ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑ. 1) 10 Λόγοι για τους οποίους μπορεί να μας πονάει το στομάχι μας. 1.Δυσανεξία στη λακτόζη ή τη γλουτένη

ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑ 1) 10 Λόγοι για τους οποίους μπορεί να μας πονάει το στομάχι μας 1.Δυσανεξία στη λακτόζη ή τη γλουτένη Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από δυσανεξία στη λακτόζη και στη γλουτένη ουσίες που βρίσκονται στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα αντίστοιχα. Αρκεί ένα τεστ για να εξακριβώσει αν όντως έχετε δυσανεξία στις ουσίες αυτές. 2.Τροφική δηλητηρίαση Μια άλλη ιδιαίτερα συνηθισμένη αιτία στομαχόπονου είναι και η τροφική δηλητηρίαση. Η κατανάλωση τροφίμων κυρίως τώρα το καλοκαίρι που έχει υποστεί αλλοιώσεις και έχει αναπτύξει βακτήρια και μικροοργανισμούς μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα σοβαρή ή ακόμη και μοιραία για τον άνθρωπο. 3.Άγχος στρες κατάθλιψη Και οι τρεις αυτοί παράγοντες ενοχοποιούνται για την εμφάνιση έντονων πόνων στη κοιλιακή χώρα απώλεια βάρους αλλά και όρεξης. Εαν τα συμπτώματα επιμένουν τότε θα πρέπει να αναζητήσετε άμεσα ιατρική συμβουλήενω θα πρέπει να ελέγξετετο άγχος. 4.Οι πολλές τσίχλες

Η συνήθεια να μασάτε πολλές τσίχλες χωρίς ζάχαρη, μπορεί να ευθύνεται στην εκδήλωση συχνών πόνων στο στομάχι. Και αυτό γιατί η ουσία σορβιτόλη, που βρίσκεται σε τσίχλες χωρίς ζάχαρη, προκαλεί εκτός του πόνου απότομη απώλεια βάρους και διάρροια. Η λύση για να απαλλαγείτε από τους πόνους είναι να μασάτε λιγότερες τσίχλες μέσα στην ημέρα 5.Σκωληκοειδίτιδα Ο οξύς και ξαφνικός πόνος που μπορεί να προκληθεί από την σκωληκοειδίτιδα πολλές φορές μπορεί να παρερμηνευτεί και ως έντονος στομαχόπονος. Η έγκαιρη διάγνωση στην περίπτωση αυτή πραγματικά σώζει ζωές καθώς μια σκωληκοειδίτιδα που δεν αντιμετωπίζεται έγκαιρα μπορεί να εξελιχθεί σε περιτονίτιδα και να απειλήσει τη ζωή του πάσχοντα. 6.Παρενέργειες φαρμάκων Αν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή ο πόνος στο στομάχι μπορεί να είναι μια παρενέργεια από τα σκευάσματα που σας χορήγησε ο θεράπων ιατρός σας. Κυρίως τα αναλγητικά ή αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη καθώς και όσα εμποδίζουν την οστεοπόρωση, έχουν την τάση να προκαλούν πρήξιμο και ενδεχομένως πόνο στο στομάχι. 7.Έλκος

Οι ασθενείς που πάσχουν από στομαχικό έλκος είναι δυστυχώς συνηθισμένοι σε πόνους στο στομάχι κυρίως μετά από γεύματα. Μόνη λύση που μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο είναι η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και η προσεγμένη (χωρίς πολλά μπαχαρικά και αλάτι) διατροφή. 8.Ενδομητρίωση Η ενδομητρίωση εκτός από την υπογονιμότηατ που προκαλεί εύθυνεται και για τον πόνο στο στομάχι της γυναίκας. Η λύση βρίσκεται στο χειρουργικό νυστέρι ή στην φαρμακευτική αγωγή. Φλεγμονώδεις εντερικές ασθένειες Οι ασθένειες αυτές μπορεί να εμφανισθούν τόσο στο παχύ όσο και στο λεπτό έντερο και να έχουν άσχημη εξέλιξη. Έντονοι πόνοι, διάρροια και ακατάσχετη αιμορραγία πρέπει να σας κινητοποιήσουν για να δράσετε αμέσως. 9.Καρκίνος Δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο ενδεχόμενο, όμως σπανίως ο πόνος στο στομάχι μπορεί να υποδηλώνει και κάποια μορφή καρκίνου στο συκώτι, στο στομάχι ή στις ωοθήκες-και δυστυχώς καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Μαζί με τον έντονο πόνο, εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα, όπως απώλεια όρεξης, έμετοι και αλλαγή στις ώρες και ποσότητες των εκκενώσεων.

10.παράσιτα Σίγουρα το τελευταίο που θα περιμένατε να ακούσετε από το γιατρό μετά από μια εξέταση είναι πως το στομάχι σας πονάει επειδή υποφέρετε από παράσιτα! Υπάρχουν εκατοντάδες είδη παρασίτων αλλά τα πιο κοινά μπορεί να τα «κολλήσετε» από κολύμπι σε λίμνη ή πισίνα ή από την κατανάλωση μολυσμένου νερού. Άλλα είδη παρασίτων μπορεί να σας επισκεφθούν λόγω μισοψημένου ή μολυσμένου φαγητού. Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση: Τι να προσέξω όταν έχω ευαίσθητο στομάχι?\ Το κάψιμο στο στομάχι και οι ξινίλες είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, μιας ασθένειας που σχετίζεται σημαντικά με το σύγχρονο τρόπο ζωής. Πώς, όμως, μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε και ποιες είναι οι απλές συμβουλές που μας βοηθούν; Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι ένα συχνό πρόβλημα που σχετίζεται με το σύγχρονο τρόπο ζωής και τις διαιτητικές συνήθειες.

Το κάψιμο στο στομάχι ή πιο ψηλά στο θώρακα και το δυσάρεστο αίσθημα της αναγωγής όξινου περιεχομένου στον οισοφάγο είναι οι πιο τυπικές, αλλά όχι οι μόνες ενοχλήσεις των ανθρώπων με γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Η γαστροσκόπηση είναι μία χρήσιμη εξέταση για την εκτίμηση του προβλήματος, όμως μόνο στις μισές περιπτώσεις διαπιστώνεται φλεγμονή του οισοφάγου (οισοφαγίτιδα). Για την αποφυγή των ενοχλημάτων απαιτούνται κάποιες διαιτητικές προσαρμογές και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι κυριότερες είναι η αποφυγή των λιπαρών και όξινων τροφών, του καφέ, του αλκοόλ και της σοκολάτας. Σκόπιμη είναι η διακοπή του καπνίσματος, ενώ είναι αποδεδειγμένο πως τα συμπτώματα βελτιώνονται με την απώλεια βάρους και την ανύψωση της κεφαλής του κρεβατιού. Χρήσιμες όμως είναι και η αποφυγή κατάκλισης μετά τα γεύματα όπως και η κατάκλιση στην αριστερή πλάγια θέση. Πότε χρειάζονται φάρμακα Για την αντιμετώπιση των πιο σοβαρών ενοχλημάτων απαιτούνται φάρμακα που μειώνουν την έκκριση των οξέων τα οποία παράγονται στο στομάχι. Άλλα φάρμακα, όπως αυτά που βελτιώνουν την κινητικότητα του στομάχου, δε φαίνεται πως είναι το ίδιο αποτελεσματικά, ενώ όσα μειώνουν τις χαλάσεις του

γαστροοισοφαγικού σφιγκτήρα (δηλαδή της βαλβίδας στο κάτω μέρος του οισοφάγου) είναι υπό διερεύνηση. Από τα φάρμακα που μειώνουν τα γαστρικά οξέα τα πιο αποτελεσματικά για την εξάλειψη των συμπτωμάτων και την επούλωση της οισοφαγίτιδας είναι οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων (PPIs), με κύριο εκπρόσωπο την ομεπραζόλη. Ύστερα από 20 χρόνια ευρείας κυκλοφορίας έχει αποδειχτεί η εντυπωσιακή μακροχρόνια ασφάλεια αυτών των σκευασμάτων. Οι αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα δε φαίνεται πως είναι κλινικά σημαντικές, ενώ και η χρήση τους στην κύηση δεν αυξάνει τους κινδύνους για το έμβρυο. Η χειρουργική αντιμετώπιση Η ανάγκη για μακροχρόνια θεραπεία οδηγεί κάποιους ασθενείς στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, όπως η χειρουργική αντιμετώπιση για αποκατάσταση της ανεπαρκούς γαστροοισοφαγικής βαλβίδας (θολοπλαστική), που παλαιότερα γινόταν με ανοιχτή μέθοδο, και τα τελευταία χρόνια με τη λαπαροσκοπική. Όμως, ενώ η εγχείρηση είναι εξίσου αποτελεσματική με τη φαρμακευτική θεραπεία, υπάρχει πάντοτε ένα μικρό ποσοστό περιεγχειρητικής θνητότητας. Επιπλέον, κάποιοι από τους ασθενείς που υποβάλλονται σε θολοπλαστική μπορεί στη συνέχεια να δυσκολεύονται στην κατάποση, στις ερυγές και στον έμετο και να νιώθουν μετεωρισμό.

