδομα θα πρέπει να έχουν σαν στόχο να καλείπτουν τις καθημερινές βιοτικές ανάγκες του ανάπηρου και της οικογένειας του, αλλά και τις πρόσθετες ανάγκες που προκείπτουν από την αναπηρία ή την χρόνια πάθηση. 3). Η έκθεση συνεχίζει «κανένα επίδομα ή αναπηρική σύνταξη πάνω από 500». Οι παραπληγικοί σήμερα και οι άνεργοι τυφλοί παίρνουν 700. Τη στιγμή που υπάρχει ανάγκη για επιδόματα που να μπορούν να εξασφαλίζουν ένα κόστος π.χ. για τον παραπληγικό τουλάχιστον 1.000 για να μπορεί να έχει το υγειονομικό υλικό που χρειάζεται και να κάνει τις απαραίτητες θεραπείες, τα μειώνουν δραστικά και αν θα το πάρει και αυτό. 4). Ακόμα, αναφέρει ότι «δεν μπορεί να δίνεται σύνταξη ή επίδομα σε κάποιον που έχει οικογενειακό εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο εισοδηματικό σκαλοπάτι». Σε όλη την έκθεση μιλάνε για αυτό το σκαλοπάτι χωρίς να το ποσοτικοποιούν όμως εκεί που το αναλύουν στα ψιλά γράμματα, το σκαλοπάτι αυτό ορίζεται στα 800 το μήνα 9.600 το χρόνο, πράγμα που σημαίνει, αν εγώ έχω ένα παιδί με αναπηρία και δουλεύει ο ένας γονέας και ξεπερνάει τα 9.600 το χρόνο δεν μπορεί να πάρει ούτε επίδομα ούτε σύνταξη. Δηλαδή, θα πρέπει με 900 το μήνα να ζήσει μια τουλάχιστον τριμελής οικογένεια που για παράδειγμα μπορεί να έχει παιδί με αυτισμό, ένα παιδί που χρειάζεται συνεχή επιτήρηση και σε πολλές περιπτώσεις και συνοδό, που έχει ανάγκη από συνεχείς θεραπείες (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες, ψυχοθεραπείες), θεραπείες που πέρα από αυτά που καλύπτει το ταμείο χρειάζονται άλλα 300 έως 800 το μήνα ενώ αν πηγαίνει σε κέντρο ειδικής αγωγής που έχει τροφεία είναι άλλα 300 με 800, και αυτά που λέμε είναι τα ελάχιστα. Άνθρωποι που έχουν παιδιά με αυτισμό, με σχετική οικονομική άνεση, μπορεί να πληρώνουν για το πρόγραμμα αποκατάστασης του παιδιού τους από 1.500 έως 2.000 το μήνα επιπλέον από αυτά που καλύπτει το ταμείο τους. 5). Προβλέπει ως κριτήριο για να πάρει αναπηρική σύνταξη ή επίδομα το τι περιουσία έχει η οικογένεια του ανάπηρου (1 η και 2 η κατοικία κλπ). Δηλαδή αν ένας ανάπηρος έχει ένα σπίτι που νοικιάζει ή έχει ένα σπίτι στο χωριό θα θεωρείται τεκμήριο και δε θα μπορεί να παίρνει αναπηρική σύνταξη ή επίδομα. Η έκθεση αναπαράγει τη λογική των πολλών αναπήρων, μιλάνε για 500.000 που παίρνουν αναπηρικές συντάξεις και επίδομα αναπηρίας όταν σε αυτούς υπολογίζονται ως διπλά και αυτοί που παίρνουν επίδομα αναπηρίας και αναπηρική σύνταξη (τους μετράνε διπλά και τριπλά). Συμμετοχή όλων μας σε γενικότερες κινητοποιήσεις συλλαλητήρια απεργίες Από αυτό το βήμα αισθανόμαστε την ανάγκη να σφίξουμε το χέρι στον καθένα και στην καθεμία που κάτω από δύσκολες αντικειμενικές συνθήκες, πισωγύρισμα στην αγωνιστική στάση σε μεγάλο μέρος των εργαζόμενων, την απογοήτευση που επικρατεί κρατιέται όρθιος, παλεύει, παίρνει πρωτοβουλίες, δημιουργεί τις προϋποθέσεις όταν η πείρα