Proceedings o f the 1st Geological Congress. Geol. Soc. Greece, Athens, December 1983, v. 1, p

Proceedings o f the 1st Geological Congress. Geol. Soc. Greece, Athens, December 1983, v. 1, p. 79-84 Μ ΕΛΕΤΗ ΤΩ Ν Κ ΑΤΩ ΤΕΡΩ Ν ΕΝ Ο ΤΗΤΩ Ν ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΕΛΛ ΙΩ Ν (σειρά Plattenkalk και «σειρά Τρυπαλίου») Του ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΑΚΙΤΣΙΟΥ* Περίληψη Σ τη ν π ερ ιο χή Σ ελλιώ ν νοτϊω ς της κεντροδυτικής Κ ρήτης, η παραυτόχθονη σειρά περιλαμ βάνει αποκλεισ τικά πλακώ δεις ασβεστολίθους (Platteknkalk). Η πιθανή τους ηλικία (Ιουρασικό - Α νώ τερο Η ώκαινο) εκτιμάται μετά από σύγκριση άλλω ν εμφανίσεων στην Κ ρήτη όπου η παραυτόχθονη σειρά είναι πλήρης και αυτοί οι πλακώδεις ασβεστόλιθοι α ναπτύσ σ ονται μεταξύ Α νώ τερου Τ ριαδικού και Κ ατώτερου Ο λιγόκαινου. Μ εταξύ τη ς παραυτόχθονης σειράς και του υπερκείμενου τεκτονικού καλύμματος της Τ ρ ίπ ο λ η ς s.l. παρεμβάλλεται η «σειρά Τ ρυπαλίου» (ραουβάκες, λατυποπαγή και γύψοι), η λικ ία ς εν μέρει Α νώ τερο - Τριαδικής. Η «σειρά Τ ρυπαλίου» θα μπορούσε να αντιπροσω πεύει «ράκη ώθησης» της περμοτριαδικ ής βάσης τη ς π α ρ αυτόχθονη ς σειράς, π όυ παρασύρθηκαν από την επώθηση του τεκτονικού καλύμματος τη ς Τ ρίπολης s.l. επ αυτής. ET U D E D ES UNITES INFERIEURES D E LA CRETE D A N S LA REGION D E SELLIA (serie de Plattenkalk et serie de Trypali ) Resum e D an s la region de Sellia situee au Sud de la C rete moyenne-occidentale la serie parautochtone com porte des calcaires en plaquettes (Plattenkalk), dont l äge probable (Jurassique- E ocene superieur) est estim e par correlation avec d autres aftleurements en C rete oü la Serie parau to ch to n e est com plete et ces calcaires en plaquettes se developpent entre Trias superieur et O hgoc6ne inferieur. E ntre la serie parautochtone et la nappe de Tripolitza s.l. s intercate 1# serie de T ry p a li (cargneules, breches et gypses associes) d äge en partie de Trias superieur. L a serie de T rypali pourrait representer des lam beaux de poussee de la base permotriasique de la serie parautochtone entraines par le charriage de la nappe de Tripolitza s.l. sur la serie parau to chton e. Εισαγωγή Σ τη ν περ ιο χή Σ ελλιώ ν, στα νότια της κεντροδυτικής Κ ρήτης, παρατηρούμε σε υπέρθεση σ τη ν ίδια κατακόρυφ ο, όλα τα τεκτονικά καλύμματα τη ς Κ ρήτης. Ό λ ο αυτό το οικοδόμη μα έχει ρηγματω θεί μετά την τεκτονική του τοποθέτηση (πιθα- * Λ έκτορ α ς Τμήματος Γεω λογίας, Τομέας Στρωματογραφίας, Γεωγραφίας και Κλιματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών. Vassilis K arakitsios, D ip a rte m e n t de Stratigraphie, G eographie et C lim atologie, U n iversiti d A thenes, P anepistim ioupoli, A n o Ilissia, A th en es (621) 79

