Σ. Σ. Χαρκιανάκης. Οί πρωτες υλες. Πρώτη εκδοση, Άθήνα 2003 ISBN 960-353-111-1. Σ. Σ. Χαρκιανάκης. Στοιχειοθεσια και εκτύπωση:

οι ΠΡΩΤΕΣ ΥΑΕΣ

Σ. Σ. Χαρκιανάκης Οί πρωτες υλες Πρώτη εκδοση, Άθήνα 2003 ISBN 960-353-111-1 Σ. Σ. Χαρκιανάκης Στοιχειοθεσια και εκτύπωση: Τυπογραφικο εργαστηρι «Δόμος» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ Μαυρομιχάλη 16, 10680 Άθ ηνα, Τηλ 210 360 55 32, Fax 210 36 37 304 e-mail: domosbooks@internet.gr

Σ. Σ. Χαρκ&ανάκης ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ, πo~ηματα Έκδόσε,ς Δόμος

ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Χωμα κα! στάχτη, Άθ ήνα 1978. Παραλήρημα του Νότου, Άθ~να 1979. Άπο φυλακης πρωιας, Άθ~να 1980. Είς ωτα άκουόντων, Άθ'ήνα 1981. Άπαράκλψοι καιροί, Άθ'ήνα 1982. Ή οίκειότητα των αίνιυμάτων, Άθ~να 1983. τροπικα ίδιόμελα, ΘεσσαλονίκΙ) 1984. Μεροληψίες, Θεσσαλονίκ'Ι) 1985. Έν yi'ί άλλοτρίq., Ι (συγκεντρωτικ~ έκδοση), ΆAθ~να 1985. Ή αμυνα των νηπίων, Θεσσαλονίκη 1986. Πορτραίτα του νερου, Θεσσαλονίκη 1987. Χέρια σκιας, Θεσσαλονίκη 1988. Διάκριση πνευμάτων, Θεσσαλονίκη 1989. ΝοσταλΥία παραμέτρων, Άθ ήνα 1990. Έν yij άλλοτρίq., ΙΙ (συγκεντρωτικ η έκδοση), Άθ'ήνα 1990. Ή αλλη έκδοχή, Άθ ήνα 1991. Στήν δοκψη του φέυυους, Άθ~να 1992. Σπασμένοι συνειρμοί, Άθ~να 1993. 'ΥΥρα τοπία, Άθ~να 1994. Τεφρες άκτές, Άθ'ήνα 1995. Έν Yi'ί άλλοτρίq., ΠΙ (συγκεντρωτικ~ έκδοση), Άθ~να 1996. ΤΟ αλυος της παρρησίας, Άθ~να 1996. Μετρητες άλυηδόνες, Άθήνα 1997. Έπιφυλάξεις, Άθήνα 1998. Αιτανεία χρωμάτων, Άθήνα 1999. "Ομβρια ΙJδατα, Άθ ήνα 2000. 11 δομή των κρυστάλλων, Άθ~να 2001. Ό βαθμος τύjς έκπλήξεως (άνθολουία), Άθ'ήνα 2001. Νεροσυρμή, Άθ ήνα 2002. A1tstralian Passport (δίγλωσση άνθολουία), Sydney 2002.

Στα Δεκάχρονα άπο την Κο/μηση τοϋ Ν/κου Γαβριηλ Πεντζ/κη

Η ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Στη φοιη φιλόλουο, Βούλη Προύσαλη Κάθε φορα που βγαίνω να περπα'tήσω ό δρόμος μου δείχνει τόση συμπόνια, λ \ \ ~ Ι Ι που τε ιχα με συνοοευει περπατωντας μαζί μου και δεν μ' άποχωρίζεται παρα μονάχα εξω άπ' το κατώφλι της πόρτας μου. Φεύγει οταν πια είναι σίγουρος πως εκλεισε ~ μέρα μου ",<;<" λ' θ' 'ξ και το σχοταοι που σε ιγο α πη ει δεν θά 'χει στους δρόμους καμμια σχέση με μένα,, 'λ τον πιστο του φι ο, θ ', <;< τον κα ημερινο του συνεκοημο. Melbourne-Sydney 3-] -2002-9-

ΤΟΙΣ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ «Το νόημα ειναι κάτι παραπάνω άπα το εν-νόημα.» Χρ. Γιανναρας Σαφως το νόημα δεν είναι Είναι νευρο και νευμα. εν-νόημα. Πότε εξισώσαμε όλόκληρη την πηγη με το νερο το μετρητο που άνέβασε κάθε φορα στην επιφάνεια \ "θ "λ το ευ ραυστο αντ ημα; Sydney-Brighton Lc Sands 5-1-2002-10-

ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΕΣ ΛΕ8ΕΙΣ Για να μ.πορουν οί λέξεις να θεραπεύουν τραύμ.ατα πρέπει να γίνονται θεραπαινίδες. Τότε μ.ονάχα συγκροτουν δεσμ.ους άμοιβατα στηρίγμ.ατα στην παράλληλη θλίψη άλλιως θυμ.ίζουν τηλεγραφόστυλους οπως τους αφησε άχρηστευμ.ένους,,, η προσφατη πυρκαγια... Sydney-Adclaide 12-1-2002-11-

ΥΨΙΣΤΗ ΠΡΟΦΑΝΕΙΑ Έγω δεν χρειάζεται να ψάξω Σε κουβαλω στο ατμ.α για να Σε βρω. μ.ου θ \ 'θ ι \ Ι κα ως αρ ρωνεται σε σφυγμ.ους. Στην ανάσα μ.ου καθως κεντα ρυθμ.ικα το οξυγόνο. Στη σκέψη μ.ου καθως θολώνει και παγώνει ό νους μ.ε το ένδεχόμ.ενο να μ.ην ύπηρχες. Sydney-Brighton Le Sands 18-1-2002-12-

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ VICTOR HARBOUR παμε έκ-ορομη για να λοξοορομήσουμε, \ Ι προς την φυση απ' την πεπατημένη ζωη τύjς πόλεως ανανεώνοντας στα μάτια μας εικόνες απως τις στίλβουσες ανοξείοωτες ειχαμε κρύψει συνωμοτικα στις πιο απόμερες πτυχώσεις της μνήμης απ' τα βουκολικα παραμύθια παιοικης αθωότψας. Αύτη την αοολη παρ-εκτροπη απο το έξαντλψικο ορομολόγιο αστικης φρεναπάτης την μετέβαλε σε αφατη όούνη το θέαμα ένος θεόρατου αλόγου καταοικασμένου να σέρνει τον όλομόναχο ογκο έπίτομου οιώροφου τραίνου κατασκευης 1894 κι ΟΙ τουρίστες να βλέπουν απαθεις πως ανοιγοκλείνουν σαν βράγχια ψυχορραγουντος Ιχθύος τα οιεσταλμένα ρουθούνια του έξαντλημένου ζώου καθως αγωνιζόταν να όλοκληρώσει έπι τρεις συναπτες ώρες την οιαορομη μεροκάματου τρόμου με μόνη αναψυχη την οιατροφη,... \ ";( ",...,, αφου το ειχαν απ αρχης ευνουχισει. Αύτο το αίσχος για μια χώρα -13-