συσσωρευτεί να ηγηθεί στη μεγάλη αντεπίθεση, που τότε σταματημό δε θα έχει. Γιατί θα μπορέσει να μετουσιώσει την απόγνωση, τον πόνο γι αυτά που βιώνουμε, σε πεισματική απόφαση για ανειρήνευτο αγώνα ενάντια στις δυνάμεις της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Σφίγγουμε το χέρι σε όλους αυτούς που παρά τις δυσκολίες, ακόμα και τις καιρικές, βρέθηκαν στα μεγάλα απεργιακά συλλαλητήρια, υπό καταρρακτώδη βροχή, στις 6 Νοέμβρη όταν οι άλλοι ανέβαλαν τις συγκεντρώσεις λόγω καιρού, αλλά και σ αυτούς που παρά το τσουχτερό κρύο βρέθηκαν στην κινητοποίηση για την παγκόσμια ημέρα των ΑΜΕΑ, στις 3 του Δεκέμβρη και στην πορεία στο μέγαρο Μαξίμου. Απεργίες και κινητοποιήσεις που υπονομεύτηκαν, κυριολεκτικά πολεμήθηκαν από τα Μ.Μ.Ε., από τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αλλά και τις ΕΣΑΜΕΑ και ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ. Εδώ επιβεβαιώνεται και ένα από χρόνια

συμπέρασμα του ριζοσπαστικού αναπηρικού κινήματος, των ταξικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, ότι αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης αλλά και στους ΑΜΕΑ, όχι μόνο δεν θα μπορέσουμε να αποκρούσουμε την επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου, αλλά θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης έχει αναδειχθεί σα ζήτημα κλειδί. Δηλαδή η μαζικοποίηση των συνδικάτων και των συλλόγων, το πέρασμα σε αγωνιστικά χέρια, ύστερα από συνειδητή δράση των εργαζόμενων, των γονιών και των ΑΜΕΑ. Συναδέλφισες και συνάδελφοι, αν δεν αλλάξουν αποφασιστικά οι συσχετισμοί δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, αν δεν εγκαταλείψουν μαζικά, συνειδητά η μεγάλη πλειοψηφία των γονιών και κηδεμόνων, των ΑΜΕΑ τις δυνάμεις της διαχείρισης, του συμβιβασμού, αλλά και της εμπορίας των αναπήρων, αυτών που κυριαρχούν στην ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ και στην ΕΣΑΜΕΑ, δυναμώνοντας συγχρόνως αποφασιστικά την ΣΕΑΑΝ, και τον ενιαίο σύλλογο στην Αττική, ανάλογες πρωτοβουλίες στην υπόλοιπη Ελλάδα,, αλλά και οι εργαζόμενοι δυναμώνοντας το ΠΑΜΕ παντού, δεν πρόκειται να έχουμε αποτελεσματικούς, νικηφόρους αγώνες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που καταγγέλλαμε με τον πιο επίσημο τρόπο στην κινητοποίηση στης 31 του Οκτώβρη στο υπουργείο εργασίας, αυτό που λέγαμε δηλαδή στην ανακοίνωση μας «ότι οι δυνάμεις της ΕΣΑΜΕΑ, κινητοποιούνται και για να εκτονώσουν την δυσαρέσκεια του κόσμου σε ανώδυνους δρόμους αλλά και για να εξασφαλίσουν την επιχορήγηση του κράτους». Λίγες ημέρες μετά την κινητοποίηση πέρασε τροπολογία στη βουλή για την επιχορήγηση της ΕΣΑΜΕΑ, και αυτός είναι ένας δρόμος που χρηματοδοτούνται, υπάρχουν πολύ άλλοι που δε χρειάζεται να περάσουν από τη βουλή. Όπως και δεν υπάρχει πρόγραμμα που δε βρίσκεται να διαχειρίζεται ή να συνδιαχειρίζεται η ΕΣΑΜΕΑ και η ΠΟΣΚΑΜΕΑ δεκάδων εκατομμυρίων.