Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 23-24-25 Αυγούστου 2011 (9:30 μ.μ.)

Ciné Μεσόγειος Δήμος Βόλου Εξωραϊστική (5 η χρονιά*****) Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 23-24-25 Αυγούστου 2011 (9:30 μ.μ.) Blue Valentine ΗΠΑ (2010) Σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σίανφρανς Σενάριο: Ντέρεκ Σίανφρανς, Τζόι Κέρτις, Καμί Ντελαβίν Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Μισέλ Γουίλιαμς, Μάικ Βόγκελ, Φέιθ Βλάντικα, Τζον Ντόμαν, Μπεν Σένκμαν Μουσική: Grizzly Bear Τοποθεσίες Γυρισμάτων: Πενσιλβάνια και Μπρούκλιν, ΗΠΑ Διάρκεια: 120 Διακρίσεις: Συμμετοχές στα Διεθνή Φεστιβάλ των Κανών (Ενότητα «Ένα Κάποιο Βλέμμα»), του Σάντανς (Διαγωνιστικό Τμήμα) και του Τορόντο (2010), Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας (Ράιαν Γκόσλινγκ) και Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας (Μισέλ Γουίλιαμς), Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας (Μισέλ Γουίλιαμς) Ανεξάρτητη αμερικάνικη ταινία, που έκανε αίσθηση στο περυσινό Φεστιβάλ των Κανών. Ο φακός του Ντέρεκ Σιανφράνς παρακολουθεί την πορεία του Ντιν και της Σίντι, δύο νέων στη Νέα Υόρκη, που ερωτεύονται, δοκιμάζουν να φτιάξουν οικογένεια, αλλά ο χρόνος και η φθορά διαλύουν τα πάντα. Η ιστορία αρχίζει όταν η σχέση τους βρίσκεται κοντά στο τέλος. Ο Ντιν δουλεύει περιστασιακά μπογιατζής, αρχίζει και τελειώνει τη μέρα με μια μπίρα στο χέρι. Η Σίντι εγκατέλειψε το όνειρο της Ιατρικής και δουλεύει νοσοκόμα με ατέλειωτες βάρδιες. Με διαρκή φλας μπακ, ο Σιανφράνς περιγράφει τη γνωριμία τους. Όταν η Σίντι ήταν ακόμη μαθήτρια και ήθελε να σπουδάσει γιατρός, ενώ ο Ντιν την πολιορκούσε με τραγούδια και την διεκδικούσε παίζοντας ξύλο με τους αντιζήλους του. Το Blue Valentine είναι ένα ειλικρινές και ανθρώπινο δράμα, ένα μελαγχολικό μπλουζ συναισθημάτων, μια ρεαλιστική απεικόνιση της

πραγματικότητας. Σε χαμηλότονους ρυθμούς του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, συνεχίζει την παράδοση του Τζον Κασσαβέτη με δάνεια από τη γαλλική Νουβέλ Βάγκ. Σκηνοθετημένη με συναίσθημα από τον Σιανφράνς, η ταινία διαθέτει δύο καταπληκτικές, βαθιές και παθιασμένες ερμηνείες από τον Ράιαν Γκόσλινγκ και τη Μισέλ Γουίλιαμς. Εκείνη υποψήφια για Όσκαρ. Εκείνος έλειπε άδικα από την πεντάδα. ΚΡΙΤΙΚΗ: Χρήστος Μήτσης (ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ) Αφοπλιστικά ειλικρινές και ανθρώπινο δράμα στους χαμηλότονους ρυθμούς του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά. Εξαιρετικό σάουντρακ και ερμηνευτικό ρεσιτάλ από τον Ράιαν Γκόσλινγ και την υποψήφια για Όσκαρ Μισέλ Γουίλιαμς. ΚΡΙΤΙΚΗ: Νίκη Κεφαλά (Cine.gr) Μία από τις ταινίες που μας είχε κάνει αίσθηση στο περασμένο Φεστιβάλ των Κανών. Το χαρισματικό πρωταγωνιστικό δίδυμο Ryan Gosling και Michelle Williams (στην πρώτη της εμφάνιση μετά τον θάνατο του Heath Ledger), σε ρόλους που ταιριάζουν Με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Derek Cianfrance, έχουμε τη ρεαλιστική απεικόνιση - και στις ερωτικές σκηνές - μιας σχέσης που ξεκινά με αρκετά καλές προϋποθέσεις, αλλά