<: ο λ s τ λ \ γ ι χ ι s Ρ Ο β Ρ!ϊ Y RΟ G Ε ΝI Τ U S Ι)Ε Ρ R Ο V 1 Ν C11S REGNI Β Υ Ζ ΑΝΤΙ NI. L I B E I l S E C U N D U S, E U R O Ρ Λ. ACCEDIT APPENDIX ALIORUM LIBELLORUM, CUM CIVILIUM, TUM ECCLESIASTICORUM, VETEREM GEOGRAPHIAM CUM MEDIA, IMPRIMIS ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ, ILLUSTRANTIUM. Ν Ο V I S C U R I S Ε I) I I) I Τ EPISTOLAMQUE CRITICAM Ρ R A Ε MISIΤ THEOPHILUS LIC. FIUUËRICIS TAFEL, PIIIL. DR. LIT. ANTIQ. IN lîlig. UNIVEIîSITATK TUBINGENSI P. P. 0-, MOKACF.XSIS ACADKMIAK S0I1AI.IS, S&CIETATI GEOGRAPIUCAK FRAKCOÏT'nTKNSI ADSCHIPTIJS. V1 > I > L NTLR \OMI\ V F.ORL M, OU IX REGI Λ UTERVRUM UMYF.RSIT VI E TUBINGENSI DOCTORES PHILOSOPHUE REMNTUTI SUNT. T U B I N G A E, Τ Y Ρ I S F U E S I A N I S. 1846.
ν C O N S P E C T U S Ε Ο II U M, Q U Α Ε HOC FASCICULO CONTINENTUR. A. EPISTOLA CRITICA P»S in-xxxvi B. CONSTANTINUS PORPHYROGENITUS DE PROVINCIIS REGNI ΒΥΖΑΝ- ΤΙΝΕ LIBER II 1 10. C. APPENDIX ALIORUM LIBELLORUM, VETEREM GEOGRAPHIAM CUM MEDIA, IMPRIMIS ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ, ILLUSTRANTIUM. Pars prior, ci vil i s. I. Ilicroclis grammatici syriecdeirius (sec. VI.)....... 11 17. II. Stadiodromicum Byzantino-Cretense (sec. X.)...... 17 18. III. Consuetudincs pietatis iinperatorum Byzantinorum (sec. X.).... 18 19. IV. Ordo scdentium majjistratuum in epulis imperatorum Byzantinorum (scc. X.) 20. V. Bini catalogi urbium, quae scquenti acvo nomen mutarunt (temporis incertl ) 20 22. VI. Ex Edrisio, Arabum geograplio, capita selccta (scc. XII.).... 22 37. VII. Pcriplus Ponti Euxini octuplus (scc. XIV XVII.) 57 41. Pars poste rior, e c c 1 e s i a s t i c a. I. Epiphanii, archiepiscopi Cyprii (sec. V.), expositio praesidentium patriarcharum et metropolitarum........... 42 44. II. Leonis Sapicntis (a. 886 907 ) index ecclesiarum throno Constantinopolitano parentium............. 44 51. III. Andronici Palaeologi senioris (a. 1282 1520) index ecclesiarum throno Constantinopolitano parentium.......... 51 55. IV. Ordo metropolitarum, quinam ex iis dicantur exarchi et hypertimi, quinam vero hypertimi soluminodo (cjusdem aevi)....... 54 55. Index eorum, quibus ordo philosophorum Tubingensium summos suos honores décroît 55 56.
DUUMVIRIS ERUDITISSIMIS CELEBERRIMISQUE, IACOBO PIIILIPPO FALLMERAYER, Monacensi, PAULO IOSEPIIO SCIIAFARIK, Pragensi, S A L ϋ Τ Ε M. Tandem aliquando, qtiod vix unquain asseciilurus mihi ipse videbar, vasto scrtitandi labore pertinaciter exantlato, id révéra me assecutuin esse gaudeo, iiuino vehementer laetor, ut scilicet, quod pauci cogitavere, panciores tentavcre, idem ego quoniodocumque perlieereui, condenda Byzautii fiuropaei geographia, seu potius aduinhratione ejus qnadain ac delinealione, solidis fimdaïuentis iinposila. Eleniin ex <pio inde tempore, ut millain jjraefandi ambages, persuader! mihi coeperat, anliquissimi temporis stalum non salis intelligi posse sine inedii aevi cognilione, huins vero ipsius hisloriam lucis snae bonain vicissiin parlem ulteiioruin seculornm annalibus <Iebere, inirari non desinebam, quoraodo factuin sit, ut mulli historiain inedii aevi ardore qiiodam laudabili aggrederentur, geographiain ejus, oinnis historiae làcem, tautuui non dedignarentui. Cnjns îiegligentiae incommoda qualia et quanta 11011 tantum extiterint, veruin etian hodieduin existant, idstndia mihi maximopere Byzantina sole clarins patefecerunt. Veniaiiuis médias in res, exemj)lis utentes a nemine spero bene sano addubitandis. Graecos plus seinel a Bulgarie prope Achelouin, Aetoliae fluviuin, debellatos tinsse, sunt, qui opineiilur; quanquain isla triuin seculornm bella Ponti Euxiui lilora speclant, ubi urbs An chialus (Turcice Ajôli, Achelo mediae Graecitatis), cui ni vieillis quibusdain locis istae clades assiguandae sunt. Thessaliam quod Beniamin Tudelitanus, ebraicus seculi duodeciini viator, Vlachiam dicit, miranlur ut luendax coinnieutuin, cogitantes de Vlachia cisdanubiana, (uni inaiore, ttun minore; quanaiiani vêtus Theesalia medio aevo Vlachia inaîor vulgo audiehat, Aetolia vero cuin Acarnania Ylachia minor, apud hoinines cultiores Arta, despotaruui (Doininoruin) Epirolicoruin l>ossessio. Basilimn imperalorem, Macedonein cognoinine, sunt, qui Amyirtae, Philippi, Alexandri M. celt. popularem fuisse statuant ; sed erat Adrianopoh (Tnrcaruui lîdré- 11e) natus, quae oinnis regio Macedonia tuin nuncnpabatur, ipse Slavus stirpe, non Parthiis, ut assenlalores volebaut ; haud aliter ac lustinianus I iinperator, qui corpus juris civijis seculo sexto Byzantinis suis condidisse fertur, patrio scilicet nomine Uprawda. Alexius Comnenus, Byzantiui postea regni dominus, jussu imperatoris sui contra rebelles quosdain Dyrrachinos seculo decimo ex Adrianopolitana Thracum civilate proiiciscens, primo per Macedoniain ivit, liinc per terrain Strymoniain, post vero per Ihema Thessalonicense, ut inde in Albaniam veniret. yuare vero per Macedoniain primo iter suuin instituit, non per Thraciain? Audio et respondeo. Terra, inter Ponliim Eiixinum Hehruinque (Maritzain) cuin Bbodope sita, tinn Macedouia dicebatur; Macedonia prislini sensus audiebat Thessalia s. Thessalonica. In liistoria Bulgaroruin, imino Slavorum, Bulgarie parentiiim, Macedoniain ah bis barbaris per tria secula vastatam fuisse, e scriploribus Byzantinis satis super( iie notuin esse puto. Erg'o Alexandri M. soluin natalitium significatur? Vêtus Thracia, respondeo, inter Dorostolum (Silistriam) cuin Nissa (Nischj et Byzantiiun sila. Bulgari (Slavi) terras modo dictas iniruin quolies igni ferroque vastarunt, et sua ibidem régna condiderunt ; Macedoniain veteris sensus, Dardaniain, Albaniain, Helladein totam cuin Morea (Peloponneso ;, nemine s. obslante s. animadvertenle, per pacein occuparunt, doinini<pie aliqiiamdiu extiternnt. Macedonica Slavorum (Bulgaroruin) bella, Theophani, G'edreno, rell. memorata, Thraciain, l'onlo Euxino vicinain, spectant, non veterein Macedoniain, quam alii Slavi, Ararormn aille Bulgaros servi, <liu anle obtinueraut, qua de re cf. mea Thessalonicensia. Postremo in urbe Thracum Philippopoli, l'hiiippi colonia, Hebro superiori apposita, non levius erratum video. Eam Stephani Byzantini epitoinator, seculis VII et VII1 assignandus, Macedonicam dicere audet. Macedonicam? Optime vero. Nainque isti hoinines Macedones tuin dicebantur. Quomodo vero Macedones terrae pristinae? Thessali.
IV EriSTOLA CRITICA. Snfficient puto exempta, lum hodie, lum alio le«i )ore a ine in médium prolala. Hujusmodi igitur incommoda suspicionem mihi movebant de uuiverso studiorum medii aevi, Byzantii potissimuin, stalu hodierno, iinmo etiain fide. Ita incitabar, ut vastos Byzantii annales diu vulgalos diligenter revolverein, sique possein, alios tenebris diutinis presses tandem aliquando in lncein publicain protraherem. Quod diu abhinc factiim esse, )aucis jxito eruditorum innotuisse, praeter b. Niebuhrium aliosque forsan VOBIS, fautonim par stiinmopere colenduin. Ergo anùnus esl, VOBIS ipsis quaedain ex ultimo studiorum meoruin curriculo propinare, uude siinul una et altéra vitae ineae literariae particule illustrari posse videtur. Seculi, quod agimus, decade secunda et tertia cum etfusus ut hodiediuu in amorein Musaruin Graeciae lyricarum, Pindaricaruni praecipue, non soins ego dolerem, quod non inveniri posset Eustathii Thessalonicensis prooemiuin Pindaricaruni couiinentationum, in Basileensi bibliotheca olim a doctis non sine magno fructu lectum, en miro faloniin bénéficie factuin est, ut Staelinus, meus oliin discipulus, iiunc vero publicae Stuttgartiensiuin bibliothecae inter antislites, vir rarae uostro aevo eruditionis, Euslathii codicem Basileae non tantum ij-ise videret, yerum etiain per partes legerel, ej«s, ue rei me certiorein faceret. Quodque vix tuiu sperari j>osse putalktin, id perluinuuiiter mihi a Basileensium principibus concedi laetabar, codicem ma, mihi transinittenlihus, fidein suain et vadimouiiiin interponente beato Blumhardo, populari meo, tum Basileensi. Ouae vero qualisque libri ins faciès et pretiuin! Inerat 11011 soluin Eustathiana in Piudaruin isagoge, quam bene tmn inecuiu emacnlavit Godot'redi ffermnnni ingeuiiim ; veruin alia multa, stalnni ecclesiae orthodoxae cum rébus ultimoruin Byzantii imperatorum Comnenorum, deiude Norinannoruin, cett. exiinie illustrant]». Totum igitur libruin anno 1832 in publicam luceni emisi, addens ejnsdeiu Eustathii epistolas inedilas scriptoresque Trapezuntini iinperii, Te mirum quain benevole Tua mihi eoruin apographa transinittente.eruditissime FAILMEB AYEHE. Alia Eustathii inedita Thessalonicensibns meis a. 1839 adjeci. Eodem studiorum meorum stadio minores libelles edidi, illustrandae historiae Byzautinae non minus idoneos, quos enunierare operae pretium dtico. Anuo 1827 evulgavi EX IΟ A Ν Ν Ε DOCIANO, OBATORE ΒΥ- ΖΑΝΤΙΝΟ, EXCERPTA CRUSIANA, addens vitae meae conspectuin, sic tum volente more academico. *) Eodcm anno snb- *) Eum e hbello, paucissimis viso, repetendum curavl, dubius admodum et anceps, aliusne nostram quandocunque memoriam recolendam esse existimaturus sit. Ego natus sum in praefecturae Urar.ensis pago Bempflingen, anno seculi proxime elapsi octogesimo septimo die Septembres sexto, pâtre LUCA FRIDERICO, parocho primum Poltringensium et Reustensium prope Tubingam, deinde Bempflingensium, matre IULIANA DOROTHEA, PHILIPH VOGILII filia, paroc.hi Neostadiensium prope Waiblingam.",,iNil magis in votis habebat optimus paler, quam ut ad devitandam iniquam tum temporis parochorum no stratium conditionem, aliis, quam ecclesiasticis, studiis filius committi posset. Quod aliter visum Deo, vitae humanae summo gubernatori. Bona valetudine raro gavisus pater, cum anni octogesimi octavi tempore paschali vitae finein suspicaretur, auctor matri fuit, ut me, si constitutum aetatis lerminum attigissem, reci_ piendum curaret in eorum numerum, qui publico sumtu in Seminariis nostris ad obeunda muneia ecclesiastira et seholastica praeparantur. Idem ante suaserat KLEMMIUS, Canstadiensis, genti meae cognatus, qui multo post tempore praesul Herbrechtingensis diem obiit supremum, Christiano Friderico SCHNURHERO, Canstadiensi, jiuper Cancellario, scholae Canstadiensis studiorumque academicoruin consortio ut nemo familiaris. Brevi post, anno vitae post quadragesimum nono non expleto, exspiravit pater meus, probitate, ingenio, studiorum philosophieorum ac theologicorum laude, ut ex aequalium ore saepe ego percepi, non mediocris, relicta uxori quatuor parvulorum alendorum cducandorumque cura anxia sane et molesta." Mater vidua Canstadium concessit, in qua juventutis suae sede reliquam vitae partem transigere decreverat. Vix tamen in oppidi liujus ludo, cui WULLENIUS praeerat, positis a me literarum rudimentis, satius matri visum, studiorum meorum gratia scholae Tubingensi Anatolicae (nunc Lyceo), admodum laudatae, puerum cnmmittere, suadente M. STURMIO, amitae marito, Kirchentellisfurtensium prope Tubingam parocho, cujus viri cordati doctique, vita pridein functi, memoriam hoc loco recolere, non est, quod admodum me pudeat. Ita factum, ut majorum sede relicta mater amantissima Tubingam migraret, ubi nunc senium ejus utcunque sublevare, singularis mihi concessit fatorum quaedam serenitas.",,scholae nostrae prima spatia emensus, classi teitiae traditus sum, quam tum vicarius regebat M. GO.NNER, vir doctus et solers, nunc Berghiilae apud Blabyram parochus, dein quartae, quam moderabatur M. Fridericus Ludovicus KAUPMANN, cujus Viri in me bénéficia eximia ni hoc loc loco testarer, animi impii titulo damnari posse mihi ipse viderer. Accedebat vero eodem tempore magistrorura doctissimorum, BAUMANM, KIRMRI, LEUÎII, METZGERÎ, ROESLERI, parochorum postea optime meritorum, solida instructio,"
