ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: κος ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Α3

ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: κος ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Α3

ΕΙΣΑΓΩΓΗ O αθλητισμός χωρίς αμφιβολία ήταν σπουδαιότερο σύμβολο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της ελληνικής αρχαιότητας, ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που γινόταν στην Ολύμπια, οι οποίοι τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, προς τιμή του πατέρα των θεών ία.

ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Ως αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων θεωρείται το 776 π.χ. αφού από τότε υπάρχουν τα πρώτα γραπτά στοιχεία. Από το 776 π.χ. οι αγώνες τελούνταν μέχρι το 393 μ.χ. οπότε και καταργήθηκαν από το Θεοδόσιο τον Α'. Συνολικά τελέστηκαν 293 Ολυμπιακοί Αγώνες.

ΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ ΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ o Οι αγώνες διαρκούσαν αρχικά 2 με 3 ημέρες, ενώ αργότερα η διάρκειά τους έφτασε τις 5 ημέρες. o Οι Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονταν στο στάδιο της Ολυμπίας

Τα αθλήματα που διακρίνονταν οι αρχαίοι Έλληνες στους ολυμπιακούς αγώνες ήταν τα έξης: Αγώνες δρόμου Πάλη Πυγμαχία Παγκράτιο Πένταθλο Αρματοδρομία

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ Η λέξη εκεχειρία σημαίνει διακοπή των εχθροπραξιών, ανακωχή. Ήταν ένας θεσμός που προέβλεπε την αναστολή των εχθροπραξιών για ένα καθορισμένο διάστημα το οποίο άρχιζε από την αναγγελία των Ολυμπιακών Αγώνων. Χάρη στο θεσμό αυτό το ιερό της Ολυμπίας απέκτησε τεράστιο κύρος και φήμη. Η εκεχειρία αρχικά διαρκούσε ένα μήνα και ονομαζόταν "ιερομηνία", αργότερα όμως η διάρκειά της ήταν τρεις ή έντεκα μήνες.

ΕΠΑΘΛΟ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Το έπαθλο των ολυμπιακών αγώνων είναι ένα στεφάνι αγριελιάς, που λέγεται κότινος!

Επίσης οι ολυμπιονίκες κέρδιζαν την αγάπη όλων, ενώ θριαμβευτική ήταν και η υποδοχή που τους επιφύλασσε η πόλη τους. oη είσοδος γινόταν πάνω σε άρμα, όχι από την πύλη, αλλά από ένα άνοιγμα του τείχους που το γκρέμιζαν συμβολικά, με την πεποίθηση ότι το κενό στο εξής θα το κάλυπτε ο ίδιος με την ανδρεία του.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων καλλιεργείται το πνεύμα της άμιλλας και του άθλου. Στους αγώνες οι αντίπαλοι είναι απλώς συνομιλητές για ένα καλύτερο αύριο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες οργανώνονταν ταυτόχρονα και καλλιτεχνικοί αγώνες. Προπάντων, όμως, οι άνθρωποι του πνεύματος, της τέχνης, της επιστήμης και των γραμμάτων είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν στο συναθροισμένο στα πανελλήνιο τα έργα τους και να θρέψουν το ιδανικό της τίμιας άμιλλας και του καλού κι αγαθού πολίτη.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ: αρματοδρομιες Ραπτόπουλος Πέτρος Παπανικολάου Γεράσιμος Παπαδόπουλος Νίκος Σπηλιόπουλος Παναγιώτης Παΐζης Ραντόικοβιτς ημήτρης Σουλαντίκας Γεώργιος

Αρματοδρομίες Οι αρματοδρομίες διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο Λύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα. Οι αρματοδρομίες ξεκινούσαν με τις πρώτες ηλιαχτίδες τα χαράματα και διαρκούσαν μέχρι το απόγευμα. Ο μηχανισμός εκκίνησης ήταν εφεύρεση του Κληοίτα, την οποία τελειοποίησε ο Αριστείδης.

Ιστορία των αρματοδρομιών Ο πρώτος αγώνας αρματοδρομίας που αναφέρει η παράδοση είναι αυτός μεταξύ του Πέλοπα και του Οινομάου, βασιλιά της Πίσας, μύθος που συνδέεται άμεσα με την Ολυμπία. Αρματοδρομίες επίσης αναφέρει και ο Όμηρος, στους αγώνες που οργάνωσε ο Αχιλλέας προς τιμήν του νεκρού φίλου του Πατρόκλου. Προστάτης του αγωνίσματος της αρματοδρομίας θεωρείτο ο θεός Ποσειδώνας. Οι αρματοδρομίες είχαν τις ρίζες τους στις στρατιωτικές συνήθειες των Αχαιών.