με την πάροδο του χρόνου και τις δυσκολίες της καθημερινότητας οδηγείται σε τέλμα. Η ειλικρινής, όσο και ορισμένες φορές ποιητική ματιά του σκηνοθέτη πάνω στο θέμα των σχέσεων, δημιουργεί ένα ξεχωριστό φιλμ, που δεν το ξεχνάς εύκολα. Στα θετικά και η μουσική των Grizzly Bear. ΚΡΙΤΙΚΗ: Σταύρος Γανωτής (Cine.gr) Ο Derek Cianfrance επιλέγει να αφηγηθεί ένα «λούμπεν» ρομάντζο με τον μοναδικό τρόπο που θα ήταν ταιριαστός: Με μια αφήγηση σαν του Κασσαβέτη και με νοοτροπία Νουβέλ Βαγκ. Αυτός ο συνδυασμός έχει εμφανιστεί κι άλλες φορές στον σύγχρονο κινηματογράφο, κυρίως τον ευρωπαϊκό, αλλά σπάνια τόσο λειτουργικά. Το αποτέλεσμα είναι μια σινεφίλ ταινία, την οποία όμως μπορεί να παρακολουθήσει κάθε είδους κοινό. Το «blue» του τίτλου παραπέμπει άμεσα στην μελαγχολία, αλλά ταιριάζει και στο λαϊκό τραγούδι, το αμερικανικό blues. Γιατί αυτό είναι το στόρι. Μια αράδα λαϊκών στοίχων από αυτούς που φοβόμαστε να μην συμβούν και σε εμάς. Άψογος ο Ryan Gosling, άρτια η Michelle Williams, ανεβάζουν την ποιότητα. Η ταινία του Cianfrance θέλει να μιλήσει κι όχι να κριθεί. Να συμβουλεύσει περί μοιραίου κι όχι να αριστεύσει. Να τραγουδηθεί κι όχι να σαρώσει βραβεία. ΚΡΙΤΙΚΗ: Πόπη Παπαδοπούλου(Cine.gr) Το Blue Valentine φτιάχτηκε για να ξεφύγει από τα όρια μιας οθόνης, για να αφήσει τους πρωταγωνιστές του να αναπνεύσουν το ίδιο οξυγόνο με εμάς, να μας αιχμαλωτίσουν, ώστε να νιώσουμε μαζί τους ένα-ένα τα συναισθήματα που βιώνουν. Ο ρομαντικός Dean ερωτεύτηκε την απόμακρη Cindy, η ρεαλίστρια Cindy ερωτεύτηκε τον προστατευτικό Dean. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες τους βρήκαν για λίγο καιρό ένα σημείο ισορροπίας, μέχρι που ενώθηκαν με δύο βέρες και ένα παιδί. Αλλά σπάνια ο ρεαλισμός και η ονειροπόληση καταφέρνουν να συμβιώσουν. Ο Dean ξεγυμνώνει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται, ενώ η Cindy προστατεύει τον δικό της από φόβο. Αυτός δεν κάνει ποτέ σχέδια για το μέλλον, εκείνη δεν μπορεί να μη σκέφτεται το αύριο. Κάτω από το μπλε φως του δωματίου ενός φτηνού ξενοδοχείου

ανταλλάσσουν γλυκόπικρα βλέμματα και παραδίδουν μαθήματα ζωής. Ρεσιτάλ συναισθημάτων από τον Ryan Gosling και την Michelle Williams, που μπορούν να καθιερωθούν στην ιστορία των πιο ταιριαστών κινηματογραφικών ζευγαριών. Το Blue Valentine δεν σε κάνει να λυπάσαι για τον συγκεκριμένο έρωτα που δεν επιβίωσε, αλλά να χαίρεσαι που κατάφερε να υπάρξει. Ένα μελαγχολικό μπλουζ συναισθημάτων, μια ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας. Blue Valentine, όπως λέμε Μελαγχολικός Έρωτας. ΚΡΙΤΙΚΗ: Δημήτρης Παπαμίχου (myfilm.gr) Το ανεξάρτητο σινεμά που μας αρέσει! Χαρακτηριστικό δείγμα Αμερικάνικου Ανεξάρτητου Κινηματογράφου αποτελεί το BLUE VALENTINE του Σίανφρανς. Γνώρισε την αποθέωση στο Σάντανς, καθώς οι "αρχιερείς" του Independent πνεύματος, Γκόσλινγκ και Γουίλιαμς δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Για άλλη μια φορά δικαιώνεται η άποψή μου σχετικά με την αξία του "κορυφαίου" Φεστιβάλ του κόσμου, εκείνου στο Σάντανς, που οι ταινίες του τα τελευταία χρόνια