ΑΓΓΛΟςΑΞΟΝΕς Ο Εκχριστιανισμός των Αγγλοσαξόνων
Ποιοι ήταν οι Αγγλοσάξονες ; Οι Αγγλοσάξονες ήταν μια ομάδα λαών γερμανικής καταγωγής, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 5ου μ.χ. αιώνα, ξεκινώντας από την ευρύτερη περιοχή της βόρειας Γερμανίας, εισέβαλαν στα Βρετανικά νησιά υποτάσσοντας τους ντόπιους κελτικούς πληθυσμούς.
Πιο συγκεκριμένα, στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται : I. οι Άγγλοι II.οι άξονες και III.οι Γιούτοι.
Οι Άγγλοι, όπως και οι γείτονές τους άξονες, ξεκίνησαν από την περιοχή λέσβιχ-χόλσταϊν στο νότιο ήμισυ της χερσονήσου της Γιουτλάνδης, το βορειότερο άκρο της σημερινής Γερμανίας.
τις αρχές του 5ου μ.χ. αιώνα, το δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα από τις επιδρομές βαρβαρικών λαών και ουσιαστικά βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο πριν από την κατάρρευσή του. Σο 410 μ.χ. αποσύρονται από τη Βρετανία τα τελευταία ρωμαϊκά στρατεύματα, για να ενισχύσουν την άμυνα της Ρώμης ενάντια στους Βησιγότθους.
Σην εποχή αυτή, η οποία σε γενικές γραμμές συμπίπτει χρονικά με την άφιξη των πρώτων Αγγλοσαξόνων, οι κύριοι κάτοικοι των νησιών είναι λαοί κελτικής προέλευσης, όπως οι κώτοι και οι Πίκτοι στον βορρά, και οι Βρετανοί καθώς και κάποιοι εναπομείναντες ρωμαϊκοί πληθυσμοί στον νότο.
τις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν οι Άγγλοι, δηλαδή βόρεια, βορειοανατολικά και κεντρικά της σημερινής Αγγλίας, δημιουργήθηκαν αργότερα τα βασίλεια της Μερκίας, της Νορθουμβρίας και της Ανατολικής Αγγλίας.
Έσσεξ
άσσεξ
Ουέσσεξ
Σέλος, η περιοχή που κατείχαν οι Γιούτοι στο νοτιοανατολικό άκρο της Αγγλίας θα αποτελέσει την επονομαζόμενη "Αγγλοσαξονική Επταρχία".
Αγγλοσαξονικός παγανισμός Ο Αγγλοσαξονικός παγανισμός - μερικές φορές ονομάζεται και αγγλοσαξονική παραδοσιακή θρησκεία - αναφέρεται στις θρησκευτικές πεποιθήσεις και πρακτικές που ακολουθούνταν από τους Αγγλοσάξονες μεταξύ του πέμπτου και όγδοου αιώνα μ.χ., κατά την αρχική περίοδο της Πρώιμης Μεσαιωνικής Αγγλίας. Βασικά είναι μια παραλλαγή του γερμανικού παγανισμού που είχε βρεθεί σε πολλά μέρη της βορειοδυτικής Ευρώπης, και ο οποίος περιλάμβανε μια ετερογενή ποικιλία διαφορετικών πεποιθήσεων και πρακτικών. Αναπτύχθηκε από την Εποχή του ιδήρου ως η θρησκεία της ηπειρωτικής Βόρειας Ευρώπης, εισήχθη στη Βρετανία μετά την αγγλοσαξονική μετανάστευση στα μέσα του πέμπτου αιώνα, και παρέμεινε η κυρίαρχη θρησκεία στην Αγγλία μέχρι τον εκχριστιανισμό των βασιλείων της μεταξύ του έβδομου και όγδοου αιώνα.
Οι βασικότερες θεότητες Οντίν Ο Οντίν συνδέεται με την επούλωση, το θάνατο, την αγχόνη, τη γνώση, τη μάχη, τη μαγεία, την ποίηση, τη φρενίτιδα, και το ρουνικό αλφάβητο, και είναι ο σύζυγος της θεάς Frigg. την αγγλοσαξονική Αγγλία, Ο Οντίν κατείχε ιδιαίτερη θέση μεταξύ των διαφόρων γερμανικών λαών, συμπεριλαμβανομένων των Λογγοβάρδων και των κανδιναβών. Παραλλαγές του ονόματός του καταγράφονται στην Ισλανδία, κυρίως από τον 13ο αιώνα.
Θορ την κανδιναβική μυθολογία, Ο Thor είναι ο θεός που σχετίζεται με βροντές, αστραπές, καταιγίδες, δρύινα δέντρα, τη δύναμη, την προστασία της ανθρωπότητας, τη θεραπεία και τη γονιμότητα. Η συγγενής θεότητα στην ευρύτερη γερμανική μυθολογία ήταν γνωστή στην Παλαιή Αγγλική γλώσσα ως Þunor και στην Παλαιά Άνω Γερμανική διάλεκτο ως Donar ( ρουνικές Thonar ᚦᛟᚾᚨᚱ)
Κατά την άφιξή τους στη Βρετανία οι αγγλοσαξονικοί λαοί έφεραν μαζί τις παγανιστικές συνήθειές τους εκτοπίζοντας τους εκχριστιανισμένους πληθυσμούς προς την περιοχή της σημερινής Ουαλίας. Ωστόσο, σύντομα η κατάσταση αναστράφηκε και ξεκίνησε η διαδικασία του εκχριστιανισμού τους, η οποία ακολούθησε δύο διαφορετικές πορείες.
Η πρώτη πορεία ξεκίνησε από την Κελτική Εκκλησία, η οποία με έδρα την Ιρλανδία, τη κωτία και την Ουαλία έδρασε ιεραποστολικά από τον 5ο έως τον 7ο μ.χ. αιώνα.
.Από τη μονή της Αϊόνα, που ιδρύθηκε το 563 μ.χ. από τον Άγιο Κολούμπα, ξεκίνησαν ιεραποστολές για τον προσηλυτισμό των ειδωλολατρών Αγγλοσαξόνων με κατεύθυνση από βορρά προς νότο.
Η Εκκλησία της Αϊόνα, αφού προσηλύτισε τους Αγγλοσάξονες, διαφοροποιήθηκε από τη Ρώμη αναπτύσσοντας δικά της δόγματα, παρόμοια με τα δόγματα των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Έτσι, οι Κέλτες παρέμεναν πιστοί στην αρχική παράδοση για τον εορτασμό του Πάσχα, τον οποίο είχε αναθεωρήσει η Ρώμη, και χρησιμοποιούσαν την ελληνική και όχι τη λατινική γλώσσα στις τελετουργίες τους. Η κατάσταση ξεκαθάρισε το 664 μ.χ. στη ύνοδο του Γουίτμπι, όπου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη διαμάχη μεταξύ των αντιπροσώπων της Κελτικής και της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. ε αυτήν τα αγγλοσαξονικά βασίλεια απέρριψαν την Κελτική Εκκλησία και επέλεξαν τη Ρωμαϊκή, με αποτέλεσμα η ρωμαϊκή επιρροή να επεκταθεί βαθμιαία στις κελτικές χώρες: Κορνουάλη, Βρετάνη, Νήσος του Μαν, Ιρλανδία και κωτία.
Σο δεύτερο κύμα εκχριστιανισμού προήλθε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ακολούθησε αντίθετη κατεύθυνση ξεκινώντας από το νότο. Ο πάπας Γρηγόριος Α' έστειλε τον βενεδικτίνο μοναχό Αυγουστίνο στην αυλή του βασιλιά του Κεντ Έθελμπερτ, του οποίου η σύζυγος ήταν χριστιανή, για να προσηλυτίσει τους Αγγλοσάξονες. Η πόλη του Καντέρμπουρυ έγινε έδρα της ρωμαιοκαθολικής ιεραποστολής και έδρα αρχιεπισκοπής με πρώτο αρχιεπίσκοπο τον Αυγουστίνο, ο οποίος έμεινε γνωστός ως Αυγουστίνος του Καντέρμπερι.
Ο Αυγουστίνος του Καντέρμπουρυ (πρώτο τρίτο του 6ου αιώνα) ήταν ένας Βενεδικτίνος μοναχός, ο οποίος έγινε ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ κατά το έτος 597. Θεωρείται ο "Απόστολος των Άγγλων " και ιδρυτής της αγγλικής Εκκλησίας.
Ο Επίσκοπος Ρώμης Γρηγόριος ο Μέγας (τιμάται 12 Μαρτίου), εκπληρώνοντας τον διακαή πόθο του να εκχριστιανίσει τους Αγγλοσάξονες, απέστειλε τον Άγιο Augustine (Αυγουστίνο), μοναχό του Αγίου Ανδρέου της ομώνυμης μονής στη Ρώμη, συνοδευόμενο από σαράντα μοναχούς, για να αναλάβει το έργο αυτό. Αφού έφθασαν μετά από πολλές περιπέτειες στη Βρετανία, αποβιβάσθηκαν στο νησί Σάνετ το 596 μ.χ. και αμέσως ειδοποίησαν τον βασιλέα του Κέντ Ethelbert (τιμάται 24 Φεβρουαρίου) σχετικά με την άφιξη και το σκοπό τους στη χώρα. Μετά από λίγες ημέρες ο βασιλιάς μετέβη αυτοπροσώπως στο νησί, για να τους συναντήσει. Αφού τους άκουσε, δέχθηκε να τους παράσχει διευκολύνσεις, χωρίς όμως να υποσχεθεί ή να δεσμευθεί ότι θα πίστευε και ο ίδιος στον Χριστό.
Οι ι ιεραπόστολοι μοναχοί άρχισαν να κηρύττουν, να βαπτίζουν και να τελούν τη Θεία Λειτουργία. Πολλοί ειδωλολάτρες προσελκύσθηκαν από αυτούς στην χριστιανική πίστη. Μετά την παρέλευση ενός έτους, ο Άγιος Augustine μετέβη στην Αρελάτη, όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Μητροπολίτη Βιργίλιο. Αφού επέστρεψε, απέστειλε στη Ρώμη τον Λαυρέντιο και τον Πέτρο, για να ζητήσουν και άλλους ιεραποστόλους προς ενίσχυση του έργου τους.
Ο Άγιος Αυγουστίνος λίγο πριν την κοίμησή του χειροτόνησε ως διάδοχό του τον Άγιο Λαυρέντιο (τιμάται 3 Φεβρουαρίου), για να μην απομείνει χωρίς ποιμένα η νεαρή Εκκλησία. Ο Άγιος ξεψύχησε το 605 μ.χ. και υπήρξε αναμφίβολα ο θεμελιωτής της Εκκλησίας των Αγγλοσαξόνων.
Αγγλική γλώσσα και Αγγλοσάξονες Η αγγλική γλώσσα προέρχεται από τις αγγλοφριζικές διαλέκτους τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι γερμανικής καταγωγής άποικοι, οι οποίοι προέρχονταν από διαφορετικές περιοχές της σημερινής βορειοδυτικής Γερμανίας και της βόρειας Ολλανδίας. Αρχικά, τα αρχαία αγγλικά ήταν ένα συνονθύλευμα διαφορετικών διαλέκτων, γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει τη διαφορετική γεωγραφική προέλευση των αγγλοσαξονικών βασιλείων της Αγγλίας. Μία από αυτές τις διαλέκτους, η ύστερη δυτική σαξονική, έμελε τελικά να υπερισχύσει.
Η πρωταρχική αρχαία αγγλική γλώσσα επηρεάστηκε στη συνέχεια από τα δύο κύματα εισβολέων στα Βρετανικά νησιά. Σο πρώτο έλαβε χώρα κατά τον 8ο και 9ο αιώνα, όταν κατακτητές οι οποίοι προέρχονταν από τη κανδιναβία και μιλούσαν γλώσσες του βόρειου γερμανικού υποκλάδου του γερμανικού κλάδου εγκαταστάθηκαν σε περιοχές της Βρετανίας. Σο δεύτερο συνέβη κατά τον 11ο αιώνα, όταν έφτασαν οι Νορμανδοί, οι οποίοι μιλούσαν την αρχαία νορμανδική γλώσσα και τελικά ανάπτυξαν μια αγγλική διάλεκτο η οποία ονομάζεται αγγλονορμανδική γλώσσα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, οι καταβολές της αγγλικής γλώσσας συνέτειναν στο να παρουσιάζεται αυτή ως μικτή γλώσσα, χωρίς όμως, να είναι στην πραγματικότητα.
Σα Λατινικά γενικά άσκησαν μεγάλη επιρροή στην ιστορία της αγγλικής γλώσσας. την περίοδο της ρωμαϊκής κυριαρχίας (55 π.χ. - 410 μ.χ.) οι λεγεωνάριοι του ρωμαϊκού στρατού και οι έμποροι από την ηπειρωτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έδωσαν νέα ονόματα σε αντικείμενα της περιοχής και εισήγαγαν νέες έννοιες, χρησιμοποιώντας πολλές φορές λέξεις τις οποίες οι ίδιοι είχαν δανειστεί από τα Ελληνικά. Περίπου οι μισές από αυτές τις λέξεις αφορούσαν σε φυτά, ζώα, φαγητά, ποτά, και οικιακά είδη, ενώ λέξεις που αφορούσαν άλλους σημαντικούς τομείς είχαν σχέση με την ένδυση, τα κτήρια και την κατασκευή τους, τους στρατιωτικούς και τους νομικούς θεσμούς, το εμπόριο και τη θρησκεία.
Plant = planta location=locus street=strata popular=populus liberty= libera candle= candela province=provincia long=longa
Αγγλικανή Εκκλησία (ecclesia anglicana) ημαντικό έργο στον εκχριστιανισμό της Αγγλίας έκανε ο Έλληνας Άγιος Θεόδωρος της Σαρσού ο οποίος έγινε ο όγδοος αρχιεπίσκοπος. Παράλληλα με τους ρωμαίους ιεραποστόλους της Καντουαρίας δρούσαν και οι ανεξάρτητες Κελτικές Εκκλησίες της Ιρλανδίας, οι οποίες εκχριστιάνισαν τη κωτία. Με τη ύνοδο του Γουίτμπι (Synod of Whitby) το 664 όλη η Βρετανία άρχισε να υπάγεται στον Πάπα και οι Κελτικές Εκκλησίες σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν. Η μεταρρύθμιση στην Αγγλία ξεκίνησε οριστικά το 1534 όταν ο Βασιλιάς Ερρίκος Η και το αγγλικό κοινοβούλιο ανακοίνωσαν την απόσχιση από τη Ρώμη. Οι αιτίες ήταν πολιτικές.
Με την εξάπλωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας σε όλο τον κόσμο, Αγγλικανοί ιεραπόστολοι ίδρυσαν τοπικές εκκλησίες σε όλες τις αποικίες.
Η Αγγλικανική Εκκλησία θεωρεί τον εαυτό της κομμάτι της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας και ταυτόχρονα καθολική και μεταρρυθμισμένη, γι αυτό και οι επίσκοποί της διεκδικούν αποστολική διαδοχή. Για μερικούς Αγγλικανούς αποτελεί μια μορφή ρωμαιοκαθολικισμού χωρίς τον Πάπα, για άλλους μια μορφή Προτεσταντισμού, και για άλλους έναν συνδυασμό των δύο. Η Αγγλικανική Εκκλησία βρίσκεται σε πλήρη κοινωνία με τις λουθηρανικές εκκλησίες της κανδιναβίας και της Βόρειας Αμερικής, και με τους Παλαιοκαθολικούς.
ΣΕΛΟ