νόν κατά τη διάρκεια του Ο λιγόκαινου) τω ν τεκτονικώ ν του καλυμμάτω ν και σ χη μ α τίστηκαν τεκτονικά κέρατα και ρηξικοιλάδες που εκτείνονται κατά διεύθυνση Α -Δ, καλυπτόμενα σήμερα μερικώ ς από το Ν εογενές.. Στη μελέτη αυτή εξετάζονται η κατώτερη, παραυτόχθονη σειρά τω ν Plattenkalk, καθώς και η αινιγματική «σειρά του Τ ρυπαλίου» που παρεμβάλλεται μεταξύ της παραυτόχθονης σειράς και του αμέσω ς υπερκείμενου τεκτονικού καλύμματος τη ς Τ ρίπολης s.l. I Παραυτόχθονη σειρά (= σειρά TCov^Platteknkalk = σειρά Ταλέων ορέων = σειρά της Ίδης) Η π α ρ αυτόχθονη σειρά εμφανίζεΐαι Δ υτικά τη ς περιοχής (σχ. 1), πρόκειται για μια επι- calcaires en plaquettes 7^o calcaires eocenes de Tripolitza j caryneules et t-rtches a ' ; ';VT Hysch de Tripolitza 12 - M ER DE LIBYE : C A R T E G E O L O G IO U E DE L A PA R TIE O C - C DENTALE OE LA REGION DE SELL ΙΑ 3 {s.v ^ \ j phyllades! form ation de Ravdoucha (Trias s u p ) } ca lcaires de Tripolitza ].( Trias sup. ~ Jurassique sup ) cretace du Pmde 0 β 1er flysch du Pmde J - neogene et eboulis 13 14 IS <d.ipres V K A R A K ITS lo S. >979) Ί calcaires cretaces de Tripolitza Σχ. 1. Γ Ε Ω Λ Ο Γ ΙΚ Ο Σ Χ Α Ρ Τ Η Σ Τ Ο Υ Δ Υ Τ ΙΚ Ο Υ Τ Μ Η Μ Α ΤΟ Σ Τ Η Σ Π Ε Ρ ΙΟ Χ Η Σ Σ Ε Λ Λ ΙΩ Ν : 1: Π λακώ δεις ασβεστόλιθοι (Plattenkalk), 2: Ραουβάκες και λατυποπαγή («σειρά Τρυπαλίου»), 3: Φυλλίτες, 4: Σχηματισμός Ραβδούχων, 5: Ασβεστόλιθοι Τρίπολης (Αν. Τριαδικό - Αν. Ιουρασικό), 6: Κ ρητιδικοί ασβεστόλιθοι Τρίπολης, 7: Η ω καινικοί ασβεστόλιθοι Τρίπολης, 8: Φλύσχης Τρίπολης, 9: Κρητιδικό Πίνδου, 10: 1ος φλύσχης Πίνδου, 11: Νεογενές και κώνοι κορημάτων, 12: Γεω λογικό όριο, 13: Ρήγμα, 14: Εφίππευση (κύρια λεπίω ση ζώνης Τρίπολης), 15: Επώ θηση. (κατά V. K ARA K IT S IO S 1979) 80

μεταμορφω μένη σειρά (σε κανονική θέση) πάχους τουλάχιστον 500 μέτροιν που συνίσταται από λεπτά στρο')ματα ανοικτοτέφρω ν ως σκοτεινοτέφρων μαρμάρων (Plattcknkalk) με λευκές πυριτικές διαστρώ σεις στη βάση. Π ρος την κορυφή οι πυριτικές διαστροφ είς ελαττώ νονται και τελικά εξαφανίζονται, η δε σειρά γίνεται πιο δολομιτική και μικροκρυσταλλική. Η σειρά αυτή πολύ ανακρυσταλλιομένη, δεν έδωσε προσδιορίσιμα απολιθώματα (εκτός από ορισμένα οργανικά ίχνη, παχκόν κελυφών από λευκό ασβεστίτη που Οα μπορούσαν να είναι Ρουδιστές). Τα κορυφαία τμήματα της σειράς αυτής λείπουν στη μελετηοείσα περιοχή. Α υτά είναι