ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΝΗΜΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ Μυθιστόρημα

Copyright Dimitris Papadimitriou 2013 Published in England by AKAKIA Publications, 2013 Δημήτρης Παπαδημητρίου ΜΝΗΜΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ Μυθιστόρημα ISBN: 978-1-909884-15-1 Copyright Dimitris Papadimitriou 2013 CopyrightHouse.co.uk ID: 150235 Cover Images: Source: ShutterStock.com / Contributor: Jag_CZ / File No: 112356383 Source: ShutterStock.com / Contributor: Aaron Amat / File No: 111688568 Source: ShutterStock.com / Contributor: Rachelle Burnside / File No: 1762790 Mixed and Designed by AKAKIA Publications PUBLICATIONS St Peters Vicarage, Wightman Road, London N8 0LY, UK T. 0044 203 28 66 550 T. 0044 203 28 96 550 F. 0044 203 43 25 030 M. 0044 7411 40 6562 www.akakia.net publications@akakia.net All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, translated, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, microfilming, recording, or otherwise, without the prior permission in writing of the Author and the AKAKIA Publications, at the address above. 2013, London, UK

Το μυθιστόρημα αυτό, είναι αφιερωμένο στην οικογένειά μου, για την χωρίς όρους αγάπη τους, και στη Sammy Kilminster από το Surrey της Αγγλίας, η οποία φωτίζει τη ζωή μου. Επιπλέον θέλω να ευχαριστήσω τον Δημήτρη Παπαλέξη, που βρίσκεται στην ξενιτιά, για το ότι είναι αδελφικός μου φίλος. Τέλος, θέλω να εκφράσω και τις θερμές ευχαριστίες μου στις Εκδόσεις ΑΚΑΚΙΑ.

Κεφάλαιο 1 Είμαι ο Σολοβάιδ και θα σε ξεναγήσω στην κόλαση Να πάει στο διάολο το ξέκωλο η Μαρία. Και μου το έπαιζε και φίλη! Και ο μαλάκας ο Αλέξης, που ορκιζόταν πως με αγαπάει. Tο κάθαρμα! Σκουπίδια είναι και οι δυο τους διακόπτει την απόλυτη σιγή της ερημικής ασφάλτου κάπου στη Θεσσαλονίκη μια γυναικεία φωνή, παραποιημένη από τα κλάματα και το αλκοόλ. Είναι η Ελένη, είκοσι δύο ετών, μελαχρινή, ιδιαίτερα λεπτή, ντυμένη προκλητικά με μία κοντή λευκή φούστα και ζαρτιέρες. Αρκετά εντυπωσιακή, αν και τα μαυρισμένα από τη μάσκαρα δάκρια της, έχουν σχηματίσει σκοτεινές γραμμές στο πρόσωπό της, δίνοντας της αθέλητα μια παρωδία γκόθικ εμφάνισης. Πριν από μία ώρα περίπου έπιασε επ αυτοφώρω το αγόρι της με τη καλύτερή της φίλη να έρχονται κοντά μεταξύ τους αρκετά περισσότερο από το αρμοστά επιτρεπτό. Συγκεκριμένα είχε βγει όλη η παρέα στο κλαμπ, αφού είχαν όλοι καταναλώσει προηγουμένως αρκετό κρασί, σε φοιτητικό ταβερνάκι στην Άθωνος. Το αγόρι της ο Αλέξης την ενημέρωσε ότι πάει στην τουαλέτα και εξαφανίστηκε για πάνω από είκοσι λεπτά. Τα καρφιά της παρέας για το πόσο υποδειγματικά πιστός είναι ο Αλέξης, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη απουσία της κολλητής της, της εμφύτευσαν την απόφαση για εξόρμηση στις αντρικές τουαλέτες. Τη στιγμή που η Ελένη εισήλθε στο κεντρικό διάδρομο του αποχωρητηρίου, κάποιος φανερά υπέρβαρος πιτσιρικάς την κοιτούσε έκπληκτος, τη στιγμή που ουρούσε στα εξωτερικά ουρητήρια, ενώ ύποπτες φωνές αντηχούσαν από μέσα. Όταν τράβηξε την πόρτα, η εικόνα που αντίκρισε, πολύ δύσκολα θα αποβαλλόταν από τη μνήμη της, όσο χρονικό διάστημα και αν

