Μελέτη 11: Για το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΜΗΝΥΜΑ Εδάφιο µνήµης: «Και είδον άλλον άγγελον πετώµενον εις το µεσουράνηµα, όστις είχεν ευαγγέλιον αιώνιον, διά να κηρύξη εις τους κατοικούντας επί της γης, και εις παν έθνος και φυλήν και γλώσσαν και λαόν, και έλεγε µετά φωνής µεγάλης, Φοβήθητε τον Θεόν, και δότε δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως αυτού, και προσκυνήσατε τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.» Αποκάλυψις 14/ιδ 6,7. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Αποκ. 10/ι, Δαν. 12/ιβ 4-9, Αποκ. 14/ ιδ, 11/ια 17,18, Αποκ. 13/ιγ, Γέν. 7/ζ 11, 11/ια 1-9, Ιερ. 50,51/ν, να. Το μήνυμα της κρίσης στο Δαν. 7/ζ,8/η συνδέεται άμεσα με τη Μεγάλη Διαμάχη όπως αναφέρεται στην Αποκ. 12/ιβ,14/ιδ. Σ αυτά τα κεφάλαια βρίσκεται η τριπλή αγγελία όπου εμπεριέχονται τα θέματα της δημιουργίας, της κρίσης, και του ευαγγελίου (Αποκ. 14/ιδ 6-12). Σ αυτά τα εδάφια βλέπουμε την τελευταία, επείγουσα κλήση του Θεού να προετοιμαστούν οι άνθρωποι για τη Δευτέρα Παρουσία. Το μήνυμα του πρώτου αγγέλου είναι το «αιώνιον ευαγγέλιο» και είναι ακριβώς το ίδιο μήνυμα με εκείνο των αποστόλων όταν καλούσαν τους ανθρώπους «επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς» (Πράξ. 14/ιδ 15 συγκρίνετε με Πράξ. 4/δ 24). Η σπουδαιότητα του μηνύματος σημειώνεται και από το γεγονός ότι σε όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης η λέξη «ευαγγέλιο» εμφανίζεται μόνο σ αυτό το σημείο. Σε κάθε κήρυγμα για τα τελευταία γεγονότα είναι βέβαιο ότι το ευαγγέλιο αποτελεί το κέντρο του μηνύματός μας.
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου ΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ Διαβάστε Αποκ. 10/ι. Ποιο είναι το μήνυμα του αγγέλου με το μικρό βιβλίο; Ποια είναι η έννοια της εντολής, «Πρέπει πάλιν να προφητεύσης»;.. Η απεικόνιση του αγγέλου, μας θυμίζει την περιγραφή του Χριστού (Αποκ. 1/α 13-16) και της θεϊκής παρουσίας του Ανθρώπου που ήταν ντυμένος στα λινά στο όραμα του Δανιήλ (Δαν. 10/ι 5,6, 12/ιβ 5-7), αφήνοντας να εννοηθεί πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Στο Δαν. 12/ιβ 6,7 Τον βλέπουμε ότι «ώμοσεν εις τον ζώντα εις τον αιώνα» προφητεύοντας «ότι θέλει είσθαι εις καιρόν, καιρούς, και ήμισυ καιρού» (1.260 χρόνια). Αυτή είναι η επανάληψη της σημαντικής προφητείας που δίνεται στο Δαν. 7/ ζ 25 όπου ο λαός του Θεού παρουσιάζεται να αντιμετωπίζει έναν τρομερό διωγμό. Το βιβλίο του Δανιήλ έπρεπε να σφραγισθεί μέχρι τους εσχάτους καιρούς. Με την ολοκλήρωση των 1260 ετών το βιβλίο θα ανοιχτεί και πολλοί θα λάβουν γνώση από αυτό (Δαν. 12/ιβ 4-9). Αυτό συμβολίζεται από το ανοικτό βιβλίο που είχε στα χέρια του ο άγγελος στην Αποκ. 10/ι. Τότε, οι προφητείες του Δανιήλ θα γίνουν ακόμη πιο κατανοητές. Την ίδια στιγμή, στην Αποκ. 10/ι βλέπουμε πως η εμπειρία δεν ήταν καθόλου ευχάριστη. Ο Ιωάννης έφαγε το βιβλίο όπως του προστάχθηκε και ενώ στο στόμα του ήταν γλυκό, όταν έφτασε στο στομάχι του κατέληξε πικρό. Ο Ιωάννης συμβολίζει τους ανθρώπους που θα είχαν εμβαθύνει στο βιβλίο του Δανιήλ. Αυτή η προφητική περιγραφή, πιστεύουμε ότι εκπληρώθηκε με το κίνημα του Μίλλερ που ξεκίνησε το πρώτο μισό του 19ου αι. όπου παγκοσμίως υπήρχε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τα εσχατολογικά γεγονότα. Επίσης, περιγράφει την πικρή απογοήτευση εκείνων που κατάλαβαν ότι οι προφητείες του Δανιήλ αφορούσαν την εποχή τους, αλλά όχι όπως περίμεναν. Τα 2300 ημερονύκτια δεν αναφέρονταν στην επιστροφή του Χριστού, αλλά στην αρχή της κρίσης που βλέπουμε στο Δαν. 7/ζ. Αμέσως μετά την πικρή εμπειρία, ο Ιωάννης λαμβάνει την εντολή να προφητεύσει πάλι «περί λαών και εθνών και γλωσσών και βασιλέων πολλών» (Αποκ. 10/ι 11). Αυτό εκπληρώνεται μέσα από το παγκόσμιο κήρυγμα των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας για το «αιώνιο ευαγγέλιο». ΣΚΕΨΗ: Η απογοήτευση δεν είναι ένα συναίσθηµα ξένο στους Χριστιανούς, ιδιαίτερα όταν δίνονται λάθος ερµηνείες σε γεγονότα. Σίγουρα, οι µαθητές ένιωσαν µεγάλη απογοήτευση στο διάστηµα που µεσολάβησε από τον θάνατο του Κυρίου µέχρι και την ανάστασή Του. Παρόµοια ήταν και η εµπειρία των οπαδών του Μίλλερ το 1844. Πώς µπορούµε να χειριστούµε αυτού του είδους τις απογοητεύσεις χωρίς να χάσουµε την πίστη µας; Πού µας λέει η Αγία Γραφή να στηριχτούµε τις στιγµές της απογοήτευσης;
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου «ΦΟΒΗΘΗΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!» Το μήνυμα του πρώτου αγγέλου μας λέει, «Φοβήθητε τον Θεόν». Τι σημαίνει αυτό; Δείτε Ψαλμ. 34/λδ 7-22..... Υπάρχουν δύο τρόποι για να κατανοήσουμε τον φόβο. Πρώτον, υπάρχει ο φόβος που οδηγεί στον σεβασμό και στην ευλάβεια. Σε αυτό το είδος θέλει ο πρώτος άγγελος να στρέψει την προσοχή μας. Εκείνοι που φοβούνται τον Θεό είναι οι πραγματικοί ακόλουθοί Του (Αποκ. 11/ια 18). Το να φοβάσαι τον Θεό σημαίνει να Τον τιμάς (Αποκ. 14/ιδ 7), να Τον δοξολογείς (Αποκ. 19/ιθ 5), να Τον υπακούς (Αποκ. 14/ιδ 12), και να υψώνεις το όνομά Του (Αποκ. 15/ιε 4). Στο μήνυμα του πρώτου αγγέλου, ο φόβος στον Θεό δείχνει επίσης και στην αναγνώρισή Του ως Κριτή και Δημιουργό, ενώ συγχρόνως καλούμαστε να Τον λατρεύουμε. Δεύτερον, υπάρχει ο φόβος με την έννοια του τρόμου, ότι αργά ή γρήγορα ο Θεός θα κρίνει αυτόν τον κόσμο. Για τους άπιστους, το μήνυμα της κρίσης είναι ένα τρομακτικό μήνυμα. Γι αυτό πολλές φορές λέμε πως το μήνυμα της τριπλής αγγελίας είναι η τελευταία προειδοποίηση του Θεού προς τον κόσμο. Η «προειδοποίηση» από μόνη της είναι κάτι που προκαλεί φόβο και διαβάζοντας αυτά που θα αντιμετωπίσουν, τότε πραγματικά οι άπιστοι έχουν λόγο να φοβούνται. Ωστόσο, όσο το έλεος είναι διαθέσιμο, ο Θεός επιθυμεί την μετάνοια των ασεβών, και ο φόβος του Θεού μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα να Τον αναζητήσουν (δείτε Αποκ. 11/ια 13). Παρότι η