Μερικές σημειώσεις πάνω στις πολιτικές γραμμές μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας κατά τη Μαοϊστική περίοδο Μερικές σημειώσεις πάνω στις πολιτικές γραμμές μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας κατά τη Μαοϊστική περίοδο 24η Ιανουαρίου 2008 (Prairie Fire) Παρατίθενται εδώ τέσσερις γραμμές: 1.ΕΝΑΝΤΙΑ στην Πολιτιστική Επανάσταση με ΚΑΚΗ ταξική ανάλυση του Πρώτου Κόσμου 2.ΥΠΕΡ της Πολιτιστικής Επανάστασης με ΚΑΚΗ ταξική ανάλυση του Πρώτου Κόσμου 3.ΕΝΑΝΤΙΑ στην Πολιτιστική Επανάσταση με ΚΑΛΥΤΕΡΗ ταξική ανάλυση του Πρώτου Κόσμου 4.ΥΠΕΡ της Πολιτιστικής Επανάστασης με ΚΑΛΥΤΕΡΗ ταξική ανάλυση του Πρώτου Κόσμου Η πρώτη γραμμή εκπροσωπεί το συφερτό των ρεβιζιονιστών κατά τη
δεκαετία της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ήταν κατά της ταξικής πάλης ενάντια στους Κινέζους καπιταλιστές και στην εργατική αριστοκρατία του Πρώτου Κόσμου. Η δεύτερη γραμμή εκπροσωπείται περίφημα από το Μάο και τη Συμμορία των Τεσσάρων. Αν και ο Μάο ήταν ασαφής όσον αφορά την πράξη, η διακηρυγμένη του γραμμή ήταν υποστήριξη της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ωστόσο, ο Μάο και οι Τέσσερις έβλεπαν την εργατική αριστοκρατία του Πρώτου Κόσμου ως συμμάχους. Ο Μάο είναι ξεκάθαρος στα γραπτά του όσον αφορά αυτό. Πριν και κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης οι Τέσσερις επίσης έκαναν αρκετές δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες, η εργατική αριστοκρατία των ΗΠΑ ήταν ταξικός σύμμαχος. Το λάθος αυτό έγινε όσον αφορά τον Πρώτο Κόσμο γενικά. (Πρώτος Κόσμος με τη σημερινή έννοια, που περιλαμβάνει ΗΠΑ, Καναδά, Δυτική Ευρώπη-και Ελλάδα-, Ιαπωνία, Αυστραλία, Ισραήλ) Αυτή ήταν και η κυρίαρχη γραμμή μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας τη δεκαετία της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ο Κρυπτοτροτσκισμός δεν εμφανίστηκε από το πουθενά. Κάποιες ευθύνες πρέπει να αποδοθούν στο Μάο και στους Τέσσερις. Αυτοί που ρίχνουν τις ευθύνες αλλού είναι δογματικοί, που πιο πολύ τους ενδιαφέρει να προστατέψουν το Μάο και τους Τέσσερις σαν πρόσωπα και ηγέτες, παρά την ιστορική αλήθεια. Οι Μαοïστές-Τριτοκοσμιστές αντιτίθενται σε τέτοιες πρακτικές που ευδοκιμούν σε διάφορες οργανώσεις. Στην τρίτη γραμμή ανήκει ο διάσημος σύμμαχος του Λιου Σάο Σι (Liu Shaqoi) : Ο ρεβιζιονιστής Πενγκ Τσεν (Peng Zhen). Σύμφωνα με ένα ανώνυμο ντοκουμέντο που κυκλοφορούσε στη Σαγκάη το 1967: οι Κινέζοι καπιταλιστές, κατά τη γνώμη του Πενγκ Τσεν, ήταν προοδευτικότεροι από την αμερικάνικη εργατική τάξη! Επίσης, τα κινέζικα αστικά κόμματα κείτονταν αριστερότερα από τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης! Επισκέφτηκε σπίτια πολλών καπιταλιστών και βρήκε τις ζωές τους σπαρτιατικές. «Ένας Σοβιετικός εργάτης ζει καλύτερα από τους
περισσότερους καπιταλιστές μας!» είπε. Παλιότερα το 1957, είχε πει ότι η κύρια αντίθεση στην Κίνα δεν ήταν πλέον μεταξύ των εργατών και των καπιταλιστών, αλλά μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης. «Η μεγάλη πρόκληση τώρα» δήλωνε, «είναι να μετατρέψουμε την Κίνα από μια οπισθοδρομική χώρα σε μια ανεπτυγμένη σοσιαλιστική χώρα.» (1) Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι αυτό κυκλοφορούσε από κάποιους Μαοïστές για να επιτεθούν στον Πενγκ. Ο Πενγκ ήταν ένας ρεβιζιονιστής δήμαρχος του Πεκίνου, ο οποίος προσπάθησε να σταματήσει την Πολιτιστική Επανάσταση στην αρχική