ΘΕΜΑΤΑ ΤΕΛΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Πρόγραµµα Σπουδών: ιοίκηση Επιχειρήσεων & Οργανισµών Θεµατική Ενότητα: ΕΟ 34 - Οικονοµική Ανάλυση & Πολιτική Ακαδ. Έτος: 2009-10 ΘΕΜΑΤΑ ΤΕΛΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΟΝΟΜΑ - ΕΠΩΝΥΜΟ:. Α.Μ.:.. ΟΝΟΜΑ - ΕΠΩΝΥΜΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ - ΚΑΘΗΓΗΤΗ:.. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 26/5/2010 ΟΝΟΜΑ - ΕΠΩΝΥΜΟ ΕΠΙΤΗΡΗΤΗ:... Υπογραφή.. ΟΝΟΜΑ - ΕΠΩΝΥΜΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΗ:.... Υπογραφή.. ΒΑΘΜΟΣ:.. Ο ΗΓΙΕΣ: 1. Υπάρχουν 40 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής. Για άριστα (10), θα πρέπει να απαντηθούν σωστά όλες οι ερωτήσεις. Η κάθε σωστή απάντηση βαθµολογείται µε 0,25 µονάδες. Για κάθε λάθος απάντηση (όχι αναπάντητη) αφαιρείται το 1/4 του βαθµού της σωστής απάντησης, δηλαδή 0,0625 µονάδες. 2. Κυκλώστε µε στυλό την απάντηση που θα επιλέξετε για την κάθε ερώτηση. Μην χρησιµοποιήσετε µολύβι. 3. Αν θέλετε να αλλάξετε µία απάντηση που σηµειώσατε σε ένα ερώτηµα, γράψτε δίπλα σε αυτή τη λέξη ΛΑΘΟΣ και κυκλώστε µε στυλό τη νέα απάντηση. 4. Επιτρέπεται η χρήση αριθµοµηχανής, αλλά όχι του κινητού σας τηλεφώνου. 5. Χρησιµοποιήστε ως πρόχειρο το φυλλάδιο που σας διανεµήθηκε. Καλή επιτυχία! 1

ΤΟΜΟΣ Α - ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ 1. Υποθέτουµε ότι σε µία οικονοµία παράγονται δύο µόνο αγαθά, το Χ και το Ψ. Από όλα τα παρακάτω, το µόνο που δεν ισχύει είναι ότι: α. η καµπύλη των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονοµίας θα µετατοπιστεί προς τα δεξιά αν βελτιωθεί η παραγωγικότητα των συντελεστών παραγωγής. β. κάθε σηµείο της καµπύλης των παραγωγικών δυνατοτήτων δείχνει τη µέγιστη ποσότητα του ενός αγαθού που µπορεί να παραχθεί για κάθε δεδοµένη ποσότητα του άλλου αγαθού. γ. αν οι συντελεστές παραγωγής δεν είναι εξ ίσου κατάλληλοι για την παραγωγή των δύο αγαθών, καθώς θα αυξάνεται η παραγωγή του αγαθού Χ και θα µειώνεται η παραγωγή του αγαθού Ψ, το κόστος ευκαιρίας (εναλλακτικό κόστος) του αγαθού Χ όλο και θα µειώνεται. δ. το κόστος ευκαιρίας (εναλλακτικό κόστος) του αγαθού Χ, σε όρους του αγαθού Ψ, δίνεται από τον λόγο: µεταβολή της ποσότητας του αγαθού Ψ προς µεταβολή της ποσότητας του αγαθού Χ. 2. Οι συναρτήσεις ζήτησης και προσφοράς ενός αγαθού δίνονται αντίστοιχα από τις εξής σχέσεις: Q d = 100 2P και Q S = 80 + 4P, όπου Q d = ζητούµενη ποσότητα, Q S = προσφερόµενη ποσότητα και Ρ = τιµή. Στην τιµή ισορροπίας της αγοράς του αγαθού, το πλεόνασµα του καταναλωτή είναι ίσο µε: α. 800. β. 200. γ. 400. δ. 600. 