ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ 3/ΘΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΚΟ ΧΟΛΕΙΟ ΝΕΟΧΩΡΑΚΙΟΤ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ 3/ΘΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΚΟ ΧΟΛΕΙΟ ΝΕΟΧΩΡΑΚΙΟΤ

Στην οργάνωση και στην καθοδήγηση των παιχνιδιών πήραν μέρος: Οι εκπαιδευτικοί: Κύρκος Αθανάσιος Ζαέκης Πέτρος Οκουτσίδης Θεολόγος Μισαηλίδου Ανατολή Γεωργιάδου Ελένη

ΠΑΡΑΔΟΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Σο παιχνίδι αποτελεί μέρος της ζωής ενός παιδιού. Πέρα από τη διασκέδαση που μπορεί να προσφέρει σ ένα παιδί, έχει και τον παιδαγωγικό του ρόλο, καθώς αποτελεί ένα μέσο κοινωνικοποίησης, ψυχαγωγίας, καλλιέργειας της ομαδικότητας, αλλά και μέσο για να αναλαμβάνουν τα παιδιά ρόλους και να τους περατώνουν.

Αν και το παιχνίδι είναι σημαντικό στη ζωή κάθε παιδιού, στη σημερινή εποχή ο ρόλος του τείνει να υποβαθμιστεί. Οι πολλές δραστηριότητες των παιδιών έχουν ως αποτέλεσμα την ύπαρξη ελάχιστου ή καθόλου ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι. Ακόμα όμως και αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που έχουν τον διαθέτουν βλέποντας τηλεόραση ή είναι μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Από την άλλη το παιχνίδι σήμερα έχει πάρει μία άλλη μορφή. Δεν αποτελείται από πολλά άτομα σε μια γειτονιά, αλλά από ένα ή δύο παιδιά μπροστά από ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους «μεγάλους» του χωριού και ιδιαίτερα κ. Δημήτρη Πλαγιάντση για την πολύτιμη βοήθειά τους στην πραγματοποίηση του πολιτιστικού προγράμματος με θέμα «Παιχνίδια του χωριού». Σους ευχαριστούμε κυρίως, επειδή διέθεσαν μέρος από το χρόνο τους για να απαντήσουν στα ερωτηματολόγια που τους δόθηκαν από τα παιδιά, ανασύροντας από τη μνήμη τους στιγμές των παιδικών τους χρόνων.

Σα πιο γνωστά και αγαπημένα παιχνίδια που καταγράφηκαν είναι: Κουτσό Κρυφτό Σσιλίκι Κυνηγητό Μπιζζ Μήλα Πετραδάκια χοινάκι Λάστιχο Κούκλες Μπίλιες Σρίλιζα Κοπάνκες Μακριά γαϊδούρα Κότσια κλαβάκια Αργαλειός Σζαμί βούρα Πετάει Πετάει

Επιλέξαμε ενδεικτικά κάποια από αυτά, για να ξαναζωντανέψουμε την ατμόσφαιρα και την ζωντάνια των παιχνιδιών μιας άλλης εποχής, με σκοπό να βρουν τα σημερινά παιδιά σ αυτά τη χαρά της συμμετοχής και της δράσης. Επιπλέον να μάθουν να πειθαρχούν στην εφαρμογή των κανόνων, να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν την αντοχή, την ευκινησία, την ευστοχία, την ευστροφία, την εφευρετικότητα και τα ανακλαστικά τους. Επίσης να αντιληφθούν, ότι μέσα από αυτά τα παιχνίδια κυριαρχεί η άσκηση του σώματος αλλά και του νου, σε αντιδιαστολή με τα σημερινά παιχνίδια των πολυκαταστημάτων που τους τα στερούν. Σέλος, ελπίζουμε πως γονείς και δάσκαλοι θα ευαισθητοποιηθούν και θα δείξουν στα παιδιά τους, ότι μπορούν να παίξουν τα φαινομενικά απλοϊκά παιχνίδια του παππού και της γιαγιάς.

ΛΑΧΝΙΜΑΣΑ Σα λαχνίσματα (από το αρχαιοελληνικό ρήμα λαγχάνω= λαμβάνω κάτι με κλήρο) ή κληρωσιές είναι σύντομα παιδικά τραγούδια που λέγονται πριν την έναρξη των παιχνιδιών.

Τα συνηθέστερα λαχνίσματα - κορωνίσματα είναι : Ένα δύο τρία. Πήγα στην κυρία. Μου δωσε ένα μήλο μήλο δαγκωμένο. Σο δωσα στην κόρη έκανε εν αγόρι Σο βγαλε Θανάση σκούπα και φαράσι. Ποιος θα πάει εκεί; τη Βόρειο Αμερική, να δει κι έναν ελέφαντα που παίζει μουσική μ ένα κόκκινο βρακί που θα το φοράς εσύ στου παππού σου τη γιορτή που θα γίνει την Κυριακή. Α μπε-μπα-μπλομ του κίθε-μπλομ. Α μπε-μπα-μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ-μπλομ. Σρεις εφτά είκοσι μία κι ο παπάς τριάντα μία βάζω στοίχημα δεκάξι κι όποιος βγει θα τα φυλάξει

ΜΠΙΛΙΕ Σο παιχνίδι αυτό παίζεται κυρίως από τα αγόρια τα οποία πρέπει να έχουν 3 μπίλιες το καθένα. Σα παιδιά σκάβουν μια τρύπα και στέκονται όλοι πίσω από μια γραμμή σε απόσταση 3-4 μέτρων από την τρύπα. Πετούν τις μπίλιες τους με τη σειρά και προσπαθούν να τις βάλουν στην τρύπα. Όποιος τα καταφέρνει παίρνει τη μπίλια του. τη συνέχεια ρίχνουν όλοι μια μεγαλύτερη μπίλια (τη μάνα) κοντά στις δικές τους. Ο κάθε παίκτης χτυπά με τη μάνα από το σημείο που βρίσκεται κάθε φορά τις μπίλιες του, προσπαθώντας να τις βάλει στη τρύπα. Νικητής είναι αυτός που θα βάλει πρώτος όλες τις μπίλιες στη τρύπα. Αυτός έχει το δικαίωμα να πάρει μια μπίλια από κάθε παίκτη.

ΚΟΤΣΟ Και αυτό το παιχνίδι όπως και το λάστιχο παίζεται συνήθως από κορίτσια. Σα παιδιά χαράζουν στο έδαφος το παρακάτω σχήμα και «τα βγάζουν» για να δουν με ποια σειρά θα παίξουν. Σο κάθε παιδί έχει από μια μικρή κεραμίδα. Σο παιδί που παίζει πρώτο, πετάει τη κεραμίδα του στο 1 και στη συνέχεια μπαίνει στο τετράγωνο με το ένα πόδι και πηδώντας πηγαίνει από τετράγωνο σε τετράγωνο. τα τετράγωνα 2 και 3, 5 και 6, 8 και 9 πατάει με τα δύο πόδια, βάζοντας το ένα πόδι στον έναν αριθμό και το άλλο πόδι στον άλλο. Όταν φτάσει στο 8 και 9 κάνει μεταβολή πηδώντας και επιστρέφει πίσω. Μόλις φτάσει στο 1, σκύβει παίρνει την κεραμίδα του και βγαίνει έξω. Η παραπάνω διαδικασία επαναλαμβάνεται και με τους άλλους αριθμούς. Αν το κεραμίδι πέσει πάνω στις διαχωριστικές γραμμές ή αν πατήσει ο παίκτης στις γραμμές ή πατήσει με τα δύο πόδια εκεί που δεν πρέπει, χάνει και ακολουθεί ο επόμενος παίκτης. Όταν κάποιος περάσει με επιτυχία την παραπάνω διαδικασία, κερδίζει ένα παιχνίδι. Νικητής είναι αυτός που θα κερδίσει τα περισσότερα παιχνίδια.

ΣΑ ΚΟΣΙΑ Κάθε παίκτης έχει 4 κότσια. Σο ένα από αυτά είναι η «μάνα». Για να ξεχωρίζει και για να είναι πιο βαρύ από τα υπόλοιπα, γεμίζουν τις λακκούβες του με καλάι. Βάζουν τα 3 κότσια στη σειρά και προσπαθούν από κάποια απόσταση να τα πετύχουν, σημαδεύοντάς τα με τη «μάνα». Νικητής είναι αυτός που θα καταφέρει να πετύχει τα περισσότερα κότσια.

Ο ΑΡΓΑΛΕΙΟ Παιχνίδι που παίζεται με μια κλωστή μήκους 140-170 εκατοστών δεμένη στα δύο άκρα. τη συνέχεια με περίπλοκες κινήσεις έδιναν στη κλωστή διάφορα σχήματα καθώς αυτή περνούσε από τα δάχτυλα του ενός παιδιού στα δάχτυλα του άλλου, όπως φαίνεται στις παρακάτω εικόνες:

ΣΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΟΤ ΠΑΠΠΟΤ ΣΟ ΧΟΛΕΙΟ ΜΑ το διάδρομο κάποιες βροχερές και κρύες μέρες παίζοντας