σχέση με τον Θεό βασίζεται στην αγάπη, υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι χρειάζονται να φοβηθούν για να αφυπνιστούν. ΣΚΕΨΗ: Ξέρουµε ότι ο Θεός είναι αγάπη, και η αγάπη αυτή εκδηλώθηκε απόλυτα στον Σταυρό. Ξέρουµε επίσης, ότι ο Θεός που αγαπάει αυτόν τον κόσµο, πονάει µε την καταστροφή που έχει προκληθεί από την αµαρτία. Ο Θεός της αγάπης και της δικαιοσύνης δεν πρόκειται να µείνει αµέτοχος αφήνοντας το κακό ατιµώρητο. «Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. 10/ι 31). Πώς µπορούµε να διακρίνουµε την διαχωριστική γραµµή µεταξύ της αγάπης του Θεού προς εµάς, και του θυµού Του ενάντια στο κακό που µας έχει βλάψει τόσο πολύ;.........
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ Διαβάστε Αποκ. 14/ιδ 7. Σε ποια κρίση αναφέρεται αυτό το εδάφιο;.......... Η διακήρυξη της κρίσης ξεκινάει πριν την επιστροφή του Χριστού, όπως περιγράφεται στην Αποκ. 14/ιδ 14-20. Είναι λοιπόν ίδια με την διερευνητική κρίση στο Δαν. 7/ζ. Σύμφωνα με το Δαν. 8/η 14, ξεκινάει το 1844, γεγονός που συμπίπτει με την τριπλή αγγελία όπου οι άνθρωποι καλούνται να λατρεύσουν το Θεό εγκαταλείποντας το θηρίο και την εικόνα του. Η «εικόνα» του εμφανίζεται στην προφητική περίοδο των 42 μηνών ή αλλιώς 1260 μέρες, οι οποίες ολοκληρώνονται το 1798 μ.χ. (Αποκ. 13/ ιγ 3-5, 12-14). Όταν σύμφωνα με την Αποκ. 14/ιδ 6-12, γίνεται η τελευταία έκκληση, η θύρα του ελέους παραμένει ανοικτή επειδή οι άνθρωποι καλούνται να βγουν από την Βαβυλώνα και να λατρέψουν τον αληθινό Θεό. Τι περιλαμβάνει η κρίση του Θεού; Αποκ. 11/ια 17,18.. Ο Θεός ενεργεί εναντίον της οργής των εθνών φανερώνοντας την εξουσία Του. Στην Αποκ. 13/ιγ γίνεται αναφορά αυτής της οργής που έχει υποκινηθεί από τον θυμό του Σατανά (Αποκ. 12/ιβ 17). Για τους καταδυναστευμένους πιστούς, οι οποίοι εκλιπαρούν για θεϊκή κρίση (Αποκ. 6/ς 10), η κρίση δείχνει να καθυστερεί. Ωστόσο, ξεκινάει τον προσδιορισμένο καιρό, και η εσχατολογική Ημέρα του Εξιλασμού γίνεται σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού. Στην Αποκ. 11/ια 17,18 δίνεται μία σύντομη προεπισκόπηση της κρίσης του Θεού που ξεκινάει στον ουρανό και στη συνέχεια μεταφέρεται στη γη όπου ο Θεός καταστρέφει τις δυνάμεις των κακών που έχουν διαφθείρει την ανθρωπότητα (Αποκ. 19/ ιθ 2). Η οργή του Θεού ξεκινάει στο ουράνιο αγιαστήριο και ξεχύνεται με τις επτά πληγές (Αποκ. 15-18/ιε -ιη ). Στη Δευτέρα Παρουσία, ο Θεός θα ανταμείψει επίσης τους πιστούς (Αποκ. 22/κβ 12), ενώ τέλος, θα κρίνει τους νεκρούς και θα εξαφανίσει το κακό (Αποκ. 20/κ 11-15). Όταν όλα τελειώσουν, ο Θεός θα έχει δικαιωθεί μπροστά σε όλο το σύμπαν. Όλοι θα μπορέσουν να δουν ότι είναι Δίκαιος σε ό,τι κάνει. Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε, είναι να κρατηθούμε από Εκείνον με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, και την διάνοια, δείχνοντας εμπιστοσύνη ότι όλα αυτά θα συμβούν στον προσδιορισμένο χρόνο του Θεού.