3. Μία αύξηση της τιµής ενός αγαθού είχε ως αποτέλεσµα να αυξηθεί η συνολική δαπάνη των καταναλωτών γι αυτό το αγαθό. Αυτό σηµαίνει ότι: α. η καµπύλη ζήτησης του αγαθού έχει θετική κλίση. β. η ζήτηση του αγαθού είναι ανελαστική. γ. η ζήτηση του αγαθού είναι ελαστική. δ. η ζήτηση του αγαθού είναι απείρως ελαστική. 4. Η ελαστικότητα ζήτησης ενός αγαθού ως προς την τιµή του είναι ίση µε 1,5. Εάν αρχικά η τιµή του αγαθού είναι 30 ευρώ και η κατανάλωσή του ανέρχεται σε 40 τόνους, για να αυξηθεί η κατανάλωση του αγαθού κατά 20 τόνους, θα πρέπει η νέα τιµή του να διαµορφωθεί στο επίπεδο των: α. 15 ευρώ. β. 25 ευρώ. γ. 40 ευρώ. δ. 20 ευρώ. 5. Αν υποθέσουµε ότι ο καφές και η ζάχαρη είναι συµπληρωµατικά αγαθά, τότε: α. η σταυροειδής ελαστικότητα ζήτησης των δύο αυτών αγαθών θα είναι αρνητική. β. η σταυροειδής ελαστικότητα ζήτησης των δύο αυτών αγαθών θα είναι θετική. γ. η σταυροειδής ελαστικότητα ζήτησης των δύο αυτών αγαθών θα είναι ίση µε το µηδέν. δ. οι ελαστικότητες ζήτησης του καφέ και της ζάχαρης ως προς τις τιµές τους θα είναι θετικές. 2

6. Ο οριακός λόγος υποκατάστασης του αγαθού Ψ από το αγαθό Χ είναι ίσος µε 2 (MRS χψ = 2). Αυτό σηµαίνει ότι: α. η τιµή του αγαθού Ψ είναι διπλάσια από την τιµή του αγαθού Χ. β. η τιµή του αγαθού Χ είναι διπλάσια από την τιµή του αγαθού Ψ. γ. αν ο καταναλωτής επιθυµεί να καταναλώσει µία επιπλέον µονάδα από το αγαθό Ψ θα πρέπει να µειώσει την κατανάλωση του αγαθού Χ κατά 2 µονάδες ώστε να παραµείνει αµετάβλητο το επίπεδο χρησιµότητάς του. δ. αν ο καταναλωτής επιθυµεί να καταναλώσει µία επιπλέον µονάδα από το αγαθό Χ θα πρέπει να µειώσει την κατανάλωση του αγαθού Ψ κατά 2 µονάδες ώστε να παραµείνει αµετάβλητο το επίπεδο χρησιµότητάς του. 7. Από όλα τα παρακάτω, το µόνο που δεν ισχύει είναι ότι: α. όλα τα σηµεία πάνω στην ίδια καµπύλη αδιαφορίας αποφέρουν στον καταναλωτή το ίδιο επίπεδο χρησιµότητας. β. στην περίπτωση που η καµπύλη αδιαφορίας είναι κυρτή προς την αρχή των αξόνων, ο οριακός λόγος υποκατάστασης του ενός αγαθού από το άλλο θα είναι ο ίδιος σε κάθε σηµείο της καµπύλης αδιαφορίας. γ. ένας συνδυασµός ποσοτήτων των αγαθών που καταναλώνει ένας καταναλωτής δεν µπορεί να βρίσκεται ταυτόχρονα πάνω σε δύο διαφορετικές καµπύλες αδιαφορίας. δ. µεταβολές του εισοδήµατος του καταναλωτή, µε σταθερές τις τιµές των αγαθών, αφήνουν αµετάβλητη την κλίση της γραµµής του εισοδηµατικού περιορισµού. 8. Ένας καταναλωτής διαθέτει εισόδηµα M = 1.000 ευρώ, το οποίο ξοδεύει εξ ολοκλήρου για την αγορά των αγαθών Χ και Ψ. Η τιµή του αγαθού Χ είναι Ρ χ = 5 ευρώ και του Ψ, Ρ ψ = 10 ευρώ. Αν η οριακή χρησιµότητα του αγαθού Χ είναι ίση µε 10Q ψ (MU χ = 10Q ψ ) και του αγαθού Ψ ίση µε 10Q χ (MU ψ = 10Q χ ), ο καταναλωτής µεγιστοποιεί τη χρησιµότητά του όταν καταναλώνει τις εξής ποσότητες από τα δύο αγαθά: α. Q χ = 100 µονάδες και Q ψ = 50 µονάδες. β. Q χ = 40 µονάδες και Q ψ = 80 µονάδες. γ. Q χ = 80 µονάδες και Q ψ = 60 µονάδες. δ. Q χ = 120 µονάδες και Q ψ = 40 µονάδες. 