γνω σ τά σε άλλες περιοχές της Κ ρήτης (στρώματα Κ άλαβρου) και συνίστανται από ερυ- Οροπράσινους ασβεστιτικούς σχιστόλιθους, οι οποίοι αποτελούν μεταβατικά στρώματα προς φλύσχη. Η ηλικία αυτών των στρω μάτω ν είναι Κατώτερο - Ο λιγοκαινική (Fytrolakis 1972, Bonneau 1973). Κ ατά συνέπεια η ηλικία τω ν ανωτέρουν οριζόντω ν της παραυτόχθονης σειράς τιον Plattenkalk στη μελετηοείσα περιοχή είναι τουλάχιστο προ-κ ατώ τερο Ο λιγοκαινική. Η ηλικία δε τω ν κατω τέρω ν οριζόντω ν της συνάγεται ότι είναι μετα-τριαδική, δεδομένου ότι στην περιοχή τω ν Ταλέων ορέω ν όπου η σειρά των Platlenkalk εμφανίζει πλήρο)ς τη στρω ματογραφική συνέχειά της προς τα κάτο) αυτή αποτελείται από σχηματισμούς του Α νώ τερου Τ ριαδικού (E P T IN G κ. αλ. 1972). Η σειρά εμφανίζεται υπό μορφή ενός ευρέους αντικλίνου διεύθυνσης Α-Δ ως τεκτονικό παράθυρο κάτο) από τη «σειρά του Τ ρυπαλίου», τη σχέση της με την οποία Οα μελετήσουμε παρακάτω, και το παραπάνω σύνολο υπόκειται του τεκτονικού καλύμματος της Τ ρίπολης s.l. Το σ ύνολο της σειράς τω ν Plattcknkalk έχει υποστεί μόνο μια φάση παραμόρφω σης που έδωσε μετρικές πτυχές άξονα Α -Δ, αντιδιαστέλλοντας έτσι το τεκτονικό της σ τυλ με αυτό που είναι γνω σ τό στο υπερκείμενο τεκτονικό κάλυμμα της Τρίπολης s.l. το οποίο χαρακτηρίζεται από δύο παραμορφω τικές φάσεις (πρώτη φάση με πτυχές άξονα Β-Ν και δεύτερη φάση με πτυχές άξονα Α-Δ). Η δεύτερη φάση είναι όπω ς διαπιστώνεται (K arakitsios 1979, 1983) σ ύγχρ ο νη με την τεκτονική τοποθέτηση της ανώ τερης τεκτονικής ενότητας (Τ ρ ίπ ο λη ς s.l.) επ αυτής (Plattcnkalk). II «Σειρά Τρυπαλίου» Σ τη Δ υτική Κ ρήτη μεταξύ της σειράς το>ν Plattcnkalk και του υπερκείμενου τεκτονικού καλύμμ ατος της Τ ρ ίπ ολη ς s.l. παρεμβάλλεται κατά κανόνα μια «σειρά» από δολομ ί τες, ραουβάκες και λατυποπαγή τω ν οποίω ν όλες οι εμφανίσεις συγκεντρώ θηκαν από τους C reutzburg και Seidel (1975) και C rcutzburg κ. αλ. (1977) υπό την ονομασία «σειρά Τ ρυπαλίου». Ο ι υποθέσεις που έχο υν διαμορφω θεί για την αινιγματική αυτή σειρά είναι οι α κ ό λο υ θες: Ο ι C rcutzburg και Seidel (1975) και C rcutzburg κ. αλ. (1977) θεώρησαν ότι αποτελεί τμήμα του τεκτονικού καλύμματος τω ν Φ υλλιτώ ν s.s. Η ερμηνεία αυτή οδηγεί σε μία στρω ματογραφική αδυνατότητα, διότι αποδίδοντας στη σειρά Τ ρυπαλίου μερικώς Λιάσιο ηλικία θεω ρούσαν, ότι αντιπροσώ πευε τα κοίΐώτερα τμήματα της Φ υλλιτικής σειράς, της οποίας οι ανώ τεροι ορίζοντες χρ ονο λο γή θη κ αν στο Τριαδικό. Ο ι Κ ορρ και O tt (1977) απέδοσαν την «ενότητα Τρυπαλίου» σε μια ανεξάρτητη σειρά που βρίσ κονταν αρχικά μεταξύ τω ν Φ υλλιτώ ν και της παραυτόχθονης σειράς τω ν Plattcnkalk (σειράς Τ αλέω ν ορέων). Ο ι K uss και T horbccke (1974) και Lepping (1978) την αποδίδουν στην ανθρακική σειρά 81

