μη μου πεις! Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός»

μη μου πεις! Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός»

μη μου πεις! Μια έκδοση των Εκπαιδευτηρίων «Διονύσιος Σολωμός» Κείμενα και εικόνες: οι μαθητές της ΣΤ Τάξης 2008-2009 Επιμέλεια κειμένων: Μαρία - Έλσα Μπουκάλα Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κώστας Παπαλέξης Στοιχειοθεσία - Σελιδοποίηση - Παραγωγή: www.specialprintings.com Εκπαιδευτήρια «Διονύσιος Σολωμός», 2009 Απαγορεύεται η κατά οποιονδήποτε τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση, ολική ή μερική αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση και εν γένει κάθε εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου, χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη.

η όμορφη πόλη Πρόλογος Μπιπ! Μπιπ! - Τζέικομπ, ήρθε το φορτηγό! Φώναξε τα παιδιά! Φεύγουμε! - Πάρε καμιά κούτα θα μου πέσουν! Ελάτε, παιδιά! Έιμι, πρόσεχε μη σου πέσει! - Ωχ! Μου έπεσαν όλα! Φύγετε εσείς και θα τα μαζέψω εγώ. Μόλις έφυγαν άρχισε να μαζεύει τα πράγματα προσεχτικά Καθώς μάζευε, πρόσεξε κάποιες φωτογραφίες απ το παρελθόν της - Φορτώστε εσείς το φορτηγό, θα σας συναντήσω στο καινούργιο σπίτι, πρέπει να κάνω κάτι ακόμα. Σηκώθηκε, έκλεισε την πόρτα και κάθισε σε μια γωνιά του άδειου δωματίου, κρατώντας τις φωτογραφίες στα χέρια της. Ενώ κοίταζε τις παλιές της φωτογραφίες, άρχισε να θυμάται το παρελθόν της Αναμνήσεις - Τζάσπερ, σήμερα το απόγευμα θα πάω με τους φίλους μου βόλτα στο δάσος. Θα έρθ - Έιμι, γιατί μιλάς πάλι; Σε παρακαλώ να προσέχεις στο μάθημα! Η κυρία Βικτόρια, η καθηγήτριά μας, ήταν πολύ καλή, θύμωνε μόνο όταν μιλούσαμε. Ευτυχώς, ο Τζάσπερ κατάλαβε τι ήθελα να του πω και μου έκανε νόημα πως συμφωνεί. Πέρασαν οι ώρες και το απόγευμα ήρθε. Ετοιμάστηκα, ήμουν έτοιμη να φύγω, η μυρωδιά της βροχής, που έμπαινε απ το ανοιχτό παράθυρο, με παρέσυρε και πήγα προς τα εκεί. Κοίταξα και θαύμασα την υπέροχη πόλη μου. Τα σπίτια, το καθένα διαφορετικό, όλα μονοκατοικίες με όμορφους κήπους γεμάτους φυτά και λουλούδια ευωδίαζαν. Σε κάθε φράχτη ήταν ακουμπισμένο κι ένα 50

Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ ποδήλατο. Τα παράθυρα και οι πόρτες, όπως πάντα ανοιχτές, κανένας δεν ένιωθε φόβο για ληστεία, όλοι είχαν ίσα δικαιώματα. Κατέβηκα, πήρα το ποδήλατό μου και ξεκίνησα, είχα αργήσει. Έπρεπε να βιαστώ! Στο δρόμο δεν υπήρχαν αυτοκίνητα κι έτσι δε φοβόμουν. Ανέβηκα το λόφο και συνάντησα τον Τζάσπερ. Προχωρήσαμε μέχρι το δάσος. Στο δάσος Το δάσος ήταν καταπράσινο, με ψηλά δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια. Περπατούσαμε φλυαρώντας. Κάποια στιγμή ο Τζάσπερ με έπιασε από το χέρι και με σταμάτησε απότομα. - Τι έγινε; ρώτησα τον Τζάσπερ. - Καλύτερα να μην προχωρήσουμε προς τα δω. - Γιατί; Τι συμβαίνει; - Λένε πως από εδώ και πέρα συμβαίνουν κακά πράγματα - Το άκουσες αυτό; είπα. - Ποιο, το γάβγισμα; - Ναι, μου θυμίζει το σκύλο του Μάικ. Αρχίσαμε να τρέχουμε προς τα εκεί. Ο σκύλος ήταν δεμένος με αλυσίδα στον κορμό ενός μεγάλου δέντρου. Ξαφνιαστήκαμε, ο Μάικ δε θα έδενε ποτέ το σκύλο του, ειδικά με αλυσίδα! Και ο σκύλος, γιατί βρίσκεται μόνος του εδώ; Τον λύνουμε κι εκείνος μας τραβάει προς την επικίνδυνη πλευρά. Τον ακολουθούμε και διακρίνουμε πατημασιές στη λάσπη. Μας ξεφεύγει αλλά αποφασίζουμε να μην τον ακολουθήσουμε. - Πού να είναι οι άλλοι; Κάτι δεν πάει καλά. Πώς θα το πούμε στο Μάικ για το σκύλο του; Ψιθύρισε ο Τζάσπερ. - Νομίζω πως είναι καλύτερα να γυρίσουμε πίσω! - Και οι υπόλοιποι; - Μπορεί να τους συναντήσουμε στο δρόμο. Η εξαφάνιση Πέρασαν τρεις μέρες και τα παιδιά δεν είχαν δώσει κανένα σημείο ζωής. Το πρωί της τέταρτης μέρας τα παιδιά ήρθαν στο σχολείο. Κάτι διαφορετικό υπήρχε πάνω τους. Ο Μάικ ενώ πάντα ήταν χαρούμενος και ζωηρός σήμερα ήταν κουρασμένος και βαριεστημένος. Η Κέιτ παρόλο που συνήθως ήταν ήρεμη και φιλική, σήμερα έδειχνε κάπως απόμακρη. Και οι υπόλοιποι ήταν εξίσου διαφορετικοί. Το κουδούνι είχε ήδη χτυπήσει όταν εγώ και ο Τζάσπερ πήγαμε να τους ρωτήσουμε τι είχε γίνει. - Πού ήσασταν τόσες μέρες; τους ρώτησα με αγωνία. - Κάπου, να μη σε νοιάζει! μου απάντησε απότομα η Κέιτ. - Γιατί μου μιλάς έτσι; Τι έγινε; Έι, πού πας; 51

ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ - Άφησέ με, έχει χτυπήσει το κουδούνι. Πάω στην τάξη! Όλη την υπόλοιπη μέρα τα παιδιά δε μας έδιναν καμία σημασία Στο διάλειμμα η συμπεριφορά τους ήταν επιθετική. Κάποια στιγμή ο Μάικ επιτέθηκε σε ένα μικρότερο παιδί. Αυτό δεν είχε ξανασυμβεί ούτε στο σχολείο ούτε και στην πόλη μας. Δεν καταλαβαίναμε τι τους είχε συμβεί ή τι είχαν δει αλλά θα προσπαθούσαμε να το ανακαλύψουμε Όταν τελείωσε το σχολείο εγώ και ο Τζάσπερ τους ακολουθήσαμε βρεθήκαμε πάλι στο δάσος. Ακούσαμε το Μάικ, την Κέιτ και τους άλλους να συζητάνε για μια κλοπή που θα έκαναν Εγώ και ο Τζάσπερ μείναμε άφωνοι. - Αυτό που σας είπα στο μάθημα, για την κλοπή το καταλάβατε; είπε ο Έρικ. - Ναι, τι ώρα όμως θα πάμε; ρώτησε η Κέιτ. - Χμμμ Τα μεσάνυχτα, στην πλατεία. - Εντάξει, θα τα πούμε εκεί 52

Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ Εγώ και ο Τζάσπερ αρχίσαμε να τρέχουμε για να μη μας δουν τα παιδιά. Μόλις βρεθήκαμε αρκετά μακριά, σταματήσαμε να πάρουμε μια ανάσα. - Τζάσπερ, αυτό που ακούσαμε είναι πολύ σοβαρό! Κάτι πρέπει να κάνουμε! - Θα πάμε και εμείς εκεί. Η κλοπή Χτύπησε το κουδούνι, ήταν ο Τζάσπερ, έπρεπε να κατέβω. - Είσαι έτοιμη; - Ναι, πάμε! είπα αποφασισμένη. Ξεκινήσαμε για την πλατεία. Στο δρόμο δε μιλούσε κανείς από τους δυο μας. Ήμουν φοβισμένη, και απ ό,τι έβλεπα ήταν και ο Τζάσπερ. Όταν φτάσαμε στην πλατεία, κανείς δεν είχε φτάσει ακόμα. - Λες να ξεκίνησαν κιόλας; είπα αναστατωμένη. - Δε νομίζω, δεν είναι ακόμα μεσάνυχτα. - Εντάξει, τότε ας περιμένουμε. Πέρασαν δέκα λεπτά. Ξαφνικά είδαμε τον Έρικ και τους υπόλοιπους να έρχονται από μακριά Τρέξαμε και κρυφτήκαμε πίσω από κάτι δέντρα. Τους βλέπαμε να συζητούν αλλά δεν μπορούσαμε να ακούσουμε τι έλεγαν Μετά από λίγο τους είδαμε να ξεκινούν. Όταν απομακρύνθηκαν λίγο αρχίσαμε να τους ακολουθούμε. Ένα τέταρτο μετά φτάσαμε έξω από ένα σπίτι. Ευτυχώς, δίπλα στο φράχτη του σπιτιού υπήρχε ένας μεγάλος κάδος απορριμμάτων και κρυφτήκαμε πίσω του! Η Κέιτ άνοιξε την πίσω πόρτα του φράχτη και μπήκαν μέσα - Τζάσπερ, πρέπει να τους σταματήσουμε! - Εντάξει, πάμε! Σηκωθήκαμε και τρέξαμε προς το μέρος τους. - Παιδιά, τι πάτε να κάνετε;! - Ό,τι θέλουμε! Να μην ανακατεύστε! - Τι έχετε πάθει; Από το πρωί που εμφανιστήκατε στο σχολείο έχετε αλλάξει πάρα πολύ Φέρεστε τόσο απότομα και επιθετικά! - Δεν έχουμε αλλάξει καθόλου, πάντα έτσι ήμασταν! Μόλις είπαν αυτά τα λόγια άρχισαν να τρέχουν πάλι προς την πλατεία, εμείς τους ακολουθήσαμε. Κοιτάξαμε παντού αλλά δεν τους βρήκαμε. Ήμασταν κουρασμένοι κι αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτι μου Η εφημερίδα Ήρθε η άλλη ημέρα, Κυριακή πρωί. Όταν ξύπνησα αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τον Τζάσπερ να έρθει να μιλήσουμε για τα παιδιά μήπως και βρούμε κάποια άκρη. Όπως πάντα η μαμά μου πήγε να πάρει μια εφημερίδα. 53

ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ Πέρασαν πέντε λεπτά και ο Τζάσπερ ήρθε. Αρχίσαμε να μιλάμε για το Μάικ, την Κέιτ και τους άλλους όταν ξαφνικά μπήκε η μαμά μου ταραγμένη. - Παιδιά, κοιτάξτε τι λέει η εφημερίδα! - Για φερ την να δούμε! Την άνοιξα βιαστικά και άρχισα να διαβάζω δυνατά Απειλή Για πρώτη φορά στην πόλη μας, εμφανίστηκε ένας νέος ιός. Ο ιός αυτός υπήρχε γύρω από την πόλη, ώσπου κάποια άγνωστα άτομα τον μετέφεραν μέσα Η διάγνωση έδειξε ότι όποιος κολλήσει τον ιό δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του και τον εαυτό του. Η έρευνα δεν 56

Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ έχει ολοκληρωθεί πλήρως, έτσι δεν ξέρουμε αρκετές λεπτομέρειες ώστε να βρεθεί το αντίδοτο. Υπολογίζουμε να βρεθεί σε περίπου τρεις μήνες. Υπουργός Υγείας Κρις Γουίλσον Κοιταχτήκαμε και κανένας δε μιλούσε. - Λες να είναι αυτό; Με ρώτησε ο Τζάσπερ. - Πιστεύω πως ναι. - Τώρα τι θα γίνει; Θα περιμένουμε τρεις μήνες; Κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς! - Τι όμως μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας; - Δεν ξέρω, γιατί σκέφτομαι ότι αν πάμε κοντά τους θα κολλήσουμε κι εμείς. - Ναι, αλλά... Σκέψου και τους φίλους μας και τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας! απάντησα αποφασισμένη για όλα. Σκεφτόμασταν όλη τη μέρα τι θα κάνουμε. Τελικά αποφασίσαμε να τους βοηθήσουμε και πήγαμε να τους βρούμε. Δεν μας ένοιαζε αν θα κολλήσουμε αυτόν τον ιό, ήμασταν έτοιμοι. Στο σπίτι της Κέιτ Ξεκινήσαμε αλλά δεν ξέραμε πού να πάμε. Τελικά ο δρόμος μάς έβγαλε στο σπίτι της Κέιτ. Χτυπήσαμε το κουδούνι, μας άνοιξε η μαμά της. Φαινόταν πολύ αναστατωμένη. - Τι έχετε; - Παιδιά μου, μπορεί εσείς να ξέρετε η κόρη μου από τότε που είχε χαθεί κι εμφανίστηκε έχει αλλάξει πολύ! Είναι τόσο επιθετική και απότομη μαζί μας Μ εσάς είναι το ίδιο επιθετική; - Ναι, έχετε εφημερίδα; - Ναι, γιατί ρωτάς όμως; - Κοιτάξτε την εφημερίδα στην τελευταία σελίδα. Πέρασε αρκετή ώρα και κανείς δε μιλούσε 57

ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ 60

Η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ - Τι έχετε να πείτε γι αυτό, κυρία Μόρινσον; ρώτησε ο Τζάσπερ. Η κυρία Μόρινσον δεν απάντησε αμέσως. - Δεν ξέρω, δεν έχω λόγια, δεν το περίμενα αυτό - Κανείς δεν το περίμενε, αλλά δεν το έκαναν και επίτηδες! - Τώρα όμως κάτι πρέπει να κάνουμε, να τους βοηθήσουμε, είπα. - Εντάξει, απάντησε η κ. Μόρινσον. - Η Κέιτ είναι πάνω; - Ναι, απάντησε φοβισμένη. Ανεβήκαμε γρήγορα τις σκάλες. Μόλις ανοίξαμε την πόρτα του δωματίου, είδαμε την Κέιτ ξαπλωμένη να κοιτάζει το ταβάνι. Ούτε καν γύρισε να μας κοιτάξει. - Τι κάνετε εδώ; μας είπε. - Ήρθαμε να σε δούμε και να σου μιλήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό - Δε με ενδιαφέρει, δε θέλω να ακούσω! Δε σας κάλεσα, φύγετε! - Όχι, θα μας ακούσεις, είναι για το καλό σου! - Δε με νοιάζει, αλλά αν είναι μόλις μου το πείτε να φύγετε, τότε ακούω Εξηγήσαμε στην Κέιτ αυτά που είχαν συμβεί. Η Κέιτ μόλις τελειώσαμε μας έδιωξε, λέγοντάς μας πως όλα αυτά ήταν βλακείες και ότι ήταν μια χαρά! Στο σχολείο Τη Δευτέρα το πρωί καθώς ετοιμαζόμουν για το σχολείο, σταμάτησα απότομα, κάθισα στην καρέκλα μου και άρχισα να εξετάζω με αγωνία αν είχα αλλάξει, αν είχαν αλλάξει τα συναισθήματά μου Αλλά επειδή, όπως έλεγε η εφημερίδα, δεν καταλάβαινες ότι είχαν αλλάξει τα συναισθήματα σου, πήγα να ρωτήσω τη μητέρα μου αν φερόμουν περίεργα. - Μαμά, έχεις προσέξει τίποτα διαφορετικό στο χαρακτήρα μου; - Όχι, τίποτα απολύτως, γιατί ρωτάς; - Τίποτα, τίποτα έτσι απλά - Καλά, εντάξει, ό,τι πεις. Έφτασα στο σχολείο. Μόλις είδα τον Τζάσπερ έτρεξα προς το μέρος του - Τζάσπερ, τι κάνεις; - Καλά, μια χαρά, εσύ; - Καλά κι εγώ. - Απ ό,τι βλέπω είμαστε καλά και οι δύο, οπότε - Οπότε... πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να μην έχουμε κολλήσει τον ιό; - Δεν ξέρω, αλλά αυτό θα μας βγει σε καλό - Ναι, θα μας βγει σίγουρα σε καλό! - Πρέπει όμως να ανακαλύψουμε γιατί δεν κολλήσαμε τον ιό! - Έχεις δίκιο. Αύριο θες να πάμε στο γιατρό; 61

ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ - Ναι, πιστεύω είναι το καλύτερο! - Άντε, πάμε μέσα. - Εντάξει, πάμε Η αποκάλυψη - Έιμι, είσαι έτοιμη να έρθω από εκεί να πάμε στο γιατρό; - Ναι, Τζάσπερ, είμαι έτοιμη, έλα όσο πιο γρήγορα μπορείς για να μην αργήσουμε! - Εντάξει, θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά, γεια! - Γεια χαρά! Μετά από πέντε λεπτά ο Τζάσπερ ήρθε - Τζάσπερ μισό λεπτό κατεβαίνω! - Εντάξει, περιμένω Φτάσαμε στο Ιατρείο, μου έκανε εντύπωση το όνομα του γιατρού λεγόταν «Δρ. Φάουστερ» (ήταν πολύ αστείο)! - Γεια σας, γιατρέ, είπα με ενθουσιασμό. - Γεια σας, παιδιά. Τι θα θέλατε; - Ε έχετε ακούσει γι αυτόν τον ιό; - Ναι. - Ε να, επισκεφθήκαμε ένα παιδί που είχε τον ιό, μείναμε μαζί του ώρα, αλλά δεν τον κολλήσαμε! - Λοιπόν, ελάτε να σας εξετάσω μήπως έχετε τίποτα, είπε ο γιατρός σαν να μην το πίστευε ότι δεν κολλήσαμε τον ιό. Η εξέταση κράτησε πολλή ώρα - Όντως παιδιά, δεν έχετε τίποτα. Σήμερα το πρωί μου έστειλαν από το υπουργείο τα νεότερα των ερευνών για το αντίδοτο. Είναι απλό, το αντίδοτο για τον ιό αυτό το έχετε μέσα σας. Δεν είναι τίποτε αλλό παρά η αγάπη που έχετε για όλους Η αγάπη μάς προστατεύει από τον ιό κι αυτή μας θεραπεύει. Πρέπει μόνο να ξέρουμε πως υπάρχει, να έχουμε συνείδηση... Σηκώθηκα από τη γωνία, πήρα τις φωτογραφίες και τις έκλεισα στο κουτί προσεκτικά 62