1 ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕΡΡΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ 2018

1 ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕΡΡΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ 2018 Φίλες και φίλοι Συντρόφισσες και σύντροφοι, Απόψε εδώ στις Σέρρες γιορτάζουμε τα 100 χρόνια του τιμημένου και ηρωικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Το ΚΚΕ συμπληρώνει έναν αιώνα αγώνων και θυσιών παραμένοντας το μόνο πραγματικά νέο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας, γιατί είναι το μόνο κόμμα που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, διδασκόμαστε εμπνεόμαστε από κάθε ηρωική σελίδα της 100χρονης ιστορίας μας. Υποδεχόμαστε τον νέο αιώνα έχοντας βαθιά στο μυαλό και την καρδιά μας, όχι μόνο την ιστορία, το ηρωικό παρελθόν, αλλά κυρίως, την αυριανή Ελλάδα της εργατικής εξουσίας. Τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η πόλη των Σερρών, έχει τη δική της ξεχωριστή συμβολή στην 100χρονη ιστορία του κόμματος μας. Από από τα πρώτα του βήματα το 1918, το νεαρό κομμουνιστικό κόμμα και εδώ στις Σέρρες με την πρωτοπόρα δράση των μελών και στελεχών του, βάζει τη σφραγίδα του στη δημιουργία του εργατικού κινήματος. Πρωτοστατεί στην οργάνωση και καθοδήγηση των αγώνων των εργαζομένων των λιγνιτωρύχων, των καπνεργατών στις δεκαετίες του 20 και του 30. Τα χρόνια που ακολουθούν με την οργάνωση του ΕΑΜ στην περιοχή, τις αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ, τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης και εδώ στις Σέρρες, έγραψαν τις δικές τους ηρωικές σελίδες. Απ αυτές τις ηρωικές σελίδες της συναρπαστικής ιστορίας του ΚΚΕ έχουν πολλά να διδαχθούν όχι μόνο οι νέες γενιές κομμουνιστών αλλά και κάθε εργαζόμενος, κάθε αγωνιστής, κάθε προοδευτικός άνθρωπος που προβληματίζεται για το παρόν και το μέλλον. Γιατί αυτή η ιστορία είναι συνυφασμένη με την ιστορία του λαού μας, του τόπου μας. Αυτή η συναρπαστική ιστορία αρχίζει με την ίδρυση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης που γεννήθηκε στον

2 Πειραιά το Νοέμβρη του 18, ως τέκνο της θύελλας που έφερε η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Με την ίδρυση του ΣΕΚΕ που το 1923 μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, η εργατική τάξη αποκτά το δικό της κόμμα στη χώρα μας. Για πρώτη φορά αναδεικνύεται ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης, η δυνατότητά της, ως επαναστατικής τάξης, να παλέψει για να ανατρέψει την καπιταλιστική εξουσία, να κατακτήσει και να ασκήσει τη δική της εξουσία, τη σοσιαλιστική κομμουνιστική. Αυτή η δυνατότητα έγινε πραγματικότητα με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που απέδειξε ότι είναι εφικτή μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, χωρίς καπιταλιστές που έχουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής. Κι αυτό το συμπέρασμα δεν αναιρείται από το γεγονός ότι σε αυτήν τη συγκεκριμένη περίοδο δεν κατόρθωσε οριστικά και αμετάκλητα να νικήσει! Μελετάμε τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης, την πείρα των μπολσεβίκων για να φτάσουν στη νίκη. Οι μπολσεβίκοι με επικεφαλής τον Λένιν, πήγαν κόντρα στην προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας, που στήριξε τον Α Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Δεν στήριξαν τις αστικές κυβερνήσεις. Κατόρθωσαν η φτωχή αγροτιά και οι στρατιώτες να συμμαχήσουν με την επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Με αυτές τις προϋποθέσεις τον Οκτώβρη του 1917 πραγματοποίησαν τη σοσιαλιστική επανάσταση και νίκησαν όταν δημιουργήθηκαν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Το ΚΚΕ υπερασπίστηκε σε όλη τη διαδρομή του το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, τον καρπό του Οκτώβρη, που συγκλόνισε τον κόσμο, την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Από την ίδρυσή του, το ΚΚΕ γράφει με μεγάλα γράμματα στην κόκκινη σημαία του σύνθημα το συγκλονιστικό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλους αγώνες και εξεγέρσεις: προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε! Φίλες και Φίλοι Συντρόφισσες και Σύντροφοι Το ΚΚΕ για 10 περίπου χρόνια με το όπλο στο χέρι, έγραψε τις ηρωικές σελίδες της ένοπλης πάλης στη χώρα μας.