EPISTOLA CRITICA. V secuta est DE COLLECTIONIBUS ÇUIBÛS- DAAl 1URIS GRAECORUM CANOMCl TU- BINGENSIBUS NOTITIA LITERABIA; an- 110 1828 DE THEODOSIO MELITINO, IN- EDIT Ο HISTOR1AE BYZANTINAE SCRI- PTORE, NOTITIA L1TERARIA. Amio 1832 edila suut Supplément» bistoriae ecclesia- Sticae Graecoruin sec. XI. XII., quibus insiint ANNAE COMNENAE SUPPLEMENTA, HI- STORIAM ECCLESIASTICAM SPECTAN- TIA, item ACTA SYNODI CONSTANTINO- POLITANAE, IN SOTERICHI PANTEUGO- NI DOGAIATA DE CHR1STI CRUCIFIXI SACRIFICIO HAB1TAE. Siibsequeutiuin annoriun opportimilas acadeinica ellecit, ut ca ipsa, quae duduin in animo habebain., inagis jain maturata sludioruin meoruin làutoribus proponerem, a îninoribus ut alibi progrediens ad ampliora, qua equidem non tutiorein veri investigandi viam invenire memini. Çuïd limita? Ne Yos teneain: profectus a prima post Cunstantinopolin urbe, Thessalonica eiusqtie agio, maiorem inihi operam arrogavi, lustrationem Epiri, Macedoniae, Tbraciae me- : ridionalis; id ( iiod in Egnatianis meis fa- ctiun esse recordamini. Mis aulein proflii gatis opus aliud mine maxime aggressus, loluin systema geographiae Byzantinorum Etuopaeae meo examini snbjicio, eo quidem ordine eaque via, ut priinmn de Constantin! Porphyrogeniti thematum optisculo disseram; dein Europaea Byzantinorum themata s. provincias novis curis illustrem et deflniam ; postreino appendicis quosdam libellos, ecclesiasticos potissimum, diligentius quant alii inspiciam. Ergo in scenain primus prodeat Constantinus Porphyrog-enitus imperator, Leonis Sap. iilitis et successor, thematum scriptor.,,post comprobatos reverendo Consistorin ducali progressus puériles receptus sum seculi liujus anno primo in seminarium Blabyrense, biennio post in Bcbenhusanuin, anni i8oâ autumno in Tnbingense, in quod qui tum recipiebantur, quinquennale studiorum curricu!um rile faciebant.",,longum foret, nec finibus narratiunculae hujus comprehendendum, si Viris singulis eximiis, quorum egregia instructione per studiorum mcorum novennium uli licebat, animi in aeternum grati sensum rite conarer testificari. Neque tamen est, quod silentio praetermittam, b. SCHNURRERÏ, viri vere pbilologi, schotis hebraicis, quas continuo quadriennio frequentavi, me, licet jam tum Musas profanas sectantem, mirificc delectatum. Have anima, dum inter nos versabaris, gravitatis, judicii, etegantiae laude insignis! lt,,αηηί ïsio auctumno accidit, ut procurante S- V. Christiano Theodoxo BLUMHARDT, qui nunc in inclyta Christianismi inter gentes profanas propagandi spécula Basileensi inspectoris munere summa cum laude fungitur, Emkendorfium Holsaticum ( cui Deus faveat) vocarer, ubi viri Excellentissimi, ÏRIDERICI Comitis a REVEMLOW, Danorum nunc ad Borussos legati, iiliis adoptivis, Comitibus a CRIMINIL, ut parastata et instructor vacavi per unius Olympiadis decursum, favore patroni raei, viri ingenio, virtute, sermonis vitaeque elegantia eximii, ornatus atque in aeternum devinctus.",,patria repetita mense Novembri a. ι 3 14 > ejusdem anni mense Decembri ecclesiae Ballendorfinae prope Ulmam concionator vicarius constitutus, anni 181 5 Martio, suadente viro S. R. GRIESINGERO, ecclesiae evangel, WÎirtemb. Nestore, Repetentis in Seminario Tubingensi munus capessivi, quod inihi suavissimum fuit collegarum optimorum consortio, litterarum studiorumque ubertate, publice docendi tentamine non infausto." Litterarum antiquarum in Academia nostra professorem extraordinarium, nec non professorem quintae ctassis Lycei, quod Tubingac floret, constituât me die XXI. Apr. 13 1 S. Régis j4ugustissimi clementia, procurante viro vere generoso, L. Barone de WANGE.NHEIM, rerum er.clesiasticarum et scholasticarum tum temporis admi nistro. Munere scholastico annis aliquot elapsis me abdicavi, ut totus Academiae viverem. Professoris ordi narii dignitate Regia Majestas me ornavit hujus anni Martio XXV. In praelcctionibus meis tradidi Encyclopaediam poetarum, historicorum oratorumque Oraecorum et Romanorum, Historiam roinanam, Historiam antiquam, praesertim Graecam, Mythologiam, Thucydidis selecta, Tlieopbrasti characteres, Pindari Aesciiylique plurima, Taciti Annales, Exercitationes graecas et latinas, in exercitationibus pliilologicis Soplioclis quasdam fabulas. Publici juris hosce libelles feci : Potyhymnia, Ueberseiuing auserlesener Epigramme der griech. Anthologie. Zurich i8o3. 8. Pindari carminam Pylhiorum quintum cum octavo. Uissert. inaug. pbilol. Tub 1819. 4. Miscellanea philologica, Seebodii V. Cl. Ephemeridibus pliilologicis inserta. Dilucidaliones pindaricae Berol. ap. Reimerum. Vol. 1, P. I. 1814. Vol. 1. P. II. 1837. Cum SCKRADERO, V. illustri, Cuossioque doctissimo, nunc Dorpatiensi, edidi anno 1823. Prodromum corporis juris civilis rell., Berol. apud Reimerum. Cum OSIAN- I>RO et SCHWABIO, gymnasii Stutlgartiani professoribus celeberrimis, praesum edendis in I. B. METZLERI bibliopolio honestissimo conversionibus auclornm graecoruin latinorumque germanicis, cujus operis XXV jam partes publicam lucem viderunt." Et haec quidem anno 1827 scripsi.
VI EP1ST0LA CRITICA. Constantin! tlicmatuin (provinciarum regni Byzantini) libellus duas habct partes, quaruin posteriorein (Europam) novis curis in lucem publicam emittimus. Titulus opuscuh est: Tuv οοφωτάτον βαοιλίως Κωνοταντΐνου του ΙΙορφνρο/ίννηιου ηιρι των &ψάτων, των ανηκόντων τ/j βααιλίία των ' Ρωμαίων, nà&fv ΐοχον Ίας όιόμααίας, καΐ τί οημα'ινονοιν ai τούτων προαη/ορίαι, χαΐ οτι τα μίν αίζων αρ/αΐζοναι, τά δέ νέαν ΐχτιίσαντο την προαη/ορίαν. Quae omnia, non solum voces τον J/ορφνρ., majusculis reddere debebat Bckkcriana scriptoris editio. llabcmus enim inscriptioncm totius operis, non partis. Scquitur praefatio, in qua imperator se expositurum pollicetur, undc θέματος denominalio derivanda sit; quo cum promisse non stetisse videmus. Ncque eniin aliud narrat, nisi liuc : legioncs Romanorum ab Iulio Caesarc ad Theodosium usque et reliquos imperatores cliristianos nomina e nationibus vel aliunde petita habuissc, cujus exempla afleruntur; istoque aevo imperatores curam Lelli ipsos administrasse. lia immulata esse inde ab llcraclio iinperatore. Eo tempore accidi fines imperii ooepisse ; liinc ipsasquoque provincias contractas, et nomina graeca pro Latinis per affectationem electa; ϋίμα vero a voce ΰέοις descendere. Id praefationis argnmentum, non aliud. Quo enim ϋέματος vis et sensus tendat (legio ejusque sedes i. e. provincia), lioc melius a Du Cangio s. v. edocemur, quam ab ipso iinperatore. lievera autem Constantinopolitani imperatores, Byzantini post Tlieodosiutn, non Latini, graeca lingua suo jure utebantur, talia incogitanter vel per adulationcm improbante Laurentio Lydo, Graeco scriptore, Iustiniani I. imp. coaevo, in libro de magistratibus III, 68 ; inorem vero antiquiorem iidein non abjecerunt, et legionum suarum nomina e provinciis maximoperc liauserunt, nnde milites cogebantur, usum aevi sui rccte sectantes, non prioris. Quid multa? Imperator ortliodoxus carpit Heraclium, unuiri antecessorum, optime de regno orientali meritum, sed minus ortliodoxuin. De ipso libri argumento, id quod exspectabamus, nec vola nec vestigium. Secunda scriptoris socordia in eo vcrsalur, quod parti suae primae (de Oriente s. Asia), titulum peculiarem non imposuit, secundo imposuit I'ostremo nec ca quidem satis recta sunt, quae de ambitu provinciaruin a barbaris acciso perliibcntur. Imperatores Ryzantini provinciarum fines et nomina pro temporum rationc mutabant, non tantum bellorum eventibus moti. Et magnus iste tractus Ciliciam inter et Rliodum, ïiostibus expositus, quare une tliemate circuinscribitur, non multo pluribus? Ipseque Hierocles, Iustiniano I. coaevus, Asiam minorem, a barbaris nondum accisain, in provincias longe plures distinguit, quam scriptor noster purpuratus. Quid? quod tempore Manuelis imperatori» omnis ferme Thracia uno tliemate coinpreliensa esse videtur. Ceteruin ipse liber primus, exceptis paucis, multo melius se liabet, quam secundus; id quod omnis nostra tractatio in clarissima luce collocabit. IJbar primas, Oriens s.asia Enumerantur XVII provinciae s. tliemata totidein capitibus. 1./Vnatolicum. 2. Armeniacum. 3. Tliracesiorum, 1. Opsicium. 5. Optimatum. 6. Bucellariorum. 7. Paplilagonia. 8. Clialdia. 9. Mesopotamia. 10. Colonia. ll.sebastia. IJ.Lycandus. I S.Scleucia. t 4. Cibyrraeotarum. 15. Cyprus. 16 Samus. 17. Marc Aegacum. Iamque de his capitibus corumque argumento, quod multifariam illustratur libro de administr. cap. fto., ob solain maximoperc comparationcm, inter primam et secundam partem instituendam, quaedam exponeuda et monenda esse videntur. Primum ihema, Anatolicum. Ita dici, imperator ait, respectu Europae Byzantiique; respectu Mcsopotamiac, Syriae cett., nuncupari Occidentale médium ( τό Λυτιχ'ον μίιον) et Asiam minorem. Initiuin habct (ita Constantinus) ab oppidulo Μηρός, et in Iongitudinem protenditur usque ad montes Isauriae ; in latitudinem a sinistra tangit Bucellariorum tliema et Cappadociam, a dextra Isauriain et inltium thematis Cibyrraeotarum. Cornplectitur quinque veterum provincias quae sunt: Plirygia Salutaris, Lycaonia, Isauria, Pampbylia, l'isidia. Deinde bona quaedam intersperguntur de regimine et finibu huius lliematis ante Arcadium, item sub ipso liinc post Mauriciuin, instante aevo Sarazenorum. Adduntur quaedam de Pcrsarum aevo et IVIacedonum. Secundum ihema, Armeniacum. Denominatio est impropria, nec Ileraclio imp.