Τα αγωνίσματα των αρματοδρομιών Τα αγωνίσματα αρματοδρομιών στην Ολυμπία ήταν: Το τέθριππο: Το άρμα, ένα μικρό ξύλινο δίτροχο όχημα, συρόταν από τέσσερα άλογα. Το μήκος της διαδρομής ήταν δώδεκα γύροι του ιπποδρόμου. Το τέθριππο εισάγεται στην 25η Ολυμπιάδα (680 π. Χ.) και διεξάγεται έως και το 241 μ.χ. Η απήνη: εισήχθη στους Ολυμπιακούς αγώνες το 500 π.χ.,., στην 70η Ολυμπιάδα, και καταργήθηκε το 444 π. Χ., στην 84η Ολυμπιάδα. Το άρμα έσερναν δύο μουλάρια.

Τα αγωνίσματα των αρματοδρομιών Η συνωρίς: Το άρμα το έσερναν δύο άλογα. Εισάγεται στην 93η Ολυμπιάδα (408 π.χ.)..). Το τέθριππο πώλων: εισάγεται στην 99η Ολυμπιάδα (348 π.χ.)..). Το μήκος της διαδρομής ήταν οκτώ γύροι του ιπποδρόμου. Το άρμα έσερναν δύο μουλάρια. Η συνωρίς πώλων: εισάγεται ως αγώνισμα στην 128η Ολυμπιάδα (268 π.χ.).) Για άλλη μια φορά, το άρμα σερνόταν από δύο μουλάρια.

Οι νικητές των αρματοδρομιών Στους ομηρικούς χρόνους, ηνίοχος ήταν ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του άρματος, αλλά στους ιστορικούς χρόνους οι ηνίοχοι δεν ήταν οι ιδιοκτήτες των αλόγων. Η νίκη, όμως, ανήκε στους ιδιοκτήτες, οι οποίοι, μάλιστα, στέφονταν νικητές, ενώ για τον ηνίοχο το βραβείο ήταν μια μάλλινη ταινία που ο ιδιοκτήτης του έδενε στο μέτωπο. Για το λόγο αυτό, στην Ολυμπία έχουμε ονόματα γυναικών που αναφέρονται ως νικητές στις αρματοδρομίες (Κυνίσκα), παιδιών ή και πόλεων. Οι ηνίοχοι, κατά την εκτέλεση του αγωνίσματος, επεδίωκαν να καταλάβει το άρμα την εσωτερική πλευρά του ιπποδρόμου, προκειμένου να διανύσουν μικρότερη απόσταση.

Ο Ιππόδρομος Ο ιππόδρομος ήταν ένας πλατύς, επίπεδος, ανοιχτός χώρος, όπου η αφετηρία και το τέρμα ορίζονταν με ένα στύλο. Ένας δεύτερος μικρός στύλος, η νύσσα, όριζε το σημείο καμπής, το οποίο ήταν και το πλέον επικίνδυνο για ατυχήματα. Ο ίδιος ο στίβος χωριζόταν κατά μήκος μ ένα λίθινο ή ξύλινο χώρισμα, που ονομαζόταν έμβολο, δίπλα στο οποίο έτρεχαν τα άλογα και τα άρματα.

Οι κανόνες των αρματοδρομιών Στις αρματοδρομίες, δεν επιτρεπόταν η λοξοδρόμηση μπροστά από τους άλλους, εκτός κι αν ξέφευγε κανείς μπροστά, ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Εκτός από αυτόν τον περιορισμό, πολύ λίγα είναι γνωστά για τους κανόνες των ιππικών αγώνων. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι το τέθριππο συμπλήρωνε δώδεκα γύρους του στίβου (ο ποιητής Πίνδαρος αποκαλεί τον αγώνα δωδεκάδρομον). Η συνωρίς και το τέθριππο πώλων είχαν οχτώ γύρους, ενώ η συνωρίς πώλων τρεις.