3 Στη δεκαετία του 30, αποκάλυψε έγκαιρα στο λαό τον κίνδυνο ενός νέου μεγάλου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πολέμησε με το όπλο στο χέρι τους φασίστες κατακτητές, έσωσε το λαό της χώρας από την πείνα την ίδια ώρα που η αστική τάξη είτε συνεργαζόταν ανοιχτά με τους κατακτητές, είτε είχε φύγει στο εξωτερικό, είτε απείχε από τον απελευθερωτικό αγώνα. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στον αγώνα ενάντια στην τριπλή κατοχή με την Αντίσταση του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ. Δύο φορές τον Δεκέμβρη του 1944 και στην τρίχρονη πάλη του ΔΣΕ το εργατικό κίνημα και η σύμμαχη αγροτιά, με το ΚΚΕ μπροστά, συγκρούστηκαν με την εξουσία και την καταπίεση των αστών την οποία στήριξαν με άμεση ιμπεριαλιστική επέμβαση οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι. Η εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης και η τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η ένοπλη ταξική σύγκρουση στη χώρα μας είναι η τρανταχτή απόδειξη ότι οι Κομμουνιστές όχι μόνο δεν φοβήθηκαν να μπουν στη φωτιά αλλά ανέλαβαν το ιστορικό τους καθήκον απέναντι στην εργατική τάξη, στο λαό με τίμημα ακόμα και τη ζωή τους. Προσεγγίζουμε την ιστορία μας, έχοντας πλήρη συναίσθηση του μεγάλου φορτίου που κουβαλάμε. Στόχος να φανούμε αντάξιοι, να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στα σύγχρονα καθήκοντα της ταξικής πάλης, να ανταποκριθούμε στην αναμέτρηση με την κυρίαρχη ιδεολογία και πολιτική, με τον οπορτουνισμό που γίνεται πιο επικίνδυνος και δηλητηριώδης όσο σαπίζει το σύστημα που τον αναπαράγει. Κρατάμε, ότι δεν δικαιώθηκαν προηγούμενες προγραμματικές επεξεργασίες, που αποσυνέδεαν την πάλη για αυτό που εμφανιζόταν ως άμεσο κι επείγον είτε αυτό ήταν η πάλη ενάντια σε ξένη εισβολή και κατοχή, είτε η πάλη ενάντια σε χούντες (..) είτε η πάλη ενάντια σε μια αντιλαϊκή αστική κυβέρνηση από την πάλη για το πραγματικά επείγον και καθοριστικό, που είναι ο σοσιαλισμός. Με αποτέλεσμα εργατικές λαϊκές δυνάμεις να εγκλωβίζονται στις αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού ή σε λογικές ότι μπορεί σταδιακά μια κυβέρνηση στο πλαίσιο του συστήματος να ανοίξει το δρόμο για την επαναστατική ανατροπή. Κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ και πουθενά. Με βάση αυτά τα συμπεράσματα το ΚΚΕ κατέκτησε το σύγχρονο πρόγραμμά του, ανέλυσε τις σύγχρονες εξελίξεις, άνοιξε καινούργιους δρόμους, πήρε μεγάλες πρωτοβουλίες όπως η εναντίωση στο Μάαστριχ, το μνημόνιο των μνημονίων, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμ-

4 βάσεις, ενάντια στον κοινωνικό εταιρισμό, για την ίδρυση του ΠΑΜΕ, και συνεχίζει με αυτοπεποίθηση. Η αντοχή του ΚΚΕ στο διάβα των χρόνων ούτε τυχαία είναι ούτε κάτι απλό κι αυτονόητο. Το ΚΚΕ απέκτησε ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη, γιατί μπήκε μπροστά σε κάθε μάχη για τα δικαιώματα του λαού, πρωτοστάτησε στην οργάνωση του εργατικού κινήματος σε όλες τις κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας. Αυτοί οι ισχυροί δεσμοί με την εργατική τάξη, το λαό βοήθησαν το κόμμα μας να αντέχει στο συνεχές σφυροκόπημα και τις διώξεις της αστικής τάξης η οποία δεν πρόκειται ποτέ να παραιτηθεί από το στόχο να εξασθενίσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, να το περιθωριοποιήσει, ακόμα και να το διαλύσει. Το