φάση της. Ο Πενγκ προσπάθησε να περιορίσει την Πολιτιστική Επανάσταση σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Παρόλα αυτά, ο Πενγκ ήταν πιο σωστός στην παγκόσμια ταξική ανάλυση του από το Μάο και τους Τέσσερις και χρησιμοποιούσε καλύτερη ταξική ανάλυση από πολλούς επικριτές του. Ο Πενγκ χρησιμοποιούσε μια ορθότερη οπτική της ταξικής διάρθρωσης του κόσμου για να προωθήσει μια δική του εκδοχή της Θεωρίας των Παραγωγικών Δυνάμεων και να αποπροσανατολίσει ή μάλλον να σταματήσει την ταξική πάλη στην Κίνα: Αν οι Αμερικανοί «εργάτες» και τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα είναι ταξικοί σύμμαχοι, τότε γιατί να πολεμήσουμε τους Κινέζους καπιταλιστές; Άλλωστε, οι Κινέζοι καπιταλιστές ήταν πολύ φτωχότεροι και λιγότερο αστοποιημένοι. Αν δεν θα αντιπαλέψουμε την εργατική αριστοκρατία του Πρώτου Κόσμου, τότε γιατί να πολεμήσουμε τους Κινέζους καπιταλιστές; Πρέπει να γίνει παραδεκτό, ότι η θέση του Πενγκ ήταν συνεπέστερη από τη θέση του Μάο, που έλεγε, ότι πρέπει να καταπολεμηθούν οι καπιταλιστές της Κίνας, ενώ να θεωρείται σύμμαχος η εργατική αριστοκρατία της Αμερικής. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Πενγκ ήταν αντιαμερικάνος. Η θέση του Πενγκ αποτελεί άρνηση της ταξικής πάλης γενικά. Ο Μάο άφησε την πλειοψηφία των Αμερικανών έξω από το στόχαστρο του κινέζικου προλεταριάτου. Ο Πενγκ χρησιμοποίησε τις ταξικές αναλύσεις του Μάο για να αφήσει τους ΠΑΝΤΕΣ εκτός του στοχάστρου του κινέζικου προλεταριάτου. Πιθανότατα η θέση του Πενγκ να ήταν και ευρέως διαδεδομένη, αφού αυτός ήταν ψηλά στην κρατική
ιεραρχία, ήταν δήμαρχος του Πεκίνου. Ο πλησιέστερος στην τέταρτη γραμμή ήταν ο Λιν Πίαο. Η γραμμή του Λιν Πίαο είναι η πλησιέστερη, στο να στηρίζει την ταξική πάλη και ενάντια στους Κινέζους καπιταλιστές και ενάντια στον Πρώτο Κόσμο συνολικά. Ακόμη και αν υπάρχουν αμφιβολίες, όσον αφορά τα πεπραγμένα του Λιν, η γραμμή του οδηγεί στο να βλέπει κανείς τον Πρώτο Κόσμο συνολικά και τον Τρίτο Κόσμο συνολικά, ως τις δύο βασικές μονάδες μιας συναρτησιακής σχέσης. Η επίπτωση της γραμμής του Λιν είναι, ως επί το πλείστον, να ξεγράφει τους ταξικούς αγώνες στον Πρώτο Κόσμο. Ο αγωνιστής για την απελευθέρωση των Μαύρων Robert F. Williams παρέφρασε τον Λιν το 1967: «Παραμένοντας πιστοί στις αρχές του λαïκού πολέμου, όπου οι τεράστιες μάζες των εκμεταλλευομένων λαών του κόσμου εκπροσωπούν τις αγροτικές μάζες που περικυκλώνουν τις πόλεις (τις εκμεταλλεύτριες βιομηχανικές χώρες)»(2) Ο αρχιρεβιζιονιστής Bob Avakian (RCP-Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής), γκουρού της λατρείας «Αγαπάτε την Αμερική» στη σύγχρονη εποχή, επέκρινε τη γραμμή του Λιν Πίαο το 1983: «Ο Λιν Πίαο ήταν ένας από τους αρχηγούς του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας το 1960 και σχετίζεται με τη γραμμή που επιφυλάσσει ιδιαίτερα για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό τη σφαγή από τον «Τρίτο Κόσμο», με ταυτόχρονους εθνικοαπελευθερωτικούς νικηφόρους πολέμους έναντι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στον «Τρίτο Κόσμο», και ει δυνατόν, την ολοκληρωτική του καταστροφή.»(3) Η γραμμή του Λιν φαίνεται ακόμη πιο λογική, αν ειδωθεί και σε συνδυασμό με τη θεωρία ότι η νέα αστική τάξη στην Κίνα εκείνη την εποχή, ήταν μάλλον λακέδες των ιμπεριαλιστών, παρά ιμπεριαλιστές οι ίδιοι. Το 1967, ο Κι Μπεν Γου (Qi Benyu) ενώ γράφει, «Η αντίθεση ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και τον κινέζικο λαό, είναι η κύρια αντίθεση στη σύγχρονη κινέζικη κοινωνία. Ο ιμπεριαλισμός είναι ο πρώτος και ο πιο άγριος εχθρός του κινέζικου λαού.», δεν αρνείται ωστόσο την ανάγκη να διεξαχθεί ταξική πάλη στο εσωτερικό της Κίνας.(4) Άλλωστε, ο Qi ήταν συνδεδεμένος με την αριστερή πτέρυγα της ομάδας της
