Ομιλία στη συγκέντρωση 6/10/16 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι: Η σημερινή συγκέντρωση των κλαδικών Συνδικάτων της Βιομηχανίας, είναι ένα βήμα κλιμάκωσης στον αγώνα για την υπογραφή ΣΣΕ με βάση την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Αγώνας που τα συνδικάτα δεν σταμάτησαν ούτε μια στιγμή να δίνουν. Που συνεχίζεται πιο αποφασιστικά από τις αρχές του καλοκαιριού, από μία σειρά Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα και μέχρι σήμερα έχει αγκαλιαστεί από πάνω από 400 συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η απαίτηση για ΣΣΕ δεν είναι υπόθεση μόνο κάποιων εκπροσώπων Διοικήσεων των Σωματείων. Έχει συζητηθεί σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, οργανώθηκαν συνελεύσεις στα εργοστάσια, συγκεντρώσεις και περιοδείες, όλο το προηγούμενο διάστημα. Είναι ζήτημα που απασχολεί τους εργαζόμενους συνολικά και το επόμενο διάστημα θα γίνει κύμα που θα δυναμώνει. Σήμερα είμαστε εδώ για να στείλουμε το μήνυμα σε Κυβέρνηση και Εργοδότες, ότι ο αγώνας για τις ΣΣΕ, δεν πρόκειται να μείνει στη συλλογή υπογραφών και στην κατάθεση αιτημάτων. Το δίκιο μας, θα το διεκδικήσουμε και θα το επιβάλουμε με σκληρό ταξικό αγώνα, σε κάθε τόπο δουλειάς, στους κλάδους και συνολικά με την ΕΤ και τους συμμάχους της. Θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας αξιοποιώντας κάθε μορφής πάλη μέχρι να επιβάλουμε την υπογραφή και την εφαρμογή των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο. Για να πάψει αυτό το χάλι με τους εργαζόμενους 2 και 3 ταχυτήτων. Καλά θα κάνουν Κυβέρνηση και εργοδότες να γνωρίζουν ότι «Οι σημερινοί φοβισμένοι, δε θα είναι για πάντα φοβισμένοι». Γιατί μπορεί κάτω από εκβιασμούς, τρομοκρατία και απολύσεις, οι εργάτες στην κρίση να χάσαμε πολλά. Όμως δεν έχουμε χάσει την
υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά μας, που μπορεί να γίνει οργανωμένη δύναμη αντίστασης. Η Κυβέρνηση μαζί με τα επιτελεία των εκμεταλλευτών μας γνωρίζουν καλά πως δεν είναι ανίκητοι. Γι αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους. Προσπαθούνε να σπείρουν την ηττοπάθεια και την παραίτηση στους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα. Ότι «τα πράγματα είναι έτσι και δε θα αλλάξουν ποτέ», ότι «το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάζεις πως θα σώσεις το τομάρι σου». Εξωραΐζουν το ΣΕΒ και τους βιομήχανους, λέγοντας ότι «εμείς είμαστε με την υγιή επιχειρηματικότητα». Βάζουν τους εργαζόμενους να τσακώνονται μεταξύ τους, χωρίζοντάς τους σε: Δημόσιο- ιδιωτικό τομέα, Έλληνες- Μετανάστες, Παλιούς και Νέους, Μόνιμους και Έκτακτους εργαζόμενους. Μας λένε: «Πρέπει να κάνετε υπομονή για να βγούμε στο ξέφωτο, μην αντιδράτε, γιατί τα μέτρα είναι εθνικά αναγκαία». Δε μας θέλουν απλά παρατηρητές, αλλά ένθερμους υποστηρικτές των μνημονίων, να πιστέψουμε ότι είναι για το καλό μας. Όταν βλέπουν ότι αυτή η προπαγάνδα δεν πιάνει και ο λαός ξεσηκώνεται, στέλνουν τα ΜΑΤ να τον ψεκάσουν μήπως και τρομάξει. Ο στόχος άλλωστε, για εξασφάλιση της κερδοφορίας και της ανάπτυξης, για λογαριασμό του κεφαλαίου, πάνε μαζί, χέρι χέρι με τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία. Κανένας νέος εργάτης δεν πρέπει να ξαφνιάζεται με περιστατικά όπως η επίθεση με χημικά στους συνταξιούχους. Ούτε να επαναπαύεται με τις υποσχέσεις ότι δε θα ξαναχτυπήσουν εργάτες και συνταξιούχους. Και λέμε για τους νέους εργάτες που δεν έχουν πείρα αγώνων, γιατί οι συνταξιούχοι που δέχτηκαν επίθεση προχθές από τα ΜΑΤ, έχουνε φάει τόνους χημικών, διεκδικώντας τα δικαιώματα που εμείς απολαμβάναμε και τώρα μας παίρνουν πίσω. Έχουν δει στις κυβερνήσεις να αλλάζουνε κόμματα, όμως όλοι τους σταθερά υπηρετούσαν τα