ΚΚΕ άντεξε στη δίνη της νίκης της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση και στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη. Σήκωσε ξανά ψηλά την κόκκινη σημαία, όταν κατέβαινε από παντού, διακηρύσσοντας ότι η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών! Φίλες και Φίλοι Σύντροφοι και σύντροφοι, Το ΚΚΕ παραμένει το πιο νέο και σύγχρονο κόμμα γιατί εκπροσωπεί ότι πιο νέο και καινοτόμο διανοήθηκε η ανθρώπινη σκέψη, επίκαιρο, σύγχρονο και ρεαλιστικό αλλά μέχρι τώρα αδικαίωτο. Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γι αυτό συγκεντρώνει πάνω του όλα τα πυρά. Γι αυτό οι πολιτικοί του αντίπαλοι αστοί και οπορτουνιστές αναμασούν τη συκοφαντία ότι δήθεν το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, ότι δε θέλει να αναλάβει ευθύνες, πολύ περισσότερο ότι δεν νοιάζεται για το σήμερα και τα προβλήματα του λαού. Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι οι κομμουνιστές είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα του λαού μας. Αυτές τις μέρες τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι αγωνιστές που δρουν στο πλάι του κόμματος δίνουμε τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας στις 14 Νοέμβρη για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, για να μην αμείβεται κανείς εργαζόμενος με λιγότερα από 751 ευρώ. Δίνουμε τη μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για την επαναφορά του 13ου και

5 14ου μισθού, για τη 13η και 14η σύνταξη, για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, για την κατάργηση των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών, για να επαναπροσλαμβάνονται οι εργαζόμενοι που απολύονται, για να υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά,... Όλα αυτά που το κόμμα μας παλεύει καθημερινά, δεν είναι για να λυθούν στο σοσιαλισμό, είναι για το σήμερα, για την άμεση και στοιχειώδη ανακούφιση του λαού, για την αναπλήρωση ενός μέρους των μεγάλων απωλειών που είχε αυτά τα χρόνια... Ταυτόχρονα όμως λέμε στους εργαζόμενους, ότι ο αγώνας τους πρέπει να κοιτάει μπροστά, να μη μένει μετέωρος, να βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο το κεφάλαιο και την εξουσία του. Γιατί η όποια κατάκτηση χωρίς ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της ιδιοκτησίας, θα είναι εφήμερη στην ασυδοσία της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Κι εδώ σ αυτό το δρόμο, στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης για να πάρει ανάσες ο λαός μας, να πάρει πίσω όλα όσα έχασε στα χρόνια της κρίσης βάζοντας στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες του τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ, άλλοι αγωνιστές μαζί μας στο κίνημα, αναλαμβάνουν ευθύνες, καταθέτουν θυσίες. Θυσίες στον ταξικό αγώνα για να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας. Και επειδή το ΚΚΕ από την ίδρυση του μέχρι και σήμερα αναλαμβάνει ακριβώς αυτές τις ευθύνες που απορρέουν από την ιστορική του αποστολή, στην οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης και στη σύγκρουση με ένα σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, γι αυτό και μέσα από τις γραμμές του αναδείχτηκαν μαζικά ήρωες και ηρωίδες. Πολλοί επώνυμα πέρασαν στην Ιστορία και αμέτρητοι, χιλιάδες άλλοι παρέμειναν άγνωστοι, ήρωες που δε δίστασαν να δώσουν τη ζωή