Ο Μολύβιος, και το Τέρας (Διασκευή παραμυθιού ) ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ 4 Erasmus Plus/KA2 2014-2016
Σημειώσεις Εκπαιδευτικού Γιαννάκη Μαρία Δασκάλα Τάξεις στις οποίες απευθύνεται. Α & Β. Λόγω του ότι η κατανόηση του αρχικού κειμένου του παραμυθιού «Ο Μολύβιος, οι πεταλούδες και οι αφρικανικοί ελέφαντες» δυσκόλευαν τους μικρούς μαθητές, αποφασίσθηκε να γίνει η διασκευή του. Σε αυτή χρησιμοποιήθηκαν απλές και γνώριμες φράσεις, ώστε να βοηθήσουν τους μαθητές στην κατανόηση και επεξεργασία του παραμυθιού. Μετά τη διασκευή διαβάστηκε το νέο κείμενο, παράγραφο παράγραφο και οι μαθητές αφού το γνώρισαν και το έκαναν δικό τους, ζωγράφισαν ότι άκουγαν. Έτσι δημιουργήθηκε ένα μικρότερο και απλούστερο παραμύθι με το ίδιο θέμα με το αρχικό. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 2
Μια φορά κι ένα καιρό, σε μια μακρινή πεδιάδα που είχε γύρω-γύρω βουνά και πέρα μακριά μια θάλασσα, ήταν μια μικρή πολιτεία η «Μολυβούπολη». Είχε πολλά χαρτιά και χιλιάδες γομολάστιχες. Τα σπίτια της ήταν φτιαγμένα από κόκκινα, μπλε, κίτρινα και πράσινα τετράδια. Όπως καταλάβατε ήταν η πόλη των μολυβιών. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 3
Κάθε βράδυ όλοι ησύχαζαν καθώς τους έπαιρνε ένας γλυκός ύπνος.όχι όλοι!!!! Ένα μικρό μολυβάκι ο Μολύβιος δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Συνεχώς σκεφτόταν την αυριανή μέρα στο σχολειό!!! Σκεφτόταν πως θα γράψω το «ζ» το μικρό και με τι «ι» γράφεται η καμήλα; Αχ!!! Πώς γράφεται το εξήντα έξι; Τί θα κάνω; Όλη τη νύχτα στο μυαλό του γύριζαν πολλές εικόνες. Πάγωνε η καρδούλα του!! Η δασκάλα θα τον κοιτάξει με άγριο βλέμμα. Οι συμμαθητές μου θα γελάνε με αυτά που είπα. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 4
Ύστερα θα με πιάσει πονόκοιλος,θα φτερουγίζουν πολλές πεταλούδες στο στομαχάκι μου. Θα νιώθω λες και ένας ελέφαντας θα πατάει το λαιμό μου!!! Μάταιο προσπαθεί να κοιμηθεί! Φοβόταν για το αύριο. Στο όνειρο του έβλεπε να τον κυνηγάει το «ι» παρέα με το «η» και παραπίσω το «ου»!! Ο κόκορας της Μολυβούπολης λάλησε δυνατά για να ξυπνήσουν οι κάτοικοι. Ο Μολύβιος ξύπνησε αλλά σκεπάστηκε καλά μέχρι το κεφάλι. - Ξύπνα αγόρι μου!!! Φώναξε η μαμά του. -Μαμά δεν πάω σχολείο!! Δεν είμαι καλά. -Πάλι τα ίδια!! Μα τι έχει πάθει αυτό το παιδί;; Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 5