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου ΠΡΟΣΚΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ Βασικό θέμα του βιβλίου της Αποκάλυψης είναι η λατρεία. Ενώ ο δράκος, το θηρίο από τη θάλασσα, και το θηρίο από τη γη (γνωστά ως η «κίβδηλη τριάδα») ενώνουν τις δυνάμεις τους για να κερδίσουν τη λατρεία του κόσμου (δείτε Αποκ. 13/ιγ 4,8,12,15, 14/ιδ 9,11), ο Θεός καλεί την ανθρώπινη φυλή να λατρεύσουν τον Δημιουργό. Εκείνοι που δεν θα λατρεύσουν την εικόνα του θηρίου κινδυνεύουν να χάσουν την προσωρινή ζωή τους (Αποκ. 13/ιγ 15, δείτε επίσης Δαν. 3/γ ), ενώ εκείνοι που θα την λατρεύσουν, θα χάσουν την αιώνια ζωή (Αποκ. 14/ιδ 9-11). Διαβάστε Αποκ. 14/ιδ 12. Ποιος ο ρόλος των εντολών του Θεού στη τελική διαμάχη;.. Η λατρεία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τις εντολές του Θεού. Στην Αποκ. 13,14/ιγ,ιδ γίνονται διάφορες αναφορές στις Δέκα Εντολές: «εικόνα» (Αποκ. 13/ιγ 14, 15, 14/ιδ 9, 11), ειδωλολατρία (Αποκ. 13/ιγ 4, 8, 12, 15, 14/ιδ 9, 11), βλασφημία (Αποκ. 13/ιγ 1, 5, 6), Σάββατο (Αποκ. 14/ ιδ 7), φόνος (Αποκ. 13/ιγ 10, 15), και μοιχεία (Αποκ. 14/ιδ 4, 8). Ο τελικός «αγώνας θα είναι ανάμεσα στις εντολές του Θεού και στα εντάλματα των ανθρώπων» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ.127. Μετά την θεωρία της εξέλιξης, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μείνουμε στο πιστεύω της εξαήμερης Δημιουργίας που είναι και το θεμέλιο της λατρείας μας, ότι ο Κύριος είναι ο Δημιουργός. Η εξέλιξη, ακόμη και η εκδοχή που δείχνει ότι βασίζεται στην Αγία Γραφή, καταστρέφει όλο το πιστεύω των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Χωρίς τη Δημιουργία, το πιστεύω στο «αιώνιο ευαγγέλιο», καθώς και άλλες διδασκαλίες, όπως το Σάββατο, είναι βέβαιο ότι συμβιβάζεται ή και καταργείται. Η φράση που δείχνει τον Θεό ως τον «ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν» μας παραπέμπει στην εντολή του Σαββάτου (Έξ. 20/κ 11) η οποία είναι το βασικό θέμα σύγκρουσης όσον αφορά τις εντολές του Θεού. Εμείς, τηρούμε το Σάββατο επειδή ο Θεός μάς πρόσταξε να το κάνουμε. Η Δημιουργία συμβαδίζει επίσης με την κρίση. Η φράση «και τας πηγάς των υδάτων» (Αποκ. 14/ιδ 7) μας παραπέμπει στον Κατακλυσμό (Γέν. 7/ζ 11), δείχνοντας τον Θεό ως τον Δίκαιο Κριτή του κόσμου (Β Πέτρ. 3/γ 5-7). ΣΚΕΨΗ: Τα πιστεύω µας ως εκκλησία στηρίζονται στο γεγονός ότι ο Κύριος είναι ο Δηµιουργός, και η Αγία Γραφή ως ξεκάθαρο σηµείο της δηµιουργικότητας του Θεού, το Σάββατο. Πόσο σοβαρά τηρείτε το Σάββατο; Πώς µπορείτε να έχετε µία ουσιαστική εµπειρία µε τον Κύριο µέσα από την τήρηση αυτής της εντολής;