που τυράννησε καταδίκους σκληρότερα θά 'πρεπε νά 'χε προ πολλου έκλείψει. ΤΟ να μ.~ν ύπάρχει ό πρότερος εντιμ.ος βίος δικαίως είναι κίνητρο για βαρύτερύj καταδίκη. Sydney-Brighton le Sands 19-1-2002-14-

ΕΠΙ ΤΑ ΙΧΝΗ «Να. θεωρεϊς τ-~ν τεμ.πελια. προδοσία» Andre Gide Πελώριο ρολόι ~ φύση μετρα. τους παλμους τύjς ζωύjς συγχρόνως σ' ολα τα επιπεδα αδιάφορο πόσο συχνα μεταλλάσσονται στον ρυθμο του κόσμου. Κανεις μην είναι τόσο αφελης να ονομάσει γραφη και μάλιστα δημιουργικη την εκ των υστέρων παρέμβαση του γρηγορουντος ανθρώπου... ",\... γνωστου οντος απο μακρου πως εμποδίζουν οί θεοl όποιαδήποτε βήματα χωρις αύτο να σημαίνει πως πα.με να ερευνήσουμε απρόσιτες σκοπιμότητες. "Αν ~ Γραφη είναι μόνο του Θεου οι εποχες που μπορεί να χαράξει απερπάτητους δρόμους δική μας ~ αντιγραφη ώς γυμνασία ~ καταγραφη ώς αναγνώριση αλλως ό κόσμος εγινε επι ματαίφ. Sydney-Brigllton Le Sands 22-1-2002-15-

Ο ΛΙΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ Το να πεθάνει κάποιος πρόωρα άτυχημα συνηθισμένο. Τ Ι ι λ ' ο να ιμοκτονησει ένω είχε τροφες μοιάζει άνέκοοτο χιουμοριστικό. ΤΟ να τον βρουν νεκρο έπειδη ε'ϊναι και δεν το φαντάσθηκαν άσφαλως πιο άνθρώπινο γι' αύτο και πιο παρηγορητικό. νήστευε Sydney-Brighton Le Sands 23-1-2002-16-

Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 'Εχδικείται χτίζοντας την πόλη του στο χιόνι. Wall~lcc Stevcns Ρίχνεις μια τουφεκια μέσα στ~ νύκτα για να θυμίσεις στους άνθρώπους πως το σκοτάδι δεν ετναι πάντα άνώνυμο ι, ~ Ι 'θμ-ητε ακινυυνως α ωο. Μετα άπ' τον λήθαργο πολλης άγρύπνιας άρθρώνεις ενα στίχο 6ρφανο δηλώνοντας διακριτικα πως ή ζω"η διατηρεϊ τα άπαράγραπτα δίκαιά της. Με τ~ν έλευθερία του άνυπεράσπιστου καταθέτεις μέσ' άπο ευγλωττα άποσιωπητικα πως ή τιμ~ του άνθρώπου δεν παραδίδεται άμαχητι στους έπικυριαρχουντας Φιλισταίους. Syclney-Brigllton Ιι': Sands 26-1-2002-17-

ΔΤΣΚΟΛΟ ΑΠΟΓΕΤΜΑ Πέρασα χθες ενα δύσκολο απόγευμα καθως δuσ'tροποuσαν στον '{δω βαθμο σκέψίj και αισθίjμα. Κύριε, τίς με ρύσεται έκ του σώματος του θανάτου τούτου; Sydney-Brighron Le Sands 26-1-2002-18-

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ 'Άλλοτε ~ άφωνία των λίθων διδακτικ~ οσο και ό λόγος των Προφητων τόλμ.η τύjς άμ.εσότητας ένας άσυμ.βιβαστου ύπερπέραν ρομ.φαία πύρινη χωρις έλεος για οποιες παλινδρoμ.~σεις. Σ~μ.ερα τα άπολιθώμ.ατα γύρω δεν ετναι άγάλμ.ατα άπλως λευκες άντιστάσεις κι έκείνοι που ύποκλίνονται άκόμ.η σε έπιτύμ.βιες πλάκες γνωρίζουν πως οι νεκροι διαμ.αρτύρονται. Sydney-Brighton Le Sands 28-1-2002-19-

CHERRY HILLS «"Ολα μαγειρεύονται αύτ~ τ ~ν έποχτι» 'Εφημερίδες Στων κερασιων τους λόφους και στων λόφων τις κερασιες με την έπισπεύδουσα 'Άνοιξη και το καθυστερημένο Καλοκαίρι καταφεύγουν τα κυνηγημένα πουλια άπ' δλη την Βικτώρια γνωρίζοντας άπο ενστικτο πριν βγουν άπ' το αύγο πως ό ανθρωπος εχασε προ noaλou την άκοη κινούμενος τώρα θλιβερος άνάπηρος άνάμεσα μόνο σε όσμη και γεύση. Melbourne-Sydney 5-2-2002-20-

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΦΑΝΟΣΤΑΤΕΣ οι φανοστάτες στα δημόσιο δρόμο μόλις είχαν άνάψει τα άρτιγέννητο σκοτάδι δεν είχε προλάβει κι να. αυξηθεί σε συνθήκη άπειλης, \",,' \ Ι, αυτος αφηρημενος απο τα γυρω τεκταινομενα ι,ι \, Ι θ κατευ υνοταν αμεριμνος προς το σπιτι νά 'ρχεται οταν άντιλήφθηκε άπα μακρια. &Λλη άνθρώπινη φιγούρα επι του αυτου πεζοδρομίου κάτω άπα την δενδροστοιχία πεύκων "Οσο πλησίαζε ό και πο).)..ων μπαινοβγαίνοντας στις ευκαλύπτων. &γνωστος περισσότερο εναλλασσόμενες ζωνες φωτος και σκιάσεων ηταν άούνατον να. πείς μετα. βεβαιότητος &ν εβλεπες &νθρωπο να. περπατεί η κατακόρυφο κορμο γυμ νου ευκαλύπτου, ",ι \ μεταφερομενο απο αορατο μ ηχ ανισμο για. συγκροτούμενη σκηνη θεάτρου. Sydney-Brigllron Le Sands 7-2-2002-21-

ΔΙΑΙΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΥΜΝΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ Ό άριθμος των αίσθ~σεων δεν έπιδέχεται αθροιση μ~τε αμη πράξη ιχπλης αριθμητικης ουνάμεις ασύγχυτες οεν έκφράζουν ενα μέρος του ανθρωπου απο το σωμα ~ την ψυχη διεκδικουν κάθε μια για λογαριασμ6 της, ι λ "θ τον συνο ο αν ρωπο. Οί αισθήσεις μας όμοουσιες σαν, ι τα προσωπα στο τριαοικο μυστ~ριo του ζωντος Θεου συνευδοκουν και συμειτουργουν όμοθυμως διαιωνίζοντας 'Ύμνο Τρισάγιο. Sydney-Brig11totl Le Sands 12-2-2002-22-

ΘΕΜΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ «ΤΟ ά.νθρώπινο εϊδος οεν ά.ντέχει πάρα πoλλ~ πραγματικότητα» Τ. S. Eliot Δεν εχω το δικαίωμα να βλασφημ~σω,ι \, τον κοσμο τον πραυματικο μέσα σ' αύτον με βάρεσε το ΆΥερικο και μ' &φησε όνειροπαρμένο! Sydney-Brighron Le Sands 14-2-2002-23-

ΠΡΟΣ ΖΩΗΝ Είχα όρκισθεί να: l1-η σε άδικήσω στα: μεγάλα ι,, μητε στα μικρα κι άναρωτι611-0υν μια: ζω-η αν μπορεί να: σταθεί αύτη ή διάκριση χωρις να: προδικάζει άνεπίγνωστα φονικο στην 'Εκκλησία! "Ομως έσυ τ6λμησες κάποτε να: παίξεις με την παιδική μου εύπιστία την εφηβική μου όρμητικ6τητα την γεροντική l1-oυ μυωπία_ Λες και ησουν φ6δρα περιττη στ-ην άλουργίδα του φωτος ψευδώνυμο στην τελευταία κραυγη του πληγωl1-ένου ταύρου... Sydney-Brig11ton Le Sands 19-2-2002-24-

ΒΤΘΟΜΕΤΡΗΣΗ τα ~νεφά μας τις πιο ποχλε,ς φορες έπιθυμίες άτέλεστες φόβοι που δεν πρόλαβαν να σχηματισθουν μήτε σαν ρυτίδες στην έπιφάνεια Πόσο φιλάνθρωπα γονάτισε ό μιας ηρεμ.ης λίμνης. Freud να ξεμπερδέψει άνιδιοτελως, \ β" το σχοτεινο χου αρι. Sydney-Brighton le Sands 20-2-2002-25-

ΔΙΧΡΟΝΗ ΜΟΙΡΑ ποτε μια Έδεμ δεν διαρκεί περισσότερο άπα τη ριπη μιας άσπιλης ματιας. Ευα. Μοοινου Προαιώνιο το παράπονο για το το θρήνησε κατα χόρον προσφάτως και ή Δημουλα. λευο του κόσμου "Ομως ύπάρχει και το απεφο του κόσμου που έπανέρχεται με το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα \ y~ θ \ το ιοιο στα ερα οπως με την 'Άνοιξη και το Καλοκαίρι. Sydney-Cairns 22-2-2002-26-

ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ Δεν [πρεπε με τη φωνή μου να ταράξω ευω τους ξένους ιjπνoυς. Κ. Παπαγεωργίου Κουράστηκαν τόσο πολυ οι άπελπισμένοι μέχρι να τους πάρει ό άκατάόεχτος υπνος που ή όιατεταγμένύj σιωπη των νοσοκομείων ηταν άκόμύj όξυς θόρυβος γι' αυτους τους έξαντλύjμένoυς έτοιμοθάνατους. τα τύμπανα των αυτιων τους τώρα όεν έλέγχουν όίαυλους έπικοινωνίας προς μετάόoσύj πλύjρoφoριων όικλεϊόες ετναι άσφαλείας για τα νευρα κι οσο λιγότερο άνοίγουν οσο σπανιότερα τόσο βαθύτερύj ή σιωπη και άόιάτρύjτύj ευεργεσία ψυχων και σωμάτων. Sydney-Brighron Le Sands 9-3-2002-27-

Ο ΠΟΔΗΡΗΣ ΧΙΤΩΝ Δεν είναι τουτο ρουχο για θνητους μονάχα για Ύ]μιΘεους και Άρχαγγέλους. Αύτοι μ~ ~χoντας καμια σχέσύj με τ~ βαρύτητα όεν ~χoυν λόγο να βόελύσσονται τον κονιορτο που φωλιάζει στο κράσπεδο του ίματίου. Ή άθορύβως συpόμενύj έπαφ~ με το χωμα. άναπαράγει άόιαλείπτως συνεφμους οlκτφμων άνάμεσα στις όριζόντιες ταπεινώσεις " "...,, και την αυρα των ενατενισεων με φρόνημα κατακόρυφο. Sydney-Brighton Le Sands 16/17-3-2002-28-

ΑΘΛΙΑ ΕΠΑΘΛΑ "Οπου Συσσίτιο διαπληκτίζονται συνωθούμενοι κι εν τούτοις τ' όνομάζουν διαγωνισμό., Αοιαφορουν για. το θηρευόμενο ετδος άνομολόγητο κίνητρο 'f) άνάλωσυ) μ~ μείνουν χωρις καύσιμα πεπτικες λειτουργίες. "'Αν εμεναν τουλάχιστον άλληλεγγυοι θά 'Οιναν στ~ν κoιν~ συνεστίαση εστω ψευδαίσθηση κοινωνίας συνωνυμίας παρήγορης έτερόχλητων ταυτοτήτων. "Ομως άρπάζοντας το μέρισμα με τυμπανοκρουσίες επάθλου ύψιπετους Υισυχαστηρίου να. συνεχίσουν χλευάζοντας τ~ν ζωη τις λίγες εστω χαρες και τις, \,, 'θ άπολαύσεις σαν να μην τις γευ ηκαν... Sydney-Brigl1ton Le Sands 18-3-2002 -ποιος τώρα θυμαται τις ταπεινώσεις της επετείας που προηγήθηκε-, ':' 1: \ \, σπευοουν r..,ανα στη μονωση -29-

ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Το να άρπάζεις την πολυτιμη λέξη στην προνομιακή της στιγμη είναι ποίηση. ΤΟ να γυρευεις την κρυφη κερκόπορτα πίσω άπο την σταθερότερη όψη ετναι ποίηση. Το να μη κουρασθετς να βλέπεις άκόμη κι οταν οί τυφλοι εχουν γίνει επικίνδυνη πλειονότητα ετναι ποίηση. Το να μη δέχεσαι άμοιβη πcφα μόνο ώς δωρο 'ι] χειροκρότημα είναι ελευθερία. Sydney-Brighton Le Sands 19-3-2002-30-

