επαγγελματικός προσανατολισμός ΑμεΑ Παναγιώτης Γιαβρίμης

επαγγελματικός προσανατολισμός ΑμεΑ Παναγιώτης Γιαβρίμης

Επαγγελματικός Προσανατολισμός είναι η επιστήμη η οποία αποσκοπεί στο να βοηθήσει το άτομοναγνωρίσειτονεαυτό του και να αξιοποιήσει τις ικανότητές του κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να αποκτήσει την ικανότητα αναζήτησης και κριτικού ελέγχου των πληροφοριών και να πάρει ορθές επαγγελματικές αποφάσεις (Σιδηροπούλου Δημακάκου, 1994).

Βασικοί άξονες Αυτογνωσία Λήψη απόφασης Ένταξη στην αγορά εργασίας

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός είναι αναγκαίος καθ όλη τη διάρκεια των σπουδών των ατόμων με αναπηρία καθώς βοηθά: α) στον προσδιορισμό και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων τους, β) στη γνώση του εαυτού τους, την αυτοαποδοχή και την αυτοεκτίμηση που θα οδηγήσει στην αλληλοαποδοχή τους με το κοινωνικό σύνολο, γ) στην ένταξή τους στην αγορά εργασίας τόσο χάρη στα δύο προηγούμενα σημεία όσο και χάρη στην παροχή εκπαιδευτικής και επαγγελματικής πληροφόρησης (Σιδηροπούλου Δημακάκου, 1995).

Σε μια μελέτη για τις επαγγελματικές άξιες των δυτικοευρωπαίων και τη στάση τους απέναντι στη δουλειά (Harding & Phillips 1986) βρέθηκεότιοιανάπηροινέοι αποδίδουν στην εργασία τα παρακάτω χαρακτηριστικά: παρέχει ευκαιρίες προσωπικής ανάπτυξης προσφέρει συναισθηματική ευχαρίστηση προσφέρει ανταμοιβή και ασφάλεια

Το ανάπηρο άτομο κατά την επίπονη πορεία που θα ακολουθήσει για την κοινωνική ενσωμάτωσή του πρέπει να υπερπηδήσει μία σειρά εμποδίων, όπως: α) Η εκπαίδευση (γενικήήεπαγγελματική) και η επαγγελματική κατάρτιση (ταχύρυθμη ή μακράς διάρκειας, στο χώρο κατάρτισης ή στον χώρο εργασίας, εναλλασσόμενη μεταξύ χώρου εκπαίδευσης και χώρου εργασίας ή οποιοσδήποτε άλλης μορφής). β) Η αυτόνομη μετακίνηση και διαβίωση (πλήρους ή μερικής κατά περίπτωση μορφής) η οποίαπεριλαμβάνει: την κινητικότητακαι τις μεταφορές, την πρόσβαση στα δημόσια κτίρια και τους χώρους πολιτικών εκδηλώσεων και ψυχαγωγίας, την στέγαση και την εργονομική διευθέτηση του χώρου παραμονής και εργασίας κ.ά. γ) Η επαρκής ενημέρωση, η οποία περιλαμβάνει: 1) την ενημέρωση των ιδίων των αναπήρων για τις υπάρχουσες δυνατότητες αντιμετώπισης των προβλημάτων τους και 2) την ενημέρωση της κοινής γνώμης και των εργοδοτών υπό την έννοια της εξοικείωσής τους με την ιδέα ότι όλα τα μέλη της κοινωνίας είναι ισότιμα και ισοδύναμα. Γιατί μπορεί μεν κάποτε ο παραγωγικός μηχανισμός να στηριζόταν στα ανθρώπινα σώματα, σήμερα όμως, ο οποιοσδήποτε μορφής ανταγωνισμός στηρίζεται και εξαρτάται από την τεχνολογία και κυρίως την μικροηλεκτρονική.

Ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός και η Εκπαιδευτική Συμβουλευτική που θα εφαρμοστούν στα άτομα με αναπηρία δεν διαφέρουν στις βασικές τους αρχές από την αντίστοιχη εφαρμογή τους στα υπόλοιπα άτομα. Οι διαφοροποιήσεις που υπάρχουν αναφέρονται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ξεχωριστής περίπτωσης αναπηρίας και επιβάλλουν τις εξής γνώσεις εκ μέρους του Συμβούλου: α) γνώση της ισχύουσας νομοθεσίας και των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, β) γνώση των χαρακτηριστικών των διαφόρων τύπων αναπηρίας και των συνεπειών τους στην εργασιακή συμπεριφορά των αναπήρων ατόμων, γ) γνώση των ευκαιριών της αγοράς εργασίας για τα άτομα αυτά ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους, δ) γνώση των μοντέλων επαγγελματικού προσανατολισμού για τα ανάπηρα άτομα, ε) γνώσητωνσυνεπειώντωνκοινωνικώνστερεοτύπωνστην αυτοεκτίμησή τους, στ) γνώση των τρόπων συνεργασίας με άλλους ειδικούς (όπως με τον γιατρό, τον ψυχολόγο, τον κοινωνικό λειτουργό και τον φυσιοθεραπευτή), ζ) γνώση των μοντέλων ανάπτυξης εργασιακών δεξιοτήτων και δεξιοτήτων της καθημερινής ζωής και αναζήτησης εργασίας (Σιδηροπούλου Δημακάκου, 1995)

η Ευρωπαϊκή Ένωση διαμόρφωσε ένα πολυετές σχέδιο δράσης, το οποίο ξεκίνησε το 2004 και υλοποιήθηκε μέχρι το 2010. Οι βασικοί τομείς προτεραιότητας αυτού του σχεδίου δράσης είναι (COM, 2003, 650:3): Η ένταξη και η προσαρμογή των ατόμων με αναπηρία στην αγορά εργασίας, η δημιουργία δηλαδή μιας αγοράς εργασίας χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς, όπου τα άτομα με αναπηρία θα απολαμβάνουν ίση συμμετοχή στην απασχόληση και την εργασία. Βέβαια για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρξει και ισότητα τόσο στην υγεία και την ασφάλεια, όσο και στην ικανότητα πρόσβασης στοχώροεργασίας. Η Δια Βίου Μάθηση για την υποστήριξη της απασχολησιμότητας, της προσαρμοστικότητας και της ενεργού ιδιότητας του πολίτη είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ατόμων με αναπηρία. Οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες κατέχουν ένα σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση και διατήρηση των ίσων ευκαιριών, κυρίως προς τα άτομα που αντιμετωπίζουν πολλαπλά προβλήματα πρόσβασης είτε στο χώρο, είτε στον τομέα της πληροφόρησης και της ενημέρωσης.

Με βάση αυτό το πολυετές σχέδιο δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργήθηκε καιστην Ελλάδα το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνική Ενσωμάτωση (ΕΣΔΕν). Οικύριοιτομείς δράσης για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία σύμφωνα με το Ελληνικό Σχέδιο Δράσης είναι: η κοινωνική στήριξη στο άτομο, στην οικογένεια, αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. η φροντίδα σε κοινωνικό και παιδαγωγικό επίπεδο. η παροχή συμβουλευτικής για την κοινωνική ένταξη ή επανένταξη. η οικονομική στήριξη για τυχόν στεγαστικά προβλήματα της οικογένειας. η λειτουργία ξενώνων για τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κινητικά και αισθητηριακά ή νοητικά προβλήματα. η βοήθεια στη μετακίνηση στους τόπους προκατάρτισης, κατάρτισης, πρακτικής άσκησης και απασχόλησης. η κατάλληλη εργονομική προσαρμογή των χώρων προκατάρτισης, κατάρτισης, άσκησης και απασχόλησης. η δημιουργία δικτύων αλληλοστήριξης και αλληλοβοήθειας Λειτουργία «Κέντρων Ημέρας». η ενίσχυση της αποϊδρυματοποίησης των ατόμων που ανήκουν στην ομάδα στόχου. η ενίσχυση των ικανοτήτων των ατόμων αυτών στους τομείς της αυτόνομης διαβίωσης, της αυτοσυντήρησης και της τήρησης των κανόνων υγιεινής Εκμάθηση των βασικών κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς. η ευαισθητοποίηση και σωστή ενημέρωση των αντιπροσωπευτικών εθελοντικών οργανώσεων για τα άτομα με αναπηρία. η ευαισθητοποίηση του κοινού και των εργοδοτών, καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και στιγματισμού και άρση των προκαταλήψεων και των εμποδίων. η ευαισθητοποίηση των επιχειρήσεων ή των οργανισμών που προωθούν ευκαιρίες πρακτικής άσκησης για μόνιμη απασχόληση των ατόμων με αναπηρία που καταρτίζονται επαγγελματικά. η ίδρυση και λειτουργία τράπεζας πληροφοριών. η δημιουργία δικτύων ανταλλαγής πληροφοριών και εμπειριών σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο. ησύστασημητρώουγιαταάτομαμεκινητικές δυσκολίες και αισθητηριακά προβλήματα.