Το άρμα Το άρμα ήταν μικρό ξύλινο όχημα, αρκετά φαρδύ για να χωρέσει δύο όρθιους άντρες, και ανοιχτό από πίσω. Στηριζόταν σε έναν άξονα, τα άκρα του οποίου ήταν στερεωμένα σε δύο ισχυρούς ξύλινους τροχούς. Το δυνατότερο και πιο γρήγορο ζώο τοποθετούνταν δεξιά για να διευκολύνει το άρμα στις στροφές. Τα άλογα σημαδεύονταν στις οπλές ή τους μηρούς, είτε με το γράμμα κόππα, από όπου έπαιρναν το όνομα κοππατίες, είτε με το γράμμα σίγμα, που τους έδινε το όνομα συμφόρες. Αν και το γνήσιο πολεμικό άρμα χωρούσε δύο άντρες -τον ηνίοχο και τον πολεμιστή, στο τέθριππο και στη συνωρίδα επέβαινε μόνο ο ηνίοχος.

Το σύστημα της εκκίνησης Ο Παυσανίας περιγράφει με λεπτομέρειες το περίπλοκο σύστημα της εκκίνησης (ιππαφέσεως), επινόηση του ανδριαντοποιού Κλεοίτα. Στη δυτική, στενή πλευρά του ιπποδρομίου, οι θέσεις εκκίνησης σχημάτιζαν ένα τρίγωνο, στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένα χάλκινο δελφίνι πάνω σε έναν υπερυψωμένο στύλο. Στη μέση της βάσης του τριγώνου υπήρχε ένας πλίνθινος βωμός με το μηχανισμό άφεσης. Στο πάνω μέρος του βωμού δέσποζε ένας χάλκινος αετός.

Το σύστημα της εκκίνησης Ακριβώς πριν τον αγώνα, τα άρματα έμπαιναν στα ειδικά χωρίσματα. Με το σάλπισμα, ο αετός στο βωμό υψωνόταν, ώστε να είναι ορατός από τους θεατές, το δελφίνι έπεφτε στο έδαφος και αποσυρόταν το σχοινί από τις θέσεις, ξεκινώντας από τις δύο ακραίες, έτσι ώστε όλα τα άρματα να βρίσκονται σε μία ευθεία.

Ο Ταράξιππος Στην Ολυμπία, απέναντι από τη νύσσα, υπήρχε ένας στρογγυλός βωμός, ο Ταράξιππος, που προκαλούσε πανικό στα άλογα. Πιθανότατα, αυτό να σχετίζεται με τη θέση του ήλιου, ο οποίος, αφού οι αγώνες πραγματοποιούνταν το απόγευμα, βρισκόταν στη φάση της δύσης, και, στη στροφή, ο ήλιος τύφλωνε τα ζώα, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα.

ΤΕΛΟΣ

Ολυμπιακoι αγωνες στην αρχαιοτητα Αγώνες δρόμου Κωνσταντίνος Σαφός, Νίκος Χατζής, Βασίλης Τσάκωνας, Ιάσωνας Πανταζής, Ματθαίος Πελέκης

Οι ολυμπιακοι αγώνες Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π.χ.... Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Από το 1896, αναβίωσαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνες και διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί.

Τα κατορθωματα των δρομεων Στον άνθρωπο, από την παιδική ηλικία του, το αγώνισμα δρόμου παίρνει ασυνείδητα αγωνιστική μορφή. Τα παιδιά οργανώνουν μόνα τους άτυπους αγώνες δρόμου μεταξύ τους και το πλέον γρήγορο, περιβάλλεται με εκτίμηση και θαυμασμό από τους συνομηλίκους του. Στους αρχαίους χρόνους, με την έλλειψη μηχανοκινήτων μέσων μεταφοράς, η άσκηση και η αντοχή στο τρέξιμο, ήταν σημαντικό πλεονέκτημα για τον άνθρωπο. Εξιστορούνται κατορθώματα ημεροδρόμων ή δρομοκηρύκων για τη μετάδοση μηνυμάτων όπως του Φειδιππίδη, ο οποίος διήνυσε σε 24 ώρες την απόσταση από την Αθήνα στη Σπάρτη (246 χιλιόμετρα) για να μεταφέρει αίτημα των Αθηναίων για αποστολή Σπαρτιατών πολεμιστών για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες στο Μαραθώνα. Επίσης, του Μαραθωνοδρόμου που μετέφερε το μήνυμα «Νενικήκαμε» από το Μαραθώνα στην Αθήνα μετά τη νίκη των Αθηναίων και Πλαταιών εναντίον των Περσών.