τους, να αντέξουν βασανιστήρια, με ανιδιοτέλεια και συνείδηση της ευθύνης τους απέναντι στο λαό. Κι όχι για να κάτσουν στις καρέκλες της αστικής εξουσίας. Βέβαια αυτοί που με πρώτο βιολί, τον ΣΥΡΙΖΑ, κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ ότι δήθεν δεν αναλαμβάνει ευθύνες, δεν μπαίνει στη φωτιά είναι αυτοί που θέλουν ένα ΚΚΕ μεταλλαγμένο σαν κι αυτούς, καθισμένο στην αστική κυβερνητική καρέκλα, στην πραγματικότητα να βάζει πλάτη στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, στη χειραγώγηση του λαού. Είναι αυτοί που θέλουν να βγάλουν από τη μέση το μόνο πραγματικό εμπόδιο, τη δράση του ΚΚΕ, που 100 χρόνια πάει κόντρα στο ρεύμα. Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα όλους όσους ένιωθαν αριστεροί, προοδευτικοί για το ΣΥΡΙΖΑ, για την καπηλεία του πάνω στην Ιστορία

6 του κινήματος, προκειμένου να χειραγωγεί, να εξαπατά ριζοσπαστικές συνειδήσεις, αγωνιστές. Έχουμε πολλές φορές πει και θα συνεχίσουμε να το λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε όλη τη βρώμικη αποστολή για λογαριασμό του κεφαλαίου, αυτή που δεν μπόρεσαν ή δεν πρόλαβαν να κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς για το τρίτο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Για την ταφόπλακα στην κοινωνική ασφάλιση; Βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας που κανείς άλλος δεν τόλμησε να ακουμπήσει. Βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου είναι η μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο από τον Έβρο ως την Κρήτη. Κι αυτή η βρώμικη δουλειά δεν ξεπλένεται ούτε με τα στεφάνια στην Καισαριανή, ούτε με τις επισκέψεις στη Μακρόνησο. Σήμερα όλο και περισσότεροι αγωνιστές, άνθρωποι που νιώθουν αριστεροί αντιλαμβάνονται ότι η μαχητική στάση του ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια ήταν πραγματική ασπίδα προστασίας για το ίδιο το κίνημα, για τον ίδιο το λαό. Πολλοί είναι αυτοί που λένε «ευτυχώς που υπάρχει και το ΚΚΕ αλλιώς θα υπήρχε σιγή νεκροταφείου». Η στάση του ΚΚΕ συνέβαλε όχι μόνο να μην επικρατήσει πλήρως η λογική της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, αλλά να δοθεί και χτύπημα στη λογική του δήθεν ρεαλισμού, που προβάλλει ως ρεαλιστικό για την εργατική τάξη το λαό, ότι συμφέρει το κεφάλαιο τους καπιταλιστές. Συνέβαλε να μην επικρατήσει πλήρως η λογική της αναγκαίας προσαρμογής που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια. Αφού ο συσχετισμός δύναμης είναι αρνητικός, ας προσαρμοστούμε, ας συμβιβαστούμε. Αν το ΚΚΕ είχε συμβιβαστεί στην 100χρονη ιστορική διαδρομή με αρνητικό συσχετισμό δύναμης δεν θα υπήρχε ΕΑΜική Αντίσταση, δεν θα υπήρχε Δ.Σ.Ε., δεν θα υπήρχε αντιδικτατορική πάλη, σε τελική ανάλυση δε θα υπήρχε ΚΚΕ, μετά το 1991, και τις ανατροπές. Το ίδιο κάνουμε και στις σύγχρονες συνθήκες. Δε συμβιβαζόμαστε με τη βαρβαρότητα και τη μοιρολατρία, δε θεωρούμε δεδομένο,

