ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ Το τσεκούρι σαν είδος, μορφολογικά αποτελείται από την κόψη, από το σπίτι (τουρκ. ispit) την τρύπα δηλ. που μπαίνει το στειλιάρι και από το πίσω μέρος τον τσιόκο ( αρωμουν. tsiokο) ή τσίτσικα. Λειτουργικά είναι σφυροπέλεκυς, όπως είναι και το καθαρευουσιάνικο όνομά του. Ήταν ένα από τα προϊόντα των επιχώριων σιδεράδων-γύφτων. I. Τσεκούρι γενικής χρήσης. Είναι ο καθαρευουσιάνος σφυροπέλεκυς, δηλαδή διαθέτει και τσίτσικα για σφυροκοπήματα. Ξεχωρίζει ανάλογα με το μέγεθός του. II. Τσεκούρι (λατιν. cecuris). Με αυτό το όνομα ο αγρότης εννοούσε ένα τσεκούρι μετρίου μεγέθους ικανό να κόψει άνετα ένα δέντρο ή να σχίσει ένα χοντρό καυσόξυλο. III. Τσεκουράκι ή τσεκουροπούλι. Ήταν ένα μικρό τσεκούρι για ξεκλάρισμα ή για άλλες ελαφρές δουλειές. IV. Τσεκούρι υλοτομικό. Ήταν μόνο πέλεκυς και όχι σφυροπέλεκυς. Χρησιμοποιούταν στην υλοτομία για το ξερόζιασμα και το ξεφλούδισμα των κορμών. Επίσης καρφώνοντάς το στην τομή του κορμού έπαιζε τον ρόλο του κορμοστροφέως. V. Λιάτα. Ήταν μόνο πέλεκυς με μεγάλη ακμή κοπής σε σχέση με το κοινό τσεκούρι. Κυκλοφορούσε σε διάφορα μεγέθη. VI. Μεγάλη λιάτα. Μεγαλύτερη ήταν η εικοσιδιάρα λιάτα, με μήκος ακμής κοπής είκοσι δύο πόντους. Χρησιμοποιούταν αποκλειστικά για πελέκημα κορμών. Η εργασία του πελεκάνου ήταν βαριά και απαιτούσε τέχνη. VII.Μικρή λιάτα ή λιατάκι. Χρησιμοποιούταν περισσότερο για κόψιμο και λιγότερο για πελέκημα.
Το μεταλλικό τμήμα λέγεται κεφαλή, η τρύπα που έχει η κεφαλή για να περνά η ξύλινη λαβή λέγεται μάτι και κόψη το μέρος με το οποίο κόβουμε τα ξυλά. Η ξύλινη λαβή λέγεται στειλιάρι και το κοντά στην κεφαλή εξόγκωμα, τακούνι. Το τσεκούρι είναι το πιο πολύτιμο εργαλείο για τον άνθρωπο που ζει στο δάσος και στο ύπαιθρο. Ο καλύτερος τύπος είναι το Καναδικό τσεκούρι. Είναι το τσεκούρι που το στειλιάρι του έχει δυο καμπύλες.
Ένα καλό τσεκούρι πρέπει να είναι αρκετά βαρύ ώστε να μπορεί να εργάζεται με το βάρος του. Η ευθεία ΑΒ πρέπει να είναι έτσι ώστε να καταλήγει στο σημείο Ρ που βρίσκεται κοντά στο χέρι του ξυλοκόπου και που τριγύρω του περιστρέφεται το εργαλείο. Πρέπει κεφαλή και στειλιάρι να έχουν το ίδιο βάρος. Το ίσιο μέρος της κεφαλής (το συμμετρικό της κόψης) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ξυλόσφυρα για το κάρφωμα μικρών πασσάλων. H χρήση αυτή πρέπει να γίνεται με πολύ σύνεση γιατί αv χρησιμοποιούμε συχνά το τσεκούρι για σφυρί ή ακόμη χειρότερα για ματσόλα τότε μπορούν να συμβούν δυο πράγματα: α) Χάνει το κανονικό του σχήμα το μάτι της κεφαλής και παύει να είναι σφιχτά πρσδεδεμένο στο στειλιάρι. β) Σπάει το τμήμα του στειλιαριού που είναι μέσα στο μάτι και υπάρχει κίνδυνος να αποσπαστεί η κεφαλή.