συμφέροντα του κεφαλαίου, όπως ακριβώς κάνει σήμερα και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Η γενιά των συνταξιούχων που αγωνίζονται, το καθήκον της το έκανε. Τώρα έχουμε εμείς την ευθύνη, για τους όρους που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Η επίθεση της Κυβέρνησης δε θα σταματήσει, συνεχίζει και κλιμακώνεται. Επιβεβαιώνεται ότι τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Η δίκαιη ανάπτυξη που ευαγγελίζονται είναι «δίκαιη» μόνο για τα αφεντικά. Στους βιομήχανους δίνουν από τη μία φτηνό εργατικό δυναμικό και από την άλλη επιδοτήσεις με τη σέσουλα. Ο στόχος για ανάπτυξη και κερδοφορία, θα εξασφαλίζεται με συνεχείς μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, με παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με εντατικοποίηση στην εργασία, με τρομοκρατία και αυταρχισμό. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από την έκθεση των περίφημων «Σοφών». Ποιοι είναι άραγε αυτή η Επιτροπή των Σοφών; Είναι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΣΕΒ. Βάλανε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα δηλαδή. Και νομίζουνε ότι μπορούνε να μας δουλέψουνε βαφτίζοντας το ψάρι κρέας. Τι λέει η επιτροπή των «πάνσοφων» για τις Ομαδικές Απολύσεις; Διαλέγει να μην πάρει θέση ανοιχτά υπέρ της απελευθέρωσης, κάνει όμως κάτι χειρότερο. Προτείνει ως αντίβαρο στις ομαδικές απολύσεις, την «εργασία μειωμένου ωραρίου», που «πρέπει να είναι ευέλικτη βάσει των αναγκών της επιχείρησης», όταν αυτή βρεθεί σε «οικονομική δυσχέρεια», φτάνοντας μέχρι και τις μηδέν ώρες.
Στην πραγματικότητα, η προτεινόμενη ρύθμιση ενισχύει τον εκβιασμό «δέξου τη δουλειά - λάστιχο για να μη σε απολύσω». Για τον κατώτατο μισθό, το πόρισμα γράφει, ότι «θα πρέπει να υπάρχει ένας νόμιμος κατώτατος μισθός που θα λαμβάνει υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, την ανάπτυξη, τις τιμές, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, την ανεργία, τα εισοδήματα και τους μισθούς». Σε απλά ελληνικά, καλεί τους εργοδότες να πληρώνουνε με ότι τους περισσεύει, αρκεί να μη θίγεται η κερδοφορία τους. Σε κάθε περίπτωση, η επιτροπή διευκρινίζει ορθά-κοφτά ότι «δεν συνιστούμε την επιστροφή στο προηγούμενο σύστημα, ειδικά στα επίπεδα των μισθών που υπήρχαν πριν από την κρίση, αλλά έναν εκσυγχρονισμό, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή βέλτιστη πρακτική». Κατά τον ίδιο τρόπο, η επιτροπή προτείνει να παραμείνει η άθλια διάκριση που ισχύει σήμερα στον κατώτερο μισθό για τους πάνω και κάτω των 25 ετών. Στις προτάσεις της για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, η επιτροπή ξεπερνάει ακόμα και τον υπουργό Εργασίας στη μαστοριά με την οποία προσπαθεί να εξαπατήσει τους εργαζόμενους. Έτσι, σύμφωνα με το πόρισμα, «οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας θεωρούνται αντιπροσωπευτικές εφόσον καλύπτουν το 50% των εργαζομένων της διαπραγματευτικής μονάδας του κλάδου/επαγγέλματος». Προβλέπεται, μεν την «αρχή της εύνοιας» της καλύτερης σύμβασης αν υπάρχουν περισσότερες από μία. Αυτό όμως δε θα ισχύει αν οι κοινωνικοί εταίροι προβλέπουν ρήτρες για συγκεκριμένα ζητήματα, οι οποίες επιτρέπουν προσωρινές αποκλίσεις σε περιπτώσεις επειγουσών οικονομικών αναγκών των επιχειρήσεων».
