Ημερομηνία 05/12/2016 Μέσο happytv.gr Συντάκτης Link http://www.happytv.gr/mou-lene-pos-oso-diavazoun-ta-vivlia-mou-ta-vlepounsan-tainia-synentefxi-tin-eleni-galinou/ «Μου λένε πως όσο διαβάζουν τα βιβλία μου τα βλέπουν σαν ταινία» Συνέντευξη με την Ελένη Γαληνού Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η δεύτερη, με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος». Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο με τίτλο «Όσα δεν έγιναν λέξεις» από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Πείτε μας δυο λόγια για το νέο σας βιβλίο «Όσα δεν έγιναν λέξεις;» Στο μυθιστόρημά μου, «Όσα δεν έγιναν λέξεις», τα γεγονότα διαδραματίζεται μεταξύ Αθήνας και Μυτιλήνης από το 1936 έως σήμερα. Η ιστορία ξεκινάει από το τέλος, κάνει μια μεγάλη βουτιά στο παρελθόν και μεταφέρεται στη Μυτιλήνη. Εκεί αποκαλύπτονται σημαντικά γεγονότα, μυστικά, κρυφά κομμάτια ζωής, αλήθειες και ψέματα, έρωτες και προδοσίες, ενώ παράλληλα, πλαισιώνονται με δυνατά συναισθήματα, αρκετές ανατροπές και έντονες περιγραφές. Μετά, η ιστορία επιστρέφει στο σήμερα και κλείνει μέσα σε έντονη ψυχολογική φόρτιση καθώς αποκαλύπτεται η μεγάλη αλήθεια, που όπως θα δούμε, μέχρι την τελευταία σελίδα οι ήρωες την αγνοούν, και που όταν την μάθουν, θα αλλάξει ολόκληρη η ζωή τους ακόμη και η ταυτότητα κάποιων. Με δυο λόγια, η ιστορία ξεκινά στην Αθήνα, όταν ένα πρωί, η Ροζαλία, η ογδοντάχρονη ηρωίδα μου, ανακαλύπτει τυχαία ένα παλιό ημερολόγιο. Από το γραφικό χαρακτήρα καταλαβαίνει ότι είναι δικό της, όμως δεν θυμάται την ύπαρξή του, ενώ παράλληλα, νιώθει πως αυτή η λήθη την προστατεύει από κάτι δυσάρεστο.
Όσο το ξεφυλλίζει, την προβληματίζει η άθλια κατάσταση που βρίσκεται. Σκισμένες σελίδες, μουτζούρες, κομματιασμένες φωτογραφίες και μια ζωγραφιά περίεργα κομμένη. Είναι μια γυναίκα που κρατάει μπροστά στο γυμνό της σώμα ένα κάδρο, όμως αυτό που απεικονίζει το κάδρο, έχει κοπεί και στη θέση του χάσκει μια μεγάλη τρύπα. Όταν θα βρει τα κομμάτια και θα τα ενώσει, η εικόνα θα τη συγκλονίσει, και από εκεί κυρίως, θα αρχίσει να αφυπνίζεται η χαμένη της μνήμη. Το παλιό ημερολόγιο, η σκισμένη ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού, θα ενώσουν τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας και με τον τρόπο τους θα αποκαλύψουν Όσα δεν έγιναν λέξεις. Πόσο καιρό ετοιμάζατε το συγκεκριμένο βιβλίο και τι σας οδήγησε στη συγγραφή του; Αυτό το βιβλίο ξεκίνησε από ένα διήγημα και χρόνια μετά, αποφάσισα να το κάνω μυθιστόρημα, επειδή με τραβούσε το θέμα του. Η πηγή έμπνευσης ήταν ένας πίνακας του σουρεαλιστή ζωγράφο Rene Magritte που ονομάζεται «Επικίνδυνες σχέσεις». Απεικονίζει αυτό που βλέπει η ηρωίδα στη περίεργα κομμένη ζωγραφιά που βρίσκει στο ημερολόγιο. Όταν δένουν τα κομμάτια της, εμφανίζεται μια γυναίκα που κρατά μπροστά στο γυμνό της σώμα ένα καθρέφτη, και μέσα αντανακλάται η φιγούρα μιας άλλης γυναικάς, ακριβώς ίδιας, αλλά γυρισμένη πλάτη. Αυτό που με τσίγκλησε σε αυτήν την εικόνα και με έκανε να γράψω ένα ολόκληρο μυθιστόρημα, είναι μια περίεργη σκέψη: Άραγε είναι δύο γυναίκες σε μία ή μία γυναίκα σε δύο διαφορετικές της εκδοχές; Έτσι πήρα το δρόμο για ένα νέο μυθιστόρημα, που πέρα από την δράση και τις ανατροπές του, έχει αρκετά σημεία που μπορεί ο αναγνώστης να σταθεί, να σκεφτεί και να εμβαθύνει, κι άλλα πάλι, να συγκινηθεί, να θυμώσει ή να χαρεί, να ονειρευτεί, να αναπολήσει σε παλιότερες εποχές και συνήθειες. Μαζί με τους ήρωες και τις περιπέτειές τους θα μπορέσει να κάνει ένα μικρό ταξίδι στην όμορφη Μυτιλήνη του 1936-1960 και μετά στην Αθήνα του 1960-2016. ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΤΑ ΑΡΧΙΚΑ ΜΟΥ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΒΙΒΛΙΑ. Ποιος είναι ο πρώτος που διάβασε το βιβλίο σας πριν το πάει στο τυπογραφείο;