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΙΟΥ Δεν πρέπει να χτυπάμε ένα ξύλο κάθετα στην επιφάνεια του αλλά με γωνία περίπου 60 μοιρών. (σχ. 2) Χτυπάτε διαδοχικά, μια δεξιά και μια αριστερά. Το ένα χτύπημα για να δημιουργήσετε ένα απόκομμα και το άλλο για να το αποκόψετε. Στο σχήμα 2 τα κτυπήματα του τσεκουριού είναι αριθμημένα. Είναι φυσικό ότι όσο προχωράμε και η πληγή στο ξύλο βαθαίνει χρειάζεται να δίνουμε δυο και τρίτα κτυπήματα κάθε φορά προς την ίδια κατεύθυνση. Πρέπει ν' ακουμπούμε πάντοτε το ξύλο που κόβουμε πάνω σ` ένα κούτσουρο. Τα κτυπήματα πρέπει να δίδονται στο σημείο D, το εκ διαμέτρου αντίθετο του σημείου επαφής C κούτσουρου και ξύλου (σχήμα 3). Το σχήμα 4 μας δείχνει τις ανωμαλίες που δημιουργούνται όταν δίνουμε τα κτυπήματα έξω από το σημείο επαφής. Το ξύλο υποχωρεί ή κάμπτεται και το τσεκούρι δεν εισχωρεί. Μπορούμε όταν δεν έχουμε κούτσουρο για υποστήριγμα και κόβουμε ξύλα για φωτιά, να κόβουμε στον αέρα. Πιάνουμε το ξύλο με το αριστερό χέρι και δίνουμε ένα πλάγιο κτύπημα λίγο πιο κάτω από το επίπεδο που θέλουμε να κοπεί το ξύλο. Γυρίζουμε μισή στροφή το ξύλο και δίνουμε ένα δεύτερο πλάγιο κτύπημα λίγο πιο κάτω και το ξύλο κόβεται χωρίς κόπο.
Αν θέλουμε να σχίσουμε ένα ξύλο πρέπει και το υποστήριγμα να είναι πάντα ένα σκληρό κούτσουρο (φώτο δεξία). Ποτέ δεν πρέπει να χρησιμοποιηούμε για υποστήριγμα την γη γιατί: α) απορροφά ένα μέρος της δύναμης που βάζουμε. β) Υπάρχει κίνδυνος να χωθεί η κεφαλή στο χώμα και τα πετραδάκια να καταστρέψουν την κόψη. Ποτέ δεν πρέπει να κόβουμε ξύλα χρησιμοποιώντας για κούτσουρα υποστηρίγματα, πέτρες, βράχους, μεταλλικές επιφάνειες ή το χώμα. Δεν πρέπει ποτέ να κρατάμε το ξύλο που κόβουμε (είτε με το χέρι είτε με το πόδι) προς την κατεύθυνση που υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγει η κεφαλή και να μας πληγώσει. Όταν κάνει παγωνιά θερμάνετε λίγο την κεφαλή στη φλόγα πριν αρχίσετε να κόβετε. Το μέταλλο σε χαμηλές θερμοκρασίες υπάρχει κίνδυνος να σπάσει κάτω από την επίδραση των δυνατών κτυπημάτων.
ΤΟ ΑΚΟΝΙΣΜΑ Το καλύτερο ακόνισμα για το τσεκούρι είναι στον τροχό. Ο τροχός πρέπει να γυρίζει μέσα σ' ένα λουτρό με νερό. Ποτέ μην ακονίζεται με ξερό τροχό. Κρατάτε με το χέρι την κεφαλή και όχι το στειλιάρι. Το μεγάλο δάκτυλο είναι από κάτω και τα άλλα τέσσερα από πάνω στον τροχό. Το τρόχισμα είναι αποτέλεσμα τριών συνδυασμένων κινήσεων: Γύρισμα του τροχού, πίεση των δακτύλων, εναλλασσόμενες πλάγιες μετατοπίσεις της κόψης πάνω στον τροχό. Άλλος ένας τρόπος ακονίσματος είναι το λαδάκονο (σχ. 10) (υπάρχουν και τα νεράκονα που τα χρησιμοποιούν οι θεριστές) Είναι ειδικές λείες πέτρες σκληρές, πάνω τους στηρίζουμε λίγο λάδι (ή νερό) και περιφέρουμε στην επιφάνεια τους την κόψη δίνοντας της μια κίνηση κυκλική. Ένας ακόμη τρόπος (πρόχειρος). Χρησιμοποιούμε μια μικρή τριγωνική λίμα. Τοποθετούμε το τσεκούρι πάνω σ' ένα υποστήριγμα και λιμάρουμε ελαφρά την κόψη, διαδοχικά και από τις δυο πλευρές (σχ. 11). Λιμάρετε πρώτα κατά την διεύθυνση του βέλους για να εξαφανίσετε τα δόντια, αν υπάρχουν, και μετά συνεχίστε και τελειώστε το ακόνισμα λιμάροντας κατά την αντίθετη φορά, και τέλος τρίβουμε την κόψη πάνω στο λαδάκονο. Το σύστημα λίμα - λαδάκονο δίνει καλύτερο αποτέλεσμα από το τροχός λαδάκονο.