Επίσης, είναι τεκμηριωμένο πως οι μισοί από αυτούς τελικά μετά την πενταετία αναγκάζονται να ξαναχρησιμοποιήσουν φάρμακα. Η ενδεδειγμένη επιλογή Συμπερασματικά, λοιπόν, η φαρμακευτική θεραπεία είναι η ενδεδειγμένη στη συντριπτική πλειονότητα των ασθενών. Σε ειδικές περιπτώσεις, όπως σε άτομα μικρής ηλικίας, που απαιτούν υψηλές δόσεις για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και δεν επιθυμούν ή δεν ανέχονται τη συνεχή λήψη φαρμάκων, υπάρχει ως εναλλακτική θεραπεία η λαπαροσκοπική θολοπλαστική. Αντίθετα, για τους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική θεραπεία, απαιτείται μελέτη με 24ωρη phμετρία, αντιστασιομετρία (εμπέδηση) και μανομετρία. Τα φάρμακα είναι τόσο αποτελεσματικά που η «ανθεκτική» στη φαρμακευτική θεραπεία γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η οποία είναι και η συχνότερη αιτία για εγχείρηση (σε ποσοστό 88%), μπορεί τελικά να έχει άλλα αίτια και να μην αντιμετωπιστεί με τη θολοπλαστική. Στο μέλλον, ο ασθενής θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε φαρμακευτική, χειρουργική και ενδοσκοπική θεραπεία.

Η τελευταία προσφέρει τη δυνατότητα ανακατασκευής της γαστροοισοφαγικής βαλβίδας, με τη βοήθεια του γαστροσκοπίου, χωρίς εγχείρηση. Ήδη είναι σε εξέλιξη μελέτες που εξετάζουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα τέτοιων ενδοσκοπικών μεθόδων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο ασθενής θα πρέπει να είναι καλά ενημερωμένος από τον ιατρό του για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε θεραπευτικής επιλογής. Πώς να αντιμετωπίσετε την δυσκοιλιότητα. Η δυσκοιλιότητα μπορεί να θεωρηθεί περιστασιακά ως ένα σύμπτωμα που όμως όταν «χρονίζει» αποτελεί μία πολυσυμπτωματική διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από μειωμένη συχνότητα κενώσεων, έντονη πίεση κατά τη διάρκεια των κενώσεων, πρήξιμο, ή/και αίσθημα ατελούς κένωσης. Πρόκειται για μία από τις πιο συχνές διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος, η οποία όμως δύναται να επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ατόμων. Έχει κατά καιρούς συσχετιστεί με διάφορες πτυχές του τρόπου ζωής, με τη διατροφή να κατέχει εξέχοντα ρόλο.

Συμπτώματα Σύμφωνα με τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωσή της, ως χρόνια δυσκοιλιότητα ορίζεται η παρουσία τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω συμπτώματα, για διάστημα 12 εβδομάδων ή μεγαλύτερο κατά τους τελευταίους 12 μήνες και απουσία οργανικής δυσλειτουργίας: 1.Παρουσία σκληρών ή άμορφων κοπράνων 2.Πίεση ή πόνος κατά την αφόδευση 3.Αίσθημα ατελούς κένωσης 4.Λιγότερες από 3 κενώσεις ανά εβδομάδα 5.Παράγοντες κινδύνου Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης δυσκοιλιότητας, εξαιρουμένων των ασθενειών, διακρίνονται σε τροποποιήσιμους και μη τροποποιήσιμους. Μεταξύ των μη τροποποιήσιμων παραγόντων συγκαταλέγονται η ηλικία και η εμμηνόπαυση για τις γυναίκες, ενώ στους τροποποιήσιμους παράγοντες περιλαμβάνονται η σωματική αδράνεια, η ελλιπής κατανάλωση νερού και υγρών (αφυδάτωση), η δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες, η αλλαγή φυσικού περιβάλλοντος (ταξίδια), το στρες, η λήψη ορισμένων φαρμάκων και η χαμηλή ενεργειακή πρόσληψη. Διατροφική αντιμετώπιση

Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα κατά πόσον η διατροφή εμπλέκεται στην αιτιολογία της εμφάνισης της δυσκοιλιότητας και σε τι βαθμό κάποιες τροποποιήσεις στη διαιτητική πρόσληψη μπορούν να συμβάλλουν στην ανακούφιση των ενοχλητικών συμπτωμάτων αυτής της διαταραχής. Εδώ και χρόνια το κλειδί στην διατροφική αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας θεωρείται πως είναι η σταδιακή ένταξη των φυτικών ινών (διαλυτών και αδιάλυτων) στο καθημερινό διαιτολόγιο, με στόχο την κατανάλωση 25-30 γραμμαρίων την ημέρα. Οι φυτικές ίνες έχουν την ιδιότητα να κατακρατούν νερό με αποτέλεσμα τη δημιουργία μεγαλύτερων σε όγκο και πιο μαλακών κοπράνων, που διέρχονται πιο εύκολα από το έντερο. Ωστόσο, τα ερευνητικά δεδομένα στο πεδίο αυτό δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένα, καθώς αφενός φαίνεται πως η μειωμένη πρόσληψη φυτικών ινών δεν είναι πάντα αίτιο της εμφάνισης χρόνιας δυσκοιλιότητας και αφετέρου η υιοθέτηση μίας δίαιτας πλούσιας σε φυτικές ίνες μπορεί να είναι σε ένα βαθμό βοηθητική, αλλά μπορεί να είναι και επιβαρυντική σε περιπτώσεις σοβαρής δυσκοιλιότητας. Σε κάθε περίπτωση, στο πλαίσιο μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, προτείνεται η κατανάλωση τουλάχιστον 5 μερίδων λαχανικών και φρούτων ημερησίως, καθώς και η επιλογή ολικής αλέσεως δημητριακών έναντι των επεξεργασμένων, προκειμένου να ενισχυθεί η πρόσληψη φυτικών ινών από φυσικές πηγές και όχι από συμπληρώματα.

Παράλληλα, έχει προταθεί πως η σταδιακή αυτή αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών πρέπει να συνδυάζεται με αύξηση της κατανάλωσης νερού και υγρών, ιδιαίτερα μάλιστα σε περιπτώσεις μη επαρκούς ενυδάτωσης. Επιπλέον, η μέτρια κατανάλωση καφέ έχει συσχετιστεί αρνητικά με τη δυσκοιλιότητα και θεωρείται πιθανόν βοηθητική, καθώς έχει φανεί πως προκαλεί μία στιγμιαία αύξηση στην κινητικότητα του εντέρου. Από την άλλη, ανάμεσα στα τρόφιμα τα οποία χαρακτηρίζονται από τους πάσχοντες ως επιβαρυντικά, συγκαταλέγονται η μπανάνα και η σοκολάτα, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν αντίστοιχα επιστημονικά δεδομένα που να επιβεβαιώνουν αυτές τις απόψεις. Τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη των λειτουργικών τροφίμων έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον υπάρχει στη μελέτη του ρόλου των προβιοτικών και των πρεβιοτικών που περιέχονται σε αυτά, στη λειτουργία του εντέρου. Ως προβιοτικά ορίζονται οι ζωντανοί μικροοργανισμοί, που περιέχονται σε τρόφιμα όπως το κεφίρ, το γιαούρτι και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα, και ασκούν την ευεργετική τους δράση βελτιώνοντας την ισορροπία της εντερικής μικροχλωρίδας, των μικροοργανισμών δηλαδή που υπάρχουν φυσιολογικά στο έντερο.