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟ όμολογουμε ά.λλα δεν μπορουμε να το πιστέψουμε πως το άμάρτημα που λέμε προπατορικο δεν ήταν δικό μας πως επεσε σαν λέπρα ά.πό πάνω μας στο νερό του Βαπτίσματος. Βλέποντας πόσο γρήγορα μας κουράζει ό &λλος έπιστρέφουμε στην πρώτη μελαγχολία. του κληρονομημένου άμα.ρτήμα.τος. Sydney-Brighton Le Sands 19-3-2002-31-

ΕΙΚΟΝΑ 'Όντως εκρύjκτικo το φαινόμενο του καταρριχκτ-fj_ Κανεις δεν εμαθε ποτε ποια δυναμύj ωθύjσε το νερο να επαναστατ~σει την μια να {ιψωθεϊ κατακόρυφα στο φως την &λλύj κατακόρυφα να γκρεμισθεϊ χωρις να γυρίσει! Sydney-Brighron Le Sands 19-3-2002-32-

ΘΕΡΑΠΩΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΕΤπαν, ό ποιητιίς βάζει τάξύ) στα λόγια της θάλασσας. "Ομως αυτο δεν ετναι καθ' όλοκλύ)ρίαν σωστο παρα στο βαθμο που δύ)λώνει πως οποιος πέρασε ολύ) χωρις ενα ψάρι φιλοδώρύ)μα εχει άρκετα έξοικειωθεϊ νύχτα στο πυροφάνι με τη φωνη και τη λογικη των κυμάτων. Ό ποιητης πρωτ' άπ' ολα δεν ετναι άρχιτέκτονας, Ανάβει φωτιες να φωτίσει σκοτάδια και άπο την &.λλύ) συντύ)ρει το χάος ι,,\ \ κρατωντας ανοιχτους τους κρουνους να φοβαται το χάος. δακρύων, δέους και θάμβους ά)j-ιως κινδυνεύει ~ πλύ)ρότύ)τα της ζωης άπα γενικη άφυδάτωσύ). Sydney-Brig11ton Le Sands 22-3-2002-33-

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Οί άχρουιαλιες είναι όχθες άπα διάχυτη όμ!χλη. W. Srevens Οί άπλοι ανθρωποι ειναι 'ϊα άοικημένα άοέλφια 't'ou ποιψη, ~, Ι 'ξ Ι που οεν καταφεραν να επερασουν παιοικες άρρωσ't'ιες ",ι λ' κι επρεπε να περασουν 'ϊυφ η άθωους φ6βους σ't'ην άσ't'ροφεγγια όλ6κληρη την εφηβεία εκβάλλον't'ας σε ή't''t'ημένα γηρα't'ειά. Ποιος οίοαξε στους άπλους άνθρωπους πως ή σύν-χυση όοηγετ άπαραιτ~'t'ως σε ά-οιέξοοο; Δεν βρέθηκε κανεις να τους οείξει -την είκ6να καθως 'ϊα ποτάμια άπ' ολες τις κα-τευθύνσεις σuναθροίζον't'αι σ't'ην 10ια οεξαμεγή; Sydney-Brighron Le Sands 27-3-2002-34-

ΟΥΡΑΝΟΜΑΝΤΗΛΟΥΣΑ Ύ γρος άγρος Τι θάλασσα oυpανoμαντ~λoυσα \ Ι \ λ ι τ~ν τρεμουν τα π εουμενα aφραγο άμπέλι. Sydney-Brighron Le Sands 31-3-2002-35-

Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ Εις τον μόλις έκδημ ήσαντα αύτάδελφόν μου Νικόλαο ν Ό ανεμος οεν δεσμεύεται για πολυ Π νευμα ελεύθερο πνέει οπου θέλει. \ "'1' 'θ στην ιοια κατευ υνση. 'Ένας ουτικος ανεμος με δροσίζει συχνα στου οειλινου το φράχτη καθως πηγαίνω στον καθημερινό μου περίπατο. ποια Ούναμ η ώθετ τον ανεμο που ερχεται απ' τα ουτικά; Μην ετναι οί ψυχες κείνων πού 'φυγαν πρόωρα και μας ακολουθουν σαν παιδια που οεν ελαβαν φιλοοωρημα; Sydney-Brighton Le Sancls 3/4-4-2002-36-

ΚΑΤΑ ΣΎ'ΝΕΚΔΟΧΗΝ Σπασμένο χέρι και το κουβαλουσε ι λ ι ι σαν π ηγωμενο τρυγονι. ΟΙ ένισχυμένοι έπίοεσμοι εκαναν ι ιβ Ι Ι πιο μακα ριο το κοντραστ με το μαυρο του Οέρμα. Τ Ι,,~ ι ι β ι Ο ΙοΙΟ πρεπει να συμ αινει και με την ευαισθησία της αλλότροπης ψυχης του στις μεθοοίες που οοκίμασαν οί λευκοι για. να. έξαγοράσουν την άρπαγη Ι Ι ι και τον πονο του. Sydney-Brighron le Sands 5-4-2002-37-

Ο ΠΑΝ ΔΑΜΑΤΟΡΑΣ ΥΠΝΟΣ Υ Α ΥΥελε με/νε σιωπηλος στο φωτειν6 σου σύννεφο. W. Stevens Ή κάθε μέρα μια περίληψη μικρογραφια σύντομη άνθρώπινης ζωης. Ξεκινα. το πρωι άνυποψιαστη για σ,τι πρόκειται ν' άκολουθήσει σταν κορυφώνεται ό πυρετος " \,'~, \ \ Ι προς το μεσημερι ψι,ι και μενει το ιοιο ανυπο ιαστη αργοτερα σταν οι άντιστάσεις κάμπτονται προς το άπόγευμα. 'Η κάθε μέρα σαν την άνθρώπινη ζω'~ γινεται σοφότερη προς το βράδυ καθως τα χρώματα άπλοποtoυνται σε σκιες και το φως οεν άντιοικετ πια με φαντάσματα γιατι σπως το σλα θα τα σκεπάσει σε λιγο το ονειρο ύποσχέθηκε ό πανοαμάτορας ϋπνος. Sydney-Brighton Le Sands 9-4-2002-38-

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Παίρνω τη σκιά μου και φεύγω οπως ό ζητιάνος πηρε το πανωφόρι του και δεν ξαναγύρισε. Ή σκιά μου &Μωστε δεν είχε τίποτε κοινο με το κορμί μου παρα. μονάχα το σχημα κι εκείνο οχι πάντα κατ' άκρίβειαν. Ί-Ι σκιά μου ~ταν άπλως "ή χλαμύδα που σκοπίμως την α.πλωσα εν άνέσει καθως στάθύ)κα να. ξαποστάσω για. να. μην καταλάβετε πόσο γρήγορα θά 'φευγα. Sydney-Brigl1ton Le Sands 14-4-2002-39-

ΘΕΟΦΑΝΕΙΕΣ Στους Bruce και Tad IJansdale Στ~ λεπτομέρεια οεν κάθεται μόνο ό οιάβολος όπως παρατ~ρησε ό Montesquieu. Στ~ λεπτομέρεια κάθεται κι ό Θεος άθόρυβα σαρκωμένος για μια συνάντηση πιο πρoσωπικ~ για μια κατάνυξη βαθύτερη για μια καθολικότερη σωτηρία. Sydney-Brighton Le Sands 16-!ί-2002-40-

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ Βλέποντας τις φιγουρες να γλιστρουν μέσ' άπ' το φως " Ι β β',, και να πορευονται ου ες προς το βαθος του όρίζοντα "'C \~,...,. Υ Ύ)<.,ερε πως οεν Ύ)ταν ονειρο \,)f Ι ~\ ~ Ι γιατι στα ονειρα τιποτε οεν οεσμευει. Στα ονεφα τίποτε όεν εχει όλοκλύ)ρωμένο σχημα παρα μοναχα άγωνία και περιέργεια για την έπόμενη είκόνα της συνεχιζόμενύ)ς ρευστότύ)τας. Sydney-Melbourne 20-4-2002-41-

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΗΤΤΗΜΕΝΑ ΤΟ δειλινο λειαίνει τ~ν οξυτψα \ Ι στις γωνιες καθως το φως υποχωρετ έξασθενημένο ένω το σκοτάδι προελαυνει δίχως σχέδια θαρρετς και βλέπει στ~ν δεσποτεία του μαυρου 8λα τα σχ~ματα έχ. των προτέρων ~ΤΤ-ΙΊμένα \ ι θ \ Ι με μονη στα ερη φυσιογνωμια τ~ν γενικευμένη άμεσότψα του άβέβαιου. Sydney-Brighton Le Sands 24-4-2002-42-

ΑΔΕΡΦΟΣΥΝΗ «Σε δρ6μ.ους χωριστοuς πορεύονται οί ανθρωποι και ας μ.ας βρίσκει το ϊδιο ακαρδο φανάρι στις λεωφόρους» Μαριάννα Τζιαντζη "Οσο κι αν ετναι χωριστοι ΟΙ δρόμοι μας ασυμπτώτως παράλληλοι δεν ειναι μόνο το &καρδο φανάρι τ ης λεωφόρου σημεϊο απρόβλεπτου έναγκαλισμου "Ήταν και το σημεϊο έκκινήσεως κοινη απροσδιόριστη καταβολη κι οσο συχνότερα τέμνονταν ΟΙ τόσο λιγότερο ξέραμε.μετοχές μας αν θά 'πρεπε να. διαμαρτυρηθουμε,ι '!1' 1: ι η να ΟΟι,ασουμε. τόπος κοινης όδύνης. Sydney-Brigl1ton Ιe Sands 27-4-2002-43-

ΧΑΡΤΙΝΗ ΑΡΑΧΝΗ Να κόβεις σελίδες απιαστου βιβλίου αλλοτε ήταν μια κρυφη ήδονη που δεν θα δεχόσουν να τη στερηθετς δση προθυμία κι αν εδειχνε κάποιος \ \ β θ ι να σε οη ησει. Σ-ήμερα ισως μένει άκόμη στο βάθος ή παλια πρωτόγονη ματαιότητα πως θα περάσεις πρωτος ενα δρόμο \..,. ~, \ " 't t "~ που κι αν οεν τον ανοιι.,ες ο ιαιος εκοψες πάντως την κορδέλα των έγκαινίων. την αλλοτε ήδονη την κρίνεις τώρα χασομέρι, " 'ζ που σ εκνευρι ει και βρίζεις άναδρομικα τον έκδ6τη έπειδη δεν λογάριασε την άξία της στιγμης το κλάσμα δηλαδη έκεϊνο του δευτερόλεπτου, ", Ι που επρεπε να περιμενεις για να διαβάσεις την φράση όλόκληρη έμποδιζόμενος άπο χάρτινη άράχνη. Sydney-Brighton Le Sands 3/4-5-2002-44-

ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει 'f] μέρα και γελά.» (Λαϊκη παροιμια) Δεν εχει το δικαίωμα να χλευάζει της νύχτας τις πενιχρες έπιδόσεις ή μέρα των πολλων έπιδοτήσεων. Μονοπωλεί άφειδως του ηλιου την θαλπωρη με όλόκληρη την ζωη σε πανηγύρι ένω ή &λλη πορεύεται σαν κατάδικος σε κελι σκοτεινο άκόμη κι οταν τεχνητοι φωτισμοι δημιουργουν ψευδαισθήσεις. Τόσο κραυγαλέες άνισότητες και στα φαινόμενα των άψύχων ένισχύουν το έπιχείρημα του Καντίου για έξισορρόπηση δικαιοσύνης σε μιαν &λλη ζωή. Sydney-Brig11con Le Sands 10-5-2002-45-

ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΡΙΝΥΕΣ ΟΙ περισσότεροι σ' αύτην έδω την χώρα τρωμε άπειρως πιο πολυ άπ' οσο πρέπει. 'ΑπεΙρως δηλαδη περισσότερο άπ' οσο δικαιούμαστε. Πόσους και πόσο κλέψαμε εν ιxrvoiq. μας \ ~\ 1::' κανεις οεν ι;,ερει. 'Ένα μονάχα είναι φανερό: οι 'Ερινύες σήμερα μας κυνηγουν \, ι ι με ονοματα καινουργια χοληστερίνη, ζάχαρο, τριγλυκερίδια! Μα το άκόμη χειρότερο είναι πως οί 'Ερινύες αύτες δεν εξευμενίζονται μόνο με τύψεις! Sydney-Brighton Le Sands 12-5-2002-46-

ΘΑΥΜΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΦΩΝΗΜΑΤΑ "Ας ηταν να μπορω να τ' όνομάσω -κι ας ξερω πως ποτε δεν θα το πωεκεϊνο που δεν αφήνει να ήρεμήσει λεπτο ή καρδια και ή ματιά μου. Δαιμόνιο; 'Έμπνευση; "Η άπλως σαράκι; "Ο \.,\, \ βλ' " που και αν πεσει το εμμα ανυποπτο οπου στραφεϊ αιφνιδίως όνους σκοντάφτω πάνω σε αγνωστο θαυμα η σε τραυμα ανοιχτό! πως να σωπάσω, Θεε και Λόγε - '1: ι πως να "εχασω; Ν α καταργήσω τις τόσες αισθήσεις τις αναμνήσεις τον νου; Ποιο νόημα θα μπορουσε νά 'χει μια τετοια συνωμοσία; 'Εν τούτοις γνωρίζω πως δεν καταθετω, θ ",! παρα αυμαστικα και επιφωνηματα. Sydney-Brigl1ton Le Sands 12-5-2002-47

Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΦΑΣΙΑ οι ανθρωποι ανέκαθεν μιλουν με τα μάτια. "Οσα αρθρώνουν με τα χείλη δεν συντονίζονται γι' αύτο δεινως ανεπαρκη. Αύτη την ανεπάρκεια γνωρίζοντας ό Προφήτης διακονεί την τραυλότητα ώς λόγον Θεου απερινόητον εις τον αιώνα. 'Εκλιπαρεί νυχθημερον την θεία παρέμβαση στεναγμοίς αλαλήτοις ωστε να επιβλέψει ό 'ΙΥψιστος!λέφ ομματι παρηγορώντας την εσχατη αφασία. Sydney-Brigl1ton Le Sands l3-5-2002-48-

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ «Πασχίζουν να συνθέσουν μια καταληπτη μoρcρη μέσα απο την ύποβλητικη αναρχία του cραινoμενικoυ.» George Steiner Ά νεκαθεν ό π6νος του ποιητη ήταν να δωσει μoρφ~ στ~ σκ6ρπια ζω~ άρχιτεκτoνικ~ που παίδεψε δια βίου και τον άείμ νηστο κυρ Νίκο Γαβρι~λ Πεντζίκη. Ν α δωσεις δμως μoρφ~ δεν σημαίνει αυθαιρεσία Ι i" (, \ θ \,, \ τιποτε οεν υπαρχει πιο στα ερο απ το άρχεγονο σχημα δπως δια-τυπωθηκε στ~ν αυγ~ της Δημιουργίας και επηξαν οί καθως έβρ6ντηξε το «γεννηθήτω φως» ρευστες διαστάσεις του χτιστου σε μορφες άνεξάντλητης θεοφανείας. Sydney-Brigllton Le Sands 19-5-2002-49-

ΟΙ ΧΑΡΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ «ΈρωΤ'ήμlχτlχ οίπλιχ στο ίιπο προσοιορισμο συγκεκριμένο.» Ν. Γ. Πεντζ1κης Με μια εγνοια κοιμόμαστε με την ιδια ξυπνουμε ανακατεύοντας με τρεμάμενα δάχτυλα ) \ \ ι,αχνους στο χαρτοκουτο. Διαβάζουμε προσεκτικα τους αριθμους μήπως ύπάρξει παράλληλα με τον κάποια αμυδρη προσέγγιση τυχερο στο συγκεκριμένο. ΓΓλ \ θ ι ι λ \ ε ικα πε αινουμε κρατωντας αχνους περιέργως ακλήρωτους ενω μόνο το χαμόγελο μακρινης φωτίζει τις προσδοκίας εγκαταλειπόμενες &δοξα χαραμάδες του κόσμου. Sydney-Brighton Le Sands 21-5-2002-50-

REAL ESTATE "Οταν μετακινουνται τα. βουνα., - \ Ι \ μύjν πεις πως γινεται σεισμος " \, λ θ J Ύj πως επα ΎJ ευεται κατα. τον λόγο του Χριστου ή πίστύj άπλου άνθρώπου. Κοίτα μονάχα που πατουν τα. πόδια σου και πόση ωρα άκόμ-η δεν θα. φεύγει κάτω άπο τις πατουσες το εδαφος που εγινε νερο πρι ν άπο την όριστικη διάλυσύj του ψευδώνυμου κόσμου. Sydney-Brighton Le Sands 30-5-2002-51-

ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ καθε μου στιχος μια φυγη ενα έλλειπτικο αλλοθι για τον θανατο των πραγματων, ",... ~, ι και των ονεφων που μας ειχαν εμπνευσει οι τολμύ)ρότεροι των έφήβων. Sydney-Brighton Le Sands 31-5-2002-52-

Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ Κείνη την ωρα γύρω στα μεσάνυκτα 'ίσως και λίγο πρίν, λίγο μετα ειναι που συνωθουνται στο μαξιλάρι σου τα τελώνια να παρατείνουν την αυπνία να καθυστερήσουν την αυγή. την ωρα έκείνη μην την φοβηθείς ιι "1\,, οσο κι αν αγρυπνησεις οσοι αναγκάσθηκαν ν' αγωνισθουν στο μεταίχμιο αδύνατον πια να συμβιβασθουν με την μονομέρεια. Sydney-Brighton Le Sands 31-5-2002-53-

Η ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ «Ή συνεχ~ς λιακάδα σημαίνει ερημο.» Άραβικ~ τ.αροιμία Ύπηρχαν, ύπάρχουν και θα' ύπάρχουν: άλ~θειες που μας άναστατώνουν και πλάνες που μας βρεφουργοον. πως να εμπιστευθεϊς τ~ν επιστ~μη οταν θηρεύει μόνο τ~ν άλ~θεια άγνοώντας με κοντόφθαλμο φασισμο τ~ν ευεργεσία Τ'~ς πλάνης; Sydney-Brighron Le Sands 31-5-2002-54-

Ο ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ «ΔΕν μ.πορω να θέλω να είμ.αι τίποτα.» F. Pessoa Άσφαλως ειμαι τίποτα μα γι' αύτο ακριβως δεν μπορω να το πω εγω πως οεν είμαι τίποτα. Συ είπες πως είμαι υίός Σου αλλα ετσι που να μην αναφεϊται, Μ ι ο ονογενης. Τώρα που εγινα απο τέκνο oργύjς τέκνο υιοθεσίας πως θά 'χω πια το δικαίωμα να λέω \ ~\ -τ Ι πως οεν ειμαι τιποτα; Sydney-Brig!lton le Sands 31-5-2002-55-

ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ Ή πράσινη δεντροστοιχία ώρα'tζει τον δρόμο -ί] λευχη όδοντοστοιχία ταλανίζει το στόμα μου. Μ' άγάπησες αραγε λιγότερο άπ' τον δρόμο; Sydney-Brighton Le Sands 1-6-2002-56-

ΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΕΝΕΙ Φεύγει μονάχα Ο,τι είναι σε πλύ)θυντικο αύτο που είναι σε ένικο δεν φεύγει' γνωρίζει πως είναι μοναδικο \,.. \ θ" '1: \,, και οεν αντε"ει να φερει μονο όλόκλύ)ρο το βάρος της φυγης ολο το πένθος και την θλίψη της άπουσίας. Τον πληθυντικο εχουν άλώσει προ πολλου ΟΙ εμποροι ό ένικος εχει μείνει ή δύναμη του ποιητη. Αυτος ό ό κλύ)ρονόμος του Θεου διεκδικψης όλόκλύ)ρου του άνθρώπου. Sydney-Brighton Le Sands 10-6-2002-57-

Η κργφη ΜΑΣ ΥΠΕΡΟΠΛΙΑ «'Υπερφαλάγγιση λοιπον του ποιητή; Ποτέ.» Martin Heidegger 'Αναγνωρίζοντας λιγότερα ά.π' οσα σου δόθηκαν δεν ά.δικεϊς τον δωρητη Κ λ ε εις τον ιοιο τον εαυτο σου. /β \,,~ \, / Κάνεις κάτι ά.κόμη χειρότερο οταν ά.ποκρύπτεις τα. και μάλιστα τελείως δωρεα.ν κεκτίjμ.ένα έκθέτεις σε ολους τον έαυτό σου τυφλο και έπιλησμονα εις το διηνεκές... Ας το όμ.ολογησουμε έπομένως άν οχι έν ευγνωμοσύνη τουλάχιστον χωρις ένδοιασμους " \, ~ /t εστω για να οειc,oυμε τ ~ν κρυφή μας ύπεροπλία. ΑΙσθησεις δεν εχουμε μονάχα πέντε,/ 't /,,, θ /,~/ θ που καπως ο",υνονται απο ευαισ ησια και οιαισ ηση. ΤελικιΧ εχουμε τόσες αισθησεις ΓΙ \ (,ι θ 'θ / οσοι και οι ανεκα εν ερε ισμοι. Sydney-Brighton Le Sands 10-6-2002-58-

ΟΠΩΣ ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ. Οί πολλοι προ πολλου οεν τιμουν \ 'λ 'θ την α η εια μήτε ανθρωπο σέβονται μήτε Θεο φοβουνται. Συμφθείρονται με τους πολλους κι σε κάθε ματαιότητα οταν πλησιάζει το τέλος προσποιουνται τους άνανήψαντες οπως οί οοσίλογοι οταν φεύγουν "ηττημένοι οί είσβολετς. Sydney-Brighcon le Sands 12-6-2002-59-

ΊΑ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑΊΑ "Ορια ύυρa όρισμένα. "Λγγ. Καλογερόπουλος Ν ι Ί ", ομι"ε πως τα περιγραμματα >!, \ \ \ ισχυουν μονον για τα στερεα Θεωρουσε μονίμως αναζιόπιστα t, \." υγρα και αερια. Με τον καιρο ανακάλυψε πως και στα χρώματα υπάρχει μια ρευστότητα αύτο που λέμε αστάθεια στους ανθρώπινους χαρακτηρες. Μόνο το μαυρο είχε ωσπου έπιτέλους αστραψε μια ωρα όλόλευκη βρει συμπαγες, πιστο άμετακίνητο και είδε το σκοτάδι ν' άλλάζει χρώμα. Sydney-Brig11ton Ιe Sands 14-6-2002-60-

ΚΑΒΑΦΗΣ Μια αύτοβιουραφικη άναπαράστασύ) με πο)j"οuς κρυμμένους ύπαινιυμούς. Σ't'ρα't'ης Πασχάλης Aυτ~ είναι ή πληρέστερη πεpιγpαφ~ του γενάρχη της, Αλεξανδρινης μελαγχολίας που ''1'''' οεν εστερ ξ' ε να ταυτισ θ ει -, απο λ' υτως Άρπάζοντας δπως ό Προμηθέας με τίποτε το σχετικό. το άπόσπασμα της στιγμης εσπευδε να το σπαργανώσει ώς νήπιο στ~ν θαλπωρ~ της ουτοπίας γνωρίζοντας δμως πως ετχε ρίξει τον σπόρο " θ ι '.I~,, \ Ι που καποτε α οινε οστα και σαρκα στους πιο στις άποσιωπημένες προσδοκίες άπροσδόκητους συσχετισμούς. Sydney-Brigl1ton Le Sancls 15-6-2002-61-

ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ Περπατουσα και θαύμαζα Ο,τι ή ματιά μου επιανε στιζ παρυφεζ του δρόμου άπο κατοικίεζ με κήπουζ και &νθη άδολεσχουντα \ ι στουζ φραχτεζ εωζ ΤΟΙΙζ τελείωζ &γνωστουζ περαστικοιιζ ίδιαίτερα ομωζ τα άδέσποτα σκυλια η γατια που περιφέρονται &λλοτε λιμώττοντα έν όδύνη κι &λλοτε με τον τρόμο του δραπετεύσαντοζ \ ζ Ι και κατα ητουμενου. Περπατουσα και θαύμαζα τον ήλιο του δειλινου με την καρδια σφιγμένη οπωζ,, "ι σε αποχαιρετισμο αναποφευκτο χωριζ έν τούτοιζ να φοβηθω πωζ ή έπερχόμενη νύχτα θά 'ταν ή τελευταία λέξη του Θεου Τ'~ζ άγάπηζ. Sydney-Brighton [e Sands 16-6-2002-62-

ΝγΧΤΕΡΙΝΟ ΤΟΠΙΟ Δεν ετν' άνάγχη νά 'χει φύγει ό ηλιος για να όεϊς τ-ην ε!σβολ-η της νύχτας στ-η ζω-η τερατουργώντας. Δεν ετν' άνάγχη να μ-ην χυχλοφοροσν ανθρωποι το lλεσημέρι για να χαταλάβεις πως ό τρόlλoς εχει πάρει το πάνω χέρι. Δεν ετν' άνάγχη να ύπάρχει παντοσ ή όιατεταγμένη σιγ-η των τάφων για να πεισθεις πως επεχράτησε ό άόρατος θάνατος. Sydney-Brighton Le Sands 17-6-2002-63-

ΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΩΝΕΣ Το σωμα ξεφεύγει... κι ένώνεται με τη γύρη, με ΤΟΥ ηλιο. Α. Σταμάτης Μόνο με τέτοιες φωνες θα ξορκίσουμε το οιχασμο ανάμεσα στα εμψυχα και τα αψυχα την ύπεροψία του ανθρώπου απέναντι στον ηλιο και το φως απέναντι στη σκόνη που γονιμοποιεϊ τη ζωη απέναντι στην αλλοτρίωση της ψυχης που λησμόνησε βέβηλα την Ιερότητα παντος σωματικου και οχι μόνον! Sydney-Redfern 18-6-2002-64-