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΣΕΚΟΥΡΙΟΥ Παρά την καλή προσαρμογή της κεφαλής στο στειλιάρι, ύστερα από ένα χρονικό διάστημα, από την πολλή χρήση, αρχίζει η κεφαλή να παίζει ή να φεύγει. Πρέπει τότε να εξασφαλίσουμε πάλι το σφίξιμο της κεφαλής χτυπώντας το στειλιάρι πάνω σ' ένα κούτσουρο. Αν το στειλιάρι έχει άκρη μυτερή τότε θα σκιστεί γι' αυτό προνοούμε να έχει άκρη πεπλατυσμένη, κόβοντας το μυτερό τμήμα. Διατηρούμε την ελαστικότητα του στειλιαριού αν κατά διαστήματα το τρίβουμε με ένα πανάκι με λινέλαιο. Εμποδίζουμε την οξείδωση (σκούριασμα) της κεφαλής αν τη σκουπίσουμε αμέσως μετά την βροχή, μετά από κάθε χρήση και την γρασάρουμε πολύ ελαφρά.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑ Δεν πρέπει να έχουν στην κατοχή ή να χρησιμοποιούν τσεκούρι, μικρά παιδιά. Απαγορεύεται να χτυπάμε δέντρα άκοπα έστω και για να στερεώσουμε για λίγο το τσεκούρι μας. Απαγορεύεται να κόβουμε δέντρα χωρίς άδεια. ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ: Να αφήνουμε καταγής το τσεκούρι. Μπορεί να τραυματιστεί κανείς και η κόψη να χαλάσει από την υγρασία και τα πετραδάκια. Να χώνουμε το τσεκούρι μέσα στη γη έστω και την σκεπασμένη με χλόη. Οι πέτρες που βρίσκονται στο χώμα, καταστρέφουν την κόψη. Τα τσεκούρια πρέπει να βρίσκονται πάντοτε μέσα στις θήκες τους ή να καρφώνονται σ' ένα κούτσουρο.
Να μεταφέρουμε τσεκούρι χωρίς θήκη κρατώντας το από το στειλιάρι. Ο μόνος τρόπος μεταφοράς τσεκουριού χωρίς θήκη είναι να το κρατάμε από την κεφαλή με την κόψη προς τα εμπρός, εάν και τα δυο χέρια πρέπει να είναι ελεύθερα περνούμε το γυμνό τσεκούρι στη ζώνη μας στη μέση της πλάτης ποτέ στο πλάι ή εμπρός (σχήμα 12). Για να ξεχωρίζουμε το τσεκούρι μας, πρέπει να του βάψουμε σημαδάκια με ζωηρά χρώματα στο στειλιάρι Για να μην μπερδεύουμε ούτε να χάνουμε την θήκη του τσεκουριού που συχνά την αφήνουμε καταγής, καλό είναι να της περάσουμε δυο τρεις χρωματιστές κορδέλες (σχήμα 13).
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΙΑΡΙΟΥ Συνήθως ένα στειλιάρι óταv σπάσει, αυτό συμβαίνει κοντά στην κεφαλή, πρέπει να βγάλουμε το υπόλοιπο μέσα από το μάτι. Αυτό γίνεται με τον παρακάτω τρόπο: θάβουμε την κεφαλή μέσα στο χώμα (φροντίζουμε να είναι καλά βρεγμένο το χώμα) αφήνοντας έξω μόνο το τμήμα που περιλαμβάνει το μάτι (σχήμα 6). Ανάβουμε μετά μια φωτιά - πυραμίδα πάνω από το μάτι, το ξύλο καρβουνιάζεται και βγαίνει εύκολα. Το υγρό χώμα εμποδίζει την καταστροφή της κόψης, η αφαίρεση του καρβουνιασμένου στειλιαριού πρέπει να γίνει γρήγορα και αμέσως να βουτήξουμε τη κεφαλή στο νερό.