7 αμετάβλητο το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης, τη σημερινή υποχώρηση του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιόδους κρίσεων, ιμπεριαλιστικών πολέμων, αστάθειας του πολιτικού συστήματος, απότομης επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες, γρήγορης αφύπνισης των λαϊκών μαζών, όχι φυσικά αυτόματα, αλλά και ως αποτέλεσμα της δράσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, του Κομμουνιστικού Κόμματος, όλη την προηγούμενη περίοδο, όπως η σημερινή, όπου τα πράγματα δείχνουν να κινούνται αργά και βασανιστικά. Φίλες και Φίλοι Σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που εμπιστεύθηκε το ΣΥΡΙΖΑ νιώθει απογοητευμένο, εξαπατημένο. Σε όλους αυτούς λέμε να σκεφτούν: τα αντιλαϊκά έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα έργα μιας κυβέρνησης από χέρι αντιλαϊκής. Γιατί κάθε αστική κυβέρνηση όπως και αν ονομαστεί σε συνθήκες εξουσίας του κεφαλαίου είναι όργανο αυτής της εξουσίας. Κι ας συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την κοροϊδία μιλώντας για διαχωρισμό εξουσίας κυβέρνησης. Και σε όσους κοιτούν πίσω τις προηγούμενες επιλογές τους λέμε μην δίνετε συγχωροχάρτι στη ΝΔ. Η ΝΔ έχει βγει στα κεραμίδια γιατί βλέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όλα όσα εκείνη δεν πρόλαβε, με μεγάλη προσήλωση στο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Γι αυτό ανταγωνίζεται με το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος της έχει πάρει τη μπουκιά από το στόμα. Για το ποιος θα εφαρμόσει για λογαριασμό του κεφαλαίου τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ανάγκη οι αστοί για να μεγαλώσουν την κερδοφορία τους. Για δείτε: μαλώνουν δήθεν για τη συμφωνία των Πρεσπών με την ΠΓΔΜ, στην ουσία όμως στηρίζουν από κοινού το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας, δηλαδή την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην περιοχή που θέλει μερίδιο από τη μοιρασιά των ιμπεριαλιστών. Μπορεί να τσακώνονται για τη συμφωνία, όμως στο βασικό ζήτημα που είναι η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Βαλκάνια, ταυτίζονται πλήρως. Πλήρης είναι και η ταύτισή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «δίκαιη ανάπτυξη» και η ΝΔ για «την ανάπτυξη που δεν θα αφήνει κανέναν πίσω, για την ανάκαμψη

8 των κερδών του κεφαλαίου μιλάνε που θα πατήσει πάνω στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε για την καπιταλιστική ανάπτυξη, το ερώτημα είναι πάντα: ανάπτυξη για ποιον; Για παράδειγμα ποιος κερδίζει από την κατασκευή του ΤΑΡ στην περιοχή σας, που τόσο διαφημίστηκε ότι θα φέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη στην περιοχή; Τα κυβερνητικά επιτελεία τον Γενάρη του 2016, όταν δρομολογούνταν οι εργασίες κατασκευής του αγωγού, διέρρεαν εκτιμήσεις ότι οι άμεσες και έμμεσες νέες θέσεις εργασίας, έφταναν τις 10.000. Σήμερα, στον TAP απασχολούνται περίπου 3.000 εργαζόμενοι, στην πλειοψηφία τους με συμβάσεις αορίστου χρόνου, που διακόπτονται όποτε θέλουν οι μεγαλοεργολάβοι, και με ολιγόμηνες συμβάσεις (4μηνα, 3μηνα και συμβάσεις ενός μήνα). Η εκτίμηση είναι ότι στη φάση λειτουργίας του αγωγού, οι θέσεις εργασίας θα μειωθούν σε περίπου 150-200. Και στην περίπτωση αυτού του πολυδιαφημιζόμενου μεγάλου έργου, επιβεβαιώνεται ότι η προσωρινή, μερική, κακοπληρωμένη απασχόληση γίνεται το μόνιμο, γενικευμένο μοντέλο εργασίας, που χρησιμοποιείται ως «προσάναμμα» στην ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αντίθετα, τα κέρδη των εταιρειών που ανέλαβαν την κατασκευή (ξένων και ελληνικών) είναι τεράστια, επιδοτούμενα από τη φτηνή εργασία, κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ελληνικού κρατικού προϋπολογισμού, που πληρώνει ο λαός με απανωτούς φόρους και χαράτσια. Η «ανάπτυξη» που διαφημίζει η