ανανεώνουν συνολικά την κινηματογραφική γραφή και αφήγηση, χωρίς τις εξαρτήσεις και τους συμβιβασμούς που επιβάλλουν οι μεγάλες εταιρείες ή τα κόκκινα χαλιά και η γκλαμουριά κάποιων "κενών" ευρωπαϊκών φεστιβάλ. Ο Αμερικάνικος Ανεξάρτητος Κινηματογράφος βρισκόταν στην πρωτοπορία ανέκαθεν. Με το Σάντανς αυτό "θεσμοθετείται". Να τα πάρουμε με τη σειρά. Το φιλμ είναι μια σπουδή πάνω στις σχέσεις, μια τομή στην ανθρώπινη επαφή. Μια ρεαλιστική προσέγγιση της συμβίωσης, χωρίς ωραιοποιήσεις, δήθεν "αποδόμηση", κατακερματισμό "αφήγησης" ή εσωστρεφή "αποστασιοποίηση". Με ωμό ακατέργαστο φως, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς των κλισέ που χρησιμοποιούν τα χολιγουντιανά στούντιο. Γιατί απλά ακολουθεί τους νόμους της φυσικής ζωής, της εξέλιξης, της αποξένωσης, της αλλοτρίωσης, χωρίς να μεροληπτεί υπέρ ή κατά. Ένα οικογενειακό δράμα σε δύο χρόνους, που δε σκοπεύει να καθαγιάσει την ηθική. Στο πριν κυριαρχεί ο έρωτας. Αγνός, αμόλυντος, αυθεντικός, χωρίς δεσμεύσεις και σχεδιασμό. Στο μετά, ακολουθούμε μια προδιαγεγραμμένη πορεία παρακμής. Η οικογένεια διαλύεται. Οι συμβιβασμοί μεγαλώνουν μαζί με τις υποχρεώσεις. Έχουμε ένα ζευγάρι που οι δρόμοι τους μέρα με τη μέρα αποκλίνουν. Το μόνο κοινό που τους ενώνει είναι το παιδί τους. Χωρίς οι εξωτερικοί παράγοντες (εξωσυζυγικές σχέσεις, επαγγελματική αστάθεια) να επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την σχέση τους, το φιλμ εντυπωσιάζει για την αφηγηματική του μεστότητα και λιτότητα, το βάθος των χαρακτήρων, τις ερμηνευτικές επιδόσεις και τους συμβολισμούς, όπως στο φινάλε που κορυφώνεται την 4η Ιουλίου! Το BLUE VALENTINE δεν κραυγάζει για τις χαμένες ευκαιρίες σε μια σχέση κι ούτε διακατέχεται από ανασφάλεια για το τέλος της. Πολύ ειλικρινά, βαθιά ανθρώπινα και συγκινητικά περιγράφει τον δρόμο με τις δυσάρεστες απώλειες, χωρίς να προσπαθεί να εκμαιεύσει τον οίκτο ή να εκπέσει στον διδακτισμό. Ο φόβος του ανθρώπου για το άγνωστο είναι γνωστός. Όμως το ίδιο το άγνωστο σε άλλους εξασκεί μία απίστευτη γοητεία. Μια σχέση τελειώνει όταν δεν βγάζει άλλο "χυμό", σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Αναμφίβολα, άξια η υποψηφιότητα της Μισέλ Γουίλιαμς στα Όσκαρ. Η αναγνωρισιμότητα του πρωταγωνιστικού ντουέτου την έσπρωξε στα μεγάλα βραβεία. Και τελικά ο σκηνοθέτης υπογράφει μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, εκτός Χόλιγουντ. Η προσωπική του αφήγηση μας αφορά όλους. Από το "ειδικό" μεταπηδά στο "συνολικό". Η ευρύτερη αντίληψη σχετικά με τα αίτια της κοινωνικής κρίσης περνάει μέσα από τον ιστό της μικροκοινωνίας, δηλαδή της οικογένειας. Και είναι ευφυής ο τρόπος που τη διαχειρίζεται ο δημιουργός, καθώς τη συνθέτει διαλεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους της σύγχρονης ζωής, όπως, τον αποσυντονισμό του ανθρώπου από την καταναλωτική κοινωνία και τον ανελέητο ανταγωνισμό που μεταλλάσσουν τις ανθρώπινες προτεραιότητες με χαρακτήρα έντονα ατομικιστικό και ωφελιμιστικό. Δεν φταίει το πνεύμα για την κατάρρευση του "αμερικάνικου ονείρου", αλλά η ύλη από το οποίο χτίστηκε!

Συνοπτικά, το BLUE VALENTINE είναι μία εξαιρετική ταινία, δείγμα του πόσο ανεξάντλητες ιδέες, πρωτότυπης σύλληψης μπορεί να αφηγηθεί ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος - πρωτοπόρος τάσεων και ρευμάτων παγκοσμίως. Χωρίς εφέ, διδακτισμό και φλυαρία στοχεύει κατευθείαν στην καρδιά και το μυαλό του θεατή. Με όρους σύγχρονης μινιμαλιστικής τραγωδίας. Ένα φιλμ, χαρακτηριστικό δείγμα κινηματογραφικής λατρείας στη νέα δεκαετία του 21ου αιώνα, που διανύουμε. ΚΡΙΤΙΚΗ από FILM BOY Το Blue Valentine του Derek Cianfrance είναι μια δυνατή ταινία, αποφασισμένη να στοιχειώσει πολλούς από εσάς και να δημιουργήσει πόλωση και έντονες συζητήσεις. Μιλάει για ένα ζευγάρι αλλά προσέξτε αγαπητοί αναγνώστες, δεν είναι ένα date movie. Σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να τη δείτε με το έτερον σας ήμισυ. This is not a love story! Η ιστορία επικεντρώνεται στον Dean (Ryan Gosling) και τη Cindy (Michelle Williams), ένα παντρεμένο ζευγάρι που ζει στη Pennsylvania με τη μικρή τους κόρη (Faith Wladyka). Ο Dean είναι ένας εργάτης που έχει παρατήσει το σχολείο και, αν και έχει αρκετά καλλιτεχνικά ταλέντα δε θέλει τίποτε άλλο από τη ζωή του εκτός από το να γίνει καλός πατέρας, σύζυγος και οικογενειάρχης. Η Cindy από την άλλη είναι ένα κορίτσι με πολλές φιλοδοξίες. Σπούδασε νοσηλευτική για χρόνια και τώρα είναι μια αφοσιωμένη νοσοκόμα που περιμένει την ευκαιρία της για μια επαγγελματική καριέρα. Η ταινία πηγαίνει μπρος και πίσω χρονικά, φτιάχνοντας ένα πορτρέτο του τι άνθρωποι ήταν πριν γνωριστούν, πως γνωρίστηκαν κι ερωτεύτηκαν και πως τελικά έφτασαν στα προβλήματα του γάμου. Ενδιάμεσα στα flash back, το φιλμ μας δείχνει το ζευγάρι στο τώρα, να προσπαθεί να αναθερμάνει τη φλόγα προτού αυτή εξασθενίσει τελείως. Τα γυρίσματα της ταινίας ήταν προγραμματισμένα να γίνουν την Άνοιξη του 2008 αλλά αναβλήθηκαν τότε λογω του θανάτου του Heath Ledger, πρώην φίλου της Michelle Williams και πατέρα της κόρης τους Matilda. Οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης θα μπορούσαν να γυρίσουν τη ταινία με άλλη πρωταγωνίστρια αλλά από σεβασμό στο πρόσωπο της προτίμησαν να την περιμένουν. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με το σκηνοθέτη ΝΤΕΡΕΚ ΣΙΑΝΦΡΑΝΣ Ποια ήταν η έμπνευση σας για την ταινία; Όταν ήμουν παιδί είχα δύο εφιάλτες- έναν πυρηνικό πόλεμο και το διαζύγιο των γονιών μου. Αυτή η ταινία αφορά τη δεύτερη φοβία μου. Πως ξεκίνησε η ταινία; Ποια ήταν η διαδικασία; Έντεκα χρόνια σταματούσαμε και ξεκινούσαμε συνεχώς. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να τυπώνω το πρώτο προσχέδιο του σεναρίου το καλοκαίρι του 1998, πιστεύοντας ότι θα ξεκινούσαμε γυρίσματα πριν το φθινόπωρο. Γνώρισα τη Μισέλ Γουίλιαμς την άνοιξη του 2003, και προσπάθησα μάταια να ξεκινήσω την ταινία μαζί της. Το 2005 γνώρισα το Ράιαν, και προσπαθήσαμε πάλι να ξεκινήσουμε με διάφορα σενάρια στο μυαλό, αλλά συναντούσαμε διαρκώς εμπόδια. Χρεοκοπία, απολύσεις, θάνατοι κτλ., κρατούσαν την ταινία σε διαρκή λήθη. Για πολύ καιρό, τη θεωρούσαμε καταραμένη. Τότε γνώρισα τους παραγωγούς Τζέιμι Πατρίκοφ, Άλεξ Ορλόφσκυ και Λυνέτ Χάουελ, κι ένοιωσα ξαφνικά πολύ τυχερός βλέποντας την αφοσίωση τους στην ταινία. Προσπαθήσανε όσο ήταν δυνατό. Πληγωθήκανε όσο κι εγώ. Υποφέραμε μαζί. Αλλά συνεχίζαμε να έχουμε πίστη. Να συγκεντρωνόμαστε σε αυτό. Έπαιζα την ταινία στο μυαλό μου ξανά και ξανά. Προετοιμαζόμουν συνεχώς. Σχεδίαζα συνεχώς. Παρέμεινα εμπνευσμένος. Δούλευα συνεχώς με τους ηθοποιούς για να το κάνω καλύτερο. Μόλις εμφανίστηκε η ευκαιρία, την αρπάξαμε και καταφέραμε με κάποιο τρόπο να μετατρέψουμε την κατάρα σε ευλογία. Εφάρμοσα μια αυστηρή διαδικασία την οποία προετοίμαζα 11 χρόνια. Και ήμουν ευγνώμων για το χρόνο που είχα να περιμένω. Η ταινία έγινε καλύτερη εξαιτίας του. Έγινε η ταινία που θέλαμε ακριβώς.

Πόσο διήρκησαν τα γυρίσματα; Που έγιναν; 30 ημέρες περίπου. Γυρίσαμε στην Πενσιλβάνια και στο Μπρούκλιν. Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή της ταινίας; Τόσες πολλές. Δε μπορώ να διαλέξω. Ωστόσο, θα σας πω για τον τρόπο που οι αγαπημένες μου στιγμές αναδεικνύονται από την αόρατη αλλά απτή σύνδεση του Ράιαν και της Μισέλ. Θυμάμαι την πρώτη σκηνή που γυρίσαμε με αυτούς τους δύο. Ήταν ο Ντιν που εμφανίζεται με λουλούδια για δείπνο με τους γονείς της Σίντυ. Ήμουν πάρα πολύ νευρικός, γιατί έφτιαχνα ένα πορτρέτο μιας πολύ στενής σχέσηςόλα εξαρτιόταν από τη χημεία των δύο. Αν δεν ήταν εκεί, θα έπρεπε να βρω τεχνάσματα και κόλπα για να δημιουργήσω το δεσμό στην οθόνη. Δε χρειάζεται νομίζω να αναφέρω πόσο ανακουφίστηκα όταν τους είδα μαζί για πρώτη φορά. Υπήρχε μαγεία ανάμεσα τους. Τη δέχτηκα με ανοιχτή αγκαλιά, και υπήρξαμε όλοι μάρτυρες. Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή που είχατε να γυρίσετε; Τα γυρίσματα της ταινίας ήταν σαν να κάνουμε διακοπές. Όλη η σκληρή δουλειά έγινε στην προετοιμασία, και μετά ο μαραθώνιος έληξε. Τα γυρίσματα ήταν η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Εάν έπρεπε να διαλέξω μία σκηνή, θα έλεγα ότι είναι στο δωμάτιο του μέλλοντος, όπου οι σκηνές ήταν απελπιστικά οικείες και ο χώρος ήταν κλειστοφοβικός και στοιβαγμένος. Επίσης, η σκηνή στο ντους που γυρίζαμε για δύο συνεχόμενες ημέρες ήταν ιδιαίτερη πρόκληση. Είχαμε δύο γυμνούς ηθοποιούς, σε μια ντουζιέρα που γλιστρούσε επικίνδυνα, δύο κάμερες, δύο οπερατέρ, ένα μπούμαν κι εμένα φυσικά σε ένα πολύ μικρό μπάνιο. Τραβούσαμε για πολύ ώρα και οι κάμερες κάθε 20 λεπτά κλείνανε λόγω της θερμοκρασίας. Σα να μην έλειπαν όλα αυτά, το σαπούνι που χρησιμοποίησαν ο Ράιαν και η Μισέλ τους χάρισε πολλά εξανθήματα. Δεν παραπονέθηκαν ωστόσο, και συνέχισαν σαν πρωταθλητές. Μετά την όγδοη ώρα γυρισμάτων τη δεύτερη μέρα βέβαια, ήθελαν απλά να φύγουν από αυτό το μπάνιο. Η ταινία εξελίσσεται στο παρόν και στο παρελθόν, με το παρελθόν να καταλαμβάνει αρκετούς μήνες στη ζωή τους, ενώ το παρόν μόνο ένα 24ωρο. Γιατί επιλέξατε να πείτε την ιστορία έτσι; Η ταινία έχει να κάνει με την αντίθεση: άντρας/ γυναίκα, αγάπη/ μίσος, φως/ σκοτάδι κτλ. Αυτή η δυαδικότητα υπάρχει και στη χρονική δομή της ταινίας. Ήθελα η ταινία να λειτουργεί όπως η μνήμη, με το παρελθόν να αντιπροσωπεύει τη μακροχρόνια μνήμη και το παρόν τη βραχυπρόθεσμη. Πάντα με συνάρπαζε πως ο χρόνος αλλάζει τις εμπειρίες. Φαίνεται να τις ενισχύει και να τις ωραιοποιεί. Μια απλή στιγμή, μπορεί κάποιος να τη θυμάται ως μνημειώδη. Ακόμη, με εκπλήσσει πως χάνω το χρόνο ο ίδιος στη ζωή μου- για παράδειγμα πως είναι δυνατόν 20 λεπτά οδήγησης να τα αισθάνομαι σαν 20 δευτερόλεπτα; Που πηγαίνει ο χρόνος; Ήθελα να αντιμετωπίσω τη μεγιστοποίηση του χρόνου, όπως και την έλλειψη του με κινηματογραφικό τρόπο. Σε τι μορφή γυρίσατε την ταινία; Το 2002 έγραψα ένα μανιφέστο, περιγράφοντας τους κανόνες για να γυρίσεις μια ταινία. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, έμεινα πιστός σε αυτούς τους κανόνες. Γυρίσαμε τις σκηνές του παρελθόντος σε φιλμ 16mm. 100% χειροκίνητη κάμερα. Ένας φακός 25mm. Η ιδέα ήταν να αντικατοπτρίσουμε τη φυσικότητα και τα νιάτα των χαρακτήρων. Ελευθερία. Ευκαιρίες. Γυρίσαμε το παρόν με δύο κάμερες red. Ήταν πάντα σε τρίποδες και όσο πιο μακριά γινόταν από τους ηθοποιούς. Προσαρμόσαμε φακούς με μεγάλο μήκος για να δίνουν αποπνικτικά κοντινά πλάνα. Θέλαμε ένα κλειστοφοβικό κόσμο με κοντινά, χειρονομίες, συναισθήματα που θα αντικατόπτριζαν τους ηθοποιούς σα να είναι παγιδευμένοι. Συνέπεια. Απόγνωση. Ως ένας από τους σεναριογράφους, ποια νομίζετε ότι είναι η ουσία της ταινίας και των χαρακτήρων; Ειλικρίνεια. Όμορφη ασχήμια. Άσχημη ομορφιά. Αγάπη. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

ΡΑΪΑΝ ΓΚΟΣΛΙΝΚ/ Ντιν: Ο ρόλος του στον Πιστό (THE BELIEVER) το 2001, ήταν η αρχή μιας μεγάλης καριέρας για τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Πήρε εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία του κι έκανε τη βιομηχανία του κινηματογράφου να τον προσέξει. Εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του και σήμερα, όπως έγραψαν πρόσφατα και οι New York Times. Το 2004, το Showest τον ονόμασε τον πιο υποσχόμενο ανερχόμενο ηθοποιό. Το 2007, ήταν υποψήφιος για Χρυσή σφαίρα για την ερμηνεία του στο Ο Λαρς και η Κούκλα του (LARS AND THE REAL GIRL). Τον προηγούμενο χρόνο ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Ά ανδρικού για την ερμηνεία του στο HALF NELSON. Η ερμηνεία του στην ταινία του χάρισε υποψηφιότητες και στα βραβεία Screen Actors Guild, Broadcast Film Critics, Film Independent Spirit, Chicago Film Critics, Online Film Critics Society, Toronto Film Critics και στα βραβεία Satellite. Απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού από το National Board of Review, κι έλαβε τα βραβεία καλύτερης ανδρικής ερμηνείας από τα φεστιβάλ του Σηάτλ και της Στοκχόλμης. Η ερμηνεία στον Πιστό, το οποίο κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ του Σάντανς το 2001, του χάρισε υποψηφιότητες στα βραβεία Independent Spirit, από το London Film Critic s Circle, ενώ απέσπασε το βραβείο από την Ένωση Κριτικών της Ρωσίας. Το 2002, επέστρεψε στο Σάντανς με το Ο Κανόνας της Σφαγής (THE SLAUGHTER RULE), ερμηνεύοντας ένα ευαίσθητο έφηβο με το Ντέιβιντ Μορς. Έλαβε πολύ δυνατές κριτικές για το ψυχολογικό θρίλερ που ακολούθησε Θεωρίες εγκλήματος (MURDER BY NUMBERS), στο πλάι της Σάντρα Μπούλοκ. Έπαιξε επίσης στο Σύγκρουση Τιτάνων (REMEMBER THE TITANS), με το Ντένζελ Ουάσινγκτον. Η τάση του Γκόσλινγκ να αναλαμβάνει περίπλοκους ρόλους, του πρόσφερε και τον πρωταγωνιστικό στο Δηλητηριασμένες Ψυχές (THE UNITED STATES OF LELAND), μαζί με τους Κέβιν Σπέισι και Ντον Τσιντλ. Ακολούθησαν το ρομαντικό δράμα Το Ημερολόγιο (THE NOTEBOOK), το STAY, με τους Γιούαν Μακ Γκρέγκορ και Ναόμι Γουότς, το Απόδειξη Ενοχής (FRACTURE) με τον Άντονυ Χόπκινς και το Μοιραία Σχέση (ALL GOOD THINGS). Ταυτόχρονα, έχει κι ένα μουσικό συγκρότημα, με το φίλο του Ζακ Σιλντς, τους Dead Mans Bones, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους. ΜΙΣΕΛ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ/ Σίντυ: Η συγκλονιστική ερμηνεία της Γουίλιαμς στο Μυστικό του Brokeback Mountain (BROKEBACK MOUNTAIN) του Ανγκ Λι, της χάρισε ένα βραβείο Broadcast Film Critics Association, όπως και υποψηφιότητες για Καλύτερο Β γυναικείο ρόλο στα SAG, τις Χρυσές Σφαίρες, τα BAFTA και στα Όσκαρ. Το 2004, μοιράστηκε μια υποψηφιότητα στα βραβεία Screen Actors Guild με τις συμπρωταγωνίστριες της για το THE STATION AGENT. Το 2005, το Motion Picture Club την ονόμασε την πιο υποσχόμενη ηθοποιό του μέλλοντος. Το 2007 ήταν υποψήφια για βραβείο Independent Spirit, για την ερμηνεία της στο Η Γη της Επαγγελίας (LAND OF PLENTY) του Βιμ Βέντερς. Στο ανεξάρτητο Γουέντι & Λούσι (WENDY AND LUCY), η Γουίλιαμς συγκίνησε κι απέσπασε βραβείο ερμηνείας από τους κριτικούς κινηματογράφου του Τορόντο και την τρίτη της υποψηφιότητα για βραβείο Independent Spirit. Στις επόμενες ταινίες της θα συνεργαστεί και πάλι με την Κέλυ Ράιχαρτ για το MEEK S CORNER και στο TAKE THIS WALTZ με το Σεθ Ρόγκεν. Άλλες ταινίες που έχει εμφανιστεί είναι το INCENDIARY, Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης (SYNECDOCHE, NEW YORK), το I'M NOT THERE, τα Οικογενειακά Μυστικά (IMAGINARY HEROES), το A HOLE IN ONE, το THE HOTTEST STATE, το THE HAWK IS DYING, το ME WITHOUT YOU, και το DICK. Πρόσφατα εμφανίστηκε στο Νησί των Καταραμένων (SHUTTER ISLAND), του Μάρτιν Σκορτσέζε με το Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ευρύτερα γνωστή έγινε με τη συμμετοχή της DAWSON'S CREEK, την τηλεοπτική σειρά του WB που ξεκίνησε το 1998 και διήρκησε έξι χρόνια. Σχετικά με τους δημιουργούς ΝΤΕΡΕΚ ΣΙΑΝΦΡΑΝΣ / Σκηνοθεσία, σενάριο : Ο Ντέρεκ σπούδασε στη σχολή κινηματογράφου του Πανεπιστημίου του Κολοράντο. Οι πρώτες σπουδαστικές του

ταινίες βραβεύτηκαν από το πανεπιστήμιο κι απέσπασαν και το πρώτο βραβείο του Independent Film Channel για δουλειές φοιτητών. Γύρισε την πρώτη του ταινία όταν ήταν 23, το BROTHER TIED. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Σάντανς, όπου χαρακτηρίστηκε ως «ένα από τα καλύτερα ανεξάρτητα ντεμπούτα που έχουμε δει εδώ και καιρό». Η ταινία ταξίδεψε σε διεθνή φεστιβάλ και κέρδισε βραβεία σε έξι από αυτά. Ο Ντέρεκ συνέχισε με διάφορα ντοκιμαντέρ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση με ποικίλα θέματα και καλλιτέχνες όπως οι Mos Def, Sean Diddy Combs, Run-DMC, Cassandra Wilson και Annie Lennox. Επίσης, κινηματογράφησε το CAGEFIGHTER, που πραγματευόταν τις πολεμικές τέχνες, βετεράνους ποδηλάτες για το ROLLING THUNDER-RIDE FOR FREEDOM, έφηβους μπασκετμπολίστες για τη σειρά του MTV BATTLEGROUNDS, και το SHOTS IN THE DARK, που πραγματευόταν την φωτογράφιση σκηνών εγκλήματος. Για το STREETS OF LEGEND κέρδισε βραβείο φωτογραφίας στο Σάντανς το 2003. Σκηνοθέτησε επίσης άπειρα διαφημιστικά, την ιντερνετική σειρά MEET THE LUCKY ONES και το ντοκιμαντέρ για το ίντερνετ FORD: BOLD MOVES. Στο παρόν, ετοιμάζει το METALHEAD, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες τον επόμενο χρόνο. TZOI KERTIS / Σενάριο : Ο Τζο Κέρτις συνεργάζεται χρόνια με τον Ντέρεκ Σίανφρανς, και είναι η τρίτη ταινία τους στο Σάντανς. Το 1997, εργάστηκε μαζί με τον Κέρτις ως σεναριογράφος, μοντέρ και παραγωγός για το BROTHER TIED. Το 2003, ο Τζο έγραψε και σκηνοθέτησε το STREETS OF LEGEND aka: QUATTRO NOZA, που κέρδισε το βραβείο φωτογραφίας στο Σάντανς. Το 2007, σκηνοθέτησε την πρώτη του κωμωδία, το WESTMINSTER WIFE SHOW. Το 2008, έγραψε ένα σενάριο THE MAGNIFICENT PUMA, για τη ζωή μιας έφηβης που επιβιώνει από τα γεγονότα της 9ης Σεπτεμβρίου. Αυτή τη στιγμή τελειώνει το σενάριο για το STORM DRAGON, μια οικογενειακή ταινία για μία απροσάρμοστη λιβελούλα που σώζει τη ζωή ενός μικρού παιδιού σε μια καταιγίδα. ΚΑΜΙ ΝΤΕΛΑΒΙΝ / Σενάριο : Ως παιδί χωρισμένων γονιών, όπως και ο Σιανφράνς, η εμπειρία της εμπλούτισε σημαντικά το σενάριο του BLUE VALENTINE. Αυτή τη στιγμή εργάζεται στο σενάριο του CHURCH, ένα θρίλερ με έναν κληρικό που διαπράττει φόνο. Το CHURCH έφτασε στους ημιτελικούς του διαγωνισμού του Netflix : Find Your Voice Film. Το HETEROPHOBIA είναι το τελευταίο της σενάριο, που έγραψε για την Ντανιέλα Σι ("The L Word"). Το 2007, έγραψε το OWOTO, το οποίο έλαβε τρεις υποψηφιότητες Webby. Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ "Unicorn Tears" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Ράιαν Γκόσλινγκ "I Cant Stop Thinking About It" Μουσική και στίχοι Mick Collins, Ερμηνεία The Dirtbombs "We Belong" Μουσική και στίχοι David Eric Lowen & Daniel Anthony Navarro, Ερμηνεία Pat Benetar "Granny Diner" Μουσική και στίχοι / Ερμηνεία Grizzly Bear "In Ear Park" Μουσική και στίχοι Daniel Rossen & Fred Nicolaus, Ερμηνεία Department of Eagles "Smoking Gun Bleeding Knives" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Ράιαν Γκόσλινγκ "Easier" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "Lullaby" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "At The Drop of the Day" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Matt Sweeney, Peter Raeburn, Nick Foster North Haven" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Matt Sweeney & Bjorn Yttling "Dory" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "You Always Hurt the Ones You Love" Μουσική και στίχοι Doris Fisher & Allan Roberts, Ερμηνεία Ράιαν Γκόσλινγκ You and Me" Μουσική και στίχοι Penny Johnson, Ερμηνεία Penny & The Quarters

"I Live With You" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "Foreground" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "Smoke Gets In Your Eyes" Μουσική και στίχοι Otto Harbach & Jerome Kern, Ερμηνεία The Platters "Shift (Alternate Version)" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear "Alligator (Choir Version)" Μουσική και στίχοι/ Ερμηνεία Grizzly Bear Μουσική επένδυση από τον LINUS HUEY