Η ΕΞΑΣΚΗΣΗ Στους αγώνες δρόμου, οι αθλητές έτρεχαν με γυμνά πόδια. Η προπόνηση για τον αγώνα δρόμου περιελάμβανε άσκηση στο βάδισμα, στην εκκίνηση, στην τεχνική της αναπνοής, στην τακτική της στροφής στο στάδιο και ακόμη στη διατροφή του αθλητή και στις μαλάξεις του σώματος. Οι αθλητές μάθαιναν να αγωνίζονται τίμια, και ιδιαίτερα να μην εμποδίζουν τους συναθλητές τους κατά την ανάπτυξη του αγωνίσματος.

Η ΕΚΚΙΝΗΣΗ Στο σημείο εκκινήσεως των αθλητών δρόμων υπάρχει μια σειρά από μακρόστενες πέτρινες πλάκες που έχουν σε όλο το μήκος τους δύο συνεχείς παράλληλες εγκοπές με απόσταση μεταξύ των εγκοπών 18 εκατοστά του μέτρου. Στις εγκοπές αυτές τοποθετούσαν οι δρομείς τα πέλματα-δάκτυλά τους. Κατά το μήκος της βαλβίδος υπάρχουν υποδοχές (οπές) κάθε 1,25 μέτρα για την τοποθέτηση ορθίων πασσάλων, έτσι ώστε να δημιουργούνται είκοσι θέσεις για αντίστοιχους δρομείς. Το σημείο εκκίνησης λέγεται βαλβίς ή «ύσπληγξ».

Ο απλος αγωνας δρομου Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί, επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ.. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων.

Ο οπλιτοδρομος Στην 65η Ολυμπιάδα (520 π.χ.).) καθιερώνονται ο «οπλιτόδρομος». Η διαδρομή του «οπλίτη δρόμου» είχε μήκος δύο «σταδίων», και οι πολεμιστές αρχικά φορούσαν τον πλήρη εξοπλισμό (περικεφαλαία, κνημίδες, ασπίδα) και αργότερα ήταν γυμνοί και κρατούσαν μόνο ασπίδα. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Ολυμπία, στο ναό του ιός φυλάγονταν 25 χάλκινες ασπίδες τις οποίες μοίραζαν στους οπλιτοδρόμους για την τέλεση των αγώνων. Εκτός των Ολυμπιακών Αγώνων αναφέρεται και στα Νέμεα, Πύθια, Ίσθμια, Παναθήναια και σε άλλες γιορτές.

Ο ΙΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΛΙΧΟΣ Στη 14η Ολυμπιάδα (724 π.χ.).) προστέθηκε ο «δίαυλος» (διπλός αγώνας δρόμου). Στον «δίαυλο» οι αθλητές έτρεχαν την διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας, ενώ στον «δόλιχο» (720 π.χ.).) η διαδρομή ήταν δώδεκα «δίαυλοι», δηλαδή 24 «στάδια».

Πηγες: http://el.wikipedia.org/wiki/%ce%9f%ce%bb%cf%85%ce%bc %CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%B 1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF% 84%CE%B7%CE%BD_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE %B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1#.CE.A4.CE.B1 _.CE.B1.CE.B3.CF.89.CE.BD.CE.AF.CF.83.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B 1 http://odysseus.culture.gr/a/1/11/ga114.html http://www.discoverhellas.gr/doyouknow.php?dia_id=8 Εικόνες: www.hoopel.com el.wikipedia.org magazine.dynamicsports.gr 3lyk-polichn.thess.sch.gr archaia-ellada.blogspot.com www.palmografos.com www.discoverhellas.gr olympia.gr news247.gr www.newsfilter.gr

Η ΠΥΓΜΑΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Α3 ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ

Γενικά για την πυγμαχία: Ηπυγμαχία, ένα από τα παλαιότερα αθλήματα, συμπεριλήφθηκε στα ολυμπιακά αγωνίσματα το 688 π.χ. και η πυγμαχία παίδων εισήχθη στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 616 π.χ. Η πυγμαχία πρωτοαναφέρεται στην Ιλιάδα, ως ένας από τους αγώνες που διοργανώθηκαν προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, όπου νίκησε ο Επειός, και στην Οδύσσεια στους αγώνες στο νησί των Φαιάκων.

Κανόνες Οι πυγμάχοι τύλιγαν τα χέρια τους με ιμάντες (λωρίδες από μαλακό δέρμα) πολλές φορές. Η μορφή αυτών των ιμάντων άλλαξε και προστέθηκαν λωρίδες από σκληρό δέρμα, ώστε να προστατεύονται οι κλειδώσεις των δαχτύλων και τα χτυπήματα να γίνονται ισχυρότερα. Ο χώρος διεξαγωγής του αγωνίσματος δεν ήταν οριοθετημένος όπως στη σημερινή πυγμαχία. εν υπήρχαν οι σημερινοί γύροι, αλλά οι αθλητές μάχονταν μέχρι ο αντίπαλος να παραιτηθεί.