της Τ ρίπολης. Τέλος οι K rahl κ. αλ. (1982) την αποδίδουν στα στρω ματογραφικώ ς ανώτερα τμήματα τη ς Φ υλλιτική ς σειράς τη ν οποία θεωρούν ανεστραμμένη, αίροντας έτσι τη σ τρω ματογραφική αδυνατότητα σ τη ν οποία οδηγούσε η υπόθεση t c o v C reutzburg και Seidel (1975). Στη μελετηοείσα περιοχή οι εμφανίσεις που αποδόθηκαν στη «σειρά Τρυπαλίου» από το υς C reutzburg κ. αλ. (1977) περιλαμβάνουν (K arakitsios 1979, 1982): ραουβάκες, λατυποπαγή και γύψ ους συνδεόμενους μ αυτά. Π αρεμβάλλονται με π ά χο ς μεταβλητό (από μηδέν ως 200 μέτρα) μεταξύ της σειράς των P lattenkalk και του υπερκείμενου καλύμματος της Τ ρίπολης s.l, το οποίο τα επωθεί άλλοτε με τους Φ υλλίτες s.s. και άλλοτε με τους Κ ρητιδικούς ορίζοντες της ανθρακικής του σειράς. Μ ερικές φορές δε, όπω ς για παράδειγμα στα νότια της περιοχής, η επώθηση του καλύμμ ατος τη ς Τ ρ ίπ ο λ η ς γίνεται απευθείας επί των Platteknkalk. Ο ι ραουβάκες είναι ο κατα'ηερος σχηματισμός αυτής της «σειράς», πρόκειται για ένα κιτρινέρυθρο ως φαιό συμπαγή σπηλαιώδη σχηματισμό αποτελούμενο από ανθρακικό σ υνδετικό υλικό μέσα στο οποίο παρατηρούνται κρύσταλλοι αλβ ίτη, χαλαζία και ανθρακικοί κλάστες που α νή κο υ ν στα σε στρωματογραφική συνέχεια επ αυτού υπερκείμενα λατυποπαγή. Κ ατά συνέπεια μπορούμε ως προς τα ανθρακικά στοιχεία να του δώσουμε ένα μονόμεικτο χαρακτήρα. Το π ά χο ς τω ν ραουβακώ ν δεν είναι σταθερό και κυμαίνεται από μηδέν ως 50 μέτρα. Τα λατυποπαγή διαδέχονται προς τα πάνω προοδευτικά τους ραουβάκες χω ρίς να είναι δυνατή η παρατήρηση μιας καθαρής επαφής. Διαφέρουν τω ν ραουβακώ ν από το σκοτεινότερο ω ς μέλαν χρ ώ μ α τους. Α ποτελούνται από ασβεστοδολομιτικό συνδετικό υλικό που περικλείει ασβεστοδολομιτικές λατύπες μέσα σ τις οποίες διακρίνεται μια χαρακτηριστική πανίδα από μη προσδιορίσιμα φύκη(;). Σ το υς ανώ τερους ορίζοντες υπάρχουν μεταξύ τω ν άλλ(ον λατυπώ ν και λατύπες ωολιοικών ασβεστολίθω ν. Σ τους παραπάν(ο ορίζοντες συχνά παρατηρούνται ενδιαστρώ σεις σκοτεινοτέφρω ν σ πη λαιω δώ ν δολομιτώ ν. Ο ι δολομίτες αυτοί έδωσαν μια μικροπανίδα που περιέχει (K arak i tsios 1979): G lom ospirella friedli K R 1STIA N -TO LLM A N N, η πανίδα αυτή δείχνει Α νωτριαδική ηλικία. Στα ΒΔ τη ς μελετηθείσης περιοχή ς, ΒΑ του χω ριού Κ αλλικράτης, παρατηρούνται σημαντικοί όγκοι γύ ψ ω ν που συνδέονται με τα λατυποπαγή. III Σχέση της «σειράς Τρυπαλίου» με τις