Ας δούμε μια κεφαλή τσεκουριού (σχήμα 14). Το μάτι έχει ένα μήκος. Αλλά η είσοδος Ε είναι πιο στενή από την έξοδο Σ. Πρέπει να ξέρουμε ότι το στειλιάρι πρέπει να μπει από το στενό μέρος. Εκείνο που έχει λοιπόν σημασία είναι να φτιάξουμε κατάλληλα το άκρο του στειλιαριού. Όταν αγοράζουμε ένα ανταλλακτικό στειλιάρι, το πάνω άκρο του είναι όπως το σχήμα 15-1. Σχεδιάζουμε πάνω στο άκρο, το σχήμα της εισόδου του ματιού Ε, μετά μια απόσταση Η (μήκος τον ματιού) και χαράζουμε γύρω-γύρω μια γραμμή. Με ένα πριόνι με μικρά δόντια, δουλεύουμε γύρω-γύρω στο στειλιάρι και του δίνουμε την μορφή που βλέπετε στο σχήμα 15-2. Καταλήγουμε στην στρογγυλευμένη μορφή δουλεύοντας με ένα μαχαίρι, σχήμα 15-3 και μετά με μια λίμα μέχρις ότου το στειλιάρι να χωθεί στο μάτι. Τώρα με το πριόνι κάνουμε μια εγκοπή C σχήμα 15-4 που θα χρησιμεύσει για να μπει η σφήνα.
Η σφήνα πρέπει να είναι από σκληρό ξύλο γι`αυτό παίρνουμε από την καρδιά ενός κλαδιού που είναι το πιο σκληρό τμήμα. Παίρνουμε ένα αρκετά μακρύ καυσόξυλο (ή κλάρα) και το δουλεύουμε ακουμπώντας το πάνω σε ένα κούτσουρο μ' ένα τσεκούρι στην αρχή και μετά με το μαχαίρι δίνοντας του το διπλανό σχήμα. Βάζουμε το στειλιάρι μέσα στην κεφαλή και τοποθετούμε την σφήνα μέσα στην εγκοπή. Χτυπάμε το τσεκούρι με την κεφαλή πάνω στον τοίχο ή σε ένα κούτσουρο. Στην αρχή σιγά σιγά και όσο η σφήνα εισχωρεί στο ξύλο αυξάνουμε την δύναμη. Όταν η σφήνα δεν εισχωρεί άλλο, κόβουμε με το πριόνι ότι περισσεύει. Ένας καλός τρόπος για να σφίξει ακόμη καλύτερα η κεφαλή είναι να βιδώσουμε στο ξύλο δυο κοφτές και παχιές βίδες. Άλλος τρόπος είναι να χώσουμε στο ξύλο, σταυρωτά μικρές σιδερένιες γωνιές. Στα μαγαζιά με σιδερικά μπορεί κάποιος να βρει μικρές ειδικές γωνιές γι' αυτή την δουλειά.
Ο ΠΕΛΕΚΥΣ Όλοι γνωρίζουμε τον μεγάλο πέλεκυ, το τσεκούρι με το μακρύ στειλιάρι. Χρησιμοποιείται κυρίως για το κόψιμο μεγάλων δένδρων. Τόσο οι διαστάσεις του όσο και το βάρος του, το κάνουν ένα εργαλείο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα παιδιά. Για τους εφήβους των 15 17 χρόνων και πάνω η χρήση του μεγάλου πελεκιού είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες σωματικές ασκήσεις. Οι τύποι 1 και 2 είναι οι πιο κοινοί που κυκλοφορούν. Ο τύπος 1 με πολύ μακριά και πολύ στενή κεφαλή είναι εργαλείο για ειδικούς. Χρειάζονται μήνες για να μάθει κανείς να τον χρησιμοποιεί σωστά. Οι αρχάριοι δεν πρέπει να τον χρησιμοποιούν όταν δεν έχουν κοντά τους έναν ειδικό. Υπάρχουν επίσης πέλεκυς με δυο κόψεις. Χρησιμοποιούνται στην Βόρειο Αμερική και σε μερικά μέρη της Ευρώπης. Είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο και καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση του σε κατασκηνώσεις. Το καλύτερο είδος μεγάλου πελεκιού, όπως και τσεκουριού, είναι το Αμερικάνικο, το λεγόμενο Καναδικό (CANADIEN) που αναγνωρίζεται με την πρώτη ματιά από το στειλιάρι με τις δυο καμπύλες.