Νομοθετικές ρυθμίσεις για την επαγγελματική αποκατάσταση των Ατόμων με Αναπηρία Με βάση το γεγονός, ότι η πολιτεία άρχισε να ενδιαφέρεται συστηματικά για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία την δεκαετία του 70, οι νομοθετικές ρυθμίσεις που υπήρχαν ως εκείνη την περίοδο ήταν ελάχιστες και αναφέρονταν κυρίως στα τυφλά άτομα. Επιπλέον, οι νομοθετικές αυτές ρυθμίσεις είχαν βοηθητικό χαρακτήρα και όχι ως άμεσο στόχο τους την κοινωνική ένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση αυτών των ατόμων.

Αρχικά, με το διάταγμα 2765/1954 (ΒΔ2765) «Περί διευκολύνσεως δια της πώλησιν των προϊόντων των εργαζομένων τυφλών», δίνεται ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα στους τυφλούς να δημιουργήσουν, να κοινωνικοποιηθούν, να αισθανθούν ικανοποίηση και να έχουν κάποιο χρηματικό όφελος. Από την άλλη το κράτος μέσο αυτής της διάταξης μειώνει τις δαπάνες του, αφού με τον τρόπο αυτόν μπορούσε να κόψει κάποια επιδόματα που παλαιότερα έδιναν σε αυτά τα άτομα.

Ο πρώτος νόμος με ακριβή αναφορά στα άτομα με αναπηρία, είναι ο Ν. 963/1979 (ΦΕΚ. Α 202/79), «Περί επαγγελματικής αποκατάστασης αναπήρων και εν γένει ατόμων μειωμένων ικανοτήτων». Γενικότερα, ο νόμος αναφέρεται σε άτομα, τα οποία έχουν περιορισμένες δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης λόγω σωματικής ή πνευματικής βλάβης (άρθρο 1) και υποχρεώνει με το άρθρο 10, όλες τις Δημόσιες Υπηρεσίες να προσλάβουν στις κενές θέσεις τηλεφωνητών, κλητήρων, θυρωρών και οδηγών ανελκυστήρων με μια αναλογία ένα προς τρία για τις θέσεις τηλεφωνητών και ένα προς πέντε για όλες τις υπόλοιπες.

Στο νόμο 963/79 γίνεται λόγος για επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία είναι αρμοδιότητα του ΟΑΕΔ, και με την Κοινή Απόφαση Φ3 3/Γ4/1551/80 των Υπουργών Εργασίας και Κοινωνικών Υπηρεσιών καθορίζονται τα τέσσερα πρώτα ιδρύματα αρμοδιότητας του τότε Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (ΥΚΥ), τα οποία "μπορούν να παρέχουν επαγγελματική εκπαίδευση σε αναπήρους" που στην πράξη εμφανίζεται ως μια μορφή επαγγελματικής κατάρτισης. Στη συνεχεία με τους νόμους 1143/81 και 1566/85 η επαγγελματική εκπαίδευση «κατακυρώνεται» τυπικά στο φυσιολογικό φορέα της δηλαδή υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΥΠΕΠΘ

Επίσης, με βάση το άρθρο 23, του Ν. 1320/83, όλοι οι φορείς του Δημοσίου τομέα υποχρεούνται να προσλάβουν χωρίς διαγωνισμό και σε αναλογία 5% του συνολικού τους εργατικού δυναμικού, άτομα με αναπηρία.

Επιπλέον, λίγο αργότερα, το 1986, θεσπίστηκε ο Ν. 1648/1986 (ΦΕΚ. Α 147), σύμφωνα με τον οποίο ρυθμίζονται οι διαδικασίες πρόσληψης και προστασίας των ατόμων με αναπηρία (Κουκιάδη, 1995: 296).

σύμφωνα με τον ν. 2527/1997, παρ. 4 του άρθρου 16, προβλέπεται η μείωση του ωραρίου εργασίας σε κάποιες συγκεκριμένες θέσεις εργασίας, όπως στους υπαλλήλους αορίστου χρόνου ή μόνιμους του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α, που έχουν παιδιά με κάποιο είδος αναπηρίας που υπερβαίνει το 67%.

Επίσης, ψηφίστηκε ο Ν. 2643/1998 «Μέριμνα για την απασχόληση προσώπων ειδικών κατηγοριών και άλλες διατάξεις», με τη έναρξη εφαρμογής του οποίου και σύμφωνα με το άρθρο 14 του ίδιου νόμου καταργούνται οι διατάξεις του νόμου 1648/1986, αλλά και οποιαδήποτε άλλη διάταξη που είναι αντίθετη του νόμου αυτού. Σύμφωνα μετο άρθρο 2, του Ν. 2643/1998, το ποσοστό υποχρεωτικής πρόσληψης των ατόμων με αναπηρία από τον Δημόσιο τομέα παραμένει 8% επί του συνόλου της εργατικής δύναμης του φορέα. Επιπλέον, καθορίζεται ο τρόπος διορισμού ή πρόσληψης των ατόμων με αναπηρία (άρθρο 4), προσδιορίζεται ο τρόπος τοποθέτησης των προστατευομένων και οι περιορισμοί (άρθρο 5), ορίζονται οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων που απασχολούν άτομα με αναπηρία (άρθρο 6 8) αλλά και οι κυρώσεις σεβάροςτωνεργοδοτώνανπαραβούντιςδιατάξειςτουνόμου αυτού (άρθρο 12). Το 2001 και το 2004, με τη ψήφιση του Ν. 2956/2001 και του προεδρικού διατάγματος 3227/2004, υπήρξαν κάποιες ευνοϊκότερες και πιο αποτελεσματικές αλλαγές στο Ν.2643/98 για τα άτομα με αναπηρία.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια έχουν εκδοθεί διάφορες υπουργικές αποφάσεις, για την υλοποίηση ποικίλων προγραμμάτων, σχετικά με την κοινωνική ενσωμάτωση και την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία, με κύριο φορέα υλοποίησης τον Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ). Για παράδειγμα, η υπ αριθ. 33863/24.8.1990 και η 33485/17.6.1998 αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αποτελούν το θεσμικό πλαίσιο του προγράμματος επιδότησης νέων θέσεων εργασίας και νέων ελεύθερων επαγγελματιών, στο πλαίσιο της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας «ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ». Επιπλέον, η υπ αριθ. 33605/15.6.1999 υπουργική απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο του προγράμματος «Καταπολέμηση του Αποκλεισμού από την Αγορά Εργασίας» και η υπ αριθ. 30278/23.3.2000 υπουργική απόφαση.

Οι υπ αριθ Β115231/04/05/2007 Κ.Υ.Α. με αριθμ. 200064/15 03 2007 αποφάσεις του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, αποτελούν το θεσμικό πλαίσιο του προγράμματος επιδότησης νέων θέσεων εργασίας και νέων ελεύθερων επαγγελματιών ατόμων ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Η διάρθρωση του προγράμματος αυτού είναι η ακόλουθη: Α.1 Πρόγραμμα πλήρους απασχόλησης τετραετούς διάρκειας, με διάρκεια επιχορήγησης 36 μήνες και υποχρέωση του εργοδότη να απασχολήσει το άτομο άλλον ένα χρόνο χωρίς επιχορήγηση. Α.2 Πρόγραμμα μερικής απασχόλησης τετραετούς διάρκειας, με διάρκεια επιχορήγησης 36 μήνες και υποχρέωση του εργοδότη να απασχολήσει το άτομο άλλον ένα χρόνο χωρίς επιχορήγηση. Α.3 Πρόγραμμα Πλήρους Απασχόλησης με σύμβαση Ορισμένου Χρόνου, με διάρκεια επιχορήγησης 3 μήνες το κατώτερο έως οκτώ μήνες το ανώτερο. Β. Πρόγραμμα επιχορήγησης νέων ελευθέρων επαγγελματιών, με διάρκεια δυο ετών. Γ. Πρόγραμμα επιχορήγησης για την εργονομική διευθέτηση του χώρου εργασίας ατόμων με αναπηρία

Βέβαια, παρόλο που όλα τα προγράμματα αυτά, στοχεύουν στη κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία, στην ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησής τους, στην οικονομική αυτονόμησή τους, στην παροχή ίσων ευκαιριών συμμετοχής, ανάλογα με τις ικανότητες και τις δεξιότητες κάθε ατόμου, καθώς επίσης, και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, υπάρχουν ακόμη πολλοί παράγοντες, οι οποίοι καθιστούν αδύναμη την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία, όπως είναι: η ελλιπήςενημέρωσητωνατόμωνμεαναπηρίααλλάκαιτων οικογενειών τους οι αρνητικές κοινωνικές στάσεις και οι αντιλήψεις, καθώς και η ελλιπής ενημέρωση των πολιτών για τα άτομα με αναπηρία η αδυναμία πρόσβασης στους εργασιακούς χώρους η μη χορήγηση επιδόματος αν απασχολούνται η ανεπαρκής επαγγελματική εκπαίδευση, που τους παρέχεται το είδος των ειδικοτήτων που διδάσκονται στα επαγγελματικά κέντρα (κοπτική, ραπτική, κεραμική).

