Ημερομηνία 13/07/2015 Μέσο Συντάκτης Link http://vivliopareas.blogspot.gr/ Μαρία Κλεάνθους Κουζάπα http://vivliopareas.blogspot.gr/2015/07/maria-kleanthous-kouzapa_40.html Δευτέρα, 13 Ιουλίου 2015 Κριτικη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο : " ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ " του Γιώργου Παπαδόπουλου-Κυπραίου " ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ " Συγγραφέας : Γιώργος Παπαδόπουλος-Κυπραίος Εκδόσεις : Διόπτρα Λίγα λόγια για το βιβλίο : Ενάντια στη μοίρα και συχνά ενάντια στη λογική, Το Δαχτυλίδι ξετυλίγει μέσα στις γεμάτες αλήθεια σελίδες του μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη, την αξιοπρέπεια και την πατρίδα. Ξεκινώντας πριν από δύο αιώνες στο μεγαλύτερο ελληνικό
νησί, την Κύπρο, έξι γενιές ανθρώπων αγωνίζονται για να αλλάξουν τα σχέδια της μοίρας, της δικής τους και του τόπου τους. Το Δαχτυλίδι σφραγίζει τις ζωές απλών, καθημερινών ανθρώπων, που γίνονται ήρωες. Έρωτες, φιλίες, όνειρα, ιδέες και αγαθά που δεν μετριούνται με το ζύγι, συνθέτουν μια αληθινή ιστορία που όμοιά της δεν έχει ξαναγραφτεί ποτέ. ΤΟ ΔΑXΤΥΛΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Η άποψη της Maria Kleanthous Kouzapa για το βιβλίο : Το Νοέμβριο του 2013 είχα την τύχη να παρακολουθήσω εδώ στην Κύπρο την παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο "Το Δαχτυλίδι", από το συγγραφέα του, κο Γιώργο Παπαδόπουλο-Κυπραίο. Ο κος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1941 και σε ηλικία 15 ετών ορκίστηκε μέλος της ΕΟΚΑ στον αγώνα της εναντίον των Άγγλων, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σπούδασε Ηλεκτρονικά στην Αθήνα και το 1966 μετανάστευσε στο Τορόντο του Καναδά όπου φοίτησε στο πανεπιστήμιο και εργάστηκε. Το 1974 γύρισε στην Αθήνα όπου σπούδασε Νομικά και άσκησε τη δικηγορία μέχρι το 1985 οπότε ανέλαβε τη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου Διόπτρα που ο ίδιος είχε ιδρύσει το 1978. Το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Γ. Κυπραίος το χρησιμοποιούσε για χρόνια στις δημοσιεύσεις που έκανε από νεαρός στην Κύπρο και στον Καναδά, κι έτσι το διατήρησε και στην έκδοση του βιβλίου του. Ο τίτλος "Το Δαχτυλίδι" έχει κι αυτός τη δική του ιστορία. Το εξώφυλλο απεικονίζει ένα δαχτυλίδι που μέσα στο εσωτερικό του υπάρχει χαραγμένη η φράση Εθνικός Αγώνας 1940. Το 1940, οι Κύπριοι που τότε δεν αριθμούσαν περισσότερο από 300,000 κατοίκους στο νησί, έδωσαν τα χρυσαφικά τους και 500,000 χρυσές
λίρες! για τον εθνικό αγώνα των Ελλήνων και ως «αντιπαροχή» τους είχαν δοθεί τότε τσίγκινα δαχτυλίδια. Το Δαχτυλίδι είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά και αυτό το κάνει ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον. Έξι γενιές ανθρώπων αγωνίζονται για να αλλάξουν τα σχέδια της μοίρας, της δικής τους και του τόπου τους. Κύπριοι και Ελλαδίτες κυρίως Κρητικοί, που μπλέκονται στον αγώνα για εθνική επιβίωση. Συμπτώσεις δεν υπάρχουν! Ποια όμως είναι η σχέση της Ζηνοβίας Αντωνακάκη και της Ζηνοβίας Αντωνίου; Επί τουρκοκρατίας, όταν ο πασάς της περιοχής οδεύει με τη συνοδεία του ευνούχου του, προς το χωριό όπου επρόκειτο να γίνει γάμος την επομένη, για να ξεπαρθενέψει τη μέλλουσα νύφη (τουρκικό φιρμάνι της εποχής), του στήνουν καρτέρι τα αδέλφια της και τον σκοτώνουν για να γλυτώσουν την αδελφή τους, αλλά και όλες τις κοπέλες του χωριού. (Σημ. δεν ακολουθούσαν όλοι πασάδες την εντολή αυτή). Για να σωθούν λοιπόν, φεύγει όλη η οικογένεια κρυφά και σκορπίζεται σε διάφορα χωριά της Κύπρου, για να χάσουν κάθε ίχνος τους οι τούρκοι. Θα καταφέρουν άραγε κάποτε να ξανασμίξει η οικογένεια; Ένα οδοιπορικό επιβίωσης μέσα στα χρόνια και τις επανειλημμένες συμφορές που έπληξε το νησί μας. Σε ερώτηση πως πήρε την απόφαση να γράψει το βιβλίο του μας έδωσε 3 λόγους. 1ον Επειδή από μικρή ηλικία είχε το ψώνιο της συγγραφής και βλέποντας τόσους συγγραφείς να περνούν από τον οίκο
του ήταν καιρός να το κάνει κι αυτός. 2ον Γιατί ήθελε να δώσει μια απάντηση σ' αυτούς που τον ρωτούν "τί έκαναν επιτέλους οι Κύπριοι για την Ελλάδα" και τα θέλουν όλα... 3ον Ήθελε να δείξει ότι και η Κύπρος είναι ελληνική. Ένωση δεν είναι μόνο η πολιτική και γεωγραφική αλλά η ένωση στις ψυχές, στα συναισθήματα, στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Έχουμε ίδια γλώσσα, ίδια θρησκεία και ίδια ιδεώδη. Το βιβλίο περιέχει πολλές συγκινητικές σκηνές που σίγουρα δεν θα αφήσει ασυγκίνητο κανένα αναγνώστη. Μια απ' αυτές είναι η σκηνή του Κύπριου και του Κρητικού που έγιναν αδελφοποιτοί χαράσσοντας τις φλέβες τους πάνω στο καράβι, λίγο πριν το θάνατο του ενός. Γνωρίζοντας ότι τα γεγονότα είναι αληθινά χαίρουν ακόμα περισσότερης εκτίμησης και ενδιαφέροντος. Διαβάζοντας το έχω μάθει αλήθειες και ιστορικά γεγονότα για την Κύπρο που δεν τα ήξερα. Με τον τρόπο που παρουσιάζονται από τον κο Παπαδόπουλο, που ουδεμία σχέση έχει με μια απλή ιστορική μελέτη, έχω μάθει πολλά που δύσκολα θα ξεχάσω!! Η γραφή του όμορφη, στρωτή, καλοδιάβαστη και με πολλή χαρά θα διαβάσω κι άλλη δουλειά του μόλις μου δοθεί ευκαιρία!!