Πρόλαβε να φτάσει στο σχολείο στο τσακ. Μόλις είχε αρχίσει το μάθημα. Η δασκάλα τον δείχνει με το δάχτυλο της και του κάνει νόημα να σηκωθεί. -Σήκω Μολύβιε!! Γράψε την λέξη «καμήλα». Ο Μολύβιος πάγωσε!! Τον έπιασε φαγούρα, ξύνει το κεφάλι του. Τα ματάκια του γούρλωσαν. Δάγκωσε τα χείλια του. Τα γόνατα του λύθηκαν. Να και οι πεταλούδες ήρθαν!!! Μέσα στο στομάχι γινόταν πόλεμος!!! Σήκωσε το χέρι να γράψει. Έγραψε με μεγάλη προσπάθεια στο πίνακα τη λέξη. Κάθισε στο θρανίο παγωμένος. Οι συμμαθητές θα έχουν σκάσει στα γέλια μαζί του. Κανείς δεν θα τον θέλει για φίλο. Σκέφτηκε: Είμαι άχρηστος. Στο διάλειμμα καθόταν στο παγκάκι μόνος του. Δύσκολη μέρα η σημερινή. Πότε θα περάσει η ώρα των μαθηματικών. Δεν αντέχω άλλο σκεφτόταν και κουνούσε το κεφαλάκι του. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 6
Ο Μολύβιος ήταν ένα μικρό μολυβάκι σαν όλα τα παιδία της Μολυβούπολης. Έπαιζε, γελούσε, έτρεχε, σιγά-σιγά μεγάλωνε. Έφτασε η ώρα του σχολείου. Πρέπει να μάθεις πολλά γράμματα. Πρέπει να γίνεις καλός μαθητής. Πρέπει να πάρεις καλούς βαθμούς!! Ένα βράδυ σκέφτηκε μακάρι να είχε ένα μαγικό πλασματάκι που θα τον βοηθούσε στις δύσκολες στιγμές. Και η μαμά θα ήταν ευτυχισμένη και η δασκάλα του. Τότε παρακάλεσε την νονά του, την καλή νεράϊδα Ακουάρελα. -Τι θέλεις καλέ μου Μολύβιε;; -Καλή μου νονά θέλω να έχω 14 μάτια και 4 αυτιά, για να μην μου ξεφύγει τίποτα για να βλέπω και να τα ακούω όλα. Και έτσι να γίνω πρώτος και καλύτερος. -Είσαι σίγουρος Μολύβιε; -Αυτό νονά! Αυτό! Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 7
Αμέσως η νονά Ακουαρέλα με το μαγικό της ραβδάκι ζωγράφισε ένα περίεργο μαύρο πλασματάκι με 14 μάτια και 4 αυτιά. Με ένα μαγικό ξόρκι χώθηκε μέσα στο μυαλουδάκι του. -Τι είναι αυτό το τερατάκι; -Θα μάθεις του απάντησε η νονά του και χάθηκε. Την επόμενη μέρα στο σχολείο άκουγε συνεχώς φωνές. <καμήλα με η, τυρί με υ >. Ήταν το μαύρο τερατάκι μέσα στο κεφάλι του που του μιλούσε. Κάθε μέρα γινόταν το ίδιο πράγμα, το τερατάκι συνεχώς μιλούσε. Έγραφε σωστά την καμήλα και το τυρί, έβρισκε τις δεκάδες, έλυνε το πρόβλημα των μαθηματικών. Οι μέρες περνούσαν, οι φωνές όμως στο κεφάλι του Μολύβιου γίνονταν και περισσότερες. «Μην ξεχάσεις τη φωτοτυπία, κάνε την αντιγραφή σου, κάνε την ανάγνωση σου, διάβασε το ξανά, πρόσεχε το νερό σου, φάε το κολατσιό σου, κρέμασε το μπουφάν σου, μη σπρώχνεις τα παιδιά. Αυτό το μαύρο τερατάκι τον είχε κουράσει πολύ. Μιλούσε πολύ και δεν σταμάταγε όσο και αν προσπαθούσε να το σταματήσει, αυτό συνέχιζε. Το μαύρο τερατάκι τον τρέλανε. Δεν τον άφηνε, να σκεφτεί. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Έκανε πολλά λάθη!! Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 8