Δηλαδή, πριν ακόμα επικυρώσουν την αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, αρχίζουν να την ξηλώνουν, για να καταστεί τελικά η κλαδική σύμβαση ένα πουκάμισο αδειανό για τους εργαζόμενους. Συνάδελφοι: Καταλαβαίνεται τι μας ετοιμάζουν; Αυτοί είναι οι όροι που θέλουν να εργαζόμαστε από εδώ και μπρός. Και όσο θα οξύνονται οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου, όσο θα εντείνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή, τόσο πιο βάρβαρο θα γίνεται το κεφάλαιο και οι Κυβερνήσεις του για να επιβιώσει. Αυτό που γίνεται στη χώρα μας, δεν είναι καμία ελληνική πρωτοτυπία, ούτε μας το επιβάλουν οι ξένοι. Είναι απαίτηση των βιομηχάνων για να αυξήσουν την κερδοφορία τους. Οι Βέλτιστες Πρακτικές της ΕΕ είναι που εφαρμόζονται στη Γερμανία που κυριαρχεί η ενοικιαζόμενη εργασία, στην Αγγλία που έχουνε μηδενικές συμβάσεις, αντίστοιχα στη Γαλλία και αλλού. Η εργατική Τάξη της χώρας μας, Έλληνες και μετανάστες που δουλεύουμε στα εργοστάσια, οι χιλιάδες συνάδελφοι που μείνανε άνεργοι από τους κλάδους της βιομηχανίας, δεν μπορούμε να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν πρόκειται να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας σε κανένας σωτήρα. Μόνοι μας θα κατακτήσουμε το δίκιο μας, τη ζωή που μας αξίζει. Είναι η ώρα να ανοίξουμε μέτωπο όχι μόνο ενάντια στην Κυβέρνηση, τους Βιομήχανους και τα Μονοπώλια, αλλά και σε αυτούς που στηρίζουν μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα τα συμφέροντά τους.
Είναι ανάγκη να απαλλαγούμε από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συμμετέχει στους κοινωνικούς διαλόγους, τραπεζώνεται με τους εργοδότες και μας σκάβει το λάκκο. -Που νομιμοποιεί όλες τις διαδικασίες πετσοκόμματος των δικαιωμάτων μας και έπειτα θέλει να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο η αποδοχή της χαμοζωής. -Που μας λένε ότι συμφέρον των εργατών είναι οι επιχειρήσεις να είναι ανταγωνιστικές, ότι τα αφεντικά και οι εργάτες πονάμε το ίδιο, ότι πρέπει να υπάρχει ταξική ειρήνη και συνεργασία. Οι δυνάμεις αυτές των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ Αυτόνομης Παρέμβασης-ΜΕΤΑ κλπ. δεν αλλάζουν. Αυτοί υπηρετούν συνειδητά τους βιομήχανους, τα μονοπώλια και τα συμφέροντά τους. Πρέπει η εργατική τάξη να τους απομονώσει και να τους στείλει εκεί που ανήκουν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Είναι η ώρα να βγάλουμε όλοι τα συμπεράσματά μας για το «τι κίνημα χρειαζόμαστε» και να στηρίξουμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Είναι η στιγμή για κάθε Σωματείο, να πάρει τη δική του ταξική θέση. Να γυρίσει την πλάτη σε αυτούς που προδίδουν το δίκιο και την τάξη μας κάθε μέρα και να έρθει με το ΠΑΜΕ που υπηρετεί την τάξη μας και όχι τα αφεντικά. Να παραμερίσει τον εργοδοτικό συνδικαλισμό που για χρόνια ανδρώθηκε με τη ρεμούλα και τη λαμογιά. Τώρα προβάλουν τη σαπίλα τους για να χτυπήσουν συνολικά την εργατική συνδικαλιστική δράση και πάλη. Να καταδικάσουμε εκείνες τις δυνάμεις που όλο το προηγούμενο διάστημα έσπειραν αυταπάτες ότι οι εργάτες έχουν να κερδίσουν από την εναλλαγή κυβερνήσεων. Στήριξαν με όλη τους τη δύναμη την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και μετά σαν απατημένοι σύζυγοι, έρχονται και μας χτυπάνε φιλικά την πλάτη. Στόχος τους είναι να στρέψουν