9. Στη βραχυχρόνια περίοδο, για την παραγωγή ενός προϊόντος χρησιµοποιείται εργασία, που είναι ο µεταβλητός συντελεστής παραγωγής, και κεφάλαιο, που είναι ο σταθερός συντελεστής παραγωγής. Σχετικά µε τις καµπύλες του µέσου και του οριακού προϊόντος της εργασίας ισχύει ότι: α. η καµπύλη του µέσου προϊόντος τέµνει την καµπύλη του οριακού προϊόντος στο χαµηλότερο σηµείο της. β. η καµπύλη του µέσου προϊόντος τέµνει την καµπύλη του οριακού προϊόντος στο υψηλότερο σηµείο της. γ. η καµπύλη του οριακού προϊόντος τέµνει την καµπύλη του µέσου προϊόντος στο υψηλότερο σηµείο της. δ. η καµπύλη του οριακού προϊόντος τέµνει την καµπύλη του µέσου προϊόντος στο χαµηλότερο σηµείο της. 10. ίνεται η συνάρτηση παραγωγής Q = 100L 0,5 K 0,5. Στην περίπτωση αυτής της συνάρτησης παραγωγής, οι αποδόσεις κλίµακας: α. είναι φθίνουσες. β. είναι αύξουσες. 3

γ. είναι σταθερές. δ. δεν µπορούν να προσδιοριστούν µόνο µε την πληροφόρηση που δίνεται. 11. Στον πίνακα που ακολουθεί δίνεται το συνολικό προϊόν (Q) µιας επιχείρησης που λειτουργεί σε βραχυχρόνια περίοδο για διάφορες ποσότητες εργασίας (L), η οποία αποτελεί τον µοναδικό µεταβλητό συντελεστή παραγωγής. L 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Q 14 36 66 92 110 120 125 125 120 Στην περίπτωση αυτή, ο νόµος των φθινουσών οριακών αποδόσεων εµφανίζεται µετά την: α. όγδοη µονάδα εργασίας. β. πέµπτη µονάδα εργασίας. γ. τέταρτη µονάδα εργασίας. δ. τρίτη µονάδα εργασίας. 12. Μία επιχείρηση για την παραγωγή του προϊόντος της χρησιµοποιεί εργασία και κεφάλαιο και o προϋπολογισµός της ανέρχεται στα 10.000 ευρώ. Η τιµή της εργασίας είναι 20 ευρώ την ώρα και του κεφαλαίου είναι 40 ευρώ την ώρα. Αν για τις ποσότητες εργασίας και κεφαλαίου που η επιχείρηση χρησιµοποιεί ισχύει MP L = MP K = 100 (MP L = οριακό προϊόν εργασίας, MP K = οριακό προϊόν κεφαλαίου), για να µεγιστοποιήσει αυτή το προϊόν που παράγει µε τα 10.000 ευρώ θα πρέπει: α. να µειώσει την ποσότητα της εργασίας και να αυξήσει την ποσότητα του κεφαλαίου. β. να αυξήσει την ποσότητα της εργασίας και να µειώσει την ποσότητα του κεφαλαίου. γ. να συνεχίσει να χρησιµοποιεί τις ίδιες ποσότητες εργασίας και κεφαλαίου, επειδή ήδη βρίσκεται σε ισορροπία. δ. να µειώσει τις ποσότητες και των δύο συντελεστών παραγωγής. 13. Στη βραχυχρόνια περίοδο, το µέσο συνολικό κόστος είναι: α. στο επίπεδο παραγωγής που ελαχιστοποιείται, ίσο µε το µέσο µεταβλητό κόστος. β. αυξανόµενο στα επίπεδα εκείνα παραγωγής που το οριακό κόστος είναι µεγαλύτερο από αυτό. γ. αυξανόµενο στα επίπεδα εκείνα παραγωγής που το οριακό κόστος είναι µικρότερο από αυτό. δ. φθίνον στα επίπεδα εκείνα παραγωγής που το οριακό κόστος είναι µεγαλύτερο από αυτό. 14. Από όλα τα παρακάτω, το µόνο που δεν ισχύει είναι ότι: α. η καµπύλη ζήτησης που αντιµετωπίζει για το προϊόν της µια µονοπωλιακή επιχείρηση συµπίπτει µε την αγοραία καµπύλη ζήτησης του προϊόντος. β. η ανταγωνιστική επιχείρηση διακόπτει την παραγωγή της στη βραχυχρόνια περίοδο όταν τα έσοδά της καλύπτουν το µεταβλητό κόστος και µόνο ένα µέρος του σταθερού κόστους, οπότε έχει ζηµίες (ίσες µε το µέρος του σταθερού κόστους που δεν καλύπτεται). γ. η µακροχρόνια καµπύλη προσφοράς µιας επιχείρησης που λειτουργεί σε συνθήκες τέλειου ανταγωνισµού είναι το τµήµα εκείνο της καµπύλης του οριακού κόστους το οποίο βρίσκεται πάνω από την καµπύλη του µέσου κόστους. δ. µια επιχείρηση που πραγµατοποιεί κέρδη, αλλά δεν βρίσκεται σε ισορροπία επειδή το οριακό έσοδο (MR) είναι µεγαλύτερο από το οριακό κόστος (MC), θα αυξήσει τα κέρδη της παράγοντας µεγαλύτερη ποσότητα. 4

15. Ένας εκδοτικός οίκος αντιµετωπίζει για ένα βιβλίο, του οποίου έχει τα δικαιώµατα, την εξής συνάρτηση ζήτησης: Q= 3000 100p, όπου Q = ποσότητα και p = τιµή. Προκειµένου να παραχθεί το βιβλίο ο εκδοτικός οίκος έχει ένα σταθερό κόστος (στοιχειοθεσία) 10.000 χρηµατικών µονάδων, ενώ το οριακό κόστος εκτύπωσης ενός επιπλέον βιβλίου είναι 4 χρηµατικές µονάδες. Ο εκδοτικός οίκος µεγιστοποιεί τα κέρδη του από το εν λόγω βιβλίο, εάν προχωρήσει στη στοιχειοθεσία και την πώληση: α. 1.300 αντιγράφων. β. 1.500 αντιγράφων. γ. 2.600 αντιγράφων. δ. 650 αντιγράφων. ΤΟΜΟΣ Β - ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ 16. Όταν η συνάρτηση κατανάλωσης είναι ευθεία γραµµή και υπάρχει αυτόνοµη κατανάλωση, τότε η οριακή ροπή προς κατανάλωση είναι: α. πάντοτε σταθερή, όπως και η µέση ροπή προς κατανάλωση. β. πάντοτε µεγαλύτερη από τη µέση ροπή προς κατανάλωση. γ. πάντοτε µικρότερη από τη µέση ροπή προς κατανάλωση. δ. ίση µε τη µέση ροπή προς κατανάλωση. 17. Σε µία κλειστή οικονοµία µε κρατικό τοµέα, η συνθήκη ισορροπίας είναι: α. S + G = I + T. β. S I = G T. γ. S + I = G + T. δ. καµία από τις παραπάνω. 18. Σε µια κλειστή οικονοµία µε κρατικό τοµέα ισχύει ότι σε απόλυτους όρους: α. ο πολλαπλασιαστής των φόρων είναι ίσος µε τον πολλαπλασιαστή των κρατικών δαπανών. β. ο πολλαπλασιαστής των κρατικών δαπανών είναι µεγαλύτερος από τον πολλαπλασιαστή των ιδιωτικών επενδύσεων. γ. ο πολλαπλασιαστής των φόρων είναι µεγαλύτερος από τον πολλαπλασιαστή των ιδιωτικών επενδύσεων. δ. ο πολλαπλασιαστής των κρατικών δαπανών είναι µεγαλύτερος από τον πολλαπλασιαστή των φόρων. 19. Αν σε µία κλειστή οικονοµία χωρίς κρατικό τοµέα η συνάρτηση κατανάλωσης είναι C = 100 + by, η συνάρτηση επένδυσης είναι I = 50 και το εισόδηµα ισορροπίας είναι Y* = 600, η οριακή ροπή προς κατανάλωση είναι: α. 0,80. β. 0,75. γ. 0,70. δ. 0,65. 5