Από την άλλη, τα πρεβιοτικά αποτελούν άπεπτα συστατικά των τροφίμων, που ενεργοποιούν επιλεκτικά την ανάπτυξη ή / και τη δραστηριότητα ενός ή περισσοτέρων βακτηριακών στελεχών του εντέρου, ασκώντας με αυτόν τον τρόπο ευεργετική επίδραση στον οργανισμό. Τα πρεβιοτικά βρίσκονται σε τρόφιμα όπως ολικής άλεσης δημητριακά (κυρίως προϊόντα σίτου), λαχανικά και φρούτα όπως κρεμμύδι, σκόρδο, σικορέ, πράσο, αγκινάρα και μπανάνα, καθώς και σε εμπλουτισμένα γαλακτοκομικά προιόντα και μαργαρίνες. Στην περίπτωση της δυσκοιλιότητας, υπάρχουν ενδείξεις ότι συγκεκριμένα είδη βακτηρίων (πχ. Bifidobacterium Lactis, Lactobacillus rhamnosus) πιθανόν να διεγείρουν την κινητικότητα του εντέρου, ενώ αναφορικά με τα πρεβιοτικά τα αντίστοιχα δεδομένα είναι πιο περιορισμένα. Εκτός από την κατάλληλη επιλογή τροφίμων, σημαντικό ρόλο κατέχουν και οι σωστές συνήθειες των γευμάτων. Η συστηματική κατανάλωση πρωινού δύναται να βοηθήσει στη δυσκοιλιότητα διεγείροντας το γαστροκολικό αντανακλαστικό. Από την άλλη μεριά, εξαντλητικές δίαιτες αδυνατίσματος έχει φανεί μεταξύ άλλων πως διαταράσσουν και την εντερική λειτουργία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο ενός υγιεινού τρόπου ζωής είναι σημαντική η υιοθέτηση τόσο μιας ισορροπημένης διατροφικής συμπεριφοράς όσο και η παράλληλη αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Η άσκηση έχει βρεθεί να είναι ιδιαίτερα βοηθητική ακόμα και στις μεγαλύτερες ηλικίες κι επομένως θα πρέπει να ενθαρρύνεται τουλάχιστον το καθημερινό περπάτημα και η αποφυγή της σωματικής αδράνειας. Τέλος, ιδιαίτερα σημαντική είναι και η άμεση ανταπόκριση στο αίσθημα της αφόδευσης, καθώς και η επίσκεψη της τουαλέτας σε τακτικές ώρες κατά τη διάρκεια της μέρας και ιδιαίτερα μετά τα γεύματα, όπου η πιθανότητα κένωσης είναι μεγαλύτερη. Η τακτική αυτή πρέπει να αποτελεί μέρος της εκπαίδευσης των παιδιών και θα πρέπει να ακολουθείται και μετέπειτα στην ενήλικο ζωή. Έτσι λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε γενικές γραμμές, η διατροφική αντιμετώπιση πιθανόν να παρέχει μία ανακούφιση στις περιπτώσεις ήπιας έως μέτριας δυσκοιλιότητας. Η παροχή της σωστής ενημέρωσης και συμβουλευτικής στους πάσχοντες, σχετικά με τη διατροφή τους, φαίνεται πως κρίνεται αναγκαία και θα ήταν καλό να προηγείται της χορήγησης συμπληρωμάτων και άλλων καθαρτικών σκευασμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, είναι επίσης απαραίτητη η εξατομικευμένη αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς όπως συμβαίνει και με άλλες διαταραχές, η ίδια προσέγγιση πιθανόν να μην είναι εξίσου αποτελεσματική για όλα τα άτομα. 5+1 μυστικά για γερό στομάχι! Είναι ένα από τα πιο ευάισθητα όργανά μας αφού αντιδρά σχεδόν σε ό,τι κάνουμε. Όταν τρώμε, όταν αγχωνόμαστε, όταν φοβόμαστε, όταν είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, όταν ερωτευόμαστε... Πώς μπορούμε να το κάνουμε πιο ανθεκτικό ή να το ανακουφίσουμε; Γιατί «βαρυστομαχιάζουμε»; Η υπερκατανάλωση τροφών πλούσιων σε λίπος και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες, μειώνουν το ρυθμό γαστρικής κένωσης με αποτέλεσμα τη συσσώρευση φαγητού στο στομάχι. Επιπλέον, συχνά ξεχνάμε τα φρούτα και τα λαχανικά, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουμε δυσκοιλιότητα, επιτείνοντας το πρόβλημα.

Τι πρέπει να κάνουμε: Όταν νιώθουμε «βαρύ» το στομάχι μας, συχνά κάνουμε το λάθος να μην τρώμε όλη την υπόλοιπη μέρα. Ωστόσο τα μικρά και συχνά γεύματα (ανά 3-4 ώρες) θα μας ηρεμήσουν, αρκεί να αποφύγουμε τα λιπαρά και να προτιμήσουμε τρόφιμα πλούσια κυρίως σε υδατάνθρακες, αλλά και φυτικές ίνες (όπως μια σαλάτα εποχής με λίγο κοτόπουλο ή ζυμαρικά ολικής άλεσης με πράσινα λαχανικά). Υπάρχουν βότανα που το ανακουφίζουν; Η μέντα χαλαρώνει τους μυς του εντέρου και αυξάνει τις εκκρίσεις των πεπτικών υγρών, ανακουφίζοντας έτσι από τον τυμπανισμό και τις καούρες. Ιδανικό βότανο για το στομάχι θεωρείται και ο μάραθος, χάρη στη μαλακτική και χαλαρωτική του δράση. Ανακουφίζει από τον τυμπανισμό και βοηθάει τη διαδικασία της πέψης. Το μελισσόχορτο επίσης θεωρείται μια καλή επιλογή για όσους αντιμετωπίζουν συχνά πόνους στο στομάχι. Μπορείτε να πίνετε ένα φλιτζάνι πρωί και βράδυ, όταν χρειάζεται.

Ο ρόλος των προβιοτικών Τα προβιοτικά τρόφιμα (π.χ. γιαούρτια) συμβάλλουν στην καλύτερη πέψη της τροφής και διευκολύνουν την διέλευσή της, θωρακίζοντας την εντερική μας χλωρίδα. Σύμφωνα με έρευνες, η συστηματική κατανάλωση προβιοτικών βοηθάει στη μείωση των ανεπιθύμητων εντερικών φουσκωμάτων και την καταπολέμηση της δυσκοιλιότητας. Η πολύτιμη μαστίχα! Μία από τις πιο σημαντικότερες θεραπευτικές δράσεις της μαστίχας σχετίζεται με το πεπτικό σύστημα. Πρόσφατες μελέτες αποδεικνύουν πως ακόμη και σε μικρή ποσότητα, η μαστίχα μπορεί να θεραπεύσει το πεπτικό έλκος που οφείλεται στο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, λόγω της αντιμικροβιακής της δράσης.

Επίσης, η μάσησή της προκαλεί την έκκριση σάλιου και γαστρικού υγρού, διευκολύνοντας έτσι την πέψη και συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην καταπολέμηση της δυσπεψίας και του τυμπανισμού. Μπορώ να προλάβω τη δυσπεψία; Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να αποφεύγετε τροφές και συστατικά που επιδεινώνουν την ομαλή λειτουργία του πεπτικού, όπως τα τηγανητά και λιπαρά γεύματα, τους πολλούς καφέδες, το αλκοόλ, τα καυτερά φαγητά, τα όξινα φρούτα, τη σοκολάτα, τα ωμά κρεμμύδια, υγρές τροφές (π.χ. σούπες και χυμούς), τις πίτες, τις ζύμες και τα κρουασάν. Επίσης, σημαντικό είναι να προτιμάμε προϊόντα ολικής άλεσης και να τρώμε καθημερινά άφθονα φρούτα και λαχανικά. Η σόδα τελικά είναι χωνευτική;

Η σόδα νομίζουμε ότι είναι χωνευτική λόγω του ανθρακικού που περιέχει. Στην πραγματικότητα, όμως, οδηγεί στην αραίωση των γαστρικών υγρών του στομάχου, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η πέψη. Επιπλέον, η σόδα συμβάλλει στη δημιουργία αλκαλικού περιβάλλοντος στο στομάχι, δυσχεραίνοντας την πέψη για την οποία απαιτείται όξινο περιβάλλον. Έλκος: Σημάδια ότι το στομάχι σου ίσως έχει πρόβλημα Πεπτικό έλκος Τι είναι το πεπτικό έλκος ; Το πεπτικό έλκος είναι μια πληγή στο εσωτερικό τοίχωμα του στομάχου ή του ανώτερου λεπτού εντέρου ( δωδεκαδάκτυλο). Το έλκος αναπτύσσεται όταν το έντερο ή το προστατευτικό στρώμα του στομάχου είναι κατανεμημένο.

Όταν συμβαίνει αυτό, πεπτικά υγρά μπορεί να βλάψουν το έντερο ή τον ιστό του στομάχου. όταν συμβαίνει αυτό, ισχυρά υγρά-χυμοί, τα οποία περιέχουν υδροχλωρικό οξύ και ένα ένζυμο που ονομάζεται πεψίνη, μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό του οισοφάγου. Ο οισοφάγος είναι ο σωλήνας που οδηγεί από το λαιμό στο στομάχι σας Το πεπτικό έλκος δεν είναι πλέον μια κατάσταση που οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να ζουν με αυτό σε όλη τους τη ζωή. Υπάρχουν θεραπείες για τα περισσότερα έλκη και τα συμπτώματα υποχωρούν γρήγορα. Το πεπτικά έλκη που διαμορφώνονται στο στομάχι ονομάζονται γαστρικό έλκος. Εκείνα που σχηματίζονται στο ανώτερο λεπτό έντερο ονομάζονται δωδεκαδακτυλικό έλκος.

Τι προκαλεί πεπτικό έλκος ; Οι δύο πιο κοινές αιτίες των πεπτικών ελκών είναι : Λοίμωξη από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ( H. pylori ). Χρήση μη στεροειδών αντι- φλεγμονώδων φαρμάκων ( ΜΣΑΦ). Τα ο ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και τα ΜΣΑΦ διαλύουν το στομάχι και το προστατευτικό στρώμα βλέννας του εντέρου. Το στρώμα βλέννης εμποδίζει τα πεπτικά υγρά να καταστρέψουν το στομάχι και το έντερο. Ποια είναι τα συμπτώματα ; Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν :

Κάψιμο και πόνος μεταξύ από του αφαλού και του στέρνου. Μερικοί άνθρωποι έχουν επίσης νιώθουν πόνο στην πλάτη. Ο πόνος μπορεί να διαρκέσει από λίγα λεπτά έως λίγες ώρες και μπορεί να έρθει και να φεύγει για εβδομάδες. Πόνος, που βέβαια συνήθως σταματάει για λίγο μετά την πρόσληψη αντιόξινων ή φαρμάκων που μειώνουν την οξύτητα. Απώλεια της όρεξης και απώλεια βάρους. Φούσκωμα ή ναυτία μετά το φαγητό. Έμετος. Έμετος με αίμα ή πιο σκούρο χρώμα. Σκούρα κόπρανα που μοιάζουν με πίσσα, ή κόπρανα που περιέχουν σκούρο κόκκινο αίμα. Διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικά συμπτώματα, και μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν καθόλου συμπτώματα.

Πως διαγιγνώσκεται το πεπτικό έλκος; Ο γιατρός σας θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με τα συμπτώματά σας και τη γενική υγεία σας, και στη συνέχεια θα κάνει σας κάνει μια φυσική εξέταση. Αν τα συμπτώματά σας δεν είναι σοβαρά και είστε κάτω των 55, ο γιατρός σας μπορεί να κάνει μερικές απλές δοκιμές (με εξέταση αίματος ή κοπράνων, και ακροαστικών) για να ψάξουν για σημάδια της λοίμωξης από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H. pylori). Ο μόνος τρόπος για εσάς και το γιατρό σας να γνωρίζετε με βεβαιότητα αν έχετε έλκος είναι να κάνετε ένα πιο πολύπλοκο τεστ, που ονομάζεται ενδοσκόπηση, και να ψάξετε για λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H. Pylori). Η ενδοσκόπηση επιτρέπει στο γιατρό να κοιτάξει μέσα οισοφάγο, το στομάχι σας, και το λεπτό έντερο. Η ενδοσκόπηση γίνεται συνήθως από έναν γαστρεντερολόγο, γιατρός που ειδικεύεται σε παθήσεις του πεπτικού συστήματος.

Πώς αντιμετωπίζεται το πεπτικό έλκος; Για τη θεραπεία του πεπτικού έλκους, οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζεται να λαμβάνουν φάρμακα που μειώνουν την ποσότητα της οξύτητας στο στομάχι. Εάν έχετε λοίμωξη από H. pylori, θα πρέπει να λάβετε αντιβιοτικά. Εάν ο γιατρός σας σας συνταγογραφήσει αντιβιοτικά για τη θεραπεία της λοίμωξης σας, θα πρέπει να τα πάρετε σύμφωνα με τις οδηγίες. Μην σταματήσετε τη λήψη τους μόνο και μόνο επειδή αισθάνεστε καλύτερα. Θα πρέπει να πάρετε την πλήρη πορεία των αντιβιοτικών. Είναι πιο πιθανό η μόλυνση να θεραπευτεί, εάν λάβετε όλα τα αντιβιοτικά. Μπορείτε να βοηθήσετε στην επιτάχυνση της επούλωσης του έλκους σας και να το αποτρέψει από το να επιστρέψει αν κόψετε το κάπνισμα και το αλκοόλ όριο.

Η συνεχής χρήση των φαρμάκων όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη, ναπροξένη μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα τηε επανεμφάνισης του έλκους. Το να αγνοήσετε τα συμπτώματα του έλκους δεν είναι καλή ιδέα. Αυτή η κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ακόμη κι αν τα συμπτώματα σταματήσουν να υπάρχουν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να πάσχετε ακόμα από έλκος. Εάν μείνετε χωρίς θεραπεία, το έλκος μπορεί να προκαλέσει απειλητικά για τη ζωή προβλήματα. Ακόμη και με τη θεραπεία, μερικά έλκη μπορεί να επανεμφανιστούν και μπορεί να χρειαστείτε περισσότερη θεραπεία. Καρκίνος στομάχου: Συμπτώματα, πρόληψη και θεραπεία. Ο καρκίνος του στομάχου είναι ένας κακοήθης όγκος που προκύπτει από την επένδυση του στομάχου.

Υπήρξε μια σημαντική μείωση του αριθμού των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του στομάχου κατά τα τελευταία 60 χρόνια. Οι καρκίνοι του στομάχου κατατάσσονται ανάλογα με το είδος του ιστού, όπου προέρχονται. Ο πιο κοινός τύπος καρκίνου του στομάχου είναι το αδενοκαρκίνωμα, το οποίο ξεκινά από το αδενικό ιστό του στομάχου και αντιπροσωπεύει το 90% έως 95 % όλων των καρκίνων του στομάχου. Άλλες μορφές του καρκίνου του στομάχου περιλαμβάνουν λεμφώματα, στις οποίες συνεπάγονται το λεμφικό σύστημα και σαρκώματα, τα οποία περιλαμβάνουν το συνδετικό ιστό ( όπως οι μύες, το λίπος, ή τα αιμοφόρα αγγεία ). Ο καρκίνος του στομάχου μπορεί συχνά να θεραπευτεί, εάν βρεθεί και θεραπευτεί σε πρώιμο στάδιο. Δυστυχώς, οι προοπτικές δεν είναι τόσο καλές, αν ο καρκίνος είναι ήδη σε προχωρημένο στάδιο όταν ανακαλυφθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο καρκίνος του στομάχου βρίσκεται σε μεταγενέστερα στάδια.

Τί προκαλεί τον καρκίνο του στομάχου ; Η ακριβής αιτία του καρκίνου του στομάχου είναι άγνωστη, αλλά ένας αριθμός παραγόντων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο της ασθένειας, όπως οι εξής : Φύλο: οι άνδρες έχουν περισσότερο από το διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του στομάχου από τις γυναίκες. Αγώνας: αν είσαι Αφρο-Αμερικανός ή Ασιάτης μπορεί να αυξηθεί ο κίνδυνος. Γενετική: γενετικές ανωμαλίες και ορισμένα κληρονομικά σύνδρομα καρκίνου μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο. Γεωγραφία: ο καρκίνος του στομάχου είναι πιο συχνός στην Ιαπωνία, την πρώην Σοβιετική Ένωση, και σε τμήματα της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Ομάδα αίματος: τα άτομα με ομάδα αίματος Α μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.

Προχωρημένη ηλικία: ο καρκίνος του στομάχου εμφανίζεται πιο συχνά γύρω από τις ηλικίες 70 και 74 σε άνδρες και γυναίκες, αντίστοιχα. To oικογενειακό ιστορικό καρκίνου του στομάχου μπορεί να διπλασιάσει ή και να τριπλασιάσει τον κίνδυνο καρκίνου του στομάχου. Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού ( H. pylori ), λοίμωξη του στομάχου: Το H. pylori είναι ένα βακτήριο που προσβάλλει την εσωτερική επιφάνεια του στομάχου και προκαλεί χρόνια φλεγμονή και έλκη. Ορισμένες προϋποθέσεις για την υγεία, συμπεριλαμβάνουν τη χρόνια γαστρίτιδα, κακοήθη αναιμία, γαστρικό πολύποδες, εντερική μετάπλαση και τη διαδικασία πριν τη χειρουργική επέμβαση στο στομάχι. Οι εργασίες που σχετίζονται με την έκθεση λόγω της εξόρυξης άνθρακα, διύλισης νικελίου και καουτσούκ και επεξεργασίας ξυλείας και την έκθεση στον αμίαντο αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο. Παράγοντες του τρόπου ζωής όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, και μια διατροφή χαμηλή σε φρούτα και λαχανικά, ή υψηλά

σε παστά, καπνιστά ή νιτρικό κονσερβών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο. Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του στομάχου ; Στα πρώιμα στάδια του καρκίνου του στομάχου, μπορεί να φαίνονται πολύ λίγα συμπτώματα. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν : Δυσπεψία και δυσφορία του στομάχου Αίσθηση φουσκώματος μετά το φαγητό Ήπια ναυτία Απώλεια της όρεξης Καούρα Αυτά τα συμπτώματα είναι παρόμοια με εκείνα που προκαλούνται από πεπτικό έλκος.

Εάν αντιμετωπίζετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει μια σωστή διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία. Ο καρκίνος του στομάχου μπορεί να αυξηθεί πολύ πριν προκαλέσει και άλλα συμπτώματα. Ποιό προχωρημένο καρκίνο μπορεί να έχετε : Δυσφορία στο άνω ή μεσαίο τμήμα της κοιλιάς Αίμα στα κόπρανα ( το οποίο εμφανίζεται ως μαύρο, σαν πίσσα) Έμετο ή έμετο με αίμα Απώλεια βάρους Άλγος ή φούσκωμα στο στομάχι μετά το φαγητό Αδυναμία ή κόπωση που σχετίζετε με ήπια αναιμία (έλλειψη ερυθροκυττάρων του αίματος ).

Πώς είναι το στομάχι που διαγιγνώσκεται με καρκίνο ; Ο γιατρός σας μπορεί να ανιχνεύσει συχνά προχωρημένο καρκίνο του στομάχου, εκτελώντας μια φυσική εξέταση. Μπορεί να βρει διόγκωση των λεμφαδένων, διόγκωση του ήπατος, αυξημένο υγρό στην κοιλιά (ασκίτης ), ή κοιλιακούς όγκους που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εξέταση του ορθού. Ωστόσο, αν έχετε ασαφή συμπτώματα, όπως η δυσπεψία, απώλεια βάρους, ναυτία και απώλεια της όρεξης, μπορούν να συστηθούν δοκιμές ελέγχου. Οι δοκιμές αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν: Άνω σειρά GI. Αυτά είναι ακτίνες Χ του οισοφάγου, του στομάχου, και το πρώτο τμήμα του εντέρου που ελήφθησαν αφού πίειτε ένα διάλυμα υδροξειδίου του βαρίου. Το βάριο σκιαγραφεί το στομάχι για το X -ray, το οποίο βοηθά τον γιατρό, με τη χρήση ειδικού εξοπλισμού απεικόνισης, για να βρουν τους όγκους ή άλλες παθολογικές περιοχές.

Γαστροσκόπηση και βιοψία. Η δοκιμή αυτή εξετάζει τον οισοφάγο και το στομάχι χρησιμοποιώντας ένα λεπτό φωτισμένο σωλήνα που ονομάζεται γαστροσκόπιο, το οποίο διέρχεται μέσα από το στόμα προς το στομάχι. Μέσω του γαστροσκοποίου, ο γιατρός μπορεί να δει απευθείας στο εσωτερικό του στομάχου. Εάν βρεθεί μια ανώμαλη περιοχή, ο γιατρός θα αφαιρέσει κάποιον ιστό (βιοψία ) που πρέπει να εξετάζεται κάτω από ένα μικροσκόπιο. Η βιοψία είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για τη διάγνωση του καρκίνου. Η γαστροσκόπηση και η βιοψία είναι οι καλύτερες μέθοδοι για τον εντοπισμό του καρκίνου του στομάχου. Μόλις ο καρκίνος του στομάχου διαγνωστεί, μπορούν να γίνουν περισσότερες δοκιμές για να καθοριστεί εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί. Οι δοκιμές αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν αξονική τομογραφία, τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, σπινθηρογραφήματα οστών, λαπαροσκόπηση και ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα.

Πώς θεραπεύεται ο καρκίνος του στομάχου; Ο καρκίνος του στομάχου μπορεί να υποστεί κατεργασία, σε συνδυασμό, ή μόνο του, με τα ακόλουθα, : Χειρουργική επέμβαση, που ονομάζεται γαστρεκτομή, για απομάκρυνση του συνόλου ή μέρους του στομάχου, καθώς και ιστούς που περιβάλλει το στομάχι. Χημειοθεραπεία. Ακτινοθεραπεία. Ποιά είναι η πρόγνωση για τα άτομα με καρκίνο του στομάχου; Ο καρκίνος του στομάχου είναι δύσκολο να θεραπευτεί εκτός αν βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο, προτού εξαπλωθεί.

Δυστυχώς, επειδή ο πρώιμος καρκίνος του στομάχου έχει λίγα συμπτώματα, η νόσος συνήθως προχωράει όταν γίνει η διάγνωση. Ωστόσο, προχωρημένο καρκίνο του στομάχου μπορεί να θεραπευθεί και τα συμπτώματα μπορούν να ανακουφισθούν. Τι πρέπει να τρώμε αν έχουμε δυσκοιλιότητα; Οι παράγοντες του τρόπου ζωής που σχετίζονται με τη δυσκοιλιότητα είναι το επίπεδο της ενυδάτωσης του οργανισμού, οι φυτικές ίνες, το ιστορικό χρήσης καθαρτικών, οι καθιστικές συνήθειες, καθώς και η εθελουσία καθυστέρηση της κένωσης. Ο όρος δυσκοιλιότητα αναφέρεται στη δυσκολία κατά την κένωση και σε μειωμένη κινητικότητα του εντέρου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα συμπτώματα χαρακτηρίζονται από φούσκωμα και κοιλιακό άλγος, σκληρά και ξηρά περιττώματα.

Η φυσιολογική συχνότητα κενώσεων ποικίλει από 3 φορές εβδομαδιαίως μέχρι 3 φορές ημερησίως. Η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται κυρίως στους ηλικιωμένους ανθρώπους άνω των 70 ετών. Οι παράγοντες του τρόπου ζωής που σχετίζονται με τη δυσκοιλιότητα είναι το επίπεδο της ενυδάτωσης του οργανισμού, οι φυτικές ίνες, το ιστορικό χρήσης καθαρτικών, οι καθιστικές συνήθειες, καθώς και η εθελουσία καθυστέρηση της κένωσης. Αναλυτικότερα, η μειωμένη πρόσληψη υγρών (λιγότερο από 1,5 λίτρο/ημέρα) και η χαμηλή ενυδάτωση έχει συνδεθεί με αργό πέρασμα των περιττωμάτων από το κόλον και με μικρότερο όγκο εξόδου. Το διατροφικό πρότυπο που ακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος είναι χαμηλό σε φυτικές ίνες, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται ο χρόνος διάβασης και το βάρος των κοπράνων αλλά και η κινητικότητα του εντέρου.

Η δυσκοιλιότητα αποτελεί πιο συχνό φαινόμενο σε ανθρώπους που δεν ασκούνται συχνά και συστηματικά, με αυτούς που είναι κυρίως καθιστικοί ή σε πολυθρόνα να εμφανίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Το περιβάλλον με τις ιδιαιτερότητές του μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση του φαινομένου. Έτσι, άτομα όπως οι ηλικιωμένοι που εξαρτώνται από άλλους ή εμφανίζουν περιορισμένη κινητικότητα παρουσιάζουν πιο συχνά δυσκοιλιότητα. Ακόμα και η συναισθηματική κατάσταση όπως το αυξημένο άγχος, η κατάθλιψη, η μειωμένη νοητική λειτουργία, ακόμα και ορισμένου τύπου φαρμακευτική θεραπεία μπορούν να οδηγήσουν στην ανεπιθύμητη αυτή κατάσταση. Η πρόληψή της είναι αναμφισβήτητα πιο επιθυμητή από τη θεραπεία και πάντα σε σχέση με τις διατροφικές συνήθειες οι βασικοί άξονες στρατηγικής είναι 2: α) κατανόηση και εφαρμογή της σωστής ενυδάτωσης και

β) διατροφή πλούσια σε αδιάλυτες φυτικές ίνες: φασόλια, αρακάς, ρεβίθια, φακές, δημητριακά ολικής άλεσης, σπόροι και ξηροί καρποί αλλά και ψωμιά ή ζυμαρικά και φρυγανιές ή παξιμάδια ολικής άλεσης. Μεγάλη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες παρουσιάζει επίσης η βρώμη, είτε αυτή καταναλώνεται σαν συνοδευτική του πρωινού είτε με τη μορφή του αλευριού για την παρασκευή αρτοσκευασμάτων. Οι πρόσφατες διατροφικές οδηγίες προς ενήλικες που εκδόθηκαν το 2010 υπαγορεύουν επιπρόσθετα καθημερινή πρόσληψη λαχανικών και φρούτων (όπως δαμάσκηνα, ακτινίδια). Ένας άλλος τρόπος για στοχευμένη αύξηση φυτικών ινών είναι η συχνή κατανάλωση φρέσκων και μη επεξεργασμένων προϊόντων. Πιθανή ευεργετική δράση ίσως έχουν και προϊόντα όπως μαρμελάδες και μπισκότα με αυξημένη περιεκτικότητα φυτικών ινών, κατασκευασμένα ειδικά για αυτό το σκοπό.

Μια άλλη κατηγορία προϊόντων ονομάζονται διογκωτικοί παράγοντες και στοχεύουν στην αύξηση του τελικού όγκου και της συχνότητας των κοπράνων. Τέτοια προϊόντα είναι π.χ. δημητριακά που έχουν παρασκευαστεί με βάση το καλαμπόκι ή το σιτάρι. To ψύλλιο, μια άλλη εναλλακτική λύση για τη δυσκοιλιότητα, παρασκευάζεται από το ινδικό φυτό plantago indica. To ψύλλιο, αποτελείται από μικρούς σπόρους φυτών, οι οποίοι περιέχουν φυτικές ίνες. Η ουσιαστική δράση του ψύλλιου, αναφέρεται στο γεγονός ότι κατακρατά νερό σε ποσοστό 1/6 του βάρους του. Η αποτελεσματικότητά του χρειάζεται ακόμη περισσότερη τεκμηρίωση προτού να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Οι διάφορες μελέτες που ερεύνησαν τον ρόλο των προβιοτικών και πρεβιοτικών παραγόντων στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας ακόμα δεν έχουν προβεί σε οριστικές συστάσεις.

Φαίνεται πως τα εν λόγω προϊόντα ή λειτουργικά τρόφιμα εμπλουτισμένα με αυτά σε άλλους έχουν ευεργετικό αποτέλεσμα, ενώ σε άλλους οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες. Αν όλα τα παραπάνω δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, οι εναλλακτικές προτείνουν είτε γάλα μαγνησίας, είτε φύλλα Αιγύπτου, είτε προϊόντα με σορβιτόλη σαν συμπληρώματα της διατροφής. Οι διατροφικές οδηγίες προτρέπουν επίσης και για συστηματική φυσική δραστηριότητα. Έτσι, η χρονική δραστηριότητα της αερόβιας σωματικής άσκησης καλό θα ήταν να καταλαμβάνει 2 ½ ώρες εβδομαδιαίως μέτριας έντασης ή 1 ½ ώρα αυξημένης έντασης εβδομαδιαίως. Όμως οι οδηγίες εξειδικεύουν ακόμα περισσότερο και ως προς την ποιότητα της άσκησης. Η δραστηριότητα είναι καλό να κατανέμεται ομοιόμορφα μέσα στη διάρκεια της εβδομάδας και οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να αποκομίσει

τα μέγιστα οφέλη από την άσκηση καλό θα ήταν να επεκτείνει τον χρόνο στις 5 ώρες μέτριας έντασης αερόβια δραστηριότητα την εβδομάδα ή εναλλακτικά 2 ½ ώρες αυξημένης έντασης αερόβια δραστηριότητα την εβδομάδα. Επιπρόσθετα, δύο φορές την εβδομάδα το είδος της άσκησης οφείλει να στοχεύει και στη μυϊκή ενδυνάμωση. Ανακεφαλαιώνοντας, η δυσκοιλιότητα μπορεί να είναι χρόνια αλλά μπορεί να προκύψει είτε ως παρενέργεια του τρόπου διατροφής και μειωμένης φυσικής δραστηριότητας, της λήψης ορισμένων φαρμάκων ή ακόμα και ορισμένων παθολογικών καταστάσεων όπως εγκεφαλικό ή τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης. Η αντιμετώπισή της επιβάλλει τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού από τον ειδικό ή την ομάδα ειδικών με απώτερο σκοπό την ακριβή αναγνώριση των αιτίων της και των πιθανών εναλλακτικών λύσεων. Χρόνια δυσκοιλιότητα: Απλές λύσεις σε ένα πρόβλημα

Τι είναι, που οφείλεται, και ποιες είναι οι απλές καθημερινές λύσεις για το πρόβλημα της χρόνιας δυσκοιλιότητας. Πως βοηθούν το νερό και η υγιεινή διατροφή, ι τι πρέπει να προσέχετε ακόμη κι αν έχετε μάθει να ζείτε μαζί της. Η φυσιολογική συχνότητα κενώσεων είναι ευρεία, κυμαίνεται από τρεις έως δώδεκα ανά εβδομάδα. Η ιατρική χαρακτηρίζει ως χρόνια δυσκοιλιότητα την κατάσταση κατά την οποία οι κενώσεις προκαλούν υπερβολική προσπάθεια κατά την αφόδευση, ή ο ασθενής έχει συστηματικά δύο ή λιγότερες κενώσεις την εβδομάδα. Η δυσκοιλιότητα όταν παρατείνεται επιβάλλει ιατρική διερεύνηση, διότι ενδέχεται να οφείλεται σε παθολογικά νοσήματα του οργανισμού ή του εντέρου, που εμποδίζουν την ομαλή δίοδο των κοπράνων από το έντερο. Παθήσεις του θυρεοειδούς, εγκεφαλικά νοσήματα όπως η νόσος του Parkinson, νεφρικά νοσήματα, μεταβολικές διαταραχές όπως η

υποκαλιαιμία και η υπερασβεστιαιμία, νοσήματα όπως ο διαβήτης και ο υποθυρεοειδισμός και η αμυλοείδωση προκαλούν αντανακλαστική δυσλειτουργία του εντέρου. Όμως υπάρχουν και τοπικές ανωμαλίες που εμποδίζουν την διέλευση των κοπράνων όπως ο καρκίνος του εντέρου, οι ραγάδες, τα αποστήματα, η εκκολπωμάτωση, η ισχαιμία του εντέρου, η νόσος Hirschsprung, η ορθοκήλη, ο εγκολεασμός, η πρόπτωση του ορθού, ο τεινεσμός και το σύνδρομο μονήρους έλκους ορθού. Η δυσκοιλιότητα μπορεί να οφείλεται και σε φάρμακα, όπως διουρητικά, αντιυπερτασικά, φάρμακα για τα οστά, αρθριτικά νευρολογικά φάρμακα και άλλα. Όταν δεν ανευρεθεί οργανική βλάβη τότε πρόκειται για λειτουργική δυσκοιλιότητα. Ποια μέτρα πρέπει να λάβετε εσείς που πάσχετε από χρόνια λειτουργική δυσκοιλιότητα:

Πίνετε άφθονο νερό, ένα ποτήρι κατά την διάρκεια των γευμάτων και τα υπόλοιπα μακριά από τα γεύματα και τον ύπνο για να μην επιβαρύνεται η διαδικασία της πέψης. Τρώτε άφθονα φρούτα και λαχανικά κατά προτίμηση με την φλούδα αφού τα πλύνετε καλά. Αντικαταστήσετε το άσπρο ψωμί με ψωμί ολικής άλεσης και τα λευκά ζυμαρικά με ζυμαρικά ολικής άλεσης. Μία κουταλιά της σούπας μέλι καθημερινά, εάν δεν έχετε πρόβλημα βάρους, συχνά βοηθά. Υιοθετείστε την συνήθεια να επισκέπτεστε την τουαλέτα σταθερή ώρα κάθε ημέρα και εάν κατά την διάρκεια της ημέρας, σας παρουσιαστεί τάση για αφόδευση μην αναβάλλετε την χρήση της τουαλέτας. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική ιατρική θεραπεία.

Κάθε αλλαγή στα χαρακτηριστικά της δυσκοιλιότητάς σας που εμμένει επιβάλλει ιατρική εξέταση, ακόμη και εάν είχατε εξεταστεί γι αυτό το θέμα στο παρελθόν. Σε έναν χρόνια δυσκοίλιο, που ενεργείται μία φορά την εβδομάδα και η δυσκοιλιότητά του αλλάζει, π.χ. παρουσιάζει πόνους στην αφόδευση που δεν είχε πριν, μπορεί να αναπτύχθηκε στο έντερο κάποιο καρκίνωμα, ή πολύποδας που κινδυνεύει να εξαλλαχθεί και επιβάλλει ειδική θεραπεία Αντιμετωπίστε τις ενοχλητικές «καούρες» Παρόλο που όλοι έχουν νοιώσει καούρες κάποια στιγμή στη ζωή τους, σε ένα 4-7% του ενήλικα πληθυσμού τα επεισόδια είναι συχνότερα και εντονότερα

Ένα από τα συνηθέστερα πεπτικά προβλήματα που επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή ζωή χιλιάδων ανθρώπων είναι οι καούρες ή αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου, ένα οδυνηρό και οξύ αίσθημα καψίματος που εντοπίζεται στην περιοχή πίσω από το στέρνο. Προκαλούνται στα πλαίσια γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, όταν δηλαδή παλινδρομεί περιεχόμενο από το στομάχι προς τον οισοφάγο, και όπως μας εξηγεί ο Γαστρεντερολόγος Ηπατολόγος Εμμανουήλ Συμβουλάκης, το αίσθημα καύσου οφείλεται στο ότι το περιεχόμενο του στομάχου περιέχει πάντα υδροχλωρικό οξύ. Εκτός από τις καούρες μπορεί να προκαλέσει και πληγές στον οισοφάγο, την λεγόμενη οισοφαγίτιδα. Παρόλο που όλοι έχουν νοιώσει καούρες κάποια στιγμή στη ζωή τους, σε ένα 4-7% του ενήλικα πληθυσμού τα επεισόδια είναι συχνότερα και εντονότερα, οπότε και πάσχουν από γαστροοισοφαγική νόσο. Οφείλεται συνήθως σε χαλάρωση του σφικτήρα που υπάρχει μεταξύ οισοφάγου και στομάχου. Σπανιότερα δε οφείλεται σε διαφραγματοκήλη.