την αγανάκτηση μακριά από τον στόχο, να πάμε μαζί για να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους. Συνάδελφοι: Όλοι γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για να επιβάλουμε ΣΣΕ για όλους με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας, θα είναι σκληρός και δύσκολος. Αλλά θα τα καταφέρουμε! Είναι αγώνας δεμένος με το δυνάμωμα και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Τις ΣΣΕ όπως και όλα τα δικαιώματά μας δε μας τα χάρισε κανένας. Τα επέβαλλε με την πάλη του το εργατικό κίνημα. Έτσι θα γίνει και σήμερα! Γι αυτό πρέπει οι Βιομήχανοι, οι εργοδότες και η Κυβέρνηση, που οργανώνονται και σχεδιάζουν το πώς θα μας χτυπήσουν, να μας δουν οργανωμένους και αποφασισμένους. Να νιώσουν τη δύναμη της τάξης μας. Ένα τέτοιο κίνημα θέλουμε! Μόνο με γερή οργάνωση στους κλάδους και συνολικά στην ΕΤ μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Κανένας δεν μπορεί να σωθεί μόνος του, όταν βλέπει τα πάντα γύρω του να γκρεμίζονται. Γι αυτό πρέπει όλοι να δουλέψουμε. -Για συνδικάτα ισχυρά, οργανωμένα και μέσα στα μεγάλα εργοστάσια και τόπους δουλειάς. -Με σωματειακές επιτροπές που θα συμβάλουν στην κλαδική και πανεργατική ταξική ενότητα. -Όπου θα πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια σε κάθε αντεργατικό μέτρο στο χώρο δουλειάς και γενικότερα. Που θα οργανώνουν την πάλη τους μέσα από συλλογικές διεργασίες, Γενικές Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, που θα καταλήγουν σε σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των αποφάσεων. Να απαιτήσουμε τώρα υπογραφή ΣΣΕ διεκδικώντας:
Κανένας εργαζόμενος κάτω των 751 ευρώ, με όποια εργασιακή σχέση και αν εργάζεται. Υπογραφή Γενικής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Υπογραφή Κλαδικών ΣΣΕ με ελάχιστη βάση τους ήδη κατακτημένους μέσα από αυτές όρους, με καθολική ισχύ και υποχρεωτικότητα. Κανένας συμβιβασμός με τις εργασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων. Να πάψει πια αυτό το χάλι που εργαζόμενοι κάνουν την ίδια δουλειά και άλλος είναι μόνιμος, άλλος έκτακτος, άλλος ενοικιαζόμενος εργάτης και άλλος συμβασιούχος. Να πληρώνονται όλοι Ίδια λεφτά για την Ίδια δουλειά. Διεκδικούμε την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, διατάξεων και νόμων από το 2010 μέχρι σήμερα. Σε αυτή την κατεύθυνση να προετοιμάσουμε δυνάμεις για σκληρό αγώνα με όλες τις μορφές. Να αντιμετωπίσουμε οργανωμένα και από καλύτερες θέσεις, το νέο γύρο επιθέσεων που προετοιμάζει η κυβέρνηση στα Εργασιακά, την απελευθέρωση των απολύσεων, το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Ρίχνουμε βάρος στη δουλειά με τους ανέργους του κάθε κλάδου, απαιτώντας μέτρα προστασίας των ανέργων. Ο αγώνας μας δε σταματάει εδώ. Συνεχίζουμε με μεγάλο Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 17 Οκτώβρη όπου θα παραδοθεί στα κόμματα (εκτός της φασιστικής ΧΑ) το σχέδιο νόμου που υπογράφουν Σωματεία, Ομοσπονδίες και Ε.Κ.. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι: Από αύριο είμαστε όλοι στους χώρους δουλειάς και δίνουμε τη μάχη. Οργανώνουμε νέες συνελεύσεις σεεργοστάσια, παλεύουμε για το στήσιμο σωματειακών επιτροπών, όπου δεν υπάρχουν. Προετοιμαζόμαστε για γενική απεργία ώστε να επιβάλουμε τα αιτήματά μας. Κλείνουμε από τώρα αποφάσεις για συμμετοχή στο συλλαλητήριο στις 17
Οκτώβρη που μπορεί να είναι μία μαζική κατακραυγή των αντεργατικών μέτρων. Να είναι η κλιμάκωση ενός επιθετικού αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει.