ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ (ΩΣΗΕ)

Μελέτη 1: Για το Σάββατο 6 Απριλίου 2013 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ (ΩΣΗΕ) ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Και θέλω σπείρει αυτήν δι εµαυτόν επί της γης, και θέλω ελεήσει την ουκ ηλεηµένην, και θέλω ειπεί προς τον ου λαόν µου, Λαός µου είσαι, και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Θεός µου είσαι.» Ωσηέ 2/β 23. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ωσ. 1/α 1-3, Ιεζ. 4/δ 1-6, Ωσ. 2/β 12-18, 4/δ 1-3, Ιακ. 5/ε 1-7, Αποκ. 14/ιδ 6-12. Βασική Σκέψη: Παρά την πνευµατική µοιχεία και τη Θεϊκή κρίση, η αγάπη του Θεού προς τον λαό Του δεν εξασθενεί ποτέ. Η προφητική διακονία του Ωσηέ έλαβε χώρα λίγο πριν την αιχμαλωσία του έθνους από τους Ασσύριους το 722 π.χ. Εκείνη την εποχή, ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν λάτρευε μόνο τον Κύριο, αλλά υπηρετούσε και τον Βάαλ, τον θεό των Χαναναίων. Τον καιρό εκείνο της αποστασίας, το βιβλίο του Ωσηέ, το πρώτο από τους Μικρούς Προφήτες, θέτει την εξής ερώτηση: Εξακολουθεί ο Θεός να αγαπάει τον λαό Ισραήλ, παρά την πνευματική τους πορνεία; Έχει κάποιο σχέδιο γι αυτούς, παρά τις αμαρτίες και την επερχόμενη κρίση; Σ αυτό το βιβλίο βλέπουμε πως η προσωπική ζωή του Ωσηέ είναι άμεσα συνδεδεμένη με το προφητικό του έργο. Όπως ο προφήτης συγχώρεσε την απιστία της συζύγου του και ήταν πρόθυμος να την δεχτεί πίσω, έτσι και ο Θεός ήταν πρόθυμος να κάνει το ίδιο με τον λαό Του. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από την εμπειρία του Ωσηέ και τον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος αντιμετώπισε τον άπιστο λαό Ισραήλ; 6

Κυριακή 31 Μαρτίου ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΝΤΟΛΗ Ωσηέ 1/α 2,3 Αυτά τα εδάφια προβλημάτισαν ιδιαίτερα τους μελετητές της Αγίας Γραφής: Η Γόμερ ήταν πόρνη ή απλώς μία άπιστη σύζυγος; Ήταν ανήθικη πριν το γάμος της με τον Ωσηέ, ή μετά; Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Εκείνο το οποίο ωστόσο γνωρίζουμε είναι ότι όταν ο Κύριος μιλούσε στον Ωσηέ ήθελε να στρέψει την προσοχή του λαού μέσω της ιστορίας του προφήτη, στην ιστορία αγάπης του Θεού με το Ισραήλ. Επειδή η Γόμερ ήταν Ισραηλίτισσα, ο γάμος της με τον προφήτη μπορεί να συσχετιστεί με τη σχέση διαθήκης του Θεού με το Ισραήλ. Υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες μεταξύ της ιστορίας του Ωσηέ και εκείνης του Θεού με τον λαό Ισραήλ. Όπως η Γόμερ ήταν άπιστη προς τον Ωσηέ, έτσι και ο λαός Ισραήλ, σε πνευματικό επίπεδο, ήταν άπιστος προς τον Θεό. Όπως η ανηθικότητα της Γόμερ πλήγωσε τον Ωσηέ, έτσι και η ειδωλολατρία στο Ισραήλ προκάλεσε μεγάλη θλίψη στον Θεό. Ο Ωσηέ κλήθηκε να υπομένει την πληγωμένη του καρδιά και τον κατεστραμμένο γάμο του. Θα πρέπει να βίωσε την δημόσια αγανάκτηση και ντροπή. Μέσα όμως από την απιστία της Γόμερ, μπόρεσε να κατανοήσει τον πόνο και την απογοήτευση του Θεού προς τον λαό Ισραήλ. Και σε άλλες περιπτώσεις βλέπουμε τον Θεό να ζητάει από τους προφήτες του να κάνουν πράγματα πέραν του να κηρύττουν. Διαβάστε τις παρακάτω περικοπές και εξηγήστε πώς οι ενέργειες των προφητών συμβόλιζαν τη σχέση του Θεού με το λαό Του. (Ησ. 20/κ 1-6, Ιερ. 27/κζ 1-7 Ιεζ. 4/δ 1-6)..... ΣΚΕΨΗ: Τι είδους µαρτυρία δίνεται µε τις πράξεις σας; Τι είναι εκείνο στη ζωή σας που δείχνει ότι δεν είστε απλώς καλοί άνθρωποι, αλλά ακόλουθοι του Ιησού;... 7