20. Σε µια οικονοµία το ονοµαστικό επιτόκιο είναι 5% και ο ρυθµός πληθωρισµού είναι 5%. Στην οικονοµία αυτή το πραγµατικό επιτόκιο είναι: α. 5%. β. 10%. γ. 0%. δ. 5%. 21. Η αγορά χρήµατος µιας οικονοµίας περιγράφεται από τις εξής συναρτήσεις: ζήτηση χρήµατος για συναλλακτικούς σκοπούς και για λόγους προφύλαξης: M t = 10 + 0,6Y, ζήτηση χρήµατος για κερδοσκοπικούς σκοπούς: M sp = 200 1000r και προσφορά χρήµατος: M s = 1510. Εάν το εισόδηµα Y είναι ίσο µε 3000, το επίπεδο επιτοκίου στην ισορροπία διαµορφώνεται σε: α. 0,50. β. 0,005. γ. 0,05. δ. 0,10. 22. Υποθέστε µία οικονοµία της οποίας η αγορά αγαθών και υπηρεσιών χαρακτηρίζεται από τα εξής δεδοµένα C = 100 + 0,6Y και I = 200 40r, όπου C είναι η ιδιωτική κατανάλωση, I είναι η ιδιωτική επένδυση, Y είναι το προϊόν και r είναι το επιτόκιο. Τότε η συνάρτηση IS αυτής της οικονοµίας θα είναι: α. Y = 750 110r. β. Y = 750 + 100r. γ. Y = 750 120r. δ. Y = 750 100r. 23. Μια αύξηση της προσφοράς χρήµατος, στο υπόδειγµα IS-LM, θα προκαλέσει µετατόπιση της καµπύλης προς τα µε αποτέλεσµα την του επιτοκίου ισορροπίας και την του προϊόντος ισορροπίας. α. IS, δεξιά, αύξηση, αύξηση. β. LM, αριστερά, αύξηση, µείωση. γ. IS, αριστερά, µείωση, µείωση. δ. LM, δεξιά, µείωση, αύξηση. 24. Μία αύξηση του πραγµατικού µισθού θα: α. µετακινήσει την καµπύλη ζήτησης εργασίας προς τα αριστερά. β. µετακινήσει την καµπύλη ζήτησης εργασίας προς τα δεξιά. γ. µειώσει την ζητούµενη ποσότητα εργασίας κατά µήκος της καµπύλης ζήτησης. δ. µειώσει την προσφερόµενη ποσότητα εργασίας. 25. Η καµπύλη της συνολικής ζήτησης συνοψίζει: α. την ταυτόχρονη ισορροπία στην αγορά προϊόντος και την αγορά εργασίας. β. την ταυτόχρονη ισορροπία στην αγορά προϊόντος και την αγορά χρήµατος. γ. την ισορροπία µόνον στην αγορά εργασίας. δ. την ισορροπία µόνον στην αγορά προϊόντος. 6

26. Η πολιτική της ανοικτής αγοράς συνίσταται: α. στην παρέµβαση του κράτους στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών. β. στην παρέµβαση του κράτους στην αγορά συναλλάγµατος. γ. στην παρέµβαση της Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά χρήµατος. δ. στην παρέµβαση της Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά προϊόντος. 27. Σύµφωνα µε τους µονεταριστές: α. η νοµισµατική πολιτική αύξησης του χρήµατος πρέπει να είναι ανάλογη µε την αύξηση του πραγµατικού εισοδήµατος. β. η δηµοσιονοµική πολιτική είναι απαραίτητη. γ. το κράτος πρέπει να στηρίζει τη συνολική ζήτηση, ώστε να είναι ίση µε τη συνολική προσφορά. δ. η οικονοµία δεν διαθέτει µηχανισµούς αυτόµατης προσαρµογής. 28. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών µιας χώρας περιλαµβάνει: α. το εµπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο κίνησης κεφαλαίων. β. το εµπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο χρηµατοοικονοµικών συναλλαγών. γ. το ισοζύγιο εισοδηµάτων και τις κεφαλαιακές µεταβιβάσεις. δ. τα ισοζύγια: εµπορικό, υπηρεσιών, εισοδηµάτων και τρεχουσών µεταβιβάσεων. 29. Η άσκηση επεκτατικής νοµισµατικής πολιτικής σε µια οικονοµία µε κυµαινόµενη ισοτιµία είναι: α. αναποτελεσµατική διότι προκαλεί ανατίµηση του εγχώριου νοµίσµατος. β. αποτελεσµατική διότι δεν µεταβάλλει τη συναλλαγµατική ισοτιµία. γ. αποτελεσµατική διότι προκαλεί υποτίµηση του εγχώριου νοµίσµατος. δ. αναποτελεσµατική διότι προκαλεί υποτίµηση του εγχώριου νοµίσµατος. 30. Για να µην δηµιουργούνται πληθωριστικές πιέσεις µακροχρόνια, η κυβέρνηση πρέπει να: α. ασκεί επεκτατική νοµισµατική πολιτική. β. ασκεί επεκτατική δηµοσιονοµική πολιτική. γ. προσπαθεί να µειώσει το ποσοστό ανεργίας κάτω από το φυσικό ποσοστό δ. µην προσπαθεί να µειώσει το ποσοστό ανεργίας κάτω από το φυσικό ποσοστό. ΤΟΜΟΣ Γ - ΑΡΧΕΣ ΗΜΟΣΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ 31. Σε µία υποθετική οικονοµία υπάρχουν δύο καταναλωτές, ο Α και ο Β και παράγονται δύο αγαθά το Χ και το Ψ. Οι καταναλωτές Α και Β είναι πρόθυµοι να ανταλλάξουν µια µονάδα από το αγαθό Χ µε τρεις µονάδες από το αγαθό Ψ. Επίσης, αν επρόκειτο να παραχθεί µία µονάδα λιγότερη από το αγαθό Χ θα απελευθερώνονταν παραγωγικοί συντελεστές που θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν για να παραχθούν τέσσερις µονάδες από το αγαθό Ψ. Με τα παραπάνω δεδοµένα, το κριτήριο του Pareto ικανοποιείται: α. στο πεδίο της κατανάλωσης. β. ταυτόχρονα, και στο πεδίο της παραγωγής και στο πεδίο της κατανάλωσης. γ. στο πεδίο της παραγωγής. δ. σε κανένα από τα παραπάνω. 7

32. Αν η συνάρτηση κοινωνικής ευηµερίας δίνεται από τη σχέση, W = U A + 2U Β, τότε οι καµπύλες κοινωνικής αδιαφορίας είναι: α. κοίλες προς την αρχή των αξόνων. β. ευθείες γραµµές. γ. κυρτές προς την αρχή των αξόνων. δ. δεν υπάρχει επαρκής πληροφόρηση για να προσδιοριστεί η µορφή τους. 33. Αν Χ είναι η συνολικά διαθέσιµη ποσότητα ενός καθαρού/αµιγώς δηµόσιου αγαθού στην κοινωνία, και Χ Α και Χ Β οι ποσότητες που καταναλώνουν τα άτοµα Α και Β αντίστοιχα, τότε θα ισχύει: α. Χ = Χ Α = Χ Β. β. Χ = Χ Α + Χ Β. γ. Χ + Χ Α + Χ Β = 0. δ. Χ Χ Α Χ Β = 0. 34. Αν το οριακό όφελος του καταναλωτή Α από το δηµόσιο αγαθό Χ είναι 12 Q x, όπου Q x είναι η ποσότητα του δηµόσιου αγαθού, και το οριακό όφελος του καταναλωτή Β για το ίδιο αγαθό είναι 6 0,5Q x, τότε το οριακό κοινωνικό όφελος είναι: α. 18 + Q x. β. 12 Q x. γ. 4 Q x. δ. 18 1,5Q x. 35. Στην περίπτωση των εξωτερικών επιβαρύνσεων στην παραγωγή, η επιβολή ενός φόρου ανά µονάδα προϊόντος ίσου µε το µέγεθος της οριακής εξωτερικής επιβάρυνσης µπορεί να οδηγήσει: α. στην κοινωνικά επιθυµητή ποσότητα παραγωγής του αγαθού. β. σε ποσότητα παραγωγής µεγαλύτερη από την κοινωνικά επιθυµητή. γ. σε ποσότητα παραγωγής µικρότερη από την ποσότητα παραγωγής της αγοράς, αλλά µεγαλύτερη από την κοινωνικά επιθυµητή. δ. σε τίποτα από τα παραπάνω. 