Μπορεί να τη χειροτερέψουν φαγητά που προκαλούν έκκριση οξέως στο στομάχι ή μένουν σ αυτό πολύ ώρα και κυρίως είναι οι λιπαρές τροφές, τα τηγανητά και τα γλυκά. Επίσης, την επιδεινώνει η βρώση σοκολάτας και η πόση καφέ, αλλά και το κάπνισμα εξαιτίας της χαλάρωσης που προκαλεί στον κατώτερο οισοφαγικό σφικτήρα. Η διάγνωση είναι συνήθως απλή και τίθεται με το ιστορικό του ασθενή, σπανιότερα δε και σε εντονότερη συμπτωματολογία μπορεί να χρειαστεί η διενέργεια γαστροσκόπησης. Όσον αφορά την πρόληψη του αισθήματος οπισθοστερνικού καύσου πρέπει να ακολουθούνται γενικά διαιτητικά μέτρα αποφυγής κατανάλωσης λιπαρών και πικάντικων τροφών, η αποφυγή κατάκλισης για τουλάχιστον 2 ως 3 ώρες μετά το γεύμα, αλλά και η αποφυγή στενών γύρω από τη μέση ρούχων. Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων είναι συχνή η ανάγκη λήψης αντιόξινων σκευασμάτων, τα οποία εξουδετερώνουν το υδροχλωρικό οξύ της γαστρικής έκκρισης, ή φαρμάκων αναστολής έκκρισης οξέως. Δυστυχώς και οι δύο κατηγορίες φαρμάκων δεν θεραπεύουν την

παλινδρόμηση, αλλά σταματούν την έκκριση οξέως ή αλκαλοποιούν τα γαστρικά οξέα. Άρα με τη διακοπή των φαρμάκων τα συμπτώματα επανέρχονται και πολύ πιθανό να ξαναχρειαστεί λήψη φαρμάκων για την καταστολή τους. Όταν το αίτιο της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης είναι η ύπαρξη διαφραγματοκήλης ή πυλωρικής στένωσης ενδείκνυται η χειρουργική αντιμετώπιση της ανατομικής βλάβης όταν αυτή είναι σοβαρού βαθμού. Τα έντεκα ''γιατί'' του στομαχόπονου. Υπάρχουν μέρες που δεν κατεβαίνει τίποτα κάτω. Ο έντονος πόνος στο στομάχι επιμένει και προκαλεί δυσφορία, άγχος και νεύρα.αξιοσημείωτο είναι ότι στο ευρύτερο πεπτικό σύστημα υπάρχει ένας δεύτερος εγκέφαλος, ο οποίος είναι δέκα φορές μεγαλύτερος από τον κανονικό εγκέφαλο!

Πράγμα το οποίο σημαίνει πως ακόμη και ένας μικρός πόνος γίνεται περισσότερο αισθητός ενώ ο πιο έντονος οξύνεται ακόμη περισσότερο. Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες που έχουν ενοχοποιηθεί για τους πόνους στο στομάχι; δυσανεξία στη λακτόζη ή τη γλουτένη Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποφέρουν από δυσανεξία στη λακτόζη και στη γλουτένη ουσίες που βρίσκονται στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα αντίστοιχα. Αρκεί ένα τεστ για να εξακριβώσει αν όντως έχετε δυσανεξία στις ουσίες αυτές. τροφική δηλητηρίαση Μια άλλη ιδιαίτερα συνηθισμένη αιτία στομαχόπονου είναι και η τροφική δηλητηρίαση.

Η κατανάλωση τροφίμων κυρίως τώρα το καλοκαίρι που έχει υποστεί αλλοιώσεις και έχει αναπτύξει βακτήρια και μικροοργανισμούς μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα σοβαρή ή ακόμη και μοιραία για τον άνθρωπο. Άγχος στρες κατάθλιψη Και οι τρεις αυτοί παράγοντες ενοχοποιούνται για την εμφάνιση έντονων πόνων στη κοιλιακή χώρα απώλεια βάρους αλλά και όρεξης. Εαν τα συμπτώματα επιμένουν τότε θα πρέπει να αναζητήσετε άμεσα ιατρική συμβουλήενω θα πρέπει να ελέγξετετο άγχος. οι πολλές τσίχλες Η συνήθεια να μασάτε πολλές τσίχλες χωρίς ζάχαρη, μπορεί να ευθύνεται στην εκδήλωση συχνών πόνων στο στομάχι. Και αυτό γιατί η ουσία σορβιτόλη, που βρίσκεται σε τσίχλες χωρίς ζάχαρη, προκαλεί εκτός του πόνου απότομη απώλεια βάρους και διάρροια. Η λύση για να απαλλαγείτε από τους πόνους είναι να μασάτε λιγότερες τσίχλες μέσα στην ημέρα

σκωληκοειδίτιδα Ο οξύς και ξαφνικός πόνος που μπορεί να προκληθεί από την σκωληκοειδίτιδα πολλές φορές μπορεί να παρερμηνευτεί και ως έντονος στομαχόπονος. Η έγκαιρη διάγνωση στην περίπτωση αυτή πραγματικά σώζει ζωές καθώς μια σκωληκοειδίτιδα που δεν αντιμετωπίζεται έγκαιρα μπορεί να εξελιχθεί σε περιτονίτιδα και να απειλήσει τη ζωή του πάσχοντα. παρενέργειες φαρμάκων Αν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή ο πόνος στο στομάχι μπορεί να είναι μια παρενέργεια από τα σκευάσματα που σας χορήγησε ο θεράπων ιατρός σας. Κυρίως τα αναλγητικά ή αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη καθώς και όσα εμποδίζουν την οστεοπόρωση, έχουν την τάση να προκαλούν πρήξιμο και ενδεχομένως πόνο στο στομάχι. έλκος

Οι ασθενείς που πάσχουν από στομαχικό έλκος είναι δυστυχώς συνηθισμένοι σε πόνους στο στομάχι κυρίως μετά από γεύματα. Μόνη λύση που μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο είναι η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και η προσεγμένη (χωρίς πολλά μπαχαρικά και αλάτι) διατροφή. ενδομητρίωση Η ενδομητρίωση εκτός από την υπογονιμότηατ που προκαλεί εύθυνεται και για τον πόνο στο στομάχι της γυναίκας. Η λύση βρίσκεται στο χειρουργικό νυστέρι ή στην φαρμακευτική αγωγή. Φλεγμονώδεις εντερικές ασθένειες Οι ασθένειες αυτές μπορεί να εμφανισθούν τόσο στο παχύ όσο και στο λεπτό έντερο και να έχουν άσχημη εξέλιξη. Έντονοι πόνοι, διάρροια και ακατάσχετη αιμορραγία πρέπει να σας κινητοποιήσουν για να δράσετε αμέσως. καρκίνος

Δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο ενδεχόμενο, όμως σπανίως ο πόνος στο στομάχι μπορεί να υποδηλώνει και κάποια μορφή καρκίνου στο συκώτι, στο στομάχι ή στις ωοθήκες-και δυστυχώς καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Μαζί με τον έντονο πόνο, εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα, όπως απώλεια όρεξης, έμετοι και αλλαγή στις ώρες και ποσότητες των εκκενώσεων. παράσιτα Σίγουρα το τελευταίο που θα περιμένατε να ακούσετε από το γιατρό μετά από μια εξέταση είναι πως το στομάχι σας πονάει επειδή υποφέρετε από παράσιτα! Υπάρχουν εκατοντάδες είδη παρασίτων αλλά τα πιο κοινά μπορεί να τα «κολλήσετε» από κολύμπι σε λίμνη ή πισίνα ή από την κατανάλωση μολυσμένου νερού. Άλλα είδη παρασίτων μπορεί να σας επισκεφθούν λόγω μισοψημένου ή μολυσμένου φαγητού.

σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου Αν και χαρακτηρίζεται αθώο, παρατηρείται στο 20% των ενηλίκων. Οφείλεται σε διαταραχή του γαστρεντερικού σωλήνα και πρέπει να ελέγχεται άμεσα από γαστρεντερολόγο, καθώς μπορεί να υποκρύπτει σοβαρή οργανική νόσο. Ενοχλήσεις στο έντερο που διαρκούν πάνω από τρεις μήνες και περιλαμβάνουν τυμπανισμό, κοιλιακό άλγος απαιτούν ιατρική περίθαλψη. Καρκίνος του παχέος εντέρου: όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε Ο όρος καρκίνος του παχέος εντέρου περιλαμβάνει τον καρκίνο στο κόλον, το κατώτερο τμήμα του πεπτικού συστήματος αλλά και στο ορθό, το τελικό άκρο του παχέος εντέρου.

Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου αρχίζουν ως μικρές, καλοήθεις συστάδες των κυττάρων που ονομάζονται πολυποδίαση, δηλαδή πολλοί πολύποδες (μικροί όγκοι που προεξέχουν στο εσωτερικό τμήμα του παχέος εντέρου). Με τον καιρό ορισμένες από αυτές τις πολυδιάσεις εξελίσσονται σε καρκίνο του παχέος εντέρου. Για τον λόγο αυτό, οι γιατροί συνιστούν τακτικές εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου για να βοηθήσουν στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου. Συμπτώματα Τα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου περιλαμβάνουν: Μια αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, συμπεριλαμβανομένων της διάρροιας ή δυσκοιλιότητας ή ακόμη και μια αλλαγή στη συνοχή των κοπράνων. Αιμορραγία από το ορθό ή αίμα στα κόπρανα.