Έρευνες Σχετική με το θέμα αυτό είναι η έρευνα του Γιαννίτσα και συνεργατών (2000). Στην έρευνα αυτή το επάγγελμα του τηλεφωνητή εμφανίζεται ως το πλέον εφικτόγιαταάτομαμεπροβλήματαόρασης, σύμφωνα με την άποψη των συμμετεχόντων στην έρευνα. Όταν όμως τα υποκείμενα ρωτήθηκαν ποιο επάγγελμα τους αρέσει, άσχετααννομίζουνότι μπορούν να το ακολουθήσουν στο μέλλον, τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις συγκέντρωσαν η γυμναστική ακαδημία και ο αθλητισμός, τα καλλιτεχνικά και τεχνικά επαγγέλματα και οι εργασίες γραφείου (Γιαννίτσας κ.ά., 2000).

Μια άλλη έρευνα σχετική με την επαγγελματική αποκατάσταση των τυφλών είναι της Παπαδημητρίου (1994), στην οποία έλαβαν μέρος 136 άτομα με προβλήματα όρασης άνω των 18 ετών. Το 68% του πληθυσμού των ανδρών και το 98% των γυναικών, ασκεί το επάγγελμα του τηλεφωνητή. Επίσης, υπάρχει ένα ποσοστό ατόμων που εργάζονται ως μουσικοί (7%) και ως δικηγόροι (7%). Τα επαγγέλματα όμως τα οποία προτιμούν οι ερωτηθέντες είναι: χειριστής ηλεκτρονικού υπολογιστή, επιχειρηματίας, μηχανικός, εκπαιδευτικός και γυμναστής. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι το72% των ανδρών και το71% των γυναικών δήλωσαν ικανοποιημένοι από την εργασίας τους, ενώ το 28% των ανδρών και το 29% των γυναικών απάντησαν ότι είναι δυσαρεστημένοι από το επάγγελμα που ασκούν.

Στην έρευνα της Κοντομηνά (1994) χρησιμοποιήθηκε δείγμα 24 μαθητών με προβλήματα όρασης, που φοιτούσαν στη Β' και Γ' τάξη του Λυκείου. Τα άτομα αυτά δήλωσαν ότι επιθυμούν να εργαστούν ως: ελεύθεροι επαγγελματίες, ως ανώτερα διοικητικά στελέχη, ως μουσικοί, εκπαιδευτικοί και δικηγόροι. Επίσης ανέφεραν και τα επαγγέλματα του κοινωνιολόγου και του ψυχολόγου. Τα επαγγέλματα που δήλωσαν ότι θα κάνουν στην πραγματικότητα είναι: του μουσικού, του τηλεφωνητή, του νομικού συμβούλου και του εκπαιδευτικού σε ειδικά σχολεία

Σιδηροπούλου ημακάκου. Γιαβρίμης & Κλουβάτου (2002) Κατανομή (Απόλυτες και Σχετικές Συχνότητες) των επαγγελμάτων που εξασκούν οι εργαζόμενοι. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΣΥΧΝΟΤΤΗΤΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 2 5,00% ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ 1 2,50% ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ 2 5,00% ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 4 10,00% ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 2 5,00% ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΗΣ 29 72,50% ΣΥΝΟΛΟ 40 100,00%

Κατανομή (Απόλυτες και Σχετικές Συχνότητες) των επαγγελμάτων που θα ήθελαν να εξασκούν οι άνεργοι. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 3 7,5 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ 4 10,0 ΙΑΤΡΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 2 5,0 ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ 4 10,0 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ 15 37,5 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 6 15,0 ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 4 10,0 ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΑΣ 2 5,0 Σύνολο 40 100,0

Κατανομή (Απόλυτες και Σχετικες Συχνότητες) των επαγγελμάτων που θα ήθελαν να εξασκούν οι εργαζόμενοι. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 4 10,0 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ 8 20,0 ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ 2 5,0 ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ 1 2,5 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ 13 32,5 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ 9 22,5 ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ 2 5,0 ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΑΣ 1 2,5 Σύνολο 40 100,0