κυβέρνηση, για τους εργαζόμενους στηρίζεται σε θέσεις εργασίας χτισμένες πάνω στους αντιλαϊκούς νόμους όλων των προηγούμενων ετών, με χαμηλά μεροκάματα, χωρίς ένσημα ειδικότητας, με εντατικοποίηση της εργασίας μέσα από εξαντλητικά ωράρια, με 8ωρα που γίνονται 11ωρα, με περιπλάνηση από το ένα εργοτάξιο στο επόμενο, χωρίς δικαιώματα, με υποχρεωτικές άδειες. Αυτή η «ανάπτυξη» δε θα φέρει οφέλη ούτε για το λαό ευρύτερα, μιας και το φυσικό αέριο δεν προβλέπεται να είναι φτηνό για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, με δεδομένη τη συρρίκνωση των εισοδημάτων όλα τα προηγούμενα χρόνια και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Έτσι, η κατασκευή και λειτουργία του αγωγού δεν πρόκειται να αντιστρέψει ούτε τις συνθήκες «ενεργειακής φτώχειας» στις οποίες

9 διαβιούν σήμερα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, που αδυνατούν να πληρώσουν για τα στοιχειώδη. Ωφελημένες θα βγουν ξανά οι μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις στον τομέα της μεταποίησης, καθώς το φυσικό αέριο θα αξιοποιηθεί για τη μείωση του ενεργειακού τους κόστους, ενώ αναμένεται να τροφοδοτήσει και νέο γύρο επενδύσεων σε μονάδες παραγωγής ρεύματος με φυσικό αέριο, στο όνομα της επέκτασης των «καθαρών πηγών Ενέργειας». Επίσης, ο αγωγός αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου δικτύου υποδομών για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ανοίγοντας νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για τα μονοπώλια της Ενέργειας. Η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας που στις νεαρές ηλικίες εδώ στις Σέρρες φτάνει στο 35%, ούτε θα φέρει δουλειές με δικαιώματα για τα νέα παιδιά που σήμερα κάνουν μεροκάματα στα χωράφια είτε δουλεύουν περιστασιακά στα εμπορικά, τον επισιτισμό στην πόλη και στα χωριά. Ούτε βέβαια θα ανακόψει το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς και δω στις Σέρρες που δίνει τη μάχη της επιβίωσης. Τα προβλήματα των αγροτών που αφορούν τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων, την ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση στην αποπληρωμή αγροτών-κτηνοτρόφων από τους εμπόρους, την κάθετη πτώση της τιμής αγροτικών προϊόντων, τα συνεχή μέτρα «χτυπήματος» της κτηνοτροφίας, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ πολλαπλασιάζονται και οξύνονται και ας κοροϊδεύουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ότι από την καπιταλιστική ανάπτυξη όλοι θα είναι κερδισμένοι. Φίλες και Φίλοι Συντρόφισσες και Σύντροφοι Ο ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνει τη στήριξη του κεφαλαίου. Που θα βρουν καλύτερο να κάνει τη βρώμικη δουλειά και ταυτόχρονα να χειραγωγεί να εγκλωβίζει το λαό; Όμως το κεφάλαιο δεν θα έχει πρόβλημα και με μια κυβέρνηση της ΝΔ. Στήνει το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ ΝΔ για να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στα όρια του συστήματος για να μη φτάσει να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ. Ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, τους δύο σημερινούς βασικούς πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, η άρχουσα τάξη επιδιώκει την ύπαρξη ενός ακόμη κόμματος μπαλαντέρ, κι αυτό το κάνει με την αναβάπτιση του ΠΑΣΟΚ που ως Κίνημα Αλλαγής το θέλει για να κολλήσει ως συμπλήρωμα σε ένα κυβερνητικό σχήμα.