EPISTOLA CRITICA. VII eîusquc successoribus vetustior. Kcspondet Cappadociae vetcrum, maiori se. roinorique. Iustiniani I. aliusve iinperatoris aevo Cappadocia tripartila esse coepit; et superior parva dicebatur, media Cliarsianum, maritima Armeniacum (ob Armeniae viciniam). Varia ibi interponuntur de antiqua Cappadociae Iiistoria. Ilinc urbej potiores totius Cappadociae et nobilium quorundam Cappadocum nomina memorantur. Tertium ihema, Thracesiorum. Antca dicebatur Λςία minor. Nomen novitium traxit a Thracibus Mysiae Europacae, eo translatis. Complectitur vetcrum Lydos, Maeoncs, Cares, loues. In line traduntur urbium XXI huius Asiae (Thracesii) nomina, non plura. Quartum ihema, Opsicium (Obsequium). Latina TOI eos signilicat, qui imperatori praeeunt ordinis tuendi et honoris causa, sive ut vias ci et domicilia praoparent. Unde non οιρατη/ος (practor) illius provinciae suminus magistratus dicitur, sed coincs solummodo. Ea regio Bithynos, Mysios, Phryges,Dardanos (Troianos) complectitur. Urbe» enumerantur deeem illustriorcs, non plures. Cetcrum fines quatuor partium provinciae baud indiligenter, ut ncc alibi, distinguuntur. De Opsicio v. omnino DuCangius s. v. Quintum ihema, Optimatum. Infimi ordinis ihema dicit auetor, praesidemque eius solum domesticum nuncupari ; quibuscum DuCangius conferatur s. v. Complectitur Bithynos, Tarsiatas, Thynos. Urbium quinque celebriores enumerantur. Mernoralur quoque Sangarius fluvius, cum ponte lustinianeo. Sejctum ihema, Bucellariorum, s. Bucellartitm. Ncc liacc provincia a gente quadam nomen habet, sed a bucellariis, i. e. qui commeatum militibus vehebant, coll. ctiam Du Cang. s. v. Describuntur fines provinciae, enumerantur quinque urbes potiores. Incolac Galatae, Mariandyni, Bithyni. Sepiimum ihema, Paphlagonia. De antiquitate et infamia veterum Paphlagonum. Sex urbes interiores enumerantur et quatuor maritimao. Ociauum ihema, Chaldia. Trapezus metropolis. Inleriora 9unt Armeniae minoris priinordia. Trium aliarum urbium nomina, c. g. Celtzene, cett. ]\'onu>n ihema, Mesopotamia. Parva regio, noininis recentioris, potins elisura sine nomine, quam praefeclura. Spcctat Leonis imp. aevum. Decîmum ihema, Coïonia. Parva regio, cum arce, unde nomen. Est initiuin Armeniae minoris. Fines describuntur. Noto in fine, verba textus BeMieriani (Βανίλαος βαοιλινς) sic legere editioncm Vnlcanianam : σ ίμ'ος πάππος, χνριος Βαυίλιιος, υ των χ. τ. λ. Unde plane evincitur, bunc librum révéra quidem imperatoris nostri scriptum esse, sed privatuin, non public» auctoritate composïtum atque editum ; id quod ctiam ex affectato vcterum auctorum usu scquitur atquc negligenlia, qua utitur in urbiuin enumeratione, potiores memorans, non omnes; quod secus in indicibus cpiscopalibus, item in llierocle, quanquam scriptore privato. Un decîmum ihema, Seleucia. Id quoque Armeniae minoris pars est. Sequuntur vulgaria et trita circa v. Caesaris clymologiam. Duodecimum ihema, Lycandus. Ea terra, Armeniae pars, non multo ante tliematis locum obtinuerat, se. Leonis imp. Sapientis ae- T0. Quaedam de historia urbis. Decîmum tertium ihema, Seleucia. Dicit partem Isauriae, fïnesque describit. Memorantur deliinc urbes potiores Ciliciae, quod abesse poterat. Regio autem Selcuciae sola ante elisura crat; Romanus imp. eam fecit οτρατη/ίαν. Enumerantur nomina decem urbium, quae tamen Ciliciae potius erant, quam Isauriae. V. quoque Leonis Sap. expositionem breviorem(p.51. huius libelli), ubi nostra Seleucia adeo Pamphyliae adscribitur. Adde Hieroclem p. 16 h. lib. Decîmum quartum ihema, Cibyrraeolarum. Nomen provinciae petituin ad ignominiam Cibyrrae, ignobilis oppidi, cuius cives plus semel refractarii fuerant adverjus imperatorcs. Fines permagni, se. a Tauro Ciliciae usque ad Miletum pertinentes. Ergo Ciliciae partem, Pamphyliam, Lyciam, Cariam continebat. In inedio thematis Rhodus insula, cuius antiquitates tanguntur, aliunde plenius notae. Fraecipuae thematis urbes cum singulis regionnm finibus liaud indiligenter enumerantur. Decîmum quintum ihema, insu?a Cyprus. Ea ad verbum, exceptis paucis, ex Ilierocle
VIII EriSTOLA CRITICA. non memorato desumta sunt, incogitantcr repctita llieroclci capitis inscriptione, coll. j». 15. liujus libelli. Adduntur quaedam de historia insulae. Auctoris nostri acvo Sara/.cnis denuo parebat: quare igitur scriptor eam provinciis Byzantinis adnumerat? Basilius irap., nostri Cacsaris πάππος, leste Vulcaniana editione, Cyprum ad tliema evexerat; id quod in textum, ut idem plane, quod in deciino tliemate legimus, rccipcre dcbcbat I. Beklierus, libelli nuperus cditor. l)ecimuni sextum tliema, Samus insula. De nomine Sami archaeolugica quaedam. Viri quidam veleruin illustres enumerantur. Theinatis fines (Ephesus Adramyttium). Smyrna praefecti sedes; quod, ut alia, utinam in reliquis quoque thematibus signilicasset! Dccimum septimum ihema, mare Aegaeum. Arcliacolugica de T. A]yuïov πέλαγος. Quinque Graecorum dialccti. Fines spatiosi: sunt enim liujus theniatis Cyclades, Sporadum maiores, Mitylene (Lcsbus 1, Gliius, Lemnus, ulteriora usque ad sinum Gianum, Gonstantinopuli proximum. 1À'ber secundus, Occidetis s, Europa. Enumerantur Xll provinciae s.thcmata totidem capitibus. 1. Thracia. 2. Macedonia. 3. Strymon. 4. Tliessalonica. 5. 1 leilas (Graecia). 6. Peloponnesus. 7. Ceplialenla. 8. Nicopolis. 9. Dyrrachium, 10. Sicilia. 11. Longobardia* 12. Cherson. Horum quoque capitum argumentum, ut libri primi, breviter exponam, maximoperc ob instltuendam (ut diii ) utriusque comparationein. Primutn iliema, Thracia. Byzantii laus. Tliraciae theina conititutum est tempore invasionis Bulgaricae. Ante Boinanorum ae- um, quo erant 55 urbes, duo régna habuit. Bulgari, nunc domini, Thraciam in minora territoria dividebant. Ante Bulgaros Thracia ab ipso Byzantino imperatore regebatur, non a praetorc ( οτρατηχω ), ut nunc. Bulgari quando regnum Byzantinum invaserint. Ex llierocle quaedam de Doloncis, quae ibi non inveniuntur. Archaeologica. Sequuntur quinque eparchiae Thracicae, ex llierocle cum urbibus repetitae (is habetvi), et satis quidem indiligenter, iinmo confuse. In Europa Thraciae -facit cum Hierocle; deinde vero Rhodopac praeter Maximianopolin et Traianopolin (quae istuc vere pertinebant) attribuit Parthicopolln, lleraclcam Strymonis, Serras, Philippos, diversissimas aiîhodope, se. veteris Macedoniae urbes. Id longe rectius in llierocle, quem vide. llaemimonti eparchiam tertio loco ponit, Ilierocles quarto ; ceterum in urbibus consentit cum llierocle. Iam sequitur insipidum illud 'Επαρχία Θριίχης.. χλίμη Mtaxmbv και Αχοντιαμα, Φιλιππυΰιολις, Βίρόη, νηαος θάαος, νηυος Σαμο&ρήχη. Verum liae insulae revjcra erant Ilhodopes pars, vel (sccundum Hieroclem) Macedoniae primae, ubi idem suo loco habet κλίμα Μιοτικόν xai Άο'ΐ'ΐιαμα, quanquam illud χχίμα Μεοτιχάν, mediis urbium nominibus interpositum, mihi etiamnunc vel spurium vel corruptum esse videtur ; Philippi vero et Bcriia Thraciae (sensu stricto) apud Hieroclem recte oecurrunt cum Diocletianopoli, Sebastopoli, Diospoli. Hieroclis Mysiam omittit, in Scytlïia cum eo consentions. Secundum tliema, Macedonia. Kotandum ante omnia.videtur, liane inter Thraciae Strymonisquc themata poni, et post Strymonein sequi Thcssalonicam, i. e. Macedoniam veteris sensu» ; quam dein justo iterum ordine exeipit Graecia, cett. Ε sensu igitur imperatoris hic Macedoniae titulus Maccdoniam a vetere diversam sjgnificat, se. eam Thraciae partem, quae inter Jlebrum Ponlumque Euxinum patet, non e Strymonis occidente ; id quod, ut a^jbi, se. in Asia facit, claris verbis significare debebat homo purpuratus librariusve ejus, ni socordiac a lectoribus insimulari volebat. Ouid ergo horum loco tentât agitque? Promit compendium quoddam veteris Macedoniae (TliessaloniOac înedii aevi), e Stephano Byzantino non epitomato (sic statuo) dcsumtuin. Post liaec, nullo traniitu ab anteccdentibus facto, Hieroclem exscribit de duplici Macedonia veteris sensus, et quidem aevi Dioclctiani rell., stolide intrudens Maroncam,Topirum,NicopoIin,Itliapolin (Neapolin?), Ccreopyrgum (?), Diocletianopolin, Sebastopolin.quae sunt partiin Ilhodopes, partim Thraciae sensu stricto, ubi cas recte habet Ilierocles, quem vide. Omittit quoque Larissam (Maeedonicam se.). In Macedonia secunda consentit cum llierocle. Iam quid sequitur? Miraberis, immo stupebis. Thessalia (veteris sensus) sequitur, cum iisdein plane urbibus insulisque, quas Ilierocles habet post Macedoniam utramque. Oblitus igitur, post tliema suum secundum (Ma-
Cedoniam ) venire Strymonis tlicma, dein Tliessalonicae, somnolentus pergit in exscribendo Ilierocle, qui suo justoque ordinc post Macedonias habot Tliessaliam, Gracciam cum Peloponneso et insulis quibusdam, Cretam, cctt. Ergo noster scriptor post Tliessaliae urbes liaec in fine apponit : "Jïmg ωδε τό &ί'μα îlluxtôoiiuç. Ubi forsan ci singularis quidam mcdii acvi usus loqucndi obversabatur, qui Tliessaliam (veteris sensus) partem veteris Macedoniae (Tliessalonicae s.thessaliae medii acvi) esse voluit. Tertium tliema, Strymon. llreve capitulum et paene futile. Macedoniae junctum esse Strymonis tliema ; nullibi tliematis nomine occurrere, sed clisurae. Scytlias (Slavos) incolas liabcre, ab Iustiniano luiinotmeto in angustiis Strymoniis sedes suas adeptos. Dicere debebat, priico (Macedonum Ilomanorumque) temporo Macedoniae partem fuisse suum Strymonis tliema ( I. omitiaxro pro ονντέτοίχται ) ; peculiare autem provinciae nomen isto aevo non babuisse, neque etiain ultiinis ante Slavoruin Bulgarorumque adventum seculis, sed dictam soiumniodo clisurarebiam, i. e. eius generis regionem, cuius înomentuin in sola constat a u.liarum suarumeustodia; id quod secus erat decimo seculo, ubi non semel tantum occurrit ατρατη/ος Στρυμόνος. In istas autem angu lias Slavoruin rebellium Strymoniorum partem jussu imperatoris modo uiemorati a litore sinus Strymonii, ubi commercia impedierant, in loca magis édita et remota, angustias potissimuin Strymonias, remotos fuisse. Atque id ultiinum, non aliud, novi noinen meretur, quod unice, ni fallor, nostro capitule debemus. Singulas autem liuius tliematis urbes vetustiores, ut ctiam Tliessalonicae Tbessaliaeque, supra praeoccupavit loco inepto. Quartum tliema, Thessalonica. Initium capituli curtatum esse apparet. Quis enim narrationem integram et singularcin ita occipiet : To (5s νυν χ. τ. Ι.Ί Ceterum agnoscit, Sui temporis Tliessalonicam totius alicuius provinciae nomen fuisse. Debinc addere debebat, ipsam quoque, ut Strymoniuin tliema, eteris Macedoniae partem fuisse, pro insano isto μέρος τν/χιί vc t. Sequuntur arcliaeologica quaedanij aliunde pleniue meliusque nota. EPISTOLA CRITICA. IX Quhltum ihetna, JTellas (Graecia). Initie capitis trivialia habet de nomine Graeciar. Eniinvero buius borealia (Tliessaliam) ex Ilierocle, nt viditnus, jain praeoccupavit, quamquam is Tliessaliam neque!\lacedoniae (veteris sensus) jungit, neque Graeciae addit, potins ab utraque eam ut singularein terrain distinguit. Fines aulem Graeciae in Thermopylarum angustiis, per Leonidam claris, ponit, et Peloponnesum a Graecia separat, contra veteres, atque etiam llieroclem, qui utrainque jungit. Ipse tamen imprudenter caput suum ita claudit: Kul rouul'ia μίν η 'Ελλάς χατά τuv Ιιροχλέα, Incogitanter etiam Graeciae urbes LXXIX tribuit, quod non ipsius Graeciae convenit (ab ca Peloponncsum separat), se<l llierocleae, ubi rovera iste LXXIX urbium insularumque numerus rccte legitur; quariiin primas VII ex Ilierocle repetit, addito ]ier pigritiam post 'Λμφιοοαν hoc solo: χαϊ τάς λοιπιίς. M i ru m postremo, quod non Euboam quoque obliviscitur, nec Cveladas Aeginamque. Sejctum tliema, l'eloponnesus. Eam in anteccdcntibus cum Graecia junxerat; jam vero (suo aevo obsequens) separat, ut singularem provinciam tractans, eique XL urbes tribuit, quarum aliquot (non plures) enumerat. Fatras alteram peninsulae metropolin dicens, quod aevo magis medio convenit, coll. Ilierocle, qui Corintlium totius Graeciae metropolin dicit, Spartam Laconicae, Elidem Aetoliae (iinmo Arcadiae, sensu lato). Hinc loquitur de nominibus buius terrae, de eius facie, de VII insulis l'eloponnesiacis, quae inter Hierocleas invenire licebit. Ilistoriae Feloponnesiacae capita potiora, aliunde satis nota, sequuntur. Unum,quod memoratu dignum c medio aevo repetit, est Slavoruin regnum Pcloponnesiacum, initium capiens imperante Constantino Copronymo; ubi (ο&λαβωάη idem est, quod in servîtutem redacta, non slavinizata, quod posterius aliunde notuin est. Postremo in vcrsiculo ΐ II ο satirico voceni /«j«<ji5of;i5»j, Kopitarius (Hesychius glossograplius, cett. Vindob. 1810. p. b'5. ) e Ilussica lingua dérivât, ut sit idem quod Gnllicum habile, droit. Anne va fer? Mihi se. poëta ille de facie nobilis cuiusdam, vafritiem scrvilcin (ΐυ&Ιαβωμίνψ) prae se ferente, 1qqui videtur. De Slavica Peloponneso multo uberiora noster tradit in libro de adin. imp. cap. 50.