Συνήθως κανείς δεν διαβάζει τα αρχικά μου κείμενα πριν γίνουν βιβλία. Ακολουθώ μια συνταγή, που τώρα πλέον, ξέρω πως με βοηθά περισσότερο. Αφού τα ολοκληρώσω και κάνω κάποιες πρώτες διορθώσεις, τα αφήνω έξι μήνες ή ένα χρόνο και μετά τα ξαναδιαβάζω σαν απλός αναγνώστης. Τότε βρίσκω και διορθώνω πολλά πράγματα που μου έχουν ξεφύγει, βελτιώνω τους διαλόγους και προσθέτω κομμάτια που χρειάζονται στην ιστορία ή αφαιρώ κάποια που είναι περιττά. Επομένως, ο πρώτος που διάβασε αυτό το μυθιστόρημα ήταν ο εκδότης μου. Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή βιβλίων; Από μικρή έγραφα ποιήματα, στίχους, μικρές ιστορίες και κείμενα, που κρατούσα για τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να πω μια ιστορία με περισσότερα λόγια. Έτσι ξεκίνησα την διαδρομή της συγγραφής που με κέρδισε αμέσως. Μαγεύτηκα από το πρώτο κιόλας μυθιστόρημα και κατάλαβα πως η πορεία θα είναι μεγάλη. Νιώθω ότι μπορώ να εκφραστώ και να δώσω μέσα από τη λογοτεχνία. Μπορώ να μιλήσω για ανθρώπους, σχέσεις, ιδέες, συνήθειες, ανθρώπινα ή κοινωνικά προβλήματα, σωστές ή λανθασμένες συμπεριφορές, πράγματα που προσδοκούμε, που ονειρευόμαστε, που ποθούμε, που φοβόμαστε, ενώ συγχρόνως, μπορώ να πλάσω μια ιστορία με έντονη δράση και αγωνία που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μου και τελικά θα τον κερδίσει. Έχετε γράψει πολλά βιβλία διαφόρων κατηγοριών, τι σας ευχαριστεί περισσότερο να γράφετε; Μυθιστορήματα, θεατρικά, βιβλία για παιδιά; Θα πω ευθέως ότι προτιμώ την λογοτεχνία ενηλίκων, δίχως να αποκλείω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, μπορεί να ασχοληθώ και με κάποιο άλλο είδος. Με τραβάει όμως τόσο πολύ το μυθιστόρημα, έχω τόσες ιστορίες ακόμη στο κεφάλι μου που περιμένουν υπομονετικά να γίνουν λέξεις πάνω στο χαρτί, που πιστεύω πως το μυθιστόρημα θα κρατά τον πρώτο και κυρίαρχο ρόλο στην συγγραφή μου. Οι Έλληνες σήμερα, τι σχέσεις έχουν με τα βιβλία; Αγοράζει ο κόσμος βιβλία; Θεωρώ ότι ο κόσμος αγοράζει βιβλία που τον ενδιαφέρουν. Ίσως τώρα, λόγω της κρίσης, κάποιοι να θεωρούν το βιβλίο δευτερεύουσας σημασίας και να έχουν μειώσει
τις αγορές τους και όχι άδικα, όταν αναγκάζονται να κάνουν περικοπές από παντού. Ένα καλό βιβλίο όμως, θα αγαπιέται και θα αγοράζεται πάντα. Τι νομίζετε ότι χρειάζεται να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να οδηγήσει στην επιτυχία; Πρακτικά, πιστεύω ότι χρειάζεται, εντυπωσιακό εξώφυλλο, εύστοχο τίτλο, έξυπνη περίληψη και καλή προώθηση από τον εκδότη. Ουσιαστικά και κύρια όμως, πρέπει να έχει ενδιαφέρον θέμα, δυνατή πλοκή, ανατροπές, οι ήρωες να είναι καλά φτιαγμένοι για να πείθουν τον αναγνώστη, και η ιστορία, να είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον αρπάξει απ την πρώτη σελίδα και να τον κρατήσει σε ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία. ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΛΕΝΕ, ΟΤΙ ΟΣΟ ΔΙΑΒΑΖΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΒΛΕΠΑΝ ΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ. Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Νομίζω και τα δύο. Για να ξεκινήσεις, σίγουρα χρειάζεται να έχεις ταλέντο στο γράψιμο και φαντασία, όμως από εκεί κι έπειτα, υπάρχουν τρόποι να βελτιώσεις αυτό το ταλέντο και να το εξελίξεις μαθαίνοντας τα μυστικά της συγγραφής. Κάθε τέχνη έχει τα δικά της κρυφά μονοπάτια, και αντί να μπεις σε μια αβέβαιη περιπλάνηση δίχως χάρτη μέχρι να ανακαλύψεις τα μυστικά της, μπορείς απλά να μάθεις τη διαδρομή μέσα από κάποια μαθήματα, και με αυτόν τον τρόπο, να την κάνεις πιο συναρπαστική, να την απολαύσεις εσύ ο ίδιος για να μπορέσεις μετά να την δώσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να την απολαύσουν και οι άλλοι. Θα σας ενδιέφερε να δείτε κάποιο από τα βιβλία σας να μεταφέρεται στην μικρή ή τη μεγάλη οθόνη; Πολλοί αναγνώστες μου, μού λένε, ότι όσο διάβαζαν τα βιβλία μου τα έβλεπαν σαν ταινία. Κι εγώ όμως τα βλέπω με την φαντασία μου όταν τα γράφω. Η οπτικοποίηση μια ιστορίας κάνει την συγγραφή πιο συναρπαστική και με διευκολύνει ώστε οι εικόνες
και οι ήρωες που περιγράφω να δείχνουν αληθινοί. Όσα διαδραματίζονται, τα βλέπω να προβάλλονται ζωντανά στο μυαλό μου με όλες τις λεπτομέρειες. Ξέρω πράγματα που συμβαίνουν ακόμη κι αν δεν χρειαστεί να τα γράψω. Σε κάποια σημεία μάλιστα, που δεν χωρούν λόγια, σταματώ το γράψιμο και φτιάχνω στίχους σαν να ήταν το τραγούδι που θα συμπλήρωνε και θα έδενε την ταινία. Μετά το αφήνω να ολοκληρώσει τη σκηνή μέσα μου κι ας μην ακουστούν ποτέ αυτοί οι στίχοι. Ωστόσο, στο «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» το κάναμε. Με την βοήθεια του εκδότη μου, μελοποιήσαμε αυτούς τους στίχους και τους παρουσιάσαμε στο κοινό ζωντανά, αντί για αποσπάσματα. Θα ήταν ενδιαφέρον λοιπόν να δω κάποιο βιβλίο μου να μεταφέρεται στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη, αρκεί να παραμείνει στα όρια της ιστορίας μου και να μην αλλάξει μορφή. Κάθε μυθιστόρημα έχει το δικό του χαρακτήρα, έχει αρχή, μέση και τέλος, γιατί έτσι μόνο είναι ολοκληρωμένο και ενδιαφέρον. Αν προστεθούν άλλα πράγματα μόνο και μόνο για να μεγαλώσει, πιστεύω πως απλά θα κουράσουν. Πείτε μας για ένα βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει καθώς και έναν συγγραφέα που θαυμάζετε.. Πολλές φορές μου κάνουν αυτήν την ερώτηση και διστάζω να επιλέξω ένα βιβλίο ή ένα συγγραφέα. Δεν είναι ένας και δυο οι συγγραφείς που θαυμάζω ούτε τα βιβλία που ξεχώρισα. Πολλά μυθιστορήματα με έχουν συναρπάσει με την γραφή τους, με έχουν εντυπωσιάσει με την πλοκή, τις ανατροπές τους, την υπέροχη ανάλυση των χαρακτήρων των ηρώων τους. Ποιο να επιλέξω λοιπόν και ποιο να αφήσω; Αν όμως έπρεπε οπωσδήποτε να πω ένα, θα διάλεγα το «Όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο. Και λέω γι αυτό, γιατί ήταν απ τα πρώτα που με κέρδισε. Με άρπαξε αμέσως με το θέμα του, είχε μυστήριο, πρωτότυπη πλοκή, δυνατούς χαρακτήρες, δεύτερες αναγνώσεις να σταθείς και να εμβαθύνεις, και πραγματευόταν μεγάλες αλήθειες. Τι εύχεστε στους αναγνώστες του happytv.gr ; Τους εύχομαι ολόψυχα, να έχουν δύναμη στα προβλήματα, αγάπη για τη ζωή και όνειρα για το αύριο.