10 Όμως η ελπίδα, η διέξοδος για την εργατική τάξη βρίσκεται μακριά και έξω από το γήπεδο της καπιταλιστικής διαχείρισης, εκεί που τα αστικά κόμματα, πότε ένα- ένα, πότε σε συνεργασία, ανταλλάσσουν τη σκυτάλη της αντιλαϊκής πολιτικής. Καλούμε όλους και όλες, τώρα, ανεξάρτητα τι επιλογές έκαναν μέχρι χτες, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ. Η ελπίδα, η διέξοδος βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Εδώ είναι η θέση όλων, η θέση του άνεργου, του εργάτη, του υπάλληλου, του αυτοαπασχολούμενου αγρότη, επαγγελματία, επιστήμονα, των φοιτητών, σπουδαστών και μαθητών, όλων των γυναικών των λαϊκών οικογενειών. Τώρα με το ΚΚΕ, γιατί είπε την αλήθεια, δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Δεν κορόιδεψε ποτέ το λαό, ακόμη κι αν χρειάστηκε να πάει «κόντρα στο ρεύμα». Δεν καλλιέργησε ποτέ αυταπάτες για εύκολες λύσεις, μέσω κυβερνητικών αλλαγών, που δήθεν θα εξανθρώπιζαν τον καπιταλισμό, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Τους καλούμε να σταθούν στο πλάι του ΚΚΕ που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του κινήματος, για την προετοιμασία του κινήματος να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλο τα μονοπώλια και την εξουσία του. Ξέρουμε πως δεν είναι εύκολη υπόθεση. Έχουμε απέναντι μας την απογοήτευση, τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό τις χαμηλές απαιτήσεις. Τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που έχει τσακίσει το κίνημα και συνεχίζει. Έχουμε απέναντί μας την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της. Όμως σ αυτές τις δύσκολες συνθήκες έχει την αξία του κόντρα σε όλους να προετοιμάζεις μια συνέλευση, να οργανώνεις μια απεργιακή κινητοποίηση, να δίνεις τη μάχη έστω και ένας εργαζόμενος σε ένα χώρο δουλειάς να απεργεί. Μετράμε και υπολογίζουμε ότι το κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, μετράμε και υπολογίζουμε τι έχουν αφήσει στην εργατική λαϊκή συνείδηση η κρίση και οι συνέπειες της. Μετράμε και υπολογίζουμε ότι η νέα γενιά δεν έχει γνωρίσει κατακτήσεις, δεν έχει εμπειρία από τη συλλογική οργάνωση, τους ταξικούς αγώνες. Με αυτές τις δυσκολίες θέλουμε να αναμετρηθούμε. Με επιμονή και υπομονή, χωρίς να υποτιμάμε το παραμικρό πρόβλημα που

11 αντιμετωπίζει σήμερα εργατική λαϊκή οικογένεια, την πιο μικρή εστία αντίστασης κι αγώνα που ξεδιπλώνεται σε ένα τόπο δουλειάς, σε έναν κλάδο, ακόμα και σε μια γειτονιά. Μόνο που για να έχει προοπτική και ο παραμικρός αγώνας, για να μη μένει μετέωρος πρέπει να βάζει στο στόχαστρο τον αντίπαλο, να φωτίζει την προοπτική για την ικανοποίηση του, την εργατική εξουσία. Τους καλούμε να συμπορευτούν με το ΚΚΕ γιατί η πραγματικά ελπιδοφόρα πολιτική συμμαχιών του, δεν βρίσκεται στις συναντήσεις και τις συμφωνίες κορυφών, αλλά στη συμμαχία όλων των καταπιεσμένων, στην κοινωνική συμμαχία. Εκεί δηλαδή, όπου μπορούν να συναντηθούν οι εργάτες με τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, με τα παιδιά και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και όλοι μαζί ενωμένοι να βαδίσουν στο δρόμο της σύγκρουσης με τη σαπίλα και καταπίεση του συστήματος, για να βρεθούν επιτέλους πραγματικά στην εξουσία. Φίλες και Φίλοι Υπάρχουν σήμερα περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις θέσεις του ΚΚΕ, που προβληματίζονται από τις εξελίξεις και αναζητούν απαντήσεις, που εκτιμούν τη συνέπεια με την οποία στέκεται το Κόμμα απέναντι στο λαό. Παρά τις επιμέρους ενστάσεις ή παρατηρήσεις, αναγνωρίζουν ότι: Το ΚΚΕ ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, ποτέ δεν υποσχέθηκε εύκολες λύσεις μέσω της εναλλαγής κυβερνήσεων εντός των τειχών. Είναι μπροστά σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα για να ανασάνει ο λαός. Είναι η δύναμη που μπορεί, και το έχει αποδείξει, να ηγηθεί σε μεγάλους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Αντιπαλεύει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς. Τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε μιλάει στο λαό καθαρά για τον κίνδυνο πολεμικής εμπλοκής κόντρα στον εφησυχασμό που λειτουργεί διαλυτικά, παραλυτικά. Αγωνίζεται για την αλληλεγγύη και κοινή πάλη των λαών, ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό, τα τσιράκια του. Παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

12 Μάχεται για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας. Για να ανέβει η συσπείρωση στα σωματεία, στις Επιτροπές Αγώνα, στους συλλόγους των επαγγελματιών και αγροτών, σε κάθε μορφή οργάνωσης «από τα κάτω». Να δοθεί ώθηση στην αλλαγή των συσχετισμών, σε βάρος της κυβέρνησης, των άλλων αστικών κομμάτων, της εργοδοσίας. -Απευθυνόμαστε με σε όσους σήμερα μπορούν να δουν ότι η επιλογή του κάθε φορά δήθεν «μικρότερου κακού» τους οδηγούσε κάθε φορά στο μεγαλύτερο κακό. Σε όσους, κατά βάθος, ξέρουν πως το δίκιο τους δεν χωράει σε ένα άδικο σύστημα. Απευθυνόμαστε σε όσους νιώθουν αριστεροί, ριζοσπάστες, σε όσους δεν ακολούθησαν τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ... Απευθυνόμαστε σε όσους λένε: ευτυχώς σ' αυτή τη χώρα δεν θα υπάρξει σιγή νεκροταφείου γιατί υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, υπάρχει ταξικό εργατικό κίνημα, υπάρχει το ΠΑΜΕ. Τους λέμε: πάρτε τη θέση σας δίπλα στους κομμουνιστές στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές. Δυναμώστε το ΚΚΕ παντού και στα σωματεία, στους συλλόγους και στις εκλογές όποτε κι αν γίνουν και στις βουλευτικές και στις ευρωεκλογές και στις τοπικές εκλογές. Φίλες και Φίλοι Συντρόφισσες και Σύντροφοι Φέτος που το κόμμα συμπληρώνει τα 100 χρόνια του, και προς τιμήν των 100 χρόνων του θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποκτήσει το Κόμμα μας ακόμα πιο πλατιούς, πιο βαθιούς, πιο γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη, τον ελληνικό λαό. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε με ισχυρές Κομματικές Οργανώσεις στους χώρους δουλειάς και στα χωριά να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή της βαρβαρότητας της καπιταλιστικής εξουσίας, για τον σοσιαλισμό. Αυτός είναι ο δικός μας ρεαλισμός, ο ρεαλισμός της σύγκρουσης. Απευθυνόμαστε σε όλους όσους σήμερα ακόμα κι αν σάστισαν για λίγο τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να απογοητεύτηκαν, να έκαναν πίσω κάτω από τις δυσκολίες της ζωής, ακόμα και αν θόλωσε προσωρινά

13 μπροστά τους η σοσιαλιστική προοπτική, δεν πίστεψαν ποτέ πως η καπιταλισμός είναι ανίκητος. Τους καλούμε να γιορτάσουμε μαζί τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, που παραμένει το πιο νέο κόμμα, γιατί είναι το μόνο κόμμα που παλεύει για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό. Γιατί ο σοσιαλισμός είναι το νέο, που θα νικήσει το παλιό. Σήμερα που ανάμεσα στο λαό στήνουν τις ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές πρόοδος συντήρηση εμείς πρέπει να φωτίσουμε την πραγματική διαχωριστική γραμμή που είναι ταξική. Από τη μια οι εργάτες, οι άνεργοι, οι άνθρωποι του μόχθου και από την άλλη οι εκμεταλλευτές τους μια χούφτα παράσιτα καπιταλιστές. Να ανοίξουμε τη συζήτηση τι είναι πραγματικά το σύγχρονο και νέο, ποιο είναι το παλιό και ξεπερασμένο; Κι αυτή τη συζήτηση πρέπει να την κάνουμε με τα παιδιά μας, που γεννήθηκαν μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού, που δεν θα μάθουν ή αν μάθουν θα μάθουν όσα τα επιτελεία του συστήματος ξερνάνε. Σήμερα το πραγματικά σύγχρονο και νέο είναι να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει, να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, όλες οι δυνατότητες που η εργατική τάξη με την δουλειά της δημιουργεί, για να δουλεύει με καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο γενικό εργάσιμο χρόνο, αλλά με εργασιακό εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που θα εξασφαλίζουν πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής. Κι αυτό μπορεί να το εξασφαλίσει η εργατική εξουσία. Αυτή η εξουσία, η εργατική εξουσία, είναι το αντίπαλο δέος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο, η εξουσία που μπορεί να καλύψει σύγχρονες ανάγκες στην νέα γενιά και το λαό. Γι αυτό σήμερα το σύγχρονο και το νέο, είναι η νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός, που την εξουσία την έχει η εργατική τάξη.