PISTOLA CRITICA. Septimum thema, Cephallénia. Graecum titulum spilt'ium Osse voluit editor, oh initium puto ilariàtionis, ubi Cephallénia singulare thema essé rtegatuf. Vefuirt rûs longe se aliter liabet> coll. ailctore nostro iil cerimortiis aul. Byz. 2> 52. (p. 19» 20. hujus libelli), ubi plus sèmel occurrit praetor Cephalleniae (5 οτρατηγος Κεφαλληνίας). Acide Eundem de adm. imp. Cap. 50. (Opp. ed. Bonn. T.3. p.224); 'ίατέον,'άα η Κεφαλονιας (sic) atqn^ τη/1{ι 'iyovv rà νησί α, τοϋρμα ijv τό παλαιον της οιρατηγίδος Λογουβαρδίας (sic). 'Enl δε Λέοντος toù φιλοχρίοίου δεαπόίου ysyovb οτρα~ ι τηγίς. Ubi alterum norrten deininutivum, se. (i«vi]aia), vide ne opponatur themati oricntali XVII (Saino, cum aliis insulis usque ad Cpolin), quod apud Hieroclem est επαρχία τω»» vt)a ti)»>. Postréirto (ομοίως δε «αι..) negligenter addit Zaeynthum, Leucadem, Ithacam, alias minores insulas, Corcyram, ïncertum iquo sensu. Post Elidem se. insulas Cephalleniain, Panormum, Zaeynthum, Cytliera, Stropbadiam, Graeciae adnumerat Hierocles (non Corcyram); hinc sua noster habet, maie éa digerens. Quid multa? Capituli nostri faciès liaec fere esse débebat: prisco tempore Cephalleniain cum aliis insulis Peloponnési paitem elîecissê (οΐ'μπεριείληπτο, pro ονμπε^ιείληπτάι, Coll k them. Strymonio), post Calabriae ; ultime (Leonis Sap. ) aevo, ad tliematis singularis honorcm evectam fuis- j se, ejusque partes praeter Cephalleniain lias j esse insulas: Zaeynthum, cett. Respondebat igitur septinsulari h. t. Venfito - Graecorum reipublicae, tuente s. imperitante Britannia. Octavum ihema, Nicopolis. Inscriptio graeca {επαρχία της παλαιάς 'ΙΙπείρον) Hieroclis est, addito i»jî ΦωχιχΊ,ς, νφ' εγεμόνα quod insanum esse unicuique videbitur. Quid enimphocenses et vêtus Epirus? Urbem quidein ista Epirus habuit, Φωτιχψ, satis claram ; unde ego Φωιιχης extudi. Quamquam nec hoc pro. babitur. Pergit deinde: πάλεις δώδεχα, Νιχόπολις μητρόπολις. Ultima ex Hierocle. Quare vero, morî suo adversans, solam Nicopolin memorat, reliquas XI omittit? Trita dehinc narrât de nomine civitatis Nicopolitanae, et Ilesychii locum repetit de indictionibus. Iam mirificé pergit : Μητρόπολις Ίου &έματος πολις Δωδώνη. Aliam ergo metropolin, Dodonam, vêtus Epirus habuit? Dodonam adhuc etiam HierocIeS quidem agnoscit, ponitque post ipsam Nicopolin. Vcrum de metropolit na, non solum de fatidica Do donae dignitate nil aliunde compertum habeinus. Iteruin pergit insipide: ' «είαε yàç r\v η πη/ή, Κα α τ aliug όνομα εχονοα χ. Τ. λ. (liinc stolidum iilit l της Φ ω χ ι χ η g sor.mium). Nexum liorum (/<*>>) cum antecedentibus neirio sanus extricabit. Acheloi deinde fonte» ibidem (in Epiro) ponit; quanquam Aclielous a Pindo TheSsalico descendit. Dodona ta men Epiriferat, non Castalia fons cum Acheloo. Ergo mediam ut alibi geographiam cum vetere cortfundcns> Epiro quaedam assignat, quae erant Nicopolitani Byzantinorum tliematis, i. e. Acarnaniae, Aetoliae (Aclielous), Phoccnsium (Castalia). Et hoc ultiinum (do Phocensibus) unum est vere novum, quod discimus ex ista parte inscriptionis insana της Φ ω χ ιχη ς. Iam enim reapse fines habere videmur Nicopolitani Byzantinorum tliematis, se. Acarnaniam, Aetoliam, Phocida cum Del phis, quae omnia medio aevo dicebantur rlachia minor, apud cultiores Aria, cett. Nonum ihema, Dyrrachium. Absque prooinio sic fere cum Hierocle incipit auctor ί Λιρραχιον, 'ή ποτε 'Επίδαμνος, υπό χονοιλιαρίον } πόλεις IX. Quae melius apud Hieroclem sic: Επαρχία νέας 'ΙΙπείρον t νπο χανΰιλιϋριον, πόλεις IX.: /ίνρρ., η ποτε χ. τ. λ. In ultimis quo que Noster variât, ante Lychnidum habens suspectum illud par vocum Λίστρων xaî 2χεν~ πτων j quod est inverso ordine apud Hieroclem. Tuin nullo statiin sensu legïtur : 'Επαρχία daxmg μεοο/ιχίου...ρεμεαιάνα, ut in Hierocle ; nisi quod in medio juxta vocem Να'ίοός additur : η πατρίς του μεγάλου Κωνοταντΐνον, Iam alia sequuntur ex eodem Hierocle, se, Epirus Velus, Dardania, Pannonia, additis urbium solis numeris, non earum nominibus. En scriptoris oscitantiam! Veteveun Epirum jam in themate octavo habucrat, Nicopolitano. Neque vero hoc satis esse putat. Etenim post Paiinoniam suam sic pergit : xaî ώδί μέψ επαρχίας (1. επαρχία) της νέας ΙΙπείρον, τ ο ν τ' ε'οτι του Δυρραχίου, τον πάλαι χαλονμένου 'Επιδάμνου. Ubi vides, Dyrrachio uti pro Epiro nova, cujus quidem metropolis erat, nec tamen idem cum Epiro nova; id quod soli Byzantino usui convenit, qui Epirum novam dicere amabat Dyrrachium, coll. ipsa tliematis nostri inscriptione : *Εννατον &iμα, Λνρράχιον. Quaerere deinde licet, quare, quum h.l. Daciain mediterrancam cura urbibus suis ex Hierocle intrudat, satis ha. beat, Dardaniae et Pannoniae solum regïmen cum urbium numéro memorare, non etiam
EPISTOLA CRITICA. nomina urbium? Respondere in promtu est., rantibus Tbeopliilo, Michaelis filio, et Basi, Extra vagatus erat, cum ex Hieroclc Daciam ι lio Sarazeni Afri partes Illyrici incassum ad, mediterraneam cum urbibus repeteret, quod orti, Calabriam capiunt, e qua tamen Graeei reapse melius conveniebat iniiio 0 )usculi, socio Ludovico, FrancoGalliae rege, usi, quam fini; et Dardaniam fere cum themate cos ejiciunt, Calabria exinde Byzantinorum suo Strymonio jungerc poterat, ut partem tliema. borealcm. Iam vero, ad sanam mentein re. versus, reliqua themata aggredilur, Siciliam, Duodecimum tliema, Cherson. Ilujus quoque capitis initium maie se liabet, scriptoris Longobardiain, Clicrsoncm ; de qtiibus vero nil a pud Hieroclem. In altéra capituli parte culpa. Dicero debebat, antiquiore tempore varia inculcat de anti(juitatibus Dyrracliinis; eam terrain, quae soculo Christi decimo de Constantino M., imperium Romanoruin Clierson dicebatur, non Byzantini imperii inter tilios partiente; postremo de Dalmatia, partem fuisse, sed Bospori nomine suos reges Italiae adscribcuda, patria Diocletiani, impiae inemoriae imperatoris, ïbique aqua ju nos extitisse. Terram Bosporanam insequenti habuisse, eosque tinilnnoruin quoque domi- cundissiina. tempore Chersonem dictain a metropoli ejusdem nominis, Iam sequentibus, quae agunt Decîmum ihema, Sicilia. In lioc tlicmate, ut in reliquis duobus, immunis est No» de antiqua Bospori Iiistoria, negligenter bae'c ster Hierocleae auctoritatis; quem scripto. praoludunt: ϊχιι δέ η ίατορία όντως. Statimque ea leguntur, quae nota sunt e Stepliano rem de liis nil tradidisse existinio, aut periisee, quac tradidit. epitomato j quo pleniore usum fuisse, e reliquis patet, ubi testimonia all'ert Plilegontis, Ergo Siciliam ante papae Homani imperium non Byzantinïs paroisse ait, sed Romanis 5 postinodum Byzantinis, quibus otnnc Strabonis, Pliavorini, quae antiquiora Bospori spectant. Graccum quoque epigramma istud mare pareat usque ad columnas Hcrculeas. De nominibus Siciliae e Stepliano (im- puto. Liltiina capituli manca esse constat, de Clirysopoli e Stepliano pleniore haustum mo Ilellanico Timaeoque). Insulac nostrae quae sic e nostro Stephano resarciri poterunt : aliarumque magnitudo. Sarazcni, ultimo aevo Siciliae doinini facti, Calabriam solam ηττ,ν, oof.v uipaιως οι ορνττοντις ΐμιλίον του.. πολιορχοίιΐ'ίος, χαϊ διορνξαντος ιΐοοδον χρυ- Christianis relinquunt, cujus ιιιρκιιιγόν Nostcr ορύγματος άναδνναι, xaî (dele banc Stepliani memorat, cum urbibus quibusdam, quaruin particulain) 'Εχάιη φοιοψάρος οίσα δάδας έ- nomina ibidem legimus (Rhegiuin, S. Cyriaca, S. Severina, Croton). Quare vero Si- πολιορχίαν φυ/όντις Φωαφόοιον τον τόπον mv- ποίιμιι ννχτωρ τοϊς πολίταις φανηναι, χαι την ciliam tliema sui aevi Byzantinuin nuncupat, et μκοαν. οτραιη/'ον meinorat numeriimquc urbium 21? Postremo trita de Ilierone et Dionysio tyrannie, item de Arcliimede Marcelloque. TJndecimum tliema, Longobardia. Infcrioris Italiae Longobardiain, i, e. Calabriam, iignificari, praeter alia ex antecedenti ca )ite cognoscitur, ubi vctu9 Calabriae nomen de codem fere tractu occurrit. Iain de nomine hujus Longobardiae etymologica quacdain. Hinc alia insipida de Ruthrenoto (sic), Neapoli, Resbio (sic) monte ibique Burcano (sic), Graecorum coloniis. Equidem significassc Reneventum puto, non Huthrenoliim (Butrintum), quod est Epiri, vcl potius Hydruntum (Otrantum). Et Ιΐέυβιον ορος est Vesuvius mons cum cratere suo (vulcano); Graecorum vero coloniae sunt : Cuma et l'artbenope (Neapolis), cett., non mons ille ignivomus. Imperante Iustiniano. immo (sic ipse «e emendat) Zenone, Gotlii Neapolin aliasque nrbes capiunt. Narses, Francorum victor, Longobardiam illam Graecis subjicit. Impe-, Et liaee quidem do utroque opusculi Constantinci libro sufficiant, pracmissa scilicet, ut iis solido utainur judicii fundamento, quod jam de totius scripti consilio pretioque ferendum esse videtur. Constantinus Porpbyrogen'itus duo scripta geograpbica exaravit, unum de admi. nistrando imperio, iilio suo Romano in scriptum ; alterum de tliematibus (provinciis) imperii Byzantini. Iam de priore inter doctos satis constat, quanti révéra aestimandum sit, inagni scilicet. Habet quidem negligentiae varia vestigia, justumque in eo ordincin ac decursum narrandi frustra quaeres. Immo sunt subitaneae notationcs de populis quibusdam vicinis, se. orientalibus, borcalibus, occidentalibus, quarum eae potissimum, quac septentrionem illustrant, non uno tantum titulo vaule laudandae sunt. Etenim bona mediae geographiae pars, quatenus boream spectat, soli fere libro Constan. tinco innititur; qui nuin integer ad nos per. b* XI
XII EPXSTOLA CBITICA, vencrit, necne, id ΛΌΓΟ difficile dictu esse ] quit, in quo sumtnam fotius imperii, socioexistimo. llabct etiam maie digesla salis ; rum omnium foedera, hostium vires, ratio multa, scilicet varii generis sive notamina nés, consitia ejcplicuit.. Ergo Egnatius, libri ms. possessor, non alium operis titulum sive additamenta, antecedenti narration! voce Ιατέον χ. τ. λ. agglutinari solita, more sclioliastarum, cujus rei nauseam alius scriptor Longe aliam faciem aliudque consilium al- norat, quam solam cpistolae inscriplionem. vitasset: aut alienus ea, per se non contem. lerius libri esse, qui inscribilur de provinciis, id nunc maxime exponendum esse vi- nenda, intrusit. Ceterum sui aevi geogradiiam, et quidem extraneam, illustrarc vo- minus aevi remotioris; de quo quae storiae editores ita fere tractant, ut cum pridetur. Iam hune libellum Byzantinae hi- Îuit, forte adduntur, minoris ea momenti esse videntur. Namquc totus liber seculi decimi eunt de administrando imperio. Qui il vero, mo loco ponant, secundo librum, quem di- statum spectat, non reinotiorem antiquitatem, de qua omnino penitioris eruditionis rum unusquisque, lustrato ante altcrum li- si inverso ordine ulerentur? Nonne leclo. specimina vix edere poterat imperator, collato thematum libello. Ceterum speciem com- geograpliia inedii aevi ejeterna, thematum bro posleriore, qui agit de Byzantinoruin mcntarioruin, publica auctoritate munitorum, librum conspicatus, geograpliiain Byzantinorum eiusdem aevi intemam exspcctaret? Id manifesto prae se fert noster Constantin"! liber: est enim ltomano filïο dedicatus, coll. quod ipsac <[uoque eapitum inscriptiones inscriptione: Κωνσταντίνου, του έν Χριστώ βααιλεχ αιωνία) βασιλέως Ρωμαίων, προς τον ίδιον libellus? Non geographiam ipsius regni re- indubie suadent. Quid vero praeslat themalum νιάν 'Ραψανον, τον ϋεοστεφη χαϊ πορφυρογέννητο? βιιαιλέα. Postremo graecuin cius tituluin, servata tantummodo novitia provinciarum nocentiorcm, sed vetustiorem, 1. e. Iustinianeam, unde argumentum cognosci possit, nondum e- menclatura et divisione; quod quam molestum legentibus esse debeat, id equidem in quidem inveni; latina vero interpretum inscriptio, se. de administrando imperio, neque argumento ipsius narrationis respondet, antcccdcntibus satis superque înonstralum et evictum esse existimo. ncque adeo praefationi : ιδυύ έχτίβημί οοι Ergo libelli consilium minime in obscuro διδααχαλίαν, alors τϊ] ix ταύτης πείρα xuï γνώσει αυνιτισάέντα πιρϊ τάς βέλτιστης βούλας χαι exscribitur, item Stephano Byzantino, ex quo versatur, collato llierocle, qui ad verbum το κοινή ονμφίρον μη διαμαρτιχνειν. Πρώτα μεν, ποίον έ'&νος κατά τί μέν ωφελησαι δύνα- usu quoque commentationis quotidiano s. vul- fere solo anliquiora pelita esse videntur. De ται 'Ρωμαίους, κατά τί δε βλαψιχι, [και ποίο»»] gari vix dubitari potest. Etenim speclat studiosam antiquitatis juventutein, cui Ilierocles χαϊ πως εχαστον τούτων, χαϊ παρά ποίου δύναται ε&νους χαι πολεμεϊο&αι χαϊ νποτάοοεο&αι commendatur cum similibus scriptoribus. Geograpliia medii aevi summis labris tangitur, έπειτα περί της άπληστου χαι υχορέοτου αυτών γνώμης, χαι ών παραλογο>ς ε'ξαιτοννται λαμβάνειν' εί^ ούτως χαϊ περι διαφοράς ετέρων έί)νών, statum provinciarum, praesertim nomina an- quanquam non alienuin crat a re, velerem γενεαλογίας τε /Όνων χαϊ βίου δ. αγωγής, χαι tiquiora, cum usu aevi novilii comparare, atque ita vitain quandam inspirare imaguncu- ϋέαεως χαι χράσεως της χατοιχουμένης παρ αυτών γης χαι περιηγήσεως αυτής, χαι υταδιαομον lis geographicis, quarum fines tantuin Iincasque externas conspiciinus, inleriora deside- προς τούτοις, χαϊ περϊ των εν τινι χαιρώ μεταξύ 'Ρωμαίων χαϊ διαφόρων έάνών αυμβεβηχότων, ramus. Id quod maxime cadit in librum secundum, incredibili socordia scriptum; aut χαϊ μετά ταύτα οσα εν τη χα& ημάς πολιτεία, άλλα χαϊ έν πάσΐ] rt; 'Ρωμαίων unχι] χα τα τινας meliora ejus fatorum iniquitas abstraxit, exceptis, ut dixi, ultimis capitibus, ubi scri- χρόνους έχαινοτομή&η. Agit, ut dixi, de extranea sui aevi geograpliia, interspersis liic ptor immunis crat a rccoctione Hieruclea. ibi notulis atque admonitionibus de via ac His expositis verum Conslantinei libelli ratione, quam belli pacisque commcrcia cum pretium facile ponderari posse videtur. Illud potioribus vicinorum gentibus instituenda scqui oinnino debeant. Cautius in bis versa- quid video, notant detrudi poterit. Primo vero, quod iniraberis, vix ad ultimam, si satum video Io. Rapt. Egnatium de principibus Romanis libro II. (Ilanlte, de Byz. nobis, quod extat, geograpliiae Byzantinae ex- enim istae eapitum inscriptiones unicutn rerum scriptoribus graecis p. 477): Hic emplar et forinulain ob oculos ponunt, exi. (Vonstuntlnus).. librmn llomano filio reli- guam licet^ me Hercule, neque (amen jirorsus contemnendam ; deinde liber ipse, ma-
ximopere pars poslerior, s. Europa, Ilieroclci codicis manuscripti vicc fungitur; postre- 1110 Constantinus Stepliano pleniore usus est, qua de re ante alios adeundus λ\ estermannus in praefatione optimae frugis plena quam editioni suae Stephanianae praeinisit. Atque de his quidem hactenus. Kainque editionem librorum Constantin! geograpliicorum minime equidem paro, sat habens, 1110- nuisse quaedam, minus vel cognita vel pervestigata, unde comrnodus ad reliqua liujus epistolae transitus institui posse videtur, quae periculum geograpliiae Byzantinae, tandcin aliquando condendae, suscipere velle profitetur. In Occidentis et Orientis distinctione Constantinum se([iior, qui sua Europae tliemata Occidenli tribuit, Asiae tlieniata Orienti. Frona, inquies, ea omnia sunt et aperta : liamque Europa est Occidentis, Asia Orientis Verum inspiciainus alium eiusdem scrjptoris librum, se. de ccrimoniis 2, 52. Ibi enumerantur summae imperii Byzantini dignitates, numéro 60., rognante ipsius patre, Leone Sapiente, valentes. Classes earum sex erant: prima strategorum, quac duas habebat partes, Orientis (τώ» Ανατολικών) et Occidentis (της Λύσεως). In illa (Orientis, inquam), post alios venit ο στρατηγός της Θράκης ' à στρατηγός της Μακεδονίας ' ό στρατηγός της Χαλδίας. Statimque sic pergitur: ÂITUI οίν al στρατηγίαι [ev] τοις 'Αν ατ ο λ ι χ oï ς &έμασιν άρι&μοννται. Αϊ δε της ζ/ν ο! ως εισϊν ανιαι ο στρατηγός Πελοποννήσου ' 5 στρατηγός Νιχοπόλεαις' ό στρατηγός Κ ι β υ ρ ρ α ι ω τ ώ ν 1 ο στρατηγός 'Ελλάδος... 5 στρατηγός της Σάμου" ο στρατηγός του Ai y ai ου πελάγους" ο στρατηγός Δαλματίας χ. τ. λ. En vero, quam tenax iuerit seculum decimum, immo anteriora, formae pristinae, quae crat seculi quarti. Namque de Constantino plane sic refert Zosimus 2, 33 (p. 98. ed. Bonn.): Κωνσταντίνος δε, τα χαλΰς χα&εστωτα χινων, μίαν οΐιααν ες τέσσαρας διείλεν i/.ρχάς. 'Τπαρχω γκρ ivl την Αΐγυπτον ϊιπαοαν προς τj] Ιίενταπολει Λιβύης xal τήν εώαν αχρι Μεσοποταμίας χαι προσέτι γε Κίλιχας xal Καηπιιδοχας xul Αρμενίους χαϊ την παράλιον απασαν απο Παμφυλίας Ιίχρι Τραπεζούντας χαϊ τ ων παρά τυν Φαοιν φρουρίων παρίίωχι, τω «ι 1 τω xal Θρακην έπιτρέψας Μυοίαν τε μέχρις Α','μου χαϊ 'Ροδόπης χαϊ μέχρι Λοβήρου πόλεως οριζομένων, χιΐ ΚύπρΟν μέντοι χαϊ τάς Κνκλάδας νήσους, δίχα Λήμνου χαϊ "ΐμβρου xuï Σαμοίΐράχης' ίτέρω δέ EriSTDLA taitica. xiu Μακεδυνας καϊ Θεσσαλούς χαϊ Κ^ητας χαϊ τήν Ελλάδα χαϊ τ«ç περϊ αυτήν νήσους χαϊ άμφοιέρας ' 11πείρους χαϊ προς ταύταις 'Ιλλυριούς xal Αάχας κ«ί Τριβαλλοί'ς χαϊ τους α/ρι της Βαλιρίας lluiovaç, χαϊ έπϊ τούτοις τήν άνω Λίυσίαν. Postremo nec id negligendum esse videtur, quod ulerque scriptor (Zosimus et Constantinus) terrain Lazicam et Tliracicam jungit. PRIMUM THEMA, THRACIA. SECDNDUM THEMA, MACEDONIA. Uno eapite duas imperii provincias jungo, cuius rei causa deinceps patebit. Earum situm ipse nobis scriptor aperit, Tliraciam primo loco tollocans, secundo Macedoniam, ter. tio Strymonem, quarto Tbcssalonicam, quin. to Graeciam, celt. Igitur e nostri Constantin! mente Thracia eius et Macedonia inter l'ontuin Euxinuin et Hcbrum quaerendae sunt; Strymon (terra Strymonia) inter Ilebrum et Strymonem flumina; Thessalonica (Maccdo. nia veteris sensus) inter Strymonem et Pcneum lluinina, cett.; id quod ab aliis quoquu scriptoribus coaevis plenissime confirma ri statini demonstrabimus. Iam primo urbiuin quarumdam hujusmacedoniae nomina citabimus, quo non lirinïus nostrae sententiae fundamentum iacere possumus. Dein terrae ipsius denominationem per longum seculorum ordincm persequemur. Postremo videbimus, quomodo factum sit, ut istaïhraciae pars diceretur M a c e d ο η i a. Nomina urbium. Stephanus Byz.: Βισάνϋη, πόλις Μακεδονίας χατà Θράχην 'Ελληνίς, άποικος 2αμίων. Cedrenus Vol. 2. p. 604.: ed. Bonn.:.. oî Πατζινάχαι., n«- σαν.. τήν ορμήν ίτραποντο κατά Μακεδονίας.. χατέτρεχον τα εν Μακεδονία χωρία., "Οπερ μαάόντες ό Βρνέννιος καϊ δ Μιχαήλ.. έρχονται ι'ις Χαριυυπολιν.. νποστρέφαντες ϊγγιατα Χα ρ ι ο ι π ο λ ε ω ς χ. τ. λ. Luitprandi legatio ad Kicephorum Phocam (Muratorî Scriptt. rerum ItalJ. Vol. 2. p. 48 ί.): Haud longe Const antinopoli in Macedon ia. Menologium Basilianum ad 1. Sept. (Vol. I. p. 6): 'Από 'Αδ ρ ιανον π όϊεω ς της Μακεδονίας. Idem menologium ad 31. Oct. (ibid, ρ. 158): Της'Οδ υσσ a πο λεως.. χώρας Μακεδονίας. Idem menol. ad 24. Apr. (Vol. 3. p. 68): Πόλεως Λοροοτύλν της Καππαδοκίας. Ubi latinus interpres recte sic: in Macedonia. Idem menologium ad J8. Apr. (p. 75): Αοροοτόλβ της Μακεδονίας. Ibidem tamen, ad 28. lui. (Vol. 3. p. 173),
XIV EriSTOLA CRITICA. purius dicitur Dorostolum ΜυαΙας της Θράκης. Stcphanus Byz. : Φι λ ιππό πολ ι ς, πάλις Μακεδονίας, 'Inllnnu τ«άμυντα χτίσμα έν τω "Εβρω. Cinnamus 5, 2 (ρ. 203. ed.bonn.) : Βασιλείς δέ (Manuel Comn.) έπϊ την Μαχεδοηχην έχώρει πάλιν Φίλιππα, τα προς τϊ) Σε ρ- βικη χαταστησόμένος πράγματα. Idem 5, 5.: 'Επι την Φίλιππα. Ubi ut antea duce contextu Philippopolis significatur. Theophanes p. 772. cd. Bonn, (ad a. 812): Oi δέ Βάλγαçoi.. πλέον κατίσχυσαν Θράκης xtiï Μαχεδονίας. Τυιε καϊ Αγχίαϊον xul Βερόην αφέντες Χριστιανοί εφιγον.. Νίχαιάν τ s χαϊ τά τοΐ 1/ροβιίτα χάατρον.. ώσ«ντως χαϊ την Φιλιππάπολιν χαϊ Φιλίππας χαϊ τον Στρυμόνα οίχάντες μέτοιχοι.. έπανηλ&ον. *) CedrenuS Vol. 2. cd. Bonn. p. 183.: Kuï ιΐς τινα πολίχνην της ]\Ι«χεδθνίας, JS ί χ ην ονομαζομίνην, μετά γνναιχών χαϊ τέχνων ανίας κατοικίζει ; qua de Nice (IXicaea) videatur quoque Anna Comnena libro 7, Il (Vol. I. p. 387. ed. Bonn.): Μεταξύ τα Βαλγαροφvya χαϊ της μιχράς Νιχαίας. Ladem libro 10 (p. 208. ed. I'aris.): Την ε'ιρημένην μιχράν Νix a ι av. *) In hoc Theophanis loco Strymon idem est quod terra Strym<mia, ex occidente Hebri, Philippopoli eontigua. V'erum quid duplex illud Philippopolis et Philippi significanl? Unam urbem, non duas, ic. Philippopolin. Namque metutn illum Btilgaricum Philippos quoque, a Philippopoli valde remotos, tetigisse, Adrianopolin vicinam non tetigisse, quis sibi persuadebit? Sola 5 inquam, Philippopolis, Ebro superiori apposita, significatur, collato totius loci contextu. Ea autem primitus Philippi dicebatur, coll. Malcho in exc cap. 2. p. 254. ed. Bonn, (ad annum 473): 'θ δέ Θενδέριχος.. ιό μέν της δυνάμεως αυτά ες Φιλίππας ε'χπέμπει, τω δέ προαεχά&ητο την 'Αρχαδιάιιολιν μηχανη πάση πολιορχών. 01 δέ εχπεμφίϊέντες έπϊ Φιλίππας.. Adde Cedrenum Vol. 2. p. 184. ed. Bonn.:.. εις ΦιλΙππας αυτάς (μία δέ αύτη των ΛΙαχεδονιχών πόλεων) μετοιχίζει, ίί'τα πάλιν εχέϊ&εν είς ' Αδριανάπολιν. Ludit nugaturque Theophanes, ut alii popularium, in usu nominum, utens ditobus pro uno ; cuius rei testimonia haec proferre juvabit. Cedrenus ed. Bonn. Vol. II. p. 5i2.: 7j)ç ΰνω Μηδίας χαϊ της ' ΑσπραχανίαςJ quod posterius της abest a C. Idem p. 570. : ï7;ç Μηδίας ήτοι τα Βαααιτραχάν. Idem p. 602. :.. ουνα&ροίσας νφ 1 εν, Φράγγας φημι χαι Βαράγγας. Idem ρ. 6ο6 :.. χαϊ τας διεσπαρμένας εν τε Χαλδία χαϊ 'Ιβηρία Φράγγας χαϊ Βαραχγας. Idem ρ. 5 4 3.: Καϊ Τριβαλλάς χαϊ Σέρβας. Ubi deinceps recurrit simplex Τριβαλλάς, et simplex Σέρβοι. Scylitzes p. 666. ed. Bonn.: ΙΙαρά των Βαράγχων. Idem ρ 644.:.. ατ'ιφος οτρατιωτιχάν. Βιιραγγας αιτας η χοινη ονομάζει διάλεχτος. Id. ρ 668. : Προς δέ χαϊ Φρά/γων χαϊ Βαράγγων. Id. ρ. 7 3 7 : Μετά Βαράγγων χαϊ Φράγγων Id. ρ. 728.: Φράγγοις τε χαϊ Mot χιδόαι (omissa voce Βαραγ/οις). Zonaras 1 7, 2 1 (coll. 25. debaaspiacania): ΤριβαΙλάς τε χαι Σέρβας. Cinnamus 2, 13 (p. 6 7. ed. Bonn.) : Κιλιοϊ χάρ χαϊ Γερμανοί χαϊ το Γυλατιχον 'ίονος.. Βρίιτιοί τε Βρετανοί χ. τ. λ. Tzetza chil. XI, 366, 979 (ed. Kiessl p. 438.): "Ιστρν πιιρ' οχ&ας χαϊ Ληναβείβ ρέας. 'dem chil. VIjI, 212, 600^. (ρ. 3ο6) : ' τα Ζεφίρα χαϊ δναμων. Idem ibid. ν. 63ο. : Το προς την μεοημβξίαν δέ χαϊ μ'/η τά π(ος νόιον. 0. Pachymeres in Mich. Palaeologo 1, 2 5. : Το Κελτιχδν χαϊ πελεχνφόρον. Idem vero ibidem c. 8.: Tà Κελτιχάν πελεχνφόρον. Idem in Andronico Palaeologo 3. 2 5.:.. των Ίριβαλλων.. τω χράλγ Σερβίας. Nicephorus Gregoras j, 4, 5.: Κελτοί ιε ηδη χαϊ Γαλάται εχλή&ηοαν. 4, 7, ' : Γαλάτης χαϊ Κελτάς. 7, 5, 5.: 'Λφριχην χαϊ Λιβί'ην... Γα- Ιατίαν.. χαϊ Κελτιχην.» 4. 8, 5.; Των ελτιχων τε χαϊ Γαλατιχών βαράθρων. 14> 7,» : ΛΙασααλιανων χαϊ Βο/ομίλων. 8, 14, 3.: II ρ ο ς μεαημβρΐαν χαϊ νόιον Ιίνεμον. INicephorus Calli- «ti in hist. eccles. 12, 20. (ed. Frontonis Ducaei): Γαλατών Κελτών τε. Duras cap. 8.: Τριβαλλάς τ» χαϊ Σέρβας. Laonicus Chalcondylas libro I. p. 29. ed. Bonn.: Σέρβας δέ εχεί'ruς χαϊ Τριβαλάς. Georgius Phrantza 3, 6. (p. 276. ed. Bonn.): Κελτάς χαϊ Κελτο/αλάτας.. MavçijTuvÎuv xaï MuVçaoiav. Celtogalatasque jam Stephanus Byz. habet sub v. Boïov. Et haec quidcm hactenus. Apud Theophanem igitur solam Philippopolin habemus, non etiam Philippos veteris Macedoniae. Namque omne id, quod Theophanes narrat, solam Thraciae eam partem spectat, quae eral inter Philippopolin, Nicaeam et Anchialum sita (jo'rf χαϊ'αγχίαλον χαϊ Βερόην αφέντες Χριστιανοί ί'φιγον.. Νίχαιάν τε χαϊ ΙΙροβάτα χάατρον χαι άλλα τινά όχιρώματα.. χαϊ την Φιλιππαπο- Ιιν.. οιχϊιντες μέτοιχοι (incolae), προφάαεως δραίύμενοι, εν το7ς ίδίυις φευ/οντες απανηλ&ον). In eam enim Thraciae partem Nicephorus imperator magnam civium partem transposuerat, quasi colonial» militarem, Bulgaros repulsuram, teste Cedreno T. 2. p. 37 ( προαέτιχ^ε γαρ τας Χριατιανας ix παντάι &έματος επϊ τάς Σάλαβιν'ίας μετοιχίζεσ&αΐ). r g sui>s patrias redibant, a Bulgarie remota» et immunes, ut Philippi veteris Macedoniae. Ergo Strymonia quoque provincia, Tlieophani s. librario ejus me» morata, excludetur? Omnino. Lectis Philippis, de Strymone cogilabat, cujus urbs tum Philippi. Verum Stry moniam provinciaro Bulgari tum non infestabant, sed Haemum solummodo. Strymon igitur suspectus videtur.
El'ISTOLA CRITICA. XV Medii acvi Macedonia, interpontum Euxinum Ilhodopenque si ta. Enumcratis urbium quarundam nominibus, ipsam tcrram lustrabimus, duce utenles Byzantina annorum fere octingentorum Iiistoria, cujus annales verba pro nobis commode deinceps facere posse videntur. Scriptores seculorum quarti, quinti, sexti non moramur, nimirum tenaces geographicae veterum dictionis, tum révéra nondum nuitatae. Septimuin quoque seculum (lleraclii imperatoris) vix quidquam novasse video, cujus rei testimonium indubium denuntiat Τ h e ο ρ li y la c tu s Simocatta, paucis, ut novi, lectus, multis tanien legendus, vir non ultimae apud me auctoritatis, cum propter alia, tum eam ob causant, quod vita eius bella Avarica vidit, sive initium paene exitii Byzantini; post quae alia seculorum multorum turba secuta, se. Bulgarica, quae totum reipublicae statum (quid aliud?) non leviter alfecit, cuius incommodi quotidianum quoque dicendi usum non prorsus immunem fuisse existimo. Iam ergo in geograpliicis quoque Byzantines nova tum molitos statues? Nondum, inquam, îicet prope aberant. Etenim Simocatta, qui imperanle Heraclio (a. 612 610) scripsit, non alïum dicendi usum geographicum tenet, quam -antcccssores, Scythas et Mysios liabens 1, 8. 6, 10.; lllyricum 1.4.; Gepidas 6, 10. 8,3.; Longobardos ibidem; Mysiam Thracicam 7, 13.; Dardaniam 8, 5.; Antas (sic legendum γν ο Art as) 8.5.; Thraciam 8, 5. Urbium, terrarum, populorum eadem nomina, qualia in itinerariis aliisque scriptoribus coaevis leguntur. Urbes fere sunt: Singidon 1, 4. 7, 11. (quo loco posteriore bona de situ Singidonis) ; Viminaciuin, Augusta 1, 4. 8, 2.; Batcria ( 1. Ratiaria), Bononia, Acys, Dorostolum, Saldapa, Pannasa, Marcianopolis, Tropaeum 1, 8. 2, 11. 7, 12.; Heraclea (Perinthus) 1, 11. 6, I. 5.; Mesembria (Μεσημβρία, non μιοημβρία) 2, 12.; Apperia (1. Appiaria), Astica, Calvomontium, Libidurgum 2, 15.16. 17. 7, 7.; Philippopolis, Diocletianopolis, Beroa 2, 16, 17. ; Sirmium 1, 3. (nonmirsium, ut legitur) 6,4.; Sabuleti canales(sic lcgo)6,5., coll.2, 11., ubi maie Σαββλεν δε Mavûhov, Saldapa, Acys, Scupis prope Odyssum 7, 2.; Pistum, Zaldapa, Iatrum, Latarcium, Novae 7, 2. 7.; Theodoropolis 7, 5.; Nova 8, 4.; Gctarum reliquiae prope Odyssum 7, 2.; Curisca 7,2. (Carisca S, 6.); Asima 7, 3. (Aséina 8, 6.); Constantiola 7, 10.; Drizipera 7, lî.j Pannonia 7, 7.; Tomea (l'omis s. Tomeus 8, 3.) 7, 13.; Nicopolis, Zicidiba, Iafrus 7, 13. j Iatrus flumen 7, 14.; via Traiani 8, 4.; Palastolum 8, 5. 6.; Catarractae Dardaniae S, 5. Is est Tlieophylacti circa Europam usu9 geograpliicus, tum nondum per rerum vicissitudincs muta tus; quod secus in scriptoribus mediae ultimacque Graecitatis, qui vetera rébus per affectationem nomina imponebant, ubi omnia diu ante novata fuerant. Etiam Georgius Pisida, qui viiit circa annum 63(J., usum antiquum servat. Namquc in bello Avarico versu 175 ( ed. Bonn. p. 54) νν.της Θράκης όλης babet de orani terra inter Istrum Constantinopolinque sita ; neque aliter τ«θράκης νέφη in Heracleide 2, 71 (p. 81). Ea omnia mutata video fine ejusdem (septimi ) scculi initioque octavi, quantum id c* libris editis intelligi potest. Horum scriptorum agmen ducat S tepli anus Byzantinus, non quidem integer il le, quein iam non liabeinus (vixit autem Stephanus imperatore Iustiniano I., seculo sexto), sed epitomatus, scilicet per Hermolaum grammaticum, qui Iustiniano II Rbinotmeto (a. 685 695. 705 711 ) suam epitomen inscripsit, coll. "Westerinanni praefatione p. V. VI. Ergo sequentia Stephani verba initio seculi octavi scripta statuimus : βιοάν&η, πόλις Μακεδονίας κατά Θράχην 'ΕλληνΙς. Φιλιππόπολις, πόλις Μακεδονίας. Ea Stephanum integrum scribere vix potuisse, testimonia Theopliylacti Simocattae, uno seculo posterioris, supra memorata satis mihi persuaserunt. Multo etiam minus ea scripsit, quae halemus in epitomato: 'ΛΙρεός, πόλις Ευβοίας. // δε Εΐβοια νηαός έοτι περι- <ραν(θτΰΐη îïji Ελλάδος, ν λίγομίνη Ιϊί ρίπος, Eubôa medio aevo Euripus dicebatur, non seculo sexto. Theoplianes, qui vixit a. 75J 618. Is ad annum 750 (Constantini Gopronymi a. 17) haec habet (p. 663. ed. Bonn.): Τέτω τω ïtn Κωνοταντίνος τ ας κ«ιά Μαχζΰοηαν 2χΧ«βινίας ιίχμαλώτενσε: quo de loco adi mea Thessalonicensia (prolegg. p. CV. ibique not.). Idem ad a. 791 (Irenes a. 5) cd. cit. p. 737. : Mov«-
XVI EriSTOLA CRITICA. Οτοάτηγον εις την Θράκην y.uc Μαχεδονίαν : ubi μονοοτράιηγος usui vulgari opponitur, secundum quem Thracia suura στρατηγον liabebat, et Macedonia suura. Idem p. 772. (a. 804): Οί δέ Βίλγαροι πλέον κατίσχυσαν Θράκης καϊ Μακεδονίας. Τότε χαϊ 'Αγχίαλον χ. τ. λ. Idem ρ. 781. (a. 805): Καϊ 'Ιωάννης (πατρίκιος χαϊ στρατηγός Μακεδονίας, sic di- Stinguendum) ο ' Απλάκης. Ni cep h or us, Cpolitanus, ut putant, patriarcha, qui de rébus post Mauricium gestis scripsit, mortuus a. 828. Is novitio Macedoniae usu abstinens, puriorem dictionem adeo aftectat, ut non semel tantum pro ipsa Thracia, non de coloniis Graecorum Thracicis, dicat τα έπϊ Θράκης, simi!. Vide Bonnensem ejus editionein p. 20 (τον έπϊ Θράκης χώρον) ; p. 10 (τ«έπϊ Θράκης χωρία τε χαϊ πορίσματα) ; ρ. 5-1 (τ«έπϊ Θράκης χωρία), ρ. 59 (r«έπϊ Θράκης)', ρ. 74 (ι«έπϊ Θράκης χωρίχ). Ea exempla his adde, quae de hac Byzanûnorum alteclatione in Egnatianis congessi, commentât. II. p. 44. In reliquis simplicitcr habet vv. Θράκην, Θρακώα, Θρακικά (p. 28-39, 41., quo ultimo loco terram adeo Strymoniam dicit Θραχώαν ; p. 49. 53. 69.). Verum de aevo huius scriptoris dubius haerco. Omissis iis scriptoribus, qui Τ h e ο ρ h a- nis continua tores dici soient, ad fincm eiusdem seculi (noni initiumque decimi) transgredior. 111 ï enim suos de proximis imperatoribus commentarios seculo decimo et post exararunt. Citandi igitur fere ante Leoiiem Diaconum esse videntur, unus eoruin post Cedrenum cum Scylitza. Incertuin Tlieophanis continuatorem regno Constantini Porphyrogeniti assigno. Eco S a ρ i e η s (a. 886 907). Is in suo ccclesiarum indice (p. 46. liujus libelli) liaec babet : Τω 'Ηράκλειας, Θράκης και Μακεδονίας χ. τ. λ. Quod ultimum additum patet ad distinguendain liane Europae lleracleam (I'erinthum) ab altéra, Asiae, se. Pontolieraclea. Usurn medii aevi sequitur etiam alio loco (p. 49), ubi Larissam Graeciae secundae tribuit, pariterque (p. 47) Thessalonicam Tliessaliae assignat. In reliquis anliquiora tenet, se. in Naupacto, Philippopoli, Traianopoli, A- drianopoli, quas vide. In fine ejusdem indicis, ubi métropoles enumerantur tum temporis a tlirono Koinano avulsae, et Constantinopolilano adjunctae, post alios occurrit ό Νικοπόλεως (metropolita), qui loeus haud parum difficultatis mihi quidem habere videtur. Namque tliema Nicopoli tanum ut metropolin habebatnaupactum, coll. Leone p. 49. liujus libelli, ubi singuli suifraganei memorantur, inter quos primus, se. b ΰ.ιιδίτζης, idem fere cum Nicopolitano fuerit; namque Nicopolin tum révéra non extitisse existimo, quanquam nomen cius postea aliquotics recurrere memini. Ergo thematis nomen in unicam tum thematis metropolin, Naupactum, translatum putabis? ConstantinusPorpliyrogenitus (a. 911 945). De ccriinoniis 2, 52 (p. 19 liuius libelli): 'il (<<;'«) τκ ατρατη/ϊ/ της Θράκης, 'Η Τ«στρατηγεί Μακεδονίας. Ibidem: ' Ο στρατηγός της Θράκης. 'Ο στρατηγός Μακεδονίας. Ibidem ρ. 20.: Ο ανθύπατος πατρίκιος xuï οτοατηγ'ος T^J Θράκης.. ο ανθ. πατρ. καϊ οτρατ. Μακεδονίας. Idem de cerim. 2, 44 (p. 632. ed. Bonn.): Σχολάριοι Θραχησιάνοι χαϊ Μακεδόνες 1037. Ibid. p. 660.: Θρακησιάνοι xuï Μακεδόνες άρχοντες 202., σχολάριοι (veterani) 99., νέοι σχολάριοι 608. Idem ibid. ï, 45 (p. 666) : 'Από τ5 -θέματος Θράκης.. αϊτο τ«ΰέματος \Μαχεδονίας. Ibid. ρ. 668 sq. : Aiù των 4 ταγμάτων Θράκης.. δια των 3 ταγμάτων Μακεδονίας. Idem de administr. imp. cap. 50 (p. 221. ed. Bonn.): Μετά δυνάμεως χαϊ ιοχνος πολλής, ηγχν Θρακών καϊ Μακεδόνων xuï των λοιπών δυτικών θεμάτων (imp. Micliaele, Tliecphili fil., a. 842 867). Incertus Theophanis continu a- tor, medio seculo decimo assignandus, qui jussu Constantini Porphyrogeniti vitas imperatorum Leonis Armenii usque ad Romanum, Constantini Porpliyr. fil. (a. 813 959), libris sex perscripsit (ed. Bonn. p. 3 481.). 1s ergo libro I, 19 (p. 30): Kuï πόλεις πολλα/l των κατά Θράκην καϊ Μαχεδονίοιν.. υ.νεγείρων (Léo Armenius a. 813 sqq.). Idem in libro II (de Mich. Amoriensi) solo Thraciae nomine uti solet. Sed libro IV, 21 (p. 177): 'Ο Μιχαήλ (Theophili fil.).. Θράκας τε χαϊ Μακεδόνας μέχρι των τεσαάροιν οννηθροικώς μυριάδων. Ibid. c. 25 (ρ. 181): Καϊ των Θράκης καϊ Μακεδονίας στρατηγών. Idem libro V, 1 (p. 212): Αυτοκράτωρ Βασίλειος ωρματο μέν έκ της Μακεδόνων γης, το δέ γένος ειλκεν» 'Αρμενίων εθνχς Άρααχίων. Ibid. c. 2 (p. 214): ΐΛς Νίκη ν xatù Μαχεδονίαν πόλιν.. ε'ις Φίλιππες (Philippopolin), μίαν xuï αυτήν των