άλλες σειρές της Κρήτης Οι ραουβάκες και τα λατυποπαγή καθώς και οι μετ αυτών συνδεόμενοι γύψ οι («σειρά Τ ρυπαλίου») δεν μπορούν να είναι τμήμα της στρω ματογραφικής συνέχειας της κορυφής τω ν πλακ ω δώ ν ασ βεστόλιθω ν (Platteknkalk) για τους παρακάτω λόγους: 1 - σ τ α μέρη, όπ ο υ οι πλακώ δεις ασβεστόλιθοι της παραυτόχθονης σειράς αναπτύσ σ ονται πλή ρω ς, δεν περιλαμβάνουν ποτέ παρόμοιους σχηματισμούς (π.χ. Τάλεα όρη, Κάλαβρος). 2 - τ α ανθρακικά στοιχεία τω ν ραουβακών ανήκουν στα υπερκείμενα λατυποπαγή και αυτά τα τελευταία έχο υν μερικώς Α νω τριαδική ηλικία. Οι σειρές, με τις οποίες θα μπορούσε να συγκριθεί η «σειρά Τ ρυπαλίου στη μελετηοείσα περιοχή αλλά και σ τ άλλα μέρη της Κ ρήτης, είναι δύο: α) Ο ι Τ ριαδικοί - Α ιάσιοι ασβεστόλιθοι της Τ ρίπολης s.s. β) Τ ο σ ύνολο Strom atolithicher D olom it (Epting κ. αλ. 1972) της παραυτόχθονης σειράς στα Τάλεα Ό ρ η.

Ό σ ο ν αφορά το υς πρώ τους, περιέχουν ένα παλαιοντολογικό περιεχόμενο του Α νώ τερου Τ ριαδικού αρκετά ανάλογο (K arakitsios 1979), αλλά από άποψη φάσης δεν υπάρχει καμμιά ομοιότη τα, είναι επιπλέον πολύ δύσκολο να ερμηνευοεί η σημερινή θέση τη ς «σειράς» αυτής επί t c d v πλακω δώ ν ασβεστόλιθω ν (Plattcnkalk) και ταυτόχρονα επωοημένης από το Κ ρη τιδικ ό τη ς ανθρακικής σειράς της Τ ρίπολης και από τους Φ υλλίτες (σχ. 1). Η δεύτερη σειρά είναι περισσότερο ομοιάζουσα, γιατί το σύνολο Strom atolithicher D olom it περιέχει μια παρόμοια πανίδα του Α νώ τερου Τριαδικού και κυράος περ ιλα μ β ά νει ένα πολύ παχύ ορίζοντα από «ενδοσχηματισμένα λατυποπαγή», πολύ προσομοιάζοντα από τη φάση τους με τα συνδεόμενα με τους ραουβάκες λατυποπαγή. Αν δε συνδέσουμε τα παραπάνω, με το ν Ιόνιο χαρακτήρα της παραυτόχθονης σειράς, διαπιστώ νουμε, ότι π α ρόμοια πανίδα αναφέρεται για τον ισοδύναμο φασικό Τριαδικό σχηματισμό τη ς Ιό νιας σειράς σ τη ν Η πειρω τική Ελλάδα (Pom oni - Papaioannou και Tsaila - M onopolis, 1983). Οι παραπάνω παρατηρήσεις, σε σύνδυασμό με το ότι η παραυτόχθονη σειρά βρίσκεται στα βόρεια τη ς Κ ρ ή τη ς σ υχνά σε ανάστροφη θέση (Bonneau 1973) και ότι οι γύψ οι παρεμβάλλονται συστη ματικά μεταξύ τω ν Φ υλλιτώ ν και της ανάστροφης πλευράς της παραυτόχθονης σειράς (κατά τρόπο που έχουν θεωρηθεί ως ανήκουσες στη βάση το)ν Φυλλιτώ ν από τους περισσότερους συγγραφείς, K arakitsios 1979), οδηγούν στην πρόταση της ακόλουθης ερμηνείας: Ο ι ραουβάκες, τα λατυποπαγή και οι μετ αυτών συνδεόμενοι γύψοι θα ήταν «ράκη», που α π οσ πάσ τη κ α ν από την Π ερμοτριαδική βάση του αναστραφέντος σκέλους τη ς παραυτόχθονης σειράς κατά την