ΠΩΣ ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΕΛΕΚΥ Όταν κόβουμε ένα δένδρο πρέπει το κούτσουρο που μένει με τις ρίζες να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο, με άλλα λόγια πρέπει να κόβουμε το δένδρο όσο μπορούμε πιο κοντά στη γη. Ο ξυλοκόπος πρέπει να στέκεται με τα πόδια ανοικτά με τρόπο που να σχηματίζουν σταυρό με την προέκταση της κόψης του ανοίγματος που κάνει στο δένδρο (σχήμα 18).
Δεν ζυγιάζουν τον πέλεκυ πάνω από το κεφάλι όπως κάνουν με το τσεκούρι, αλλά αντίθετα το σηκώνουν πλάγια, βοηθώντας με το αριστερό χέρι που το έχουμε κοντά στην κεφαλή του πελεκιού (σχήμα 19).
Μόλις ο πέλεκυς φθάσει στο ψηλότερο σημείο του ζυγιάσματος του, φέρνουμε το αριστερό χέρι κοντά στο δεξί γλιστρώντας το πάνω στο στειλιάρι. Μόνο μετά από αυτόν τον χειρισμό κατεβαστέ με δύναμη τον πέλεκυ και αφήστε τον να χτυπήσει ελεύθερα τον κορμό του δένδρου χωρίς να τον εμποδίζεται σφίγγοντας τα χέρια σας. Από την στιγμή που δίνεται η ώθησης για το κτύπημα, τα χέρια δεν λειτουργούν παρά μόνο για να διευθύνουν τον πέλεκυ στο σημείο που θέλουμε (σχήμα 20). Θέση των ποδιών: Τα πόδια πρέπει να κάμπτονται λίγο την στιγμή που ξεκινά ο πέλεκυς για το κτύπημα (πρόσεξε καλά το σχήμα 20). Τα πόδια ξανατεντώνονται τη στιγμή που φθάνει ο πέλεκυς στο δένδρο επιτρέποντας στο σώμα να κάνει μια μικρή κλίση προς τα εμπρός (σχήμα 20).
Αν φοράτε δακτυλίδια ή βέρα πρέπει να την βγάζετε πριν αρχίσετε να κόβεται με πέλεκυ. Το δακτυλίδι πιέζει το διπλωμένο δέρμα στη βάση του παράμεσου και κάτω από την επίδραση της πίεσης που δημιουργείται από τα αλλεπάλληλα κτυπήματα κόβει βαθειά το δέρμα.
ΥΛΟΤΟΜΙΑ Όταν κόβεις με τσεκούρι, πριν ξεκινήσεις εξέτασε αν είναι καλά σφηνωμένα στο στειλιάρι μέσα στο μάτι. Αλλιώς κινδυνεύεις να χτυπήσεις. Φρόντισε πριν αρχίσεις το κόψιμο να μην υπάρχει τίποτα γύρω σου που να ενοχλεί τις κινήσεις σου. Οι κινήσεις σου πρέπει να είναι ελεύθερες, χωρίς φόβο να χτυπήσεις ή να χτυπήσεις το τσεκούρι σου πάνω σε χώματα ή πέτρες. Όταν κόβεις μην αφήνεις κανένα να πλησιάζει σε ακτίνα 2 μ. (σχ.1) Όταν κόβεις ένα ξύλο πρέπει να το έχεις τοποθετήσει πάνω σ' ένα χονδρότερο ξύλο ή κούτσουρο (σχ.2). Ποτέ πάνω στο χώμα ή κρατώντας το στο χέρι.