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου Η «ΥΠΟΜΟΝΗ» ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Το δεύτερο και το τρίτο μήνυμα της τριπλής αγγελίας στην Αποκάλυψη είναι μία προειδοποίηση για όσους δεν έδωσαν προσοχή στο θεϊκό κάλεσμα του πρώτου μηνύματος. Όποιος συνεχίσει να ακολουθεί τον λάθος δρόμο, «και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού» (Αποκ. 14/ιδ 10), που είναι οι επτά πληγές που θα πέσουν σε εκείνους που παραμένουν στην Βαβυλώνα. Στην Αγία Γραφή η Βαβυλώνα αντιπροσωπεύει τους αποστάτες ενάντια στον Θεό (Γέν. 11/ια 1-9, Ιερ. 50,51/ν,να ). Αλαζονικά, σφετερίζεται τη θέση του Θεού και είναι εχθρός του λαού του Θεού. Στην Καινή Διαθήκη, η Βαβυλώνα συμβολίζει τη Ρώμη (Α Πέτρ. 5/ε 13). Στην Αποκάλυψη η πόρνη Βαβυλώνα είναι μία θρησκευτικό πολιτική δύναμη που, στην προσπάθειά της να ελέγξει τον κόσμο, αντιτίθεται στον Θεό και στον λαό Του. Στην Αποκ. 13/ιγ 15-17 γίνεται μία περιγραφή του Βαβυλωνιακού παροξυσμού όταν τα θηρία της Αποκ. 13/ιγ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκδιώξουν το πιστό υπόλοιπο του Θεού. Η Βαβυλώνα λοιπόν συμβολίζει τις αποστάτισσες εκκλησίες των τελευταίων ημερών που θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις διεφθαρμένες πολιτικές δυνάμεις του κόσμου. Στο μήνυμα της τριπλής αγγελίας, ο λαός του Θεού καλούνται να βγουν από την Βαβυλώνα και να ενωθούν με το πιστό υπόλοιπο του Θεού (Αποκ. 18/ιη 4,5). Είναι αλήθεια ότι εξακολουθεί να υπάρχει λαός στην Βαβυλώνα που πρέπει να ακούσει το μήνυμα των εσχάτων καιρών. Στην Αποκ. 14/ ιδ 12 αναφέρεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει ένα πιστό υπόλοιπο. Η «υπομονή των αγίων» δεν έχει να κάνει με την ανοχή των εχθρικών ενεργειών, αλλά με την ακλόνητη αναμονή για την επιστροφή του Χριστού. Οι πιστοί δεν τηρούν απλώς τις εντολές, αλλά τις διακηρύττουν και στον κόσμο. Την ίδια στιγμή, η «πίστη του Ιησού» μπορεί να αποδοθεί στους πιστούς ως «πίστη στον Ιησού» αλλά και στην αφοσίωση του Ιησού που προστατεύει τους πιστούς. Το τέλος του τρίτου μηνύματος στρέφει την προσοχή μας στον Χριστό. Μέσα από τις αρετές και την αφοσίωσή Του, ο λαός του Θεού μπορεί να τηρήσει τις εντολές Του. Το μήνυμα του τρίτου αγγέλου είναι το μήνυμα δικαίωσης μέσω πίστης. ΣΚΕΨΗ: Πώς το µήνυµα της δικαίωσης µέσω πίστης που εµπεριέχεται στην τριπλή αγγελία, µας βοηθάει να καταλάβουµε ότι η σωτηρία µας πρέπει να στηρίζεται στις αρετές του Ιησού, την µοναδική µας ελπίδα για την τελική κρίση;......
Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου Δύση ηλίου: 17:06 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Διαβάστε, Ε. Χουάιτ, Τ.Π.Σ. σ. 356-449. «Από όλες τις χριστιανικές εκκλησίες, η εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας θα έπρεπε να εξυψώνει στον κόσμο περισσότερο τον Χριστό. Η διακήρυξη του μηνύματος του τρίτου αγγέλου είναι μία κλήση για την αλήθεια του Σαββάτου. Αυτή η αλήθεια, μαζί με τις άλλες που περιλαμβάνονται στο μήνυμα, πρέπει να διακηρυχθεί χωρίς όμως να παραμελήσουμε το κέντρο της προσοχής που είναι ο Ιησούς Χριστός. Στο Σταυρό του Χριστού συναντάμε το έλεος, την αλήθεια, την δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ο αμαρτωλός πρέπει να στρέψει το βλέμμα του στον Γολγοθά, και με πίστη μικρού παιδιού να εμπιστευτεί τις αρετές του Σωτήρα, να αποδεχτεί τη δικαιοσύνη Του, και να πιστέψει στο έλεός Του.» Ε. Χουάιτ, Gospel Workers, σ.156,157. Ερωτήσεις για συζήτηση: 1. Οι προειδοποιήσεις έχουν σημαντικό ρόλο στις καθημερινές μας συναναστροφές. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι προειδοποιήσεις γίνονται για το καλό εκείνων που προειδοποιούνται. Πώς μπορούμε να παρουσιάσουμε την προειδοποίηση της τριπλής αγγελίας με τρόπο που να φανερώσει την υπέροχη ελπίδα που προσφέρει; 2. Η θεωρία της εξέλιξης δεν μπορεί να αποτελέσει βάση στα πιστεύω της εκκλησίας των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας. Σε παράφραση ενός θεμελιωτή του αθεϊσμού, η εξέλιξη είναι το «οξύ» που καταστρέφει οτιδήποτε αγγίζει. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο μήνυμα της τριπλής αγγελίας της Αποκ. 14/ιδ όπου βάση της είναι η Δημιουργία και η Λύτρωση, δύο αλήθειες που αποδυναμώθηκαν εξαιτίας της θεωρίας της εξέλιξης. Γιατί δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ ως εκκλησία, την ψεύτικη επιστήμη της εξέλιξης να εισχωρήσει στις διδασκαλίες μας; 3. Στην εκκλησία των Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας το μήνυμα της τριπλής αγγελίας είναι πολύτιμο, μιας και εμπεριέχει ένα μήνυμα για τον έσχατο καιρό που πρέπει να διακηρύξουμε. Αν και πολλοί έχουν ακούσει αυτά τα μηνύματα, ωστόσο δεν έχουν καταλάβει τη σημασία τους. Πώς θα εξηγούσατε εν συντομία το τελευταίο κάλεσμα του Θεού προς τον κόσμο; 4. Λέγεται ότι, «Μία υγιής όψη της ζωής περιλαμβάνει μία καλή δόση φόβου.» Πιστεύετε ότι αυτό ισχύει και για τους Χριστιανούς; Αιτιολογήστε την απάντησή σας.
Believe παρουσιάζει η έκδοση σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν! www.believechannel.org