36. Η δυσµενής επιλογή (adverse selection), που αποτελεί έναν από τους σηµαντικούς λόγους που συνηγορούν υπέρ της κρατικής παροχής του αγαθού «ασφάλιση έναντι γήρατος», οφείλεται: α. στη σύµµετρη (συµµετρική) πληροφόρηση µεταξύ των ασφαλισµένων και των ασφαλιστικών εταιρειών. β. στο γεγονός ότι αγοράζουν ασφάλεια έναντι γήρατος οι «κακοί» για τις ασφαλιστικές εταιρείες πελάτες. γ. στο γεγονός ότι οδηγεί στην αύξηση του κόστους λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιρειών. δ. σε όλα τα παραπάνω. 37. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει για κάθε επίπεδο παραγωγής του αγαθού Χ το οριακό κόστος (ΜC), το οριακό όφελος (ΜΒ) και την οριακή ζηµία (MD) που προκαλεί η παραγωγή του αγαθού Χ στην παραγωγή του αγαθού Μ. 8

Επίπεδο παραγωγής του Χ MC MB MD 1 6 26 10 2 12 26 14 3 20 26 18 4 26 26 22 5 38 26 26 6 42 26 30 Το κοινωνικά επιθυµητό επίπεδο παραγωγής του αγαθού Χ είναι: α. 4 µονάδες. β. 2 µονάδες. γ. 3 µονάδες. δ. κανένα από τα παραπάνω. 38. Σε µία οικονοµία υπάρχουν τρεις οµάδες ψηφοφόρων, η οµάδα Α, η Β και η Γ, που κάθε µία από αυτές έχει στη διάθεσή της 100 βαθµούς και τους κατανέµει σε τρία εναλλακτικά σχέδια που αφορούν στο µέγεθος των δαπανών υγείας (χαµηλές, µέτριες και υψηλές δαπάνες υγείας), σύµφωνα µε τον παρακάτω πίνακα: Προτάσεις Βαθµοί ψηφοφόρων Α Β Γ Χαµηλές δαπάνες υγείας 15 20 55 Μέτριες δαπάνες υγείας 35 45 30 Υψηλές δαπάνες υγείας 50 35 15 Το επίπεδο δαπανών υγείας που θα επιλεγεί, σύµφωνα µε τον κανόνα της σταθµισµένης ψήφου, είναι: α. το χαµηλό. β. το µέτριο. γ. το υψηλό. δ. δεν υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για να το προσδιορίσουµε. 39. Με βάση τα δεδοµένα της ερώτησης 38 και σύµφωνα µε τον κανόνα της ιεράρχησης των προτιµήσεων, ως ανορθολογικές (παράδοξες) κρίνονται οι προτιµήσεις της οµάδας ψηφοφόρων: α. Α. β. Β. γ. Γ. δ. καµίας. 40. Όταν ο µέσος φορολογικός συντελεστής αυξάνεται, καθώς το εισόδηµα µειώνεται, τότε η φορολογία χαρακτηρίζεται: α. αντιστρόφως προοδευτική. β. προοδευτική. γ. αναλογική. δ. αντιστρόφως αναλογική. ******** ***** 9

Σωστές απαντήσεις Τόµος Α : 1. [γ], 2. [γ], 3. [β], 4. [δ], 5. [α], 6. [δ], 7. [β], 8. [α], 9. [γ], 10. [γ], 11. [δ], 12. [β], 13. [β], 14. [β], 15. [α] Τόµος Β : 16. [γ], 17. [β], 18. [δ], 19. [β], 20. [γ], 21. [α], 22. [δ], 23. [δ], 24. [γ], 25. [β], 26. [γ], 27. [α], 28. [δ], 29. [γ], 30. [δ] Τόµος Γ : 31. [α], 32. [β], 33. [α], 34. [δ], 35. [α], 36. [β], 37. [β], 38. [β], 39. [δ], 40. [α] 10