έναρξη της επώθησης επ αυτής του καλύμματος της Τ ρίπολης s.l. (κατά την υπόθεση αυτή οι γύψ οι θεωρούνται ανήκοντες στή Π ερμοτριαδική βάση της παραυτόχθονη ς σειράς) που παρασύρθηκαν από την επακολουθήσασα προέλαση του καλύμματος της Τ ρίπολης s.l. επί της κανονικής πλευράς της παραυτόχθονης σειράς. Η επώθηση αυτή είχε σαν συνέπεια την απόσπαση και απομάκρυνση προς το Ν ότο των ανώ τερω ν οριζόντω ν της σειράς τω ν πλακω δώ ν ασβεστολίθων (μεταβατικά στρώματα προς φ λύσχη), π ου δεν βρίσκουμε στην περιοχή Σελλιώ ν και γενικά στη Δ υτική Κ ρήτη. Ο ι γύψ οι Οα μπορούσ αν να παίξουν το ρόλο ενός «στρώματος σάπ(ονος» σ τη ν παραπάνω επώθηση και θα ήταν η αιτία της μεταγενέστερης «ραουβακοποίησης» ενός μεγάλου μέρους αυτώ ν τω ν «ρακών ώθησης». Ή υπόθεση αυτή εξηγεί επίσης τις μεγάλες διαφορές πά χο υ ς της «σειράς Τ ρυπαλίου», τόσο στη μελετηοείσα περιοχή, όσο και δυτικότερα. Γενικά συμπεράσματα Σ τη ν περιοχή Σ ελλιώ ν η παραυτόχθονη σειρά αποτελείται από πλακώ δεις α σ βεστόλιθους (Plattcnkalk) τω ν οποίω ν λείπουν τα ανώ τερα τμήματα της πλήρους σειράς (μεταβατικά στρώ ματα προς φλύσχη). Έ χ ε ι υποστεί μια μόνο φάση παραμόρφω σης, που έδωσε πτυχές άξονα Α -Δ εν αντιοέσει με το υπερκείμενο τεκτονικό κάλυμμα της Τ ρίπολης s.l., που έχει υποστεί δύο παραμορφω τικές φάσεις με δύο φάσεις π τυχώ ν (αξόνων Β-Ν και Α-Δ α ντίσ το ιχο ς) εκ τιον ο π ο ίω ν η δεύτερη είναι ίδια που παραμορφώ νει και τη σειρά των Plattcnkalk (πτυχές άξονα Α-Δ). Η φάση αυτή συνδέεται με την τεκτονική τοποθέτηση του καλύμμ ατος της Τ ρίπολη ς επ αυτής. Η «σειρά Τ ρυπαλίου», που παρεμβάλλεται μεταξύ της σειράς των Plattcnkalk και του καλύμματος της Τ ρίπολης s.l., αποτελείται από ραουβάκες, λατυποπαγή και γύψ ους. Η «σειρά» αυτή δεν αποτελεί ούτε μια ιδιαίτερη ενότητα, ούτε τμήμα του Φ υλλιτικού καλύμματος s.s. ή της ανθρακικής σειράς της Τ ρίπολης s.s., αλλά πολύ πιθανώ ς μια ταινία από «ράκη ώ θησ ης», αρχικά συνδεόμενα με γύψ ους που αποσπάστηκαν από τη ν Περμο-

τριαδική βάση τη ς π α ρ α υτόχθονη ς σειράς, κατά τη ν επώθηση του καλύμματος της Τ ρίπολη ς s.l. επ αυτής. Α πό τις γύψ ους δεν παραμένουν παρά ορισμένες εμφανίσεις και των ο π ο ίω ν το μεγαλύτερο τμήμα «ραουβακοποιήθηκε» μεταγενέστερα (της επώοησης). Η υπόθεση αυτή συμφω νεί με την απόδοση τω ν γύψ ω ν στη βάση της παραυτόχθονης σειράς με Ιόνιο χα ρακτή ρα, καθώς καί με την απουσία του ανώ τερου τμήματος της παραυτόχθονης σειράς τω ν Plattenkalk, τα οποία αποσπάστηκαν απ αυτή και προωθήθηκαν νοτιότερα κατά τη ν προέλαση του καλύμματος της Τ ρίπολη ς s.l. επ αυτής. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ BON NEAU Μ. (1973) - Sur les affinites ioniennes des calcaires en plaquettes" epimetamorphiques de la Crete, le charriage de la serie de Gavrovo-Tripolitza et la structure de Γ arc egeen. C.R. Acad. Sc., (D), 277, p. 2453^2456, Paris. CREU TZBU RG, N., und SEIDEL, E., (1975) - Zum Stand der Geologie des Präneogens auf Kreta. N. Jb. Geol. Paliiont., Abh., 149, p. 363t Stuttgart. CREU TZBU RG, N., D RO OGER, C., and M EULENKAM P, J., (1977) - General geological map of Greece (Crete Island). l:200.000e. I.G.R.M., Athens. EPTING, M., KUDRASS, H., SCH AFER (1972) - Stratigraphie et position des series metamorphiques aux Talea Ori, Crete. Z. deutsch. Geol. Ges., 123, p. 365-370. Hannover. EPTING, M., KUDRASS, H., LEPPING, N., SCHAFER (1972) - Geologie der Talea Ori/Kreta. N. Jb. Geol. Paläont., Abh., 141, p. 259-285, Stuttgart. FYTROLAKIS, N., (1967) - On fossil occurence in eastern Crete metamorphic rocks. Bull. Geol. Soc. Greece, 7, p. 89-92, Athens. KARAKITSIOS, V., (1979) - Etude de la region de Sellia (Crete moyenne-occidentale, Grece). These Doct. 3e cyc. Univ. P. et M. Curie, Dep. Geol. Str., 155 p., Paris. KARAKITSIOS, V., (1982) - Geological map of Greece, Sellia sheet (Crete I si.). l:50.000e I.G.- M.R., Athens. Κ Α ΡΑ Κ ΙΤΣΙΟ Σ, B., (1983) Οι λιοοστρωματογραφικές, μεταμορφικές και τεκτονικές σχέσεις μεταξύ της σειράς των Φυλλιτών και της ανθρακικής σειράς της Τρίπολης. Δελτίο Ε.Γ.Ε. (υπό έ κδοση). Κ Ο ΡΡ Κ.Ο. und OTT E. (1977) - Spezialkartierungen im Umkreis neuer Fossil-Funde in Trypali - und Tripolitzakalken Westkretas. N. Jb. Geol. Paläont., Mh., Heft 4, p. 217-238, Stuttgart. K R A H L J., EBERLE, P., EIC K O FF, J., FORSTER, O., and KOZUR, H., (1982) - Biostratigraphical investigation in the Phyllite-Quartzite group on Crete Island, Greece. HEAT Symposium, p. 306, Athens 1981/1982. KUSS, S., und TH O R B EC K E, G., (1974) - Die präneogenen Gesteine der Insel Kreta und ihre Korrelierbarkeit im ägäischen. Raum. Ber. Naturf. Ges., Freiburg i. Br., 64, p. 39-75. LEPPING, U., (1978) - Microfauna in the Tripolitza Limestone in Northern Middle Crete. In: Alpes, Apennines, Hellenides (edited by Closs, H., Roeder D. and Schmidt K.) Schweizerbart, Stuttgart, 452-454. POM ONI - PA PA IO A N N O U, E., and TSAILA - MONOPOLIS, S., (1983) - Petrographical, sedimentological and micropaleontological studies of an evaporite out crop, west of the Ziros lake (Epirus-Greece). Riv. Ital. Paleont., v. 83, n. 3, p.p. 387-400. Milano. 84