Οι μέρες περνούσαν δύσκολα. Οι πεταλούδες χόρευαν στο στομάχι του. Ο χοντρό-ελέφαντας πατούσε δυνατά το λαιμό του. Αυτό το καταραμένο τερατάκι γέμιζε το μυαλό του. Και σήμερα λάθη στην ορθογραφία και σήμερα λάθη στις δεκάδες και τα κρατούμενα. Είμαι άχρηστος έλεγε στο εαυτό του. Ένιωθε μόνος, ανήμπορος, δεν άντεχε άλλο. Μια Παρασκευή αργά το βράδυ παρακάλεσε πάλι τη καλή νεραϊδα Ακουαρέλα να τον βοηθήσει. -Τι θέλεις καλέ μου Μολύβιε;; -Νονά μου θυμάσαι που σου ζήτησα να με βοηθήσεις, για να μην ξεχνάω τίποτα; Θυμάσαι εκείνο το μαυριδερό πλασματάκι;; -Θυμάμαι, πώς δεν θυμάμαι;; -Αυτός κοντεύει να με τρελάνει. Συνέχεια μιλάει στο κεφάλι μου μέσα. Είμαι δυστυχισμένος δεν το θέλω, να φύγει να πάει αλλού. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 9
-Εντάξει καλέ μου!! -Πώς το λένε αυτό νονά, το τερατάκι;; -Άγχος το λένε μικρέ μου!! Και όλοι μας μικροί και μεγάλοι έχουμε ένα τέτοιο στο μυαλό μας. -Όλοι;; Γούρλωσε τα μάτια του. -Θυμήσου Μολύβιε μερικές φορές αυτό το τερατάκι δεν σε βοήθησε; Το πρώτο καιρό το Άγχος τον βοήθησε να γράψει σωστά πολλές λέξεις και να πάρει πολλά μπράβο από τη μαμά και την δασκάλα του. -Μπορεί να με βοήθησε μερικές φορές, δεν αντέχω τις πεταλούδες στο στομάχι και τους ελέφαντες στο λαιμό. -Εσύ μόνο μπορείς να διώξεις το τερατάκι. Θα σου δώσω δώρο ένα μαγιό ξόρκι. Στην κοιλιά του μαυριδερού τέρατος φύτρωσε μια κόκκινη Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 10
βαλβίδα. Έσκυψε στο αυτί του και του είπε ένα μυστικό και ξαφνικά έφυγε χάθηκε πάνω σε ένα μωβ σύννεφο. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 11
Εκείνο το βράδυ ο Μολύβιος κοιμήθηκε αμέσως. Το κακό όνειρο δεν ήρθε. Το πρωί ο κόκορας της Μουβούπολης λάλησε δυνατά για να ξυπνήσουν όλοι. Ο Μολύβιος πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι του, ετοιμάστηκε και πήγε στην κουζίνα να πάρει το πρωινό. Η μαμά του τρελάθηκε μόλις τον είδε. Πήγε πρώτος στο σχολείο. Όταν η δασκάλα τον ρώτησε για το «ω» ένιωσε το στομάχι του να σφίγγεται. Όμως θυμήθηκε το μυστικό της νονάς Ακουαρέλας. Πήρε δυο βαθιές ανάσες και άνοιξε το κόκκινο καπάκι της βαλβίδας και το άγχος εξαφανίστηκε. Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 12
Την άλλη ώρα η δασκάλα τον σήκωσε στον πίνακα για να κάνει πρόσθεση δεκάδων και μονάδων. Ξαφνικά νιώθει να τον πιάνει φαγούρα και να τρέμει το χέρι του. Φωνάζει δυνατά ΣΤΟΠ. Όλοι μέσα στην τάξη τον κοιτάνε με περιέργεια. Τέρμα οι κακίες οι σκέψεις, τέρμα οι φόβοι. Έφερε στο μυαλό του μια όμορφη εικόνα από το καλοκαίρι. Η νονά είχε δίκιο. Το μαυριδερό τερατάκι μόλις φούσκωνε μέσα στο μυαλό εκείνος άνοιγε την βαλβίδα, την κόκκινη και σαν θαύμα, εκείνο μικραίνει και γίνεται τόσο δα. Κάθε μέρα ο Μολύβιος έφερνε στο μυαλό του τη συμβουλή της νονάς του. Να έχεις ένα στόχο. Να γίνεται κάθε μέρα καλύτερος από χθες. Ο Μολύβιος ανοιγόκλεινε την κόκκινη βαλβίδα όποτε χρειαζόταν και έτσι δεν το φοβόταν πια, το τερατάκι. Και έζησε ο Μολύβιος καλά και εμείς ακόμη καλύτερα!!!! ΤΕΛΟΣ Nea Anghialos 2014 2016 Σελίδα 13