ΕΛΕΓΧΟΣ Ό άνθρωπος, μονότονο σύμπαν. G. Ungnretti Θα πρέπει να τον βρηκες στην πικρότερη ωρα του σε μια στιγμιαία παρακμή του. Δεν τον λυπήθηκες; Γιατί δεν σου πέρασε άπ' τον νου πως αν αύτη ηταν οντως ή άνθρωπινη φύση έσυ δεν Θά 'χεις γράψει μήτε ενα στίχο; Sydney-Brighton Le Snnds 18-6-2002-65-

ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΠΕΘΑΜΕΝΗ Τώρα πια δεν λαβαίνεις τα γράμματα που Σου στέλνω κι είναι σαν να μ~ν τά 'γραψα. "Αλλοτε αν χανόταν γράμμα η κάρτα λέγαμ.ε είχαν άπεργία τα ταχυδρομεϊα κι έπειδ~ σωριάζονταν τόνοι χαρτιου άδιεκπεραίωτοι κυκλοφορουσε Ύ] φήμη πως τα πετουσαν συλλήβδην στ~ θάλασσα. Σήμερα μήτε αύτ~ τ~ν παρηγορία δεν μας τ~ν &φησαν άσθενικο άντίβαρο στο χάος της άποστάσεως. Τώρα το γράμμα που δεν έπιδόθηκε '1 Ι ερχεται πισω με μια Ψυχρ~ σφραγίδα «inconnu» κι οσο το συλλογιέμαι Ύ] θλίψη μου γίνεται όργή: Σε θεωρουν δυο φορες πεθαμένη αν Σε πουνε «&γνωστη»! Sydney-Brighton Le Sands 19-6-2002-66-

ΤΟ ΕΔΔΕΙΜΜΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ Μύθος και θρύλος δεν γεννήθηκαν άκόμη Δεν καταφέραμε να. \ θ', \ Ι που α χωρεσουν το μποι σου. βρουμε παρ' όλες τις προσευχες και τα. δάκρυα πως πλάθεται ό πηλος σε εκμαγετο που θα. θυμίζει τ~ν πνo~ ζωύjς όπως τ~ν φυσηξε ό Θεος άποκλειστικα.. στον κάθε γιο η θυγατέρα στα. ανθη και τα. εντομα άκόμη και στα. θρύμματα χονιορ'του. Sydney-Brigl1ron Le Sands 23-6-2002-67-

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ: WARNING τα νερα είναι δύστροπα σε τούτ-η τη θάλασσα μην άφεθεϊτε στην πείρα και την δύναμη των χεριων πάντα υπάρχει ενα τέλος σ' αύτα που μάθαμε μια λεπτομέρεια μοιραία που δεν εϊχαμε προβλέψει. ΤΟ άκρωτήριο στο βάθος το λένε κι εδω της 'Ελπίδας οχι της «καλης 'Ελπίδας» δεν υπάρχει ελπίδα κακη οπως το κάθε άκρωτήριο είναι μια σωτήρια ακρη άρκεϊ να την φτάσεις σε ωρα άνάγκης. Ή θάλασσα επίσης να ξέρετε εχει πάντα άνεξερεύνητα μυστικα και μια ά,ρπαχτικότητα καμουφλαρισμένη στους άφρους των κυμάτων στο σιωπηλο γαλάζιο που μοιάζει μονάχα τ' ούρανου. Sydney-Brighton Le Sands 24-6-2002-68-

ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΝ Στης σύγχρονης κραιπάλης το πανδαιμόνιο οι μικροι λαοι δεν εχουν αλλη δύναμη παρα τη γλώσσα τους. "Αν κατορθώσεις να εκφράσεις εστω και καθ' ύπαινιγμον τους κρυφους άκρωτηριασμους που ύφίσταται -η ευγένεια άπο την βαρβαρότητα των ογκων σπέρνεις έλπίδα να ύπάρξει κάποτε έξισορρόπηση αν οχι άκριβως δικαιοσύνη. Σε κλίμα γενικης άποκαταστάσεως που άφοπλίζει στον ίδιο βαθμο θάνατο και παράνοια ετναι βέβαιο πως πια δεν θα υπάρχουν νικητες και -ηττύjμένoι' μονάχα κατάνυξη \ " t' Ι που την γεννησε η μετανοια. Sydney-Brighton Le Sands 26-6-2002-69-

ΤΟ ΑΜΟΥΣΟ ΤΕΛΩΝΕΙΟ Κάναμε τον πεθαμένο Υια να ζήσουμε. ΘανάσΊ]ζ Πα:παθανασόπουλΟζ Μη θεωρήσετε την ποίηση 'Αοελφοι έπιλεγμένα. γράμμα.τα. του μ ήτε 'Αλφα.βήτου ώρα.ιοποιημένες φράσεις άπα γ λωσσες που μας ΟίΟα.ξα.ν,ι \ \, α.κομη κα.ι την μητρικη. Ποίηση είνα.ι κάποια. Μκρυα. κα.ι χα.μόγελα. άθωα. μετα.μφιεσμένα. μόνο για να περάσουν άτρα.υμάτιστα. ταν ελεγχο αμουσου Τελωνείου. Sydney-Brighton Le Sands 24-6-2002-70-

ΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣΤΕΡΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ Γιατί γυμ να δλα τα rί.λλα ζωντανα κι έγω να χρειάζομαι ένδύματα και υποδήματα; Ποιος μου 'βαλε στο νου πως διαφέρω τόσο πολυ,, \ ') Ι ''Ι''λ απ τα ει \ικρινεστερα αοε φια μου; ~ Αν θα οοκίμαζα μονάχα μια φορα να μιμηθω τον τρόπο τον δικό τους θά 'βλεπα πως δεν μου φτάνει το κατ' εικόνα να αισθανθω δυνατότερος κι &ς είμαι παν-ουργος! Sydney-Brigllton Ιe Sands 25-6-2002-71-

ΕΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Ό πoιητ~ς δεν ε!ναι άπλως αυτός που βλέπει έκείνο που οί &λλοι δεν βλέπουν ακούει ο,τι οί &λλοι δεν ακουν έρμηνεύει οσα οί Ό πoιητ~ς ε!ναι &λλοι τρομάζουν,, κι απομ.ακρυνονται. έκείνος που δημιουργεί έκ του μηδενός οπως ό Θεός ενα δεύτερο κόσμο μ' όλάνοιχτες πόρτες χωρις ώράριο μέρα και νύχτα οπου εχουν καταργηθετ ολα τα νομίσματα τα "θ' αγα α μοιρα 'ζ ονται οωρεαν 'Ι' ' και δεν υπάρχουν πια αποστασίες μ~τε διαζύγια Ι " t μητε καν απο-στασεις. Sydney-Brighton Le Sands 27-6-2002-72-