EFISTOLA CRITICA. XVII yatù Maxfftoriuv πόλεων... είς ' Αδρ ανάπολιι>. Ibidem c. 65 (p. 503.): Λέων ο των θρακών xal Μακεδόνων στρατηγός (imp. Basilio ' Maccdone). 1b. c. 66 (p. 506): Μετά των Θρακών τε xul Μακεδόνων. Ib. c. 71 (p. 312): Ζιςατηγον των iv Ααγοβαρδία δυνάμεων μετà Θ/αχών xul Μακεδόνων xul επιλέχτων Xagυιανιτών xul Καππκδόκοιν. Idem libro \ I, 9. ]>. 358. (imp. Leone Sap. ) : Συμβολής δέ iv Μακεδονία γινομένης, ηττώνται 'ΐ'ωμιιΊοι. Ibid. c. 15 (p. 36 3): Kul iv Μαχεδ"νίη άπέατιιλεν.. ûytiycàv δε ίχ Μαχεδβνίας Βασιλέων... Idem in Boinano Lacapeno cap 15 (p. 4U6): Συμεών, άρχων Βαλγαριας.. ληΐζεται μεν Θράχην xal Μακεδονίαν. Ibidem c. 22 (p. 412): Kal iv Μακεδονία χαταλαμβάνααιν. Ibid. c. 29 (p. 420): Jl( ττε σ υμβνναι, τούτοις (Bulgares) à n à Max έ- τι δ ο ς δ ι ii Στ ρ νμ όνος π ρυς Α' λ λ «δ α χ a I τ >1 ν Νιχ ό π ο λ ιν προχωρησαι. Ib. c. 33 (p.421 ): Jiuo/λειος δέ τις Μακεδών. Ib. c. 45. : Ιΐλείαταις (1. ηλείοτας) πόλεσι (1. πόλεις) κατά Μαχεδονίαν xal Θράχην... Idem in Constantino Porphyrog. c. 50 (p. 4 5 4): Στρατεΰμασι Θρ(ΐχιχο~ις xal Maχεδονιχοΐς (lundi t Sara/.enos Sictdos). Idem in Romano, Const. Porphyrog. 111 io, c. 8 (p. 474): Μετά.. επιλέκτα στρατοπέδα Θρακικών, ΆΙαχεδονιχών xul ΣΟλαβησιάνοιν εις Κρητην εχπέμψαι. Ibid. c. 10 (p. 476): Kal'Ανα τολιχας άρχοντας xul Θριικικ'ας xal Λΐαχεδονιχάς. Ibid. c. 15 (p. 4S0): Μανοοτρατηγαντος εν τω Ρέματι της ΛΊαχεδονίας xal χατεπάνω ονιος της Αΰσεως. Ibid. c. 16 (p. 471): 'Αρμένιων xul'1'ώ; xul Σ&λαβη Οιάνων xul Θρακικών (1 Θριιχων). S y me on M a g i s t c r in Leone A rmenio cap.l I (p. 617. ed. Bonn.) : "Οτι ό Κοαμος ε'ατράτενε λιιόν πολύν, συνα&ροίσας xal τάς ' Αβάρεις (? ) xul πάνας τάς Σχλαβινίας. Quae Sel. (Slavorum territoria) eaedem sunt cuin Sclaviniis Macedonicis (T li c s s al ο η i c a, ρ r ο 1 e g g. p. cv sqq.). Idem n Micliaele ettlieodora c. 12. (p. 657): Ί'ών δέ /}αλγάροιν την Θράχην xal Ι\Ιαχιδονίαν ληϊζομένων. Idem in Const. l'orpliyrog. et Lacapeno c. 29 (p. 73">): Συμεών ό Βάλγαρος.. ληί'ζετai μεν Θράχην xui Μαχεδονίαν. G e ο r g. M ο η a c b il s in Micliaele et Tbeodora c. 8 (p. 817): 'U αίτός Βασίλειος γεννάται iv MuxtOovtit., iv τοτς χωρίοις Άδριιιναπόλεως. Ibid p. 818.: 7â?i«oιλέως στρατηλάτης εν.μακεδονία. Ibidem: Αρχει ν των Μακεδόνων, των όντων πέραν τα ποταμα Λανχβίχ.. τ à των Μαχεδΰνων etc. Ibid. c. 11 (p. 821): Των <5» Βαλχάρων ετιδοομάς ποιάντων iv Θράκχ xal Μακιδονία. Idem in Constantino Porpliyr. 10 (p. 879), 15 (p. 881), 19 (p. 883), 48 (p. 913), 51 (p. 916) solain Thraciain inetnorat in iisdcin bellis Bulgaricis. Idem vero ibidem c. 17 (p. 898) θ ά- χην τε xul Άΐαχεδονίαν plenius babet. Id. c. 41 (p. 912): Βασίλειος δέ τις Μακεδών. I ο s e ρ b u s Genesius (ac vo Const. Porphyrog.) libro I. ]). 2. ed. Beliher. : Κατά yt Θρακην xul Μαχεδονίαν (urbes restituit Léo Arinenius). Idein libro IV. p. 107: 'Τιήρχε δε Βασίλειος êχ yivssç μεν πρισβντάια J/άρΟα ' Αρσάχα α'νχών.. κut}ε$ηs δέ xul Τηριδάτα (sic) τα βασιλέως, της αΐτης σειράς ε'ϋημμένν άλλα μεν xul Φίλιππα xal 'Αλεξάνδρα.. έζείχετο. " Ος ]\Ιαχεδόσης (1. Μαχέτιδος vel Μαχέσοης) γης έχφυεις, γεννητόρων ην κκιά γεν εάν ο ν κ άσημων. Léo Diaconus, Caloënsis, altéra parte seculi deciini (llase, praef. p. XV 7 II. XVIII. ed. Bonn.): 3, 7.: Μαχεδονικην αντοίς εγχειρίσας φάλαγγα (a. 963). 6, 8. (ad a. 970): Μνοίαν, ' Ι'οψΜΟίς προσηχασβν, xul ιιπόμοιραν τ I- λάοαν Μακεδονίας άνέκα&εν. 6, 9.: Την χώραν, όο ην ο ίστρος εντός Μακεδόνων περιορίζει. 6, 13.: 'ΐϊς ταπί Θράκης τε ΛΙαχεδονίας διαχειμα'ζειν χωρία. 10, 8.: Tù των Μακεδόνων αφειδώς ίληίζονιο (a. 97ô). 7, 2 (a. 973): 7ο'ις Μακεδόσι χρήματα.. νπισχνέμενος. Β a s i 1 i u s II. B u 1 g a r ο r t ο η u s (a. 976 sqq. ). Ejus menologium ad 1. Sept. (Vol. 1. p. 6.): 'ΛΊΟ 'Αδριανυνπόλεως της ΛΊαχεδονίας. Idem incnologiuin ad 31. Oct. (ibid. p. Ii8) : Της 'Οδ ν σ σ u π ά λ ε ω ς.. χώρας 31αχεδονίας. Idem inenol. ad 21. Apr. ( Vol. 3. p. 68): Πόλε ως A ο ρ ο α τ ό λ a lîjç Καππαδοκίας. Ubi latinus interpres recte sic: in Maccdouia. Idem menologium ad 28. Apr. (p. 75): ίίοροσ τόλα της Μακεδονίας. Ibidem tamen, ad 28. lui. (Vol. 3. p. 172), purius dicitur Dorostolum Μνοίας της Θρά~ κης. Eandcmque puritatein sequitur ad li. Alaium (ibid. p. 95): Γλυκερία, η τα Χριστά μάρτυς, ην iv τοις χρόνοις Αντωvira τα βασιλέως xal Σαβίνα ηγεμόνος εν Ί ραϊανοπόλει της Θράκης. Ea urbs crat terrae Strymoniae, canique illustravi in via Egnatia(Comment. II p. 3 1 36). Iovis ibi cultum fuisse, idem menologii locus docet. G c ο r g i u s Ce d rênes (immo Scylitises), fine seculi undecimi. Is in Micliaele, Tlicopbili lilio (a. 812 867), p. 162. T. II. ed. C
XV ΠΙ EPiSTOLA CKITICΑ Bonn : ' Ο Μιχαήλ.. στρατόν καϊ αυτός αυναγηοχώς ί'κ ΐ Θρακών καϊ Μακεδόνων περϊ τάς τέσοαρας ήμισυ μυριάδας. Idem in Basilio Maccdone (a. 867 sqq.) y. 185: "llnyxs τοίνυν ή των Μακεδόνων αιτον (Basiliuin imp.). Idem p. 181.:.. είς Φιλίπτας.. μία δε αυτή των Μακεδοιιχών πόλεων. Idem ibid. p. 251.: Λέων πατρίχιος, ό Θρακών χαϊ Μακεδόνων άρχηγέτης. Ibid. ρ. 236.: Στέφανος., μετά τε Θρακών χαϊ Μακεδόνων χαϊ Καππαδυχων επίλεκτο)ν. Ibid. ρ. 505.: Συμεών εκστρατεύει, χαϊ λη'ί'ζεται μεν Μ ικεδονίαν, έμπιπρά δε τα έ πϊ θ ρ άκη ς χωρ'α. Ibid. ρ. 5 12. : 'Επήλίϊον (Bulgari) τα7ς' Ρωμαϊκοί^ χώραις δια Μακεδονίας χαϊ Σ τ ρ ν μ ό ν ο ς Χαϊ 'Ελλά δ ο ç, καταλαβόντες τήν Νι κ ό π ο λ ι ν. Ibid. ρ. 400.: ΙΙέτρος ο ατρατ"πεδάρχης μετά Θρακών χαϊ Μακεδόνων. Ib. ρ. 456.: Κατέδραμε (Samuel) πάσαν τήν έσπέραν, οί μόνον Θράχην χαϊ Μαχεδονίαν χαϊ τα τή Θεσσαλονίκη προαχωρα, αλλά χαϊ Θετιαλίαν χαϊ 'Ελλάδα χαϊ ΙΙελοπόννησον ' χαϊ πολλά φράρια παρεσιήσατο, ών ήν το κορυφαϊον Λάριοαη, ή; τάς έποίχας μειώχιαεν εις τα της Παλγαοίας ενδότερα πανεαιίας, και τοις χαταλογοις τών ίαυιà κατατάΐ-ας οτρατιωτών συμμαχοις ΐχρήτο κατά 'Ρωμαίων. Με r t'y αχ ε δέ καϊ τό λείφανον τα αγία 'Αχίλλεια, έπιαχίπα νίαρίοσης χρηματίσαντο; επί Κωνσταντίνα τα μεγάλα, χάν τή μεγάλη χαϊ πρωτι/ συνάδω παρόντος συν Ρηγίνω Σκοπέλων και Λιοδώρω Τρίκκης, χαϊ είς τήν ΙΙρέαπαν απέ&ετο, εν&α ήσιιν αυτό) τά βασίλεια. Ibid. ρ. 447.: "Ε'ίεισιν.. εις τάπϊ Θράκης xuï Μακεδονίας χωρία, καϊ κατ$ιαιν είς Θεαααλονίκην. Ibidem ρ. 475: 'Ρωμαίο; δ' εγώ, χαϊ 'Ρωμαίος ου τών επϊ Θράκη; χαϊ M u κ ε- δονίαν οίκχντων, άλλ' εκ ιή; μικρά;' Ασίας. Ibid. ]). 518. (a. 1U5S): Γέγονε δέ καϊ λιμός κατά τε Θ ράκη ν χαϊ Μακεδονία ν, Στρυμόνα καϊ Θ ε ο σ α λ ο ν ί χην και μέχρι Θετταλίας. Ibid. \v.h6i :' Γτέατρ'ψεν έν'λρκαδιαπόλει.. πολιορκήσαι την'ραιδεστό), "Ετυχον γ! ρ αϊ μενάλλαι Μακεδονικαϊ καϊ Θραχικαϊ προαχωρήσασαι τάιοι. Ibid. ρ. 596. : ζι.απερώοι τον Α'ιμον, καϊ παρεμβολών αποπηγνυσι κατά τήν Αυλή ν (φράριον δέ. ή Αυλή καία τιις υπώρειας.. τα Αίμα, καϊ où πάνυ ίτόξίόω κείμενον ' Αδριαναπόλεως )... πεσόντων εν τώ πολέμο) Μακεδόνων καϊ Θρακών οί' πολλών... καϊ ΊΟ ν Αίμον διαπεραιώνεις δι ά της λεγομένης Σιδηράς.. κατεσκήνωσεν εν τινι χώροι) ου μακράν τών εκατόν βανών, τώ λεγομένω Λιαχενέ. Ibid. ρ. 611.: ίίεραιωσάμενος πάσας. > εωα τ ας Μακεδονιχάς δυνάμεως, άρχηγά; σας ατταντας Μακεδόνας. Ibid. ρ. 616.: Αυτοκράτορα.. τών Μακεδονικών ταγμάτων. Ibid. ρ. 629.: Καϊ μάλλον οί Μακεδόνες, Pag. 630.: Στρατηλιίτης.. της Αυσιως καϊ πάντων τών Μακεδόνων ων έίοχώτατος. Scylit ζ a ibidem Ρ 655.: 'Εν πολλοίς μέρεσι τήν Βαλγαρίαν, ηδη δέ την τε Θράχην χαϊ τήν Μακεδονίιιν συνέϋλιβε (gens Uzarum ). Ibid p. 6î7.: Kal χώραν λαβόντες (Uzi quidam debellati) δημοσίαν ι'πό της Μακεδόνικης. Ibid. ρ. 668. (in Ilomano Diogene):.. στρατόν.. o'mv παρεΐχεν ο χαιρης εκ τε Μακεδόνων χαϊ Βαλγαρων χαϊ Καππαδοχών χαϊ Ο όζων.. χαϊ Φράγγων καϊ Βαράγγων. Ibid. ρ. 717.: Στράτευμα αΐωλοy"v, συγχείμενον εκ τε Μακεδόνων χαϊ Φράγγων. Ib. ρ. 719.; Τ,/ς Λΐαχεδανικής φάλαγγος. Ibid.: Αη'ί'ζεται δέ (Nestor, ό δού!; τών Παριστρία>ν), τήν τε Μακεδονίαν xuï Θράχην καϊ τα παρακείμενα της Ιίαλγαρίας. Pag. 728.: 'Εν 'Αδριαναπόλει ουνήντησε Φράγγοι; τε καϊ Μακεδόσι καϊ τώ λο:το... στρατενματι. Ibid : ΙΙρός τηκ τών Μαχεδονιχών πόλεων. Léo Grammaticus (sec. XI., ut videtur, coll. Cramcro in Anecdd. Graecis bibl, Paris. Vol. 2.). Is terrain nostram puro sermone Tliraciam dicere solet, c g. p. 135. ed. Bonn. Adde 139. 115. 151. 170 (μετά τα&ωτών έχ τής Θράκης). 178. 183. 185. 194. 293. 294. Idem vero p. 231.: 'θ αυτός (Basilius Macedo) ^εΐ'νΰται εν Μακεδονία, εν τοίς χωρίοις'αδριαναπόλεως. Pag. 232.: 'Λπογνόντες αν οί Μακεδόνες ( Vdrianopolitani, a Bulgaris ad Danubium inferiorem abducti)... Ibidem: Κατεδίωκον αυτάς σί Μχκεδινες.. ειεροι ονομαστοί τών Μακεδόνων. l J ag. 235. ; Τών δέ Βαλγάρων έπιδρομάς ποιαντων έν Θράκη xuï Μακεδονία, καϊ ληϊζομένων τα τοιαύτα &έματιι. Pag. 266.: Παρά r«στρατηγα Μακεδονίας. Pag. 273.: K'ù άπέστειλεν έν Μακεδονία.. άγαγών <5è εκ Μακεδονίας Βασίλειοι'.. Pag. 310.: Καϊ ληίζεται μεν Θράχην τε καϊ Μακεδονίαν. Pag. 315.: 'Εν τώ τών Θρακωων θέματι. Pag. 316.: Καϊ tv Μακεδονία χαταλαμβάνασιν. Michael Glycas (circa a. 1118.). IJ quoque puriorem Tliraciae usum sequi splet p. 499. 507. 558. 681. ed. Bonn.; item Mysiae p. 584. Alibi vero pro eadem liabet Macedoniam, se. pag. 570.: TJV Μακεδόνα Βασίλειοι. Ibidem p. 599. : "Εφθασε γαρ à Μονομάχος έκεΐσε διαπέρασα; τά; Μακεδο νικάς δυνάμεις έν οίς ήν στρατηγός κ«ΐ Βρυέν-