Συνεχής κοιλιακή δυσφορία, όπως κράμπες, αέρια ή πόνο. Μια αίσθηση ότι το έντερο δεν αδειάζει εντελώς. Αδυναμία ή κόπωση. Ανεξήγητη απώλεια βάρους. Πολλοί άνθρωποι με καρκίνο του παχέος εντέρου ωστόσο, δε βιώνουν κανένα σύμπτωμα στα πρώιμα στάδια της νόσου. Όταν τα συμπτώματα εμφανίζονται, ενδεχομένως να διαφέρουν, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του καρκίνου στο παχύ έντερο. Αιτίες Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι σαφές τι προκαλεί τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Οι γιατροί γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου εμφανίζεται όταν τα υγιή κύτταρα του παχέος εντέρου μεταβληθούν.

Τα υγιή κύτταρα αναπτύσσονται και διαιρούνται με μεθοδευμένο τρόπο για διατηρηθεί η σωστή λειτουργία του οργανισμού. Αλλά όταν ένα κύτταρο έχει υποστεί βλάβη και καθίσταται καρκινικό, τα υπόλοιπα κύτταρα συνεχίζουν να διαιρούνται. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα μπορεί να εισβάλουν και να καταστρέψουν τον παρακείμενο φυσιολογικό ιστό. Επιπλέον, τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να ταξιδέψουν σε άλλα μέρη του σώματος, δημιουργώντας τις γνωστές μεταστάσεις. Προκαρκινικές νεοπλασίες του παχέος εντέρου Ο καρκίνος του παχέος εντέρου συνήθως ξεκινά ως συστάδες των προκαρκινικών κυττάρων (πολύποδες) στο εσωτερικό τοίχωμα του παχέος εντέρου. Οι πολύποδες μπορεί να εμφανιστούν σε σχήμα μανιταριού ή μπορούν να είναι επίπεδοι ή ως εσοχές στο τοίχωμα του παχέος εντέρου.

Η αφαίρεσή τους, πριν εξελιχθούν σε καρκινικά «κύτταρα» μπορεί να αποτρέψει τον καρκίνο του παχέος εντέρου, ωστόσο σε περίπτώσεις όπου υπάρχουν κληρονομικές μεταλλάξεις γονιδίων, ο κίνδυνος αυξάνεται. Βέβαια, αυτές οι κληρονομικές μεταλλάξεις συνδέονται με ένα μόλις μικρό ποσοστό των περιπτώσεων της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου. Οι πιο κοινές μορφές κληρονομικού συνδρόμου καρκίνου του παχέος εντέρου είναι: Η οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση (FAP). Πρόκειται για μια σπάνια διαταραχή που προκαλεί την ανάπτυξη χιλιάδων πολυπόδων στα τοιχώματα του παχέος εντέρου και του ορθού. Οι άνθρωποι με ακατέργαστα FAP έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου πριν την ηλικία των 40. Το σύνδρομο Lynch (HNPCCC): Αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου, του ενδομητρίου, άλλων καρκίνων του πεπτικού και των ωοθηκών. Οι άνθρωποι με HNPCC έχουν την τάση να

αναπτύσσουν καρκίνο του παχέος εντέρου πριν από την ηλικία των 50 ετών. Τα δύο προαναφερόμενα κληρονομικά σύνδρομα και άλλες πιο σπάνιες μορφές που υπόκεινται στην κληρονομικότητα, μπορούν να ανιχνευθούν μέσω γενετικού ελέγχου. Εάν ανησυχείτε για την ιστορία της οικογένειάς σας από καρκίνο του παχέος εντέρου, μιλήστε με το γιατρό σας σχετικά με το αν το οικογενειακό ιστορικό σας κατατάσσει στην ομάδα υψηλού κινδύνου. Παράγοντες κινδύνου Οι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου περιλαμβάνουν: Ηλικία. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του παχέος εντέρου είναι άνω των 50 ετών. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να εμφανιστεί ωστόσο και σε νεότερους ανθρώπους, αλλά αυτό δε συμβαίνει συχνά.

Η φυλή.οι Αφρο-Αμερικανοί έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου από ό, τι άτομα που ανήκουν σε άλλες φυλές. Προϊστορία. Μια προηγούμενη ιστορία με καρκίνο του παχέος εντέρου ή πολύποδες, αυξάνουν τις πιθανότητες επανεμφάνισης του καρκίνου στο μέλλον. Φλεγμονώδεις εντερικές συνθήκες. Οι χρόνιες φλεγμονώδεις παθήσεις του παχέος εντέρου, όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn. Κληρονομικά σύνδρομα του παχέος εντέρου. Τα γενετικά σύνδρομα που πέρασαν από γενιά σε γενιά στην οικογένειάς, μπορεί να αυξήσουν επίσης τις πιθανότητες εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου. Αυτά τα σύνδρομα (όπως προαναφέρθηκαν) περιλαμβάνουν την οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση και το σύνδρομο του Lynch. Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου και των πολυπόδων του παχέος εντέρου. Έχετε περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξετε καρκίνο του παχέος εντέρου, αν έχετε έναν γονέα, αδελφό ή παιδί με την ασθένεια.

Εάν περισσότερα από ένα μέλος της οικογένειας πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου ή του καρκίνου του ορθού, ο κίνδυνος είναι ακόμα μεγαλύτερος. Ωστόσο, οι καρκίνοι εντός της ίδιας οικογένειας μπορεί να μην οφείλονται σε κληρονομικά αίτια αλλά να προκύψουν από κοινούς παράγοντες, που περιλαμβάνουν ένα καρκινογόνο περιβάλλον, διατροφή ή τρόπο ζωής. Χαμηλή σε φυτικές ίνες και υψηλή σε λιπαρά διατροφή. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου και ο καρκίνος του ορθού μπορεί να σχετίζεται με μια δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες και υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και θερμίδες. Η έρευνα στον τομέα αυτό είχαν ανάμεικτα αποτελέσματα. Μερικές μελέτες για παράδειγμα, έχουν δείξει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου σε άτομα που καταναλώνουν δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε κόκκινο κρέας. Ο καθιστικός τρόπος ζωής. Αν είστε ανενεργός, έχετε περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξετε καρκίνο του παχέος εντέρου. Αντίθετα, η

τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να έχει ακόμη και «αντικαρκινική» δράση. Διαβήτης. Οι άνθρωποι με διαβήτη και αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Παχυσαρκία. Οι άνθρωποι που είναι παχύσαρκοι έχουν όχι μόνο περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο αλλά και να πεθάνουν από καρκίνο του παχέος εντέρου σε σύγκριση με άτομα που θεωρείται ότι διατηρούν ένα φυσιολογικό βάρος. Το κάπνισμα και το αλκοόλ. Ακτινοθεραπεία για τον καρκίνο. Η θεραπεία με ακτινοβολία που κατευθύνεται στην κοιλιακή χώρα για τη θεραπεία προηγούμενων καρκίνων, είναι επίσης ένας επίφοβος παράγοντας για ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Πρόληψη

Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Έτσι και στην περίπτωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, υπάρχουν διάφορες επιλογές, η καθεμία με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Συζητήστε με το γιατρό σας και αποφασίστε μαζί ποιες εξετάσεις απαιτούνται στην περίπτωσή σας. Σε βασικές γραμμές ωστόσο, μπορείτε να ακολουθήσετε τις εξής κατευθύνσεις: Τρώτε ποικιλία από φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως, που περιέχουν βιταμίνες, ανόργανα άλατα, φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά, τα οποία μπορεί να παίξουν ένα ρόλο στην πρόληψη του καρκίνου. καταναλώστε αλκοόλ με μέτρο, αν όχι καθόλου. Αν επιλέξετε να καταναλώσετε αλκοόλ, περιορίστε την ποσότητά σε όχι περισσότερα από ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες και δύο για τους άνδρες.

Σταματήστε το κάπνισμα. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με τους τρόπους για να σταματήσετε το κάπνισμα. Άσκηση τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας. Προσπαθήστε να κάνετε τουλάχιστον 30 λεπτά άσκησης τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας. Ωστόσο, μιλήστε με το γιατρό σας πριν ξεκινήσετε οποιοδήποτε πρόγραμμα άσκησης. Διατηρήστε ένα υγιές βάρος. Εάν έχετε ένα υγιές βάρος, συνδυάστε μια σωστή διατροφή με καθημερινή άσκηση για να το διατηρήσετε. Αν χρειάζεται να χάσετε βάρος, ρωτήστε το γιατρό σας σχετικά με τους υγιείς τρόπους για να επιτύχετε το στόχο σας. Πρόληψη για άτομα υψηλού κινδύνου Ορισμένες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων και της χειρουργικής επέμβασης, ενδεχομένως να μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.