Δευτέρα 1 Απριλίου ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΙΧΕΙΑ Όταν η Γόμερ μοίχευσε, ο Ωσηέ ένιωσε την προδοσία, την ταπείνωση και την ντροπή. Στους γείτονες και φίλους που είδαν τον πόνο του, ο Ωσηέ μετέφερε ένα θεϊκό μήνυμα με λόγια και με έργα: Ο Ισραήλ, η νύφη του Θεού πνευματικά, ήταν σαν τη Γόμερ. Ο εκλεκτός λαός διέπραξε πνευματική μοιχεία. Ο προφήτης Ιερεμίας παρομοίασε όσους ήταν άπιστοι στον Θεό, παρά τα όσα τους παρείχε, ως μία «πόρνη» με πολλούς εραστές (Ιερ. 3/γ 1). Παρομοίως, και ο προφήτης Ιεζεκιήλ αποκάλεσε τον ειδωλολάτρη λαό Ισραήλ, «γυνή μοιχαλίς» που άφησε τον άνδρα της (Ιεζ. 16/ις 32). Γι αυτόν το λόγο η ειδωλολατρία στην Αγία Γραφή θεωρείται ως πνευματική μοιχεία. Διαβάστε Ωσηέ 2/β 8-13. Τι προειδοποίηση μας δίνεται; Πώς κινδυνεύουμε και εμείς να βρεθούμε στην ίδια κατάσταση;... Η φράση, «τον σίτον, και τον οίνον, και το έλαιον» χρησιμοποιείται επίσης στο Δευτερονόμιο (Δευτ. 7/ζ 12-14) για να δείξει την κύρια παραγωγή που ο λαός είχε σε αφθονία, όπως ο Θεός υποσχέθηκε στον Μωυσή. Την εποχή του Ωσηέ οι άνθρωποι ήταν αχάριστοι προς τον Θεό. Είχαν τόσο απορροφηθεί από τα εγκόσμια που ευχαριστούσαν τα είδωλα για όλα τα αγαθά που ο Θεός τούς παρείχε. Αυτό πρέπει να αποτελεί προειδοποίηση και για μας, και να θυμόμαστε πως όλα αυτά τα αγαθά πρέπει να χρησιμοποιούνται για την υπηρεσία του Κυρίου και όχι για άλλους σκοπούς (Ματθ. 6/ς 24). «Πώς ο Θεός αντιμετωπίζει την αγνωμοσύνη και την αχαριστία ως προς τις ευλογίες Του; Όταν βλέπουμε κάποιον να μην εκτιμάει ή να κάνει κακή χρήση των δώρων μας, θυμώνουμε. Εκείνοι όμως που καθημερινά απολαμβάνουν τα γεμάτα έλεος δώρα του Θεού κάνοντας κακή διαχείριση της γενναιοδωρίας Του, παραμελούν τις ψυχές για τις οποίες ο Χριστός πέθανε. Τα μέσα που τους δάνεισε για τον σκοπό Του και την εδραίωση της βασιλείας Του, επενδύονται σε σπίτια και οικόπεδα, χρησιμοποιούνται απλόχερα για την περηφάνια και την καλοπέραση, και ο Δωρητής ξεχνιέται.» Ε. Χουάιτ, Advent Review and Sabbath Herald, 7 Δεκεμβρίου 1886. ΣΚΕΨΗ: Σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι να χρησιµοποιήσετε τα δώρα που σας έχει δώσει ο Θεός για εγωιστικούς σκοπούς ή ακόµη και µε ειδωλολατρικό τρόπο. Πώς µπορούµε να αποφύγουµε αυτήν την αµαρτία; 8

Τρίτη 2 Απριλίου ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ Διαβάστε Ωσηέ 2/β. Ποιο είναι το βασικό μήνυμα του Θεού προς τον λαό Του; Πώς αποκαλύπτεται το Ευαγγέλιο σ αυτό το κεφάλαιο;......... Στο μήνυμα του Ωσηέ παρουσιάζεται η πιστή αγάπη του Θεού προς τον ανάξιο λαό. Στο Ωσηέ 2/β έχουμε τον μακροσκελή λόγο του Κυρίου για την αποστασία του Ισραήλ, η οποία αντιπαραβάλλεται με την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού προς τον λαό Του. Μετά την τιμωρία, ο σύζυγος θα οδηγήσει την γυναίκα του στην έρημο όπου και θα την νυμφευθεί και πάλι. Έτσι, το κεφάλαιο τελειώνει με την απεικόνιση μίας μελλοντικής σκηνής, μετά την κρίση, όπου ο Θεός διεκδικεί την παλιά αγάπη του Ισραήλ (Ωσηέ 2/β 12-15). Τα άγρια ζώα του αγρού δεν θα ρημάξουν τους αμπελώνες και τις συκιές της συζύγου, αλλά θα γίνουν μέτοχοι της νέας διαθήκης (Ωσηέ 2/β 18). Επίσης, τα παιδιά θα λάβουν νέα ονόματα, αποκαλύπτοντας έτσι την πρόθεση του Θεού να θεραπεύσει και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του λαού Του. Ο Θεός προθυμοποιείται να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας. Πόσο πολύ κόστισε αυτή η συγχώρηση στον Θεό; Ποιο ήταν το προσωπικό κόστος αυτού του μαθήματος για τον Ωσηέ; Ωσηέ 3/γ 1,2.......... Ο Ωσηέ, όπως κάθε άνδρας στο Ισραήλ, είχε προνομιακή θέση στην πατριαρχική κοινωνία. Αυτό το προνόμιο όμως είχε και μεγάλη ευθύνη. Ένας άνδρας στο αρχαίο Ισραήλ έπρεπε να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να συγχωρήσει και να δεχτεί πίσω την άπιστη γυναίκα του, πέραν του να δεχτεί ως δικά του παιδιά που προήλθαν από άλλον άντρα. Το να σταθεί λοιπόν δίπλα στην γυναίκα του και τα παιδιά της, συνεπαγόταν με κοινωνική απόρριψη και θα πρέπει να ήταν μία από τις πιο δύσκολες εμπειρίες ζωής. Ο Ωσηέ, ωστόσο, την δέχτηκε πίσω. Υπό μια έννοια, το ίδιο έκανε και ο Θεός με τους ανθρώπους, με κόστος όμως τη σταυρική θυσία του Ιησού. Μόνο εάν κοιτάξουμε στο Σταυρό θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι κόστισε στον Θεό το να μας δεχτεί πίσω και να μας σώσει από την καταστροφή που φέρνει η αμαρτία. 9