νιος. Αόγος y α ο παρά τοις Τούρκο ι ς t ψ i ρ «τ ο, ω c ί' τι έ * f /ν ω ν κ α τ α λ ν θ ή α ο ν- χαι, μ ε θ' ών ο Αλέξανδρος τ «ς Πέρσας χατέλνσιν. l'ag. 620.: Ίηπχαϋτα χαϊ (initio iinp. Alexii 1. Conineni ) lieτζινάχων τι ληϋος πολύ την θραχίαν καϊ Μαχεδονίαν ίλή'ί'ζιν. I ο a ιι η e s Zonaras Γ eodem seculo) 16, 5. 6. : Buai/[εία JÎÎ ΆΙακιδονος.. oc έκ Μακεδο>ίας μίν ην. "Εφυ δέ πατέρων άσημων xuï άφαχων, il και τις των τ à περϊ αν τ 5 έξιστορηαάν των έκ τΰ τών'αρααχιδών ανιόν γέ vu ς καταγεα&αι τερατεύεται. 16, 18.: Σιμιών τά τε κατ α Μαχεδονίαν χαϊ τ à π t Θράκης.. έλι,'ιζετο. 17, 1 : Ιήι Θράκην όλην (puro sermone). Ibidem cap. 7. Tliraciam habet de terra Strymonia. Ibid. vero c.8.: 7 à Σι'μυήλ δέ ts των Βαλγι<ρων έξάρχοι τος ον τά Θρακών, ουδέ τά Μακεδόνων μόνα ληϊ'^,ομένα, άλλα χαι την Μ,λΧαδα, χαϊ αΰτήν δέ γε την ΙΙελοπόννησον.. Ibid. c 25.: Την 'Ορεστιάδα οιχών tare» δε πάλαι ιι πολις έκαλε~ιιο τα βασιλέως' Αδριανχ έξ'ορέστα là Αγαμέμνονος), ιύς Μαχιδόνας είχε προσέχοντας αυτω. II».: υί δέ γε Λία κ ε δ ό ν ε ς.. ές την ανιών μητρόπολιν ίίγνσιν αυτόν, την'α δ ρ ι αν ίι π ο λ ι ν. Ib. c. 26.: "jiais καϊ άδεώς κατά πάσης της Θράχης καϊ Μακεδονίας αχεδάνννα&αι (Palzinacas). 18, 2.: Jigvivviov.. στρατηγών!α των έκ Μαχιδονίας δυνάμεων, lb. c. 9 : "OOtr ορμώμενοι (Uzi ) τι\ν τε. Μαχεδονίαν έλι,'ιζοντο, χαϊ μέχρις Ελλάδας προήεσαν. Ibid. c. 17.: là Θρακών δέ καϊ Μακεδόνων ληί'ζετκι. Il), c. 20. : Σύμμικτον ηληοος, έκ Θρακών τε xuï Μακεδόνων χαϊ ' Ι'οιμυι'ων ίίλλων χαϊ βάρβαρων αννιατηχος. lb. c. 23.: Πατζιναχών ϊόν&ς.. τήν Θράκην nuqav χαϊ την Μαχεδονίαν ληϊζομέιχ. Nicephorus Brycnnius, eodem seculo. Is 1, 3. (ed. Bonn.): 'θ δέ 'Ιωάννης.. μνημέϊ 0 ν ίίληστον, τας «Lia πράξεις, χατέλιπι θραξι τε χαϊ ΛΙακεδόσι xuï μέντοι καϊ Ιλλνριοϊς χαϊ Βαλγαροις, άρχνοί τε xuï αρχομένοις. Idem 2,3: Οι τε μην Σκνίΐαι, πρός τιιτοις ονστασιάσαντες, Θοάχην τε χαϊ Μαχεδονίαν καιέτρεχον. 3, 8. : Μαχεδόνων τε γαρ και Θριαιών τάς τάξεις άπάσας είχε με&' ίαυιί. 4,3.: Ο δέ Βρυέννιος εν ' ΟδρισοΧς διάγων.. το DIuxi6o- VÎX'OV xuï Θρακ'κόν υιράτινμα ανλλεξάμενος.. Ibid. Ί'όν τε 31ιχκεδόνων άρχοντα χαϊ Θρακών στρατηγείς. Idem cap. 3. : 'Εν τώ περι τήν Θράκην χωρίω Ααμοχυαί'ίας. Idem cap. 5.: Παρά ποταμοί' ονκ οϊδ' όποις νρχήϋεν καλόμινον δια tà Ε ΓIS Τ 0 L Λ CRITICA. XIX à μ ε ι φ 0 η ν α ι τ ών ό ι ομ άτ υιν τ à π λεία τ α, τέως δ' iv έχ ιών Θρακικών οριον χηταόόέοντα, χαϊ Αλμνρ'ιν κατά (lege πυρά) έγχωρΐων χαλάμενον. Idem cap. 6. : Επληρειν δέ ταΰτην την φάλαγγα αι των ]}ίαχεδόνων τε xuï Θρακών ϊλαι. Ibidem: Το δέ μέσον της φάλαγγος αϊτός έχέϊνος ο Βρυέννιος ν γεν, έν ώ τά ιε ι/{/οι - τικόν έτάιιειο άπαν χαϊ Θρακών δέ, Μα/.εδόι ο ν καϊ τής 'ιππα των Θεσσαλών, 'όσον έπίλεκτον. Idein ibid. c. 18.: 'U Κομνηνός δέ (Alexiusl) ίι«3/ΐίχεδονίας xuï Ιίαλερά διιλ&ών τον Στρνμόνα καταλαμβάνει, xuï τ'ντον διαπεράσας... Anna C ο m η e η a, Nicepliori Brr. ennii coniux. Ea libro 4, 4 (p. 109. ed. Paris,; p. 198. vol. I. ed Bonn.): 'Εξήρχι μέν èv RS των έξκββίτων τάγματος Κωνσταντίνος OVITIOÇ, τών 3Ιακεδόνων ό ' Αντίοχος, των Θεχταλών ( Thessalonicensium ) ό Καβατίλας ' ί> δέ γε Ί'ατίχιος.. τών περϊ 'Αχριδώ οικαντων Τίρχων ηγεμόνευε. Ubi Achrido mihi non est Lychnidns (Achris, Okri Bulgarorum), sed llhodope nions, coll. mois Egnatianis (commentât. II. p. 51). Eadcin libro 14 (p. 452. ed. Paris, in descriptione Ilaemi montis): ζ/«χών μίν όντων βορειοτέρων χαϊ τών Θραχών τι αντών xuï ΛΙαχεδόνων,. (ubi tamen, collato apud Annain magno Ilaemi ambitu, ipsa vêtus Macedonia signiûcari videtur). Constantinus SI a nasses (eodem seculo). Is versu 5190 sqq. (ed. Bonn. p. 221).:.. πιρϊ Βασιλεία.. Κώμης μέν iv έξο'ιρμητο λνπρΰς, προσγειτονχσης 1 ή πρωτοπόλει, τί) λαμπρά τών Μακεδόνων πόλει. Idem ν. 5927.: Ί'όν πρωτόπαππον uviti τόν Μακεδόνα ( Iîa- ; silium). Ιο année Τ ζ et ζ a (eodcin aevo) cliil.! XI, 396, 948 sqq. (p. 437. ed. Kiessling.) : Μετά μεοημβρίαν (lege ΛΙεαημβρίαν) μέν ή Λΐυοών πόλις, 11 Αγχίαλος, ο{ι τών άσημων riç πόλις, Καν τοις οριομοϊς γης Μακεδόνων, έφην. Ubi aliuin einendo versum, se. 918 (pag. 436) : Σχνπ ί τι χα» Ιϊάϊαοο:, καϊ (lege Ναϊασος, al) Μυούν πόλιις. In reliquis (ibid. p. 435 sq.) Ptolcinaeum suum sequitur. M a nu el C ο m η e η u s (a. 1143 1 180) in novella II (Leunclavii jus Graccolîom. T. I. p. 154): 'I-v τω ΰέματι Θράκης «u» Μακεδονίας. Alex i us Comnenus (a. 11S0 82) in novella unicâ (Leunclav, ibid. p. 168): Κατά το ΰίμα Θράκης xuï Μακεδονίας.
XX EriSTOLA CRITICA. Ioinnes Cinnainus, fine ejusdem scculi. Is libro 5, 2. (ed. Bonn.): ΉιΜ««- ίονιχην.. πάλι» Φ.λ/ίΜ, τ«jrfo't rij Σιρβικη χαταατηι'ομ>νο% πςάγμχτα, coll. cap. 5. : ΕΛ τ i» *όλ<ν ΦιΧίππχ Adde Β, 6.: Tijr ΦιΧ!νπχ.. tifhfleri.. i* ΙΙ*ιό»ων. In rcliquis gcograpliicis ut etiam in tota dicendi ralionc, puritatis studiosissimus est Cinnainus. Sic Serbios 1, 5. Dalinalicam gcnlein dicit, i. e., ni fallor, cognalani cum Slavis Dalmaticis. Dalmatasque liabet 5, 6. 7. i, 31. S, 16. Naïsum Daciae inetropolin nuncupat 2, 13. Sardicae (Triaditzac) velus noinen liabet 2, 13, Illyricoque assignat 5, 14. Ileracleam s. I'clagoniain (Bitoliam, superioris Macedoniae urbem) Mysiae (Bulgariae) assignat 3, 17. Sirmii vêtus nomen semper tcnct (1, 4. 5,8. 10. 6, 7.) Idem 5, 9.: Αιγχρω», ii'r οΰν ΑαμrrxgSuir. Ulyricum liabet 5, 7. τΰν ΒΧάχαν.. χνι ο! f» Ootericlh μιτανχσται γίνονται... τ?'» i Aijuate την xxîjïiv Χχχϋιαν (ubi occurrunt nomina ljidymoticlii, Bizyae, Tzuruli, Arcadiopolis). OeorgiusAcropolita fine scculi XIII) in annalibus (cd. Bonn.) c. 13. : 'S2f y'xv o' 'IrflfXo/ πασχν τ /jv τ ys ha'xxe$oviut χΰζχν ν φ 1 ιοιντονι giroitjtjxvto. «χαι nçct την πολιν ^isçiavn ίιιμηνύιτχντο, οπωι υπ αυτχ γΐιηταοι... anxfxt γκ>.. ο βασ Χιυι τω» BeXyafiuy.. πχιαν χχτα- T(I%II Mxxii/vîav.. χατίαχχ^/ι γκν ix βάά^ων αυτών την ΦιΧιπττχποΧιν. τ»ν HgaxXtixt 9 το lig\tor, την Ρχιίιατον, X«f<».*oXin, 'Γξαίανχηολ<», td''x(yv, Κλαυίιιίπολιν, Moιυνχπολιν, Oifi- Siùçiov χ. τ. λ. Ε quibus tamen urbibus Traianopolin cett. Strymonio tbemati assigno. Ibid. cap. 24. : 0< xxi ίιαπι^χσχντί! τον 'Ελλήσποντον χα! i'à τηι MxxtJot 'as ίιιλ&ίντιι, eis Άίριανχπο- Nice tas (in'tio scculi 13) in Io. Com- \ιν άφίχοντο. Cap. 35.:.. το' των Σκύλων γ{- neno ( ed. Bonn.) cap. 2.: Mαχιίόνχ.. τον! V0S. τουs τη: MxxiSov'ixs χωεχι χατίλαβον, ol Hpvi'viov οΐ'τω λίγων, ιπιι χαϊ ιξ Opicrrit'iîos μ'ν π'ρϊ τόν Εβρον τι! ixeioi πιί'α.. ΐλήϊζορ (ex Adrianopoli, coll. vita Andronici Comneni 1, 1.) ώζμητο M'a J χυτή των ιϋίαιμόνων τω Δι)υμοτ(!χω, Tt; Β<<''ρ, τ») Καλλι*τΓθ'λ«ι. ιίν τά iv Mxxiiotiqf ν'ντχ.. rjj 'Aipiaνχπόλιι, xul χρατ'στων πχρχ Μ<χι}ότιν πολιών. Idem Cap. 4". : Κ«< τΐίι Μχχιίόνω* άιίσπχσι.. ίπιι ii ib. cap- 4.: T«Θζχχφχ μί(η. ο Κομνηνοί ntgilx^i τχ τηι Θ f of χ η ι χχί Μ χ κ e J ο ν ί u s χω 'ΑΧΙξι s, ο ι ιί'χηο I a barburis Uzis) Qftfxti, ρ!α, ηίη Si χα! την Χ ρ ι σ τ h π ολ / ν παρ ή μη ψ! χα Ι και τχ πχιΐστα της M*«iJW«f ηξημωτο. lbid. τον Στ ρυ μ 6 να.. Cap. 59 : Έκ rîjs 'AÎ(ixvi χινηffxs, κμ τι παμπόλλαι αυχλ(/ηναι ηξοστά c. 6. : 'Κ* του των Μχκιάόνων τΰγμχτοί (se. Ειιstralius quidam miles). Ibid. c. 8.: E is μ!"» xs από πανταχο^ιν τηί των Maxtfovuv χωςα*. μοίρχν τον M.*xtSiva (Macedonas) χαϋίατησιν.. αχχην το Σχυ5ι*όν. Idem l'hilippopolitanam Ε ρ lira cm ius, eodem seculo. Is scriptor regionem ϊτχρχίχν dicit in Andronico 2, 1. (ed. Bonn.) versu 107 sq. : Uuaa J' ia'a τφ Kiev Idem in Alexio, Isaac'.i fratre, 3, 2.: E/«στχντίω λίχοι, Fifo» ro7-ji &çc(<η. Μ χιϊον!αι τίσσαρχ Six >;5;vnt (Seytliae) OTÇ ιτινματα, πΐΐaxt την MxxiSiv'iav ίπηλάον.. iott» xul το Γα ifai, Συν τ ii π xrfifç χχί βατ.χ λ πόχιι Id. ν. 590 sq. : Στίφι. &ioiûaiov lit βασιχί-χ Πάση* tôt το όροι iitptviηιχμινοι ποχχχ φξοντιστηρια Ιιρχι Mxxiinlat, Θρκκηι. Id. 3213 sq. : Xiu'pa (monasteria) ΙζχϋΧιυτχν Idem in urbe capta S' ο ΒχσΙΧιιο: i ξίφυ πάχχ, Μχχ,ί ν'χι, ι ξ χα ή cap. 7. (p 705. ed. Bonn.) : "Çlmtf ο! Θρ'.χιι μων πχτ(( ων. Id. ν. 333ι sq. : Κχί\\χτξ,νΰχα ngi\τιρον, ούτω χαι Mcxtiivti τότι κχι Θ»ττχΧοί, Σ«υ$ιχο* πχχ,ν fôtos '"yii Mxxiiovla χα"ι όσα ii Ελλ<!ί* χχ^ήκχζιν. Ubi tamen vetustior puriorque nominum vis obtinerc videtur. Ibidem vero c. 10 (p. S'iS S10) It(ôt τη> i'ji fux τι Θ^χη, Maxiiovixt 'ό(ω' e V' I! 1 Γ 1 ' : Ilλ, ' 3I;, ίσπίρχ] urbestliracicae et Macedonicac terram Byzantio vicinam significant : Ο/ τ ψ βχσιχιΐ.. συν Qpi'txys iirtxsêiv Mxxiioiixs ofois. I I. v. 7357 sq. Ί'ην ù/fuv πτητιν i ιι(γασμι»ι. Id. v. 42 15 ' κπ-fy 4VTH 'Ι'ωμχ~0ί.. πχτρίίχι τχι iv Tùs θρ των Qpsfr.ùIV Tt xai Mxxticvuiv 'ιχγ nixtis 'A. nixns αυχζιτιι, ijstxov συνιΐνχι χ χι ούτοι 'τ$ [ φηνιχϊαι Joiirt Αχτίνων κρχτχι. Id. v. 7ti7î. μ,αρχισίφ, χχΐ τ<1 ίυνατχ υ'πχργιΐν... Έπανηχότιι si/ II TU σφϊτιοα, τχι τω> Ορθιων χαι autiquior nominum vis obtinct, quod idem va- Mxxeîoviai χχ'ι μίοχς mes (ubi tamen Mxxtèo ναιν ποχιιι ^ιαφιοτωτ^, συναιροΐλίνων σφίσι j let de vv. 8J1Î7 8029 ;. Sed idem v. 8(185 sq.: Τijv 'AÎ(i XVH TTC Xtv. /JlivjAQTtl%!)V.. Ç)c0fy.tf7j