Τοποθέτησε το ξύλο που θέλεις να κόψεις έτσι ώστε το σημείο που κόβεις να ακουμπά πάνω στο κούτσουρο (σχ.3). Τα λεπτά κλαδιά μπορείς να τα χτυπάς κάθετα με το τσεκούρι, αλλά στα χονδρά το κτύπημα πρέπει να είναι λοξό, μια φορά με δεξιά και μια φορά με αριστερή κατεύθυνση (σχ.4). Το τσεκούρι του ξυλοκόπου είναι μεγαλύτερο και βαρύτερο από το ατομικό ή ενωμοτιακό τσεκούρι. Κατά συνέπεια όταν το χρησιμοποιείς θα μεταχειρίζεσαι και τα δύο χέρια (σχ.5). Όταν καταλάβεις ότι κουράστηκες ξεκουράσου. Διαφορετικά η κούραση δεν σ' αφήνει να ελέγχεις συστηματικά τα κτυπήματα και την τροχιά του τσεκουριού και τότε το ατύχημα είναι πολύ πιθανό.
ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ 1. Διαλέγουμε την διεύθυνση προς την οποία θέλουμε να ρίξουμε το δέντρο. Βεβαιωνόμαστε ότι η πτώση δεν θα καταστρέψει άλλα δένδρα, φράκτες κτλ. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει χώρος για την πτώση είναι απαραίτητο να κόψουμε πρώτα τα μεγαλύτερα κλαδιά και μερικές φορές ακόμη και το ανώτερο ήμισυ του δένδρου. Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ και απαιτεί μια μακρόχρονη εξάσκηση.
2.Ελευθερώνουμε τον κορμό από όλα τα κλαδιά, τους θάμνους και τα φρύγανα που είναι δυνατόν να εμποδίζουν την δουλειά μας. Ο ξυλοκόπος πρέπει να μπορεί να κινεί το χέρι του με το τσεκούρι προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς να συναντά κανένα εμπόδιο. Έχει τύχει σε ξυλοκόπο επειδή δεν έλαβε τις πιο πάνω προφυλάξεις, να σηκώσει το τσεκούρι πάνω από το κεφάλι του για να δώσει δυνατό χτύπημα και εκεί αυτό να μπερδευτεί σε κλαδιά, να του φύγει από το χέρι και να πέσει πάνω στο κεφάλι του.
3. Κάνουμε ένα κόψιμο σε σχήμα ορθής γωνίας όσο μπορούμε πιο χαμηλά και προς το μέρος που θέλουμε να πέσει το δέντρο. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΨΙΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΤΑΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ. (σχήμα 20). Δηλαδή το βάθος του πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το ήμισυ της διαμέτρου του κορμού. Ο πυθμένας του κοψίματος θα παίξει τον ρόλο του σημείου περιστροφής του δέντρου κατά την πτώση του. Γι' αυτό ο προσανατολισμός αυτού του κοψίματος παίζει σπουδαίο ρόλο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μεγάλο δένδρο.
4. Κάνουμε ένα δεύτερο κόψιμο στην αντίθετη πλευρά του κορμού λίγο πιο ψηλά από την πρώτη. Μόλις αυτό το κόψιμο γίνει αρκετά βαθύ το δέντρο πρέπει να πέσει μόνο του. Αυτό το δεύτερο κόψιμο μπορεί να αντικαταστεί από μια κοψιά με πριόνι. Αυτή είναι καλύτερη μέθοδος. Το σχήμα 20 δείχνει πως πρέπει να ανοίγονται τα κοψίματα.
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ - ΑΣΦΑΛΕΙΑ Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πηγαίνει στο δάσος μόνος για υλοτομία και χωρίς να έχει λάβει τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης. Απαραίτητα εφόδια για την σωστή και ασφαλή κοπή δέντρων είναι εκτός από το καλό και ακονισμένο τσεκούρι, ένα δεύτερο τσεκούρι σε περίπτωση που το πρώτο σπάσει, χοντρά γάντια (όχι μάλλινα), γυαλιά, κράνος, όχι χαλαρά ρούχα, χοντρά και δεμένα παπούτσια, κινητό τηλέφωνο ή ασύρματο (VHF-UHF) και οπωσδήποτε νερό και φαρμακείο. Ποτέ δεν πάμε μόνοι μας στο δάσος για κοπή δέντρων. Και ακόμη περισσότερο όταν παίρνουμε μαζί μας νέους αμάθητους. Στους νέους αυτούς μπορεί να συμβεί ατύχημα από την πρώτη στιγμή που θα πιάσουν στα χέρια τους πέλεκυ, από το πρώτο δέντρο που θα αρχίσει να πέφτει και η φυλλωσιά πέσει στη γη, Φυσικά έχουμε ενημερώσει το Δασαρχείο ώστε να μας υποδείξουν ποια δέντρα είναι για κοψιμο.