Κανόνες(2) Οι αθλητές δεν χωρίζονταν με βάση το βάρος αλλά με βάση την επιθυμία των πολλών. εν υπήρχαν κατηγορίες βάρους. Επίσης τα χτυπήματα στο κεφάλι προτιμούνταν από αυτά στο σώμα. εν επιτρέπονταν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση ή στα γεννητικά όργανα, η χρήση αντικανονικών λωρίδων με άλλο υλικό από το προβλεπόμενο. Το άθλημα είχε στην αρχαία Ελλάδα μεγάλη απήχηση, τουλάχιστον μέχρι το τέλος των Ελληνιστικών χρόνων και ήταν στο πρόγραμμα τόσο των τοπικών όσο και των Πανελληνίων αγώνων.

Γενικά για την πυγμαχία(2) Στη μυθολογία ως ιδρυτής του αγωνίσματος αναφέρεται ο Απόλλωνας, ο οποίος νίκησε και σκότωσε το Φόρβαντα, έναν πυγμάχο που προκαλούσε τους ταξιδιώτες που περνούσαν από τους Δελφούς να αναμετρηθούν μαζί του. Ο Απόλλωνας, επίσης, νίκησε σε αγώνα πυγμής και τον Άρη στην Ολυμπία.

Γενικά για την πυγμαχία(3) Πρότυπο πυγμαχικού αγώνα στη μυθολογία ήταν εκείνος ανάμεσα στον Πολυδεύκη και τον Άμυκο, το βασιλιά των Βεβρύκων από τη Βιθυνία του Εύξεινου Πόντου. Ο βασιλιάς προκαλούσε όλους τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του να πυγμαχήσουν μαζί του και κατά τη διάρκεια του αγώνα τούς σκότωνε. Ο Πολυδεύκης αποδείχτηκε πολύ σκληρός αντίπαλος για τον Άμυκο, τον οποίο νίκησε και υποχρέωσε να ορκιστεί ότι θα επέτρεπε στους ταξιδιώτες ελεύθερη και ασφαλή διέλευση από τη χώρα του.

Πηγές http://lyk-glneron.att.sch.gr/autosch/joo mla15/images/project2011-12/olympiakoiagones.pdf http://www.fhw.gr/olympics/ ancient/gr/205a.html Πανηγυράκης Πέτρος Παπαδόπουλος Παναγιώτης Παπανικολόπουλος Γιώργος Τσιτσιλώνης Κωνσταντίνος

Ακόντιο Φανή Παπαχρήστου Μυρτώ Παπαδοπούλου Κατερίνα Φεφέ Ισαβέλλα Παπαδοπούλου Ήλις Σοφιανού

Το ακόντιο στους Ολυμπιακούς αγώνες Οι ολυμπιακοί αγώνες ή Ολύμπια ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π.χ.... Αποτελούνταν από 10 αγωνίσματα, από τα οποία το ένα ήταν ο ακοντισμός ή ακόντιο.

Όμηρος και Ακόντιο Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Αρχαίοι όταν δεν πολεμούσαν έξω από τα τείχη της Τροίας διασκέδαζαν ρίχνοντας το δίσκο και το ακόντιο. Και στην Οδύσσεια οι μνηστήρες της Πηνελόπης περνούσαν επίσης τον καιρό τους ρίχνοντας δίσκο και ακόντιο και μάλιστα σε έναν ειδικά διαρρυθμισμένο χώρο.

Τα χαρακτηριστικά του ακοντίου Το αρχαίο ακόντιο είναι ένα ξύλινο κοντάρι, μήκους περίπου 1,70 μ. και διαμέτρου περίπου 3,5 εκατοστών. Στη μια άκρη είναι μυτερό. Στις αγγειογραφιές μάλιστα βλέπουμε ότι το μήκος του ακοντίου πλησιάζει και υπερβαίνει το ύψος το ακοντιστή. Για το βάρος και το πάχος του δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες. Το αγωνιστικό ακόντιο θα πρέπει να ήταν ελαφρύτερο από το δόρυ των πολεμιστών. Στο μέσο του ακοντίου υπήρχε δερμάτινη λωρίδα διπλωμένη σε θηλιά η «αγκύλη», δεμένη περίπου στο κέντρο βάρους του ακοντίου. Το ακριβές σημείο του δεσίματος της αγκύλης το ρύθμιζε ο κάθε αθλητής κατά τη δική του αντίληψη και την τεχνική που χρησιμοποιούσε.