περνούσε. Ο Αλέξης χαμογελώντας σουρωμένος με κατεβασμένο το παντελόνι και σε πλήρη στύση, έβγαζε ήχους απόλυτης ευτυχίας, καθώς η Μαρία πεσμένη στα γόνατα είχε καταπιεί παραπάνω από τα τρία τέταρτα του πέους του και πήγαινε για το υπόλοιπο ένα τέταρτο. Ε Ελένη δεν είναι αυτό που νομίζεις εξηγεί φανερά αποτυχημένα με τρεμάμενη φωνή ο Αλέξης, ενώ ακόμη του ξεγλιστρούν πνιχτοί αναστεναγμοί ευχαρίστησης. Τι δεν είναι αυτό που νομίζω ρε σιχαμένε; Και εσύ μωρή πουτάνα δεν ντρέπεσαι; Τσίπα δεν έχεις;. Η Μαρία σταμάτησε τη διαδικασία της πεολειχίας και έστριψε το βλέμμα της προς αυτήν. Το κραγιόν της είχε πασαλειφτεί γύρω από το στόμα της και την έκανε να μοιάζει με κακέκτυπο κλόουν. Δεν είπε τίποτα. Απλά γύρισε το κεφάλι της από την άλλη και έκανε εμετό. Αν ο εμετός της οφειλόταν στο αλκοόλ ή στην δυσβάσταχτη αμηχανία της στιγμής, αυτό είναι κάτι, το οποίο πλέον ούτε η ίδια ήξερε. Το αξιοπερίεργο ήταν ότι ο Αλέξης παρά την όλη σουρεαλιστικά άβολη κατάσταση παρέμενε ακράδαντος σε στύση. Η Ελένη έφυγε σε κατάσταση αμόκ από το κλαμπ και από εκείνη τη στιγμή περπατάει μόνη της κλαίγοντας και μονολογώντας. Γιατί σε μένα να συμβεί αυτό; Γιατί; Τι ξεφτίλα Θεέ μου. Αυτό ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να μου συμβεί!. Σαν μια περίεργα μεταφυσική ανταπάντηση στη φράση της ακούγεται ένα δυνατό φρενάρισμα. Η Ελένη γύρισε το κεφάλι της και βλέπει ένα μαύρο φορτηγάκι, από το οποίο ξεπηδούν δύο άντρες με δερμάτινα και καλυμμένα τα πρόσωπα τους με μαύρες κουκούλες, που διαθέτουν τρύπες μόνο για το στόμα και τα μάτια. Η Ελένη ουρλιάζει για βοήθεια, αλλά δεν υπάρχει κανείς. Μόνο ένα αυτοκίνητο διαφαίνεται από μακριά, το οποίο συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του. Με συντονισμένες γρήγορες κινήσεις οι δύο απαγωγείς την αρπάζουν και τη χώνουν βίαια στο πίσω μέρος του βαν. Το δυνατό χέρι του ενός έχει φράξει το στόμα της και το ένα ρουθούνι της. Υπόκωφοι ήχοι φόβου ακούγονται από το λάρυγγα της, ενώ τα δάκρια της κυλούν ασταμάτητα. Το ελεύθερο ρουθούνι συσπάται και διαστέλλεται με αφύσικους ρυθμούς με τη διάμετρο της τρύπας του να έχει τριπλασιαστεί. Ο άντρας, που

της σφίγγει το στόμα, βγάζει την κουκούλα του. Το πρόσωπό του είναι αξύριστο, άσχημο και το πιο τραχύ, που έχει δει στη ζωή της. Με ένα διεστραμμένα παγωμένο χαμόγελο βάζει το ένα του χέρι ανάμεσα στα πόδια της. Η Ελένη αισθάνεται τα δάχτυλά του σαν αηδιαστικά πλοκάμια κάποιου σιχαμερού εφιαλτικού πλάσματος να εισβάλλουν στη γενετήσια περιοχή της. Είμαι ο Σολοβάιδ και θα σε ξεναγήσω στην κόλαση της ψιθυρίζει ανατριχιαστικά με σπασμένα ελληνικά ο επίδοξος βιαστής της βυθίζοντας μέσα της ακόμα πιο βαθιά τα δάχτυλά του. Η Ελένη ουρλιάζει πνιχτά αναπνέοντας με δυσκολία μέσα από το ελεύθερο ρουθούνι της και λιποθυμά. Η ώρα έχει πάει εφτά το πρωί. Ο αξιωματικός υπηρεσίας του αστυνομικού τμήματος σε ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη κοιτάζει εδώ και αρκετή ώρα το ακουστικό. Τρεις φορές έχει ήδη σχηματίσει τον ίδιο αριθμό τηλεφώνου, αλλά το έκλεινε πριν καν αρχίζει να καλεί. Πώς μπορεί να πει κάποιος σε ένα γονιό ότι η εικοσιδυάχρονη κόρη του βρέθηκε νεκρή, βασανισμένη, βιασμένη κατά συρροή και καλυμμένη με σατανιστικά τατουάζ σε όλο της το σώμα; Δεν πληρώνομαι αρκετά για αυτήν την κωλοδουλειά μονολογεί και σχηματίζει τον αριθμό.

Κεφάλαιο 2 Η γαλήνη της οικογένειας του Δημήτρη Σολέγγα Κάπου αλλού η οικογενειακή γαλήνη ενός σπιτιού διατηρεί στο ακέραιο την πορεία της. Δημήτρη ξύπνα. Άντε, ακόμα κοιμάσαι; Θα αργήσεις στη δουλειά. Εφτά πήγε η ώρα φωνάζει ενοχλητικά η όμορφη ξανθιά σαρανταπεντάχρονη στον κοιμισμένο σύζυγό της, ο οποίος ανταπαντάει με δυνατότερο ροχαλητό. Μόνος ένας τρόπος υπάρχει ψιθυρίζει χαμογελώντας πονηρά και με τις άκρες των δακτύλων της τον χαϊδεύει απαλά στα γεννητικά όργανα. Ο σύζυγος ανοίγει διάπλατα το ένα του μάτι και μέσα σε δευτερόλεπτα έχει ξυπνήσει και είναι έτοιμος για δράση. Όμως η γυναίκα του απομακρύνεται απότομα λέγοντας Έλα, σήκω, μόνο έτσι ξυπνάς. Ξέχνα τα πονηρά και ετοιμάσου, θα αργήσεις. Ο άντρας πετάει τσατισμένος το σεντόνι και φωνάζει: Ρε Εύα, σου έχω πει, μη με ξυπνάς έτσι. Μου τη σπάει, όταν με ξεσηκώνεις καλά - καλά και μετά μου το παίζεις κυρία και φεύγεις. Ή κάνε κάτι ή μην το κάνεις. Αυτό το ημιτελές υβρίδιο ξέρεις ότι μου τα κάνει τσουρέκια. Η Εύα γελάει δυνατά. Τον φιλάει και του υπόσχεται ότι θα τον αποζημιώσει το βράδυ. Ο άντρας με μία γκριμάτσα ενόχλησης αρχίζει να ντύνεται. Το όνομά του είναι Δημήτρης Σολέγγας. Πρόκειται για ένα σαραντάχρονο, μελαχρινό, σχετικά αγύμναστο και με σκούρα μάτια, τα οποία πάντοτε σκεπάζει με γυαλιά μυωπίας. Παρά το ότι είναι πέντε χρόνια νεότερος από τη γυναίκα του, παραμένει ερωτευμένος μαζί της, καθώς η εμφάνισή της, σε πλήρη αντίθεση με τη δική του, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή. Έχει μακριά ξανθά μαλλιά, καταγάλανα μάτια, όμορφο πρόσωπο και σμιλευμένο από τη γυμναστική σώμα, που την έκανε να μοιάζει τουλάχιστον δέκα χρόνια νεότερη. Έχουν ακριβώς 12 χρόνια

παντρεμένοι. Δύο χρόνια την πολιορκούσε και μετά από πολλές περιπέτειες παντρευτήκαν. Η κόρη τους η Μαρία, που σε λίγο καιρό θα κλείσει τα εννιά, μοιάζει εκπληκτικά στη μητέρα της. Τον Δημήτρη κάλλιστα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει κάποιος ως χαζομπαμπά. Από τη στιγμή που γεννήθηκε, την κοιτάζει στα μάτια, μετράει τις αναπνοές της και δεν της χαλάει ποτέ χατίρι. Η Εύα αν και δεν το έχει συζητήσει ποτέ, βαθιά μέσα της γνωρίζει ότι η αγάπη του Δημήτρη για αυτήν μειώθηκε, όταν γεννήθηκε η κόρη τους. Ενώ άλλοτε αυτή ήταν η απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή του, τώρα η κόρη τους έχει εμφανώς καταλάβει αυτή τη θέση. Όχι ότι δεν υπεραγαπάει και η ίδια τη Μαρία, αλλά της έχει λείψει ο τρόπος που την κοίταζε, στα πρώτα τους χρόνια. Ένα βλέμμα που υποδήλωνε ότι την αγαπούσε όσο κανένα άλλον στον κόσμο και την έκανε να αισθάνεται μοναδική και ιδιαίτερα ξεχωριστή. Τώρα αυτό το βλέμμα το κέρδισε η Μαρία και γνωρίζει πολύ καλά πως αυτό πλέον δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Ο Δημήτρης, αφού ντύθηκε βιαστικά φιλάει τη γυναίκα του στο λαιμό και μπαίνει με σιγανά βήματα στο δωμάτιο της μικρής Μαρίας, που κοιμάται. Τη φιλάει πολύ απαλά και τρυφερά στο μέτωπο, ενώ αυτή ανταπαντάει με ένα αχνό παιδικό χαμόγελο, χωρίς να ανοίξει τα μάτια της. Το χαμόγελο αυτό είναι ό,τι πιο όμορφο για το Δημήτρη και φαίνεται στο πρόσωπό του, το οποίο ξεχειλίζει στοργική λατρεία. Η Εύα, που στέκεται από μακριά, συλλογίζεται ότι παλιότερα μόνο το δικό της χαμόγελο τον έκανε να αισθάνεται έτσι. Λίγο αργότερα βρίσκεται στο δρόμο του για τη δουλειά. Είναι κτηνίατρος. Ένα επάγγελμα, που αρκετοί θα θεωρούσαν κοινότυπο και βαρετό. Αλλά ο Δημήτρης δεν εμπίπτει σε αυτήν την περίπτωση, καθώς εργάζεται σε μια ιδιωτική φαρμακευτική κλινική ερευνών, της οποίας η δραστηριότητα μόνο ανιαρή δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ειδικότερα, η κύρια ασχολία της είναι η διεξαγωγή πειραμάτων πάνω σε ζώα, προκειμένου να δοκιμαστούν κάθε είδους νέα φαρμακευτικά προϊόντα. Τη στιγμή