Τετάρτη 3 Απριλίου Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Στο Ωσηέ 4/δ 1-3 βλέπουμε τον Θεό να βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με το Ισραήλ. Ο εκλεκτός λαός κρίθηκε ένοχος προς τον Θεό επειδή δεν τήρησε τους όρους της διαθήκης. Η αλήθεια, το έλεος, και η γνώση του Θεού έπρεπε να ήταν η ποιότητα της μοναδικής σχέσης του λαού Ισραήλ μαζί Του. Σύμφωνα με το Ωσηέ 2/β 18-20, αυτά είναι τα δώρα που δίνει ο Θεός στον λαό Του για την ανανέωση της διαθήκης. Εξαιτίας όμως της αμαρτίας, ο λαός δεν είχε αυτά τα δώρα της χάρης. Τα εγκλήματα που αναφέρει ο Ωσηέ, οδήγησαν το έθνος στο χείλος της αναρχίας. Οι θρησκευτικοί ηγέτες, οι ιερείς και οι προφήτες, έφεραν μεγάλη ευθύνη για τον εκφυλισμό του λαού και θα λογοδοτούσαν γι αυτό. Η ευθύνη τους ήταν μεγάλη. Εάν δεν αντιμετώπιζαν τις καταχρήσεις και δεν καταδίκαζαν τις αδικίες, οι ίδιοι θα καταδικάζονταν από τον Θεό. Στην Παλαιά Διαθήκη, η ειδωλολατρία θεωρούταν η πιο σοβαρή αμαρτία επειδή ακριβώς μέσα από αυτήν απέρριπταν τον Θεό ως Κύριο, τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Εξαιτίας του ξηρού κλίματος, οι βροχές αποτελούσαν ζήτημα επιβίωσης για τον λαό Ισραήλ που έφτασαν να πιστεύουν ότι οι ευλογίες, όπως η βροχή, έρχονταν από τον Βάαλ. Έτσι, άρχισαν να χτίζουν βωμούς σε ξένους θεούς αναμιγνύοντας την ανηθικότητα με την λατρεία. Την ίδια στιγμή, παντού επικρατούσε κοινωνική αδικία. Οι πλούσιοι καταπίεζαν τους χωρικούς για να μπορούν να πληρώσουν τους φόρους στους Ασσύριους. Πολλοί ήταν εκείνοι που στράφηκαν στις απάτες και στις κλεψιές (Ωσηέ 12/ιβ 7,8). Έτσι, η κάποτε ειρηνική και εύπορη περίοδος, αντικαταστάθηκε από την εποχή πολιτικών και κοινωνικών βασάνων. Η χώρα βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής. «Πόσο αξιολύπητοι είναι οι πλούσιοι που λένε ότι υπηρετούν τον Θεό αλλά δεν το κάνουν! Ενώ λένε ότι γνωρίζουν τον Θεό, με τα έργα τους Τον απορρίπτουν. Πόσο πυκνό σκοτάδι τούς περιτριγυρίζει! Λένε ότι είναι πιστοί στην αλήθεια, αλλά τα έργα τους δεν συμβαδίζουν με τα λόγια τους. Η αγάπη για τον πλούτο κάνει τους ανθρώπους εγωιστές, απαιτητικούς, και καταπιεστικούς. Ο πλούτος είναι εξουσία και πολλές φορές η αγάπη για αυτόν παραλύει καθετί ευγενές και ευσεβές στον άνθρωπο.» Ε. Χουάιτ, Testimonies for the Church, τομ. 2, σ.682. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ιακ. 5/ε 1-7. Πώς αυτά τα λόγια συνδέονται µε το µήνυµα της τριπλής αγγελίας στην Αποκ. 14/ιδ 6-12; Ανεξαρτήτου της οικονοµικής µας κατάστασης, τι µπορούµε να κάνουµε για να προστατευτούµε από τον κίνδυνο που κρύβουν τα χρήµατα; 10

Πέμπτη 4 Απριλίου ΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ Ιωάννη 17/ιζ 3 Το όνομα Ωσηέ σημαίνει «ο Κύριος σώζει» και συσχετίζεται με τα ονόματα Ησαΐας και Ιησούς. Ο προφήτης καλεί το λαό να εγκαταλείψουν τις αμαρτίες τους και να βρουν καταφύγιο στον Κύριο και Θεό τους, επειδή είναι ο Δημιουργός και ο Λυτρωτής τους. Σκοπός της θεϊκής κρίσης ήταν να υπενθυμίσει στους αμαρτωλούς ότι η ζωή και η δύναμή τους προέρχονται από Εκείνον στον Οποίο πρέπει να επιστρέψουν. Έτσι, μέσα στις προειδοποιήσεις για κρίση, το βιβλίο του Ωσηέ παρουσιάζει την ανθρώπινη μετάνοια και τη θεϊκή συγχώρεση. Ο προφήτης παρακινεί το έθνος που επρόκειτο να χαθεί «δι έλλειψιν γνώσεως» (Ωσηέ 4/δ 6), να γνωρίσουν καλύτερα τον Θεό και να ζήσουν σύμφωνα με τις αιώνιες αρχές Του. Η έλλειψη γνώσης για τον Θεό, τους οδήγησε στην αποστασία που κατέληξε σε κρίση. Μέσω της πίστης και της υπακοής θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν οι ίδιοι τον Κύριο. Αυτή η σχέση πρέπει να είναι στενή και προσωπική. Γι αυτόν τον λόγο, ο γάμος συμβολίζει το είδος της σχέσης που ο Κύριος επιθυμεί να έχει μαζί μας. Επίσης αυτός είναι ο λόγος που η Χριστιανική ζωή χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο τη σχέση μας με τον ζωντανό Θεό. Γι αυτό ακριβώς ο Κύριος καλεί το λαό Του να Τον γνωρίσουν και να ακολουθήσουν το θέλημά Του στη ζωή τους. Το πρόβλημα της αμαρτίας έβαλε χώρισμα στη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Μέσω όμως της σταυρικής θυσίας του Ιησού, μπορούμε να έχουμε μία στενή σχέση με τον Κύριο. Μπορούμε οι ίδιοι να Τον γνωρίσουμε. ΣΚΕΨΗ: Ποια η διαφορά του να γνωρίζω για τον Θεό µε το να γνωρίζω τον Θεό; Πώς αυτή η διαφορά φαίνεται στην καθηµερινότητά µας; Τι θα απαντούσατε σε κάποιον που θα σας ρωτούσε: Πώς µπορώ να γνωρίσω τον Θεό; Τι µας λένε τα παρακάτω εδάφια για το πόσο σηµαντικό είναι να «γνωρίσουµε τον Κύριο»; Έξ. 33/λγ 12,13...... Ιερ. 9/ 23,24...... Δαν. 11/ια 32...... Α Ιωάν. 2/β 4...... 11

Παρασκευή 5 Απριλίου Δύση ηλίου: 19:51 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «Όσο περνούσε ο καιρός, ο Ωσηέ συνειδητοποίησε ότι η προσωπική του ζωή ήταν ο καθρέπτης του θεϊκού συναισθήματος, και ότι η θλίψη του αντηχούσε την θλίψη του Θεού. Μέσα από αυτήν τη θλίψη ως ενέργεια συμπόνιας για τα θεϊκά συναισθήματα, ο προφήτης αντιλήφθηκε πιθανότατά τη σημασία του γάμου που σύναψε κατόπιν θεϊκής εντολής Επειδή βίωσε εκείνο το οποίο ο Πνευματικός Σύζυγος του Ισραήλ ένιωσε, ο προφήτης μπόρεσε να δείξει συμπάθεια για τη θεϊκή κατάσταση. Ο γάμος ήταν περισσότερο ένα μάθημα, μία απεικόνιση, παρά ένα σύμβολο ή μία θρησκευτική τελετή.» Abraham J. Heschel, The Prophets, σ. 56. «Με συμβολική γλώσσα ο Ωσηέ παρουσίασε στις δέκα φυλές το σχέδιο του Θεού να αποκαταστήσει σε κάθε μετανοούσα ψυχή που θα ενωνόταν με την εκκλησία Του, τις ευλογίες που είχαν δοθεί στον Ισραήλ τον καιρό της αφοσίωσής του σ Αυτόν στη γη της επαγγελίας. Αναφερόμενος στον Ισραήλ όπως σε κάποιον στον οποίο λαχταράει να δείξει την ευσπλαχνία, ο Κύριος δήλωσε: "Ιδού, Εγώ θέλω εφελκύσει αυτήν, και θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον, και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής. Και εκείθεν θέλω δώσει εις αυτήν τους αμπελώνας αυτής, και την κοιλάδα του Αχώρ διά θύραν ελπίδος. Και θέλει ψάλλει εκεί, ως εν ταις ημέραις της νεότητος αυτής και ως εν τη ημέρα της αναβάσεως αυτής από γης Αιγύπτου".» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ. 207. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η ειδωλολατρία έχει να κάνει με την προσκύνηση εικόνων και αγαλμάτων. Τι άλλο που δεν είναι τόσο εμφανές μπορεί να είναι ειδωλολατρία; 2. Τι εννοούμε όταν λέμε «γνωρίζω τον Κύριο»; Πόσο απαραίτητη είναι η γνώση του Θεού; 3. Ορισμένοι θεολόγοι στο παρελθόν υποστήριζαν ότι ο Θεός είναι απαθής, και ότι οι ενέργειες των ανθρώπων Τον αφήνουν αδιάφορο. Τι πιστεύετε ότι έκανε αυτούς τους ανθρώπους να υποστηρίζουν κάτι τέτοιο; Γιατί, ωστόσο, απορρίπτουμε αυτή την άποψη; 4. Σκεφτείτε ποιο είναι το τίμημα της σωτηρίας μας. Τι μας δείχνει αυτό για την αξία που έχουμε στα μάτια του Θεού; 12

Μελέτη 2: Για το Σάββατο 13 Απριλίου 2013 ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ: ΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΩΣΗΕ) ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Διά τούτο συ επίστρεψον προς τον Θεόν σου, φύλαττε έλεος και κρίσιν, και έλπιζε επί τον Θεόν σου διά παντός.» Ωσηέ 12/ιβ 6. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ωσηέ 7/ζ 11,12, 10/ι 11-13, Ματθ. 11/ια 28-30, Ρωµ. 5/ε 8, Α Πέτρ. 2/β 24, Ωσηέ 14/ιδ. Βασική Σκέψη: Ο Ωσηέ αποκαλύπτει περισσότερα για την αγάπη του Θεού προς τον αποστάτη λαό Του. Οι Βιβλικοί συγγραφείς αναφέρονται συνήθως στη σχέση αγάπης του Θεού με τον λαό Του χρησιμοποιώντας μεταφορές. Οι μεταφορές είναι συμβολισμοί που χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν ένα βαθυστόχαστο θέμα, μέσα από κάτι που είναι ήδη γνωστό. Οι δύο πιο γνωστές μεταφορές της Αγίας Γραφής, όσον αφορά τη σχέση του Θεού με τον λαό Του, είναι η σχέση μεταξύ του ανδρόγυνου και του γονέα παιδιού. Την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε την μεταφορά του ανδρόγυνου. Αυτή την εβδομάδα θα δούμε μερικές επιπλέον, με έμφαση στου γονέα παιδιού. Ο Ωσηέ χρησιμοποιεί μεταφορές για τον ίδιο ακριβώς λόγο που και ο Ιησούς μίλησε με παραβολές: Πρώτον, για να εξηγήσει τις αλήθειες του Θεού μέσα από γνωστά καθημερινά πράγματα, και δεύτερον, για να αποτυπώσει στο νου των ανθρώπων σημαντικές πνευματικές αρχές που μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινότητα. 13

Κυριακή 7 Απριλίου «ΔΕΛΕΑΖΟΜΕΝΗ, ΜΗ ΕΧΟΥΣΑ ΣΥΝΕΣΙΝ» Διαβάστε Ωσηέ 7/ζ 11,12. Ποια προειδοποίηση δίνεται; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα εδάφια;.... Ο Εφραΐμ ήταν ο νεώτερος γιος του Ιωσήφ. Επειδή η κύρια φυλή του βόρειου βασιλείου του Ισραήλ είχε το όνομα Εφραΐμ, το όνομα αυτό αποδίδεται σε όλο το βασίλειο, όπως ακριβώς γίνεται και με τον Ιούδα, το βασίλειο του νότου. Στα παραπάνω εδάφια ο Ισραήλ παρομοιάζεται ως ανόητο πουλί (συγκρίνετε με Ιερ. 5/ε 21) που είναι εύκολη λεία για τον κυνηγό. Το γεγονός ότι ο λαός βασιζόταν στα άλλα έθνη για βοήθεια, ήταν μία κίνηση αποστασίας στον Θεό. Γιατί; Επειδή η συμμαχία με την ισχυρή Ασσυριακή αυτοκρατορία ή με την φιλόδοξη Αίγυπτο, θα υποχρέωνε το Ισραήλ να αναγνωρίσει ως ανώτερους τους θεούς που λάτρευαν οι παραπάνω υπερδυνάμεις (δείτε επίσης Ησ. 52/νβ 4, Θρήνοι 5/ε 1-6). Εάν συμμαχούσαν μαζί τους, εκ των πραγμάτων θα απομακρύνονταν από τον Κύριο. Εκείνο το οποίο έπρεπε να κάνουν, ήταν να επιστρέψουν στον Κύριο, να μετανοήσουν, να υπακούσουν στις εντολές Του και να αποβάλλουν τους ψεύτικους θεούς. Αυτή ήταν η μοναδική τους ελπίδα, και όχι οι πολιτικές συμμαχίες με ειδωλολάτρες. «Η γεωγραφική θέση της Παλαιστίνης την άφηνε εκτεθειμένη στις επιδρομές των δύο αυτών αυτοκρατοριών Οι δύο αυτές δυνάμεις μάχονταν για τις περιοχές των εύφορων ποταμών Νείλου και Ευφράτη. Τα βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ βρέθηκαν να πιέζονται από τους δύο διεκδικητές. Όντας σε απόγνωση, χωρίς να δείξουν εμπιστοσύνη στον Θεό, το βασίλειο του Ισραήλ ζήτησε βοήθεια πρώτα από το ένα και έπειτα από το άλλο βασίλειο για να εξασφαλίσει την ασφάλειά του ως έθνος.» Ε. Χουάιτ, The SDA Bible Commentary, τομ. 4, σ.908. ΣΚΕΨΗ: Ευκολότερο είναι να στραφούµε για βοήθεια στους ανθρώπους παρά στον Κύριο, έτσι δεν είναι; Βέβαια, ο Κύριος µπορεί να χρησιµοποιήσει ανθρώπους για να απαντήσει στις προσευχές µας. Πώς µπορούµε να βεβαιωθούµε ότι σε στιγµές απόγνωσης δεν θα κάνουµε το ίδιο λάθος που έκανε και ο λαός Ισραήλ; Πώς µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε την ανθρώπινη βοήθεια χωρίς να αποστραφούµε τον Κύριο; 14

Δευτέρα 8 Απριλίου «ΔΑΜΑΛΙΣ ΔΕΔΙΔΑΓΜΕΝΗ» Διαβάστε Ωσηέ 10/ι 11-13. Ποιο είναι το μήνυμα του Κυρίου προς τον λαό Του; Πώς κατανοούμε τη φράση, «εωσού έλθη και επισταλάξη δικαιοσύνην εφ υμάς»; Στο Ωσηέ 10/ι, το παιδί του Θεού, ο Εφραΐμ, παρομοιάζεται με ένα εκπαιδευμένο μικρό μοσχάρι που του αρέσει να αλωνίζει σιτάρι, γιατί μπορεί να τρώει καθώς αλωνίζει. Έτσι, ο λαός Ισραήλ αντί να είναι παραγωγικός γίνεται εγωκεντρικός. Καθώς ο Θεός βάζει τον ζυγό στον λαό Ισραήλ να δουλέψει στους αγρούς όπως θα έπρεπε ως έθνος, η δικαιοσύνη και η καλοσύνη ευδοκιμούν. Στην Βιβλική εποχή ο ζυγός ήταν εργαλείο υπηρεσίας. Αρχικά, τα νεαρά ζώα εκπαιδεύονταν σε αλωνισμένο έδαφος (Ιερ. 50/ν 11). Καθώς ήταν σε ζυγό, πατούσαν απλώς τον σπόρο. Στο επόμενο στάδιο τραβούσαν ένα αλωνιστικό εργαλείο (Β Σαμ. 24/ κδ 22). Αυτού του είδους η εργασία τα καθιστούσε πειθαρχημένα για όργωμα (Α Βασ. 19/ιθ 19, Ιερ. 4/δ 3). Ο Θεός είχε ένα παρόμοιο σχέδιο και για την εκπαίδευση του Ισραήλ. Έβαλε ζυγό στον Εφραΐμ για να τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρά και να οργώσει το χώμα. Στο Ωσηέ 10/ι 12, ο προφήτης αναφέρει ποια είναι η επιθυμία του Κυρίου για την υπακοή που καλείται να δείξει ο λαός στο λόγο Του. Δικαιοσύνη και ακλόνητη αγάπη είναι τα δώρα που τους υποσχέθηκε ο Θεός με την ανανέωση της διαθήκης τους (Ωσηέ 2/β 19). Εάν ο λαός έσπερνε δικαιοσύνη θα θέριζε καλοσύνη. Μόνο εάν αποζητούσαν τον Κύριο και το θέλημά Του, ο λαός Ισραήλ θα μπορούσε να απαλλαχθεί από την επερχόμενη τιμωρία. Η Θύρα της Χάριτος παρέμενε ανοικτή για όσους πιθανότατα μετανοούσαν. Η προτροπή για δικαιοσύνη, αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Η αναζήτηση του Θεού, αφορά την σχέση μεταξύ του Θεού και του λαού Του. Το όργωμα του εδάφους απεικονίζει την πνευματική και κοινωνική ανανέωση και μεταρρύθμιση. Ο Κύριος και ο λαός Του θα συνεργαστούν στα πλαίσια μίας αμοιβαίας σχέσης για να επανέλθουν οι ευλογίες στον τόπο. Το αποτέλεσμα θα είναι μία θαυμαστή βλάστηση που θα γεμίσει τη γη (Ωσηέ 14/ιδ 5-7). ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε την πρόσκληση του Ιησού να σηκώσουµε τον ζυγό Του (Ματθ. 11/ ια 28-30). Πώς το να µάθουµε από τον Χριστό να είµαστε «πράοι και ταπεινοί την καρδιά» θα µας βοηθήσει να βρούµε ανάπαυση στη ψυχή µας; 15

Τρίτη 9 Απριλίου Ο ΓΙΟΣ ΠΟΥ ΣΤΡΑΤΑΡΙΖΕΙ Ωσηέ 11/ια 1,3 Σ αυτά τα εδάφια ο Ωσηέ λέει ότι η συμπεριφορά του Κυρίου είναι όπως η στοργική φροντίδα ενός γονέα που με υπομονή διδάσκει το παιδί του πώς να περπατά, κρατώντας το από τα χέρια για να μην πέσει. Έτσι και ο Κύριος, φρόντιζε τον λαό Ισραήλ από την αρχή. Το βασικό μήνυμα του Ωσηέ είναι η αγάπη και η συγχωρητικότητα του Θεού. Ακόμη και όταν εφαρμόζει πειθαρχία, το κάνει με ευσπλαχνία. Μπορεί η οργή Του να τρομοκρατεί, αλλά το έλεός Του ξεπερνά κάθε λογική. Διαβάστε Δευτ. 8/η 5, Παρ. 13/ιγ 24, Εβρ. 12/ιβ 6 και Αποκ. 3/γ 19. Ποιο κοινό στοιχείο έχουν τα παραπάνω εδάφια; Τι ελπίδα μπορούμε να αντλήσουμε από αυτά;..... Ο Θεός είπε στον Φαραώ, μέσω του Μωυσή, ότι ο Ισραήλ ήταν το πρωτότοκο παιδί Του (Έξ. 4/δ 22,23). Παρότι όλα τα έθνη της γης, συμπεριλαμβανομένης και της Αιγύπτου, είναι υιοί και θυγατέρες του Θεού, το Εβραϊκό έθνος επιλέχθηκε από τον Θεό ως πρωτότοκός Του, έχοντας κάποια ιδιαίτερα προνόμια. Μαζί όμως με τα προνόμια ήρθαν και οι ευθύνες. Ο Θεός στήριξε τον λαό Του στην έρημο όπως «βαστάζει άνθρωπος τον υιόν αυτού» (Δευτ. 1/α 31). Τους πειθάρχησε όπως «ο άνθρωπος παιδεύει τον υιόν αυτού» (Δευτ. 8/η 5). «Όλοι όσοι στον κόσμο αυτό προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στο Θεό ή στους ανθρώπους, περνούν από μια προκαταρκτική εκγύμναση στο σχολείο της θλίψης. Όσο μεγαλύτερη είναι η εμπιστοσύνη και ανώτερη η υπηρεσία τους, τόσο πλησιέστερη είναι η δοκιμασία και αυστηρότερη η πειθαρχία.» Ε. Χουάιτ, Ε. σ. 138. Αναμφίβολα, κάθε γονέας που αγαπάει τα παιδιά του τα πειθαρχεί για το δικό τους καλό. Εάν οι αμαρτωλοί και γεμάτοι ελαττώματα άνθρωποι το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο Θεός! Πόσο περισσότερο πρέπει να εμπιστευόμαστε την αγάπη του Θεού προς εμάς ακόμη και σε περιόδους θλίψης! ΣΚΕΨΗ: Για πολλούς, το δύσκολο δεν είναι να δείξουν εµπιστοσύνη στον τρόπο πειθαρχίας του Θεού, αλλά το πώς να εξηγήσουν τις δοκιµασίες. Πώς µπορούµε να ξέρουµε αν αυτό που περνάµε είναι «σχολείο της θλίψης» ή κάτι άλλο; 16

Τετάρτη 10 Απριλίου ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ Ωσηέ 11/ια 8,9 Τα εδάφια Ωσηέ 11/ια 8,9 είναι σαν ένα παράθυρο της καρδιάς του Θεού: Θα αφήσει ο Θεός τον αποστάτη γιο Του να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου όπως απαιτεί ο νόμος; (Δευτ. 21/κα 18-21, δείτε επίσης Γέν. 19/ιθ 17-23). Πόσο υποφέρει ο Θεός εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά και πόσο μεγάλη είναι η επιθυμία Του να μας σώσει! Παρότι ο αμαρτωλός Ισραήλ άξιζε ολοκληρωτική καταστροφή, ο Κύριος με το παντοτινό έλεός Του εξακολουθούσε να τους αγαπάει και προσπαθεί να τους οδηγήσει σε μετάνοια. Την εποχή του Αβραάμ υπήρχαν πέντε πόλεις στην κοιλάδα του Ιορδάνη, νοτιοανατολικά της Νεκράς Θάλασσας (Γέν. 14/ιδ 8), τα Σόδομα, τα Γόμορρα, η Αδαμά, η Σεβωείμ, και η Σηγώρ, που ήταν γνωστές ως «οι πόλεις της κοιλάδας». Από αυτές, μόνο η Σηγώρ δεν καταστράφηκε. Οι υπόλοιπες έμειναν στην ιστορία για την ολοκληρωτική καταστροφή τους εξαιτίας των αμαρτιών και της απροθυμίας τους να μετανοήσουν (Δευτ. 29/κθ 23). Στο Ωσηέ 11/ια 8,9 γίνεται αναφορά σε ορισμένες από αυτές. Στο Ωσηέ 11/ια διαβάζουμε ότι οι τρόποι του Θεού ξεπερνούν τους τρόπους της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Δεν θα αφήσει την πικρία να κατευθύνει τις αποφάσεις Του. Λόγω της αγάπης Του, ο Θεός θέλει την υγεία, την θεραπεία, και την αποκατάσταση του λαού Του. Σκοπός της θεϊκής πειθαρχίας είναι να διορθώσει και να συμφιλιώσει, όχι να καταστρέψει και να εκδικηθεί. Πολλοί, ακόμη και Χριστιανοί, δεν κατανοούν αυτήν την διάσταση του Θεού και νομίζουν ότι είναι εκδικητικός, απειλητικός, και ότι ψάχνει να βρει πταίσματα για να τιμωρεί. Και το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι πιστεύουν πως θα αφήσει τους ασεβείς να καίγονται αιωνίως στην κόλαση. Ωστόσο, δεν είναι αυτή η εικόνα που μας δίνεται εδώ. Διαβάστε Ρωμ. 5/ε 8, Α Πέτρ. 2/β 24 και Γαλ. 3/γ 13. Πώς αυτά τα εδάφια αποκαλύπτουν ακόμη περισσότερο την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο; 17

Πέμπτη 11 Απριλίου ΘΕΡΑΠΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΑΝΑΘΡΕΜΜΕΝΗ Ορισμένοι επικριτές της Αγίας Γραφής βλέπουν τον Κύριο στην Παλαιά Διαθήκη ως σκληρό και ανελέητο, εντελώς αντίθετο με τον Ιησού στην Καινή Διαθήκη. Γιατί αυτό είναι ένα λανθασμένο συμπέρασμα; Πώς το μήνυμα στο Ωσηέ 14/ιδ μας βοηθάει να δείξουμε πόσο λάθος είναι αυτό το συμπέρασμα; Τι μας δείχνει αυτό το κεφάλαιο για το χαρακτήρα του Θεού και την αγάπη που τρέφει για τον λαό Του;... Το τελευταίο κεφάλαιο του Ωσηέ είναι η κορύφωση του μηνύματος που κηρύττει ο προφήτης. Επιβεβαιώνει την υπόσχεση της Θεϊκής σωτηρίας που θα επέλθει. Το κεφάλαιο ξεκινάει με μία ακόμη κλήση για μετάνοια. Κατά την εντολή του να επιστρέψει ο λαός στον Θεό, ο προφήτης χρησιμοποιεί τα λόγια που πρέπει να ειπωθούν στη λατρεία τους. Πρέπει να ζητήσουν από τον Θεό να αφαιρέσει την ενοχή που τους έκανε να ολισθήσουν. Επίσης, πρέπει να αναχαιτίσουν τη συμμαχία τους με τα άλλα έθνη και να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρία. Κατά την Βιβλική εποχή κανείς δεν μπορούσε να εμφανιστεί στον Κύριο με άδεια χέρια (Έξ. 23/ κγ 15). Πέρα λοιπόν από την απαιτούμενη θυσία, έπρεπε να προφέρουν λόγια ειλικρινής μετάνοιας ως προσφορά ευχαριστίας. Μετά την εξομολόγηση του λαού ακολουθεί μία σειρά υποσχέσεων από τον Θεό. Η πιο σημαντική είναι η θεραπεία ασθενειών. Η ανανέωση της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ παρομοιάζεται με την δροσιά που προσφέρει την κατάλληλη υγρασία στα λουλούδια και τα δέντρα κατά τη διάρκεια του θερμού καλοκαιριού στην Παλαιστίνη. Επίσης συνδέεται με το ελαιόδεντρο που θεωρείται ο βασιλιάς των καρποφόρων δέντρων. Η φυλλωσιά του προσφέρει σκιά και δροσιά, ενώ το λάδι του χρησιμοποιείται για τροφή, για ενυδάτωση του δέρματος και ως εύφλεκτη ύλη για φωτισμό. Οι σπουδαίοι κέδροι του Λιβάνου θεωρούνται τα πιο χρήσιμα από τα μεγάλα δέντρα στους Βιβλικούς τόπους. Το ξύλο τους χρησιμοποιείται για την κατασκευή ναών και παλατιών (Α Βασ. 6/ς 9,10). Οι ρίζες που φυτεύτηκαν από τον Θεό θα επεκταθούν και το Ισραήλ θα γίνει ένας πλούσιος κήπος ευλογιών για όλον τον κόσμο. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε τα τελευταία εδάφια του κεφαλαίου. Ποιες συνθήκες χρειάζονται για να εκπληρωθούν αυτές οι υποσχέσεις; Γιατί τα πράγµατα δεν διαφέρουν για µας τους Αντβεντιστές της Εβδόµης Ηµέρας; 18

Παρασκευή 12 Απριλίου Δύση ηλίου: 19:58 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: Συγκρίνετε τα παρακάτω αποσπάσματα με το μήνυμα που υπάρχει στο Ωσηέ 7-14/ζ -ιδ. «Ο Θεός μίλησε στον κόσμο με τη φύση, με τύπους και σύμβολα, με τους πατριάρχες και με τους προφήτες. Τα μαθήματα έπρεπε να δοθούν στην ανθρωπότητα σε ανθρώπινη γλώσσα Οι αρχές της διακυβέρνησης του Θεού και το σχέδιο της σωτηρίας έπρεπε να διατυπωθούν καθαρά. Τα μαθήματα της Παλαιάς Διαθήκης έπρεπε να εξηγηθούν λεπτομερώς στους ανθρώπους.» Ε. Χουάιτ, Ζ. Χ. σ. 17. «Στα μακρά σκοτεινά χρόνια όταν ο ένας αρχηγός μετά τον άλλον πρόβαλλαν θρασεία περιφρόνηση στον Ουρανό και βύθιζαν τον Ισραήλ όλο και περισσότερο στην ειδωλολατρία, ο Θεός έστελνε το ένα μήνυμα μετά το άλλο στον παραστρατημένο λαό Του. Με τους προφήτες Του τους πρόσφερε κάθε ευκαιρία για να αναχαιτίσουν το κύμα της αποστασίας και να επιστρέψουν σ Αυτόν Ποτέ το βασίλειο του Ισραήλ δεν επρόκειτο να αφεθεί χωρίς διαπρεπείς μάρτυρες της ισχυρής δύναμης του Θεού για να τους σώσει από την αμαρτία. Και στις σκοτεινότερες ακόμη στιγμές, ορισμένοι θα έμεναν πιστοί στα μάτια του αγίου Θεού. Οι πιστοί αυτοί συγκαταλέγονται μεταξύ του ωραίου υπόλοιπου, το οποίο τελικά θα εκπλήρωνε τον αιώνιο σκοπό του Θεού.» Ε. Χουάιτ, Π.Β. σ. 68. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Λέγεται ότι μέσα από την ζωή και την υπηρεσία του Ωσηέ, ο λόγος του Θεού προς τον λαό Ισραήλ «έγινε σάρκα». Πώς αυτή η άποψη δείχνει ένα μέρος της μεγάλης αλήθειας για την ανθρώπινη φύση του Ιησού; Δείτε Ιωάν. 1/α 14. 2. Ο λαός Ισραήλ δεν έφυγε από τον Θεό μέσα σε μία νύχτα. Αντιθέτως, η αποστασία τους ήταν μία σταδιακή διαδικασία. Αναφέρετε ορισμένους τρόπους για να διατηρήσουμε την πίστη μας στις αιώνιες αρχές του Θεού σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει. 3. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το μήνυμα του Ευαγγελίου για την σπουδαία αγάπη του Θεού και την σωτηρία, παρουσιάζεται ξεκάθαρα μόνο στην Καινή Διαθήκη. Πού βρίσκεται το λάθος σ αυτή την άποψη; 4. Η Παλαιά Διαθήκη ήταν η Αγία Γραφή που είχε ο Ιησούς και ο Παύλος. Προσέξτε τις παραπομπές που υπάρχουν στο Ωσηέ, στο Ματθ. 9/θ 13 και στη Ρωμ. 9/θ 25,26. Πώς χρησιμοποίησαν ο Ιησούς και ο Παύλος το μήνυμα του ευαγγελίου που συναντάμε στον Ωσηέ, για να διακηρύξουν την αλήθεια; 19