Τεχνική ρίψης Η τεχνική ρίψης του ακοντίου περιλαμβάνει δυο μέρη. Στο πρώτο μέρος (που δίνει την ενέργεια για τη ρίψη του ακοντίου) ο ακοντιστής τρέχει 8-12 επιταχυνόμενα βήματα, κρατώντας το ακόντιο επάνω από το ύψος των ώμων. Το δεύτερο μέρος της φοράς (κίνηση) αποτελούν τα πέντε τελευταία βήματα, όπου ο αθλητής απλώνει το χέρι του προς τα μπρος και στρέφει τον αριστερό ώμο προς την κατεύθυνση ρίψης. Στα τρία τελευταία βήματα εκτελεί μια «ψαλιδωτή» κίνηση με τα πόδια έτσι ώστε να έρθει στην τελική θέση ρίψης. Στη φάση αυτή, σπρώχνει με το δεξί πόδι επάνω και εμπρός, και η ώθηση αυτή μεταφέρεται στη λεκάνη, στον κορμό, στον ώμο, στον αγκώνα και τελικά στην παλάμη που απελευθερώνει το ακόντιο.

Βασικοί κανονισμοί Ο αθλητής για να είναι έγκυρος πρέπει: Να κρατάει το ακόντιο από την λαβή. Να ρίχνει το ακόντιο επάνω από τον ώμο ή από το επάνω μέρος του βραχίονα. Να μην ακουμπήσει με οποιοδήποτε μέρος του σώματος του έξω ή επάνω στις γραμμές που ορίζουν το διάδρομο φοράς. Να μην προσπεράσει ή ακουμπήσει με οποιοδήποτε μέρος του σώματος του την τελική γραμμή(τόξο) του διαδρόμου. Απότηαρχήμέχριτοτέλοςτηςπροσπάθειας δεν επιτρέπεται να γυρίσει την πλάτη του στην κατεύθυνση ρίψης. Να μην εκτελεί κατά τη ρίψη κυκλική κίνηση. Να εγκαταλείπει το διάδρομο φοράς αφού πρώτα προσγειωθεί το ακόντιο πλάγια και πίσω από τις τελικές γραμμές (τόξο και κάθετες προς το διάδρομο γραμμές)και σε όρθια στάση. Να μην ξεφύγει το ακόντιο από τα χέρια του και πέσει κάτω. Το ακόντιο να προσγειώνεται μέσα στον τομέα ρίψης και πρώτα με την αιχμή. Να αρχίσει την προσπάθεια του πριν παρέλθει ο χρόνος των 60".

Πηγές http://el.wikipedia.org/wiki/ %CE%91%CE%BA%CE%BF %CE%BD%CF%84%CE%B9 %CF%83%CE%BC%CF%8C %CF%82

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Όπως καταλαβαίνουμε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους αρχαίους Έλληνες. Η σημασία τους φαίνεται και από το γεγονός ότι συνεχίζουν να τελούνται ακόμα και σήμερα. Το γεγονός που τους κάνει τόσο ξεχωριστούς είναι γιατί μέσα από αυτούς καλλιεργείται η ευγενής άμιλλα και ο συναγωνισμός, δυο πολύ σημαντικές αξίες.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία).

ΟΙ Ι ΙΑΙΤΕΡΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Οι Ιδιαίτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι οι Παραολυμπιακοί Αγώνες για τα άτομα με αναπηρία οι οποίοι έλαβαν χώρα το έτος 2004 στην Αθήνα, οι Ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες για τα άτομα με νοητική υστέρηση και πολλαπλές αναπηρίες οι οποίοι έλαβαν χώρα το έτος 2011 στην Αθήνα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες των κωφών οι οποίοι επρόκειτο να λάβουν χώρα το έτος 2013 στην Αθήνα, όμως ακυρώθηκαν εξαιτίας της Ελληνικής κρίσης χρέους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΟΥΛΕΨΑΝ: ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΕΡΡΑ ΜΑΡΙΑ ΣΕΡΓΕΝΤΑΝΗ ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΙΧΡΙΝΤΖΗ ΕΥΙΝΑ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΗ

ΠΗΓΕΣ Wikipedia http://ebooks.edu.gr/modules/ebook /show.php/dsgym- A106/377/2516,9716/