που περνάει με το αμάξι την κεντρική πύλη της κλινικής, τη διέλευσή του μπλοκάρουν ξανά οι γνώριμοι πλέον οικολόγοι διαδηλωτές με τα υβριστικά πανό φωνάζοντας συνθήματα του τύπου: Δολοφόνε, φασίστα, αλήτη που βασανίζεις ζώα. Πώς θα σου φαινόταν να κάνουν τα ίδια πειράματα σε σένα ή την οικογένειά σου;. Ο Δημήτρης μένει σιωπηλός και δε θυμώνει. Μόνο ένα πικρό αίσθημα ενοχών βαραίνει το στήθος του. Η αλήθεια είναι ότι στη δουλεία του έχει κάνει πράγματα, για τα οποία μόνο περήφανος δεν είναι. Πολλές φορές έκανε συνειδητά κακό σε ζώα, κάτι που είναι εντελώς αντίθετο στην ιδιότητά του ως κτηνιάτρου και ως ανθρώπου. Ωστόσο ο βασικός λόγος που έχει επιλέξει να εργαστεί σε αυτήν την κλινική, που οι οικολόγοι χαρακτηρίζουν ως Νταχάου των ζώων είναι ότι εκεί μπορεί να διεξάγει ανενόχλητος τα πειράματα που ήθελε, για ένα μεγαλεπήβολο επιστημονικό πρόγραμμα, που ο ίδιος εμπνεύστηκε και σχεδόν τον καταδιώκει από τα φοιτητικά του χρόνια. Το πρόγραμμα της Τηλεμνήμης, όπως το έχει ονομάσει, μετά την οικογένειά του είναι ό,τι πιο σημαντικό για αυτόν. Δεν πρόκειται να διστάσει σε τίποτα προκειμένου να το υλοποιήσει. Άλλωστε παρηγοριέται με την ιδέα ότι τα πορίσματα των ερευνών του στο μέλλον θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στον επιστημονικό κόσμο και η θυσία μερικών ζώων μοιάζει ασήμαντη σε σχέση με τη γενικότερη εικόνα. Μερικά λεπτά αργότερα οι φύλακες της κλινικής απομακρύνουν τους διαδηλωτές και ο Δημήτρης δείχνει την κάρτα - ταυτότητα στον υπεύθυνο ασφαλείας στη πύλη. Καλημέρα σας κύριε Σολέγγα. Πάλι σας τα χώσανε οι διαδηλωτές, ε; Μη δίνετε σημασία. Απλά δεν έχουν ζωή. Για αυτό και έρχονται εδώ. Δεν έχουν με τι να ασχοληθούν. Σε λίγο θα μας πούνε να μην τρώμε και αρνιά το Πάσχα. Αν ήταν στο χέρι τους μόνο με μαρουλάκι και σταφίδες θα τη βγάζαμε τον παρηγορεί εμφανώς αποτυχημένα ο υπεύθυνος πατώντας το κουμπί, για να ανέβει η μπάρα ασφαλείας. Ο Δημήτρης χαμογελάει και χαιρετάει αστειευόμενος στρατιωτικά το φύλακα.