Μελέτη 3: Για το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΘΕΟΣ (ΙΩΗΛ) ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Και ο Κύριος θέλει εκπέµψει την φωνήν αυτού έµπροσθεν του στρατεύµατος αυτού. Διότι το στρατόπεδον αυτού είναι µέγα σφόδρα, διότι ο εκτελών τον λόγον αυτού είναι ισχυρός, διότι η ηµέρα του Κυρίου είναι µεγάλη και τροµερά σφόδρα, και τις δύναται να υποφέρη αυτήν;» Ιωήλ 2/β 11. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ιωήλ 1/α, 2/β 28,29, Πράξ. 2/β 1-21, Ιωήλ 2/β 31,32, Ρωµ. 10/ι 13, Ματθ. 10/ι 28-31. Βασική Σκέψη: Ο Θεός µπορεί να χρησιµοποιήσει κρίσιµες καταστάσεις για να βοηθήσει το λαό Του να συνειδητοποιήσουν την εξάρτησή τους απ Αυτόν και την ανάγκη τους για πνευµατική ανανέωση και µεταρρύθµιση. Στην τρομερή μάστιγα των παρασίτων και την έντονη ξηρασία που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές στο νότιο βασίλειο του Ιούδα, ο προφήτης Ιωήλ σύγχρονος του Αμώς και του Ωσηέ βλέπει ένα σημείο για την «μεγάλη και επιφανή» μέρα της κρίσης (Ιωήλ 2/β 31). Μπροστά σ αυτήν τη μεγάλη σε ένταση και μέγεθος κρίση, καλεί τον λαό του Ιούδα να αποκηρύξει την αμαρτία και να επιστρέψει στον Θεό. Περιγράφει τα παράσιτα ως τον στρατό του Κυρίου και βλέπει μέσω αυτών την επερχόμενη τιμωρία του Θεού προς τον άπιστο Ισραήλ. Η μάστιγα των παράσιτων ωχριά μπροστά στις προφητείες του Ιωήλ για την επερχόμενη κρίση του Θεού. Αυτή όμως η κρίση θα φέρει απαράμιλλες ευλογίες σε εκείνους που παραμένουν πιστοί στον Κύριο και στις εντολές Του. Έτσι, όσο έντονη και αν είναι η κρίση, για εκείνους που η καρδιά τους είναι ανοικτή στις καθοδηγήσεις του Κυρίου, οδηγεί στη σωτηρία και τη λύτρωση. 20

Κυριακή 14 Απριλίου ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Διαβάστε Ιωήλ. 1/α 1-12. Τι συμβαίνει στη γη του Ιούδα; Ο προφήτης που ζούσε σε μία αγροτική κοινωνία, καλεί τους γεωργούς να θρηνήσουν για την απώλεια των σιτηρών και των καρπών. Η οικολογική καταστροφή θα μπορούσε να σακατέψει την οικονομία του έθνους για χρόνια. Εκτός από την απώλεια τροφής, ίσκιου, και ξυλείας, υπήρχε και ο κίνδυνος για διάβρωση του χώματος. Κάποια οπωροφόρα δέντρα στην Παλαιστίνη χρειάζονται περίπου είκοσι χρόνια για να γίνουν παραγωγικά. Η αποδυνάμωση και η καταστροφή της γεωργίας ήταν συνηθισμένες τακτικές των εισβολέων, ώστε να κατασταθεί αδύνατη η ανάκαμψη σε σύντομο χρονικό διάστημα. Διαβάστε Δευτ. 28/κη 38. Πώς μας βοηθάει να καταλάβουμε τι γίνεται στον Ιούδα; Ο Ιωήλ χρησιμοποιεί τέσσερα διαφορετικά παράσιτα (Ιωήλ. 1/α 4) προκειμένου να εκφράσει την ένταση και το εύρος της πληγής. Η καταστροφή από τα παράσιτα ολοκληρώθηκε με ξηρασία. Όλες οι καλλιέργειες που οι αγρότες περίμεναν, είχαν ξεραθεί, και έτσι οι απεγνωσμένοι γεωργοί που δεν είχαν τίποτε για τροφή ή πώληση, δεν είχαν πλέον και σπόρους για να φυτέψουν. Ποτέ δεν είχαν ακούσει για τέτοια ολοκληρωτική καταστροφή κατά των παρελθόν ενώ σίγουρα θα ήταν κάτι που εκείνοι θα διηγούνταν στις επόμενες γενιές. Το γεγονός ότι δεν υπήρξε παρόμοια καταστροφή δήλωνε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ο προφήτης ανήγγειλε την καταστροφή βασικών προϊόντων όπως τα σταφύλια, τα σιτηρά και το λάδι (Δευτ. 14/ιδ 23, 18/ιη 4). Το σιτάρι και το κριθάρι είναι τα βασικότερα σιτηρά στην Παλαιστίνη. Τα αμπέλια και οι συκιές στην Αγία Γραφή είναι σύμβολα της ειρηνικής διαβίωσης και της πληθώρας των ευλογιών του Θεού στη Γη της Επαγγελίας (Α Βασ. 4/δ 25, Μιχ. 4/δ 4, Ζαχ. 3/γ 10). Η ειδυλλιακή εικόνα ειρήνης και ευημερίας ήταν το να κάθεσαι κάτω από το δικό σου αμπέλι και τις δικές σου συκιές. Πλέον, όλα αυτά απειλούνται από τη θεϊκή κρίση που προκλήθηκε εξαιτίας των αμαρτιών τους. Ο θερισμός ήταν χαρούμενη περίοδος (Ψαλμ. 4/δ 7, Ησ. 9/θ 3). Μπορεί η γη του Ισραήλ να ήταν δώρο από τον Κύριο, ωστόσο παρέμενε στη δικαιοδοσία του Θεού. Ο λαός Ισραήλ κλήθηκε να είναι πιστός οικονόμος της γης. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι ο λαός έπρεπε να λατρεύει και να υπακούει τον Θεό, επειδή Εκείνος τους έδωσε τη γη. 21