Πολιτιστικής Επανάστασης και το μαζικό κίνημα καταλήψεων εξουσιών από τους ερυθροφρουρούς του 1967. Αντιθέτως, η εγχώρια ταξική πάλη στην Κίνα είναι μια προέκταση της παγκόσμιας ταξικής πάλης. Έτσι είχαν τα πράγματα καθώς η νέα αστική τάξη ήταν κυρίως υποτελής στον ιμπεριαλισμό. Αυτό το επιχείρημα μπορούσε να αντιταχθεί απέναντι στο εχθρικό ρεύμα, ειδικά στη δεξιά πτέρυγα του Λαïκού Απελευθερωτικού Στρατού που εναντιωνόταν στο Λιν, υποστηρίζοντας ότι τα μαζικά κινήματα μέσα στην Κίνα, μείωναν τη δυνατότητα για άμυνα απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Το άρθρο του Qi αναμφιβόλως συγκρίνει τα μαζικά κινήματα της Πολιτιστικής Επανάστασης στα τέλη της δεκαετίας του 60 με την εξέγερση των Boxer. Συγκρίνει τη νέα αστική τάξη, ειδικά το Λιου Σάο Σι, «το πιο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο μέσα στο κόμμα που έχει πάρει τον καπιταλιστικό δρόμο», με τους κομπραδόρους του παλιού καιρού. Αργότερα, η πτώση του Λιν Πιάο συνδέθηκε με το λεγόμενο πραξικόπημα της 16ης Μαΐου. Όμως, αυτό δεν ήταν παρά ένα αριστοτεχνικό αστυνομικού τύπου ξαναγράψιμο της ιστορίας. Ωστόσο υπάρχουν μερικά σημεία επαφής ανάμεσα στις δύο τάσεις. (Δηλαδή του Λιν και του Qi) Αυτές οι γραμμές υπονομεύουν τα επιχειρήματα του Πενγκ (του δήμαρχου του Πεκίνου) για τη Θεωρία των Παραγωγικών Δυνάμεων, βασιζόμενες σε έναν πιο σωστό ταξικό προσανατολισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι, η αριστερή πτέρυγα των μαζικών κινημάτων συσπειρώθηκε γύρω από τα έργα του Λιν για να αντιταχθεί στον Τσου Ενλάι (Zhu Enlai) και τον Τσεν Γι (Chen Yi) το 1967. Ωστόσο, σε ποιό βαθμό οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν τα ιδεολογικά σημεία επαφής της γραμμής Λιν και της γραμμής Qi δεν είναι γνωστό. Αργότερα, ο Μάο παίρνει θέση ενάντια στο Λιν σε μια σειρά από ζητήματα. Ο Τσου Ενλάι, ο Ντενγκ Σιάο Πινγκ και ο Τσεν Γι υπήρξαν οι αρχιτέκτονες της απομάκρυνσης από τη γραμμή του Λιν, που έβλεπε τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές και τους σοσιαλιμπεριαλιστές να λειτουργούν σε σύμπνοια, σαν συνέταιροι, για να καταπιέζουν τον Τρίτο Κόσμο τη δεκαετία του
70. Υπήρξαν οι αρχιτέκτονες αυτού που έγινε γνωστό ως η Θεωρία των Τριών Κόσμων τη δεκαετία του 70. Αυτοί που στήριξαν τη λάθος εκδοχή της Θεωρίας των Τριών Κόσμων, ότι οι Σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές ήταν μεγαλύτερος εχθρός των λαών από τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές, θα πρεπε να σκεφτούν αν αυτό είναι έστω από μαθηματική σκοπιά εύλογο λαμβάνοντας υπόψη, ότι η πλειοψηφία των δυτικών πληθυσμών ήταν παρασιτική ήδη και πριν από τη δεκαετία του 70. Οι Μαοïστές-Τριτοκοσμιστές πρέπει να αρχίσουν να κάνουν σκληρές ερωτήσεις για την Ιστορία. (1)Hunter, Neale. Shanghai Journal. Beacon Press, Boston: 1969. pp 17 (2) http://greek.llco.org/archives/2279 (3) Avakian, Bob. For A Harvest of Dragons. RCP Publications, USA: 1983. pp150-151 (4) Qi Benyu. Patriotism or National Betrayal? Foreign Language Press, Beijing: 1967. pp. 13